SHOCKER 1989

SHOCKER 1989

ΣΟΚΕΡ

Σκηνοθεσίαi: Wes Craven

Σενάριο: Wes Craven

Είδος: Horror ΔΕ 80, Comedy, Thriller

Διάρκεια: 1h 49m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Mitch Pileggi: Horace Pinker

John Tesh: TV Newscaster

Heather Langenkamp: Victim

Peter Berg: Jonathan Parker

Jessica Craven: Counterperson

Camille Cooper: Alison

 

    Ένας δολοφόνος επισκευαστής τηλεόρασης, ο Horace Pinker σκοτώνει ανθρώπους σε μια μικρή πόλη αριστερά, δεξιά και στο κέντρο. Τελικά βρίσκει το σπίτι του υπολοχαγού Πάρκερ, ο οποίος ερευνά τα εγκλήματά του, και δολοφονεί άγρια τη γυναίκα, τον γιο και την κόρη του Πάρκερ. Ο άλλος γιος του, ο Τζόναθαν έχει μια περίεργη σχέση με τον Πίνκερ μέσω των ονείρων του και κατευθύνει τον πατέρα του στην επιχείρηση του Πίνκερ, όπου μπαίνει μια μικρή ομάδα αξιωματικών. Ο Πίνκερ δραπετεύει σε ένα φρικτό ξεφάντωμα, σκοτώνοντας τέσσερις αξιωματικούς και στη συνέχεια στοχοποιώντας τη φίλη του Τζόναθαν, την Άλισον. Ένα άλλο όνειρο οδηγεί τον Τζόναθαν και τον μπαμπά του σε μια κατοικία όπου πιάνουν τον Πίνκερ στην πράξη της απαγωγής. Ο Πίνκερ συλλαμβάνεται μετά από καυγά με τον Τζόναθαν και καταδικάζεται να πεθάνει στην ηλεκτρική καρέκλα. Όταν εκτελέστηκε, ο Πίνκερ - που υποτίθεται ότι είχε δώσει την ψυχή του στον διάβολο με αντάλλαγμα τη δύναμη να επιστρέψει ως πηγή ενέργειας - καταλαμβάνει τα σώματα των ανθρώπων και συνεχίζει να διαπράττει φόνους, μέχρι που ο Τζόναθαν καταστρώνει ένα σχέδιο να φέρει τον Πίνκερ στον πραγματικό κόσμο και μετά έκοψε την πηγή τροφοδοσίας του 

SANTA SANGRE 1989

SANTA SANGRE 1989

ΣΑΝΤΑ ΣΑΝΓΚΡΕ

 

Σκηνοθεσίαi: Alejandro Jodorowsky

Σενάριο: Alejandro Jodorowsky, Roberto Leoni, Claudio Argento

Είδος: Horror ΔΕ 80, Drama, Thriller

Διάρκεια: 2h 03m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Axel Jodorowsky: Fenix

Blanca Guerra: Concha

Guy Stockwell: Orgo

Thelma Tixou: The Tattooed Woman

Sabrina Dennison: Alma

Adan Jodorowsky: Young Fenix

 

Ένας νεαρός άντρας, o Fenix, (Axel Jodorowsky, υιος του σκηνοθέτη), βρίσκεται κλεισμένος σε ένα ψυχιατρείο. Με ένα παρατεταμένο φλας-μπακ παρακολουθούμε τον λόγο που τον οδήγησε στην τωρινή του κατάσταση, καθώς είδε μπροστά στα μάτια του τον πατέρα του, έναν performer τσίρκου, να αυτοκτονεί αφού όμως πρώτα έχει κόψει τα χέρια της θρησκόληπτης συζύγου του (Blanca Guerra), η οποία ήταν ηγέτης της αίρεσης της Santa Sangre. Επιστροφή στο παρόν, με τον Fenix, να καταφέρνει να αποδράσει και να επανασυνδέεται με την μητέρα του που εξακολουθεί να ζει (χωρίς χέρια, βέβαια). Αντίθετα με τη θέλησή του, και κάτω από την ισχυρό έλεγχο της μητέρας του, γίνεται τα "χέρια" της και ξεκινά έναν αιματηρό κύκλο εκδίκησης και φόνων.

