Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1987. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1987. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2023

Near Dark 1987

Near Dark 1987

Άγρια Νύχτα


Σκηνοθεσία: Kathryn Bigelow

Σενάριο: Eric RedKathryn, Bigelow

Είδος: Horror ΔΕ 80

Διάρκεια: 1h 34m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Adrian Pasdar: Caleb Colton

Jenny Wright: Mae

Lance Henriksen: Jesse Hooker

Bill Paxton: Severen

Jenette Goldstein: Diamondback

Tim Thomerson: Loy Colton

Joshua John Miller: Homer

 

Σ’ ένα από τα πρώιμα φιλμ της σπουδαίας σκηνοθετικής της καριέρας, η Αμερικανίδα Kathryn Bigelow (The Hurt Locker, Zero Dark Thirty) ξεδιπλώνει το ταλέντο της προσφέροντας στο horror κοινό ένα ξεχωριστό φιλμ που καθηλώνει. Αν και αρχικά σχεδίαζε να φτιάξει γουέστερν, η έλλειψη ενδιαφέροντος του κοινού για τα φιλμ γύρω από την Άγρια Δύση σε συνδυασμό με το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τις ταινίες τρόμου εκείνη την εποχή, παρακίνησαν την ίδια και τον συγγραφέα του σεναρίου Eric Red να αναμείξουν τα δύο είδη προσδοκώντας καλύτερο αποτέλεσμα. Παρά την αποτυχία του εγχειρήματος από εμπορική σκοπιά, το «Near Dark» χαιρετίστηκε από τους κριτικούς της εποχής και βαθμιαία απέκτησε την φήμη του cult στους κύκλους των ψαγμένων οπαδών του τρόμου (κυρίως).

Ας έρθουμε τώρα στο προκείμενο. Ένας νεαρός άνδρας ακολουθεί απρόθυμα μια συμμορία περιπλανώμενων και καταστροφικών βαμπίρ αφότου δαγκώθηκε από ένα γοητευτικό θηλυκό μέλος της συμμορίας. Και ενώ σταδιακά η μεταμόρφωσή του από άνθρωπο σε βρικόλακα ολοκληρώνεται, η θέση του στην ομάδα περιπλέκεται επικίνδυνα. Από τη μία προσπαθεί να κερδίσει την βαμπιρέλλα που τον δάγκωσε και με την οποία είναι τρελά ερωτευμένος, από την άλλη μάχεται να προστατέψει την οικογένειά του από τις κακόβουλες τάσεις της συμμορίας.

Για τον ρόλο του πρωταγωνιστή Caleb δοκιμάστηκαν οι Johnny Depp και D. B. Sweeney.

Το «Near Dark» έχει απ’ όλα. Άφθονη δράση, υψηλή ένταση και αγωνία, ρομαντισμό, συναίσθημα, δράμα, αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, καταπληκτική ατμοσφαιρική μουσική και μια υπέροχη φωτογραφία που μαγνητίζει τα βλέμματα. Η Bigelow ενώνει μαεστρικά ένα πλήθος ετερόκλητων στοιχείων και δημιουργεί ένα πολύ δυναμικό φιλμ με ελάχιστες ατέλειες. Οι σκηνές αχαλίνωτης δράσης εναλλάσσονται με πανέμορφα πλάνα της κιτρινωπής ερήμου, του πολύχρωμου ουρανού κατά την αυγή και το σούρουπο, «βαμμένου» με έντονα χρώματα όπως μωβ και κόκκινο ενώ άλλοτε ο εκτυφλωτικός ήλιος δεσπόζει επιβλητικά στην οθόνη μας. Τόσο το δραματικό σενάριο όσο και οι γραφικές εικόνες του φυσικού κόσμου συνοδευόμενες από τη μελαγχολική μουσική των Γερμανών Tangerine Dream παγιώνουν μια ατμόσφαιρα απελπισίας που είναι αδύνατο να μην αγγίξει την ψυχή του θεατή.

