Danger: Diabolik 1968

Danger: Diabolik 1968

Diabolik 

 Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Angela Giussani, Luciana Giussani, Dino Maiuri

Είδος: Action, Comedy, Crime, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 45m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Phillip Law: Diabolik

Terry-Thomas: Minister of the Interior

Marisa Mell: Eva Kant

Michel Piccoli : Inspector Ginko

Adolfo Celi: Ralph Valmont

Claudio Gora: Police Chief

Mario Donen: Sergeant Danek

Eπιστροφή σε κλασικές αξίες με την απίθανη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του ομώνυμου ιταλικού κόμικ από τον μαιτρ Mario Bava. Στο απόγειο των swingning 60s ο John Phillip Law ενσαρκώνει τον Diabolik, έναν πολύ large χαρακτήρα, που κινείται ανάμεσα σε Bond και Batman του Adam West. Ζει καταληστεύοντας τους πλούσιους στα χρήματα των οποίων κυριολεκτικά κυλιέται μαζί με τη συνεργό του Eva Kant (στο ρόλο η breathtaking αυστριακή ηθοποιός Merisa Mell).

Ήταν η μεγαλύτερη παραγωγή που σκηνοθέτησε ο Bava και της έδωσε να καταλάβει. Trademark στυλιζαρισμένη φωτογραφία, φουτουριστικά sets και ματ backgrounds κι ένα από τα καλύτερα soundtracks του Ennio Morricone αναπαράγουν πιστά την περιπετειώδη ζωή του χάρτινου ήρωα (by the way ο Diabolik θεωρείται η πρώτη μεταφορά κόμικ στον κινηματογράφο) και παράλληλα εισάγουν το θεατή σε μια φαντασμαγορική ψυχεδέλεια αντικατοπτρίζοντας το trend της εποχής.

Ο Law ήταν στα πάνω του εκείνη την περίοδο κι ο επόμενός του ρόλος ήταν πλάι στην Jane Fonda, στο Barbarella επίσης παραγωγή του De Laurentiis. Το σενάριο, βέβαια, εξυπηρετεί την δράση, αλλά αφήνει χώρο για κωμικές στιγμές που ταιριάζουν με το ολικό concept. Ηδονικό και χάρμα κινηματογραφικών οφθαλμών το Diabolik έχει μια διαχρονική επιρροή στην pop κουλτούρα. Ήταν η τελευταία ταινία του MST3K, την παρώδησαν οι Beastie Boys στο video του “Body Movin’” και το metal supergroup Fantomas την έκανε καριέρα. 

Planet of the Vampires 1965

Planet of the Vampires 1965

Ο πλανήτης των βρικολάκων

 Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Renato Pestriniero, 1 Hours", Melchior, Alberto Bevilacqua

Είδος: Action, Adventure, Horror ΔΕ 60, Sci-Fi

Διάρκεια: 1h 28m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Barry Sullivan: Capt. Mark Markary

Norma Bengell: Sanya

Ángel Aranda: Wess Wescant

Evi Marandi: Tiona

Stelio Candelli: Brad / Mud

Franco Andrei: Bert / Garr

            Fernando Villena: Dr. Karan

 

Δύο διαστημόπλοια λαμβάνουν σήμα κινδύνου από έναν άγνωστο πλανήτη, στο οποίο και προσγειώνονται. Όμως με το που φτάνουν εκεί, τα πληρώματά τους αρχίζουν να έχουν παράξενη και επιθετική συμπεριφορά που φτάνει σε σημείο το πλήρωμα του ενός σκάφους να αλληλοεξοντωθεί.

Βαρεθήκατε να διαβάζετε για ταινίες που αντέγραψαν ή επηρεάστηκαν από το ALIEN; Για μια φορά διαβάστε και για μια κλασσική ταινία που επηρέασε το συγκεκριμένο έπος επιστημονικής φαντασίας και τρόμου του Ridley Scott, το PLANET OF THE VAMPIRES του μεγάλου δημιουργού της σχολής γοτθικού και ατμοσφαιρικού τρόμου Mario Bava.

Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα ακαθόριστο μέλλον, όπου δύο διαστημόπλοια αποφασίζουν να ερευνήσουν ένα μυστηριώδες σήμα από έναν άγνωστο πλανήτη. Η ατμόσφαιρα του πλανήτη ελκύει τα διαστημόπλοια που προσγειώνονται εκεί το ένα μακριά από το άλλο. Όμως στα πρώτα λεπτά της διαμονής τους εκεί, τα μέλη του πληρώματος αρχίζουν να επιδεικνύουν ανεξήγητα επιθετική συμπεριφορά, μέχρι την προσωρινή απώλεια των αισθήσεών τους και την αδυναμία να θυμηθούν τι είχε συμβεί όταν συνέρχονται.

Το μυστήριο περιπλέκεται όταν το πλήρωμα στην πρώτη βόλτα του στον πλανήτη θα συναντήσει το δεύτερο σκάφος και με τρόμο θα ανακαλύψει ότι το πλήρωμα είναι νεκρό και μοιάζει σαν να αλληλοεξοντώθηκε, κάτι που αναγνωρίζουν ότι θα μπορούσε να είχε συμβεί και στους ίδιους αν ο κυβερνήτης δεν τους είχε αποτρέψει κατά τη διάρκεια της ξαφνικής και ανεξήγητης αλλαγής της συμπεριφοράς τους.

Όλα, φυσικά, εξηγούνται, και δεν αργούμε να μάθουμε ότι πίσω από το μυστήριο κρύβεται μια φυλή εξωγήινων στα πρόθυρα της εξαφάνισης που κυριεύει τους ανθρώπους και χρησιμοποιεί το σώμα τους σαν ξενιστή, και στόχο έχουν να μεταβούν στη Γη και μέσω των ανθρώπων να επιβιώσουν, παίρνοντας τη θέση τους.

Όλα αυτά είναι δοσμένα με τον τρόπο που μόνο ο μεγάλος Mario Bava ήξερε καλύτερα από κάθε άλλον. Με φοβερά επιβλητική και σχεδόν παραισθησιακή ατμόσφαιρα η οποία γίνεται ακόμα πιο έντονη με την μυστηριώδη και άκρως ατμοσφαιρική ηλεκτρονική μουσική του Gino Marinuzzi Jr.

Το μυστήριο ξεδιπλώνεται με τη μαεστρία και τη σκηνοθετική βιρτουοζιτέ που θα περίμενε κανείς από ένα τόσο μεγάλο όνομα, ενώ παρόλο τη σχετική πολυλογία των πρωταγωνιστών, η δράση κυλάει αρκετά όμορφα και χωρίς νεκρά σημεία, ακόμα και μετά τη λύση του μυστηρίου. Η αγωνία και η αναμονή του θεατή για τις εξελίξεις παραμένει σε υψηλά επίπεδα από την αρχή μέχρι το φινάλε, στην παράδοση των υβριδίων Ε/Φ και τρόμου που ξεκίνησαν από τη δεκαετία του 50 και τον Roger Corman και συνεχίζονται αδιάκοπα μέχρι σήμερα.

