The End of Summer 1961

The End of Summer 1961

Το Τέλος του Καλοκαιριού

  

Σκηνοθεσία: Yasujiro Ozu

Σενάριο: Kôgo Noda, Yasujiro Ozu

Είδος: Drama, ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗ

Διάρκεια: 01:43

Γλώσσα: Japanese

Παίζουν:

Ganjirô Nakamura: Kohayagawa Manbei

Setsuko Hara: Akiko

Yoko Tsukasa: Noriko / second daughter

Michiyo Aratama: Fumiko / eldest daughter

Keiju Kobayashi: Hisao / Fumiko's husband

 

H ζωή των μελών της οικογένειας Κοχαγιαγκούνα και η προσπάθειά τους να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για τον εαυτό τους αλλά και για το σύνολο της οικογένειάς τους προβάλλεται στο μεταπολεμικό Κιότο μέσα σε ειδυλλιακές τοποθεσίες. Η μικρή επιχείρηση της οικογένειας αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και προκαλεί την ανησυχία της Fumiko (Michiyo Aratama), της παντρεμένης κόρης που βρίσκει απαράδεκτη τη συμπεριφορά του πατέρα της Manbei (Ganjiro Nakamura), ένα καλοστεκούμενο χήρο γεμάτο διάθεση για ζωή και αποφασισμένο να διατηρήσει τον τρόπο ζωής του που τού επιτρέπει μια ανεξαρτησία κινήσεων. Πέρα από τις «ατασθαλίες» του πατέρα την οικογένεια απασχολεί το θέμα της αποκατάστασης των δύο ανύπαντρων αδερφών, της χήρας Akiko (Setsuko Hara) και της νεότερης Noriko (Yoko Tsukasa), οι οποίες καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα σ’αυτό που θέλουν και σ’αυτό που θεωρείται καλύτερο για την οικογένεια.

Για άλλη μια φορά ο Yasujiro Ozu ασχολείται με το αγαπημένο του θέμα, τις οικογενειακές σχέσεις, το χάσμα των γενεών αλλά και το ξεθώριασμα των παραδοσιακών αξιών που αντικαθίσταται από τις αξίες μιας νέας γενιάς καθώς πραγματοποιείται το πέρασμα της Ιαπωνικής κοινωνίας σε ένα πιο δυτικό τρόπο ζωής.

Οι ανθρώπινες σχέσεις ξετυλίγουν το κουβάρι των αντιθέσεων ανάμεσα στο κοινωνικά αποδεκτό, στο καθήκον και στις προσωπικές αδυναμίες και επιθυμίες που προάγουν ηθικά διλήμματα και προκαλούν συγκρούσεις κα εντάσεις, για να αποδυναμωθούν πάλι μπροστά στην αμείλικτη πορεία του χρόνου που συντροφεύει τον κύκλο της ζωής στην ολοκλήρωσή του. Ο Ozu ρίχνει μια στοχαστική ματιά στις μεγάλες στιγμές της ζωής και στο τέλος της, στη αέναη κίνηση που οδηγεί στα γηρατειά και στο θάνατο ενώνοντας τις ανθρώπινες ψυχές –κομμάτια του οικογενειακού του δράματος γύρω από ό,τι αρχικά μπορεί να τους χώρισε ή να τους προβλημάτισε.

Η δημιουργία του γίνεται μια διακριτική παρουσίαση του νέου χωρίς να προκαλεί νοσταλγικές εντάσεις για ένα κόσμο που χάνεται μέσα στην αλλαγή, μάρτυρες της οποίας γίνονται οι ήρωές του, συνηθισμένοι κατά τ’άλλα, αποφασισμένοι όμως να νικήσουν με τη σιωπηρή τους δύναμη τα «πρέπει» και να συναινέσουν με τις αναπόφευκτες αλλαγές.

Παρόλο που ο Ozu κινείται στο ίδιο μοτίβο με τις προηγούμενες δημιουργίες του, από το The end of summer λείπει το έντονο ψυχολογικό στοιχείο. Τουλάχιστον ως προς αυτό το επίπεδο διακρίνεται από μια χαλαρότητα που δεν επιτρέπει εκείνη τη διεισδυτική ματιά στις προσωπικότητες, ούτε όμως τα διλήμματα αναφύονται με την ίδια ένταση. Οι εικόνες του μοιάζουν περισσότερο με φευγαλέες ματιές σ’ένα τρόπο ζωής παρά με μια σε βάθος αναζήτηση της ψυχικής και συναισθηματικής κατάστασης των χαρακτήρων.

Οι ερμηνείες ωστόσο, κυρίως από την Michiyo Aratama και τον Ganjiro Nakamura, η κόρη και ο πατέρας που έρχονται σε σύγκρουση, είναι αποκαλυπτικές με ευαισθησία, ένταση, χιούμορ και συγκίνηση.