Η συμμετοχή ηθοποιών από το αριστουργηματικό «Aliens» (1986) δεν περνάει απαρατήρητη και πραγματικά όλοι ταιριάζουν με το πεσιμιστικό και αλήτικο κλίμα του έργου. Οι βρικόλακες της συμμορίας αναδεικνύονται σε δραματικές φιγούρες αφού έχουν μεν κερδίσει την αθανασία αλλά παραμένουν νομάδες της ζωής, μετακινούμενοι συνεχώς με το τροχόσπιτό τους χωρίς να έχουν βρει μόνιμη κατοικία. Η αγωνία τους να μην προλάβει τη δράση τους το φως της ημέρας παρουσιάζεται έξοχα μέσα στο φιλμ. Τα μειονεκτήματα εντοπίζονται στο απότομο ξεκίνημα και μάλλον σε 2-3 σεναριακές υπερβολές που προσπαθούν να μας χαροποιήσουν αλλά πραγματικά δεν χρειάζονταν.

Πρόκειται για μια αδίκως παραγκωνισμένη ταινία, που αγνοείται από τη μεγάλη μάζα του νεότερου κυρίως horror κοινού το οποίο είναι καταδικασμένο να καταπιεί ένα σωρό φόλες της πιο πρόσφατης εποχής, ειδικά στην υποκατηγορία των ταινιών βρικολάκων που είναι και το αντικείμενο εδώ. Δυσεύρετο σήμερα αλλά αξίζει η προσπάθεια εύρεσής του. Αν μη τι άλλο είναι μια βαμπιροταινία δράσης, εντελώς διαφορετική από ό, τι έχετε δει οι περισσότεροι μέχρι σήμερα. 

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2022

Prince of Darkness 1987

Prince of Darkness 1987

Ο πρίγκιπας του σκότους


Σκηνοθεσία: John Carpenter

Σενάριο: John Carpenter

Είδος: Horror ΔΕ 80

Διάρκεια:1h 42m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Donald Pleasence: Priest

Jameson Parker: Brian Marsh

Victor Wong: Prof. Howard Birack

Lisa Blount: Catherine Danforth

Dennis Dun: Walter

Susan Blanchard: Kelly

Anne Marie Howard: Susan Cabot

 

Μια ομάδα ανθρώπων όλων των ειδικοτήτων συγκεντρώνονται σε μια εκκλησία με στόχο να αποτρέψουν τον ερχομό του Σατανά και τον Αρμαγεδδών στη Γη.

Κάθε ταινία του John Carpenter είναι μια μικρή ή μεγάλη απόλαυση για τους φίλους του φανταστικού και του τρόμου. Από ολόκληρη τη φιλμογραφία του ίσως το PRINCE OF DARKNESS να είναι μια από τις πιο αδικημένες από τις ταινίες του, που χτυπήθηκε από κριτικούς και κοινό την εποχή που βγήκε, με αποτέλεσμα προς στιγμή να ξεχαστεί. Πολύ θα ήθελα να δω σήμερα, 20 χρόνια μετά, αν οι ίδιοι «κριτικοί» εμμένουν σε εκείνες τις άστοχες απόψεις που καταδίκασαν εμπορικά μια από τις πιο ψαγμένες και εμπνευσμένες ταινίες τρόμου όλων των εποχών.

Σήμερα, φυσικά, την έχουμε δει πάμπολλες φορές από την TV και τις διάφορες εκδόσεις video και DVD και με το πέρασμα των χρόνων πολλές απόψεις έχουν φυσιολογικά αλλάξει και αφορισμοί έχουν αναθεωρηθεί. Το PRINCE OF DARKNESS έχει αποκαταστήσει τη φήμη του και για πολλούς, συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντα, συγκαταλέγεται άνετα μέσα στις κορυφαίες δουλειές ενός σύγχρονου Master of Horror.

Δεν υπάρχει στοιχείο στην ταινία που να μην λειτουργεί σωστά, με ελάχιστες και ανάξιες λόγου εξαιρέσεις, σε μια ταινία που από τα αρχικά πλάνα κερδίζει τον θεατή με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει μια ουσιαστικά απλή και χιλιοειδωμένη ιστορία τέλους του κόσμου.