Το Santa Sangre, είναι μια από τις πιο βατές ταινίες του Jodorowsky, τουλάχιστον σε σχέση με τα προγενέστερα κι επίσης καταπληκτικά Fando and Lis (1968), El Topo ((1970) και Holy Mountain (1973). Η ταινία χρησιμοποιεί ως "όχημα" το είδος του θρίλερ, με χαρακτηριστικές χιτσκοκικές επιρροές, γεμάτο με οιδειπόδειες επιθυμίες. Αλλά πέρα από αυτό είναι ένα παραισθησιογόνο, τρομακτικό παραμύθι που παντρεύει το Psycho και το Freaks με τον Felini. Προσθέστε στη συνταγή φροϋδικά συμπλέγματα, σουρρεαλιστικές εικόνες που θα λάτρευε ακόμη και ο Μπουνιουέλ, μια απίστευτη ονειρική ατμόσφαιρα, στοιχεία αραχαιοελληνικής τραγωδίας, συμβολισμοί, το αέναο θέμα της ζωής και του θανάτου, κάποιες εμμονές του σκηνοθέτη με τη θρησκεία και τον πνευματισμό κι έχετε μια ταινία που δημιουργεί μια κατηγορία μόνη της, καθώς ακροβατεί στα όρια του χιτσκοκικού θρίλερ, του ψυχολογικού δράματος, της μαύρης κωμωδίας και του σουρρεαλιστικού ονείρου.

Εικαστικά η ταινία αποτελεί κυριολεκτικά κινηματογραφική ποίηση (η σκηνή της "ταφής" ενός νεκρού ελέφαντα είναι σκηνή ανθολογίας) και σε αυτό παίζει ρόλο η παραγωγή του Claudio Argento (αδερφός του γνωστού, ο οποίος συνυπογράφει και το σενάριο), ο οποίος επαναλαμβάνει αυτό που είχε κάνει στην παραγωγή του Suspiria. Όσοι λάτρεψαν την εικόνα του αριστουργήματος του Argento, θα λατρέψουν και την εικόνα του Santa Sangre. Το απόλυτο cult αριστούργημα.

Ο Alejandro Jodorowsky είναι Χιλιανός σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας, συγγραφέας, σεναριογράφος κόμικς, ηθοποιός παντομίμας και πνευματιστής. Ήταν από τους βασικούς εκπροσώπους (αν όχι ο βασικότερος) του κινήματος panic, μαζί με τον επίσης σκηνοθέτη Ισπανό Fernando Arrabal (I Will Walk Like A Crazy Horse, Viva La Muerte). Επίσης διατηρούσε χρόνια φιλία με τον Juan Lopez Moctezuma (Alucarda, The Mansion of Madness) και τον Rene Laloux (Gandahar, Fantastic Planet). Επίσης είναι σημαντική η δουλειά του στο χώρο των κόμικς. Δικό του σενάριο (σχέδιο Juan Gimenez) είναι το " Έπος των Μεταβαρώνων" το οποίο θα γνωρίζουν από το εβδομαδιαίο περιοδικό "9" όσοι έπαιρναν Ελευθεροτυπία κάθε Τετάρτη. Δικά του σενάρια επίσης είναι τα "Τεχνοπάπες" (σχέδιο Zoran Janjetov), "Ινκάλ" (σχέδιο Moebius) και "Βοργία" (σχέδιο Milo Manara). Κάπου στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας είχε ανακοινωθεί μια απίστευτη συμπραξη του Alejandro Jodorowsky με τον David Lynch για την δημιουργία ενός μεταφυσικού γκανγκστερικού φιλμ, πρότζεκτ που δυστυχώς όμως ποτέ δεν ξεκίνησε. Ο Jodorowsky έχει ανακοινώσει ότι θα γυρίσει το sequel του El Topo με την ονομασία Abel/Cain. Αν και αρχικά είχαν κυκλοφορήσει φήμες πως στο έργο, τους ομώνυμους ρόλους θα ερμήνευαν ο Johnny Depp και ο Marilyn Manson, ο ίδιος ο Jodorowsky δήλωσε ότι τελικά, εξαιτίας έλλειψης χρημάτων, θα πρωταγωνιστήσει και πάλι ο γιος του Axel. 

he Coming of Sin 1978

 The Coming of Sin 1978

Ο Ερχομός της Αμαρτίας

Σκηνοθεσία: José Ramón Larraz

Σενάριο: José Ramón Larraz, Monique Pastrynn

Είδος: Thriller, Horror ΔΕ 70

Διάρκεια: 1h 33m

Γλώσσα: Ισπανικά

Παίζουν:

Patricia Granada: Lorna Western (as Patrice Grant)

Lidia Zuazo: Triana (as Lydia Stern)

Rafael Machado: Chico (as Ralph Margulis)

David Thomson: Malcolm Grainger (as David Thompson)

Montserrat Julió: Sally Grainger

 

