Ella Cinders 1926

Ella Cinders 1926

Σταχτοπούτα του 1926

Σκηνοθεσία: Alfred E. Green

Σενάριο: Mervyn LeRoy, Frank Griffin

Είδος: Comedy, Romance

Διάρκεια: 1h 15min

Μεσότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

Παίζουν:

Colleen Moore = Ella Cinders

Vera Lewis = Μητέρα Cinders

Lloyd Hughes= Waite Lifter, ο παγοπώλης φίλος της Ella

Doris Bake = Lotta Pill, 1^η κόρη

Emily Gerde = Prissy Pill, 2^η κόρη

Mike Donlin = Θυρωρός του Film Studio

Jed Prouty = Δήμαρχος

Jack Duffy = Αρχηγός πυροσβεστικής

Harry Allen = Φωτογράφος

Alfred E. Green = Διευθυντής

Εμπνευσμένη από το παραμύθι "Η Σταχτοπούτα", τη βασανισμένη από μητριά και τις κόρες της καλόκαρδη κοπέλα που στο τέλος ανταμείφτηκε γενόμενη "Πριγκίπισσα", και απετέλεσε το όνειρο δεκάδων κοριτσιών, είναι η παρούσα ταινία.

Ο πρώτος σύζυγος της κυρίας Cinders απεβίωσε αφήνοντάς την χήρα με δύο κορίτσια. Την Lotta Pill και την Prissy Pill. Η κυρία Cinders  ξαναπαντρεύτηκε αλλά της πέθανε και ο δεύτερος σύζυγος, αφήνοντάς της ένα ακόμα κορίτσι, την Ella. Απ' ότι φάνηκε η κα Cinders δεν τον συμπαθούσε καθόλου τον 2^ο άντρα της, με αποτέλεσμα όλο το μίσος εναντίον του να το εισπράττει η φτωχή Ella, την οποία μετέτρεψε σε δούλα την ίδιας αλλά και των μεγάλων θυγατέρων της. Ντυμένη με κουρέλια έπρεπε να κάνει τις πιο βαριές δουλειές και να υπακούει τις εντολές που έδινε η μητέρας της και οι αδελφές της. Το μόνο πρόσωπο που την έβλεπε με συμπάθια και οίκτο ήταν ο νεαρός παγοπώλης Waite Lifter.

Κάποτε οι επισκέπτες στο σπίτι των Cinders, διάβασαν ότι μία κινηματογραφική εταιρία προκήρυξε διαγωνισμό για να επιλέξει μία νέα κοπέλα που θα έκλεινε συμβόλαιο μαζί της για να την προωθήσει ως ηθοποιό. Η νεαρές της ομήγυρης ενθουσιάστηκαν καθώς και η Ella, η οποία όμως δεν τολμούσε να πλησιάσει για να μάθει περισσότερα. Αυτές που ήθελαν να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό, έπρεπε να στείλουν μια φωτογραφία τους και να λάβουν μέρος σε ένα διαγωνισμό χορού  Η μαμά αμέσως αποφάσισε να προωθήσει την μεγάλη της κόρη, πιστεύοντας ότι έχει όλες τις δυνατότητες να κερδίσει τον διαγωνισμό. Έδειξε μάλιστα ένα βιβλίο που είχε, που εκεί έγραφε οδηγίες για υποψήφιες ηθοποιούς, το τι να κάνουν για να πετύχουν τον σκοπό τους.

Η Ella  έπρεπε να βάλει στο χέρι αυτό το βιβλίο για να μάθει τις συμβουλές που έδινε. Την νύχτα που η αδελφή την αποκοιμήθηκε με το βιβλίο στο χέρι, μπήκε στο δωμάτιό της και το πείρε. Εκεί διάβασε ότι το σημαντικότερο για μια υποψήφια ηθοποιό είναι η έκφραση των ματιών. Πως πρέπει να είναι όταν φλερτάρουν, όταν εκφράζουν έρωτα αλλά και όταν συγκλίνουν! Εδώ μας παρουσιάζεται ένα τρικ του πρώιμου κινηματογράφου, που με τα σημερινά μέσα είναι πολύ εύκολο να πραγματοποιηθεί, αλλά την εποχή εκείνη ήταν πολύ δύσκολο και άφηνε έκπληκτους τους θεατές. Παρατηρούμε λοιπόν την Ella να προσπαθεί να κάνει τα μάτια της να συγκλίνουν με αποτέλεσμα την μια φορά να στρέφονται και τα δύο προς την μύτη της και την άλλη να στρέφονται από την αντίθετη φορά.

Αυτό το πετυχαίνει ο εικονολήπτης κινηματογραφώντας το πρόσωπο δύο φορές. Την πρώτη φορά να παίζουν τα μάτια προς τα δεξιά, και την δεύτερη προς τα αριστερά. Κόβει τις ταινίες κάθετα στην μέση και ενώνει το πρώτο κομμάτι της πρώτης με το δεύτερο κομμάτι της δεύτερης. Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε τα μάτια του κοριτσιού να παίζουν το ένα προς τα δεξιά και το άλλο προς τα αριστερά.

