Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Midnight Mary (1933)

Midnight Mary (1933)
ΤΟ ΡΟΔΟΝ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ




Σκηνοθέτης: William A. Wellman
Συγγραφείς: Anita Loos, Gene Markey
Είδος: Crime, Drama, Romance
Ηθοποιοί:
Loretta Young: Mary Martin
Ricardo Cortez: Leo Darcy
Franchot Tone: Tom Mannering Jr
Andy Devine: Sam Travers
Una Merke: Bunny
Frank Conroy: District Attorney
Warren Hymer: Angelo
Ελληνικοί υπότιτλοι: ktsioulis

Παρουσίαση και Κριτική:
ZISIS IN MOVIELAND

Έχουμε δει αρκετές ταινίες για άνδρες που για διάφορους λόγους παίρνουν το στραβό δρόμο, ο οποίος φυσικά οδηγεί στη φυλακή. Το 1933 ο William Wellman παρουσίασε την ταινία Midnight Mary με πρωταγωνίστρια την Loretta Young και θέμα μια γυναίκα που βρίσκεται σε δύσκολη κοινωνικο-επαγγελματική θέση. Βρισκόμαστε στην εποχή πριν εφαρμοστεί ο κώδικας Χέιζ στο Χόλιγουντ οπότε ο Wellman παρουσιάζει χωρίς φόβο και πάθος την εποχή εκείνη· εποχή αβεβαιότητας μετά το οικονομικό κραχ, εποχή έντονων κοινωνικών και οικονομικών αντιθέσεων, εποχή στην οποία οι γυναίκες είχαν αρχίσει να ανεξαρτητοποιούνται και οι ατάκες γύρω από το σεξ και την ερωτική επιθυμία δεν ήταν ταμπού.


Η πρωταγωνίστρια βρίσκεται στο δικαστήριο και περιμένει την καταδίκη της. Αυτή αναπολεί το παρελθόν της και μεις μέσα από τα φλας-μπακ μαθαίνουμε την ιστορία της. Η κοπελιά θα βρεθεί από μικρή στα βάσανα, θα μπει σε αναμορφωτήριο και, έχοντας φτάσει σε αδιέξοδο, θα μπλέξει με μια παρέα εγκληματιών. Σε μια «επιχείρηση» θα γνωρίσει έναν πλούσιο πλεϊμπόι, ο οποίος θα τη γλυτώσει απο την αστυνομία. Θα θελήσει να προχωρήσει μπροστά και θα πιάσει δουλειά στην δικηγορική εταιρεία του ζεν-πρεμιέ. Και όταν προκύψει ο έρωτας, θα τη βρει η αστυνομία και θα τη συλλάβει. Στη συνέχεια θα εκτίσει την ποινή της χωρίς να καταδώσει τους πρώην συνεργάτες της, θα προσαφιστεί ότι κορόιδεψε τον νεαρό (ώστε αυτός να μην μπλέξει) και όταν βγει από τη φυλακή θα αναγκαστεί να επιστρέψει στο εγκληματικό παρελθόν. Τα μπλεξίματα συνεχίζονται και η ιστορία έχει ακόμα πολύ δρόμο, αλλά σκεφτείτε ότι όλα τελειώνουν σε 75 λεπτά. Αυτή η θαυμάσια οικονομία και οι ανατροπές σε αυτό το μελόδραμα μάς κράτησαν στη θέση μας. Ίσως βρείτε λίγο κλισέ την υπόθεση, ίσως οι ερμηνείες σάς φανούν υπερβολικές, αξίζει όόμως να γνωρίσετε το Χόλιγουντ προ του κώδικα Χέιζ.

 




Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

Rachel and the Stranger (1948)

Rachel and the Stranger (1948)
Η Ραχήλ και ο Ξένος



Σκηνοθέτης: Norman Foster
Συγγραφείς: Waldo Salt, Howard Fast
Είδος: Adventure, Western – Διάρκεια: 80 λεπτά
Πρωταγωνιστούν:
Loretta Young: Rachel
William Holden: Big Davey
Robert Mitchum: Jim
Gary Gray: Davey

Ελληνικοί υπότιτλοι:
Μετάφραση - απόδοση εξ ακοής:
corto64 / Μάιος 2017
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ Β' ΜΕΡΟΣ
Ο ίδιος ο μεταφραστής παρουσιάζει και την ταινία:

