Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιταλικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιταλικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 20 Ιουνίου 2021

Mamma Roma 1962

Mamma Roma 1962

Μάμα Ρόμα


Σκηνοθεσία: Pier Paolo Pasolini

Σενάριο: Pier Paolo Pasolini

Είδος: Drama, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:46

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Anna Magnani: Mamma Roma

Ettore Garofolo: Ettore

Franco Citti: Carmine

Silvana Corsini: Bruna

Luisa Loiano: Biancofiore

 

Το "Mamma Roma" θεωρείται ασφαλώς η επιτομή του ιταλικού κινηματογράφου του 60. Γιατί κουβαλά τα λάθη και τις δυνατότητες του ιταλικού νεορεαλισμού. Και γιατί αποτελεί φόρο τιμής σε μία ηθοποιό-φετίχ του κλασικού ιταλικού σινεμά, την Anna Magnani. Πάνω από όλα όμως, είναι και μία αστείρευτη σπουδή στην σκηνοθετική βιρτουοζιτέ του Pier Paolo Pasolini, στην αφοπλιστική δημιουργική του ικανότητα που συμπυκνώνεται στο επαναλαμβανόμενο traveling στην αρχή και στο τελευταίο μέρος της ταινίας. Η Magnani περιπλανιέται στα πεζοδρόμια της νυχτερινής Ρώμης. Η κάμερα προηγείται και την έλκει κοντά της σε όλη τη διαδρομή. Κάτω από τον μεθυστικό γαλαξία των ντελιριακών, αναμμένων φαναριών, η Mamma Roma αφηγείται και στοχάζεται. Χειμαρρώδης, κυνική, ασυγκράτητη ξεσπά και αναπολεί. Πού και πού αφήνει το σκουριασμένο γέλιο της να τραντάξει το λευκό πανί. Οι ακροατές της, άντρες όλων των κατηγοριών, εναλλάσσονται σε αυτή την αδιάκοπη εξιστόρηση. Χάνονται στο σκοτάδι, για να δώσουν τη θέση τους στον επόμενο. Ο ρόλος τους είναι προσχηματικός και απρόσωπος, όπως όλοι οι πελάτες της ξακουστής αυτής πουτάνας. Στο μεθυστικό της νυχτερινό ταξίδι, η "Mamma", η ματρόνα της Ρώμης, αναζητά τον μοναδικό άντρα της ζωής της. Τον γιο της.

Εξάλλου, αυτή είναι η ιστορία μίας μάνας και ενός γιου. Ο καθένας διασχίζει την απόσταση που του αναλογεί για να έρθει πιο κοντά στον άλλον. Αλλά και πιο κοντά στον εαυτό του. Η Mamma Roma επωφελείται από τον γάμο του προστάτη της και αποφασίζει να αφήσει πίσω της τις δεκαετίες στα πεζοδρόμια. Πιάνει δουλειά στην λαϊκή αγορά της πόλης και φέρνει από την επαρχία τον παρατημένο, δεκαεξάχρονο γιο της. Χορτασμένη από άνδρες και ελεύθερη καθηκόντων, αφοσιώνεται στην ανατροφή του "δικού της" άνδρα. Μία ανατροφή που ξεκινά ανορθόδοξα και κορυφώνεται δραματικά. Το παρελθόν της μπορεί να είναι άγνωστο στον νεαρό Ettore, η ηθική της όμως καθορίζει τη σχέση τους. Απελευθερωμένη και κυριαρχική, η Mamma βρίσκεται παντού στον νέο τόπο που ο μικρός καλείται να συνηθίσει. Οι αλήτες που του κρατούν συντροφιά, οι πλανόδιοι και οι γυναίκες που προσφέρονται να τον ανδρώσουν με το αζημίωτο, όλοι γνωρίζουν πως είναι ο γιος της Mamma. Η ενηλικίωσή του κάτω από τον καυτό ήλιο των εργατικών κατοικιών και το αποπνιχτικό μητρικό γέλιο δεν ολοκληρώνεται ποτέ.

Μία τέτοια σχέση δεν θα μπορούσε να κινηματογραφηθεί πουθενά αλλού παρά μόνο στην Ιταλική γη. Εκεί που ο ήλιος καυτηριάζει και διαλύει κάθε εικόνα και κάθε συναίσθημα. Τα κατάμαυρα μαλλιά της Magnani περιφέρονται σαν προάγγελος του θρήνου, η μορφή η δική της και του Ettore εξαϋλώνεται μπροστά στο σαρωτικό φως που γκρεμίζει κάθε πρωί το παράθυρό τους. Το λευκό πουκάμισο του μικρού, τον αφήνει απροστάτευτο και εκτεθειμένο, έναν συνεχή στόχο σε αυτή την αφιλόξενη γη. Δεν είναι όμως μονάχα τοπολογικό το πλεονέκτημα του φιλμικού αυτού κόσμου. Μονάχα σε μία τέτοια πραγματικότητα θα μπορούσαν να ανατραφούν πνεύματα σαν εκείνο του Pasolini. Ο φυσικός φωτισμός προσφέρει στον καμβά του το δραματικότερο δυνατό chiaroscuro. Τα κάδρα του κουβαλούν μία ανάσα αναγεννησιακή και η κάμερα πλησιάζει σαν ένας αχόρταγος παρατηρητής, όλο και πιο κοντά, όλο και πιο υπνωτισμένα.