Ορίστε τι εννοώ:

https://www.klik.gr/uploads_image/2017/01/25/p1b7bbg9pi1rg0pca170m13qp17kl9_900.gif

https://www.klik.gr/uploads_image/2017/01/25/p1b7bbg9pi1ijm1ge514sf2ft1ndka_900.gif

Τελικά η κοπέλα πάει στο φωτογράφο για να βγάλει την φωτογραφία της. Αυτός την στήνει σε μια πόζα και της λέει να μην κινείται. Μία μύγα όμως τριγυρίζει στο πρόσωπό της αλλά ο φωτογράφος επιμένει να μην κουνιέται. Αυτή με μία γκριμάτσα προσπαθεί να απαλλάξει την μύτη της από την μύγα. Ο φωτογράφος δεν το αντιλαμβάνεται και την φωτογραφίζει σε αυτή την κωμική στάση. Την διαβεβαιώνει ότι η φωτογραφία θα σταλεί εγκαίρως στη επιτροπή του διαγωνισμού και αυτή αποχωρεί.

Η Ella είναι απαρηγόρητη διότι η μητέρα της δεν της επιτρέπει να λάβει μέρος στον διαγωνισμό. Τότε εμφανίζεται ο Lloyd, ο νεαρός παγοπώλης, και την πείθει να πάνε στον διαγωνισμό και αυτός να είναι ο συνοδός της. Πράγματι φθάνουν στην αίθουσα χορού, όπου οι υποψήφιες περιμένουν στην ουρά να παρουσιαστούν στην επιτροπή η οποία θα τις αξιολογήσει αφού δει και την φωτογραφία τους. Όταν φθάνει η σειρά της Ella, οι της επιτροπής ανοίγουν τον φάκελο με την φωτογραφίας της… και βλέποντας την κωμική της πόζα ξεσπάνε σε γέλια. Ταυτόχρονα οι μέγαιρες της οικογένειάς της αντιλαμβάνονται την παρουσία της και ορμάνε εναντίον της. Η δύστυχη Ella Το βάζει στα πόδια για να γλυτώσει. φεύγοντας δε τρέχοντας, της φεύγει η μία της γόβα την οποία περιμαζεύει ο φίλος της Lloyd, για να μας τονίσουν την συσχέτιση του σεναρίου με το παραμύθι της σταχτοπούτας.

            Οι ομοιότητες με το παραμύθι όμως σταματάνε εδώ. η Ella αποφασίζει να αποδράσει από το τυραννικό οικογενειακό της περιβάλλον και να προσπαθήσει να σταθεί μονάχη της στα πόδια της.

Τελικά κάποτε καταφθάνει η επιτροπή διαγωνισμού στο σπίτι των Cinders, και ανακοινώνει στην μητέρα ότι η κόρη της είναι η νικήτρια του διαγωνισμού. Η κα Cinders νομίζει ότι πρόκειται για την κόρη της Lotta και ενθουσιάζεται. Τελικά όμως απογοητεύεται όταν της διευκρινίζουν ότι πρόκειται για την μικρή της κόρη, την Ella. Η Ella μάλιστα λαμβάνει το χρηματικό ποσό που αντιστοιχεί με το εισιτήριο του τραίνου για το Χόλυγουντ! Η μάνα με τις δύο χαϊδεμένες κόρες πενθούν, ενώ σύσσωμος ο πληθυσμός της μικρής κωμόπολης συγκεντρώθηκε στο σταθμό για να κατευόδωση το κορίτσι που τίμησε την πόλη τους.

Φθάνοντας όμως η Ella στο Χόλυγουντ, την πληροφορούν ότι ο διαγωνισμός ήταν μία απάτη που οι διοργανωτές του οι οποίοι και συνελήφθησαν, σε κάτι πονηρό απέβλεπαν. Μάταια προσπαθεί να μπει στο χώρο της κινηματογραφικής εταιρίας και να μιλήσει με κάποιον υπεύθυνο. Ο θυρωρός είναι κέρβερος και την αποπέμπει διαρκώς. Κάποτε καταφέρνει να μπει μέσα αλλά πέφτει σευ γκάφες που πέφτουν στην αντίληψη κάποιου σκηνοθέτη. Αυτός εκτιμά ότι το κορίτσι έχει το ταλέντο της κωμικής ηθοποιού και κλείνει συμβόλαιο μαζί της Οι επιτυχίες της Ella είναι πολύ μεγάλες, έτσι ώστε αποφασίζεται να πρωταγωνιστήσει σε μία ταινία που θα γυριστεί την πόλη καταγωγής της. Πράγματι, τα γυρίσματα ξεκινούν με τη ίδια στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης.

Εντωμεταξύ ο φίλος της ο παγοπώλης που τελικά ήταν γιος πλούσιου επιχειρηματία, και επειδή διαφώνησε με τον πατέρα του σε κάτι, πήγε και εργάστηκε ως παγοπώλης για να του αποδείξει ότι μπορεί να επιβιώσει και μόνος του, χωρίς την οικονομική του υποστήριξη, πήρε το τραίνο και φθάνει στην κωμόπολη με σκοπό να την ζητήσει σε γάμο!