Η Λόρνα είναι μια όμορφη χήρα που ζει ολομόναχη στον εξοχικό της πύργο, έχοντας μόνο τα βιβλία και τους πίνακές της για παρέα. Τότε μια μέρα η Τριάνα, μια άγρια τσιγγάνα που έχει μεγαλώσει σε ένα ορφανοτροφείο, την φέρνουν στο σπίτι η φίλη της Σάλι και ο σύζυγός της. Της ζητούν να τη φροντίζει όσο θα λείπουν. Αυτή παίρνει το κορίτσι υπό την προστασία της και αναπτύσσεται μια αισθησιακή σχέση μεταξύ τους. Σύντομα το ζευγάρι είναι εραστές. Όμως η Τριάνα έχει ένα σκοτεινό μυστικό που εκδηλώνεται με τρομακτικά όνειρα κυριαρχίας και ταπείνωσης. Έχει επαναλαμβανόμενους εφιάλτες ενός γυμνού άνδρα έφιππου που την επιτίθεται και την κακοποιεί. Την ίδια στιγμή, ο γυμνός καβαλάρης αρχίζει να εμφανίζεται στην πραγματικότητα. Το κορίτσι, πεπεισμένο ότι αντιπροσωπεύει την καταδίκη της, του αντιστέκεται, αλλά η καλλιτέχνης ιντριγκάρεται και δημιουργείται ένα περίεργο ερωτικό τρίγωνο.

Christine 1983

Christine 1983

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Σκηνοθεσία: John Carpenter

Σενάριο: Stephen King, Bill Phillips

Είδος: Horror ΔΕ 80, Thriller

Διάρκεια:1h 50m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Keith Gordon: Arnie

John Stockwell: Dennis

Alexandra Paul: Leigh

Robert Prosky: Darnell

Harry Dean Stanton: Junkins

Christine Belford: Regina Cunningham

Roberts Blossom: LeBay

 

Stephen King, John Carpenter.

Τι; Θέλετε κι άλλα στοιχεία για να παρακολουθήσετε την ταινία; Δεν πειστήκατε μόνο στην αναφορά αυτών των δύο ονομάτων; Μάλλον θα είστε πολύ απαιτητικοί θεατές.

Εντάξει, λοιπόν, θα πω άλλο ένα στοιχείο. Ένα αμάξι που σκοτώνει και πιο συγκεκριμένα μια κλασσική κόκκινη Plymouth Fury του 58’ κατασκευασμένη στην μητρόπολη των αυτοκινήτων, το Ντιτρόιτ. Αν δεν σας έπεισε και αυτό, πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να το κάνει.

Πέρα από την πλάκα, αρκετοί στο άκουσμα και μόνο των δημιουργών, αλλά και της υπόθεσης θα είχαν τρέξει ήδη να παρακολουθήσουν την ταινία που βασίζεται στο έργο του συγγραφέα «βασιλιά του τρόμου», Stephen King και σκηνοθεσία του μετρ του είδους, John Carpenter που μας χάρισε μία από τις πιο επιτυχημένες κινηματογραφικές μεταφορές του αμέτρητου έργου του King. Και αν το 1983, όπου κυκλοφόρησε, δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση από το κοινό, σήμερα πλέον θεωρείται μια από τις cult ταινίες τρόμου με κοινό που λατρεύει να την παρακολουθεί ξανά και ξανά.

Όπως σε όλα σχεδόν τα έργα του King, η πρώτη ματιά στην υπόθεση προκαλεί παράξενη εντύπωση, καθώς εδώ έχει επιλέξει να αποδώσει την μορφή του κακού μέσα από ένα αυτοκίνητο όπου φαίνεται να έχει κυριευτεί απ’ αυτό και να αποτελεί θανάσιμη απειλή για τους εκάστοτε ιδιοκτήτες του αλλά και τον περίγυρο τους.

Πιο συγκεκριμένα, ύστερα από μια μικρή εισαγωγή στην δημιουργία του αυτοκινήτου το 1958, μεταφερόμαστε είκοσι χρόνια μετά σε ένα μέρος της Καλιφόρνια, όπου επικεντρωνόμαστε στην ζωή δύο έφηβων φίλων, οι οποίοι είναι τελειόφοιτοι στο σχολείο. Ο Arnie είναι ένας συνεσταλμένος, μοναχικός έφηβος με παλιομοδίτικη εμφάνιση όπου δέχεται τα πειράγματα των άλλων, ενώ ο κολλητός του Dennis είναι το άκρως αντίθετο, όντας δημοφιλής παίκτης της ομάδας ράγκμπι του σχολείου, εμφανίσιμος με πολλές επιτυχίες στα κορίτσια και προστάτης του φίλου του όποτε χρειαστεί.

