Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Romance. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Romance. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2023

The Pink Panther 1963

The Pink Panther 1963

Ο ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑΣ


Σκηνοθεσίαi: Blake Edwards

Σενάριο: Maurice Richlin, Blake Edwards

Είδος: Comedy, Crime, Romance, Peter Sellers

Διάρκεια: 1h 55m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

David Niven: Sir Charles Litton

Peter Sellers: Insp: Jacques Clouseau

Claudia Cardinale: The Princess

Robert Wagner: George Litton

Capucine: Simone Clouseau

Brenda de Banzie: Angela Dunning

Colin Gordon: Tucker

 

Ο Ροζ Πάνθηρας (αγγλ. The Pink Panther) είναι αμερικανική κωμική ταινία του 1963 σε σκηνοθεσία του Μπλέικ Έντουαρντς, με σενάριο βασισμένο και ιστορία των Μορίς Ρίχλιν και Έντουαρντς και πρωταγωνιστεί ο Πίτερ Σέλερς ως Επιθεωρητής Κλουζώ. Ο τίτλος «Ροζ Πάνθηρας» χρησιμοποιείται και γενικότερα για όλη τη σειρά των ταινιών με τους ίδιους ήρωες που ακολούθησε.

Η Κλάουντια Καρντινάλε στην ταινία ως πριγκίπισσα Ντάλα

Η ταινία έχει μπει στην λίστα των "Εκατό Αστειότερων Ταινιών του Μπράβο" με τον αριθμό 62. Το διάσημο αιλουροειδές με τη ροζ απόχρωση στο δέρμα, ο διάσημος πλέον Ροζ Πάνθηρας, που εμφανίστηκε στην κωμική σεκάνς κινουμένων σχεδίων των τίτλων αρχής, έγινε τόσο δημοφιλής, που οι δημιουργοί, Φριτς Φρίλινγκ και Ντέιβιντ Χάντσον Ντε Πάτι δημιούργησαν μια σειρά κινουμένων σχεδίων με τον χαρακτήρα. Η μορφή αυτή χρησιμοποιήθηκε στις σεκάνς τίτλων αρχής σε όλες τις ταινίες της σειράς, εκτός από την συνέχεια Λαγωνικό 24 Καρατίων.

Ο ρόλος για τον διάσημο χαρακτήρα του επιθεωρητή Κλουζώ αρχικά θα δινόταν στον (διάσημο για τον ρόλο του Ηρακλή Πουαρό) Πίτερ Ουστίνοφ, ενώ ο ρόλος της συζύγου του Σιμόν θα δινόταν στην Άβα Γκάρντνερ. Ο Ουστίνοφ αρνήθηκε τον ρόλο λίγες μέρες πριν το γύρισμα, και λόγω αυτής του της άρνησης μηνύθηκε από τον Έντουαρντς, ο οποίος κέρδισε τελικά τη δίκη.

Πλοκή

    Η Πριγκίπισσα Ντάλα κληρονομεί το μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου, τον Ροζ Πάνθηρα, από τον πατέρα της. Ξεφεύγοντας από τα κοσμικά πλήθη δραπετεύει σε ένα χειμερινό Ιταλικό θέρετρο στην Κορτίνα, όπου γνωρίζει τον διάσημο πλέιμποϊ σερ Τσαρλς Λίτον, ή όπως είναι γνωστός ως ο μυστηριώδης εγκληματίας, το Φάντασμα, ο οποίος έχει βάλει το μάτι του το πασίγνωστο διαμάντι και την γοητευτική ιδιοκτήτριά του. Εν τω μεταξύ, ο γκαφατζής επιθεωρητής αστυνομικός Ζακ Κλουζώ βρίσκεται στα ίχνη του Φαντάσματος και της θηλυκής του βοηθού, η οποία δεν είναι άλλη από την σύζυγο του Κλουζώ και ερωμένη του σερ Τσαρλς, η Σιμόν. Καταφθάνοντας στην Κορτίνα, ο σερ Τσαρλς κινεί τις υποψίες του επιθεωρητή Κλουζώ, και σύντομα, ο ανιψιός του σερ Τσαρλς, ο Τζορτζ, ανακαλύπτει την ταυτότητα του περιβόητου θείου του. 

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2022

he Whip and the Body 1963

The Whip and the Body 1963

La frusta e il corpo

ΣΑΡΚΑ Και Μαστίγιο

 

 

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Ernesto Gastaldi

Είδος: Horror ΔΕ 60, Romance, Mario Bava, Christopher Lee

Διάρκεια: 1h 27m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Daliah Lavi: Nevenka

Christopher Lee: Kurt Menliff

Tony Kendall: Christian Menliff

Evelyn Stewart: Katia (as Isli Oberon)

Harriet Medin: Giorgia (as Harriet White)

Gustavo De Nardo: Count Vladimir Menliff

 

Ο σαδιστής γιος μιας οικογένειας ευγενών επιστρέφει στο πατρικό του για να αποκαταστήσει το όνομά του. Όμως δολοφονείται κατά τη διάρκεια της διαμονής, ενώ αμέσως μετά μυστήρια συμβάντα αρχίζουν στο σπίτι. Έχει επιστρέψει σαν φάντασμα για να εκδικηθεί τους δολοφόνους του ή όλα είναι παραισθήσεις της πρώην ερωμένης του που έχει εντωμεταξύ παντρευτεί τον μικρό αδελφό του;

Mario Bava. Ένα όνομα που έγραψε ιστορία κυρίως τη δεκαετία του ’60 στο χώρο του τρόμου με τις εκπληκτικές του ατμοσφαιρικές ταινίες γοτθικού τρόμου, που πήγαιναν το κλίμα που συναντάμε στις παραγωγές της Hammer ένα βήμα παραπάνω. Οι ταινίες του Bava, εκτός από το γεγονός ότι ήταν καλλιτεχνικά επιτεύγματα λόγω της φωτογραφίας τους και της παραισθησιακής ποιότητας τους, ήταν επίσης ότι πιο ρεαλιστικό και σκληρό κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στη σκηνή.

Μια τέτοια ταινία είναι και το THE WHIP AND THE BODY, μια ιστορία φαντασμάτων, έρωτα, εκδίκησης και μυστηρίου που διαδραματίζεται το 19ο αιώνα σε ένα απομονωμένο κάστρο όπου κατοικεί μια οικογένεια ευγενών. Ο άσωτος γιος Kurt (Christopher Lee) επιστρέφει στο πατρικό του μετά από χρόνια για να αποκαταστήσει την φήμη του απέναντι στον ανάπηρο πατέρα του και μικρότερο αδελφό του Christian ο οποίος στο μεταξύ έχει παντρευτεί την ξαδέλφη και πρώην ερωμένη του Kurt, Nevenka.

Η άφιξη του Kurt δεν αντιμετωπίζεται με καλό μάτι από κανέναν στον πύργο, με πρώτους και καλύτερους τον πατέρα και την γηραιά οικονόμο του σπιτιού, που πιστεύει ότι ο Kurt ήταν η αιτία που έσπρωξε στην αυτοκτονία την κόρη της Tanya όταν την αποπλάνησε και μετά την παράτησε. Δεδομένου ότι ο Kurt είναι ένας σκληρός και άκαρδος σαδιστής, κανείς μέσα στον πύργο δεν έχει πρόβλημα να πιστέψει το συγκεκριμένο ισχυρισμό, εκτός από την πανέμορφη Nevenka, που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια νιώθει έντονα συναισθήματα για τον Kurt, ένα από τα οποία είναι και ο φόβος, το οποίο μοιράζεται με το σύνολο των συγκάτοικων του πύργου.