Κατεβαίνοντας στον σταθμό την βλέπει εκεί και δεν αντιλαμβάνεται ότι την γυρίζουν ταινία. Την απαγάγει κυριολεκτικά και τη χώνει στο τραίνο που ξεκινά αμέσως. Έξαλος ο σκηνοθέτης τρέχει πίσω από το τραίνο ενώ ο νεαρός του φωνάζει κάτι που στις μέρες μας ηχεί ως κάτι πολύ αντιφεμινιστικό: "Βρες τε άλλη πρωταγωνίστριας, διότι εμείς παντρευόμαστε!"

The General 1926

The General 1926

Ο Στρατηγός

Σκηνοθεσία: Clyde Bruckman, Buster Keaton

Σενάριο: Buster Keaton, Clyde Bruckman

Είδος: Action, Adventure, Comedy

Διάρκεια: 1h 7min

Παίζουν:

Buster Keaton = Johnnie Gray

Marion Mack = Annabelle Lee

Glen Cavender = Λοχαγός Anderson

Jim Farley = Στρατηγός Thatcher

Frederick Vroo = Ένας στρατηγός του Νότου

Charles Henry Smith = Ο πατέρας της

Frank Barnes = Ο αδελφός της

Ο «Στρατηγός» θεωρείται, από πολλούς διεθνείς κριτικούς, μια από τις αρτιότερες ταινίες που έχουν ποτέ γυριστεί κι αν κάποιος την παρακολουθήσει, μπορεί εύκολα να καταλάβει τον λόγο που ακόμα και σήμερα αξίζει κάποιος να τη θαυμάζει.

Πρώτα απ` όλα, είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι την ταινία, που θεωρητικά ανήκει στο σλάπστικ, δύσκολα μπορεί κάποιος να την κατατάξει σε ένα μόνο είδος. Ο Buster Keaton έχει καταφέρει να δώσει στο κινηματογραφικό στερέωμα ένα έργο που γλιστράει από την κωμωδία στο δράμα, από το δράμα στη δράση, από την δράση στον πόλεμο, από τον πόλεμο στον ρομαντισμό, από τον ρομαντισμό στην αγωνία (όχι στο θρίλερ, γιατί εκείνη την περίοδο το είδος αυτό δεν υφίσταται με τους μετέπειτα όρους) κι από την αγωνία γυρνάει πάλι πίσω στο κωμικό στοιχείο. Νομίζω δεν υπάρχει κάποιο κινηματογραφικό είδος στο οποίο να μην μπορεί να ενταχθεί, και το καταπληκτικότερο όλων είναι ότι μέσω των μεταβαλλόμενων καταστάσεων, ο θεατής περνά γλυκά κι αρμονικά, όχι εκβιαστικά, από το ένα είδος στο άλλο.

Άλλο ένα στοιχείο που κάνει την ταινία να ξεχωρίσει είναι ότι βρίσκεται πολύ μπροστά από την εποχή της. Αφενός, στην μεγάλη οθόνη, θα υπάρξει μια σκηνή όπου ο Keaton και η Marion Mack θα φιληθούν, κάτι το οποίο στον σύγχρονο θεατή φαντάζει απολύτως φυσικό, αλλά για την εποχή εκείνη δεν παύει ν` αποτελεί πρωτοπορία. Αφετέρου, ακόμα κι ένας σύγχρονος θεατής είναι αδύνατον να μην παρατηρήσει ότι η ταινία είναι μια εξαιρετικά ακριβή παραγωγή που περιέχει, παράλληλα, και τη σκηνή της πτώσης του τρένου, που θα τη δούμε να επαναλαμβάνεται, με παρεμφερή τρόπο, μετά από 31 ολόκληρα χρόνια στην Γέφυρα του Ποταμού Κβάι.

Ο «Στρατηγός», όπως γνωρίζουμε δε, είναι από τις πρώτες ταινίες που αναφέρονται ανοιχτά στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο με κωμική χροιά, άλλη μια πρωτοπορία της εποχής. Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι εκτός των διαφόρων καινοτομιών που εισάγει, για τον σύγχρονο θεατή δεν καταλήγει να αποτελεί μια ταινία που θα πρέπει να τη δει από τη σκοπιά μιας συγκεκριμένης εποχής για να την εκτιμήσει. Αντιθέτως, ο Keaton έχει καταφέρει να δημιουργήσει στον «Στρατηγό» διαχρονικές εικόνες και διαχρονικά γκαγκ που καταφέρνουν να αιφνιδιάσουν ακόμα κι έναν δύσκολο θεατή.

Το «μεγάλο πέτρινο πρόσωπο» του Buster Keaton με τα διάφορα ακροβατικά του και την απλή, αλλά πάντα εύστοχη σκέψη του, καταφέρνει να κάνει τον θεατή να καρδιοχτυπήσει μαζί του. Η ποικιλία που παρουσιάζει σαν θέαμα, δε, κάνει την ταινία αυτή μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις που, παρά την εποχή της, δεν προτείνονται αποκλειστικά στο σινεφίλ κοινό, αλλά στον οποιονδήποτε πρόθυμο θεατή.

