HOFFMAN 1970

HOFFMAN 1970

ΚΥΡΙΟΣ ΧΟΦΜΑΝ

Σκηνοθεσίαi: Alvin Rakoff

Σενάριο: Ernest Gebler

Είδος: Drama, Peter Sellers

Διάρκεια: 1h 53m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Peter Sellers: Mr. Benjamin Hoffman

Sinéad Cusack: Miss Janet Smith

Jeremy Bulloch: Tom Mitchell

Ruth Dunning: Mrs. Mitchell

 

Το Hoffman είναι μια βρετανική κωμωδία-δραματική ταινία του 1970 σε σκηνοθεσία Άλβιν Ράκοφ και με πρωταγωνιστές τους Peter Sellers, Sinéad Cusack, Ruth Dunning και Jeremy Bulloch. Είναι η ιστορία ενός ηλικιωμένου άνδρα που εκβιάζει μια ελκυστική νεαρή γυναίκα να περάσει μια εβδομάδα μαζί του στο διαμέρισμά του στο Λονδίνο, ελπίζοντας ότι θα ξεχάσει τον στραβό αρραβωνιαστικό της και θα τον ερωτευτεί αντ' αυτού.

Η ταινία περιλαμβάνει μια από τις σπάνιες μη κωμικές ερμηνείες του Σέλερς.

Λέγοντας στον αρραβωνιαστικό της Τομ ότι πρέπει να περάσει μια εβδομάδα με την άρρωστη γιαγιά της, η Τζάνετ πηγαίνει στο διαμέρισμα του Χόφμαν, ενός πρόσφατα χωρισμένου στελέχους, τον οποίο σχεδόν δεν γνωρίζει από την εταιρεία όπου εργάζεται. Η επίσκεψή της δεν είναι εθελοντική. Ο Χόφμαν ισχυρίζεται ότι έχει στοιχεία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τον Τομ στη φυλακή και την εκβίασε να περάσει την εβδομάδα μαζί του. Αν και επιθυμεί τη Τζάνετ, ο Χόφμαν εξακολουθεί να είναι πικραμένος με τις γυναίκες και, χωρίς να την πιέζει σωματικά, την εκφοβίζει ψυχολογικά. Νεαρή και άπειρη, αρχίζει τελικά να αντεπιτίθεται και μάλιστα ξεκινά κάποια σεξουαλική πρόκληση, προσβάλλοντας τον Χόφμαν όταν εκείνος δεν απαντά.

    Ο Χόφμαν και η Τζάνετ διακόπτονται όταν ο Τομ έρχεται να αναζητήσει την εξαφανισμένη αρραβωνιαστικιά του αφού έλαβε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα από τον Χόφμαν, και η Τζάνετ φεύγει με τον Τομ. Συζητώντας την κατάσταση, ο Τομ και η μητέρα του ζητούν από τη Τζάνετ να επιστρέψει στον Χόφμαν και να συνεχίσει να του φέρεται καλά για να κρατήσει τον Τομ έξω από τη φυλακή. Απογοητευμένη που ο Τομ και η μητέρα του ενδιαφέρονται περισσότερο για τον εαυτό τους παρά για εκείνη, η Τζάνετ επιστρέφει στον Χόφμαν και διαπραγματεύεται τους όρους της πρόσκλησής του να γίνει η μόνιμη σύντροφός του. 

The Vampire Lovers 1970

The Vampire Lovers 1970

Οι Ερωμένες του Βρυκόλακα

Σκηνοθεσία: Roy Ward Baker

Σενάριο: Sheridan Le Fanu(story "Carmilla"), Harry Fine, Tudor Gates

Είδος: Horror ΔΕ 70,

Διάρκεια: 1h 31m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Ingrid Pitt: Marcilla / Carmilla / Mircalla Karnstein

Pippa Steel: Laura

Madeline Smith: Emma Morton

Peter Cushing: General von Spielsdorf

George Cole: Roger Morton

Dawn Addams: The Countess

Kate O'Mara: The Governess

Douglas Wilmer: Baron Joachim von Hartog

 

Κλασική ταινία χωρίς αμφιβολία, από τις λίγες συνεργασίες δύο ιερών τεράτων του χώρου, της Hammer και της American International. Οι δυο αγαπημένες εταιρίες δίνουν τα διαπιστευτήρια τους ασχολούμενες με τον μύθο της Carmilla Karnstein με αρκετά πιο exploitation τρόπο απ’ ότι θα περίμενε κανείς. Η γοτθική ατμόσφαιρα της Hammer παραμένει αλλά αυτή τη φορά εμπλουτίζεται με exploitation στοιχεία που είχαν ήδη γίνει της μόδας εκείνη την εποχή στη σκηνή του τρόμου ελέω Jess Franco και Euro horror γενικότερα.