Όμως, ο αδυσώπητος Kurt βρίσκεται μαχαιρωμένος με το ίδιο μαχαίρι που η Tanya αφαίρεσε την ίδια της ζωή, όλοι μέσα στον πύργο είναι ύποπτοι. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίεργα και τρομακτικά όταν η Nevenka αρχίζει να βλέπει και να συνομιλεί με το φάντασμα του Kurt που όλοι πιστεύουν ότι γύρισε για να εκδικηθεί τους δολοφόνους του. Ποιος όμως τον σκότωσε;

Το THE WHIP AND THE BODY έχει όλα τα στοιχεία εκείνα που έκαναν τις δουλειές του Mario Bava να ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα εκείνη την εποχή. Η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά εκπληκτική και αδιαπέραστη, και κάθε στοιχείο στην ταινία γίνεται ένα ακόμα όπλο στα χέρια του μεγάλου δημιουργού με το οποίο μεγαλώνει τη σουρεαλιστική και ονειρική αίσθηση που διέπει ολόκληρη την ταινία. Ένα φύσημα του άνεμου στις κουρτίνες του κάστρου, οι σταγόνες της βροχής που πέφτουν στο έδαφος, όλα γίνονται όπλα που προκαλούν τον τρόμο και εντείνουν την αγωνία.

Όσο για τη θεματολογία, ο Mario Bava ποτέ δεν φοβήθηκε να προκαλέσει με τις ταινίες του, και το ίδιο ακριβώς κάνει στο THE WHIP AND THE BODY, με τον σαδιστή Kurt να θυμάται τον παλιό καιρό μαστιγώνοντας βίαια την Nevenka πριν κάνουν παθιασμένο έρωτα, σε μια σκηνή που προκάλεσε την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα της εποχής, που δεν είχε συνηθίσει σε σκηνές σεξουαλικής βίας, πόσο μάλλον όταν αυτές είχαν έντονο το ερωτικό στοιχείο. Βλέπετε, η Nevenka ποτέ δεν αποφάσισε ποιον αγαπούσε περισσότερο. Τον σαδιστή και ψυχρό Kurt που δεν έχανε την ευκαιρία να της χαρίσει σαδομαζοχιστικές απολαύσεις με τη χρήση του μαστιγίου του, και με τον οποίο έχει μια σχέση αγάπης και μίσους ή τον συντηρητικό αλλά εμφανίσιμο και τρυφερό σύζυγο Christian;

Αυτό είναι ένα από τα πολλά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν στην ταινία, και οι απαντήσεις έρχονται με έναν τρόπο αντάξιο του μεγάλου ονόματος του Mario Bava. Η πραγματικότητα μπλέκεται με τη φαντασία και ο σουρεαλισμός συναντάει τον τρόμο. Επέστρεψε όντως ο Kurt από τους νεκρούς, ή όλα είναι αποκύημα της φαντασίας της Nevenka που προκύπτουν από τις ενοχές της; Ποιος, τελικά, ήταν ο αγαπημένος της από τους δύο;

Το μυστήριο ξετυλίγεται με μαεστρία και φοβερή ατμόσφαιρα στην παράδοση των ταινιών του μεγάλου Ιταλού δημιουργού. Το ενδιαφέρον δεν μειώνεται σχεδόν σε κανένα σημείο, ενώ οι ερμηνείες είναι υψηλού επιπέδου, με τον Christopher Lee να κλέβει την παράσταση με το παγωμένο βλέμμα του και το κακόβουλο σαδιστικό χαμόγελο. Ο ίδιος είχε δηλώσει κάποτε ότι θεωρεί το THE WHIP AND THE BODY ως μια από τις κορυφαίες του ταινίες, και η ορεξάτη ερμηνεία του δείχνει ότι το ευχαριστιόταν πολύ. Όμως ο πιο περίπλοκος και αξιομνημόνευτος χαρακτήρας είναι αναμφίβολα η Nevenka, με καταπληκτική ερμηνεία από την πρώην Μις Ιράν Daliah Lavi, που σε όλη τη διάρκεια της ταινίας παλεύει με τους προσωπικούς της δαίμονες που παίρνουν σάρκα και οστά στην επιβλητική μορφή του μισάνθρωπου Kurt.

Η ταινία δεν συνάντησε την καλύτερη δυνατή υποδοχή από τους κριτικούς της εποχής, ούτε και από τις διάφορες λογοκριτικές αρχές, που έσπευσαν να κόψουν τις σκηνές σαδομαζοχισμού και μακάβριου ερωτισμού κάνοντας την πλήρη έκδοση του THE WHIP AND THE BODY ένα αντικείμενο ψηλά στη λίστα των συλλεκτών. Αυτά τα προβλήματα σήμερα έχουν αποκατασταθεί με τις καταπληκτικές εκδόσεις σε DVD που κυκλοφόρησαν, που δίνουν την ευκαιρία τόσο στους γνώστες της δουλειάς του Mario Bava όσο και στους νεότερους να απολαύσουν αυτή την απόλυτα επιτυχημένη και ολοκληρωμένη δουλειά γοτθικού τρόμου έτσι όπως ήθελε ο σκηνοθέτης. Κάποια μικροπροβληματάκια που προκύπτουν από την ντουμπλαρισμένη φωνή του Christopher Lee περνούν σχεδόν απαρατήρητα μπροστά στο βάθος του μυστηρίου και στην καλλιτεχνική αρτιότητα της παραγωγής.

        Σίγουρα όχι η γνωστότερη ούτε και η κορυφαία στιγμή του σκηνοθέτη, αλλά σε κάθε περίπτωση μιλάμε για αναγκαία προβολή για όλους τους φίλους του καλού ατμοσφαιρικού τρόμου, όπως τον καθιέρωσε με το έργο του ο μεγάλος Mario Bava. 

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2022

GASLIGHT 1944

GASLIGHT 1944

Εφιάλτης

Σκηνοθεσία: George Cukor

Σενάριο: John Van Druten, Walter Reisch, L. Balderston

Είδος: Crime, Drama, Mystery, Romance, Horror ΔΕ 40

Διάρκεια: 1h 54m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Charles Boyer: Gregory Anton

Ingrid Bergma: Paula Alquist

Joseph Cotten: Brian Cameron

May Whitty May Whitty: Miss Thwaite

Angela Lansbury:   Nancy

Barbara Everest: Elizabeth

Emil Rameau: Maestro Guardi

 

Η ταινία Εφιάλτης (αγγλ. Gaslight), είναι θρίλερ του 1944 του Τζορτζ Κιούκορ, με πρωταγωνιστές την Ίνγκριντ Μπέργκμαν, τον Σαρλ Μπουαγιέ, τον Τζόζεφ Κότεν και την Άντζελα Λάνσμπερι στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση. Η ταινία αποτελεί ριμέικ της ομώνυμης αγγλικής ταινίας του 1940 και μεταφορά του θεατρικού έργου του Πάτρικ Χάμιλτον με τίτλο Angel Street]. Το φιλμ αυτό προτάθηκε για 7 βραβεία Όσκαρ κι απέσπασε δύο, μεταξύ των οποίων κι εκείνου του Α' γυναικείου ρόλου για την Ίνγκριντ Μπέργκμαν.

