Der Blaue Engel 1930

Der Blaue Engel 1930

Ο ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Σκηνοθεσία: Josef von Sternberg

Σενάριο: Heinrich Mann, Carl Zuckmayer

Είδος: Drama, Music

Διάρκεια: 1h 44min

Γλώσσα: Γερμανικά

Υπότιτλοι: cerigo

Παίζουν:

Emil Jannings = Καθηγητής Immanuel Rath

Marlene Dietrich = Lola Lola

Kurt Gerron = ο μάγος

Rosa Valetti            = Guste, η γυναίκα του

Hans Albers = Mazeppa, Ο δυνατός άνδρας

Reinhold Bernt = Ο κλόουν

Ο καθηγητής Ρατ, εργάζεται σε ένα λύκειο και είναι ο τυπικός, παλαιών αρχών αυστηρός δάσκαλος, που ζει μια άχαρη, μίζερη και άδεια ζωή. Δεν ξέρει τίποτα άλλο από σπίτι-δουλειά. Καταπιέζει τους μαθητές του, που τον τρέμουν, και δεν ζει καμιά χαρά. Όταν ανακαλύπτει ότι μερικοί μαθητές του συχνάζουν σε ένα καμπαρέ, τον «Γαλάζιο άγγελο», αποφασίζει να πάει εκεί, για να τους βρει για να τους πιάσει. Εκεί, όμως βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν είχε ποτέ φανταστεί: στη σκηνή του καμπαρέ, βγαίνει η σαγηνευτική τραγουδίστρια Λόλα Λόλα, η οποία, με τολμηρή εμφάνιση, τραγουδά για τον έρωτα και την ελεύθερη φύση του. Ο Ρατ, αντί να μαλώσει τους μαθητές του, μπλέκεται στα δίχτυα του έρωτα της νεαρής αυτής πανέμορφης καμπαρετζούς.

Μέσα του ξεσπά ένα άσβεστο πάθος για την Λόλα, που δεν σταματά πουθενά. Ο ξεπεσμός του καθηγητή αρχίζει. Η Λόλα τον κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει και ο Ρατ όλο και περισσότερο βυθίζεται σε αυτό τον κόσμο των ύποπτων νάιτκλαμπ και χάνει το κοινωνικό του στάτους και την αξιοπρέπειά του, για χάρη της περίφημης Λόλα…

Ένας ρόλος που έφερε την διεθνή αναγνώριση του τεράστιου ταλέντου της Marlene Dietrich και έδωσε συνέχεια στην αποθέωση του Jannings, που μόλις είχε κερδίσει το πρώτο Όσκαρ ανδρικού ρόλου στην ιστορία και είχε ήδη πρωταγωνιστήσει με τεράστια επιτυχία σε ταινίες του Murnau. Τραγούδι, γοητεία και στοιχεία του γερμανικού εξπρεσιονισμού στις αρχές του ομιλούντος κινηματογράφου.

WENN DIE CONNY MIT DEM PETER 1958

WENN DIE CONNY MIT DEM PETER 1958

Όταν σμίγουν Τα Νιάτα

 Σκηνοθέτης: Fritz Umgelter

Συγγραφείς: Aldo von Pinelli (screenplay), Joachim Wedekind

Παίζουν και τραγουδούν: Peter Kraus και Cornelia Froboess

Συμμετέχουν επίσης οι: Loni Heuser,        Ernst Stankovski, Peter Vogel, Thomas Fabian,

Polly Geerts, Rolf Pinegger, Gerd Vespermann, Rudolf Vogel, Hans Epskamp

Διάρκεια: 106 λεπτά – Είδος: Μουσική νεανική κωμωδία

Ελληνικοί υπότιτλοι  δικής μου μετάφρασης.

Να σημειώσω πως ενώ αν γνωρίζει κάποιος αρκετά καλά Γερμανικά, είναι εύκολο να καταλάβει τους διαλόγους, το να τους αποδώσει όμως στα Ελληνικά είναι άλλο πράγμα. Πρέπει αφού ακούσει και κατανοήσει τα λεγόμενα, να μην κάνει ακριβή μετάφραση σαν ηλεκτρονικό λεξικό, αλλά να μεταφέρει στα Ελληνικά το τι θα έλεγε αυτός που μιλά αν ήταν έλληνας. Έτσι λοιπόν μην περιμένετε καταλέξη μετάφραση, γιατί το νόημα θα ήσαν... αρλούμπες. Απευθύνομαι στου ημιμαθείς που μου την έχουν πέσει στο παρελθόν, ότι και καλά η μετάφρασή μου έχει πολλά λάθη.