Κομβικό σημείο στην ιστορία είναι η στιγμή όπου ο Arnie, βρισκόμενος στον δρόμο της επιστροφής από το σχολείο μαζί με τον Dennis, βλέπει την εγκαταλελειμμένη Plymouth στην αυλή ενός σπιτιού και νιώθει μια παράξενη έλξη γι’ αυτήν με αποτέλεσμα να σταματήσουν επιτόπου με σκοπό να την αγοράσει άμεσα. Ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης της τον ενημερώνει ότι το αμάξι ονομάζεται «Christine» και ότι θα του το πουλήσει με ευχαρίστηση, τονίζοντας του ότι δεν πρόκειται να δεχτεί οποιαδήποτε επιστροφή μετά την αγορά της.

Από εκεί και πέρα, ο Arnie θα αλλάξει τόσο εξωτερικά την εμφάνιση του, όσο εσωτερικά την συμπεριφορά του προς τους άλλους, δημιουργώντας με το αμάξι του μια σχέση εξάρτησης έως ερωτικής έλξης σαν να πρόκειται για αληθινή γυναίκα και το ίδιο το όχημα να αρχίζει να φέρεται σαν ζηλιάρα σύντροφος οδηγώντας τα πάντα και τους πάντες στην καταστροφή.

Ειδικό βάρος στην ταινία προσθέτει η επιλογή του ηθοποιού Keith Gordon για τον ρόλο του Arnie, ο οποίος δικαιώνει απόλυτα όσους τον εμπιστεύτηκαν με την ερμηνεία του, αποδίδοντας εντυπωσιακά στην οθόνη την μεταστροφή του χαρακτήρα του από «σπασίκλα» σε «bad boy attitude» μέσα από τις κινήσεις και το βλέμμα του, αλλά και την σχέση που αναπτύσσει με την «Christine» την οποία ακολουθεί πιστά μέσα από αυτό το αρρωστημένο δέσιμο τους.

Επιπλέον, ο Carpenter παίρνει ένα έργο του King, γεγονός που προσδίδει ένα έξτρα βάρος και πίεση στον σκηνοθέτη, ώστε να φανεί αντάξιος του και καταφέρνει να ξεχωρίσει μαζί με την βοήθεια του σεναριογράφου Bill Phillips, φέρνοντας ένα αποτέλεσμα στην οθόνη που προσφέρει διασκέδαση, δράση και τρόμο στον θεατή μέσα από το κλίμα και την ατμόσφαιρα που χτίζει, τα εξαιρετικά πλάνα και τις σκηνές καταδίωξης με τα αμάξια, αποφεύγοντας ωστόσο το πολύ «αίμα» και τις αποκρουστικές σκηνές των θανάτων, αλλά δίνοντας έμφαση στην αγωνία και την αποκορύφωση του σασπένς μέχρι το τέλος.

Συμπερασματικά, η ταινία «Christine» είναι κάτι παραπάνω από ένα αμάξι που σκοτώνει, καθώς παρουσιάζει μια εναλλακτική προσέγγιση ενός ηττοπαθούς εφήβου της δεκαετίας του 80’ και της απεγνωσμένης προσπάθειας του να αλλάξει, ώστε να γίνει αρεστός στους άλλους και να νιώσει και ο ίδιος επιτυχημένος. Είναι μία από τις πετυχημένες κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων του King, εγχείρημα που στο παρελθόν έχει αποτύχει αρκετές φορές από διάφορους δημιουργούς, και σίγουρα αξίζει μια ευκαιρία να φτάσει στο κοινό για να πάρει μια cult γεύση καλού 80s τρόμου.

Υ.Γ. 1 Η «badass» εισαγωγική σκηνή της «Christine» υπό την μουσική υπόκρουση του «Bad to the Bone» των George Thorogood & The Destroyers 

In the Mouth of Madness 1994

In the Mouth of Madness 1994

Στο Στόμα της Τρέλας

Σκηνοθεσία: John Carpenter

Σενάριο: Michael De Luca

Είδος: Horror ΔΕ 90, Drama, Fantasy, Mystery, Thriller

Διάρκεια:1h 35m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Sam Neill: John Trent

Julie Carmen: Linda Styles

Jürgen Prochnow: Sutter Cane (as Jurgen Prochnow)

David Warner: Dr. Wrenn

John Glove: Saperstein

Bernie Casey: Robinson

Peter Jason: Mr. Paul

Ένας συγγραφέας μυθιστορημάτων τρόμου εξαφανίζεται λίγο πριν την κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου τελευταίου του βιβλίου. Ο εκδοτικός οίκος στέλνει έναν ερευνητή περιπτώσεων ασφαλιστικής απάτης για να τον εντοπίσει και να παραδώσει το χειρόγραφο του βιβλίου. Μετά από λίγο, όμως, ο τελευταίος αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι πολύ μεγάλο και τρομακτικό κρύβεται πίσω από την εξαφάνιση, που μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.