Battling Butler 1926

Battling Butler 1926

Οι Μπελάδες του Μπάτλερ

Σκηνοθεσία: Buster Keaton

Σενάριο: : Paul Gerard Smith

Είδος: Action, Comedy, Romance

Διάρκεια: 1h 17min

Παίζουν:

Buster Keaton = Alfred Butler

Snitz Edwards = Ο πραγματικός πυγμάχος του Άλφρεντ

Sally O'Neil = Το κορίτσι

Walter James = Ο πατέρας του κοριτσιού

Budd Fine = Ο αδελφός του κοριτσιού

Francis McDonald = Ο μπάτλερ του Άφρεντ

Ο Buster Keaton χαρακτήρισε το "Battling Butle" ως μια από τις αγαπημένες του ταινίες και παρόλο που δεν είναι από τις σπουδαιότερές του, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί ο Keaton την εκτιμά τόσο πολύ. Αν και μεγάλο μέρος της ταινίας  μας παρουσιάζεται ως κωμωδία, η ταινία τελειώνει με μια πραγματικά συναισθηματική κορύφωση αγώνα πυγμαχίας που είναι σχεδόν τόσο συναρπαστικός όσο ο αγώνας πυγμαχίας στο Rocky.

Στη συγκεκριμένη ταινία ο Keaton υποδύεται ένα καλομαθημένο πλουσιόπαιδο, τον Alfred Butler, ο οποίος τυχαίνει να έχει το ίδιο όνομα με έναν πρωταθλητή του μποξ. Ο πατέρας του τον προτρέπει να πάει να κατασκηνώσει για μερικές μέρες στην εξοχή, να ασχοληθεί με το κυνήγι και το ψάρεμα, ώστε να νιώσει "άνδρας". Έτσι κι έγινε, αλλά ο Άφρεντ πήρε μαζί του τον υπηρέτη του ο οποίος εξακολουθεί να τον νταντεύει. Όταν εκεί στην εξοχή γνωρίζει ένα κορίτσι της περιοχής, το ερωτεύεται. Τόσο αυτή όμως όσο και οι δικοί της τον θεωρούν "Λαπά" και όχι άξιο για γαμπρό τους. Τότε αυτός εκμεταλλεύεται την συνωνυμία του με τον διάσημο μποξέρ, και τους δηλώνει ότι είναι αυτός.

Το μεγάλο πρόβλημα αρχίζει όταν γίνεται γνωστό ότι ο Μπάτλερ, ( ο πραγματικός μποξέρ), θα δώσει την επόμενη μέρα έναν συμπαντικό αγώνα. Τον συνοδεύουν μέχρι τον σταθμό του τραίνου για να τον καταβοδώσουν και να του ευχηθούν καλή επιτυχία. Με αγωνία ακούνε από το ραδιόφωνο την περιγραφή του αγώνα όπου ο πραγματικός μποξέρ θριαμβεύει. Τον υποδέχονται σαν ήρωα και χωρίς να το καταλάβει καλά-καλα, τον παντρεύουν με την κοπέλα!

Το μεγάλο του πρόβλημα ξεκινά όταν διαβάζουν στην εφημερίδα ότι ο πυγμάχος Μπάτλερ θα αγωνιστεί με τον φοβερό μποξέρ, γνωστό με το παρατσούκλι "ο δολοφόνος της Αλαμπάμα". Φεύγει υποτίθεται να αγωνιστεί, αλλά παρακαλεί την γυναίκα του να μην τον ακολουθήσει. Αυτή όμως δεν υπακούει στην επιθυμία του και έρχεται ξοπίσω του.

Τότε αρχίζουν τα ευτράπελα. Μένουν στο ίδιο ξενοδοχείο με τον πυγμάχο και την γυναίκα του.

Για μια στιγμή ο Άλφρεντ κουβεντιάζει με την γυναίκα του πυγμάχου, αυτός τον παρεξηγεί νομίζοντας ότι την φλερτάρει και τον βάζει στο μάτι. Συνεννοείται με έναν προπονητή να εκπαιδεύσει τον Άλφρεντ στην πυγμαχία, και όταν βρίσκονται οι δυο τους με την αθλητική τους περιβολή, ορμάει στον Άλφτεντ να του τις βρέξει. Τότε συμβαίνει αυτό που είναι και σε μας γνωστό από τις ελληνικές κωμωδίες, όπου τυχαία ο κωμικός, (Βέγγος, Μανέλης, κ.α.), βρίσκονται χωρίς τη θέλησή τους στο ρινγκ με έναν πυγμάχο και δημιουργούνται διάφορες κωμικές καταστάσεις όταν προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα.

Geheimnisse einer Seele (1926)

Geheimnisse einer Seele (1926)

Τα Μυστικά Μιας Ψυχής

Σκηνοθέτης: Georg Wilhelm Pabst

Συγγραφείς: Werner Krauss, Ruth Weyher, Ilka

Είδος: Drama, Silent – Διάρκεια: 97 λεπτά

Πρωταγωνιστούν:

Werner Krauss = Martin Fellman

Ruth Weyher = Η γυναίκα του

Ilka Grüning = Η μητέρα

Jack Trevor = Erich

Pavel Pavlov = Dr. Orth

Ελληνικοί μεσότιτλοι από εμένα

Ο Werner Krauß μας παρουσιάζει τον άνθρωπο που υποφέρει από κάποια εικόνα που ενδόμυχα δεν μπορεί να ξεχάσει. Το βάδισμά του, το βλέμμα του, το ουρλιάζον στόμα του, οι απειλητικές του γροθιές, ο διάβολος μέσα του...