Μια επιστημονική ομάδα απόφοιτων κάθε είδους συγκεντρώνεται σε μια παλιά εκκλησία μετά από πρωτοβουλία ενός ιερέα (Donald Pleasence) ονόματι Loomis (αναφορά στον χαρακτήρα του Pleasence στο HALLOWEEN) και ενός καθηγητή πανεπιστημίου (Victor Wong). Στόχος τους να μελετήσουν τη λειτουργία ενός κυλίνδρου που βρέθηκε στο υπόγειο της εκκλησίας και περιέχει ένα παράξενο στροβιλιζόμενο υγρό αγνώστου προελεύσεως. Οι δύο ιθύνοντες της συγκέντρωσης όμως πιστεύουν ότι μέσα στο υγρό βρίσκεται η ίδια η πεμπτουσία του Διαβόλου που ετοιμάζεται να πατήσει στη Γη από το υπερπέραν, κάτι που πρέπει πάση θυσία να αποτρέψουν.

Η ομάδα κλείνεται μέσα στην εκκλησία αναλύοντας τα σημάδια και χωρίς να ξέρουν τον απώτερο σκοπό της παρουσίας τους εκεί, αλλά σύντομα διάφορα περιστατικά θα αρχίσουν να συμβαίνουν όπως εξαφανίσεις μελών της ομάδας, η περικύκλωση της εκκλησίας από μια ομάδα άστεγων που μοιάζουν υπνωτισμένοι και ομαδικά οράματα και αποκαλυπτικά όνειρα από τα μέλη της ομάδας. Σύντομα τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο όταν η ουσία μέσα στον κύλινδρο μολύνει έναν μετά τον άλλον τα μέλη της ομάδας που μετατρέπονται σε άβουλα όντα με μοναδικό μέλημα την εξυπηρέτηση του απώτερου στόχου της ουσίας. Ποιος είναι αυτός; Μα, φυσικά το τέλος του κόσμου και ο Αρμαγεδδών που θα προκαλέσει φέρνοντας από την κόλαση τον Αντί- Θεό!

Ο Carpenter ονόμασε την τριλογία THE THING, PRINCE OF DARKNESS και IN THE MOUTH OF MADNESS την τριλογία της Αποκάλυψης λόγω των επαναλαμβανόμενων θεμάτων του Αρμαγεδδών και της καταστροφής των πάντων. Στο PRINCE OF DARKNESS επιλέγει το θρησκευτικό κομμάτι της ιστορίας με την παλαιομοδίτικη άφιξη του Σατανά στη Γη, όμως με μια διαφοροποίηση που είναι όλα τα λεφτά από άποψη πλοκής. Αυτό και μόνο του δίνει, αν μπορεί κανείς να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, μεγαλύτερη αληθοφάνεια απ’ ότι η εξωγήινη απειλή του THE THING και οι μιαροί δαίμονες της σχολής Lovecraft του IN THE MOUTH OF MADNESS. Ο Σατανάς είναι κάτι που για πολλούς από εμάς είναι πιο γνώριμο και άρα πιο απειλητικό απ’ ότι τα μικρά πράσινα ανθρωπάκια ή ο μέγας Κθούλου!

Έτσι το ξεδίπλωμα της πλοκής έρχεται φυσιολογικά με μεγάλο ενδιαφέρον, το οποίο μετατρέπεται σε ένταση που προς το φινάλε γίνεται αφόρητη και συλλαμβάνει ίσως καλύτερα από κάθε άλλη φορά το κατακλυσμικό κλίμα και την αίσθηση ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Γι αυτό προσφέρει τα μέγιστα η εκπληκτική μουσική του John Carpenter που έγραψε με τη συμμετοχή του Alan Howarth που δεν σταματάει σχεδόν σε καμία στιγμή ενώ ολοένα και «μεγαλώνει» όπως και η απειλή της ιστορίας.

Από εκεί και πέρα και ανάμεσα σε στιγμές καθαρής κινηματογραφικής ιδιοφυΐας έχουμε και τα απαραίτητα παρελκυόμενα, που είναι αρκετές σπλατεριές και βία έτσι για να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Υπάρχουν επίσης κάποιες σχεδόν ποιητικές σκηνές, όπως πχ η ονειρική σεκάνς, που με έναν μακάβριο και σκοτεινό τρόπο κάνουν ακόμα και κάτι τόσο μπερδεμένο να μοιάζει απίστευτα τρομακτικό.