Σ’ όλη αυτή τη διάρκεια, ο Mario Bava και η κάμερά του μας μεταφέρουν σε έναν μυστηριώδη βραχώδη κόσμο που έχει μια σχεδόν εξωπραγματική αίσθηση, που επιτυγχάνεται με τα κολπάκια της κάμερας, την απόλυτα εύστοχη χρήση της τεχνητής ομίχλης, των ζωντανών χρωμάτων και των επιβλητικών τοπίων του πλανήτη. Εντάξει, μπορεί το όλο σκηνικό να «φωνάζει» ότι είναι μέσα σε στούντιο της δεκαετίας του ’60, αλλά σίγουρα δεν έχει γεράσει τόσο όσο άλλες ταινίες επιστημονικής φαντασίας της εποχής, κυρίως λόγω των οπτικών παιχνιδιών με τα χρώματα και τις εικόνες που ο Mario Bava έκανε σήμα κατατεθέν του στα χρόνια της κυριαρχίας του στο Ιταλικό σινεμά τρόμου και φαντασίας. Σ’ αυτό βοηθούν και τα πολύ καλά κοστούμια που για την εποχή ξεπερνούν τις προσδοκίες που είχα εγώ προσωπικά.

Κάποιες σκηνές του PLANET OF THE VAMPIRES είναι ανθολογίας, όπως την απίστευτα εμπνευσμένη ανάσταση των νεκρών μελών του πληρώματος με φόντο το εξωπραγματικό σεληνιακό τοπίο του πλανήτη, πάντα με τη χρήση χρωμάτων και τεχνητής ομίχλης που κάνουν τα δρώμενα να μοιάζουν βγαλμένα από κάποιο πολύχρωμο ψυχεδελικό όραμα.

Οι επιρροές του PLANET OF THE VAMPIRES στο μελλοντικό σινεμά Ε/Φ είναι ξεκάθαρες, με το ALIEN να έχει δανειστεί πολλά στοιχεία του, ιδίως κατά το πρώτο μέρος της ταινίας, ενώ άλλη μια ταινία που μου έρχεται αβίαστα στο μυαλό είναι το πρόσφατο EVENT HORIZON από πλευράς ατμόσφαιρας και θέματος.

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι στη συγκεκριμένη ταινία έκανε ντεμπούτο δίπλα στον πατέρα του ο Lamberto Bava (DEMONS) σε ρόλο βοηθού σκηνοθέτη, έναν ρόλο που θα συνέχιζε και στο μέλλον σε κάθε ταινία του Mario Bava.

Γενικά το PLANET OF THE VAMPIRES είναι αναγκαία προσθήκη στις συλλογές των fans του μεγάλου Mario Bava και των νοσταλγών της παλιάς καλής επιστημονικής φαντασίας. 

The Ghoul 1933

The Ghoul 1933

ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ

Σκηνοθεσία: T. Hayes Hunter

Σενάριο: Frank King, Leonard Hines, Roland Pertwee

Είδος: Action, Drama, Horror,. Boris Karlof - Bela Lougosi

Διάρκεια: 1h 17m

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Boris Karloff: Prof. Henry Morlant

Cedric Hardwicke: Broughton

Ernest Thesiger: Laing

Dorothy Hyson: Betty Harlon

Anthony Bushell: Ralph Morlant

Kathleen Harrison: Kaney

Harold Huth: Aga Ben Dragore

 

Το Ghoul είναι μια βρετανική ταινία τρόμου του 1933 με πρωταγωνιστή τον Boris Karloff και με τους Harold Huth, Dorothy Hyson, Ernest Thesiger και Cedric Hardwicke. Ο Ραλφ Ρίτσαρντσον έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο.

Ο καθηγητής Henry Morlant (Boris Karloff), ένας σπουδαίος Αιγυπτιολόγος, πιστεύει ότι το αρχαίο κόσμημα που αποκαλεί το «Αιώνιο Φως» θα του δώσει δυνάμεις αναζωογόνησης εάν προσφερθεί στον αρχαίο Αιγύπτιο θεό Anubis. Όταν όμως ο Morlant πεθαίνει, ο υπηρέτης του Laing (Ernest Thesiger) κλέβει το κόσμημα. Ενώ ένα σωρό παρεμβαίνοντες, συμπεριλαμβανομένου ενός ανυπόληπτου δικηγόρου (Cedric Hardwicke) και ενός ψεύτικου ιερέα (Ralph Richardson), κατεβαίνουν στο αρχοντικό του καθηγητή για να ερευνήσουν ή να κλέψουν το κόσμημα για τον εαυτό τους, ο Morlant επιστρέφει από τους νεκρούς («όταν η πανσέληνος χτυπά την πόρτα του τάφου μου», προέβλεψε πριν πεθάνει) να σκοτώσει όλους όσους τον έχουν προδώσει. 

The Lord of the Rings Ι 2001

The Lord of the Rings Ι:

The Fellowship of the Ring 2001

Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών:

 Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού

Σκηνοθεσία: Peter Jackson

Σενάριο: J.R.R. Tolkien, Fran Walsh, Peter Jackson

Είδος: Fantasy, Action, Adventure, Drama

Διάρκεια: 3h 10m

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Elijah Wood: Frodo

            Sean Astin: Sam

Sala Baker: Sauron

Sean Bean: Boromir

Cate Blanchett: Galadriel

Orlando Bloom: Legolas

Billy Boyd: Pippin

Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού (αγγλικά: The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring) είναι αμερικανική, επική, περιπετειώδης ταινία φαντασίας παραγωγής 2001. Βασίζεται στο πρώτο βιβλίο της σειράς Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (The Lord of the Rings) του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Πίτερ Τζάκσον και το σενάριο έγραψε ο ίδιος μαζί με τις Φραν Γουόλς και Φιλίπα Μπόγιενς. Πρωταγωνιστούν οι Ελάιτζα Γουντ, Ίαν ΜακΚέλεν, Βίγκο Μόρτενσεν, Σον Άστιν, Άντι Σέρκις, Τζον Ρις-Ντέιβις, Λιβ Τάιλερ, Ορλάντο Μπλουμ, Μπίλι Μπόιντ, Ντόμινικ Μόναχαν, Κέιτ Μπλάνσετ, Κρίστοφερ Λι, Χιούγκο Γουίβινγκ, Ίαν Χολμ και Σον Μπιν. Τοποθετημένη στη Μέση Γη, η ιστορία δείχνει τον Σκοτεινό Άρχοντα Σάουρον να ψάχνει το Ένα Δαχτυλίδι, το οποίο τώρα βρίσκεται στην κατοχή του Φρόντο. Η μοίρα της Μέσης Γης κρέμεται από το Χόμπιτ Φρόντο και τους οκτώ συντρόφους του, που όλοι μαζί σχηματίζουν τη Συντροφιά του Δαχτυλιδιού και ξεκινούν το ταξίδι για το Βουνό του Χαμού στη Μόρντορ, το μόνο μέρος όπου το δαχτυλίδι μπορεί να καταστραφεί.