Στα τέλη της δεκαετίας του 50, τότε που όλοι οι νεαροί και οι πιτσιρικάδες ήμασταν ξετρελαμένοι με τους νέους μουσικούς ρυθμούς, (όσοι ήμασταν), και οι αμερικανοί τραγουδιστές του Rock ήσαν το ίνδαλμά μας, μια ταινία εμφανίστηκε στα σινεμά με τον μεταφρασμένο Ελληνικό τίτλο: "Όταν σμίγουν Τα Νιάτα". Διαφημιζόταν πως έπαιζε και τραγουδούσε ο Γερμανός Elvis Presley "Perter Kraus"! Φυσικά, τόσο εγώ όσο και οι συνομήλικοί μου δεν μείναμε ασυγκίνητοι σ' αυτό. Κατά κάποιο τρόπο αισθανόμαστε "μειονότητα" και με κάθε ευκαιρία τρέχαμε να εκτονωθούμε. Οι ενήλικες θεωρούσαν το Rock κάτι το ανάρμοστο και αυτούς που το άκουγαν και το χόρευαν ήσαν , αντίστοιχοι με αυτούς που διάβαζαν ¨Μάσκα" και άλλα... "εγκληματικά" περιοδικά! Από τους δήθεν προοδευτικούς της εποχής, αλλά και από τους δήθεν πατριώτες,  ακούγαμε κατηγόριες, πως ασπαζόμαστε την ύποπτη κουλτούρα της Δύσης και συμβάλουμε κι εμείς σον αφελληνισμό της κοινωνίας μας! Για τους ρεμπέτες δεν το συζητώ. Γι αυτούς ο "Ροκάς" ήταν συνώνυμο του "αδελφή"!

Οι ποιο συγκαταβατικοί διακωμωδούσαν το νέο "ψώνιο" της νεολαίας. Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε βλέποντας Ελληνικές ταινίες της εποχής.

Το θέμα της  ταινίας είναι κάτι όπως σ τις δικές μας "Ρόδα Τσάντα και κοπάνα¨. Σε πιο soft μορφή λόγο εποχής. Πράγματι, αν τολμούσαν οι τότε μαθητές να κάνουν τις πλάκες που είδαμε στις αντίστοιχες Ελληνικές ταινίες, ούτε σαν οδοκαθαριστές δεν θα μπορούσαν να βρουν δουλειά!

Άλλες εποχές!

Αυτό που διαφοροποιεί την ταινία είναι η μοντέρνα, (για την εποχή), νεανική μουσική της. Πράγματι, διορατικοί Ευρωπαίοι επιχειρηματίες, μη σκοπεύοντας να αφήσουν το μονοπώλιο της νέας μόδας στους Αμερικανούς, παρουσίασαν τους δικούς τους Roc σταρ. Οι Γερμανοί επέλεξαν τον Peter Kraus, οποίος τραγουδούσε αξιόλογα για την εποχή νεανικά τραγούδια. Το καλλίτερο τραγούδι του κατά την γνώμη μου που ακούγετε στην ταινία είναι το "Sugar Baby". Αμέσως προμηθεύτηκα το δισκάκι αυτό και το ακούγαμε στα πάρτι μας.

ακούστε το:

Να σας πληροφορήσω πως όπως μαθαίνω από φίλους μου στη Γερμανία, ο Peter Kraus, παρά την ηλικία του, είναι μια χαρά. Εμφανίζετε μάλιστα συχνά σε ρετρό τηλεοπτικές εκπομπές, τέτοιες σαν του δικού μας Παπαδόπουλου, και τραγουδά με αρκετή επιτυχία παλιά του τραγούδια!

Αυτή που είναι επίσης άξια προσοχής, είναι η παρτενέρ του Cornelia Froboess, (Conny). Η κοπέλα αν και ξεκίνησε την καριέρα της ως ποπ τραγουδίστρια, και με τον Peter Kraus αποτέλεσαν ένα πολύ δημοφιλές δίδυμο, τελικά αφιερώθηκε στον κινηματογράφο όπου έπαιξε σε αρκετές αξιόλογες ταινίες.

Τελικά σας προειδοποιώ και πάλι να μην περιμένετε καμία ταινία διαμάντι. Απευθύνεται αποκλειστικά στους νοσταλγούς εκείνης της εποχής και σε όσους επιθυμούν να την γνωρίσουν.