Αν και με την ευρεία έννοια – λόγω της χρονικής περιόδου στην οποία αναφέρετα, εκπροσωπεί τα γουέστερν, εν τούτοις, είναι μπολιασμένο με τόσο πολλά σινέ – κεντρώματα, γεγονός που το καθιστά ικανό να σταθεί ταυτόχρονα σε τουλάχιστον 5 διαφορετικά είδη ταινιών. Έντονα δραματικά στοιχεία με διάθεση κοινωνικής κριτικής, οικογενειακή υφή, ευχάριστες κωμικές πινελιές, σωστές δόσεις δράσης, αλλά και περιπέτειας. Στον έλεγχο του το φιλμ του Norman Foster έχει να επιδείξει εξαιρετική βαθμολογία, έχοντας πλησιάσει αρκετά το άριστο σε όλες τις επιμέρους κατηγορίες. Επιπλέον, η παρουσία του τροβαδούρου Robert Mitchum με τις ευρηματικές ρίμες της στιγμής, μοιάζουν να τυλίγουν την παραγωγή σε ένα πέπλο κινηματογραφικής ευδαιμονίας και πρωτοτυπίας. Αν μη τι άλλο μια ξεχωριστή πρόταση της RKO, ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, με την δυνατότητα πολλών διαφορετικών ερμηνειών στον θεατή, όχι μόνον ως προς το φινάλε, αλλά και στο σύνολο του ως σενάριο.
Για όσους μεγάλωσαν με κόμικς όπως ο «Μπλεκ» και ο «Λογαχός Μαρκ», με τους ηρωισμούς των αποίκων εν μέσω Άγγλο-Γαλλικών διενέξεων περί κυριότητας της νέας ηπείρου, το φιλμ θα φέρει εικονογραφημένες μνήμες από τις κιτρινισμένες εκείνες σελίδες. Το ύφος του θυμίζει αρκετά εκείνη την περίοδο, όπου οι πρώτοι οικισμοί χτιζόταν μέσα σε οχυρά, για να προφυλαχτούν οι άποικοι από τις επιθέσεις των ινδιάνων, ενώ οι τολμηροί πιονέροι έπαιρναν τα βουνά, προς αναζήτηση μιας πιο ριψοκίνδυνης τύχης. Έχει μια γοητεία διαχρονική, η αφήγηση μύθων και ιστορικών γεγονότων από εκείνα τα χρόνια. Θα είχε ενδιαφέρον αν γυρίζονταν ένα remake του φιλμ κάποια στιγμή, μιας και μας χωρίζουν ήδη 69 χρόνια από την πρεμιέρα του στις αίθουσες. Να πούμε ότι η RKO δικαιώθηκε και με το παραπάνω, για την επιλογή της αυτή, αφού ήταν η πιο επιτυχημένη εμπορικά ταινία της, με κέρδη 2,5 εκατομμύρια δολάρια και προϋπολογισμό μόλις 395.000 χιλιάδες. Στην χώρα μας προβλήθηκε ως «Η Ραχήλ και ο ξένος», μια πιστή 100% μετάφραση του Αγγλικού τίτλου.
Στον πρόλογο ανέφερα τις ευρηματικές ρίμες του περιπλανώμενου τροβαδούρου, που πραγματικά κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει κατά πολύ σε σχέση με τις συναφείς παραγωγές της εποχής. Να παραθέσω ένα απόσπασμα, για να μπείτε κάπως στο κλίμα.
Ήξερα κάποτε μια κοπέλα.
Δε την σκέφτομαι συχνά, όταν όμως έρθει η ώρα,
ο νους μου πάει σε κείνη.
Την Κυριακή θα'μαι στο Μέην, στο Τενεσί την Πέμπτη,
στο Φάντι Μπέι τη Δευτέρα, μέχρι τις 3 και μισή.
Ήξερα κάποτε μια κοπέλα.
Δε την σκέφτομαι συχνά, όταν όμως έρθει η ώρα,
ο νους μου πάει σε κείνη.
Μαξιλάρι μου ο Αιγόκερως, σκέπασμα το Βόρειο Σέλας.
Απ'το Κέιπ Χορν θα κόψω δρόμο
Τρίτη βράδυ θα'μαι πίσω.