Η ταινία κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 2001 και έτυχε θερμής υποδοχής από κριτικούς και θαυμαστές των βιβλίων, με τους περισσότερους να υποστηρίζουν ότι πρόκειται για την πιο πιστή μεταφορά βιβλίου στον κινηματογράφο. Σάρωσε τα ταμεία όπου και αν προβλήθηκε, αποφέροντας 896,7 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία για το 2001 τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και παγκοσμίως. Σήμερα καταλαμβάνει τη 62η θέση στη λίστα με τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες όλων των εποχών. Έλαβε 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία και Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Ίαν ΜακΚέλεν, κερδίζοντας 4 σε τεχνικές κατηγορίες. Το 2007 κατέλαβε την 50η θέση στη λίστα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου AFI 100 Χρόνια... 100 Ταινίες και τη 2η θέση στην κατηγορία AFI 10 Top 10 Ταινίες Φαντασίας. Επίσης, στην αμερικάνικη ιστοσελίδα IMDb (Διαδικτυακή βάση δεδομένων ταινιών) βρίσκεται στην εντέκατη (11η) θέση των 250 καλύτερων ταινιών έχοντας βαθμολογία 8,8.

Το 2002 κυκλοφόρησε το δεύτερο μέρος Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Οι Δύο Πύργοι (The Lord of the Rings: The Two Towers) και το 2003 το τρίτο και τελευταίο μέρος Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά (The Lord of the Rings: The Return of the King)

Πλοκή

Στη Δεύτερη Εποχή της Μέσης Γης, ο Σάουρον δημιουργεί 19 μαγικά δαχτυλίδια. Τα 3 τα χαρίζει σε άρχοντες των Ξωτικών, τα 7 σε άρχοντες των Νάνων και τα 9 σε μεγάλους βασιλιάδες των Ανθρώπων, ως ένδειξη φιλίας. Αργότερα όμως, τους εξαπατάει, κατασκευάζοντας ένα ακόμη, το Ένα Δαχτυλίδι (δαχτυλίδι της δύναμης), που μέσα του, βάζει όλη τη μοχθηρία του και ένα πολύ μεγάλο μέρος της δύναμης του. Το κατασκευάζει με σκοπό να κατακτήσει τη Μέση Γη και να εξουσιάσει όλα τα υπόλοιπα δαχτυλίδια (Ένα δαχτυλίδι για να τα εξουσιάζει όλα. Ένα δαχτυλίδι για να τα βρει, ένα δαχτυλίδι για να τα φέρει όλα και στο σκοτάδι να τα ενώσει), με σκοπό να εξουσιάσει και τους ίδιους τους κατόχους τους και μέσω αυτών και τις φυλές τους. Κάτω από την απειλή της τυραννίας, σχηματίζεται η Τελευταία Συμμαχία μεταξύ Ξωτικών και Ανθρώπων και μαζί εκστρατεύουν εναντίον του Σκοτεινού Άρχοντα Σάουρον. Κατά τη διάρκεια μίας μεγάλης μάχης, στους πρόποδες του Βουνού του Χαμού, στη χώρα της Μόρντορ, ο πρίγκιπας Ισίλντουρ παίρνει το σπασμένο σπαθί του πατέρα του, Βασιλιά Ελέντιλ, που μόλις έχει σκοτωθεί από τον Σάουρον, και κόβει τα δάχτυλα του Σάουρον και έτσι, τον χωρίζει από το Δαχτυλίδι. Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα το πνεύμα του Σάουρον να χάσει τη δύναμή του και να εξασθενίσει. Επειδή όμως η ζωτική δύναμη του Σάουρον συνδέεται με το Δαχτυλίδι, ο Σκοτεινός Άρχοντας δεν καταστρέφεται τελείως. Ο Ισίλντουρ όμως, διεφθαρμένος από τη δύναμη του Δαχτυλιδιού, αρνείται να το καταστρέψει και έτσι, να βάλει τέλος στο κακό. Λίγο καιρό αργότερα, ο Ισίλντουρ σκοτώνεται από Ορκ και το Δαχτυλίδι χάνεται μέσα στο ποτάμι με το όνομα Άντουιν. Χιλιάδες χρόνια μετά, στην Τρίτη Εποχή πλέον, το δαχτυλίδι θα βρεθεί από το Χόμπιτ Σμίγκολ, ο οποίος παθαίνει εμμονή με αυτό. Ο Σμίγκολ, που λόγω του δαχτυλιδιού αποκτάει πολύ μεγάλη μακροζωία, έχει στην κατοχή του το δαχτυλίδι για 500 χρόνια, τελικά όμως, το δαχτυλίδι εγκαταλείπει τον Σμίγκολ, που μέσα στα χρόνια έχει μεταμορφωθεί σε ένα πλάσμα με το όνομα Γκόλουμ, κάτω από την επιρροή του Δαχτυλιδιού, και ανακαλύπτεται από τον Μπίλμπο Μπάγκινς, ένα Χόμπιτ από το Σάιρ.

Εξήντα χρόνια μετά, στα 111α γενέθλιά του, ο Μπίλμπο αφήνει το Δαχτυλίδι στον ανιψιό του, τον Φρόντο Μπάγκινς και φεύγει από το Σάιρ για να μείνει με τα Ξωτικά στο Σχιστό Λαγκάδι. Εν τω μεταξύ, ο μάγος Γκάνταλφ ο Γκρίζος, που είναι κοντινός φίλος του Μπίλμπο και του Φρόντο, πηγαίνει μέχρι τη Μίνας Τίριθ (πρωτεύουσα της Γκόντορ), για να βρει απαντήσεις για το μαγικό δαχτυλίδι του Μπίλμπο και ανακαλύπτει ότι είναι το Ένα Δαχτυλίδι του Σάουρον. Ο Γκάνταλφ επιστρέφει στο Μπαγκ Εντ και παροτρύνει τον Φρόντο να φύγει από το Σάιρ άμεσα, μαζί με το Δαχτυλίδι, αφού το πλάσμα Γκόλουμ έχει συλληφθεί από τον Σάουρον και έχει προδώσει την τοποθεσία του Σάιρ. Ο Φρόντο, παίρνει μαζί του τον Σαμγουάιζ Γκάμτζι (Σαμ), τον φίλο και κηπουρό του. Ο Γκάνταλφ πηγαίνει στο Άιζενγκαρντ να μιλήσει, αλλά και για να πάρει τη συμβουλή και τη βοήθεια του μάγου Σάρουμαν του Λευκού, που αποκαλύπτει στον Γκάνταλφ ότι οι Νάζγκουλ (οι εννιά βασιλιάδες των ανθρώπων, που είχαν πάρει τα μαγικά δαχτυλίδια, αλλά τους διέφθηραν και έγιναν υπηρέτες του Σάουρον), έφυγαν από τη Μίνας Μόργκουλ (την πόλη τους, στα σύνορα της Μόρντορ) και κατευθύνονται προς το Σάιρ, για να πάρουν το Δαχτυλίδι. Ο Γκάνταλφ αποφασίζει να φύγει από το Άιζενγκαρντ για να βοηθήσει τον Φρόντο, αλλά ο Σάρουμαν, ήδη διεφθαρμένος από τη δύναμη του Σάουρον, αιχμαλωτίζει τον Γκάνταλφ. Ο Γκάνταλφ τότε, φυλακισμένος στον πύργο του Όρθανκ (ο πύργος στη μέση της κοιλάδας με το όνομα Άιζενγκαρντ), παρακολουθεί τον Σάρουμαν να εκτελεί τις διαταγές του Σάουρον και να διατάζει τους Ορκ του Άιζενγκαρντ να φτιάξουν όπλα και να παράγουν ένα νέο είδος Ορκ διασταυρωμένα με τελώνια, τους Ούρουκ-χάι.