Ώρα χαράς για τους απανταχού οπαδούς του H.P. Lovecraft με αυτό το πολύ ψαγμένο θρίλερ τρόμου του John Carpenter που είναι επηρεασμένο από τα αθάνατα διηγήματα του άρχοντα του κοσμικού τρόμου. Αν και το IN THE MOUTH OF MADNESS δεν αντλεί την έμπνευσή του απευθείας από κάποια συγκεκριμένη από τις ιστορίες του μεγάλου Αμερικάνου συγγραφέα του φανταστικού, η Λαβκραφτιανή επιρροή είναι αναμφισβήτητη και ξεκάθαρη, και μάλιστα ίσως η ταινία του Carpenter να είναι μια από τις καλύτερες μεταφορές του έργου του Lovecraft στη μεγάλη οθόνη, χωρίς να είναι τέτοια στην πραγματικότητα!

O John Trent (Sam Neill) είναι ένας φλεγματικός ερευνητής ασφαλιστικών απατών που προσλαμβάνεται από έναν εκδοτικό οίκο για να βρει τον συγγραφέα τρόμου Sutter Caine (Jurgen Prochnow), ο οποίος εξαφανίστηκε λίγο πριν παραδώσει το χειρόγραφο για το τελευταίο και πολυαναμενόμενο βιβλίο του με τίτλο "In The Mouth Of Madness". Όλα αυτά εν μέσω βίαιων ταραχών που έχουν αρχίσει να ξεσπάνε στην πόλη χωρίς προειδοποίηση και φαινομενικά χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Σε ένα συγκεκριμένο σκηνικό, ο Trent παραλίγο να γίνει θύμα ενός τσεκουροφόρου παρανοϊκού, που τελικά αποδεικνύεται ότι ήταν ο ατζέντης του Sutter Caine.

Ο Trent φυσικά πιστεύει ότι η εξαφάνιση του Caine είναι τέχνασμα από τον εκδοτικό οίκο για να αυξήσει τις πωλήσεις του νέου βιβλίου του, οπότε δέχεται να ψάξει να τον βρει και να αποκαλύψει την απάτη.

Μετά από έρευνα στο συγγραφικό έργο του Sutter Caine, ο Trent καταλήγει ότι η μυθική πόλη του Hobbs End που περιγράφεται στα βιβλία του Caine είναι στην πραγματικότητα αληθινή και μάλιστα είναι το μέρος στο οποίο έχει καταφύγει ο Sutter Caine. Λέει, λοιπόν, την θεωρία του στον διευθυντή του εκδοτικού οίκου (Charlton Heston), ο οποίος του δίνει το ΟΚ να πάει να ψάξει, και στέλνει μαζί του και την εκδότη του Caine για να τον βοηθήσει.

Το ζευγάρι ξεκινάει για το Hobbs End το οποίο και εντοπίζει μετά από πολύ παράξενα σκηνικά, για να διαπιστώσουν ότι το χωριό και οι κάτοικοί του είναι ακριβώς όπως είχαν περιγραφεί από τον Sutter Caine στα βιβλία του. Μάλιστα, όταν κάποιοι από αυτούς ερωτώνται, μοιάζουν να αγνοούν την ύπαρξη του δημοφιλή συγγραφέα, με πρώτη και καλύτερη την κυρία Pickman (αναφορά στον Lovecraft- η ιστορία είναι το Pickman’s Model), την φαινομενικά καλοκάγαθη ιδιοκτήτρια του Πανδοχείο στο οποίο διανυκτερεύει το ζευγάρι.

Γρήγορα το ζεύγος αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά στο Hobbs End, μια άποψη που γίνεται βεβαιότητα όταν συναντήσουν τον ίδιο τον Sutter Caine σε έναν γοτθικό ναό, ο οποίος έχει θέση Ιερέα- Δημάρχου στο Hobbs End, με τους ντόπιους να τον φοβούνται θανάσιμα. Μια εξήγηση που δίνει ο πάντα δύσπιστος Trent είναι ότι το όλο σκηνικό είναι «στημένο» από τον Sutter Caine και τον εκδοτικό οίκο, αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, και ότι απλώς ήταν ένα πιόνι στα βέβηλα σχέδια του Sutter Caine και των σκοτεινών κοσμικών δυνάμεων τις οποίες υπηρετεί.