Οι κακοτοπιές περιορίζονται σε ορισμένες όχι ιδιαίτερα αληθοφανείς ψευδοεπιστημονικές εξηγήσεις και ορισμένες «θεατρικές» στιγμές στις γενικά πολύ καλές ερμηνείες, αλλά για αυτά έγραψαν αρκετά το 1987 τα διάφορα mainstream media που βιάστηκαν να θάψουν ακόμα μια κλασσική ταινία τρόμου των 80’s. Ευτυχώς η ιστορία τους απέδειξε περίτρανα ότι είχαν λάθος και μάλιστα μεγάλο, όπως έχει και όποια και όποιος θέλει να λέγεται fan της σκηνής του τρόμου και ακόμα δεν έχει δει το PRINCE OF DARKNESS.

Ακόμα μια μεγάλη στιγμή από έναν μεγάλο καλλιτέχνη της σκηνής, σε έναν εξίσου μεγάλο κατάλογο μεγάλων στιγμών του! 

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2021

SUPERMAN 4 1987

 

SUPERMAN 4 1987

Σούπερμαν 4: Η Aναζήτηση για την Ειρήνη

Σκηνοθεσία: Sidney J. Furie

Σενάριο: Jerry Siegel, Joe Shuster

Είδος: SUPERMAN, Fantasy

Διάρκεια: 1h 30m

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Christopher Reeve: Superman / Clark Kent

Gene Hackman: Lex Luthor / Nuclear Man (voice)

Jackie Cooper: Perry White

Marc McClure: Jimmy Olsen

Jon Cryer: Lenny

Sam Wanamaker: David Warfield

Mark Pillow: Nuclear Man

Mariel Hemingway           : Lacy Warfield

Margot Kidder: Lois Lane

Η ταινία Σούπερμαν 4: η Αναζήτηση για την Ειρήνη (αγγλικά: Superman IV: The Quest for Peace), γνωστή αλλιώς και ως Σούπερμαν 4, είναι μια Αμερικανική υπερηρωική περιπέτεια παραγωγής του 1987 σε σκηνοθεσία του Σίντνεϊ Τζ. Φιούρι και σε σενάριο των Λόρενς Κόνερ και Μαρκ Ροσένταλ. Η ταινία είναι βασισμένη στον υπερήρωα Σούπερμαν της DC Comics και είναι η τέταρτη και τελευταία ταινία της αρχικής σειράς ταινιών Σούπερμαν. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο Κρίστοφερ Ριβ, η Μάργκοτ Κίντερ, ο Μαρκ ΜακΚλούρ, ο Τζάκι Κούπερ και ο Τζιν Χάκμαν, που επιστρέφει στο ρόλο του Λέξ Λούθορ. Η ταινία αυτή θεωρήθηκε εισπρακτική και κριτική αποτυχία, με μεγάλες επικρίσεις για το σενάριο και τα οπτικά της εφέ, ενώ εισπρακτικά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τις τρεις προηγούμενες ταινίες της σειράς. Αυτό είχε ως συνέπεια η σειρά να μπει σε παύση μέχρι και το 2006, όταν η ταινία Superman Returns κυκλοφόρησε, η οποία χρησιμοποιεί τις δύο πρώτες ταινίες ως προϊστορία, αγνοώντας όμως ταυτόχρονα τα γεγονότα αυτής της ταινίας και της προηγούμενης ταινίας.

Προκειμένου να δημιουργήσει έναν ιδανικό κόσμο για τους εμπόρους πυρηνικών όπλων, ο πανούργος εγκληματίας Λεξ Λούθορ κατασκευάζει την υπέρτατη πρόκληση για τον ατσάλινο ήρωα: τον Πυρηνικό Άνθρωπο, έναν βιο-οργανισμό που κινείται με ραδιενέργεια. Η σύγκρουση ανάμεσα στους δύο αντιπάλους είναι αναπόφευκτη και πέρα από κάθε φαντασία, καθώς ο Σούπερμαν θα σώσει το Άγαλμα της Ελευθερίας, θα ματαιώσει έκρηξη του ηφαιστείου της Αίτνας και θα ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο Σινικό Τείχος.