Η εμφάνιση του Lamberto Maggiorani στην σκηνή του νοσοκομείου, σε μία σκηνή ανθολογίας, προφανή αναφορά στο Ladri di Biciclette του De Sica, υπενθυμίζει την αχίλλειο πτέρνα του ιταλικού σινεμά: τον μελοδραματισμό που επαληθεύεται στο φινάλε του "Mamma Roma", αφήνοντας το διαβρωτικό σημάδι του σε άλλο ένα αριστούργημα του ιταλικού κινηματογράφου.


  

Il Sorpasso 1962

 Il Sorpasso 1962

Ο Φανφαρόνος

 


Σκηνοθεσία: Dino Risi

Σενάριο: Dino Risi, Ettore Scola, Ruggero Maccari

Είδος: Comedy, Ιταλικά, Drama

Διάρκεια: 01:46

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Vittorio Gassman: Bruno Cortona

Jean-Louis Trintignant: Roberto Mariani

Catherine Spaak: Lilli Cortona

Claudio Gora: Danilo Borelli 'Bibi'

Luciana Angiolillo: Gianna Cortona

 

Ο Roberto, (Jean-Louis Trintignant), ένας συνεσταλμένος φοιτητής της νομικής θα γνωρίσει τον Bruno, (Vittorio Gassman), έναν 40χρονο ευκατάστατο κύριο, με τον οποίο θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι με καμπριολέ αυτοκίνητο στην ιταλική ύπαιθρο. Στην πορεία του ταξιδιού, θα επισκεφτούν συγγενείς τους, θα σταματήσουν σε διάφορες παραλίες και εξοχικά κέντρα, ενώ θα έχουν και απρόοπτες συναντήσεις. Έτσι ο Bruno θα μυήσει τον νεαρό Roberto σε έναν κόσμο που ήταν άγνωστος μέχρι τότε, ενώ οι ξέφρενες στιγμές του ταξιδιού τους θα έχουν δραματική κατάληξη.

Δεν πάει πολύς καιρός, που κάποιος φίλος υποστήριζε με θέρμη ότι οι γεωγραφικές συντεταγμένες του Μαρίενμπαντ δεν αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του Alain Resnais. Συνεπώς, διεκδικούσε το δικαίωμα να το επικαλείται (και… να το αναπολεί, όπως το γριφώδες ζευγάρι του φιλμ) χωρίς να έχει παρακολουθήσει ούτε λεπτό από το « Πέρσι στο Μαρίενμπαντ». Με την ίδια περίπου λογική, ο «Φανφαρόνος» του Dino Risi δε δημιουργεί ένα μυθοπλαστικό σύστημα ερμητικά κλειστό πέραν του κοινού της –αντιθέτως, αποτελεί σημείο αναφοράς που κυοφορείται ως τραύμα και διχασμός στην αντρική ψυχή, και αντιστρόφως: ένα νευραλγικό κομμάτι της αυστηρά αρσενικής μυθολογίας εγγράφεται συμπτυγμένο σε αυτό το αλησμόνητο road movie. Όπου ένας άστατος τυχοδιώκτης από το πουθενά, ένας σαγηνευτής που δε διστάζει να φάει τα μούτρα του (το μότο της ζωής του είναι «Βούτα!») παρασέρνει σε μια 24ωρη περιπλάνηση, επίσης στο πουθενά, έναν εσωστρεφή φοιτητή της Νομικής (η δική του απάντηση είναι «Σκέφτομαι πού θα πέσω» -τραγικά ειρωνική, όπως θα αποδειχθεί).

Διατυπώνοντας το ίδιο απεγνωσμένο αίτημα για ελευθερία με την «Αταλάντη» του Jean Vigo, o «Φανφαρόνος» τον ξεπερνά σε τραγικότητα για να μοιραστεί το βάθρο του με τον γκονταρικό «Τρελό Πιερό». Ας μην ξεχνάμε πως ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας αναφέρεται σε μια Προσπέραση: μια τυφλή εμμονή για περισσότερη ταχύτητα, περισσότερη ηδονή, περισσότερες εμπειρίες σε λιγότερο χρόνο. Πρόκειται για τις ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε και ακύρωσε στο πέρασμά της η δεκαετία του ’60. «Ζήστε σαν αυριανοί νεκροί!», ήταν το υπαρξιστικό πρόσταγμα του Αλμπέρ Καμύ στα καμπαρέ του Παρισιού, και το δίδυμο του φιλμ θα εκβιάσει την κατά λέξη τήρησή του. Πώς; Μέσω της, καθαρά συμβολικής, ύβρεως των αυτοκινητιστικών προσπεράσεων. Η εποχή θα τιμωρήσει τα τέκνα της, όπως υπαινίσσεται και το «Γυμνοί στον ήλιο».

Μιας και περί ύβρεως ο λόγος, ο Dino Risi δομεί αυτήν την ταινία δρόμου με την απόλυτη ενότητα χώρου και χρόνου της αρχαίας τραγωδίας. Ένα μεγάλο ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα… και ξανά προς τη μέρα, κατά τη διάρκεια του οποίου οι Gassman- Trintignant θα αναπτύξουν μια σχέση λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας (υπό την έννοια της αλληλοϋποστήριξης ελλειμματικών ανδρισμών) και εκατέρωθεν υφαρπαγής ενέργειας. Η ίδια χωροχρονική ενότητα κάνει τον «Φανφαρόνο» να μοιάζει με εμφανώς παραλλαγμένο απομεινάρι του νεορεαλισμού –και το οδοιπορικό της μάταιης αναζήτησης να συγγενεύει δομικά με τον « Κλέφτη Ποδηλάτων».