Όσοι ξέρουν από Lovecraft ήδη έχουν καταλάβει ότι οι σκοτεινές δυνάμεις τις οποίες ανέφερα δεν είναι άλλοι από τους πανταχού παρόντες στη δουλειά του Lovecraft Μεγάλους Παλιούς, τον Cthulhu, τον Yog- Sothoth και τα άλλα παιδιά, που αν και δεν αναφέρονται ποτέ τα ονόματά τους, είμαστε σίγουροι ότι για άλλη μια φορά στοχεύουν στην επιστροφή τους στη Γη και φυσιολογικά, στην καταστροφή των πάντων.

Πολύ έξυπνη προσέγγιση από τον Carpenter ο επιτηδευμένος περιορισμός των αναφορών στους Μεγάλους Παλιούς (το όνομά τους αναφέρεται μόνο μια φορά), μιας και πιστεύω ότι όσοι δεν έχουν ασχοληθεί με το έργο του Lovecraft θα είχαν πρόβλημα να κατανοήσουν το τι παίζεται. Αυτό είναι ταυτόχρονα και πρόβλημα για τα δρώμενα, καθώς οι θεατές που ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία ίσως θεώρησαν ότι το IN THE MOUTH OF MADNESS καταφεύγει σε γενικότητες και αοριστίες περί κάποιας ανώτερης μοχθηρής δύναμης που κατευθύνει την κατάσταση μόνο και μόνο για να ξεφύγει με εύκολο τρόπο από το να εξηγήσει το τι ακριβώς γίνεται. Εμείς όμως που διαβάζουμε Lovecraft («Εσείς διαβάζετε Sutter Caine;») ξέρουμε ακριβώς τι πάει να γίνει!

To IN THE MOUTH OF MADNESS μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως μια άσκηση φόρου τιμής στον Lovecraft. Όλα τα στοιχεία της ταινίας παραπέμπουν στο έργο του μεγάλου συγγραφέα του φανταστικού. Από τον κεντρικό ήρωα John Trent, δύσπιστο και ανελαστικό στις απόψεις του, ο ιδανικός απρόθυμος αγγελιαφόρος του ερχομού των Μεγάλων Παλιών, μέχρι τον ίδιο τον Sutter Caine, επίσης όργανο των κοσμικών οντοτήτων, που θα μπορούσε να παρομοιαστεί με τον ίδιο τον Lovecraft. Ο ναός του Sutter Caine φέρνει στο νου τον ναό του Esoteric Order of Dagon, του Τάγματος των ακόλουθων των Μεγάλων Παλιών, ενώ ακόμα και το Hobbs End μπορεί να παρομοιαστεί με τη μυθική Kadath, τον ονειρότοπο του Lovecraft, ή ακόμα και την επίσης μυθική R’lyeh, «όπου ο μεγάλος Cthulhu κοιμάται και ονειρεύεται».

Ο Carpenter αποφεύγει τα φιγουρατζίδικα ειδικά εφέ και τις σκηνές gore και παραμένει πιστός στο πνεύμα των ιστοριών του Lovecraft, αφήνοντας τον τρόμο να είναι συγκαλυμμένος και να ξεδιπλώνεται σιγά σιγά μπροστά στα μάτια του θεατή, που όπως σε κάθε ιστορία του Lovecraft, μόνο την ύστατη στιγμή αρχίζει να αντιλαμβάνεται το πραγματικό μέγεθος της απειλής. Ξανά, όσοι δεν έχουν κάποια σχέση με τον Lovecraft ίσως δυσκολευτούν να καταλάβουν τη σημασία της απειλής, μιας και το μόνο που ίσως δουν είναι κάποια όχι και πολύ πειστικά τέρατα που έρχονται από το πουθενά και χωρίς καμία ικανοποιητική εξήγηση.

Πέρα απ’ αυτά πάντως, το IN THE MOUTH OF MADNESS έχει κάτι για όλους αρκεί να πάει κανείς με τα νερά του, χωρίς να γίνεται ενοχλητικό ψάχνοντας να βουλώσει τις τρύπες του σεναρίου, που κακά τα ψέματα σε ένα βαθμό υπάρχουν. Η ατμόσφαιρα είναι αδιαπέραστη ιδίως όταν η δράση μεταφέρεται στο Hobbs End, ενώ το πρωταγωνιστικό ζευγάρι Neil- Prochnow είναι πραγματικά απολαυστικό. Αν μάλιστα κατάφερνε ο Carpenter να αποφύγει κάποιες συνηθισμένες Χολιγουντιανές κακοτοπιές, αφήνοντας ας πούμε τον Sam Neill να πάει μόνος του στο Hobbs End (όπως άλλωστε θα έκανε ο οποιοσδήποτε Λαβκραφτιανός ήρωας) αντί να στείλει μαζί του την αδιάφορη Julie Carmen, θα μιλούσαμε για ένα κλασσικό και διαχρονικό έργο τρόμου. 