Αγγλία, βικτωριανή εποχή. Μετά τη δολοφονία της θείας της η Πόλα Άλκουιστ (Ίνγκριντ Μπέργκμαν) στέλνεται στην Ιταλία προκειμένου να ξεχάσει το τραγικό συμβάν (το οποίο μένει ανεξιχνίαστο) και να σπουδάσει μουσική. Τα χρόνια περνούν κι η Πόλα έχει ακολουθήσει τα χνάρια της θείας της κάνοντας επιτυχία στον κόσμο της όπερας. Κάποια στιγμή γνωρίζεται με έναν μουσικό, μεγαλύτερο απ' αυτήν, τον Γκρέγκορι Αντόν (Σαρλ Μπουαγιέ) τον οποίο ερωτεύεται κι έπειτα παντρεύεται. Η ευτυχία όμως είναι σύντομη για την Πόλα, καθώς ο σύζυγός της την πείθει να επιστρέψουν στο Λονδίνο και να ζήσουν στο σπίτι της θείας της. Η επιστροφή στο σπίτι σηματοδοτεί και την αλλαγή στη συμπεριφορά του Γκρέγκορι, ο οποίος προφασίζεται λόγους για να την κάνει να φανεί τρελή και της απαγορεύει συναναστροφές με τον έξω κόσμο. Η Πόλα παραμένει έγκλειστη και μόνη στο τεράστιο αυτό σπίτι με παρέα μια καιροσκόπο υπηρέτρια (Άντζελα Λάνσμπερι), όταν ο Γκρέγκορι φεύγει και την αφήνει μόνη τα βράδια χωρίς να της εξηγήσει το λόγο. Η νεαρή κοπέλα βουτηγμένη στην απόγνωση αγγίζει τα όρια της τρέλας, καθώς η άφιξή της στο Λονδίνο συνοδεύεται από παράξενα γεγονότα, για τα οποία δεν μπορεί να βρει εξηγήσεις (τα φώτα του γκαζιού που χαμηλώνουν μόνα τους, ήχοι που προέρχονται από τη σοφίτα, που υποτίθεται ότι είναι κλειστή κι αντικείμενα που χάνονται διά μαγείας). Είναι τρελή ή μήπως κάποιος άλλος προσπαθεί, θέλει να τη βγάλει τρελή για προσωπικούς λόγους; Έχοντας πλέον αποξενωθεί με το σύζυγό της, η μόνη της ελπίδα φαίνεται να είναι ένας νεαρός αστυνομικός Μπράιαν Κάμερον (Τζόζεφ Κότεν), οποίος δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την εξιχνίαση του εγκλήματος της θείας της. 

Phantom of the Opera 1943

Phantom of the Opera 1943

Το Φάντασμα της Όπερας

Σκηνοθεσία: Arthur Lubin

Σενάριο: Eric Taylor, Samuel Hoffenstein, Hans Jacoby

Είδος: Drama, Horror ΔΕ 40, Music, Romance, Thriller

Διάρκεια: 1h 32m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Nelson Eddy: Anatole Garron

Susanna Foster: Christine DuBois

Claude Rains: Erique Claudin

Edgar Barrier: Raoul Daubert

Leo Carrillo: Signor Ferretti

Jane Farrar: Biancarolli

J. Edward Bromberg: Amiot

Fritz Feld: Lecours

 

Το Φάντασμα της Όπερας είναι μια αμερικανική ρομαντική ταινία τρόμου του 1943 σκηνοθετημένη από τον Άρθουρ Λούμπιν, βασισμένη χαλαρά στο μυθιστόρημα του Γκαστόν Λερού Το Φάντασμα της Όπερας του 1910 και στην κινηματογραφική μεταφορά του 1925 με πρωταγωνιστή τον Λον Τσάνεϊ . Παραγωγή και διανομή από την Universal Pictures. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Νέλσον Έντι, η Σουζάνα Φόστερ και ο Κλοντ Ρέινς, με τη σύνθεση του Έντουαρντ Γουόρντ .

Η πρώτη προσαρμογή του αρχικού υλικού που κινηματογραφήθηκε Technicolor, Phantom of the Opera διασκευάστηκε ακόμη πιο ελεύθερα από τη βουβή ταινία της Universal. Η ταινία επαναχρησιμοποίησε το περίτεχνο αντίγραφο της Universal του εσωτερικού της Όπερας Garnier, το οποίο είχε δημιουργηθεί αρχικά για την ταινία του 1925. Παρά τις μικτές κριτικές, η ταινία ήταν μια επιτυχία στο box office. Είναι επίσης η μόνη κλασική ταινία τρόμου της Universal που κέρδισε Όσκαρ, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Κινηματογράφου.

Ο βιολιστής Erique Claudin απολύεται από την Όπερα του Παρισιού αφού παραδέχτικε ότι χάνει τη χρήση των δακτύλων του αριστερού του χεριού. Χωρίς να το γνωρίζει ο μαέστρος, ο οποίος υποθέτει ότι ο Claudin μπορεί να συντηρηθεί, ο μουσικός χρησιμοποίησε όλα του τα χρήματά του για να χρηματοδοτήσει ανώνυμα μαθήματα φωνητικής για την Christine Dubois , μια νεαρή σοπράνο στην οποία είναι αφοσιωμένος. Εν τω μεταξύ, η Κριστίν πιέζεται από τον επιθεωρητή Ραούλ Ντούμπερτ να εγκαταλείψει την Όπερα και να τον παντρευτεί. Αλλά ο διάσημος βαρύτονος της όπερας Ανατόλ Γκαρόν ελπίζει να κερδίσει την καρδιά της Κριστίν. Η Κριστίν τους θεωρεί και τους δύο καλούς φίλους αλλά δεν εκφράζεται ανοιχτά αν τους αγαπά.

Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κερδίσει χρήματα, ο Claudin υποβάλλει ένα κονσέρτο για πιάνο που έχει γράψει για δημοσίευση. Μετά από εβδομάδες που δεν άκουσε απάντηση για το κονσέρτο του, ανησυχεί και επισκέπεται τον εκδότη, Maurice Pleyel, για να τον ρωτήσει. Ο Pleyel του λέει αγενώς να φύγει. Ο Claudin ακούει το κονσέρτο του να παίζεται στο γραφείο και είναι πεπεισμένος ότι ο Pleyel προσπαθεί να το κλέψει. εν αγνοία του, ένας επισκεπτόμενος, ο Φραντς Λιστ έπαιζε και ενέκρινε το κοντσέρτο. Έξαλλος ο Κλοντέν στραγγαλίζει τον Πλεϊέλ. Η Ζορζέτ, η βοηθός του εκδότη, ρίχνει οξύ χαρακτικής στο πρόσωπο του Κλοντέν, αφήνοντάς τον φρικτά σημάδια. Τώρα καταζητούμενος για φόνο, ο Claudin φεύγει στους υπονόμους της Όπερας και καλύπτει την παραμόρφωσή του με μια μάσκα που έκλεψε από την Όπερα, και έτσι γίνεται το Φάντασμα.

Κατά τη διάρκεια μιας παράστασης της όπερας Amour et Gloire , το Φάντασμα ρίχνει ναρκωτικό στο ποτήρι κρασί το οποίο είναι prima donna Mme. Η Biancarolli το πίνει και πέφτει αναίσθητη. Ο σκηνοθέτης βάζει την Christine στη θέση της και αυτή θαμπώνει το κοινό με το τραγούδι της. Η Biancarolli που υποπτεύεται ότι ο Garron και η Christine είναι υπεύθυνοι για τη ναρκωτική της, απαιτεί από τον Raoul να τους συλλάβει, αλλά αυτός λέει ότι δεν μπορεί γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία. Η Biancarolli λέει ότι θα ξεχάσει την υπόθεση μόνο αν η ερμηνεία της Christine δεν αναφέρεται στις εφημερίδες. Το επόμενο βράδυ, το Phantom σκοτώνει την Biancarolli και την υπηρέτριά της και η όπερα κλείνει στη συνέχεια.