Κι όμως, όλα τα εσωτερικά στοιχεία αυτής της σύγχρονης τραγωδίας είναι οξυμένα σε τόνο κωμικό. Οι δύο όψιμοι φίλοι βολοδέρνουν μεταξύ παρεξηγήσεων, καβγάδων και αστείων αμφίβολης ποιότητας –και απομένουν οι γυναίκες, σα διασκορπισμένα μέλη ενός χορού, να υπενθυμίζουν την αντρική πτώση μέσω του πονηρού και επιτιμητικού τους βλέμματος. Έστω και διαμέσου μιας φωτογραφίας, σαν κι αυτή που κουβαλά μαζί του ο ντροπαλός φοιτητής. Αυτός που, λίγο πριν το οριστικό φινάλε, θα εκμυστηρευτεί στον ιδιότυπο μέντορά του «Μαζί σου πέρασα την ομορφότερη μέρα της ζωής μου» και η ματιά του θα διασταυρωθεί με αυτήν ενός ανέμελου μπόμπιρα. Σε αυτήν τη σκηνή, της ύστατης προσπέρασης, κάθε επιμέρους στοιχείο -οι γωνίες λήψης, το μοντάζ, η γεωμετρία της παραπάνω διασταύρωσης- είναι κυριολεκτικά αξεπέραστο, ενώ η σύνθεσή τους προκαλεί αιμορραγία σε όσους είχαν αντιληφθεί τα σημάδια της προοικονομίας. Με άλλα λόγια, σε όσους συν-δημιούργησαν (ο θεατής είναι το ένα από τα δύο δρώντα υποκείμενα μιας σχέσης θέασης, ας μην υποτιμά το ρόλο του) τον «Φανφαρόνο» με σημείο αναφοράς το (υπαρκτό ή ενδεχόμενο) βίωμα. Εάν, λοιπόν, ο πολύ αγαπητός Τσαγκαρουσιάνος επέλεξε να αφιερώσει το Brokeback Mountain στους φορείς μιας «νέας μελαγχολίας», ο καημός του, τρόπον τινά προγονικού, φιλμ του Dino Risi μοιάζει αιώνιος.

 


Una Vita Violenta 1962

Una Vita Violenta 1962

Μια βίαιη ζωή

 


Σκηνοθεσία: Paolo Heusch, Brunello Rondi

Σενάριο: Pier Paolo Pasolini, Ennio De Concini,

Franco Brusati, Paolo Heusch, Brunello Rondi

Είδος: Drama, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:55

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Franco Citti: Tommaso

Serena Vergano: Irene

Alfredo Leggi: Cagone

Angelo Maria Santiamantini: Lello

Benito Poliani: Zucabbo

 

Ο τίτλος επιλέχθηκε από Παζολίνι με την πρόθεση να τονίσει το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της ζωής του Θωμά, ένα αγόρι από την πόλη των πενήντα ετών: γι 'αυτόν, όπως και για άλλα μέλη της συμμορίας του, των κακοποιών, η βία είναι στην ημερήσια διάταξη , και δεν μπορεί να είναι διαφορετικά, δεδομένων των αντίξοων συνθηκών της ζωής που αναδύονται με σαφήνεια στο μυθιστόρημα.


 

Vulcano, Figlio Di Giove 1962

Vulcano, Figlio Di Giove 1962

ΗΦΑΙΣΤΟΣ Ο Θεός της Φωτιάς

 


Σκηνοθεσία: Ambrogio MolteniGino StaffordBenito Ilforte

Είδος: Action, Fantasy, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:16

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Bella Cortez: Aetna- Η νύμφη της Σικελίας

Iloosh Khoshabe: ΄Κφαιστος

Liliana Zagra: Sicilian Rebel Girl

Furio Meniconi: Δίας

Roger Browne: Άρης – θεός του πολέμου

 

Ο Ήφαιστος είναι ο θεός της φωτιάς και της μεταλλουργίας στην ελληνική μυθολογία. Ήταν γιος του Δία και της Ήρας. Αυτό αναφέρεται στους ομηρικούς στίχους, τους οποίους ακολούθησαν οι μεταγενέστεροι συγγραφείς. Ωστόσο, ο Ησίοδος παρουσιάζει το θεό ως τέκνο της Ήρας και μόνο, που γεννήθηκε με παρθενογένεση, χωρίς τη συμμετοχή πατέρα.

"Το σιδηρουργείου του Ηφαίστου", έργο του Ντιέγκο Βελάσκεθ. 

Γεννήθηκε άσχημος και παραμορφωμένος, τόσο που η ίδια η μητέρα του, η Ήρα, τον πέταξε από τον Όλυμπο από τη ντροπή της. Ο θεός-βρέφος έπεσε στη θάλασσα, όπου τον περισυνέλεξαν η Θέτις και η Ευρυνόμη, οι οποίες τον ανέθρεψαν για εννέα χρόνια. Μόλις μεγάλωσε, ο θεός έστησε αμέσως το πρώτο του σιδηρουργείο στο βυθό του Αιγαίου, σφυρηλατώντας εκεί όμορφα αντικείμενα για τις δύο αυτές θεότητες.