Με αυτές τις λίγες αλλά χαρακτηριστικές λέξεις, ένας κριτικός κινηματογράφου χαρακτήρισε την εξαιρετική απόδοση του κύριου πρωταγωνιστή της ταινίας: "Τα μυστικά της ψυχής". Η ταινία αναφέρεται την ιστορία του Μάρτιν Φέλμαν (Werner Krauss), ενός χημικού που έχει νευρωτικά συμπτώματα και θεραπεύεται με ψυχαναλυτικές μεθόδους. Πρόκειται λοιπόν για μία ψυχολογική ασθένεια

Η αιτία της ασθένειας είναι η ανακοίνωση ότι ο ξάδελφος της συζύγου του (Ruth Weyher) θα επιστρέψει από την Ινδία μετά από πολύ καιρό. Μεταξύ άλλων, ο πρωταγωνιστής ονειρεύεται τη νύχτα ότι σκοτώνει τη σύζυγό του, γεγονός που τον κάνει να αισθάνεται ένοχος. Μόλις ξυπνήσει, ο Martin αναπτύσσει επίσης μια φοβία με τα μαχαίρια. Είναι αδύνατο για αυτόν να χρησιμοποιήσει ένα μαχαίρι, ακόμα και να το αγγίξει. Το βράδυ συναντά τον ψυχαναλυτή Δρ Orth (Pavel Pavlov), ο οποίος του προσφέρει τη βοήθειά του. Ο γιατρός ζητά από τον Fellman να του διηγηθεί τον εφιάλτη του. Στη συνέχεια ο ψυχαναλυτής αναλύει τον αριθμό των ονείρων και προσπαθεί να εξηγήσει τα συμπτώματα μέσω πληροφοριών για το παρελθόν του ασθενούς του και ιδιαίτερα για την παιδική του ηλικία. Τέλος, ο Δρ Orth κατάφερε την θεραπεία του Martin Fellman χάρη στις ψυχαναλυτική μέθοδο.

Mat - Mother (1926)

Mat - Mother (1926)

Η Μάνα

Σκηνοθέτης = Vsevolod Pudovkin

Συγγραφείς: Maxim Gorky, Nathan Zarkhi

Είδος: Drama, Silent Διάρκεια: 89 λεπτά

Πρωταγωνιστούν:

Vera Baranovskaya = Η μητέρα

Nikolay Batalov = Ο γιος

Aleksandr Chistyakov = Ο πατέρας

Ελληνικοί μεσότιτλοι, μεταφρασμένοι από άγνωστο

Την ταινία παρουσιάζει η Μαριλένα Ιωάννου

Η «Μάνα» είναι ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά δράματα που έδωσε στον κινηματογράφο η σοβιετική πρωτοπορία κι αποτελεί διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του 1907, του σπουδαίου Maxim Gorky. Παράλληλα, δε, αποτελεί και την πρώτη ταινία μυθοπλασίας ενός εκ των κυριότερων εκφραστών του κινήματος αυτού, του Vsevolod Pudovkin.

Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη ταινία δεν συνιστά ακριβώς την μεταφορά του λογοτεχνικού κειμένου του Gorky στην μεγάλη οθόνη, αλλά αντίθετα είναι κατάλληλα προσαρμοσμένη έτσι, ώστε να περνά όσο το δυνατόν καλύτερα τα ίδια νοήματα μ` αυτά της έντυπης έκδοσής της, πράγμα αδύνατον στην περίπτωση της πιστής αναπαράστασης του περιεχομένου της. Το πείραμα αυτό, λοιπόν, τόσο σεναριακά, όσο και σκηνοθετικά, πετυχαίνει, γράφοντας ιστορία στον κινηματογράφο, κυρίως λόγω της εξαίρετης χρήσης του μοντάζ.

Ο Pudovkin ξεκινά την ταινία του παρουσιάζοντας τον χρόνο εξέλιξης του δράματος με την προβολή της χρονολογίας, αλλά και τον τόπο, μέσω διαφόρων φωτογραφιών που απεικονίζουν το τοπίο της περιόδου. Έπειτα, στους τίτλους της και παράλληλα με τα ονόματα των συντελεστών, εμφανίζει και τις φωτογραφίες τους, γεγονός που καταφέρνει να εκπλήξει ακόμα και σήμερα. Κατά την εισαγωγή του θεατή στο δράμα, επίσης, φροντίζει να ενημερώσει, μέσω της χρήσης λεζάντας, για την ιδιότητα των προσώπων, αποφεύγοντας περιττές σπατάλες του κινηματογραφικού χρόνου.

Σε γενικές γραμμές, αξίζει ν` αναφέρουμε ότι χαρακτηριστικό γνώρισμα της συγκεκριμένης ταινίας είναι η λιτή, αλλά και ταυτόχρονα ορθή χρήση του χρόνου της διάρκειάς της, κάτι που δεν οφείλεται μόνο στην απίστευτη σύνδεση των σκηνών της, αλλά και στις εκπληκτικές κι εκφραστικές ερμηνείες των ηθοποιών της.