Οι γλαφυροί στίχοι του Waldo Salt, σε συνδυασμό με την λιτή, άλλοτε εύθυμη, κι άλλοτε πικρόχολη διάθεση που προσδίδουν οι νότες του Roy Webb, (ουσιαστικά είναι μια κιθάρα αυτή που αγκαλιάζει στίχο και εικόνα), θυμίζουν κάτι από παλιά παιδικά αναγνώσματα. Ταυτόχρονα, λειτουργούν και ως συνδετικός κρίκος των όσων καλούνται να ζήσουν οι πρωταγωνιστές. Είναι άρρηκτα δεμένες οι στροφές αυτών των αυτοσχέδιων τραγουδιών με όλα όσα διαδραματίζονται και, τις περισσότερες φορές, εμπνέονται από αυτά, ή καθοδηγούν – εκβιάζουν τα συναισθήματα. Είναι αδύνατον να δει κανείς το φιλμ αγνοώντας την ύπαρξη αυτών των μελωδικών παροτρύνσεων. Μπορώ να πω ότι υπάρχουν στιγμές που ο θεατής περιμένει την επόμενη ρίμα που θα σκαρφιστεί ο δαιμόνιος κυνηγός, στις γεμάτες μυστήριο περιπλανήσεις του, (και οι προθέσεις του δεν πάνε πίσω). Δύο λόγια και για την bond woman, που ακούγεται πολλές φορές στην διάρκεια της ταινίας. Πρόκειται για την γυναίκα που διέθετε τις υπηρεσίες της επί πληρωμή ως υπηρέτρια, προκειμένου να αποπληρώσει χρέη προσωπικά, ή της οικογενείας. Ήταν κάτι σαν λευκή σκλάβα ουσιαστικά, αφού για να αποδεσμευτεί από αυτό το καθεστώς έπρεπε να την αγοράσει κάποιος και να της χαρίσει την ελευθερία της.
Η ταινία προήλθε από μια νουβέλα του Howard Fast, ενός μετανάστη Άγγλο-Ουκρανικής καταγωγής, (η οικογένεια του τροποποίησε το Fastovsky σε ένα πιο Αμερικάνικο επώνυμο), με αξιόλογη παρουσία στον χώρο της συγγραφής, (έγραψε πολλά διηγήματα που δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες σε γνωστά Αμερικάνικα περιοδικά). Όλα αυτά βέβαια με το πραγματικό του επώνυμο, γιατί ως E. V. Cunningham ή Walter Ericson, άφησε εποχή με την δική του ματιά στα χρόνια του πολέμου της ανεξαρτησίας. Δεκάδες βιβλία με τεράστια απήχηση. Η πλέον διάσημη του δουλειά, είναι το Spartacus, από το οποίο προήλθε και η ομώνυμη πολυβραβευμένη ταινία. Ένα βιβλίο το οποίο ξέφευγε κατά πολύ από την βάση που ο ίδιος είχε επιλέξει ως συγγραφική ορμητήριο. Δύο χρόνια μετά το Spartacus(1953), έγραψε και το The Passion of Sacco and Vanzetti, a New England legend, που ακολούθησαν δύο από τα πιο επιτυχημένα του εμπορικά βιβλία, Silas Timberman και, April Morning, (στο οποίο εξιστορεί την μάχη του Λέξινγκτον).
Η προσαρμογή του σεναρίου έγινε από τον Waldo Salt, που μεταξύ άλλων μας έδωσε και τα αριστουργηματικά σενάρια των Midnight Cowboy(1969) και, Serpico(1973). Πολύ μεγάλος σεναριογράφος, με δύο Όσκαρ, ένα BAFTA, 4 βραβεύσεις από την Ένωση Αμερικανών Σεναριογράφων και αμέτρητες υποψηφιότητες. Η δουλειά του εδώ είναι θαυμάσια. Το βιβλίο δεν χάνει στο ελάχιστο την αφήγηση και την γοητεία του, με έξυπνους διαλόγους και μπόλικο χιούμορ. Την παραγωγή επιμελήθηκαν οι Richard H. Berger και Jack J. Gross. Κρίμα που το φιλμ γυρίστηκε ασπρόμαυρο, γιατί δεν μπορεί έτσι να απεικονίσει την εξαιρετική δουλειά του Maury Gertsman στην φωτογραφία. Το σκηνοθέτησε ο Norman Foster. Χιούμορ και μυστήριο, ήταν οι δύο κινηματογραφικές πτυχές που του άρεσε να ξεδιπλώνει. Γύρισε τα περισσότερα φιλμ με ήρωα τον κ. Moto, με τον Peter Lorre ως πρωταγωνιστή, (έγραψε και τα σενάρια), και δύο με τον Charlie Chan. Από τα υπόλοιπα ξεχωρίζουν τα Orient Express(1934), Behind the Green Lights(1935), Fatal Lady(1936), Kiss the Blood Off My Hands(1948), Father Is a Bachelor(1950), Woman on the Run(1950), ενώ ήταν βοηθός σκηνοθέτη στο Northwest Passage του ’40. Ο Φόστερ έγραψε και σκηνοθέτησε πολλά θεατρικά. Το The Racket(1928) ακόμη παίζεται στο Μπρόντγουει!