Μια μέρα, η Ήρα, ζηλεύοντας τα κοσμήματα της Θέτιδας, ρώτησε επίμονα τη Νηρηίδα για την προέλευσή τους και, όταν ανακάλυψε ότι τα είχε φιλοτεχνήσει ο γιος που η ίδια είχε περιφρονήσει, πήγε, τον πήρε μαζί της και τον ξανάφερε στο βουνό των θεών. Εκεί, του προσέφερε ένα σιδηρουργείο με 20 φυσερά και του έδωσε για σύζυγο την πανέμορφη Αφροδίτη.

Η επιστροφή του Ηφαίστου στον Όλυμπο με τον Διόνυσο και τον θίασό του.

Σχετικώς με την επάνοδο του Ηφαίστου στις κορφές του Ολύμπου υπάρχει και άλλη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία έστειλε δώρο στη μητέρα του ένα μοναδικής τέχνης θρόνο, στον οποίο μόλις κάθισε εκείνη παγιδεύθηκε αυτόματα από αόρατα δεσμά και υποχρεώθηκε να ζητήσει τη βοήθεια του περιφρονημένου γιού της προκειμένου να ελευθερωθεί.

Στην Ιλιάδα η Αφροδίτη εμφανίζεται να απατά τον Ήφαιστο με τον γοητευτικό Άρη πάνω στη συζυγική του κλίνη, όπου όμως ο άσχημος όσο και έξυπνος θεός της φωτιάς τους αιφνιδιάζει μια μέρα παγιδεύοντάς τους σε ένα λεπτό χρυσό δίχτυ και μετά τους εκθέτει μπροστά σε όλους τους άλλους θεούς. Ο Ησίοδος πάντως εμφανίζει ως σύζυγο του Ηφαίστου την Αγλαΐα, τη νεότερη από τις Χάριτες.

Σε κάποιο μεταγενέστερο επεισόδιο, ο Δίας ξανάριξε τον θεό-σιδηρουργό από την κατοικία των θεών, επειδή αυτός είχε σπεύσει να βοηθήσει την Ήρα όταν εκείνη ήταν κρεμασμένη από τον ουράνιο θόλο, τιμωρημένη για τη θύελλα που είχε στείλει κατά του Ηρακλή. Αυτή τη φορά, η μοίρα του Ηφαίστου ήταν να πέσει σε ξηρά, στη νήσο Λήμνο, όπου τον βρήκαν το δειλινό, εξαντλημένο και με σπασμένα και τα δυο του πόδια από την πτώση στο σκληρό έδαφος, οι Σίντιοι. Η περίθαλψη και η φιλοξενία των φτωχών αυτών ανθρώπων κατέστησε από τότε το νησί τους τον αγαπημένο τόπο του θεού πάνω στη γη των θνητών. Εκεί, πάνω στο όρος Μόσχυλος, ξανάφτιαξε το, μόνιμο αυτή τη φορά, εργαστήρι του. Εκεί θα δημιουργήσει πολλά έξοχα αντικείμενα που του παραγγέλλουν οι θεοί, καθώς και όπλα για μερικούς ανθρώπους.

Ανάμεσα στα χειροτεχνήματα του Ηφαίστου ξεχωρίζει η πήλινη γυναίκα, η Πανδώρα, την οποία ο Δίας έδωσε ως σύζυγο στον Επιμηθέα για να τον εκδικηθεί εξαιτίας της προσβολής που του είχε κάνει ο αδελφός του Προμηθέας με το κλέψιμο της φωτιάς.

Ήφαιστος και ηφαίστεια

Το όνομα του Ηφαίστου δόθηκε στα «ηφαίστεια όρη», τα γνωστά σήμερα στη Γεωλογία ως ηφαίστεια, που με τη σειρά τους βάπτισαν και ολόκληρο κλάδο της, την Ηφαιστειολογία. Είναι προφανές το γιατί οι άνθρωποι φαντάζονταν ότι κάτω από ένα βουνό που έβγαζε καπνό, φωτιά και επιπλέον βροντώδεις ήχους είχε το σιδηρουργείο του ένας θεός. Για τον ίδιο λόγο, εκτός από το Μόσχυλο (που επί αιώνες εξέπεμπε αναθυμιάσεις), άλλες εκδοχές θέλουν το σιδηρουργείο του Ηφαίστου να «υποκρύπτεται» σε άλλα ηφαιστειογενή μέρη, συνήθως στην Αίτνα, στον Βεζούβιο ή στις Αιολίδες Νήσους.