Το συγκεκριμένο έργο, βέβαια, χωρίς να παρουσιάζει ακραία απομάκρυνση από τους κανόνες της σοβιετικής πρωτοπορίας που ήθελαν το πλήθος να πρωταγωνιστεί και να μην συμμετέχουν επαγγελματίες ηθοποιοί, καταφέρνει με εκπληκτικό τρόπο να περάσει από το προσωπικό δράμα, που προβάλλει στην αρχή, της απώλειας της μάνας, στο συλλογικό δράμα του φτωχού εργάτη, μεταμορφώνοντας παράλληλα τη μάνα σε σύμβολο της πρώτης Ρώσικης Επανάστασης του 1905.

                                  

Αξίζει, τέλος, να σταθούμε περισσότερο και στον διαφορετικό, αλλά εξαίσιο τρόπο, με τον οποίο ο Pudovkin χρησιμοποιεί το μοντάζ. Σε αντίθεση με τον μεγαλύτερο εκφραστή του κινήματος αυτού, του Sergei M. Eisenstein, αντί να ενώνει άκρως αντιθετικές σκηνές που μεταφέρουν την αναταραχή ενός επαναστατημένου λαού στον κινηματογραφικό θεατή, χρησιμοποιεί το μοντάζ συμπληρωματικά, έχοντας ως κύριο μέλημα την πλήρη κατανόηση των νοημάτων της ταινίας του κι έτσι, ανάμεσα σε όλες τις αριστουργηματικές εικόνες που χρησιμοποιεί επεξηγηματικά, βλέπουμε κι αυτήν της θραύσης των πάγων, όταν οι εργάτες ξεσηκώνονται.

Ακόμη κι αν αποτελεί την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Vsevolod Pudovkin και το πρώτο κινηματογραφικό σενάριο του Nathan Zarkhi, η «Μάνα» είναι ένα από τα ωραιότερα, ίσως όχι από τα πιο χαρακτηριστικά έργα της σοβιετικής πρωτοπορίας και ταυτόχρονα συγκαταλέγεται, από πολλούς κριτικούς, στις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Αν ανήκετε, λοιπόν, στο σινεφίλ κοινό και δεν έχει τύχει να την παρακολουθήσετε μέχρι στιγμής, προτείνεται ανεπιφύλακτα. Αν πάλι, δεν έχει τύχει να παρακολουθήσετε πολλές ταινίες της σοβιετικής πρωτοπορίας, πιστεύω ότι είναι μια καλή ευκαιρία ν` ανακαλύψετε την μαγεία του συγκεκριμένου είδους. Τέλος, αν δεν έχετε τριφτεί και πολύ με το βωβό σινεμά, δεν θα σας πρότεινα να επιλέξετε την συγκεκριμένη γι` αρχή, λόγω της ιδιόμορφης πολιτικής θεματικής της.

3 Bad Men (1926)

3 Bad Men (1926)

Τρεις Υπέροχοι Αλήτες

Σκηνοθεσία: John Ford - Συγγραφείς: Herman Whitaker, John Stone

Είδος: Romance, Western, Silent - Διάρκεια: 92 λεπτά

Παίζουν:

George O'Brien = Dan O'Malley - Olive Borden = Lee Carlton

Lou Tellegen = Layne Hunter - Tom Santschi = 'Bull' Stanley

J. Farrell MacDonald = Mike Costigan - Frank Campeau = 'Spade' Allen-Priscilla Bonner = Millie -  = Zach Little

Ελληνικοί μεσότιτλοι από τον Gandalf

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τον John Ford. Ο γίγας αυτός της σκηνοθεσίας δεν έγινε γνωστός μόνον από τον ομιλούντα κινηματογράφο, αλλά η καριέρα του ξεκίνησε νωρίτερα, από την εποχή του Βωβού. Πολλές σημαντικές επιτυχίες μας πρόσφερε εκείνη την περίοδο. Μία από αυτές ήταν και η παρούσα ταινία του 1926, "3 Bad Men". Ο Bob Mastrangelo το έχει ονομάσει "Ένα από τα μεγαλύτερα έπη του βωβού σινεμα.  Η ταινία ενέπνευσε τον τίτλο της ταινίας του Akira Kurosawa το 1958: "Three Bad Men in a Hidden Fortress".

Το 1876, ένας γέρος βρίσκει χρυσό στα εδάφη των Sioux, προκαλώντας έναν πυρετό αναζήτησης  χρυσού και εδαφών από τους μετανάστες που πήγαιναν  προς τη Ντακότα. Στο δρόμο προς Custer, ο μοναχικός καουμπόι Dan O'Malley βοηθά  τον κο Carlton να στερεώσει τον τροχό της άμαξάς του, και φλερτάρει με την κόρη του Lee Carlton. Αργότερα στη Lee και τον πατέρας της επιτέθηκαν κλέφτες αλόγων και ο κ. Carlton δολοφονήθηκε. Ωστόσο, οι απατεώνες "Bull" Stanley, Mike Costigan και "Spade" Allen, σώζουν την κοπέλα από τους εγκληματίες και κατευθύνονται μαζί της στον καταυλισμό, όπου οι πρωτοπόροι έποικοι περιμένουν την προκήρυξη του Προέδρου Gr ant, για την δοκιμασία που θα υποβληθούν προς απόκτηση εδαφών. Στην περιοχή, ο διεφθαρμένος σερίφης Layne Hunter, κυβερνάει με τα τσιράκια του, με τρόμο και αδικία. Το τρίο των απατεώνων αποφασίζει ότι η Lee πρέπει να παντρευτεί και επέλεξαν ο Dan να είναι ο σύζυγός της.