Η ιστορία διαδραματίζεται στα τέλη του 18ου αιώνα όπου ο στρατηγός von Spielsdorf (Peter Cushing) αποφασίζει να φιλοξενήσει την περιπλανώμενη Marcilla (Ingrid Pitt) στο σπίτι του για λίγες μέρες, μέχρι η θεία της να επέστρεψει από τις δουλειές της στην περιοχή. Η εκθαμβωτική Marcilla αμέσως γίνεται αχώριστη με την νεαρή κόρη του στρατηγού, αλλά η υγεία της τελευταίας αρχίζει να φθίνει απότομα, με τους γιατρούς να μην μπορούν να διαγνώσουν αιτία. Μέσα σε απόγνωση ο στρατηγός προσπαθεί να πλευρίσει την Marcilla μπας και μάθει κάτι για την ασθένεια της κόρης του, αλλά οι εξαφανίσεις από το δωμάτιο της τις νυχτερινές ώρες απλώς περιπλέκουν το μυστήριο.

Ανήμπορος να αντιδράσει, ο στρατηγός θα δει την κόρη του να σβήνει σιγά- σιγά, με τις φήμες στο χωριό να διαδίδουν ότι η άτυχη νεαρή έπεσε θύμα βρικολάκων. Σύντομα ο στρατηγός αναγνωρίζει την άφιξη της Marcilla σαν την πηγή του κακού και αναζητώντας την βοήθεια ενός ντόπιου βαρόνου (Douglas Wilmer) μαθαίνει ότι μπορεί να είναι βρικόλακας. Πριν όμως προλάβει να της ζητήσει το λόγο ανακαλύπτει ότι η καυτή νεαρή είχε εξαφανιστεί. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι ότι η Marcilla μαζί με την θεία της και άλλον έναν σκοτεινό τύπο είχε κατευθυνθεί στο επόμενο χωριό με στόχο να επαναλάβει ακριβώς το ίδιο φονικό σχέδιο στη νεαρή κόρη ενός εκεί ευγενή, συντεινόμενη αυτή τη φορά ως Mircalla.

Από πλευράς υπόθεσης η ταινία κινείται στα γνωστά πλαίσια της μυθολογίας της Carmilla, με αρκετή ατμόσφαιρα σήμα- κατατεθέν της Hammer Films. Το αληθινό ατού της ταινίας και ο βασικός λόγος που το THE VAMPIRE LOVERS έμεινε στην ιστορία είναι ξεκάθαρα η παρουσία μιας υπέρ- σέξι Ingrid Pitt που δεν χάνει ευκαιρία να επιδείξει τα πλούσια κάλη της. Σε συνδυασμό με την διάχυτη σκοτεινή σεξουαλικότητα της ιστορίας αλλά και της σκηνοθεσίας του βετεράνου Roy Ward Baker δίνουν το κάτι παραπάνω σε μια από τις καλύτερες ταινίες της Βρετανικής εταιρίας τη δεκαετία του 70.

Δίπλα στην Ingrid Pitt υπάρχει βέβαια και ένας ορεξάτος Peter Cushing που όσο βρίσκεται στο πλάνο κλέβει την παράσταση με μια ειλικρινέστατη και απόλυτα συναισθηματική ερμηνεία από εκείνες που τον καθιέρωσαν ως θρύλο του Βρετανικού σινεμά. Και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές δεν πάνε πίσω. Ιδίως ο George Cole και η Madeline Smith που υποδύονται πατέρα και κόρη στην δεύτερη στάση της Marcilla/ Mircalla, ενώ και ο Douglas Wilmer στο ρόλο του έμπειρου σε βρικόλακες βαρόνου είναι μια χαρά.