 

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2021

Matrimonio All'italiana 1962

Matrimonio All'italiana 1962

Γάμος αλλά Ιταλικά


Σκηνοθεσία: Vittorio De Sica

Σενάριο: Eduardo De Filippo, Renato Castellani

Είδος: Comedy, Romance, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:37

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Sophia Loren: Filumena Marturano

Marcello Mastroianni: Domenico Soriano

Aldo Puglisi: Alfredo

Tecla Scarano: Rosalia

Marilù Tolo: Marilù Tolo

 

    Η Φιλουμένα Μαρτουράνο (Σοφία Λόρεν) μια 17χρονη και πανέμορφη ναπολιτάνα πόρνη γνωρίζεται και ερωτεύεται τον Ντομένικο Σοριάνο (Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι) έναν επιτυχημένο επιχειρηματία και ασυγκράτητο γυναικά. Ο Ντομένικο παίρνει τη Φιλουμένα υπό την προστασία του κι εκείνη τον υπηρετεί, βοηθώντας τόσο στην επιχείρηση του Ντομένικο, όσο και στις δουλειές του σπιτιού. Μετά από 20 χρόνια συμβίωσης το χαμόγελο έχει πλέον σβήσει από τα χείλη της Φιλουμένα, που δεν ανέχεται πλέον ούτε τις γυναικοδουλειές του Ντομένικο, ούτε τη θέση της ως υπηρέτρια του σπιτιού. Προσποιείται λοιπόν ότι είναι ετοιμοθάνατη προκειμένου να οδηγήσει τον Ντομένικο σε γάμο. Οι δυο τους παντρεύονται αλλά όταν ο Ντομένικο ανακαλύπτει την απάτη της ακυρώνει το γάμο.


  

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2021

l Giudizio Universale 1961

 Il Giudizio Universale 1961

Η Ώρα της Μεγάλης Κρίσεως

Σκηνοθεσία: Vittorio De Sica

Σενάριο: Cesare Zavattini

Είδος: Comedy, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:40

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Nicola Rossi-Lemeni: God

Elli Davis: The blonde

Fernandel: The widower

Georges Rivière: Gianni

Paolo Stoppa: Giorgio

 

Πανικό σκορπαέι στον λαό της Νάπολη μια θεϊκή φωνή που ακούγεται να ανακοινώνει ότι η Δευτέρα Παρουσία θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 6 το απόγευμα.

            Η Ώρα της Μεγάλης Κρίσεως είναι μια ταινία all'italiana του 1961 του Ιταλού σκηνοθέτη Vittorio De Sica. Παρασκευάστηκε με τη Γαλλία. Έχει ένα all-star ιταλικό και διεθνές καστ, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών Jack Palance, Ernest Borgnine. την Ελληνίδα Μελίνα Μερκούρη και τους Γάλλους Φερναντέλ, Anouk Aimée και Lino Ventura.



 

Pugni, Pupe E Marinai 1961

Pugni, Pupe E Marinai 1961

Κατεργάρηδες εν πλώ


Σκηνοθεσία: Daniele D'Anza

Σενάριο: Franco Castellano, Vittorio Metz, Giuseppe Moccia

Είδος: Ιταλικά, Comedy

Διάρκεια: 1h 40min

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Ugo Tognazzi: Capo Campana

Raimondo Vianello           Il: Comandante

Maurizio Arena: Alberto Mariani

Monique Just: Stella Martini

Maria Grazia Spina: Grazia

 

Οι ναυτικοί σε ένα ναρκαλιευτικό από το Ιταλικό Ναυτικό έχουν αναλάβει μια εργασία για να τιμωρηθούν για την εριστικότητα τους, είναι υποβρύχιες επισκευές σε ένα «νησί μπροστά από το οποίο υπάρχει μία πλαζ όπου συχνάζουν κορίτσια από την Αμερική που γίνονται φίλοι. Καταλαμβάνουν μια βάρκα για ένα ταξίδι η οποία, ωστόσο, αποδεικνύεται ότι είναι ένας ράδιο-ελεγχόμενος στόχος-πλοίο για σκοποβολή. Το πλοίο χτυπήθηκε και βυθίζεται και οι ναύτες διασώζονται από ένα αλιευτικό σκάφος. Τώρα τίθεται το ερώτημα αν θα επιστρέψουν στα καθιερωμένα. Το πλοίο φθάνει στη Νάπολη όπου ξεκινούν μια σειρά από απίστευτες περιπέτειες με σκοπό να προμηθευτούν τα μέσα για να γυρίσουν πίσω στο νησί και να ξεφύγουν από τις υποψίες του διοικητή τους (Ugo Tognazzi).


  

Una Vita Difficile 1961

 Una Vita Difficile 1961

Παλιοζωή παλιόκοσμε

 

Σκηνοθεσία: Dino Risi

Σενάριο: Rodolfo Sonego

Είδος: Drama, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:58

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Alberto Sordi: Silvio Magnozzi

Lea Massari: Elena Pavinato

Franco Fabrizi: Franco Simonini

Lina Volonghi: Amelia Pavinato

Claudio Gora: Commendator Bracci

 

Στη μέση του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, το 1944 ο Σίλβιο αφού αγωνίστηκε ως υπολοχαγός του βασιλικού στρατού στην περιοχή της λίμνης Κόμο, ενώνει τους αντάρτες εναντίον των Ναζί. Αρχικά ψάχνει ένα καταφύγιο και πάει σε ένα ξενοδοχείο για να έρθει σε επαφή με την ερωμένη του την Αμαλία. Εκεί όμως ανακαλύπτει ότι ένας Γερμανός θέλει να τον σκοτώσει. Αλλά η Έλενα, η κόρη του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, σώζει τη ζωή του και φεύγουν στον μύλο τους παππού της και κρύβονται εκεί για τρεις μήνες.