Ενώ ταξιδεύουν προς το Μπρι (ένα χωριό των Ανθρώπων, ανατολικά της επικράτειας του Σάιρ), όπου ο Γκάνταλφ υποσχέθηκε να τους συναντήσει, οι Φρόντο και Σαμ θα προσθέσουν στην παρέα τους τα Χόμπιτ Μέρι και Πίπιν που τους συνάντησαν στον δρόμο. Μετά από μία επίθεση των Νάζγκουλ, καταφέρνουν να φτάσουν στο Μπρι. Εκεί, απογοητεύονται όταν ο Γκάνταλφ δεν εμφανίζεται, όμως γνωρίζουν έναν άντρα που φέρει τον τίτλο "Γοργοπόδαρος", έναν φίλο του Γκάνταλφ που δέχεται να τους οδηγήσει στο Ρίβεντελ (Σχιστό Λαγκάδι). Συνεχίζουν το ταξίδι τους και περνούν τη νύχτα στην κορυφή του Γουέδερτοπ (Κορυφή των Καιρών), όπου δέχονται επίθεση από τους Νάζγκουλ. Ο Γοργοπόδαρος μάχεται μαζί τους, ο ένας όμως, καταφέρνει να τραυματίσει τον Φρόντο σοβαρά. Κυνηγημένος από τους Νάζγκουλ, ο Φρόντο, βρίσκεται τώρα κάτω από τη φροντίδα της Άργουεν, η οποία έχει συνάψει ερωτική σχέση με τον Γοργοπόδαρο και είναι η κόρη του Ξωτικού βασιλιά Έλροντ, που βασιλεύει στο Σχιστό Λαγκάδι (Ρίβεντελ), μία πόλη των Ξωτικών, και μαζί με το άλογο της καλπάζουν για να φτάσουν στο Ρίβεντελ, κάτι που τελικά καταφέρνουν. Εκεί, ο Φρόντο θα θεραπευτεί από τον Έλροντ.

Στο Ρίβεντελ, ο Φρόντο, αφού συνέρχεται, βρίσκει τον Γκάνταλφ, ο οποίος έχει ξεφύγει από το Όρθανκ με τη βοήθεια ενός γιγάντιου αετού, και του εξηγεί που βρίσκεται και γιατί. Συναντάει επίσης και τον Μπίλμπο, που του χαρίζει τον αλυσιδωτό του θώρακα από Μίθριλ (που του τον είχε δωρίσει ο Θόριν στην Μάχη των Πέντε Στρατών), ένα μέταλλο που είναι φοβερά ανθεκτικό. Αργότερα, ο Έλροντ συγκαλεί ένα συμβούλιο για να αποφασίσουν τι θα κάνουν με το Δαχτυλίδι. Τελικά, αποφασίζουν να το καταστρέψουν. Το Δαχτυλίδι όμως, μπορεί να καταστραφεί μόνο στο Βουνό του Χαμού που βρίσκεται στη Μόρντορ (Χώρα του Σάουρον), όπου και σφυρηλατήθηκε. Ο Φρόντο προθυμοποιείται να πάει το Δαχτυλίδι στο Βουνό, συνοδευόμενος από τους Χόμπιτ φίλους του (Σαμ, Μέρι, Πίπιν). Μαζί τους πηγαίνουν ο Γκάνταλφ και ο Γοργοπόδαρος, που αποκαλύπτεται ότι είναι ο Άραγκορν, ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου της Γκόντορ. Στη συντροφιά προστίθενται το Ξωτικό Λέγκολας, ο Νάνος Γκίμλι και ο Μπόρομιρ, γιος του Κυβερνήτη της Γκόντορ (Ντένεθορ). Όλοι μαζί σχηματίζουν τη Συντροφιά του Δαχτυλιδιού.

Το Ένα Δαχτυλίδι

Η Συντροφιά ξεκινάει τον δύσκολο δρόμο της και προσπαθεί να περάσει από το βουνό Καράντρας, αλλά ο Σάρουμαν, που εντοπίζει τη συντροφιά, αποκλείει το πέρασμα χρησιμοποιώντας μαγεία, δημιουργώντας μία ισχυρή θύελλα. Μετά από επιμονή του Γκίμλι, αποφασίζουν να ταξιδέψουν κάτω από τα βουνά, μέσω των Ορυχείων της Μόρια. Ο Φρόντο δέχεται, αλλά στην είσοδο των ορυχείων δέχονται επίθεση από τον φύλακα της λίμνης (ένα τέρας με πλοκάμια), που διαλύει τις πύλες και εγκλωβίζει τη συντροφιά εντός των ορυχείων. Μην έχοντας άλλη λύση, η ομάδα διασχίζει τα ορυχεία. Λίγο πριν φτάσουν στην έξοδο, βρίσκουν μία αίθουσα στην οποία υπάρχει ένας τάφος με το όνομα Μπάλιν, ξαδέρφου του Γκίμλι. Πριν προλάβουν το οτιδήποτε, δέχονται επίθεση από τα Τελώνια που έχουν κατακλύσει τα ορυχεία, καθώς και από ένα τρολ. Αφού καταφέρνουν να απωθήσουν τους εχθρούς τους, έρχονται αντιμέτωποι με τον Μπάλρογκ, έναν αρχαίο δαίμονα της φωτιάς και της σκιάς. Ο δαίμονας τους ακολουθεί μέχρι τη Γέφυρα του Κάζαντ-Ντουμ. Εκεί, ο Γκάνταλφ μάχεται με τον Μπάλρογκ, δίνοντας στους υπόλοιπους την ευκαιρία να δραπετεύσουν, αλλά ο δαίμονας παρασύρει τον Γκάνταλφ στην άβυσσο. Η Συντροφιά, μην μπορώντας να κάνει κάτι, συνεχίζει τον δρόμο της και φτάνει στο Λοθλόριεν (ένα Ξωτικοβασίλειο), όπου βρίσκει καταφύγιο από τους άρχοντες του τόπου, Γκαλάντριελ και Κέλεμπορν. Τη νύχτα, ο Φρόντο γνωρίζει την Γκαλάντριελ και αυτή, του λέει ότι είναι το πεπρωμένο του να κουβαλήσει το Δαχτυλίδι και να το καταστρέψει. Πριν αναχωρήσουν, η Γκαλάντριελ προμηθεύει την συντροφιά με δώρα.