Υπέροχες οι ερμηνείες και των τριών πρωταγωνιστών, Loretta Young, William Holden και, Robert Mitchum. Είναι θαυμάσιοι σε δύσκολους μάλιστα ρόλους, σχεδόν θεατρικούς. Κι εκεί είναι που βλέπει κανείς, σε τέτοιου είδους ταινίες, την δυναμική και το ταλέντο των ηθοποιών. Όσο ελεύθεροι μπορεί να νιώθουν λόγω σεναρίου, άλλο τόσο οι ίδιοι οι ρόλοι λειτουργούν και δεσμευτικά. Γιατί σαφώς και υπάρχει ένα πλαίσιο, μαζί και μια ευθύνη για να αποδοθεί το νόημα όσο πιο πιστά είναι δυνατόν, την ίδια στιγμή που η ίδια η ροή της ιστορίας προκαλεί για αυτοσχεδιασμούς. Η Γιάνκ με τα σαγηνευτικά μάτια που αντικρίσαμε για πρώτη φορά στο αξεπέραστο The Sheik(1921), είναι υπέροχη κι εδώ. Μεγάλη ηθοποιός, με δυνατή προσωπικότητα και με μια τεράστια καριέρα. Κρίμα που οι ταινίες της ως το 29, (οι περισσότερες από αυτές), χάθηκαν, άγνωστο το πώς και το γιατί. Πρωταγωνιστικούς ρόλους άρχισε να παίρνει από το ’33 και μετά. Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένες αξέχαστες παρουσίες της. Born to Be Bad(1934), Shanghai(1935), Three Blind Mice(1938), A Night to Remember(1942), Along Came Jones(1945, με τον Γκάρι Κούπερ), The Bishop's Wife(1937 – Κάρι ΓκράντΝτέηβιντ Νίβεν), και The Accused(1949). Το Rachel and the Stranger προσωπικά το συγκαταλέγω στις 4-5 πιο ποιοτικές της ερμηνείες. Για τον Χόλντεν έχουμε μιλήσει πολλές φορές σε παλιότερες παρουσιάσεις ταινιών. Είναι εξαιρετικός ως αμήχανος και καθώς πρέπει άποικος, Χριστιανικών αντιλήψεων, με ένα σωρό ταμπού και άκρως παλιομοδίτικων αρχών. Όσο για τον Μίτσαμ, μόνο αυτός θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του μυστηριώδους τροβαδούρου, κυνηγού και φανατικού εργένη, που μπλέκει σε αυτό το ερωτικό γαϊτανάκι. Απλά μοναδικός. Φοβερή ερμηνεία.
Η απώλεια της συζύγου, οδηγεί τον Ντέηβ Χάρβει προς αναζήτηση γυναίκας για να μεγαλώσει τον γιό του και να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού. Τα βήματα του κατηφορίζουν προς το φρούριο που προστατεύει τον οικισμό των αποίκων, αλλά τα 14 δολάρια του κόστους της λευκής σκλάβας που αποκτά ως υπηρέτρια, θα αποδειχτούν πολύ λίγα μπροστά σε αυτά που ρισκάρει με αυτή του την κίνηση. Ο έρωτας παραμονεύει στις πιο ανύποπτες στιγμές και, η εμφάνιση του συνοδεύεται συνήθως από απρόβλεπτες καταστάσεις. Αυτό ακριβώς θα συμβεί και στον κ. Χάρβει, όταν ο περιπλανώμενος φίλος, κυνηγός, φιλόσοφος του βουνού και τροβαδούρος, Τζίμ Φέργουεις, διεκδικώντας την όμορφη νέα, θα ξυπνήσει μέσα του καλά κοιμισμένα συναισθήματα…





Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017

Frau im Mond (1929)

Frau im Mond (1929)
Γυναίκα στη Σελήνη



Σκηνοθέτης: Fritz Lang
Συγγραφέας! Thea von Harbou
Είδος: Drama, Romance, Sci-fi, silent
Διάρκεια: 2h:49m: 55s
Μετέχουν:
Klaus Pohl: Καθηγητής Georg Manfeldt
Willy Fritsch: Wolf Helius
Gerda Maurus: Friede Velten
Gustav von Wangenheim: Μηχανικός Hans Windegger
Gustl Gstettenbaur Ο μικρός Gustav
Fritz Rasp: Walt Turner

Το 1929 ο βωβός κινηματογράφος έπνεε τα λοίσθια. Το κοινό σνομπάριζε τις βωβές ταινίες και έτρεχε να δει ταινίες "ομιλούσες", έστω και αν δεν ήσαν αξιόλογες. Τα στούντιο πίεζαν τους δημιουργούς πρόσφατων ταινιών να προσθέσουν εκ των υστέρων ήχο σε αυτές! Την ίδια πίεση άσκησαν και στον Fritz Lang, αυτός όμως δεν υπέκυψε, χαρίζοντάς σε μας τους μεταγενέστερους ένα από τα τελευταία αριστουργήματα του βωβού κινηματογράφου.
Οι καινοτομίες του στην ταινία ήσαν πολλές και προφητικές. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται η αντίστροφη μέτρηση πριν την εκτόξευση του πυραύλου! Πρωτοποριακή ήταν και η χρήση υγρών καυσίμων, η πυροδότηση του πυραύλου σε διαδοχικά στάδια μέχρι να φθάσει στον προορισμό του, και οι συνθήκες εντός του διαστημοπλοίου κατά την έλλειψη βαρύτητας.
Λίγο μετά την προβολή της ταινίας, είχε αρχίσει στη Γερμανία η ανάπτυξη του διάσημου πυραύλου V-2, που εποπτεύονταν ο μαθητής του Όμπερτ, Βέρνερ φον Μπράουν. Η ταινία απαγορεύτηκε στη Γερμανία από το 1933 έως το 1945, και τα μοντέλα των πυραύλων της ταινίας καταστράφηκαν επειδή η γερμανική κυβέρνηση πίστευε ότι ο πύραυλος της ταινίας έφερε πολλές ομοιότητες με το άκρως απόρρητο πρόγραμμα πυραύλων V-2.
Ως ήταν φυσικό, η ταινία ήταν παταγώδη αποτυχία στην εποχή της, παρά την εκτενή διαφήμιση στα πρωτοποριακά ειδικά εφέ. Ο λόγος ήταν ότι οι θεατές δεν ήθελαν πια να βλέπουν βωβές ταινίες. Άλλος λόγος ήταν ότι πολλοί πίστευαν ότι με το "Μετρόπολις", ο Fritz Lang έδωσε ότι είχε να δώσε. Μεγάλο λάθος! Γενικά θεωρείται πως ήταν η πρώτη "σοβαρή" ταινία επιστημονικής φαντασίας και ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της.
Να σημειωθεί ότι η ταινία αυτή ήταν το απόγειο της συνεργασίας του Fritz Lang με την συγγραφέα σύζυγό του Thea von Harbou. Ωστόσο, παρά το τέλειο ταίριασμά τους ως καλλιτεχνικοί συνεργάτες, η σχέση του ζευγαριού δεν ήταν ειδυλλιακή. Ο Λανγκ ήταν ένας διαβόητος γυναικάς. Μια από τις πιο διάσημες σχέσεις του ήταν η Gerda Maurus, η πρωταγωνίστρια του Γυναίκα στη Σελήνη, ενώ και η Thea von Harbou δεν πήγαινε πίσω. Το ζευγάρι αποξενώθηκε, καθώς την Thea von Harbou την τράβηξε ο γερμανικός εθνικισμός (μετέπειτα θα γινόταν σημαντική προσωπικότητα του ναζιστικού κινηματογράφου) και ο γάμος τους έληξε όταν ο Λανγκ την έπιασε στο κρεβάτι με τον Ayi Tendulkaer, έναν νεαρό Ινδός εθνικιστή και συμπαθή του Ναζισμού.
Παρά τον ταραχώδη γάμο τους, το Γυναίκα στη Σελήνη είναι μια μαρτυρία για την σχεδόν τέλεια ευθυγράμμιση του κινηματογραφικού οράματος των δυο τους. Και οι δύο ενδιαφέρονταν με πάθος για την επιστημονική φαντασία.



Η ταινία στο youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=ADqhLjGTUZ4