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2021

A NIGHTMARE ON ELM STREET 1987

 

A NIGHTMARE ON ELM STREET 1987

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΑΥΚΕΣ 3

Σκηνοθεσία: Chuck Russell

Σενάριο: Wes Craven

ΕίδοςHorror ΔΕ 80, ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ

Διάρκεια: 1h 36min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Heather Langenkamp: Nancy Thompson

Craig Wasson: Neil Gordon

Patricia Arquette: Kristen Parker

Robert Englund: Freddy Krueger

Ken Sagoes: Kincaid

Rodney Eastman: Joey

Ο Fred Krueger επιστρέφει στην τρίτη περιπέτεια της σειράς που ξεκίνησε το 1984 με το ιστορικό A NIGHTMARE ON ELM STREET και αυτή τη φορά στοχεύει στους εναπομείναντες απογόνους των οικογενειών που οργάνωσαν το θάνατο του, όπως είχε περιγραφτεί στο πρώτο μέρος. Όλοι αυτοί έχουν τάσεις αυτοκτονίας και είναι βολικά συγκεντρωμένοι στο τρελοκομείο της γειτονιάς ενώ ήδη έχουν αρχίσει να βλέπουν τους αναγκαίους εφιάλτες και οράματα σχετικά με τον Krueger, γεγονός που κάνει την αυτοκτονία να μοιάζει με μια καλή λύση. Όμως γρήγορα θα αρχίσουν οι ανεξήγητοι φόνοι και έτσι καλείται στο προσκήνιο η Nancy (Heather Langenkamp) για δεύτερη φορά σε ταινία του συγκεκριμένου franchise για να μοιραστεί μαζί τους τη γνώση που απέκτησε από την πρώτη ταινία και να τους βοηθήσει να ξεφορτωθούν τον μπαμπούλα Krueger μια για πάντα.

Κλειδί στην ιστορία είναι μια τρόφιμη (Patricia Arquette) που έχει την ικανότητα να φέρνει άλλους μέσα στα όνειρά της, αλλά και μια μυστηριώδης ηλικιωμένη καλόγρια που κάνει την εμφάνιση της συχνά- πυκνά στο χώρο του ιδρύματος και που προσφέρει πληροφορίες ζωτικής σημασίας για τον Krueger στον θεράποντα γιατρό, που εντωμεταξύ πείστηκε από τα γεγονότα και από την Nancy για την ύπαρξη του Krueger και για τον κίνδυνο που διατρέχουν τα παιδιά.

Αρκετές επιστροφές σε αυτό το τρίτο επεισόδιο ενός franchise που καλώς ή κακώς σημάδεψε τη σύγχρονη σκηνή του τρόμου, με πιο αξιοσημείωτη αυτή του Wes Craven στην θέση του Executive Producer. Έχουμε επίσης εκτός από την Heather Langenkamp και την επιστροφή του John Saxon που αποδεικνύεται καταλύτης για τη λύση του μυστηρίου, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε επιστροφή της ποιότητας του πρώτου μέρους, ούτε καν ενός μικρού ποσοστού αυτής.

Το DREAM WARRIORS αφήνει στην άκρη όποιες ανησυχίες για το πώς θα καταφέρει να κερδίσει το ήδη ξενερωμένο από το FREDDY’S REVENGE κοινό του τρόμου και αντίθετα πέφτει με το κεφάλι σε mainstream μονοπάτια δείχνοντας ξεκάθαρα ότι στόχος του ήταν απλώς να τσεπώσει από την Freddie-mania που είχε πλήξει όλο τον σινεφίλ κόσμο της εποχής. Έτσι το αποτέλεσμα είναι μια πότε εμπνευσμένη και πότε ενοχλητικά κλισσαρισμένη περιπέτεια φαντασίας που απλά διαθέτει μερικά καλά ειδικά εφέ gore για να χρυσώσει το χάπι για τους πιστούς της πρώτης ταινίας.

Ακόμα και έτσι όμως πρόκειται για ένα από τα πιο διασκεδαστικά επεισόδια του franchise, με αρκετή δράση, ρυθμό και κάποια αξιοσημείωτα στοιχεία. Κατ’ αρχάς για πρώτη φορά μαθαίνουμε την τρομακτική ιστορία της ζωής του Krueger και δεύτερον υπάρχουν ορισμένες τεχνικά άρτιες ονειρικές σκηνές με εντυπωσιακά ειδικά εφέ και σκηνικά. Από εκεί και πέρα το όλο θέαμα κινείται σε προβλέψιμα μονοπάτια, με τον τρόμο που τόσο μεγάλο ρόλο έπαιζε στην κλασσική πρώτη ταινία να απουσιάζει σχεδόν εξ ολοκλήρου. Στο DREAM WARRIORS τον πρώτο λόγο έχει η mainstream δράση και φαντασία που κάνουν ακόμα και αυτές τις λίγες αλλά πραγματικά καλές σκηνές gore να μοιάζουν κάπως αταίριαστες και ίσως υπερβολικά σκληρές συγκριτικά με το υπόλοιπο.