Από εκεί και πέρα ο ρυθμός είναι πολύ καλός, ο ερωτισμός έντονος και αρκετά τολμηρός για τα δεδομένα της Hammer αλλά και της American International, ενώ υπάρχουν και κάποιες σχετικά δυνατές σκηνές gore για ακόμα πιο πικάντικη γεύση. Όλα σηματοδοτούν μια από τις κορυφαίες κατά τη γνώμη του γράφοντα μεταφορές του μύθου της Carmilla και της ιστορία του Sheridan Le Fanu αλλά και μια από τις καλύτερες ταινίες βρικολάκων στην ιστορία της Hammer.

Το THE VAMPIRE LOVERS ακολούθησαν άλλες δύο εξίσου καλές συνέχειες που απλώς σχετίζονται περιστασιακά χρησιμοποιώντας κάποιους χαρακτήρες από την βασική ιστορία. Περιττό βέβαια να αναφέρω ότι και οι τρεις είναι αναγκαίες προσθήκες στις συλλογές των fans του κλασικού γοτθικού τρόμου και της Hammer που στη συγκεκριμένη έχουν και το μπόνους της παρουσίας μιας  αληθινά εκρηκτικής Ingrid Pitt που εδώ δείχνει τα… δόντια της και όχι μόνο! 

Hatchet for the Honeymoon 1970

Hatchet for the Honeymoon 1970

Il rosso segno della follia

Ο Σαδιστής

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Santiago Moncada, Mario Bava, Laura Betti

Είδος: Horror ΔΕ 70,Mystery, Thriller

Διάρκεια: 1h 28m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Stephen Forsyth: John Harrington

Dagmar Lassander: Helen Wood

Laura Betti: Mildred Harrington

Jesús Puente: Inspector Russell (as Jesus Puente)

Femi Benussi: Alice Norton

Antonia Mas: Louise

Luciano Pigozzi: Vences

    Η ταινία A Hatchet for the Honeymoon (1970) online του σκηνοθέτη Mario Bava O John Harrington είναι ένας νέος άντρας που έχει στην ιδιοκτησία του έναν οίκο νυφικών, αλλά ταυτόχρονα είναι ψυχικά διαταραγμένος λόγω ενός παιδικού τραύματος, με αποτέλεσμα να σκοτώνει τις γυναίκες που δοκιμάζουν τα νυφικά του. Είναι και παντρεμένος με μία γυναίκα με την οποία δεν τα πάνε καθόλου καλά, όμως εκείνη αρνείται να του δώσει διαζύγιο και διασκεδάζει με την απελπισία του. Εκείνος τελικά τη δολοφονεί για να την ξεφορτωθεί, μα ακόμα και τότε δεν ησυχάζει, επειδή η γυναίκα του επιστρέφει ως φάντασμα, υπενθυμίζοντάς του ότι του είχε πει ότι δεν θα χωρίσουν ποτέ, και μάλιστα έχει την ιδιότητα του να είναι ορατή από όλους, εκτός από τον ίδιο. Έτσι τον τρελαίνει ακόμα περισσότερο, καθώς οι άλλοι παρατηρούν μία γυναίκα δίπλα του ενώ αυτός δεν βλέπει τίποτα και γενικά του κάνει διάφορα, μαρτυρώντας την παρουσία της. Ταυτόχρονα εκείνος γνωρίζει μία άλλη γυναίκα που αρχίζει να τον έλκει, αλλά το τι θα ακολουθήσει θα είναι μία αρκετά δυσάρεστη έκπληξη για τον ίδιο. 

Five Dolls for an August Moon 1970

Five Dolls for an August Moon 1970

5 Κούκλες για έναν Δολοφόνο

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Mario di Nardo, Mario Bava, Agatha Christie

Είδος: Horror ΔΕ 70,Mystery, Thriller, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 22m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

William Berger: Professore Fritz Farrell / Professor Gerry Farrell

Ira von Fürstenberg: Trudy Farrell (as Ira Furstenberg)

Edwige Fenech: Marie Chaney

Howard Ross: Jack Davidson

Helena Ronee: Peggy Davidson (as Helena Ronée)

Teodoro Corrà: George Stark (as Teodoro Corrá)

Ely Galleani: Isabel

 

Five Dolls for an August Moon (ιταλικά: 5 bambole per la luna d'agosto) είναι μια ιταλική ταινία giallo του 1970 σε σκηνοθεσία Μάριο Μπάβα. Αφορά μια παρέα που έχει μαζευτεί σε ένα απομακρυσμένο νησί για διασκέδαση και χαλάρωση. Ένας από τους καλεσμένους είναι ένας χημικός που έχει δημιουργήσει μια επαναστατική νέα χημική ουσία και αρκετοί από τους παρευρισκόμενους βιομήχανους είναι πρόθυμοι να την αγοράσουν από αυτόν. Τα επαγγελματικά προβλήματα γίνονται επίκαιρα όταν κάποιος αρχίζει να σκοτώνει τους παρευρισκόμενους έναν προς έναν.