DIE BLECHTROMMEL (1979)

DIE BLECHTROMMEL (1979)

Το Ταμπούρλο

Σκηνοθεσία: Volker Schlöndorff - Φωτογραφία: Ίγκορ Λούθερ

Μουσική: Μωρίς Ζαρ - Σενάριο: Jean-Claude Carrière

Από την νουβέλα του Günter Grass

Ηθοποιοί: Μάριο Αντόρφ (Άλφρεντ Ματζεράθ), Άντζελα Βίνκλερ (Άγκνες Ματζεράθ), Ντέιβιντ Μπένετ (Όσκαρ Ματζεράθ),

Ντανιέλ Ολμπρίσκι (Γιαν Μπρόνσκι)

Διάρκεια: 143 λεπτά – Βαθμολογία: 7,6

Ελληνικοί υπότιτλου σε ξεχωριστό αρχείο

που μετέφρασα από τους Γερμανικούς διαλόγους

Το Ντάντσινγκ, που σήμερα λέγεται Γκντάνσκ και ανήκει στην Πολωνία, φιλοξενούσε στο μεσοπόλεμο τρεις κοινότητες: Πολωνούς, Γερμανούς κι Εβραίους. Στην πόλη αυτή γεννιέται στα 1924 ένα παιδί με πρόωρη πνευματική ανάπτυξη και ιδιαίτερα χαρίσματα: Ο Όσκαρ, ένα παιδί της δεκαετίας του 1930, όταν κλείνει τα τρία του χρόνια, αποφασίζει να πάψει να μεγαλώνει (κατόπιν ατυχότατος). Έτσι περνάει όλη του τη ζωή σαν ένα τρίχρονο αγόρι, παρατηρώντας τους μεγάλους και εν μέρει τιμωρώντας τους για την ανηθικότητα και την αδιαφορία τους

Περίεργη και ορισμένες στιγμές ενοχλητική ταινία που είχε κάνει τεράστια αίσθηση στην εποχή της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σοκάρει ακόμη και σήμερα. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο τού Γκούντερ Γκρας, με εφιαλτική μουσική του Μωρίς Ζαρ και το Νίκο Περάκη να τον συναντάμε στους τίτλους ως σκηνογράφο. Το Ταμπούρλο είναι από τις πλέον πολιτικώς μη-ορθές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Με μια εμμονή για το τσίγκινο ταμπούρλο του και μια φωνή που σπάει κρύσταλλα...

ο μικρός Όσκαρ φτάνει τα 21 του χρόνια διασχίζοντας την περίοδο της ανόδου του Χίτλερ και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κάνει έρωτα με γυναίκες, αποκτά παιδί...

παίρνει μέρος σε περιοδεύοντα θίασο του Υπουργείου Προπαγάνδας για τους Γερμανούς στρατιώτες. Ποθεί, ερωτεύεται, τον ερωτεύονται, τον ποθούν, εκδικείται, παρατηρεί και σχολιάζει, πάντοτε στο σώμα ενός 3χρονου παιδιού, με το ίδιο απορημένο και στα όρια του άρρωστου ύφος.

Βασισμένη στο ομώνυμο αλληγορικό βιβλίο του Γκύντερ Γκρας, η ταινία αποτελεί μια τοιχογραφία της κρίσιμης για τη Γερμανία περιόδου 1924-1945. Τα τρία πρώτα χρόνια, στα οποία ο ΄Οσκαρ μεγαλώνει κανονικά, συμπίπτουν με μια περίοδο δημοκρατίας στη χώρα, που ωστόσο δεν κατάφερε να ανακόψει τη φόρα του επερχόμενου ναζισμού. Από κει και μετά, βλέπουμε όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα μέσα από το φίλτρο της αθωότητας του παιδιού, που δίνει σ' αυτά μυθολογικές και φανταστικές διαστάσεις.

Η προσπάθεια του Γκρας και του Σλέντορφ να αμβλυνθούν οι πληγές που άφησε η περίοδος αυτή, μας είναι κατανοητή: ακόμη και οι πιο θερμοί υποστηριχτές της ιστορικής ακρίβειας ανατριχιάζουν μπροστά στη ναζιστική κτηνωδία. Άλλωστε, γίγαντες του γερμανικού πνεύματος σαν τον Μπρεχτ, προτίμησαν πολλές φορές το συμβολισμό και τη σάτιρα προκειμένου ν' αποτυπώσουν την πραγματικότητα στα έργα τους.

Ο τρόμος κι η αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ είναι σκληρή για να την αντικρίσει κανείς κατάματα.

Κάτω απ΄ αυτή την οπτική γωνία, βλέπουμε εντυπωσιακές εικόνες από αστραφτερά ντεκόρ, που συνθέτουν μια πανέμορφη ταινία (να σημειωθεί ότι η παραγωγή είναι τετραεθνής: Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία και Γιουγκοσλαβία!).

Στο καστ, ξεχωρίζει ο δωδεκάχρονος Νταβίντ Μπένετ, που εμψυχώνει υπέροχα τον δύσκολο και τραγικό συνάμα ρόλο ενός παιδιού-ενήλικα. Το «Ταμπούρλο» πήρε το όσκαρ της καλύτερης ξένης ταινίας, μοιράστηκε το Χρυσό Φοίνικα του φεστιβάλ των Κανών (με το «Αποκάλυψη Τώρα» του Κόππολα) και χαρακτήρισε-ολοκλήρωσε μια σημαντική δεκαετία για το γερμανικό σινεμά.