Μετά από αρκετό καιρό, οι ιδιοκτήτες της όπερας λαμβάνουν ένα σημείωμα που απαιτεί από την Christine να αντικαταστήσει τον Biancarolli. Για να πιάσει το Φάντασμα, ο Ραούλ καταστρώνει ένα σχέδιο: να μην αφήσει την Κριστίν να τραγουδήσει κατά τη διάρκεια μιας παράστασης της (φανταστικής) ρωσικής όπερας Le prince masqué du Caucase ("Ο μασκοφόρος πρίγκιπας του Καυκάσου") για να παρασύρει το Φάντασμα στα ανοιχτά. Ο Γκαρόν σχεδιάζει να κάνει τον Λιστ να παίξει το κονσέρτο του Κλοντέν μετά την παράσταση, αλλά το Φάντασμα στραγγαλίζει έναν από τους άντρες του Ραούλ και κατευθύνεται προς το θολωτό ταβάνι του αμφιθέατρου. Στη συνέχεια κόβει την αλυσίδα του μεγάλου πολυέλαιου που πεύτει πάνω στο κοινό, προκαλώντας χάος. Καθώς το κοινό και το πλήρωμα φεύγουν, το Phantom κατεβάζει την Christine κάτω στα υπόγεια. Λέει στην Κριστίν ότι την αγαπά και τώρα θα τραγουδήσει ό,τι θέλει, αλλά μόνο για εκείνον.

Ο Ραούλ, ο Ανατόλ και η αστυνομία αρχίζουν να τους ψάχνουν στα υπόγεια. Μόλις το Φάντασμα και η Κριστίν φτάνουν στη φωλιά του, ακούνε τον Λιστ και την ορχήστρα να παίζουν το κονσέρτο του Κλοντέν. Το Phantom παίζει μαζί του στο πιάνο του. Η Christine παρακολουθεί, συνειδητοποιώντας ότι το κονσέρτο γράφτηκε γύρω από τη μελωδία ενός νανουρίσματος που ήξερε από την παιδική της ηλικία. Ο Ραούλ και ο Ανατόλ ακούνε το Φάντασμα να παίζει και ακολουθούν τον ήχο. Πανευτυχής, το Φάντασμα προτρέπει την Κριστίν να τραγουδήσει, κάτι που το κάνει. Ενώ η προσοχή του Phantom είναι συγκεντρωμένη στη μουσική, η Κριστίν το πλησιάζει κρυφά και του βγάζει τη μάσκα, αποκαλύπτοντας το παραμορφωμένο πρόσωπό του. Την ίδια στιγμή, ο Ραούλ και ο Ανατόλ εισβάλλουν. Ο Κλοντέν αρπάζει ένα σπαθί για να τους πολεμήσει. Ο Ραούλ πυροβολεί το όπλο του στον Κλοντέν, αλλά ο Ανατόλ χτυπά το χέρι του Ραούλ και ο πυροβολισμός έπεσε στο ταβάνι, προκαλώντας κατολίσθηση. Ο Ανατόλ και ο Ραούλ δραπετεύουν με την Κριστίν.

Αργότερα, ο Ανατόλ και ο Ραούλ απαιτούν από την Κριστίν να επιλέξει έναν από αυτούς. Τους εκπλήσσει επιλέγοντας να μην παντρευτεί κανέναν από τους δύο, και να επιλέξει να ακολουθήσει την καριέρα της στην όπερα. Η ταινία τελειώνει με τον Ανατόλ και τον Ραούλ να πηγαίνουν μαζί για δείπνο 

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2022

Son of Dracula 1943

Son of Dracula 1943

Ο γιος του Δράκουλα


Σκηνοθεσία: Robert Siodmak

Σενάριο: Eric Taylor, Curt Siodmak

Είδος: Fantasy, Horror ΔΕ 40, Romance

Διάρκεια: 1h 20m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lon Chaney Jr.: Count Dracula

Robert Paige: Frank Stanley

Louise Allbritton: Katherine Caldwell

Evelyn Ankers: Claire Caldwell

Frank Craven: Doctor Harry Brewster

J. Edward Bromberg: Professor Lazlo

Samuel S. Hinds: Judge Simmons

Adeline De Walt Reynolds: Madame Zimba

 

Μέχρι το 1943, η δεύτερη εμφάνιση των τεράτων της Universal είχε επιστρέψει με το τέρας του Φρανκενστάιν, τον Αόρατο Άνθρωπο και τη Μούμια, και έναν νέο θρύλο που γεννήθηκε με τη μορφή του Άνθρωπου Λύκου. Ο Lon Chaney Jnr. μέχρι στιγμής είχε ταλαιπωρυηθεί από το μακιγιάζ του Τζακ Πιρς σε τρεις από αυτούς τους ρόλους, αλλά υπήρχε ένας ακόμη σημαντικός χαρακτήρας που δεν είχε ακόμη επανεμφανιστεί. Ο Κόμης Δράκουλας. Δεν είχε δει το φως του φεγγαριού από τότε που είδαν το πτώμα του για λίγο στο DRACULA'S DAUGHTER του 1936, οπότε ήταν φυσικό, τουλάχιστον όσον αφορά τα box office business, ο Chaney να κληθεί να φορέσει τη μουχλιασμένη κάπα για την επιστροφή του.

Αυτό φέρνει τον Άρχοντα των Αθανάτων στους βάλτους της Λουιζιάνα με το δόλιο ψευδώνυμο «Κόμης Alucard». Περιμένει την άφιξή του μια Kay Caldwell (Louise Allbriton), μια από τις δύο κόρες ενός ντόπιου ιδιοκτήτη φυτείας, που δεν κρύβει την νοσηρή εμμονή της με τον αποκρυφισμό. Έχοντας γνωρίσει τον Ντρακ στη Βουδαπέστη, έχει από τότε μυστικές συμφωνίες μαζί του, εν αγνοία του φίλου της Φρανκ (Ρόμπερτ Πέιτζ). Αλλά τα σκοτεινά σχέδια του «Alucard» γίνονται πολύ ξεκάθαρα όταν ο πατέρας της Kay πεθαίνει μυστηριωδώς, αφήνοντας στην Kay τη φυτεία, και εκείνη παντρεύεται με τον κόμη, ώστε να τον καταστήσει κυρίαρχο πάνω στην περιουσία της. Αλλά μήπωςι η ίδια η Kay έχει στην πραγματικότητα μια άλλη κρυφή ατζέντα;

Το σενάριο της ιστορίας του SON OF DRACULA ήταν έργο του Γερμανού μετανάστη σεναριογράφου και συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Curt Siodmak, ο οποίος είχε αρχίσει να γράφει για τη Universal με το THE INVISIBLE MAN RETURNS (1940) και έκτοτε είχε γράψει το INVISIBLE AGENT (1942), The WOLF MAN ( 1941) και ο FRANKENSTEIN METES THE WOLF MAN (1943) για το στούντιο, μαζί με το κλασικό I WALKED WITH A ZOMBIE (1943) για την RKO. Αλλά ο λόγος που ο SON είναι πραγματικά τυχερός είναι ότι σε αυτή την περίσταση ο Κερτ έφερε μαζί του τον αδερφό του σκηνοθέτη, Ρόμπερτ Σιόντμακ, ο οποίος σύντομα θα γινόταν στην Α-λίστα ως ένας από τους καλύτερους και πιο παραγωγικούς σκηνοθέτες στο είδος του φιλμ νουάρ.

