Il Posto 1961

Il Posto 1961

Η Θέση

Σκηνοθεσία: Ermanno Olmi

Σενάριο: Ettore Lombardo, Ermanno Olmi

Είδος: Action, Comedy, Drama, Thriller, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Loredana Detto: Antonietta Masetti

Sandro Panseri: Domenico Cantoni

Corrado Aprile: Bit Part

Guido Chiti: Bit Part

Tullio Kezic: Psychologist

 

Ο νεαρός Ντομένικο διακόπτει τις σπουδές του για να βοηθήσει την οικογένειά του οικονομικά. Φεύγει από την εργατική γειτονιά του στα περίχωρα του Μιλάνου και κατευθύνεται προς την πολύβουη πρωτεύουσα, όπου κάνει αίτηση για δουλειά σε μια μεγάλη εταιρία. Αφού περάσει επιτυχώς από μια παράξενη διαδικασία εξετάσεων, συνεντεύξεων, βιολογικών ελέγχων και ψυχολογικών τεστ, κατά την οποία γνωρίζει την όμορφη συνυποψήφιά του Αντωνιέτα, θα βρεθεί επιτέλους στο γραφείο του αφεντικού, όπου τον ενημερώνουν ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμες υπαλληλικές θέσεις στην εταιρία. Αναλαμβάνει έτσι καθήκοντα βοηθού του βαριεστημένου κλητήρα, παιδί για τα θελήματα που αναζητά μάταια στους ατέλειωτους διαδρόμους της επιχείρησης το φάντασμα της Αντωνιέτα (η οποία προσλήφθηκε στην ίδια εταιρία ως δακτυλογράφος). Τελικά, χάρη στον απρόσμενο θάνατο ενός λογιστή, ο Ντομένικο θα προβιβαστεί σε υπάλληλο γραφείου. Το μέλλον φαντάζει καθ’ όλα καφκικό... Ένα από τα λιγότερο γνωστά αλλά εξαιρετικά κινηματογραφικά επιτεύγματα του ιταλικού νεορεαλιστικού ρεύματος, η ταινία σατιρίζει με οξυδέρκεια αλλά και λεπτή ευαισθησία το “οικονομικό θαύμα” της Ιταλίας που ακολούθησε τη μεταπολεμική ανάκαμψη. Ο Ερμάνο Ολμι σκιαγραφεί με διεισδυτική ματιά και οικονομία μέσων τις συνθήκες ζωής και τα φαινόμενα του “εκμοντερνισμού”, επικεντρώνοντας την προσοχή του στο γραφειοκρατικό σύμπαν των μεγάλων απρόσωπων εταιριών. Οι φαινομενικά τετριμμένες λεπτομέρειες της διόλου θεαματικής καθημερινότητας απλών ανθρώπων όπως ο Ντομένικο αντιμετωπίζονται από τον σκηνοθέτη με την τρυφερή προσοχή του ντοκιμαντέρ, που δημιουργεί στο θεατή ουσιαστική οικειότητα με τους χαρακτήρες. Ο Ολμι βλέπει τον κόσμο με τους άλλους, όχι έξω από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος. Αυτό το συντροφικό και απλό βλέμμα, αναδεικνύει την αντίφαση ανάμεσα στη φλογερή αν και συνεσταλμένη ανησυχία του νεαρού ήρωα και τη νεκρική συμβατικότητα του εργασιακού του περιβάλλοντος. Χωρίς πολλούς διαλόγους, χωρίς ιδιαίτερα γεγονότα, η ταινία αποτυπώνει τον ηρωισμό του κάθε ανθρώπου που πρέπει να διασχίσει μια γκρίζα εργασιακή καθημερινότητα χωρίς να γίνει κι ο ίδιος γκρίζος. Το ανήσυχο βλέμμα του Ντομένικο αφήνει το μέλλον ανοιχτό.