Όταν η αδελφή του Bull, η Millie Stanley, δολοφονήθηκε από το δεξί χέρι του Hunter, τον Nat Lucas, ο "Bull" οργανώνει τους άντρες να κυνηγήσουν τον Hunter.

Αλλά βρισκόμαστε στο 1877,  και η κούρσα προς απόκτηση χρυσού και γης από τους εποίκους είναι έτοιμη να ξεκινήσει.

Faust - Eine deutsche Volkssage (1926)

Faust - Eine deutsche Volkssage (1926)

ΦΑΟΥΣΤ

Σκηνοθεσία: F.W. Murnau

Σενάριο εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Goethe "Faust"

Ήχος: Βωβή ταινία Διάρκεια: 85 λεπτά

Είδος: Drama, Fantasy, Horror

Παίζουν: Gösta Ekman, Emil Jannings, Camilla Horn

Μεσότιτλοι: Ελληνικοί, μεταφρασμένοι από μένα από τους αυθεντικούς Γερμανικούς μεσότιτλους

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια:

Το φιλμ ξεκινάει με ένα απόσπασμα από την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Οι τρεις καβαλάρηδες σπέρνουν τον τρόμο. Ξαφνικά, μέσα από λαμπερό φως ένας Αρχάγγελος παρουσιάζεται για να αναμετρηθεί με τον Σατανά. Ο Αρχάγγελος φέρνει για παράδειγμα τον Φάουστ, έναν γέρο αλχημιστή ιεροκήρυκα που διδάσκει το καλό. Ο Σατανάς βάζει στοίχημα, ότι θα βάλει σε πειρασμό και θα κερδίσει την ψυχή του Φάουστ. Αν κερδίσει το στοίχημα, τότε η Γη θα του ανήκει.