Ο Σίλβιο, είναι σταθερός στις ιδέες του ένοπλου αγώνα, ο ίδιος και η Έλενα ζουν ως εραστές στο μύλο. Αργότερα ο Σίλβιο πάει στην Ρώμη, και βρίσκει μια μέτρια δουλειά ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα της ιδεολογίας του Κομμουνιστικού για την προστασία της εργατικής τάξης. Ο Σίλβιο ως δημοσιογράφος πιστεύει ακράδαντα στις ιδέες του περί αριστεράς, και είναι παθιασμένος με τον « αντί-φασισμό και ενάντια στο βασιλιά και την τάξη αστών...

Η ταινία καλύπτει την ιστορία της Ιταλίας 1944-1960, από την εποχή της φτώχειας στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με τη γέννηση της Ιταλικής Δημοκρατίας...

 



Accatone 1961

Accatone 1961

Ακατόνε

  


Σκηνοθεσία: Pier Paolo Pasolini

Σενάριο: Pier Paolo Pasolini, Sergio Citti

Είδος: Drama, Ιταλικά

Διάρκεια: 02:00

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Franco Citti: Vittorio Accattone Cataldi

Franca Pasut: Stella

Silvana Corsini: Maddalena

Paola Guidi: Ascenza

Adriana Asti: Amore

 

Στην πρώτη του ταινία ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης κινηματογραφεί με πρωτόγονα μέσα, όπως «πρωτόγονη και αρπακτική» -σύμφωνα με τον ίδιο- είναι η ψυχή και η συνείδηση του πρωταγωνιστή του. Η ταινία, βασισμένη στο μυθιστόρημά του «Μια βίαιη ζωή», παραμένει ένα έντιμο ντοκουμέντο πάνω σε μια αδικημένη μερίδα ανθρώπων, όπου η ρεαλιστική περιγραφή του άγονου βίου και της «αμαρτωλής» πολιτείας των λούμπεν, συνδυάζεται έξοχα με μια ποιητική σπουδή της ψυχολογίας και της συμπεριφοράς τους.

Ο ήρωας, κοιταγμένος από τη γωνία λήψης του αστισμού, δεν είναι παρά ο τυπικός εκπρόσωπος των εξαχρειωμένων, ένας σωματέμπορος που κάνει το λάθος να ερωτευθεί, να επιχειρήσει να αλλάξει. Θα συναντήσει το θάνατο, έτσι άδοξα όπως κυλούσαν και οι μέρες της ζωής του. Από μιαν άλλη γωνία, όμως, ο ίδιος διεφθαρμένος παραμένει άδολος και «αθώος».


Divorzio all'italiana 1961

Divorzio all'italiana 1961

Διαζύγιο αλά Ιταλικά


Σκηνοθεσία: Pietro Germi

Σενάριο: Pietro Germi

Είδος: Ιταλικά, Comedy

Διάρκεια: 01:40

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Marcello Mastroianni: erdinando Cefalú

Daniela Rocca: Rosalia Cefalú

Stefania Sandrelli: Angela

Leopoldo Trieste: Carmelo Patané

Odoardo Spadaro: Don Gaetano Cefalú

 

Η ταινία που κατά πολλούς συνέβαλε στο να καταργηθεί στην Ιταλία ο αναχρονιστικός νόμος που απαγόρευε το διαζύγιο. Τελικά, κατόπιν δημοψηφίσματος ο νόμος πανηγυρικά καταργήθηκε, παρά την λυσσαλέα αντίδραση του πάπα.

Ο Marcello Mastroianni ζει σε έναν ασφυκτικό γάμο εδώ και 12 χρόνια και το μυαλό του ψάχνει τρόπους να απαλλαγεί από τη γυναίκα του. Όταν ερωτευθεί την πανέμορφη νεαρή ανιψιά του και δει ότι υπάρχει ανταπόκριση, θα καταστρώσει ένα πανούργο σχέδιο: θα βρει ένα θύμα να ερωτευτεί τη γυναίκα του, να τους πιάσει επ`αυτοφόρω και έτσι, ως κερατάς, να αποδώσει δικαιοσύνη εν βρασμώ ψυχής αλά... ιταλικού νότου! Αυτό θα είναι το «Διαζύγιο αλά Ιταλικά». Μια κωμική ταινία του Pietro Germi που σε κερδίζει με τη δήθεν σοβαροφάνειά της, την κριτική στα ήθη του ιταλικού νότου και την ενδιαφέρουσα πλοκή. Φοβερή και η σκηνή που όλο το χωριό πηγαίνει στο σινεμά να δει την αφορισμένη από τον δεσπότη ταινία Dolce vita στην οποία έπαιζε πάλι ο Mastroianni. Αν και όλο το χωριό πήγε να ενημερωθεί για τα... τεκταινόμενα στη Ρώμη και τα κάλλη της Anita Ekberg. Το Διαζύγιο είχε μεγάλη επιτυχία και έφτασε ως τα όσκαρ κερδίζοντας μάλιστα αυτό του σεναρίου και έχοντας πάρει υποψηφιότητες για τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία του Mastroianni. Ο υπογράφων όμως ακόμα προτιμάει την μεθεπόμενη ταινία του σκηνοθέτη, τη βραβευμένη στις Κάννες "Signore & Signori".