Στο ιδιωτικό νησί καταφύγιο του πλούσιου βιομήχανου Τζορτζ Σταρκ, μια ομάδα ανθρώπων έχει συγκεντρωθεί για μια απόδραση το Σαββατοκύριακο. μεταξύ των καλεσμένων είναι ο επιστήμονας καθηγητής Gerry Farrell. Η πρώτη νύχτα περνάει χωρίς προβλήματα, αλλά ο Φάρελ εξοργίζεται το επόμενο πρωί για να ανακαλύψει ότι ο Σταρκ και οι άλλοι καλεσμένοι σχεδίασαν το Σαββατοκύριακο να τον αναγκάσουν να πουλήσει την τελευταία του εφεύρεση: μια φόρμουλα για μια επαναστατική βιομηχανική ρητίνη, την οποία διστάζει να αποκαλύψει λόγω του θάνατος συναδέλφου κατά την εφεύρεσή του.

Η σύζυγος του Φάρελ, Τρούντι, έχει σχέση με την καλλιτέχνιδα σύζυγο του Σταρκ, Τζιλ. Ο συνέταιρος του Σταρκ, Νικ, βρίζει λεκτικά την κοκέτα σύζυγό του Μαρί, αλλά δεν έχει αντίρρηση να κοιμάται με άλλους άντρες, ένας από τους οποίους είναι ο υπηρέτης των Σταρκ, ο Τσαρλς. Ο Σταρκ είναι λιγότερο σύζυγος για την Τζιλ παρά διευθυντής επιχείρησης. Κανονίζει να εκτίθενται δημόσια οι πίνακές της και τα έργα τέχνης της και είναι πηγή συνεχούς κριτικής. Το μοναδικό ευτυχισμένο ζευγάρι είναι ο συνεργάτης του Νικ, Τζακ και η σύζυγός του Πέγκυ. Επίσης στο νησί βρίσκεται η Isabelle, η έφηβη κόρη του φύλακα των αγώνων του Stark. Οι γονείς της Isabelle λείπουν για ιατρικούς λόγους.

Όταν οι Stark, Nick και Jack badger Farrell ψάχνουν για τη φόρμουλα -τα πρωτότυπα έγγραφα τα οποία έχει καταστρέψει κρυφά- προσφέροντάς του επιταγές 1 εκατομμυρίου δολαρίων ο καθένας από τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς στην Ελβετία, η Jill ανακαλύπτει το νεκρό πτώμα του Charles στην παραλία. Έχοντας ήδη στείλει την βενζινάκατο μακριά για να αποτρέψει τον Φάρελ να φύγει από το νησί και με το ασύρματο τηλέφωνο εκτός λειτουργίας, ο Σταρκ δεν έχει κανέναν τρόπο να επικοινωνήσει με την ηπειρωτική χώρα. Το πτώμα του Τσαρλς μεταφέρεται σε έναν μεγάλο καταψύκτη. Το επόμενο πρωί, ο Φάρελ περπατά μόνος του στην παραλία.  Η Τρούντι και η Τζιλ, περπατώντας χέρι-χέρι κοντά, ακούνε έναν πυροβολισμό και βρίσκουν το πτώμα του Φάρελ. Τρέχουν να το πουν στους άλλους. Ο ελεύθερος σκοπευτής, η Isabelle, σέρνει το πτώμα του Farrell στη θάλασσα.

