The Last Man on Earth 1964

The Last Man on Earth 1964

Ο Τελευταίος Άνδρας Στη Γη

Σκηνοθεσία: Ubaldo Ragona, Sidney Salkow

Σενάριο: Richard Matheson, William F. Leicester,

Furio M. Monetti, Ubaldo Ragona

Είδος: Drama | Sci-Fi | Vincent Price

Διάρκεια: 01:26

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Dr. Robert Morgan

Franca Bettoia: Ruth Collins

Emma Danieli: Virginia Morgan

Giacomo Rossi-Stuart: Ben Cortman

Umberto Raho: Dr. Mercer

 

Ο πληθυσμός της Γης έχει αφανιστεί μετά από την χειρότερη επιδημία όλων των εποχών. Ο μοναδικός άνθρωπος επιζών προσπαθεί να επιβιώσει στην αφιλόξενη πόλη ταμπουρωμένος τις νύχτες για να αποφύγει τις επιθέσεις των μολυσμένων ανθρώπων που έχουν μεταμορφωθεί σε ένα είδος βρικόλακα που ζει στο σκοτάδι.

Ο Τελευταίος Άνθρωπος στη Γη είναι αυτό που λέμε μια «κλασσική cult ταινία». Θα μπορούσε να χρησιμοποιείται και για να περιγράψει τον όρο αυτό σε κάποιους που πιθανόν να μην είναι αρκετά εξοικειωμένοι και να μην καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει, κάτι σαν τις περιγραφικές φωτογραφίες λημμάτων στις εγκυκλοπαίδειες και τα λεξικά.

Αν με βρίσκετε υπερβολικό, πιθανότατα δεν θα έχετε δει το συγκεκριμένο εργάκι, ή το πιο μοντέρνο remake του THE OMEGA MAN με τον Charlton Heston, που επίσης θεωρείται «κλασσική cult ταινία».

Με τον αναμφισβήτητο βασιλιά των b-movies της δεκαετίας του ’60 Vincent Price σε ένα ρόλο που δεν μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα, να είναι το πρώτο βιολί σ’ αυτή την μετά-αποκαλυπτική ορχήστρα κινηματογραφικών ευρημάτων και φανταστικής ατμόσφαιρας.

Σε ένα μετά-αποκαλυπτικό τοπίο, 3 χρόνια μετά από παγκόσμια επιδημία που κυριολεκτικά αφάνισε το ανθρώπινο είδος, ο άνθρωπος μας είναι ο μοναδικός με ανοσία στο μικρόβιο και γίνεται ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη.

Οι υπόλοιποι μολύνθηκαν από το μικρόβιο και μεταμορφώθηκαν σε «βρικόλακες» που κρύβονται στο φως της ημέρας. Τις νύχτες, οι βρικόλακες της αποκαλύψεως κάνουν την εμφάνισή τους. Μη φανταστείτε μεταμορφώσεις σε νυχτερίδα, μεγάλους κυνόδοντες και τέτοια πράγματα. Οι συγκεκριμένοι βρικόλακες μοιάζουν και φέρονται πολύ περισσότερο σαν τα ζόμπι που όλοι ξέρουμε και εμπιστευόμαστε, παρά σαν τον Άρχοντα του σκότους.

Ο Morgan (έτσι τον λένε) στα τρία χρόνια που βρίσκεται μόνος στη Γη προσπαθεί κατά τη διάρκεια της ημέρας να εντοπίσει τους κρυψώνες των βρικολάκων, χωρίς όμως επιτυχία, εκτός από το παλούκωμα με μυτερούς πασσάλους όσων αδέσποτων βρίσκονται στο δρόμο του. Τις νύχτες προσπαθεί να προστατευτεί, με το να κρεμάει καθρέφτες και σκελίδες σκόρδου στις εισόδους του σπιτιού του, αφού οι βρικόλακες δεν αντέχουν την αντανάκλασή τους στον καθρέφτη αλλά ούτε και το σκόρδο.

Μια μέρα, και ενώ βρίσκεται στη γνώριμή του αναζήτηση, συναντάει μια γυναίκα, την οποία και παίρνει μαζί του πανευτυχής. Γρήγορα, όμως, ανακαλύπτει ότι είναι κι αυτή μολυσμένη και ότι ανήκει σε μια νέα τάξη ανθρώπων που με τη βοήθεια ενός ορού καταφέρνουν να εξαφανίζουν προσωρινά τα σημάδια της μόλυνσης. Το κακό της υπόθεσης είναι ότι αυτοί οι τύποι θεωρούν τον Morgan σαν απειλή, αφού είναι ο μόνος με ανοσία στο μικρόβιο και σχεδιάζουν να τον εξοντώσουν.