POLTERGEIST 1982

 

POLTERGEIST 1982

Το Πνεύμα του Κακού

Σκηνοθεσία: Paul Schrader

Σενάριο: DeWitt Bodeen, Alan Ormsby, Paul Schrader

Είδος: Horror ΔΕ 80, Fantasy, Thriller

Διάρκεια:1h 58m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Craig T. Nelson: Steve Freeling

JoBeth Williams: Diane Freeling (as Jobeth Williams)

Beatrice Straig: Dr. Lesh

Dominique Dunne: Dana Freeling

Oliver Robins: Robbie Freeling

Heather O'Rourke: Carol Anne Freeling

Michael McManus: Ben Tuthill

 Για την εποχή της, αρκετά δυνατή ταινία. Ακόμα και σήμερα, κάποιες σκηνές σε κάνουν να ανατριχιάζεις! Ειδικά το γυναικείο μέντιουμ... είχε μια φωνή... Παναγιά μου!

"Αν μπορούσε να πει κανείς ότι το 1982 στιγματίστηκε από μια συγκεκριμένη ταινία, τότε αυτή θα ήταν ο E.T. O Εξωγήινος, που σχεδόν υπερκάλυψε το ρεκόρ εισιτηρίων του Πολέμου των Άστρων στις αμερικανικές αίθουσες.

Όμως ο Steven Spielberg θα είχε άλλο ένα μικρό δημιούργημα να υποδείξει για εκείνη τη χρονιά, ένα τρομακτικό φαντασματάκι που μπορεί να δεχόταν τις οδηγίες του Tobe Hooper, σκηνοθέτη του ιστορικού Σχιζοφρενή δολοφόνου με το πριόνι, όμως φαίνεται από χιλιόμετρα μακριά ότι μοιραζόταν τον ίδιο πατέρα με τον φιλικό εξωγήινο.

Το Poltergeist, είναι η ιστορία των Freelings, μιας οικογένειας που ανακαλύπτει ότι συγκατοικεί με μια ομάδα χαμένων ψυχών, υποτακτικών σε ένα δυνατό και κακιασμένο πνεύμα.

Οι «Άλλοι» υποδηλώνουν την παρουσία τους με τα γνωστά κόλπα, αρχικά σπάζοντας μερικά ποτήρια, ή μετακινώντας μερικά έπιπλα από δω κι από κει, κόλπα που έχουν και την πλάκα τους και δεν χρειάζεται να τσακωθούν για το ποιος θα φέρει τη μεσημεριανή πίτσα απ’ την κουζίνα ας πούμε.

Όμως τα πράγματα δυσκολεύουν για τον Steven και την Diane Freeling (Craig T. Nelson και JoBeth Williams), όταν τα πνεύματα αρχίζουν να καταλαμβάνουν δέντρα και παιχνίδια, κατατρομάζοντας το γιο τους Robbie (Oliver Robins) και στο κάτω-κάτω, θέτοντας εν αμφιβόλω τη σωματική του ακεραιότητα!

Δεν είναι και λίγο να προσπαθεί να σε καταπιεί κοτζαμάν πλατάνι δεκαετιών. Το ποτήρι ξεχειλίζει, όταν τα πνεύματα αποφασίζουν να απαγάγουν την κορούλα τους Carol Anne (Heather OΚΌRourke), και να τη μεταφέρουν στη διάστασή τους βιαίως όταν την άλλη μέρα έχει σχολείο...

Οι απηυδισμένο πλέον γονείς, βασιζόμενοι στο χίπικο παρελθόν τους, αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο αναζητώντας βοήθεια στο παραψυχολογικό τμήμα του τοπικού πανεπιστημίου (κάθε σχολή πρέπει να έχει από ένα), και σύντομα στο σπίτι καταφθάνουν τρεις πλήρως εξοπλισμένοι ghost busters, ουδεμίαν ιδέα έχοντες ωστόσο για το τι πρόκειται να αντικρίσουν.