Καθώς η ανησυχία φουντώνει για τον προφανή θάνατο και την εξαφάνιση του Φάρελ, οι δολοφονίες κλιμακώνονται. Η Πέγκυ, που στέκεται στο μπαλκόνι του δωματίου της, πυροβολείται από έναν αόρατο δράστη. Ο Τζακ έρχεται πρώτος στη σκηνή και κατηγορεί τον Σταρκ ως υπεύθυνο. Η Μαρί βρέθηκε ότι ήταν δεμένη σε ένα δέντρο και μαχαιρώθηκε στο στήθος. Η Τζιλ εμφανίζεται νεκρή στην μπανιέρα της, με τους καρπούς της χαραγμένους σε μια προφανή αυτοκτονία. Κάθε ένα από τα πτώματα τοποθετείται στην κατάψυξη. Οι τέσσερις εναπομείναντες επιζώντες - ο Σταρκ, ο Τζακ, ο Νικ και η Τρούντι - μένουν στο σαλόνι του Σταρκ για τη νύχτα. Αφού τσακώθηκε με την Τρούντι, ο Νικ φεύγει. Το επόμενο πρωί, βρίσκεται και αυτός νεκρός και το πτώμα του τοποθετείται σε ψυκτικό χώρο.

Ο Σταρκ προσφέρει στην Τρούντι την επιταγή του για τη φόρμουλα του Φάρελ, η οποία αποκαλύπτει ότι εξακολουθεί να υπάρχει σε ένα μικροφίλμ, και ανακαλύπτει μία  κρυμμένη βενζινάκατο που θα τους μεταφέρει στην ηπειρωτική χώρα. Καθώς επιστρέφει στο σπίτι για να πάρει προμήθειες, ο Τζακ τον αντιμετωπίζει και του αποκαλύπτει ότι σκότωσε όλους, εκτός από τον Φάρελ, για να τους κλέψει τις επιταγές, σκότωσε επίσης την Πέγκυ επειδή παραλίγο να ανακαλύψει το σχέδιό του. Ο Τζακ τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Τοποθετήται και αυτός στην κατάψυξη, η Τρούντι προσφέρεται να του δώσει τη φόρμουλα σε αντάλλαγμα για την επιταγή του. Κατά τη διάρκεια της παράδοσης, πυροβολούν ταυτόχρονα ο ένας τον άλλον. Η Τρούντι πεθαίνει πρώτη. Η Isabelle κλέβει την επιταγή και τη φόρμουλα, αλλά ο Jack προτού εκπνεύσει προσπάθησε να την σταματήσει.

Λίγο αργότερα, η πλούσια πλέον Isabelle επισκέπτεται τον Farrell στη φυλακή, όπου περιμένει την εκτέλεσή του για τον φόνο του συναδέλφου του, του νόμιμου εφευρέτη της ρητίνης. Η Isabelle ισχυρίζεται ότι αγαπά τον Farrell και είχε αποφασίσει να τον σώσει αφήνοντάς τον αναίσθητο με ένα βελάκι πενταθόλης νατρίου όπως αυτό που είχε χρησιμοποιήσει ο πατέρας της για να ηρεμεί τα ζώα, αλλά δεν γνώριζε τις ιδιότητες του ως ορού αλήθειας, με αποτέλεσμα να ομολογήσει ότι σκότωσε τον συνάδελφό του. Η Isabelle αναφέρει ότι είναι ταπί, έχοντας εξαργυρώσει και ξοδέψει τις επιταγές των George και Jack αλλά όχι του Nick επειδή δεν γνώριζε τον αριθμό λογαριασμού. Έχοντας επίγνωση της αναπόδραστης μοίρας του και ευγνώμων την ο Φάρελ δίνει στην Ιζαμπέλ τον αριθμό, και εκείνη φεύγει χαρούμενη, δίνοντας εντολή στον σοφέρ του ΤΑΞΙ να την πάει στη Λοζάνη. 

Elvis: That's the Way It Is 1970

Elvis: That's the Way It Is 1970

ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΙΣΛΕΗ

Σκηνοθεσία: Denis Sanders

Είδος: Documentary, Music

Διάρκεια: 97 λεπτά.

Ελληνικοί υπότιτλοι ενσωματωμένοι

.