Η συνεχής παρουσία του Vincent Price στο πλάνο και η πανταχού παρούσα επιβλητική φωνή του με την οποία αφηγείται την ιστορία, κάνουν το THE LAST MAN ON EARTH μια πραγματικά απολαυστική εμπειρία, παρά τις ατέλειές του.

Η εκφραστικότητα του Vincent Price είναι εκπληκτική και παρουσιάζει ακριβώς τα συναισθήματα απόγνωσης, αποξένωσης και παράνοιας που κυριαρχούν στην ψυχοσύνθεσή του, τρία χρόνια μόνος στον πλανήτη. Η μάχη του Morgan είναι κυρίως με τον εαυτό του και τις αντοχές του, παρά με τους βρικόλακες που τον πολιορκούν κάθε βράδυ. Τα flashbacks του Morgan, από τα οποία μαθαίνουμε τι είχε συμβεί στη Γη, μας δίνουν να καταλάβουμε το μέγεθος της απώλειας του ήρωα και ταυτόχρονα συνειδητοποιούμε το πόσο δύσκολο έγινε το έργο του για επιβίωση σε έναν κόσμο που μοιάζει να μην έχει καμία ελπίδα.

Ο προβληματισμός δεν λείπει, κυρίως στο δεύτερο μέρος της ταινίας που σηματοδοτείται από την άφιξη της μολυσμένης γυναίκας, και έχει να κάνει περισσότερο με την αντίδραση της ανθρωπότητας που απέμεινε με το στόχο την ανοικοδόμηση των κοινωνιών και του πολιτισμού. Όμως αυτό το ούτως ή άλλως δύσκολο έργο ξεκινάει από τον φόβο και τη δυσπιστία απέναντι στη διαφορετικότητα, που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του Morgan, του μοναδικού ανθρώπου σε μια αρρωστημένη κοινωνία μεταλλαγμένων.

Το απαισιόδοξο φινάλε είναι σχεδόν αναπόφευκτο, αλλά απόλυτα ταιριαστό με το υπόλοιπο σκοτεινό θέαμα, ενώ τα τοπία της έρημης πόλης δίνουν έναν πένθιμο τόνο σε συνδυασμό με την μουσική.

Από τις πολλές κλασσικές σκηνές, αγαπημένη μου πρέπει να είναι η πρώτη νύχτα πολιορκίας του σπιτιού του Morgan από τα ζόμπι- βρικόλακες με τη συνοδεία avant garde τζαζ μουσικής που δίνει ακόμα περισσότερο βάθος στην έτσι κι αλλιώς πλούσια ατμόσφαιρα.

Το THE LAST MAN ON EARTH είναι μεταφορά του βιβλίου "I Am Legend" του Richard Matheson, που έγραψε και το σενάριο. Ομολογώ ότι δεν το έχω διαβάσει για να μπορώ να κρίνω την ορθότητα της μεταφοράς, αλλά δε νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι σημαντικό.

Σημαντικό είναι να τονίσω ότι παρά την ασπρόμαυρη φωτογραφία, το πενιχρό budget και τις όποιες κακοτοπιές στο σενάριο, το THE LAST MAN ON EARTH κερδίζει με κάτω τα χέρια το πιο σύγχρονο και καλοδουλεμένο THE OMEGA MAN και είναι από τις μεγάλες στιγμές τόσο του Vincent Price όσο και του σινεμά Ε/Φ γενικότερα. Οι σύγχρονες επιρροές του στο σινεμά Ε/Φ είναι πολλές, με το 28 DAYS LATER να έρχεται αβίαστα στο νου, αλλά και το πιο βαθύ THE QUIET EARTH όλο και κάτι του χρωστάει, παρόλο που το τελευταίο δεν βασίστηκε στο βιβλίο του Matheson.

Με επιβλητική ατμόσφαιρα, μυστήριο και πρωτοκλασάτες ερμηνείες, είναι must για τους φίλους της Ε/Φ, που σήμερα μπορεί να έχουν ξεχάσει ότι κάποτε όντως έβγαιναν τόσο καλές ταινίες Ε/Φ με ένα απειροελάχιστο ποσοστό των χρημάτων που είναι στη διάθεση των σημερινών παραγωγών του είδους.