Η γενική γεύση της ταινίας μπορεί να είναι κιτς και αναμφισβήτητα το «Β», αλλά οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές για να συνεχίσουν τη δράση. Η Louise Allbritton είναι τέλεια για τον ρόλο της Kay, και παρά τη μακρά καριέρα στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, παραμένει αναμφίβολα η πιο γνωστή της δουλειά. Ο Robert Paige είναι κατάλληλα απελπισμένος ως ο απορριφθείς εραστής της και, αργότερα, συνεργός της, και η Evelyn Ankers, η οποία έπαιξε επίσης δίπλα στον Chaney στο THE WOLF MAN and THE GHOST OF FRANKENSTEIN (1942), παρέχει μια τέλεια αντίστιξη ως η πιο «ευθεία» αδερφή της Kay. Ο ηθοποιός Frank Craven τρώει πολύ χρόνο στην οθόνη ως ο ενδιαφερόμενος Δρ. Μπρούστερ, σχηματίζοντας μια συνεργασία με έναν φθηνό Van Helsing με τη μορφή του καθηγητή Lazlo (J. Edward Bromberg).

Όσο για τον ίδιο τον Chaney, πρέπει να ειπωθεί για έναν αρκετά ευγενικό Δράκουλα, και η προφανής αμερικανική προφορά του είναι κάτι παραπάνω από ταραχώδης, αφού υποτίθεται ότι έχει έλθει από την Ουγγαρία. Είναι σαφές ότι απολαμβάνει τον ρόλο του, ακόμα κι αν είναι απλώς επειδή δεν χρειάστηκε να περάσει οκτώ ώρες σε μια καρέκλα μακιγιάζ. Ωστόσο, δεν μπορούμε παρά να φανταστούμε πόσο καλύτερη θα μπορούσε να ήταν η ταινία αν είχε σηματοδοτήσει την επιστροφή του Bela Lugosi στον ρόλο, κάτι που δυστυχώς δεν ήταν δυνατόν μέχρι να τον γνωρίσουν οι Ο ABBOTT και COSTELLO (1948). Εκείνη την εποχή ο Λουγκόζι ήταν απασχολημένος παίζοντας τον Κόμη σε όλο τον κόσμο εκτός από το όνομα «Armand Tesla» στο RETURN OF THE VAMPIRE (1943) της Κολούμπια.


Κυριακή 21 Αυγούστου 2022

The Wolf Man 1941

The Wolf Man 1941

Ο Λυκάνθρωπος


Σκηνοθεσία: George Waggner

Σενάριο: Curt Siodmak

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Horror, Mystery, Romance

Διάρκεια: 1h 10m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lon Chaney Jr.: Lawrence Talbot / The Wolf Man (as Lon Chaney)

Claude Rains: Sir John Talbot

Ralph Bellamy: Colonel Montford

Warren William: Dr. Lloyd

Patric Knowles: Frank Andrews

Bela Lugosi: Bela

Maria Ouspenskaya: Maleva

 

Ο Λυκάνθρωπος (The Wolf Man) είναι μια ταινία τρόμου του 1941 από την εταιρία Universal Pictures, σε σκηνοθεσία και παραγωγή του Ρόμπερτ Γουόγκνερ (Robert Waggner) και σενάριο του Κερτ Σίοντμακ (Curt Siodmak). Η ταινία αυτή έγινε εξίσου διμοφιλής με τις ταινίες Ο Κόμης Δράκουλας και Φρανκενστάιν, επίσης από τη Universal Pictures.

Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Λον Τσάνεϊ ο νεότερος. Ο Τσάνεϊ επανέλαβε τον ρόλο του λυκάνθρωπου στην ταινία Φρανκενστάιν Εναντίον Λυκανθρώπου, που βγήκε στους κινηματογράφους το 1943 και το 1948 στην ταινία Ο Άμποτ και ο Κοστέλο συναντούν το Τέρας του Φρανκενστάιν.

Το έτος 2010 κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το remake της ταινίας αυτής, με τίτλο Ο Λυκάνθρωπος, με πρωταγωνιστή τον Μπενίσιο ντελ Τόρο στο ρόλο του Λάρι Τάλμποτ και τον Άντονι Χόπκινς στο ρόλο του σερ Τζον, μαζί με τους Έμιλι Μπλαντ και Χιούγκο Γουίβινγκ [1] Αρχειοθετήθηκε 2008-03-25 στο Wayback Machine..

Ο Κερτ Σίοντμακ, σε ηλικία 97 ετών, σε μια συνέντευξη στο 2000 δήλωσε περισσότερα για το βαθύ νόημα της ταινίας: «Ο Λυκάνθρωπος είμαι Εγώ, γιατί μου έτυχε μια μοίρα που δεν ήθελα: Να είμαι Εβραίος στη Γερμανία. Δεν θα επέλεγα ποτέ αυτό το πεπρωμένο. Η σβάστικα αντιπροσωπεύει το φεγγάρι. Όταν βγαίνει το φεγγάρι, ο άνθρωπος δεν θέλει να σκοτώσει, αλλά ξέρει πως δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα του Λυκάνθρωπου. Ξέρεις πως κάτι πρόκειται να συμβεί, αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις, όπως να σε στέλνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης».

Το διάσημο πλέον ποίημα που παρουσιάζεται στην ταινία (Ακόμη κι ένας άντρας με αγνή καρδιά, που λέει την προσευχή του κάθε βράδυ, μπορεί να γίνει λύκος, αν κοιτάξει το ολόγιομο φεγγάρι) δεν είναι "παραδοσιακό" όπως δήλωσε ο ίδιος ο Σίοντμακ, αλλά το εμπνεύστηκε εκείνος. 

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2021

The Mark of Zorro 1940

The Mark of Zorro 1940

Το σημάδι του Ζορό


Σκηνοθεσία: Rouben Mamoulian

Σενάριο: John Taintor Foote,

Είδος: Action, Adventure, Romance

Διάρκεια: 1h 34min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Tyrone Power: Diego

Linda Darnell: Lolita Quintero

Basil Rathbone: Capt. Esteban Pasquale

Sondergaard: Inez Quintero

Eugene Pallette: Fray Felipe

J. Edward Bromberg: Don Luis Quintero

           

Ζορό (που στα ισπανικά σημαίνει "αλεπού") είναι η μυστική ταυτότητα του Δον Ντιέγκο ντε λα Βέγκα, ενός πλασματικού χαρακτήρα που δημιουργήθηκε το 1919 από τον συγγραφέα κόμικ Τζόνστον Μακάλεϊ. Είναι Μεξικάνος, που ζει στο Λος Άντζελες κατά τη διάρκεια της περιόδου της Μεξικανικής Καλιφόρνιας (ανάμεσα στο 1821 και στο 1846), παρόλο που κάποιες προσαρμογές ταινιών της ιστορίας του Ζορό τον τοποθετούν κατά τη διάρκεια της προγενέστερης ισπανικής κυριαρχίας.

Ο χαρακτήρας έχει υποβληθεί αλλαγές με τα χρόνια, αλλά η χαρακτηριστική εικόνα του είναι η γοητευτική μαύρη μάσκα που υπερασπίζει τους κοινούς και τους αυτόχθονες λαούς της γης ενάντια σε διεφθαρμένους και τυραννικούς αξιωματούχους και άλλους κακοποιούς. Δεν είναι μόνο πολύ πονηρός και δύσκολος για να τον πιάσουν οι αρχές, αλλά επίσης απολαμβάνει να τους ταπεινώνει δημοσίως.