Σοκαρισμένοι μέχρι τα μπούνια από τους υπερδραστήριους ενοίκους της «άλλης πλευράς» του σπιτιού, συγκεντρώνουν αρκετό υλικό έρευνας για την επόμενη δεκαετία, και αποφασίζουν ότι απαιτείται η παρουσία έμπειρου εξορκιστή, και μπαίνει στην ιστορία μας η μικροσκοπική και τόσο χαρισματική Tangina (Zelda Rubenstein), ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μέντιουμ της φιλμικής ιστορίας, που δηλώνει άμεσα ότι το σπίτι τελεί υπό την κυριαρχία ενός πολύ δυνατού δαίμονα με το προσωνύμια «Το Κτήνος» (The Beast).

Έτσι, είναι στο χέρι των γονιών της, να σώσουν τη μικρή Carol Anne από τον παντοδύναμο καλικάντζαρο, με την καθοδήγηση της Tangina φυσικά.

Οι ξεκαρδιστικές αναφορές της ταινίας στο Star Wars, με μια εικόνα του Darth Vader να είναι παρούσα κάθε φορά που η «σκοτεινή πλευρά» πρόκειται να κάνει την εμφάνισή της, είναι ένα από τα μπαχάρια που νοστιμίζουν το εκπληκτικά καλογραμμένο σενάριο αυτού του haunted house with a twist, που έγραψε ιστορία.

Ακόμη και σήμερα, είναι μια από τις καλύτερες ιστορίες φαντασμάτων, που δε δειλιάζει να δαγκώσει τη -στατιστικά επικρατούσα στην Αμερική- μεσοαστική κοινωνία, με το αποκορύφωμα του δεικτικού σαρκασμού να αποκρυσταλλώνεται στη σκηνή του πρωταγωνιστικού διδύμου των γονιών να χαλαρώνουν με ένα τσιγαριλίκι αφού βάλουν τα παιδιά για ύπνο.

Τα όνειρα της μέση οικογένειας για ένα ωραίο σπίτι με μεγάλο κήπο και πισίνα, στο μέσο της ειδυλλιακής υπαίθρου, γίνεται σμπαράλια κάτω από το βλέμμα του συμπαραγωγού και συν-σεναριογράφου Spielberg, που εμφανώς είχε πολλά περισσότερα να κάνει με τη σκηνοθεσία της ταινίας απ΄ ό,τι ο Hooper, με το ένα πλάνο πίσω από το άλλο να φέρουν τη δική του υπογραφή.

Και το λέω αυτό, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το βλέμμα του Hooper, στα χέρια του οποίου το οπτικό σοκ θα ήταν αμείλικτο, αλλά το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα αδιάφορο για την εικαστική του αρτιότητα...

Αλλά πάλι, σε μια τέτοια περίπτωση το όνομα του Spielberg στους παραγωγούς μάλλον δε θα αρκούσε για να πάρει η ταινία το τελικό rating του ParentΚΌs Guiding, με το οποίο αντικαταστάθηκε το αρχικό Restricted, δύο χρόνια πριν τη μαγική ανακάλυψη του PG13!

Το σεξουαλικό θέμα μπορεί να μην υφίσταται και οι βρισιές να διατηρούνται στο επίπεδο του «σκατά», αλλά η ονειρική σκηνή «απολέπισης», η προαναφερθείσα αντικαπνιστική πολιτική των γονιών και το ξεσάλλωμα των αποσυντιθέμενων πτωμάτων λίγο πριν το τέλος, θα αρκούσαν για να δώσουν το απαγορευτικό σηματάκι σε αυτήν την αγαπημένη παραγωγή των 80s.

Το Poltergeist άνοιξε με μια βδομάδα διαφορά από τον καλοκάγαθο Εξωγήινο ξάδερφό του και φυσικά δεν χρειάστηκε να ακολουθήσει την ξέφρενη πορεία του στο Box Office, για να καταφέρει όμως γεννήσει δύο sequel που κέρδισαν το μένος κριτικών και κοινού- και έναν τρομακτικό θρύλο!

H λεγόμενη κατάρα του Poltergeist αιωρείται ακόμη πάνω τον πρόωρο χαμό της εξαιρετικά ταλαντούχας Heather OΚΌRourke (οι συνεργάτες της μιλούσαν συνέχεια για την ικανότητά της να αποστηθίζει 60 σελίδες σεναρίου την ώρα!) και υποδαυλίζεται από τη δολοφονία δια στραγγαλισμού της Dana Freeling, (στην ταινία υποδυόταν τη μεγαλύτερη αδερφή της), το παρ` ολίγον ατύχημα στη σκηνή που ο Oliver Robins μοιράζεται με τον δαιμονισμένο λούτρινο κλόουν, και τους θανάτους άλλων μελών των δύο ταινιών που ακολούθησαν..."