Σκηνοθεσία: Ernst Lubitsch
Στην Γαλλία του 18ου αιώνα, η θέση της επίσημης ερωμένης του βασιλιά ήταν τιμητική θέση και έφερε τοη τίτλο «Μετρέσα». Δεν μπορούσε οπουδήποτε γύναιο να κατέχει την τιμητική αυτή θέση. Έπρεπε να είναι αριστοκρατικής Καταγωγής! Φυσικά και ταπεινής καταγωγής να ήταν, άμα την γουστάριζε ο βασιλιάς βρισκόταν λύση. Την πανδρεύανε με κάποιον ξεπεσμένο αριστοκράτη έναντι χρηματικής αμοιβής και έτσι μεταπηδούσε στον κύκλο της αριστοκρατίας!
Μια μοδίστρα στην Γαλλική επαρχία συνήψε σχέση με κάποιον μοναχό. Καρπός της παράνομης σχέσεις τους ήταν να γεννηθεί στις 19 Αυγούστου 1743 ένα κοριτσάκι που το ονόμασαν Ζαν. Το σκάνδαλο ήταν βαρύ για την κοινωνία της επαρχίας, έτσι αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στο Παρίσι για να αποφύγουν την κοινωνική κατακραυγή. Η Μικρή πήγε εκεί σε σχολείο αλλά ζωηρή όπως ήταν το εγκατέλειψε νωρίς. Ασχολήθηκε με διάφορες εργασίες γύρο από τον τομέα της μόδας, πόζαρε δε συχνά ως μοντέλο διάσημων ζωγράφων. Πανέμορφη όπως ήταν με τα μεγάλα αμυγδαλωτά της μάτια δεν άφησε ασυγκίνητα μέλη της «υψηλής» κοινωνίας και αυτή ως φιλόδοξη επεδίωκε την άνοδό της με της σχέσεις αυτές. Τότε έπεσε στα χέρια του ξεπεσμένου κόμη Ντυμπαρή του οποίου οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά τελευταία και συμπλήρωνε το εισόδημά του κάνοντας τον προαγωγό και προμηθεύοντας ερωμένες στην αριστοκρατία! Έγινε επίσημη ερωμένη του και αυτός την πλασάριζε σε διάφορους επώνυμους δίνοντάς της την υπόσχεση ότι θα πετύχει την κοινωνική της άνοδο. Και η ευκαιρία παρουσιάστηκε. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 15ος είχε πέσει σε μελαγχολία. Η επίσημη μετρέσα του η κα Pompadour απεβίωσε. Τότε ο Ντυμπαρή φρόντισε μέσο γνωστών του να συστήσει στον βασιλιά την Ζαν. Αυτός ξετρελάθηκε με την ομορφιά της και θέλησε να την κάνει μετρέσα του.
Υπήρχε όμως θέμα ως προς την καταγωγή της Ζαν. Κι αυτό όμως λύθηκε. Ο αδελφός του κόμη Ντυμπαρή δέχτηκε έναντι αδράς χρηματικής αμοιβής να παντρευτεί την Ζαν και να της δώσει έτσι τον τίτλο της κόμισσας. Στον γάμο όμως παρουσιάστηκε και ένα πλαστό πιστοποιητικό γέννησης που την εμφάνιζε διαφορετικής ηλικίας και αριστοκρατικής καταγωγής. Τότε μπόρεσε ο βασιλιάς να την παρουσιάσει επίσημα στην αυλή του. Αυτό ήταν! Η ζωή της Ζαν άλλαξε από τότε ραγδαία. Είχε ιδιαίτερα διαμερίσματα στο παλάτι, κοσμήματα και άλλα πανάκριβα δώρα του βασιλιά και σημαντική επιρροή στα τεκταινόμενα στην Γαλλία. Το γνωστό σήμερα κωμικό σλόγκαν, ότι τα τρία «Μ» κυβερνούν τον κόσμο, στην αποκορύφωσή του!
Η Ζαν όμως με την επιτυχία της αυτή φαίνεται να καβάλησε το καλάμι. Το πίστεψε και η ίδια πως ήταν αριστοκρατικής καταγωγής και φερόταν με υπεροψία στο πόπολο. Οι δε εξεζητημένες εμφανίσεις της και η επίδειξη πλούτου εξόργιζε τον λαό ο οποίος λιμοκτονούσα και έβλεπε να ξοδεύει τον πλούτο η αριστοκρατία για τις ερωμένες της.
Κάποτε ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 15ος αρρώστησε από ευλογιά. Συναισθανόμενος το τέλος του και αντίθετα από ότι μας παρουσιάζουν διάφοροι σκηνοθέτες κατά την μεταφορά της ιστορίας αυτής στην οθόνη, αυτός ζήτησε να μην επιτραπεί πια στην Ζαν να εισέλθει στο δωμάτιό του. Ζήτησε να μεταλάβει και με δάκρια γύρεψε συγνώμη για τα ανομήματά του. Μετά τον θάνατό του τον διαδέχτηκε ο Λουδοβίκος ο 16ος η γυναίκα του οποίου, η Μαρία Αντουανέτα δεν την πήγαινε καθόλου την ¨»Madame Du Barry». Με διαταγή λοιπόν του νέου βασιλιά κλίστηκε σε μοναστήρι και αργότερα εξορίστηκε σε ένα κτήμα της στην επαρχία. Κατόπιν ξέσπασε η Γαλλική επανάσταση. Κάποιοι διέρρηξαν το σπίτι της Ζαν και αφαίρεσαν ολόκληρο θησαυρό απ/ό τα πανάκριβα κοσμήματά της. Αργότερα μαθεύτηκε ότι το κοσμήματα αυτά κυκλοφωρούσαν στην Αγγλία. Τέσσερεις φορές ταξίδευσε στην Αγγλία μήπως μπορέσει και τα ξαναποκτήσει αλλά δεν κατάφερε τίποτα. Τότε τα πιο άγρια στοιχεία της επανάστασης που είχαν το πάνω χέρι τότε, την κατηγόρησαν ότι στην Αγγλία πηγαίνει για να έχει επαφές με τους φιλομοναρχικούς αντεπαναστάτες. Την δίκασαν και χωρίς πολλές διατυπώσεις όπως συνέβαινε τότε, την καταδίκασαν να θανατωθεί στην γκιλοτίνα. Άδικα αυτή έκλαψε και παρακαλούσε. Στις 8 Δεκεμβρίου 1793 και στην πλατεία Κονκόρντ εκτελέστηκε και το όμορφο κεφαλάκι της κατέληξε στο κοφίνι!