Η ταινία "Elvis: That's the Way", είναι μια ταινία ντοκιμαντέρ του 1970 σε σκηνοθεσία Ντένις Sanders. Η ταινία καταγράφει την εμφάνιση του Elvis Presley το θερινό φεστιβάλ στο Las Vegas τον Αύγουστο του 1970. Ήταν η πρώτη χωρίς υπόθεση ταινία του από το ξεκίνημά του το 1956. Η ταινία αυτή δίνει μια σαφή εικόνα της επιθυμίας του Πρίσλεϊ να ξεκινήσει ταινίες με ζωντανές του παρουσιάσεις. Παρόλο που το κυρίως σόου λαμβάνει χώρα στη σκηνή του the International Hotelστοn Las Vegas, υπάρχουν αρκετές άλλες τοποθεσίες στη ταινία. Ξεκινάει με πλάνα του Elvis  στο Arizona Veterans Memorial Coliseum στο Phoenix, το Σεπτέμβρη του 1970. Η πρώτη του περιοδεία στα 13 χρόνια! Παρακολουθούμε τον Elvis και την μπάντα του στις πρόβες τους στα στούντιο της MGM στο Culver City, στην  California. Υπάρχουν σκηνές με τον Elvis να αποδίδει τα: "I Just Can't Help Believing", "What'd I Say", "Little Sister", "Words", "That's All Right Mama", and "The Next Step Is Love". και άλλα. Οι σκηνές αυτές γυρίστηκαν κατά τα τέλη του Ιουλίου, 1970. Αργότερα μας παρουσιάζεται ο Elvis με συνοδεία της χορωδίας του να τραγουδά τα: "You Don't Have to Say You Love Me" και "Bridge Over Troubled Water". Υπάρχουν επίσης σκηνές που λαμβάνουν χώρα στον εκθεσιακό χώρο Internationale του της International Hotel. Μαζί με τον Elvis και το γκρουπ του ακούγονται μελωδίες από τα: "Mary In the Morning" και "Polk Salad Annie". Αυτές οι πρόβες έγιναν στις 7 Αυγούστου 1970. Η εμφάνιση του Elvis στο θερινό φεστιβάλ του Λας Βέγκας έγινε στις 10 Αυγούστου 1970 και το συνεργείο της MGM ήταν σε ετοιμότητα να κινηματογραφήσει το σόου. Εκεί τραγούδησε πολλά γνωστά τραγούδια, όπως τα:

Mystery Train/Tiger Man

That's All Right Mama

I've Lost You[1]

Love Me Tender (song)

Patch It Up

You've Lost That Lovin' Feelin'

I Just Can't Help Believin'[2]

Tiger Man[3]

Sweet Caroline

Heartbreak Hotel

One Night

Blue Suede Shoes

All Shook Up

Polk Salad Annie

Bridge Over Troubled Water[4]

Suspicious Minds[5]

Can't Help Falling in Love

Don't Be Cruel

You Don't Have to Say You Love Me

Στο τέλος της συναυλίας παρατηρούμε θεατές να πλέκουν το εγκώμιο του Elvis, μεταξύ αυτών και κάποιες διασημότητες όπως οι Sammy Davis Jr., Cary Grant, Charo, George Hamilton, Juliet Prowse και Xavier Cugat.

Woodstock (1970)

Woodstock (1970)

 

Σα συνεισφορά μου στην επέτειο του θρυλικού Woodstock πριν από μερικούς μήνες, έφτιαξα τους Ελληνικούς υπότιτλους της ομώνυμης την ταινίας-ντοκιμαντέρ του 1970. Έτσι εκτός από τα ανυπέρβλητα solo των Τζίμη Χέντριξ, Σαντάνα, κλπ, θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε τις Αμερικανιές του παρουσιαστή στα ενδιάμεσα και προπάντων από τις διάφορες συνεντεύξεις να διαμορφώσετε κάποια εικόνα για την εποχή εκείνη και τους νέους της. Τονίζω ότι αυτά που ακούγονται δεν είναι απλά Αργκό αλλά Αμερικάνικη Αργκό, εμπλουτισμένη με Αφροαμερικάνικες εκφράσεις που τότε μπορεί να ήτανε στη μόδα, σήμερα όμως είναι σίγουρο ότι αρκετοί καθώς πρέπει Αμερικανοί δεν θα τις καταλάβαιναν. Μην έχετε λοιπόν υπερβολικές απαιτήσεις ως προς την μετάφραση.