    Αφού φτάσουν στο Παρθ Γκάλεν, ο Μπόρομιρ προσπαθεί να πάρει το Δαχτυλίδι από τον Φρόντο. Ο Φρόντο φοράει το Δαχτυλίδι, και έτσι γίνεται αόρατος και τελικά καταφέρνει να ξεφύγει από τον, εκτός εαυτού, Μπόρομιρ. Έτσι, γνωρίζοντας ότι το Δαχτυλίδι είναι πολύ επικίνδυνο και δυνατό για τη Συντροφιά, αποφασίζει να πάει στη Μόρντορ μόνος του. Εν τω μεταξύ, η υπόλοιπη Συντοφιά δέχεται επίθεση από Ούρουκ-χάι, οι οποίοι εκτελούσαν τις διαταγές του Σάρουμαν. Οι Μέρι και Πίπιν αποσπούν την προσοχή των Ούρουκ-χάι, δίνοντας την ευκαιρία στον Φρόντο να δραπετεύσει. Ο Μπόρομιρ, μετανιωμένος για την πράξη του, τρέχει να βοηθήσει τα δύο Χόμπιτ και τραυματίζεται θανάσιμα. Πριν ο αρχηγός των Ορκ τον αποτελειώσει, φτάνει ο Άραγκορν και τον αποκεφαλίζει, αφού μονομαχήσουν. Προτού ο Μπόρομιρ πεθάνει, εξομολογείται στον Άραγκορν την πράξη του και μετανοεί, αναγνωρίζοντας παράλληλα τον Άραγκορν ως νόμιμο Βασιλέα της Γκόντορ. Οι Μέρι και Πίπιν πιάνονται αιχμάλωτοι και οι Άραγκορν, Γκίμλι και Λέγκολας αποφασίζουν να τους βρουν και να τους βοηθήσουν, αφήνοντας τον Φρόντο στη μοίρα του. Ο Φρόντο αρχίζει να απομακρύνεται προς τη Μόρντορ όταν εμφανίζεται ο Σαμ και επιμένει να τον πάρει μαζί του. Ο Φρόντο τον δέχεται και μαζί ξεκινούν το ταξίδι της καταστροφής του Δαχτυλιδιού.  

The Mark of Zorro 1940

The Mark of Zorro 1940

Το σημάδι του Ζορό

Σκηνοθεσία: Rouben Mamoulian

Σενάριο: John Taintor Foote,

Είδος: Action, Adventure, Romance

Διάρκεια: 1h 34min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Tyrone Power: Diego

Linda Darnell: Lolita Quintero

Basil Rathbone: Capt. Esteban Pasquale

Sondergaard: Inez Quintero

Eugene Pallette: Fray Felipe

J. Edward Bromberg: Don Luis Quintero

           

Ζορό (που στα ισπανικά σημαίνει "αλεπού") είναι η μυστική ταυτότητα του Δον Ντιέγκο ντε λα Βέγκα, ενός πλασματικού χαρακτήρα που δημιουργήθηκε το 1919 από τον συγγραφέα κόμικ Τζόνστον Μακάλεϊ. Είναι Μεξικάνος, που ζει στο Λος Άντζελες κατά τη διάρκεια της περιόδου της Μεξικανικής Καλιφόρνιας (ανάμεσα στο 1821 και στο 1846), παρόλο που κάποιες προσαρμογές ταινιών της ιστορίας του Ζορό τον τοποθετούν κατά τη διάρκεια της προγενέστερης ισπανικής κυριαρχίας.

Ο χαρακτήρας έχει υποβληθεί αλλαγές με τα χρόνια, αλλά η χαρακτηριστική εικόνα του είναι η γοητευτική μαύρη μάσκα που υπερασπίζει τους κοινούς και τους αυτόχθονες λαούς της γης ενάντια σε διεφθαρμένους και τυραννικούς αξιωματούχους και άλλους κακοποιούς. Δεν είναι μόνο πολύ πονηρός και δύσκολος για να τον πιάσουν οι αρχές, αλλά επίσης απολαμβάνει να τους ταπεινώνει δημοσίως.

Ο χαρακτήρας έχει παρουσιασθεί σε πολυάριθμα βιβλία, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, και άλλα μέσα. Ο Τιμπούρσιο Βάσκεζ, ο Χουάν Κορτίνα και ο Χοακίν Μουριέτα, αναφέρθηκαν ως έμπνευση για το Ζορό.

 Καλιφόρνια, 1820. Ο γιος ενός τοπικού ευγενούς έρχεται από την Ισπανία, για να βρει την πόλη του κάτω από δικτατορικά δεσμά. Κι ενώ μοιάζει να είναι ένας λιμοκοντόρος, μεταμφιέζεται σε μασκοφόρο εκδικητή κι αποζητά δικαιοσύνη.

  

Batman 1943

Batman 1943

Επεισόδια 1 – 15

Σκηνοθεσία: Lambert Hillyer

Σενάριο: Bob Kane

Είδος: Action, Crime, Fantasy

Διάρκεια: 4h 20min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lewis Wilson: Batman / Bruce Wayne

Douglas Croft: Robin / Dick Grayson

Carrol Naish: Dr. Daka

Shirley Patterson: Linda Page

 

To Batman είναι ένα αμερικανικό τηλεοπτικο  σίριαλ 15 επεισοδίων του 1943 από την Columbia Pictures, σε παραγωγή του Rudolph C. Flothow, σε σκηνοθεσία Lambert Hillyer, με πρωταγωνιστές τον Lewis Wilson ως Batman και τον Douglas Croft ως βοηθό του Robin.  Η σειρά βασίζεται στον χαρακτήρα των DC Comics Batman, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Detective Comics #27 τον Μάιο του 1939. Ο κακός είναι ένας πρωτότυπος χαρακτήρας που ονομάζεται Dr. Daka, μυστικός πράκτορας της Ιαπωνικής Αυτοκρατορικής κυβέρνησης, τον οποίο υποδύεται ο J. Carrol Naish. Το καστ ολοκληρώνουν οι Shirley Patterson ως Linda Page, το ερωτικό ενδιαφέρον του Bruce Wayne και ο William Austin ως Alfred, ο μπάτλερ του Wayne Manor.

Η ιστορία της σειράς περιλαμβάνει τον Μπάτμαν, έναν μυστικό αμερικανικό κυβερνητικό πράκτορα, που προσπαθεί να νικήσει τα σχέδια του Ιάπωνα πράκτορα Δρ Ντάκα που λειτουργούσε στην πόλη Γκόθαμ στο απόγειο του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Τον Ντάκα εξυπηρετούν Αμερικανοί κολλητοί του.

Ο Μπάτμαν είναι αξιοσημείωτος για την πρώτη εμφάνιση στην ταινία του Μπάτμαν και για το ντεμπούτο των στοιχείων της ιστορίας που έγιναν γρήγορα μόνιμα μέρη των μύθων του χαρακτήρα του Μπάτμαν, όπως το "Σπήλαιο της νυχτερίδας" και η μυστική είσοδός του μέσω ενός ρολογιού παππού στο Wayne Manor. Το σίριαλ άλλαξε επίσης την πορεία του τρόπου με τον οποίο απεικονίστηκε η φυσική εμφάνιση του Άλφρεντ σε μελλοντικές ιστορίες του Μπάτμαν. Την εποχή που ο Batman κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους, ο Άλφρεντ τραβήχτηκε ως ένας ασταθής κύριος στα κόμικς. Τα επόμενα τεύχη απεικόνισαν ξαφνικά τον Άλφρεντ ως λεπτό και με λεπτό μουστάκι, μετά την εμφάνιση του ηθοποιού Γουίλιαμ Όστιν.