  

Il Posto 1961

Il Posto 1961

Η Θέση


Σκηνοθεσία: Ermanno Olmi

Σενάριο: Ettore Lombardo, Ermanno Olmi

Είδος: Action, Comedy, Drama, Thriller, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Loredana Detto: Antonietta Masetti

Sandro Panseri: Domenico Cantoni

Corrado Aprile: Bit Part

Guido Chiti: Bit Part

Tullio Kezic: Psychologist

 

Ο νεαρός Ντομένικο διακόπτει τις σπουδές του για να βοηθήσει την οικογένειά του οικονομικά. Φεύγει από την εργατική γειτονιά του στα περίχωρα του Μιλάνου και κατευθύνεται προς την πολύβουη πρωτεύουσα, όπου κάνει αίτηση για δουλειά σε μια μεγάλη εταιρία. Αφού περάσει επιτυχώς από μια παράξενη διαδικασία εξετάσεων, συνεντεύξεων, βιολογικών ελέγχων και ψυχολογικών τεστ, κατά την οποία γνωρίζει την όμορφη συνυποψήφιά του Αντωνιέτα, θα βρεθεί επιτέλους στο γραφείο του αφεντικού, όπου τον ενημερώνουν ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμες υπαλληλικές θέσεις στην εταιρία. Αναλαμβάνει έτσι καθήκοντα βοηθού του βαριεστημένου κλητήρα, παιδί για τα θελήματα που αναζητά μάταια στους ατέλειωτους διαδρόμους της επιχείρησης το φάντασμα της Αντωνιέτα (η οποία προσλήφθηκε στην ίδια εταιρία ως δακτυλογράφος). Τελικά, χάρη στον απρόσμενο θάνατο ενός λογιστή, ο Ντομένικο θα προβιβαστεί σε υπάλληλο γραφείου. Το μέλλον φαντάζει καθ’ όλα καφκικό... Ένα από τα λιγότερο γνωστά αλλά εξαιρετικά κινηματογραφικά επιτεύγματα του ιταλικού νεορεαλιστικού ρεύματος, η ταινία σατιρίζει με οξυδέρκεια αλλά και λεπτή ευαισθησία το “οικονομικό θαύμα” της Ιταλίας που ακολούθησε τη μεταπολεμική ανάκαμψη. Ο Ερμάνο Ολμι σκιαγραφεί με διεισδυτική ματιά και οικονομία μέσων τις συνθήκες ζωής και τα φαινόμενα του “εκμοντερνισμού”, επικεντρώνοντας την προσοχή του στο γραφειοκρατικό σύμπαν των μεγάλων απρόσωπων εταιριών. Οι φαινομενικά τετριμμένες λεπτομέρειες της διόλου θεαματικής καθημερινότητας απλών ανθρώπων όπως ο Ντομένικο αντιμετωπίζονται από τον σκηνοθέτη με την τρυφερή προσοχή του ντοκιμαντέρ, που δημιουργεί στο θεατή ουσιαστική οικειότητα με τους χαρακτήρες. Ο Ολμι βλέπει τον κόσμο με τους άλλους, όχι έξω από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος. Αυτό το συντροφικό και απλό βλέμμα, αναδεικνύει την αντίφαση ανάμεσα στη φλογερή αν και συνεσταλμένη ανησυχία του νεαρού ήρωα και τη νεκρική συμβατικότητα του εργασιακού του περιβάλλοντος. Χωρίς πολλούς διαλόγους, χωρίς ιδιαίτερα γεγονότα, η ταινία αποτυπώνει τον ηρωισμό του κάθε ανθρώπου που πρέπει να διασχίσει μια γκρίζα εργασιακή καθημερινότητα χωρίς να γίνει κι ο ίδιος γκρίζος. Το ανήσυχο βλέμμα του Ντομένικο αφήνει το μέλλον ανοιχτό.




  

Πέμπτη 27 Μαΐου 2021

Un Amore A Roma 1960

Un Amore A Roma 1960

Ένας Έρωτας στη Ρώμη


Σκηνοθεσία: Dino Risi

Σενάριο: Ercole Patti, Ennio Flaiano, Dino Risi

Είδος: Drama, Romance, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:45

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Mylene Demongeot: Anna Padoan

Elsa Martinelli: Fulvia

Peter Baldwin: Marcello Cenni

Claudio Gora: Engineer Curtatoni

 

Ο γοητευτικός, πλούσιος, με ευγενική καταγωγή, διανοούμενος Μαρτσέλο παρατάει όποια ελεγκάν γυναίκα τον περιστοιχίζει και τον ερωτεύεται. Η νεαρή, πανέμορφη, τσαχπίνα, λαϊκής καταγωγής, ηθοποιός Άννα πλαγιάζει με όποιον της «γυαλίσει», καθότι από αυτό το υλικό είναι φτιαγμένη όπως ισχυρίζεται...


 

Τετάρτη 12 Μαΐου 2021

Kapo 1960

Kapo 1960

Σκλάβοι Χωρίς Αλυσίδες


Σκηνοθεσία: Gillo Pontecorvo

Σενάριο: Franco Solinas, Gillo Pontecorvo, Suso Cecchi d'Amico

Είδος: Drama, History, War, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:58

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Susan Strasberg: Edith / alias Nicole Niepas

Laurent Terzieff: Sascha

Emmanuelle Riva: Terese

Didi Perego: Sofia

Gianni Garko: Karl / German Soldier

 

Σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η νεαρή Εβραία Ίντιθ έχει βρει συντροφιά στον ευγενικό γιατρό του στρατοπέδου, ο οποίος κρύβει την αληθινή της καταγωγή κι έτσι αυτή μπορεί να εργάζεται ως φύλακας («κάπο»). Όμως, η Ίντιθ καταλαμβάνεται από την εξουσία που της δίνει η θέαση και φτάνει να γίνει η ίδια μια ναζί. Αυτό που θα την προσγειώσει είναι ο θάνατος ενός φίλου.