Πάντως από ατμόσφαιρα 80’s πάμε πολύ καλά, με αποκορύφωμα τα τραγουδάκια των πάλαι ποτέ κραταιών μεταλλάδων Dokken. Έχουμε επίσης αρκετές σεναριακές αυθαιρεσίες που ως συνήθως περνούν στο ντούκου μπροστά στο υπόλοιπο το οποίο όμως δεν καταφέρνει- πάντα κατά την προσωπική άποψη του γράφοντα- να σταθεί στο ύψος του σε καμία περίπτωση και αποδεικνύεται κατώτερο ακόμα και του προηγούμενου δεύτερου μέρους που με ευκολία αποκήρυξαν θεατές και κριτικοί χρίζοντας το DREAM WARRIORS ως μια καλύτερη γενικά ταινία του franchise

Προσωπικά διαφωνώ κάθετα με αυτόν το ισχυρισμό, μιας και τουλάχιστον το FREDDY’S REVENGE είχε κάτι από εκείνη την αισθητική που ταιριάζει καλύτερα σε ένα franchise τρόμου ενώ αντίθετα το DREAM WARRIORS είναι άλλη μια καλογυρισμένη μεν, κενή περιεχομένου και ουσίας δε mainstream φαντασία ρουτίνας.



Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

Adventures in Babysitting (1987)

Adventures in Babysitting (1987)
Οι Περιπέτειες μιας Μπέιμπι Σίτερ


Είδος ταινίας: Action,Adventure,Comedy,Thriller
Σκηνοθεσία: Chris Columbus - Σενάριο: David Simkins
Ηθοποιοί: Elisabeth Shue, Maia Brewton, Keith Coogan, Anthony Rapp, Vincent D'Onofrio
Πρεμιέρα: July 1, 1987 - Γλώσσα: English - Διάρκεια: 102 min - Ελληνικοί υπότιτλοι: WolfBack 2007

Η Κρις αναλαμβάνει να κρατήσει δυο παιδιά για ένα βράδυ.
Όλα πάνε καλά μέχρι τη στιγμή που λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από μια φίλη της που χρειάζεται άμεσα τη βοήθεια της.
Μη έχοντας άλλη επιλογή η Κρις ξεκινά με τα παιδιά για να δώσει χέρι βοήθειας στην φίλη της, χωρίς να γνωρίζει την απίστευτη περιπέτεια που θα ζήσει.

Κριτική από το cine.gr
Αν έλεγε κάποιος, τότε, πως η Ελίζαμπεθ Σου θα γινόταν άξια υποψήφια για Όσκαρ (Αφήνοντας το Λας Βέγκας), μάλλον θα γελούσαμε. Κι όμως, είναι η δυναμική πλευρά σε μια τυπική για τα 1980 οικογενειακή περιπέτεια, που διασκεδάζει μέσα σε όρια και πλέον παρακολουθείται, κάπως, ως ρετρό. Είναι η πρώτη ταινία που σκηνοθετεί ο Κρις Κολούμπους και θέτει τα πλαίσια τού επερχόμενου Μόνος στο Σπίτι, αλλά ακόμα δεν έχει αυτό το προτέρημα της στιγμιαίας έκπληξης. Το στόρι είχε γραφτεί από τα 1960 και μάλιστα η Τζέιν Φόντα είχε επιλεχτεί να πρωταγωνιστήσει. Στα 1980, πέρασε από Κάθλιν Τάρνερ, Μπρίτζετ Φόντα, Σάρον Στόουν, Μπρουκ Σιλντς, Άντι ΜακΝτάουελ και Μισέλ Φάιφερ, για να καταλήξουν στη δροσερή Σου που είχε μονάχα την εμφάνιση στο Καράτε Κιντ. Μεταξύ μας, καλά έκαναν, αφού η ταινία δεν ήθελε ερμηνεία, αλλά πιο συγκεντρωμένη δράση και χιούμορ.