Ο Μπάτμαν/Μπρους Γουέιν (Λιούις Γουίλσον) και ο βοηθός του, Ρόμπιν/Ντικ Γκρέισον (Ντάγκλας Κροφτ), μυστικοί κυβερνητικοί πράκτορες μετά την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ, γνωρίζουν ένα ιαπωνικό κύκλωμα δολιοφθοράς που λειτουργεί στην πόλη Γκόθαμ. Η φίλη του Bruce Linda Page (Shirley Patterson) ζητά τη βοήθειά του για να βρει τον θείο της, Martin Warren (Gus Glassmire), ο οποίος απήχθη από το κύκλωμα μετά την αποφυλάκισή του.

Ο Δρ Τίτο Ντάκα (J. Carrol Naish), ο Ιάπωνας ηγέτης της συμορίας, σχεδιάζει να κλέψει την τροφοδοσία με ράδιο της πόλης για να τροφοδοτήσει την εφεύρεσή του, ένα χειροκίνητο πυροβόλο όπλο που μπορεί να διαλύσει οτιδήποτε χτυπηθεί από την ισχυρή δέσμη του. Αναγκάζει από τον Γουόρεν να του αποκαλύψει τη θέση του θησαυροφυλακίου όπου αποθηκεύεται το ράδιο. Ο Ντάκα στέλνει τους Αμερικανούς κολλητούς του, μαζί με ένα ζόμπι που ελέγχει με μικρόφωνο μέσω ηλεκτρονικού εμφυτεύματος εγκεφάλου, για να κλέψουν το πολύτιμο μέταλλο. Ο Μπάτμαν ανακαλύπτει την πλοκή και τελικά διώχνει τη συμμορία μετά από μια φοβερή μάχη.

Στη μυστική νυχτεροσπηλιά του, ο Μπάτμαν ανακρίνει έναν από τους κολλητούς του Ντάκα, ο οποίος αποκαλύπτει ότι το ράδιο έπρεπε να μεταφερθεί στο Σπίτι της Ανοιχτής Πόρτας, που βρίσκεται στο κυρίως ερημικό τμήμα "Μικρό Τόκιο" της πόλης Γκόθαμ. Ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν διεισδύουν στο κρησφύγετο της συμμορίας (επίσης εργαστήριο του Δρ Ντάκα), κρυμμένο μέσα σε μια ακόμη ανοιχτή επιχείρηση, μια βόλτα στο Fun House. Εκεί, βρίσκουν τη Λίντα δεμένη, φιμωμένη και αναίσθητη. Αφού διασώζεται από αυτούς, ο Ντάκα μεταμορφώνει τον θείο της Γουόρεν σε ζόμπι και σχεδιάζει τον εκτροχιασμό ενός βαρέως φορτωμένου τρένου. Για άλλη μια φορά, οι προσπάθειες δολιοφθοράς του Δρ. Ντάκα σταματούν από τον Μπάτμαν και τον Ρόμπιν.

Ακολουθούν παγίδες και αντιπαγίδες στα επόμενα κεφάλαια, καθώς το δυναμικό ντουέτο συνεχίζει να ματαιώνει τα σχέδια του Ιάπωνα πράκτορα και των κολλητών του. Όταν ο Δρ. Ντάκα προσπαθεί να κλέψει τα Σχέδια Νίκης της Αμερικής, τελικά επικρατούν ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν. Επιβλέπουν τη σύλληψη των αντρών του Ντάκα και τελικά την καταστροφή του Ιάπωνα πράκτορα, καθώς προσπαθεί να διαφύγει και πέφτει στο θάνατό του μέσα από τη δική του κρυφή πόρτα σε ένα λάκκο γεμάτο πεινασμένους αλιγάτορες.

    

                       Τα επεισόδια

1-The Electrical Brain17 min | Apr 15, 1943

2-The Bat's Cave17 min | Oct 18, 2005

3-The Mark of the Zombies17 min | Oct 18, 2005

4-Slaves of the Rising Sun17 min | Oct 18, 2005

5-The Living Corpse17 min | Oct 18, 2005

6-Poison Peril17 min | Oct 18, 2005

7-The Phoney Doctor17 min | Oct 18, 2005

8-Lured by Radium17 min | Oct 18, 2005

9-The Sign of the Sphinx17 min | Oct 18, 2005

10-Flying Spies17 min | Oct 18, 2005

11-A Nipponese Trap17 min | Oct 18, 2005

12-Embers of Evil17 min | Oct 18, 2005

13-Eight Steps Down17 min | Oct 18, 2005

14-The Executioner Strikes17 min | Oct 18, 2005

15-The Doom of the Rising Sun17 min | Oct 18, 2005

LES LEVRES ROUGES 1971

LES LEVRES ROUGES 1971

Daughters Of Darkness

Οι Κόρες της Νύχτας

Σκηνοθεσία: Harry Kumel

Σενάριο: Pierre Drouot, Harry Kumel, Jean Ferry, Manfred R. Kohler

Είδος: Action, Adventure, Horror ΔΕ 70, Thriller

Διάρκεια: 01:40

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Delphine Seyrig: Countess Bathory

John Karlen: Stefan

Danielle Ouimet: Valerie

Andrea Rau: Ilona

Paul Esser: Hotel clerk

 

Το Βέλγιο είναι μια χώρα χωρίς καμία απολύτως παράδοση στο χώρο του σινεμά και πόσο μάλλον στον πιο εξειδικευμένο χώρο του σινεμά τρόμου. Όμως δεν θα μπορούσε να έλειπε ένα δείγμα της συγκεκριμένης σκηνής από τον οργασμό παραγωγών cult τρόμου της δεκαετίας του 70, μια περίοδος που έστρεψε τους περισσότερους Ευρωπαίους ανεξάρτητους δημιουργούς στο είδος για λόγους εμπορικότητας και όχι μόνο. Αποτέλεσμα το DAUGHTERS OF DARKNESS, η μια και μοναδική Βελγική παραγωγή του σε άνθιση Euro- horror που με τις ταινίες του πρωτοπόρου Jess Franco είχε κάνει το μπαμ διεθνώς.

Όμως η ταινία του γεννημένου στην Αμβέρσα σκηνοθέτη του MALPERTUIS, Harry Kumel, καταφέρνει να φτάσει σε μεγαλύτερα επίπεδα αρτιότητας και καλλιτεχνικής τελειότητας από οποιαδήποτε δουλειά του Ισπανού Σουλτάνου του Sleaze ή ακόμα από τις σκοτεινά ερωτικές ταινίες βρικολάκων του Jean Rollin. Ο Kumel φτιάχνει για πολλούς την απόλυτη ερωτική ιστορία βρικολάκων στο ευρωπαϊκό σινεμά της δεκαετίας του 70 αριστεύοντας εκεί που οι προκάτοχοι του έδειξαν μια τάση προς περισσότερο sleaze και αναίτιο γυμνό σε βάρος του καλλιτεχνικού οράματος του οποίου πιθανότατα να είχαν.

