του είδους, όπως την μπέρτα του Δράκουλα, μυστήριες
εξαφανίσεις, σκοτεινή ατμόσφαιρα, πόρτες που τρίζουν, κεριά, «ειδικά εφέ» και
ότι άλλο τραβάει η ψυχή ενώ είναι εξαιρετικός ο τρόπος που το χωριό και οι
συνήθειες του ενσωματώνονται σrο πασίγνωστο σκηνικό του Τρανσυλβανικού κόσμου που επιβάλλει η
παράδοση αυτών των ταινιών, προσφέροντας ένα ξεκαρδιστικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς
δεν καταφέρνει να ξεφύγει γνωστών «στραβοπατημάτων» ταινιών εκείνης της εποχής
που κατάφερναν «μαγικά» να εξαφανίζουν το ενδιαφέρον, όμως με διάφορα κολπάκια
προσπαθεί να περισώσει ότι μπορεί, κάνοντας την ταινία αν μη η άλλο απολαυστική.
Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε πρόκειται για παρωδία. Αρκεί να δεις την σκηνή
που ο Φέρμας κάνει τον διαιτητή κρατώντας ακόμα τα φανάρι στο χέρι του, και θα
καταλάβεις!!!
Το καλύτερο στοιχείο της ταινίας είναι σαφώς η ατμόσφαιρά
του. Αυτό που πάντα έκανε τις κλασικές ταινίες τρόμου του Cristopher Lee, του Vicent Price του Peter Cushing ακόμα και του μέγιστου Βelα Lugosi να εντυπωσιάζουν ακόμα σήμερα, είναι η
απίστευτη ατμόσφαιρά τους, που πολύ σπάνια συναντάς πλέον, και το «Δράκουλας & Σια» με τις απλές
κάμερές του, το ασπρόμαυρο φιλμ, πλάνα με σκοτεινές γωνίες και την γραφικότητα»
των ηθοποιών, προσφέρει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα χωρίς καν να το επιδιώξει. Το
ευχάριστο άρωμα calt και παλιάς ταινίας, κάνουν από μόνα τους όλη την σκληρή δουλειά!
Για τους φίλους του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου,
για τους υποστηρικτές του calt και για τους οπαδούς ακόμη του κόμη Δράκουλα, η
ταινία «Δράκουλας & Σια» απλά
επιβάλλεται! Και αντίθετα με την τηλεορασοκρατία που θέλει παρόμοιες ταινίες να
προβάλλονται μεσημέρι, τη νύχτα θα την απολαύσεις περισσότερο. Καλή προβολή...
Σεραφείμ: Η μυρωδιά του σκόρδου διώχνει τους βρικόλακες!
Θανάσης Καρατριμπούτρας: Μπα; Και γιατί δεν πρώτε κάθε μέρα σκορδαλιά και να 'χετε ήσυχο το κεφάλι σας;
Οι ελληνικές ταινίες του 50, του 60 και λίγες του 70, είναι
κλασσικές, είναι μοναδικές και σοφώς διαχρονικές. Τις βλέπουμε και τις ξαναβλέπουμε
άπειρες φορές, θα τις βλέπουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας και... πάει
λέγοντας! Όμως υπήρξαν κάποια διαμαντάκια που ίσως δεν τα μάθαμε ποτέ ή για
κάποιον άγνωστο σε εμένα λόγο, είτε δεν προβλήθηκαν σχεδόν ποτέ στην τηλεόραση
είτε οι προβολές τους ήταν ελάχιστες. Ένα από αυτά διαμαντάκια είναι και η calt κωμωδία τρόμου με τoν υπέρτατο τίτλο «Δράκουλας
& Σια» με τον Κώστα Χατζηχρήστο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο Θανάσης Καρατρίπμουρας,
(Κώστας Χατζηχρήστος), φτάνει μεσάνυχτα σ' ένα απόμακρο χωριό και ζητάει να τον
οδηγήσουν στο Κόκκινο Κάστρο. Κανείς
όμως από τους ντόπιους δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει γιατί φοβούνται τον αφέντη
του Κάστρου που είναι βρικόλακας. Το κάστρο έχει κληρονομήσει η αγαπημένη του
Θεανώ και ο Θανάσης, που θέλει να το πουλήσει, αποφασίζει να μείνει σ΄ αυτό για
να διαπιστώσει ο ίδιος αν ευσταθούν οι διαδόσεις...
Το «Δράκουλας &
Σια» οε σκηνοθεσία Ερρίκου Ιατρού
το 1959, είναι πιστή ελληνική μεταφορά της ιταλικής παρωδίας "Uncle Was A Vampire", γεμάτo με τoυς κλασικούς αυτοσχεδιασμούς του Χατζηχρήστου
και τoυς κατάλληλους ηθοποιούς στους κατάλληλους ρόλους. Εξαιρετικός όπως πάντα
ο Νίκος Φέρμας, (Σεραφείμ), και η
Καίτη Ντιριντάουα, (δημοσιογράφος), και ο Δημήτρης
Κατσούλης στον ρόλο του καμπούρη – Μουγκοθόδωρου, ενώ σε μικρό ρόλο εμφανίζεται
η όμορφη και μικρούλα Κατερίνα Γώγου.
Η ταινία αποδεικνύει οε όλους ότι το calt horror/scifi στην Ελλάδα υπάρχει και πως είχε ήδη
ξεκινήσει από πολύ νωρίς, αν και γενικότερα στoν ελληνικό κινηματατoγράφο οι περισσότερες ταινίες τρόμου
έχουν μια πιο ρεαλιστική απόδοση και κάπως πιο προσγειωμένη. (Υπάρχουν φυσικά
οι εξαιρέσεις).