Η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ, γι αυτό καλλίτερα να αναφερθούμε στα της εποχής.
Όταν σε άλλο νήμα γράφηκαν διάφορα εν είδη μνημόσυνου για την επέτειο του Woodstock, έγραψα κι εγώ την γνώμη μου η οποία φαίνεται ότι δεν άρεσε σε ορισμένους και προτίμησαν να μην εκφράσουν ανοιχτά τη διαφωνία τους, ίσως από σεβασμό προς την ηλικία μου. Λοιπόν, θα επαναλάβω και πάλι τα λόγια που είπε πρόσφατα ‘ένας από τους τότε συμμετέχοντες:
Όταν διαπίστωσε το κατεστημένο τη διείσδυση που είχαν τα ναρκωτικά στο κίνημά μας, τότε δεν ανησύχησε καθόλου γι αυτό.

 
Καλά είναι και τα μνημόσυνα, αλλά αν δεν τονίζουμε τα λάθη που έγιναν τότε, υπάρχει φόβος η νέα γενιά να τα επαναλάβει!
Στην Ελλάδα, επειδή ήμασταν καταπιεσμένοι λόγο Χούντας, βλέπαμε με συμπάθια οποιοδήποτε κίνημα ήταν υπέρ της ελευθερία και της ειρήνης, ενάντια στην καταπίεση και τον καταναλωτισμό. Ιδίως δε αν η μουσική που το συνόδευε εξόργιζε τους καραβανάδες. Βέβαια στην χώρα μας αυτοί που το έπαιζαν Χίπις, ήταν συνήθως νέοι που κατά την διάρκεια της ημέρας δούλευαν γραβατωμάνοι σε πολυεθνικές εταιρίες, ή μπορεί και να μη δούλευαν και να τους ζούσε ο μπαμπάς, το δε βράδυ φόραγαν μια πολύχρωμη πουκαμίσα, ανακάτευαν τα μαλλιά τους, έπαιρναν μια κιθάρα που κατά κανόνα δεν ήξεραν να την παίξουν και βγαίνανε έξω να το παίξουνε Χίπις .Στο εξωτερικό όμως και ιδίως στην Αμερική ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Ο Χιπισμός ήτανε τρόπος ζωής. Ομάδες Χίπις με σακουλάκια σπόρων στο χέρι καλλιεργούσαν τα απαραίτητα σε διάφορα ξέφωτα του δάσους. Ζούσαν σε κοινόβια όπου όλα τα παιδιά αποκαλούσαν όλους τους άνδρες του κοινόβιου μπαμπά. Αυτό, γιατί υπέθεταν ότι κάποιος από όλους αυτούς τους άνδρες θα ηταν ο μπαμπάς τους!. Εκτός από τους ενεργούς Χίπις υπήρχαν και οι συμπαθούντες που ζούσαν συμβατική ζωή αλλά μακάριζαν όσους είχαν το θάρρος και τη δύναμη να ζουν έτσι. Στη Γερμανία κάποιος μου έλεγε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ανώτεροι από μαρξιστές, διότι έχοντας κοινοκτημοσύνη ακόμη και στις γυναίκες, καταπολέμησαν αυτό το κτητικό ΜΟΥ. Η γυναίκα ΜΟΥ και άλλες μικροαστικές συνήθειες!!!

 

Ναρκωτικά Χριστιανισμός και επανάσταση, ένας αχταρμάς. Τώρα μπορεί να ακουγόταν η λέξη επανάσταση, αλλά τελείως αφηρημένα. Δεν προκύπτει από πουθενά ότι ήταν εναντίων του καπιταλισμού και υπέρ άλλων λύσεων. Όσο για τον αντικαταναλωτισμό τους και αυτός είχε κάποια όρια. Οι υπέροχοι ήχοι που ακούγονταν από τους βιρτουόζους της ηλεκτρικής κιθάρας, ήταν αποτέλεσμα επεξεργασίας από πανάκριβα ηλεκτρονικά μηχανήματα. Πατούσε ο Χ καλλιτέχνης διαρκώς την χορδή της κιθάρας και τα ηλεκτρονικά μηχανήματα μας παρήγαγαν ένα διαστημικό ήχο που ενθουσίαζε στο έπακρο τους συγκεντρωμένους. Ένας κανταδόρος της γειτονιάς μπορεί να είχε περισσότερο ταλέντο, δεν μπορούσε να κάνει όμως πολλά πράγματα μα μια κλασική κιθάρα.