Το DAUGHTERS OF DARKNESS δείχνει από τα πρώτα λεπτά ότι δεν πρόκειται να είναι η τυπική Euro- Sleaze ταινία από τις πρώτες νότες της επιβλητικής μουσικής του Francois de Roubaix. Αυτή, όπως και ολόκληρη η ταινία, κολλάει στο μυαλό και ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι η ομάδα παραγωγής δεν έκανε πλακίτσα για να βγάλει ένα φράγκο παραπάνω, αλλά ο Kumel και η παρέα του έφτιαξαν κάτι πραγματικά σημαντικό στη σκηνή που αξίζει να σχολιαστεί σαν ξεχωριστή οντότητα και πέρα από τα στενά πλαίσια του Euro- Horror και sleaze του Jess Franco και των λοιπών, είδος στο οποίο κατατάσσεται αναγκαστικά αλλά όχι ουσιαστικά.

Η ιστορία ξεκινάει στο Βέλγιο των αρχών της δεκαετίας του 70 όπου το νιόπαντρο ζευγάρι Stefan (John Karlen) και Valerie (Danielle Ouimet) καταφθάνουν σε ένα άδειο ξενοδοχείο της Οστάνδης για να απολαύσουν το μήνα του μέλιτός τους. Ο Stefan και η Valerie παντρεύτηκαν κρυφά στην Ελβετία λίγες μέρες πριν, κάτι που δεν έμαθε ποτέ η καταπιεστική μητέρα του και το οποίο η Valerie θέλει να της πει πάση θυσία ο νέος της σύζυγος για να δείξει ότι ανεξαρτητοποιείται τώρα που είναι παντρεμένος άνθρωπος.

Το ζευγάρι διαβάζοντας για μια σειρά αποτρόπαιων φόνων που γίνεται στη χώρα κατά τους οποίους τα θύματα που είναι συνήθως νεαρές και όμορφες γυναίκες βρίσκονται στραγγισμένα από αίμα πηγαίνει στο Μπρυζ όπου και γίνονται μάρτυρες της ανακάλυψης ενός ακόμα πτώματος. Όμως ενώ στα μάτια της Valerie υπήρχε μόνο φόβος και απέχθεια, ο Stefan έδειξε παράξενα σημάδια ερωτικής διέγερσης στη θέα του άψυχου κορμιού.

Πίσω στο ξενοδοχείο στην Οστάνδη, το ζευγάρι γνωρίζεται με την πανέμορφη κόμισσα Elizabeth Bathory (Delphine Seyrig) που μόλις κατέφθασε στο ξενοδοχείο με την όμορφη γραμματέα της, Ilona (Andrea Rau). Η μυστηριώδης κόμισσα δείχνει από την αρχή μεγάλο ενδιαφέρον στο ζευγάρι και ιδίως στην όμορφη Valerie, αλλά ο μεσήλικας γκρουμ του ξενοδοχείο μοιάζει να αναγνωρίζει την κόμισσα από την διαμονή της στο ίδιο ξενοδοχείο 40 χρόνια στο παρελθόν. Αυτό φυσιολογικά το αρνείται η το πολύ στα 35 της κόμισσα, αλλά δεν φαίνεται να πείθει τον γκρουμ, ούτε και έναν σε σύνταξη μπάτσο που επίσης την θυμόταν από μια παρόμοια σειρά φόνων που είχε γίνει 40 χρόνια πριν.

Οι γνώστες της μυθολογίας θα έχουν ήδη μαντέψει ότι η κόμισσα είναι η ίδια που έδρασε πριν 40 χρόνια και που κατάφερε να κρατηθεί νέα με την γνώριμη μέθοδο του μπάνιου σε γυναικείο αίμα και της κατάποσης αυτού, απρόθυμη δωρεά των δεκάδων νεαρών κοριτσιών που σκότωσε και συνέχισε να σκοτώνει μέχρι τώρα με τη βοήθεια της γραμματέας της και τώρα έχει ρίξει τα δίχτυα της στο νεαρό ζευγάρι που είναι κάτι σαν ένα παιχνίδι γι αυτή. Η πανέμορφη αιωνόβια ευγενής επιστρατεύει όλη της την πειθώ και αρχίζει ένα ψυχολογικό ερωτικό παιχνίδι παίζοντας με τις αδυναμίες του ζευγαριού. Ο μεν Stefan αρχίζει να έχει ακόμα περισσότερη μακάβρια έλξη προς την βίαιη ιστορία της Bathory, ενώ η Valerie αρχίζει να φοβάται τόσο τον άνδρα της που μέρα με τη μέρα αλλάζει, όσο και τη φαινομενικά καλόκαρδη και γλυκομίλητη κόμισσα, μέχρι που παραδίνεται στις ορέξεις της.

Ο λόγος που κάθισα και αποκάλυψα έτσι απροκάλυπτα την υπόθεση είναι ότι το DAUGHTERS OF DARKNESS είναι από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που ακόμα και κανείς να ξέρει ακριβώς τι πρόκειται να γίνει αυτό δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο τα συναισθήματα της πρώτης προβολής. Άλλωστε το ενδιαφέρον του Harry Kumel δεν είναι η υπόθεση καθαυτή, η οποία σε γενικές γραμμές δεν κρύβεται και είναι όσο προβλέψιμη όσο θα μπορούσε, αλλά ο τρόπος με τον οποίο την παρουσιάζει.

Και ο τρόπος αυτός είναι πραγματικά εντυπωσιακός από όλες τις απόψεις. Ο Kumel κάνει μια απίστευτα καλογυρισμένη ταινία που βρίθει από καλλιτεχνικό όραμα που σπάνια συναντάμε σε exploitation παραγωγές της εποχής. Κάθε σκηνή στην ταινία είναι εξαντλητικά μελετημένη, ζυγισμένη και προσεκτικά σχεδιασμένη σαν μέρος ενός εκπληκτικού πίνακα ζωγραφικής ώστε να προσθέτει ακόμα περισσότερο στο σκοτεινό κλίμα μακάβριου ερωτισμού που δημιούργησε ο Kumel.

Έτσι, η ατμόσφαιρα είναι πλούσια, ονειρική και πανταχού παρούσα και καλύπτει με άνεση τα αργά σημεία στην εξέλιξη που δυστυχώς δεν καταφέρνει να αποφύγει η ομάδα παραγωγής, όπως και λίγες σεναριακές αμηχανίες και ανεπιτήδευτα αστείες σκηνές. Από τα σχεδόν σουρεαλιστικά πλάνα μέσα και έξω από το ξενοδοχείο, την επιτηδευμένη χρήση έντονων χρωμάτων όπως το κόκκινο και το πράσινο και την συγκρατημένη χρήση του ερωτικού στοιχείου, ο Kumel φτιάχνει μια αληθινή ταινία- σταθμό στο υποείδος του βαμπιρικού ερωτισμού που ήταν σε άνθιση εκείνη την εποχή.

Όμως τεράστιο μερίδιο στην επιτυχία του DAUGHTERS OF DARKNESS έχει και η πρωταγωνίστρια, Delphine Seyrig, μια αληθινή σταρ του Ευρωπαϊκού σινεμά της εποχής που έκανε χάρη στον Kumel και την παρέα του με το να πρωταγωνιστήσει σε μια low- budget παραγωγή τρόμου. Η Seyrig κλέβει με άνεση την παράσταση και ενσαρκώνει ίσως την καλύτερη κόμισσα Bathory από καταβολής σινεμά τρόμου. Ακαθόριστα απειλητική, απίστευτα ερωτική χωρίς να αποκαλύπτει τα κάλλη της σε καμία στιγμή, η Delphine Seyrig είναι η μοιραία γυναίκα της ιστορίας στην οποία δεν μπορούν να αντισταθούν ούτε οι άνδρες ούτε οι γυναίκες. Είναι η αληθινή προσωποποίηση του κακού, πανέμορφη, μοιραία και αεράτη και είναι αληθινά απολαυστική όση ώρα βρίσκεται σε πρώτο πλάνο.

