Hiroshima Mon Amour 1959
Χιροσίμα, Αγάπη μου
Σκηνοθεσία: Alain
Resnais
Σενάριο:
Marguerite Duras
Είδος:
Drama, History, Romance, War, Γαλλικα
Διάρκεια: 01:30
Γλώσσα: Γαλλικά
Παίζουν:
Emmanuelle Riva:
Elle
Eiji Okada: Lui
Stella Dassas: Mother
Pierre Barbaud: Father
Bernard Fresson: German Love
Χιροσίμα* 1957. Ένα ανώνυμο ζευγάρι θα ζήσει για 24 ώρες έναν
τυχαίο παθιασμένο έρωτα. Παντρεμένοι και οι δύο. Ο άνδρας, γιαπωνέζος
αρχιτέκτονας από τη Χιροσίμα, έλειπε στον πόλεμο όταν έγινε η πτώση της βόμβας.
Η γυναίκα, γαλλίδα ηθοποιός (που τώρα βρέθηκε στη Χιροσίμα για να παίξει σε μια
ταινία για την ειρήνη), τότε ζούσε στην πόλη που είχε γεννηθεί, την επαρχιακή
Nevers. Και για τους δύο, η πτώση της βόμβας είχε σημάνει το τέλος του πολέμου
και την αρχή μιας καινούργιας ζωής.
Η ταινία ξεκινά με την εικόνα των δύο γυμνών σωμάτων των
εραστών, την οποία διαδέχονται εικόνες νεκρών, ακρωτηριασμένων , παραμορφωμένων
σωμάτων των θυμάτων της βόμβας. Εκείνος θα διηγηθεί σ’εκείνη τις συνέπειες που
είχε η πτώση της βόμβας (πράξη κάποιων άλλων) στη ζωή του και στην οικογένειά
του. Εκείνη, θα αποκαλύψει σ’εκείνον τη σχέση που είχε με τον «εχθρό», έναν
Γερμανό στρατιώτη και τις συνέπειες της «άτιμης» αυτής επιλογής της για την
ίδια και τους δικούς της.
Κατά τη διάρκεια της δικής του αφήγησης, βλέπουμε σκηνές της
καταστροφής της Χιροσίμα, σαν να παρακολουθούμε ντοκυμανταίρ. Η δική της
εξιστόρηση πλαισιώνεται από εικόνες των γεγονότων στα οποία αναφέρεται, στη
Nevers. Εκείνη θα ζήσει τη Χιροσίμα μέσα από αυτόν και εκείνος τη Nevers μέσα
από εκείνη. Το ανώνυμο πρόσωπο ταυτίζεται με την πόλη που έχει όνομα. Η πορεία
του προσώπου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το περιβάλλον στο οποίο ζει.
Ο Alain Resnais, μέσα από τους ποιητικούς διαλόγους της
Marguerite Duras, αφηγείται παράλληλα δύο ιστορίες με αριστοτεχνικό τρόπο,
συνδυάζοντας τεχνικές και εναλλάσσοντας συνεχώς το παρόν με το παρελθόν,
δημιουργώντας την αίσθηση ότι χρόνος δεν υπάρχει τόσο στην ταινία όσο και έξω
από την κινηματογραφική αίθουσα την παροντική ιστορία του εφήμερου έρωτα του
ζευγαριού και την ιστορία τόσο των νικημένων όσο και των χαμένων του Δευτέρου
Παγκοσμίου Πολέμου, ιδωμένο μέσα από το παρελθόν των πρωταγωνιστών. Νικητές και
νικημένοι έζησαν τον πόνο, την τραγωδία, την απώλεια, τα οποία έχουν περάσει
πια στη λήθη. Την ίδια κατάληξη θα έχει και η ιστορία των εραστών. Όπως και
οποιαδήποτε ερωτική ιστορία ή ανθρώπινη πράξη.
Το Hiroshima mon amour, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα,
μπορεί να θεωρηθεί αργό σε ρυθμό και συνεπώς ίσως λίγο κουραστικό. Ο Resnais
όμως έκανε μια καταπληκτική και ειλικρινέστατη ταινία που στον καθένα έχει κάτι
να πει και που αξίζει οπωσδήποτε να δει κανείς μόνο στο σινεμά.