Ο χαρακτήρας έχει παρουσιασθεί σε πολυάριθμα βιβλία, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, και άλλα μέσα. Ο Τιμπούρσιο Βάσκεζ, ο Χουάν Κορτίνα και ο Χοακίν Μουριέτα, αναφέρθηκαν ως έμπνευση για το Ζορό.

 Καλιφόρνια, 1820. Ο γιος ενός τοπικού ευγενούς έρχεται από την Ισπανία, για να βρει την πόλη του κάτω από δικτατορικά δεσμά. Κι ενώ μοιάζει να είναι ένας λιμοκοντόρος, μεταμφιέζεται σε μασκοφόρο εκδικητή κι αποζητά δικαιοσύνη.

  

Σάββατο 24 Ιουλίου 2021

Secret Agent 1936

Secret Agent 1936

Μυστικός Πράκτορας


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Campbell Dixon, W. Somerset Maugham,

Charles Bennett, Ian Hay, Jesse LASKY Jr.

Είδος: Comedy, Drama, HITCHCCOCK, Mystery, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:26

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Madeleine Carroll: Elsa Carrington

Peter Lorre: The General

John Gielgud: Richard Ashenden

Robert Young: Robert Marvin

Percy Marmont: Caypor

 

Ένα ζευγάρι μαθητευόμενων κατασκόπων πηγαίνει στην Ελβετία με σκοπό να δολοφονήσει έναν γερμανό κατάσκοπο του οποίου την ταυτότητα αγνοεί. Τους συνοδεύει ένας εκκεντρικός μεξικανός δολοφόνος. Φτάνοντας στην Ελβετία σκοτώνουν έναν τουρίστα τον οποίο υποψιάζονται χωρίς να αναμένουν οδηγίες. Όταν αυτές έρχονται τους υποδεικνύεται άλλο πρόσωπο. Τότε συνειδητοποιούν πως είναι κοινοί δολοφόνοι. Θα πάνε στη συνέχεια σε ένα εργοστάσιο σοκολατοποιίας στο οποίο εργάζονται γερμανοί πράκτορες και πληροφορούνται για τον αληθινό κατάσκοπο. Στο τέλος της ταινίας το τρένο που τους μεταφέρει όλους προς την Κωνσταντινούπολη δέχεται από αέρος επίθεση και καταστρέφεται. Το ζευγάρι των δύο κατασκόπων θα σωθεί μόνο, ενώ ο μεξικανός φίλος τους και ο γερμανός πράκτορας σκοτώνονται.

Η ταινία βασίζεται σε δύο νουβέλες του Ουίλιαμ Σόμερσετ Μομ από την ανθολογία του Ashenden οr Τhe British Agent (Ασέντεν ή Ο Βρετανός πράκτορας, 1928), με τίτλους Ο προδότης και Ο φαλακρός Μεξικάνος και σε ένα θεατρικό έργο του Κάμπελ Ντίξον με θέμα μια ιστορία αγάπης, βασιζόμενο στην προηγούμενη συλλογή του Μομ.

   


Παρασκευή 23 Ιουλίου 2021

Mad Love 1935

 Mad Love 1935

Τρελή αγάπη


Σκηνοθεσία: Karl Freund

Σενάριο: Maurice Renard, Florence Crewe-Jones,

Guy Endore, P.J. Wolfson, John L. Balderston

Είδος: Horror, Romance

Διάρκεια: 01:08

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Peter Lorre: Doctor Gogol

Frances Drake: Yvonne Orlac

Colin Clive: Stephen Orlac

Ted Healy: Reagan

Sara Haden: Marie

 

Απ όλες τις κλασικές ταινίες που μας χάρισε η χρυσή δεκαετία του φανταστικού στην Αμερική, το γκραν γκινιόλ αριστούργημα του κορυφαίου διευθυντή φωτογραφίας του γερμανικού εξπρεσιονισμού (συνεργάτη μεταξύ άλλων των Φριτς Λανγκ, Ντράγιερ και Μουρνάου) είναι η πιο παραγνωρισμένη. Ίσως επειδή τα «Χέρια Του Ορλακ του Μορίς Ρενάρ, η λογοτεχνική πηγή στην οποία βασιζόταν δεν είχε την απήχηση του Δράκουλα και του Φρανκενστάιν, ίσως πάλι επειδή ήταν πολύ πιο φορτισμένη σεξουαλικά. Ένας διακεκριμένος χειρουργός ερωτεύεται μια ηθοποιό. Οταν τα χέρια του πιανίστα συζύγου της κατακρεουργούνται σε ένα ατύχημα, του μεταμοσχεύει τα χέρια ενός δολοφόνου και χειρίζεται την μετατραυματική κατάστασή του προκειμένου να κερδίσει την απελπισμένη γυναίκα.

Όσο κλισέ κι αν ακούγεται με τα σημερινά δεδομένα και τους εκατοντάδες παρανοϊκούς επιστήμονες που παρέλασαν από τότε στη μεγάλη οθόνη, ο Δρ. Γκογκόλ δεν είναι ακόμη ένας από αυτούς. Είναι τραγικό θύμα μιας παράφορης αγάπης δίχως ανταπόκριση, μια από τις πιο συγκινητικές και την ίδια στιγμή νοσηρές περιπτώσεις τρελού έρωτα. Στο ρόλο που θα τον στοίχειωνε την υπόλοιπη καριέρα του, ο Πίτερ Λόρε τον υποδύεται ντελιριακά, προκαλώντας ανάμεικτα συναισθήματα συμπάθειας, οίκτου και αποστροφής. Η λατρεία με την οποία κοιτά το κέρινο ομοίωμα της γυναίκας που τον σιχαίνεται είναι τρομακτική γιατί κατά βάθος είναι δίχως όρια ρομαντική. Και μέσα στο γοτθικό σκηνικό που ο ίδιος έχει στήσει μετατρέπεται σε μια αλαζονική ιδιοφυΐα που αυτοκαταστρέφεται από τη μοναδική του αδυναμία.

  

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2021

Marnie 1964

Marnie 1964

Μάρνη


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Winston Graham, Jay Presson Allen

Είδος: HITCHCCOCK, Mystery, Romance, Thriller

Διάρκεια: 02:10

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Tippi Hedren: Marnie Edgar Rutland

Martin Gabel: Sidney Strutt

Sean Connery: Mark Rutland

Louise Latha: Lil Mainwaring

Diane Baker: Lil Mainwaring

 

Η κεντρική ηρωίδα της ταινίας, η Μάρνη, είναι μια κλεπτομανής που λιποθυμά όταν βλέπει κόκκινο χρώμα. Ένας πλούσιος επιχειρηματίας γοητευμένος μαζί της την προσλαμβάνει στην επιχείρησή του, γνωρίζοντας για την νεύρωσή της. Την συλλαμβάνει επ΄αυτοφόρω και την πιέζει να τον παντρευτεί. Η γυναίκα του αποδεικνύεται ψυχρή. Ψάχνοντας το παρελθόν της ανακαλύπτει πως όταν ήταν παιδί σκότωσε έναν πελάτη της ιερόδουλης μητέρας της. Η αποκάλυψη αυτή θα είναι ο καταλύτης εκείνος για να απελευθερωθεί από τις ενοχές της.

Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Ουίνστον Γκρέιαμ. Κυριαρχούν τα γκρο-πλάνα, οι λήψεις με πλάγια μηχανή. Η ψυχανάλυση στην ταινία αυτή, είναι ένα ακόμα επαναλαμβανόμενο χιτσκοκικό μοτίβο Η Μάρνη είναι το θηλυκό αντίστοιχο του Νόρμαν Μπέητς, με τη διαφορά πως εδώ, μέσα από μια στοιχειώδη ψυχαναλυτική θεραπεία, απελευθερώνεται από «τα σεξουαλικά φαντάσματά της (και αφομοιώνεται) μέσα στο κοινωνικό είναι Φετιχιστής είναι και ο Μαρκ Ράτλαντ (Σον Κόνερι), ο οποίος διεγείρεται από την ιδέα να κάνει έρωτα με μια κλέφτρα. Παράλληλα η ταινία διαβάζεται και ως ένα παραμύθι: ο πρίγκιπας και η ζητιάνα που τον βρίσκουμε και στην παλιότερη ταινία του, Ρεβέκκα.


  

The Birds 1963

The Birds 1963

Τα Πουλιά


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Daphne Du Maurier, Evan Hunter

Είδος: HITCHCCOCK, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:59

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Rod Taylor: Mitch Brenner

Jessica Tandy: Lydia Brenner

Suzanne Pleshette: Annie Hayworth

Tippi Hedren: Melanie Daniels

Veronica Cartwright: Cathy Brenner

 

Ένα ακόμα σκηνοθετικό επίτευγμα του Χίτσκοκ που θεματικά προαναγγέλλει τις ταινίες καταστροφής της δεκαετίας του '70. Γοητευμένη από ένα δικηγόρο η Μέλανι Ντάνιελς έρχεται να τον βρει στο εξοχικό του σπίτι στο Μποντέγκο Μπέι, όπου όμως τα πουλιά αρχίζουν χωρίς λόγο να επιτίθενται στους κατοίκους. Κοσμογονική παραβολή πάνω στις έννοιες του Χάους και της καταστροφής με οικολογικό άλλοθι, ή αντίθετα μια ψυχαναλυτική ταινία πάνω στο οιδιπόδειο (η αντίδραση της μητέρας του ήρωα στη σχέση του με τη Μέλανι ενεργοποιεί την επιθετικότητα των πουλιών); Η ταινία είναι ανοιχτή σε κάθε ερμηνεία, γι' αυτό και παραμένει ανεπανάληπτη.


  

Frenzy 1972

Frenzy 1972

Φρενίτις

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Arthur la BERN, Anthony Shaffer

ΕίδοςCrime, HITCHCCOCK, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:56

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Jon Finch: Richard Blaney

Barry Foster: Robert Rusk

Barbara Leigh-Hunt: Brenda Blaney

Anna Massey: Babs Milligan

Alec McCowen: Chief Inspector Tim Oxford

 

Το Λονδίνο τρομοκρατείται από έναν κατά συρροή δολοφόνο, που βιάζει και πνίγει τα θύματά του με μια γραβάτα. Με το πτώμα του τελευταίου θύματος να πλέει στον Τάμεση, η αστυνομία εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό για να βρει το δολοφόνο. Συλλαμβάνουν τον Ρίτσαρντ, πρώην στρατιωτικό με πρόβλημα αλκοολισμού, όταν η πρώην γυναίκα του βρίσκεται πνιγμένη. Όμως, ο πραγματικός δολοφόνος κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος…

 



 

Τρίτη 20 Ιουλίου 2021

Vertigo 1958

Vertigo 1958

Δεσμώτης του ιλίγγου


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Alec Coppel, Samuel A. Taylor,

Pierre Boileau, Thomas Narcejac, Maxwell Anderson

Είδος: Crime, HITCHCCOCK, Mystery, Romance, Thriller

Διάρκεια: 02:08

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

James Stewart: John 'Scottie' Ferguson

Kim Novak: Madeleine Elster

Barbara Bel Geddes: Midge Wood

Tom Helmore: Gavin Elster

Henry Jones: Coroner

     Ξεπερνάει το μυαλό. Μελόδραμα ερωτικό. Ταυτόχρονα το παιχνίδι της πραγματικότητας με το φαντασιακό. Ταυτόχρονα αγωνία μέχρι το τελευταίο λεπτό. Και ταυτόχρονα μια ιστορία που σε καθηλώνει από την αρχή μέχρι το φινάλε το ανατρεπτικό. Οι «ένοχοι» με την εξής σειρά, από κάτω προς τα πάνω: Πρώτα το μυθιστόρημα «D΄ Εntre Les Μorts». Ύστερα το σενάριο των Άλεκ Κόπελ και Σάμιουελ Τέιλορ. Στη συνέχεια η φωτογραφία του Ρόμπερτ Μπερκς. Ακόμα, η μουσική του Μπέρναρ Χέρμαν που τυλίγει το πεντάγραμμο γύρω από την ανάσα του θεατή. Και στο τέλος και αφού έχουν προηγηθεί όλοι οι συντελεστές- μακιγιέρ, κομμωτές, ενδυματολόγοι και φυσικά η Κιμ Νόβακ μόλις 25 ετών και ο Τζίμι Στιούαρτ- τότε ακριβώς στην κορυφή ο αρχιμάστορας όλων των εποχών, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ χωρίς αναισθητικό.

Εξωτερικά, εκ πρώτης όψεως μια πρωτότυπη ερωτική ιστορία βουτηγμένη στο θρίλερ, το μυστήριο, τη γοητεία και το σασπένς. Εσωτερικά πλήθος τα επίπεδα, οι αναγωγές, οι αναφορές. Από το κοινωνικό σχόλιο μέχρι την ψυχανάλυση και από την ψυχανάλυση μέχρι τον ερωτισμό. Το Αmerican Cinema on the Τop. Παράδειγμα ο χαρακτήρας του Τζίμι Στιούαρτ, δηλαδή του Σκοτ Φέργκιουσον. Γιατί μπάτσος; Επειδή δουλειά του είναι να εισχωρεί στις πιο απόκρημνες πλευρές της καθημερινής πραγματικότητας. Τότε γιατί φοβάται το ύψος; Ακριβώς γι΄ αυτό. Επειδή φοβάται να συναντηθεί, να κατανοήσει και να αποκρυπτογραφήσει την πραγματικότητα. Όλα εξηγούνται με τον ορθολογισμό και τη διαλεκτική. Όλα. Ο Τζίμι Στιούαρτ λοιπόν είναι ο ζωντανός ορισμός της αυτοαναίρεσης της επαγγελματικής του ιδιότητας. Είναι και ταυτόχρονα δεν είναι. Κρατήστε το αυτό.

Αφού λοιπόν θέλει να «δει» αλλά δεν μπορεί, με το βάθος της πραγματικότητας να συναντηθεί, ε τότε εύκολα μπορεί να παραπλανηθεί. Έτσι για να μην γκρεμιστεί- βλέποντας από πάνω προς τα κάτω, δηλαδή από το φαίνεσθε στο είναι- καταφεύγει στη σκηνοθεσία τη φαντασιακή. Ο χαρακτήρας του Τζίμι Στιούαρτ είναι ακριβώς αυτός του σκηνοθέτη μιας φανταστικής, επινοημένης ιστορίας. Κρατήστε το κι αυτό.