Αυτά για την ώρα και αν με πολύτσαντίσετ, θα γράψω τίποτα και για... τον «Γαλλικό Μάη».

Brancaleone alle crociate (1970)

Ο ΜΠΡΑΝΚΑΛΕΟΝΕ ΤΑΥΡΟΦΟΡΟΣ

 

 

Υπότιτλοι:

 http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/3575429/brancaleone-alle-crociate-el
Όπως τις περισσότερες φορές, μεταφρσμένοι από εμένα.

Σκηνοθεσία: Mario Monicelli

Σενάριο: Agenore Incrocci, Mario Monicelli

Παίζουν: Vittorio Gassman, Adolfo Celi and Stefania Sandrelli

Μετά την επιτυχία που σημείωσε ο Mario Monicelli με την κωμωδία του «Οι Γενναίοι του Μπρανκαλεόνε» το 1967, επανήλθε το 1970 με την συνέχεά της. Τίτλος αυτή τη φορά: «Ο Μπρανκαλεόνε στις Σταυροφορίες». Το κοινό που είχε μάθει από την πρώτη ταινία περί τίνος πρόκειται, αγκάλιασε με ενθουσιασμό και την νέα αυτή ταινία και έσπευσε μαζικά να την παρακολουθήσει. Όπως και στην πρώτη ταινία έτσι και σ’ αυτήν ο Monicelli με πρόσχημα την κωμωδία, δεν χάνει ευκαιρία να σατιρίσει τα γεγονότα εκείνης της εποχής, που πολλοί μέχρι σήμερα τα αποκρύπτουν ή αποφεύγουν να μας μιλάνε γι αυτά. Έτσι οι δήθεν πιστοί σταυροφόροι που πήγαν με αγνή πρόθεση να απελευθερώσουν τους «Αγίους Τόπους» και να εκδιώξου τους βέβηλους άπιστους, μας παρουσιάζονται με όλο το μεγαλείο της τρέλας και της παράνοιάς τους..

 

Αυτά φυσικά ισχύουν για του αφελείς παρανοϊκούς που μην έχοντας στον ήλιο μοίρα, επένδυσαν στην πίστη με την ελπίδα ότι ο Κύριος θα τους ανταμείψει. Οι άλλοι, τα κεφάλια που ήξεραν τι έκαναν, επένδυσαν στην αμάθεια και την αφέλεια κάποιον δύστυχων για να πραγματοποιήσουν τις επιδιώξεις τους. Ένα άλλο θέμα που σατιρίζεται είναι η διαμάχη ορισμένων να αναδειχθούν Πάπες. Αυτά δεν ήταν καθόλου φαντασίες. Γνωστή είναι η διαμάχη με τον «Πάπα» της Αβινιόν και οι εμφύλιοι πόλεμοι που προκλήθηκαν.

Έχοντας λοιπόν εξοντωθεί ο στρατός του Μπρακαλεόνε, θα επιστρατεύσει καινούργιους παλαβούς για να απελευθερώσει τους Άγιους τόπους. Στο στρατό του εντάσσεται ένας νάνος, ένας Γερμανός με εγκληματικές διαθέσεις και ένας μαζοχιστής όπου όπως υποστηρίζει υπέπεσε σε μεγάλο αμάρτημα και με χαρά δέχεται τις κλωτσιές του «Λεό» για να... εξαγνιστεί. Αστεία σκηνή είναι ’όταν βρίσκουν τον ερημίτη, στηλίτη, «Άγιο Πανταλέων» για να του εξομολογηθεί ο μαζοχιστής το αμάρτημά του.

 

 

Στην ιστορία μπλέκεται και η Stefania Sandrelli.

 

 

Αυτή έχει καταγγελθεί ως μάγισσα και καταδικάστηκε σε θάνατο στην πηρά!

 

Ο Λεό θα την απελευθέρωση, αλλά τελικά αποδεικνύεται ότι πραγματικά η κοπέλα ήταν μάγισσα!!!

Στο τέλος ο Λεό θα έλθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο!

 

Γενικά το έργο κυλά στα γνώριμα καλούπια της Ιταλικής κωμωδίας, κάτι που εμείς πολύ την απολαμβάναμε τότε, αλλά που σήμερα τείνει να εξαφανιστεί.