  

Τρίτη 6 Απριλίου 2021

Umberto D. 1952

Umberto D. 1952

Ότι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι


Σκηνοθεσία: Vittorio De Sica

Σενάριο: Cesare Zavattini

Είδος: Drama, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:31

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Carlo Battisti: Umberto Domenico Ferrari

Maria Pia Casilio: Maria

Lina Gennari: Antonia Belloni

Ileana Simova: La donna nella camera di Umberto

Elena Rea: La suora all' ospedale

 

Ο Umberto Ferrari είναι γέρος συνταξιούχος που ζει με τον σκύλο του. Η πενιχρή του σύνταξη φτάνει μετά βίας για να πληρώσει το ενοίκιό του. Όταν η άπληστη σπιτονοικοκυρά του ζητά το ενοίκιο και τον απειλεί με έξωση, ο Umberto προσπαθεί απελπισμένα να μαζέψει χρήματα. Η προσπάθειά του αποτυγχάνει και, άστεγος πλέον, αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Όμως πρώτα πρέπει να βρει ένα σπίτι στον σκύλο του.

Το έργο πραγματεύεται το πρόβλημα των γηρατειών και της φτώχιας και καταδεικνύει την κρίση που έχει επέλθει στις ανθρώπινες σχέσεις, λόγω του διαρκώς ογκούμενου ατομικισμού της μεταπολεμικής κοινωνίας. Στο πρόσωπο του Umberto διαγράφεται ο αγώνας του ανθρώπου να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του μέσα στις συνθήκες της καθημερινής πάλης για επιβίωση. Θεωρείται η καλύτερη ταινία του de Sica και o ωριμότερος καρπός της συνεργασίας του με τον σεναριογράφο Cesare Zavattini. Ο σκηνοθέτης αναπαριστά την καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων της μεταπολεμικής Ιταλίας και, απορρίπτοντας κάθε δραματική και αφηγηματική σύμβαση, καταφέρνει αριστοτεχνικά να προσδώσει εξαιρετικό βάθος στις σκηνές της πεζής καθημερινής δράσης. Ακολουθώντας τις αρχές του Νεορεαλισμού, ο De Sica χρησιμοποιεί ερασιτέχνες ηθοποιούς και φυσικούς χώρους.

Η ταινία ήταν υποψήφια για Oscar Καλύτερου Σεναρίου (1957).

Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο ''Ότι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι''.

 


  

Τρίτη 30 Μαρτίου 2021

Miracolo A Milano 1951

Miracolo A Milano 1951

Θαύμα στο Μιλάνο

  


Σκηνοθεσία: Vittorio De Sica

Σενάριο: Cesare Zavattini, Vittorio De Sica, Suso Cecchi d'Amico, Mario Chiari, Adolfo Franci

Είδος: Comedy, Drama, Fantasy, Science Fiction, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:40

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Emma Gramatica: La vecchia Lolotta

Francesco Golisano: Totò

Paolo Stoppa: Rappi

Guglielmo Barn: Edvige

Brunella Bovo: Edvige

 

Η ταινία «Θαύμα στο Μιλάνο» (Miracolo a Milano) του Βιτόριο Ντε Σίκα, είναι μία ποιητική αλληγορία, με διαχρονικά νοήματα και δυστυχώς, επίκαιρη όσο ποτέ.

Η ηλικιωμένη Λολότα, μεγαλώνει ένα παιδί τον Τοτό, που το είχε βρει εγκατελειμένο ως νεογέννητο. Μετά όμως από τον θάνατο της, ο Τοτό οδηγείται σ’ ένα ορφανοτροφείο, απ’ όπου βγαίνει μετά από πολλά χρόνια, για να καταλήξει φιλοξενούμενος ενός περιπλανώμενου άστεγου σε μια παραγκούπολη, στην περιφέρεια του Μιλάνου.

Με τη μεγάλη του καλοσύνη και αθωότητα ο Τοτό κερδίζει τη συμπάθεια των φτωχών και τους πείθει να προσπαθήσουν να βελτιώσουν την κατάσταση τους. Η δραστηριότητα τους έχει σταδιακά αποτελέσμα, καθώς αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μετατρέπουν τη μίζερη παραγκούπολη σε μία αξιοπρεπή κοινότητα.

Μια μέρα όμως, κι ενώ σκάβουν, πετάγεται ξαφνικά από τα έγκατα της γης ένας πίδακας πετρελαίου. Ο πλούτος και η ευμάρεια που θα μπορούσε να προκύψει για όλους, απειλούνται από τον πλούσιο Μόμπι, που έχει ειδοποιηθεί από τους ανθρώπους του και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους διώξει από τη γη τους.

Τα πράγματα εξελίσσονται δύσκολα και για να βοηθήσει τον Τοτό και τους φίλους του, η Λολότα χαρίζει στον νεαρό ένα θαυματουργό περιστέρι που έκλεψε από τους αγγέλους. Έτσι, η αστυνομία του Μόμπι κατατροπώνεται και ο Τοτό, με τη βοήθεια αγγέλων θα προσπαθήσει να διώξει και τον άπληστο κτηματομεσίτη…