Η Μαντλέν, δηλαδή η Κιμ Νόβακ σε φόρμα μοναδική, είναι το δόλωμα και το ερωτικό αντικείμενο του πόθου του Τζίμι Στιούαρτ. Πώς εξηγείται αυτό; Απλό. Από τη συνεχή παρακολούθηση του επιφαινόμενου της πραγματικότητας. Όπως ο θεατής έτσι κι αυτός. Βυθίζεται σ΄ αυτό. Με το μυαλό του φτιάχνει μελόδραμα υποκειμενικό, δηλαδή ουτοπικό. Παρεμπιπτόντως οι σκηνές αυτές συγκαταλέγονται μέσα στις κορυφαίες στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου. Εκείνος βλέπει ό,τι η Μαντλέν θέλει να του αποκαλύψει. Το βλέμμα του Τζίμι Στιούαρτ είναι ο φακός του Χίτσκοκ. Η Μαντλέν είναι το δόλωμα του βλέμματος του Χίτσκοκ. Και ο Στιούαρτ και ο θεατής παραπλανημένοι, παγιδευμένοι και οι δυο. Ο Στιούαρτ από τη Μαντλέν. Ο θεατής και από τους δύο. Ο Χίτσκοκ παραπλανά και τους τρεις. Αυτή η μαγεία η κινηματογραφική. Αυτή η μυστήρια η ευλογία η καλλιτεχνική!

Έτσι ο Στιούαρτ, όπως ο θεατής, μπερδεύει το ρηχό και το επιφαινόμενο με το βάθος το απροσμέτρητο και το εφιαλτικό. Έτσι ερωτεύεται τη Μαντλέν. Κι έτσι στην πραγματικότητα ερωτεύεται «αυτό» που ο ίδιος είναι. Το πάθος, την ουτοπία, την οφθαλμαπάτη, τη φενάκη. Ο άνθρωπος που φοβάται να συναντηθεί με το βάθος των πραγμάτων, αρχίζει να γκρεμίζεται μέσα στο πηγάδι. Γι΄ αυτό το μοναστήρι το Καθολικό. Η οφθαλμαπάτη πορεύεται με τη μυθολογία. Η μυθολογία με την ιδεοληψία. Η ιδεοληψία με τη θρησκεία. Κι έτσι το ένα αναιρεί το άλλο. Ο μπάτσος τον μπάτσο. Ο έρωτας τον έρωτα. Το πάθος το πάθος. Και το φαντασιακό αναιρείται από το πραγματικό. Γι΄ αυτό ο Χίτσκοκ ενώ εξωτερικά χρησιμοποιεί το νοσηρό, το νεκροφιλικό και το φαντασιακό, στο βάθος και στο τέλος όλα αυτά τα κονιορτοποιεί. Επειδή ακριβώς ο ήρωάς του είναι ευάλωτος, επιρρεπής προς το σκηνοθετημένο και το μη πραγματικό. Η αποφυγή της πραγματικότητας- λέει ο Χίτσκοκ- καταλήγει στον ιδεαλισμό και τον ρομαντισμό. Με τη σειρά του ο ρομαντισμός σε σπρώχνει στο νοσηρό. Οι προϋποθέσεις για νεκροφιλία και αυταπάτη.

Το τέλος του κατήφορου είναι ο πάτος. Βυθισμένος ο Στιούαρτ στον κόσμο που έχει φτιάξει με την αυταπάτη. Ολοσχερώς. Όταν λοιπόν συναντάει την Τζούντι, ένα πλάσμα που μοιάζει με τη νεκρή Μαντλέν σαν δυο σταγόνες νερό, πέφτει στα γόνατα, την εκλιπαρεί και στη συνέχεια αρχίζει να τη μεταμορφώνει. Να μοιάσει η Τζούντι με τη Μαντλέν. Να μεταφέρει την πραγματικότητα στον δικό του κόσμο τον φανταστικό. Το υποκειμενικό να γίνει αντικειμενικό. Ο νεκρός ζωντανός. Η νεκροφιλία υποκατάστατο της σαρκικής, ερωτικής σχέσης. Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται.

Η διαδικασία σε διπλή, αντιθετική πορεία. Ο Στιούαρτ σε καθοδική γραμμή. Από τα πάνω προς τα κάτω. Από τη Γη στον τάφο. Ο θάνατος καταφθάνει από κάθε πλευρά. Από την αδυναμία του να κοιτάξει προς το βάθος. Από την επαγγελματική του ανεπάρκεια. Από την ιδεοληψία του την ερωτική. Αόρατες σφαίρες τον πλήττουν αλλά εκείνος εκεί. Ακάθεκτος στην ίδια ρομαντική φυγή. Η δεύτερη πορεία, η σκηνοθετική, σε διαφορετική τροχιά. Από τα κάτω προς τα πάνω. Ο θεατής παγιδευμένος στο βλέμμα του Τζίμι Στιούαρτ, βλέπει ό,τι εκείνος θέλει να δει. Ο πλήρης ορισμός της κινηματογραφικής παγίδας. Ο Χίτσκοκ θέτει όλες τις παραμέτρους του μελοδράματος και ταυτόχρονα τις αναιρεί. Απίστευτο αλλά αληθινό. Και το υποστηρίζει με καλλιτεχνική μαγεία μοναδική.

Παράδειγμα η Κιμ Νόβακ. Ο απόλυτος ορισμός της κατασκευασμένης ομορφιάς. Μάρμαρο σμιλεμένο με θεϊκή πνοή. Η παγίδα του Στιούαρτ, δηλαδή του θεατή. Θεσπέσια, καλλίγραμμη, αισθησιακή και ταυτόχρονα απόμακρη και «νεκρή». Η περιφορά μιας ζωντανής κούκλας σε μια χαοτική ιστορία. Η συμμετρία μέσα στην ασυμμετρία. Αντίθετα, μονοδιάστατος ο ρόλος του Τζίμι Στιούαρτ. Δεδομένος και γι΄ αυτό προβλεπόμενος και χαμένος. Έτσι η κόντρα ανάμεσα σ΄ αυτό που φαίνεται και σ΄ αυτό που είναι μεταφέρεται στη σχέση των δύο προσώπων. Ο Στιούαρτ ερωτεύεται την άψυχη ομορφιά. Όμως η άψυχη ομορφιά είναι επικίνδυνη γιατί είναι φτιαγμένη για να παραπλανά. Άρα η εικονική πραγματικότητα είναι παγίδα και φραγή. Για να ολοκληρώνω. Το «Vertigo» («Δεσμώτης του ιλίγγου») είναι αυτό που φαίνεται πως δεν είναι. Είναι μελόδραμα αλλά στο βάθος θρίλερ. Θρίλερ αλλά στο βάθος ερωτική παγίδα. Παγίδα αλλά στο βάθος ψυχανάλυση. Ψυχανάλυση αλλά στο βάθος κοινωνική αλληγορία. Μια από τις πληρέστερες σελίδες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, λέει ο Χίτσκοκ. Όμως η ταινία του χρυσάφι ατόφιο, μοναδικό. Ευλογημένο μέχρι το τελευταίο λεπτό!

Με δυο λόγια:Ο Σκοτ Φέργκιουσον, ένας μπάτσος συνταξιοδοτημένος επειδή φοβάται το ύψος, προσλαμβάνεται από κάποιον γνωστό του για να παρακολουθήσει τη γυναίκα του που πάσχει από μια ακατανίκητη ροπή προς την αυτοκτονία. Όσο την παρακολουθεί τόσο την ερωτεύεται. Και όσο την ερωτεύεται τόσο από την επιφάνεια των πραγμάτων παγιδεύεται. Όμως στο τέλος δεν θα μπορέσει να συγκρατήσει τη Μαντλέν από την αυτοκτονία επειδή ο ίδιος πάσχει από υψοφοβία. Ύστερα από μερικούς μήνες και με καταρρακωμένο το ηθικό του πέφτει τυχαία πάνω σε μια δεύτερη γυναίκα που μοιάζει σαν δίδυμη με την πρώτη, τη νεκρή. Αυτό ήταν. Θα την πλησιάσει και θα πληρώσει για να τη μεταμορφώσει και τη Μαντλέν να νεκραναστήσει. Όμως τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται πως είναι!