Η ιστορία της «Madame Du Barry» πολλές φορές πέρασε στην μεγάλη οθόνη. Μία από αυτές ήταν το 1919 από τον Γερμανό σκηνοθέτη Ernst Lubitsch με πρωταγωνίστρια στον ρόλο της Ζαν την Pola Negri. Παρά του ότι ο σκηνοθέτης αυτός είχε γυρίσει αρκετές αξιόλογες ταινίες μέχρι τότε, η συγκεκριμένη ταινία αποτέλεσε το διαβατήριο αυτού και της Pola Negri για το Χόλυγουντ. Ο Lubitsch δεν παραποιεί τα βασικά ιστορικά γεγονότα, προσθέτει και παραποιεί δευτερεύουσας σημασίας γεγονότα για να κάνει την ταινία πιο μελοδραματική.
Μας παρουσιάζει την Ζαν σε νεαρή ηλικία να εργάζεται σε ένα καπελάδικο, να έχει έναν μόνιμο αγαπητικό, τον νεαρό φοιτητή Armand De Foix αλλά δεν χάνει ευκαιρία να φλερτάρει και με πρόσωπα την ανώτερης κοινωνίας αν νομίσει ότι μπορεί να εισπράξει όφελος. Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι ο Ισπανός πρέσβης Don Diego για πού για να πάει στο σπίτι του που την προσκάλεσε, λέει ψέματα στον Armand. Στο σπίτι του Don Diego γνωρίζει τον κόμη Ντυμπουά που της ρίχνεται. Κάποια στιγμή η Ζαν βρίσκεται σε έναν χορό στην όπερα όπου εκεί εμφανίζονται και οι τρεις άνδρες που την διεκδικούν. Η Ζαν τρέχει στην αγάλια του Armand και ο Don Diego έξαλλος από θυμό του ορμά με το σπαθί του. Ο κόμης Ντημπουά χώνει στο χέρι του νεαρού ένα σπαθί για να αμυνθεί. Στην μονομαχία ο νεαρός σκοτώνει τον Don Diego. Τότε ο Ντυμπουά φυγαδεύει την Ζαν στο σπίτι του για να την προφυλάξει και καλά από τις συνέπειες της πράξης του νεαρού. Εκεί της λέει πως με τον νεαρό θα έχει μόνο μπελάδες, ενώ αν δεχτεί να γίνει μόνιμη ερωμένη του θα είναι ¨η κυρία» του σπιτιού του. Τελικά η Ζαν πείθεται και αυτός χρησιμοποιεί την γοητεία της για να πετύχει να κλείσει διάφορες δουλειές του. Κάποια στιγμή την στέλνει στον πρωθυπουργό για να τακτοποίηση μια υπόθεσή του. Αυτός αρνείται να την εξυπηρετήσει αλλά η Ζαν κυνηγώντας τον πέφτει στην αντίληψη του βασιλιά ο οποίος εντυπωσιασμένος από την ομορφιά της ζητά από τον πρωθυπουργό να του την βρει και να του την παρουσιάσει. Έτσι κι έγινε
Από κει και πέρα τα γεγονότα στην ταινία εξελίσσονται όπως και στην πραγματική ιστορία. Μέχρι που ο βασιλιάς αρρωσταίνει από ευλογιά.
Αντίθετα με την πραγματική ιστορία, ο πρωθυπουργός είναι αυτός που απαγορεύει στην Ζαν να εισέλθει στο δωμάτιο του βασιλιά. Τότε ο βασιλιάς τον παρακαλεί να τον αφήσει να την δει για τελευταία φορά. Όταν οι μαυροφορεμένοι ιερείς πλησιάζουν τον ετοιμοθάνατο βασιλιά για να τον μεταλάβουν, αυτός τους αντιμετωπίζει έντρομος!
Κατά τα λοιπά η ταινία εξελίσσεται όπως και ιστορική πραγματικότητα και τελειώνει με το κεφάλι της «της «Madame Du Barry» στο κοφίνι.
Κατόπιν εορτής και όταν είχα τελειώσει με την μετάφραση αυτών των μεσοτίτλων και τους έκανα upload, αντιλήφτηκα ότι κάποιος είχε προηγηθεί κα ι είχε ανεβάσει την μετάφραση. Σκοπός μου δεν είναι να περιφρονήσω τον μεταφραστή και να ισχυριστώ ότι μόνο οι δικές μου μεταφράσεις αξίζουν. Κάθε άλλο. Δεν περίμενα όμως να υπάρχει και άλλος κολλημένος σαν κι εμένα με ταινίες του 1919! Στεναχωρήθηκα διότι στον χρόνο που ξόδευα γι αυτή τη μετάφραση, θα μπορούσα να είχα μεταφράσει κάτι άλλο.
Να σημειώσω ότι οι δικοί μου μεσότιτλοι ταιριάζουν με την μετάφραση των Γερμανικών υποτίτλων μια και το έργο είναι Γερμανικό.