Πέρα από το έντονο καλλιτεχνικό στοιχείο και την ερμηνεία της Delphine Seyrig, το DAUGHTERS OF DARKNESS έχει διάσπαρτα πολλά από τα στοιχεία που περιμένουν οι θιασώτες του Euro- horror. Έχει αρκετό γυμνό και μακάβριο ερωτισμό που από ένα σημείο και μετά παίρνουν τα ηνία του ενδιαφέροντος, αλλά ακόμα κι αυτά τα τυπικά exploitation στοιχεία παρουσιάζονται σαν γαρνιτούρα από τον Kumel σε ένα πολύ μεγαλύτερο σχέδιο. Το sex ναι μεν υπάρχει (άλλωστε στη δεκαετία του 70 βρισκόμαστε), αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσπαθεί να κλέψει τη δόξα από τη συνολική εικόνα μιας σχεδόν αριστουργηματικής προσπάθειας που καταφέρνει να είναι επιβλητική, τρομακτική και εντυπωσιακή χωρίς να καταφεύγει σε φτηνά τεχνάσματα gore και αχαλίνωτου sleaze που θα είχαν τον πρώτο λόγο σε αντίστοιχες παραγωγές του Jess Franco και πιθανώς και του Jean Rollin.

Και μην γελιέται κανείς. Η δύναμη και η αποτελεσματικότητα της ταινίας δεν έχει χαθεί ούτε στο ελάχιστο παρά τα 55 και πλέον χρόνια που έχουν περάσει από τότε που γυρίστηκε. Πρόκειται για μια διαχρονική δημιουργία που διατηρεί την φρεσκάδα της και το χρώμα της σαν να μην πέρασε μια μέρα, και δείχνει ότι όσο και να παλιώσει απλά θα μοιάζει καλύτερη, σαν μια σπάνια ποικιλία κρασιού την οποίο θα απολαύσουν κυρίως οι γνώστες.

Και ακριβώς αυτό είναι το DAUGHTERS OF DARKNESS. Μια σπάνια και μαγική στιγμή του ευρύτερου Euro- horror που ίσως να μην απευθύνεται στο τυπικό κοινό της σκηνής, αλλά που σε κάθε περίπτωση είναι πανέμορφη, με μεγάλο βάθος τόσο στην υπόθεση όσο και στους χαρακτήρες και που σίγουρα συγκαταλέγεται μέσα στις μεγαλύτερες στιγμές του Βελγικού και Ευρωπαϊκού σινεμά τρόμου των 70’s και όχι μόνο.

Ένας θρίαμβος του Harry Kumel που επιτυγχάνει με χαρακτηριστική άνεση σε όλα ανεξαιρέτως τα μέτωπα. Τόσο σαν καλλιτεχνική δημιουργία και όραμα όσο και σαν καθαρή και sleazy ταινία τρόμου, το DAUGHTERS OF DARKNESS είναι μια σχεδόν τέλεια δουλειά που δεν πρέπει να λείπει από καμία ταινιοθήκη τρόμου και όχι μόνο.

 

  

Hombre 1967

Hombre 1967

Όμπρε

Σκηνοθεσία: Martin Ritt

Σενάριο: Irving Ravetch, Harriet Frank Jr., Elmore Leonard

Είδος: Action, Adventure, WESTERN

Διάρκεια: 01:51

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Paul Newman: John Russell

Fredric March: Favor

Richard Boone: Grimes

Diane Cilento: Jessie

Cameron Mitchell: Braden

 

Ο Τζον «Όμπρε» Ράσελ είναι ένας λευκός που μεγάλωσε σε καταβολισμό από Ινδιάνους κι αργότερα από λευκό σε πόλη. Μεγαλώνοντας, προτιμά να μένει δίπλα στους Ινδιάνους, όταν πληροφορείται ότι κληρονόμησε ένα σπίτι με ενοικιαζόμενα δωμάτια στην πόλη. Αποφασίζει να πάει να το πουλήσει για να αγοράσει ένα κοπάδι ζώα για τους Ινδιάνους. Βρίσκει μια άμαξα να τον μεταφέρει, γεμάτη από κόσμο. Στη διαδρομή, γίνονται στόχος ληστών. Καταφέρνουν να ξεφύγουν, υπό την αρχηγία του Όμπρε. Είναι, όμως, στην μέση του πουθενά, με λιγοστό νερό και τα χρήματα που θέλουν οι ληστές. Έτσι, γίνονται θηράματα της φύσης και των παρανόμων που τους αναζητούν.

Δεν θα είμαι και πολύ αντικειμενικός με την ταινία Hombre, καθώς πρόκειται για μια αγαπημένη ταινία που είχα δει όταν ήμουν πιτσιρίκος και την έψαχνα τα τελευταία δύο χρόνια. Την ξαναείδα τώρα (μπορεί και εικοσιφεύγα χρόνια μετά), όντας σίγουρα διαφορετικός άνθρωπος (όμπρε!) από τότε.

Ο Paul Newman υποδύεται τον Τζον Ράσελ, ένα λευκό που έχει μεγαλώσει με τους Απάτσι. Όταν κληρονομήσει από το λευκό θετό του πατέρα ένα πανδοχείο, θα επιστρέψει για λίγο στον κόσμο των λευκών, ίσα-ίσα όμως για να το πουλήσει και να ξαναγυρίσει πίσω. Συνταξιδιώτες του στην άμαξα που θα ταξιδέψει θα είναι ένα νεαρό και φτωχικό αντρόγυνο, ένα ηλικιωμένο αντρόγυνο αριστοκρατών, ένας νταής και η γυναίκα που φρόντιζε μέχρι πρότινος το ξενοδοχείο. Με ένα στυλ που θυμίζει την κλασική Ταχυδρομική άμαξα, γνωρίζουμε τους στενόμυαλους χαρακτήρες του έργου και κυρίως βλέπουμε την απέχθειά τους για τους Ινδιάνους. Όταν η άμαξα όμως γίνει στόχος ληστών και όλοι οι επιβάτες εγκαταλειφθούν στην έρημο χωρίς εφόδια και με ελάχιστο νερό, ο Ράσελ θα αποτελέσει τη μόνη τους ελπίδα για σωτηρία. Επειδή, τελικά, ο άνθρωπος της φύσης θα φανεί πιο δυνατός από τον άνθρωπο της πόλης.

Για πολλοστή φορά συνεργάστηκε ο σκηνοθέτης Martin Ritt με τον Paul Newman και τον διευθυντή φωτογραφίας James Wong Howe και το αποτέλεσμα είναι απλά εξαίσιο. Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Elmore Leonard (και ένα από τα πρώτα του), η ιστορία είναι λιτή, οι διάλογοι κοφτοί και κοφτεροί και η ουσία δεν είναι αυτό που φαίνεται.