Αναπάντεχα, στην πόλη έρχεται η πανούκλα. Ο Φάουστ πασχίζει απεγνωσμένα να βρει ιατρικό, αλλά δεν καταφέρνει τίποτα, βλέποντας τους αρρώστους να πεθαίνουν. Μέσα στην απόγνωση του αποφασίζει να δοκιμάσει μια μαγική τελετουργία που ανακάλυψε σε ένα παλιό βιβλίο. Σε ένα ξέφωτο μια νύχτα κάνει έκκληση στα μαγικά πνεύματα για να τον βοηθήσουν. Ο Μεφιστοφελής παρουσιάζεται και του προτείνει μια συμφωνία, αφού του υπόσχεται ότι για αντάλλαγμα θα του εκπληρώσει όποια επιθυμία έχει, αν ο Φάουστ αρνηθεί τον Χριστό για πάντα. Για να τον δελεάσει μάλιστα, του προτείνει να δοκιμάσει για μια μέρα και, αν θέλει, να το ξανασκεφτεί με την πάροδο ενός 24άωρου. Ο Φάουστ διστάζει, αλλά έχοντας ευγενή κίνητρα δέχεται. Με την βοήθεια του Μεφιστοφελή αρχίζει με θαυματουργό τρόπο να θεραπεύει τους αρρώστους, ώσπου αυτοί αντιλαμβάνονται τον σύνδεσμό του με τον Σατανά και τρομαγμένοι τον πετροβολούν. Ο Φάουστ απογοητεύεται και είναι έτοιμος να εγκαταλείψει το πείραμα, θέλοντας να αυτοκτονήσει. Ο Σατανάς τον δελεάζει με περισσότερα θέλγητρα. Του δίνει αιώνια νιότη και του χαρίζει την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου, την Δούκισσα της Πάρμα (Ιταλία). Τίμημα είναι η ζωή του Δούκα της Πάρμα, που τον σκοτώνει ο Μεφιστοφελής ύπουλα σε ξιφομαχία. Ο Φάουστ, αφοσιωμένος στην ερωτική του νύχτα με την Δούκισσα, ξεχνάει την προθεσμία της μιας ημέρας και αμελεί να λύσει την συμφωνία του με τον Μεφιστοφελή. Ο καιρός περνάει και ο Φάουστ γεύεται όλες τις καταχρήσεις της ζωής, μέχρι που τίποτε πια δεν τον ικανοποιεί. Όταν ο Μεφιστοφελής του προτείνει να του πραγματοποιήσει ακόμη μια επιθυμία, ο Φάουστ μελαγχολεί και θέλει να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του. Έτσι και γίνεται. Ο Φάουστ και ο Μεφιστοφελής επιστρέφουν στο χωριό, λίγο πριν από την Ανάσταση. Στην εκκλησία ο Φάουστ κατά τύχη θα γνωρίσει την Γκρέτχεν, ένα αγνό κοριτσάκι και θα την αγαπήσει. Ο Μεφιστοφελής αρχικά είναι αντίθετος με την σχέση αυτή, αλλά σιγά σιγά καταστρώνει ένα διαβολικό σχέδιο. Καταφέρνει να κάνει την Γκρέτχεν να αγαπήσει τον Φάουστ παράφορα, ενώ παροτρύνει τον Φάουστ μια νύχτα να μπει στο σπίτι της Γκρέτχεν και να την αγαπήσει. Την ώρα που ο Φάουστ βρίσκεται με την Γκρέτχεν, ο Μεφιστοφελής ξεσηκώνει μια θύελλα και ξυπνάει την έντρομη μητέρα της Γγκρέτχεν η οποία στο αντίκρυσμα της κόρης της στην αγκαλιά του Φάουστ παθαίνει συμφόρηση και πεθαίνει. Εκείνη την στιγμή επιστρέφει και ο Βάλεντιν, ο αδερφός της Γκρέτχεν μεθυσμένος και οργισμένος από το καπηλειό και προκαλεί τον Φάουστ σε ξιφομαχία. Ο Μεφιστοφελής κρυμμένος παρακολουθεί τους δυο που ξιφομαχούν και σε μια ιδανική στιγμή σκοτώνει τον Βάλεντιν πισώπλατα. Ο Φάουστ έντρομος φεύγει. Όλο το χωριό ξυπνάει και τρέχει για να δει τι συμβαίνει. Ο Βάλεντιν ξεψυχάει κατηγορώντας την αδερφή του για πορνεία, της ρίχνει το βάρος για τον θάνατο της μητέρας τους και για τον δικό του θάνατο από το φονικό χέρι του παράνομου εραστή της. Οι χωριανοί για τιμωρία στήνουν την Γκρέτχεν στην πλατεία και εν συνεχεία την αποφεύγουν. Ο καιρός περνάει και έρχεται χειμώνας. Είναι Χριστούγεννα και πέφτει χιόνι. Η Γκρέτχεν που εν τω μεταξύ έχει γεννήσει ένα μωρό, τριγυρνάει άστεγη, πεινασμένη και τουρτουρίζοντας στους δρόμους. Κανείς δεν την βοηθάει. Όλοι της κλείνουν την πόρτα κατάμουτρα. Το χιόνι που πέφτει της σκεπάζει τα χέρια που κρατάει το μωρό. Εκείνη την στιγμή περνάνε στρατιώτες. Βλέπουν το μωρό σκεπασμένο από το χιόνι και κατηγορούν την Γκρέτχεν ότι σκότωσε το παιδί της. Αμέσως την καταδικάζουν σε θάνατο και φτιάχνουν έναν σωρό από ξύλα για να την κάψουν ζωντανή. Η Γκρέτχεν επάνω στην πυρά καλεί τον αγαπημένο της Φάουστ να έρθει να την βοηθήσει. Ο Φάουστ από μακρυά διαισθάνεται τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η αγαπημένη του και απαιτεί από τον Μεφιστοφελή να τον πάει κοντά της. Φτάνουν όμως αργά. Ο Φάουστ στην απόγνωσή του καταριέται την νιότη, και ο Μεφιστοφελής για να ικανοποιήσει την «επιθυμία» του τον ξανακάνει γέροντα. Ο Φάουστ με την μορφή του γέροντα καταφέρνει να σκαρφαλώσει στην φωτιά που καίει και ενώνεται με την ετοιμοθάνατη αγαπημένη του. Η Γκρέτχεν τον αναγνωρίζει, παρόλο που είναι γέροντας, και οι δυο τους, λίγο πριν ξεψυχήσουν, σμίγουν για τελευταία φορά τα χείλη τους. Ένα λαμπερό φως παρουσιάζεται και τους παίρνει μαζί του στον ουρανό. Είναι ο αρχάγγελος που τους ήρθε για να τους σώσει. Διότι ο Φάουστ έλυσε την συμφωνία του με τον Σατανά. Η δύναμη της αγάπης είναι αυτή που έσωσε την ανθρωπότητα.

Και σχόλια από τον uploader

Το σενάριο της ταινίας είναι μια παραλλαγή του μυθιστορήματος( ποίημα) του Goethe. Στο μυθιστόρημα ο αλχημιστής γέροντας Φάουστ είναι απογοητευμένος διότι παρόλο που μελέτησε τόσες επιστήμες, δεν μπόρεσε να βρει και να κατανοήσει την αλήθεια. Παράλληλα ερωτεύεται μια δεκαεξάχρονη γειτονοπούλα του, την όμορφη Μαργαρίτα. Καταλαβαίνει όμως πως η πραγματοποίηση μιας τέτοιας αγάπης είναι ανέφικτος λόγο της μεγάλης διαφοράς ηλικίας. Τότε εμφανίζεται ο Μεφιστοφελής και του προτείνει να τον κάνει νέο, να μπορέσει να βρει την αλήθεια και να τον ερωτευτεί η Μαργαρίτα, αλλά σε αντάλλαγμα να του προσφέρει την ψυχή του. Το δέλεαρ είναι μεγάλο για τον Φάουστ και τελικά δέχεται. Μετά από διάφορες περιπέτειες όπου η αγαπημένη του Μαργαρίτα χάνει την ζωή της, ο Φάουστ μετανιώνει και ζητά να επανέλθει στην φυσιολογική του ηλικία. Όταν έρχεται η ώρα του θανάτου του, οι δαίμονες σπεύδουν να παραλάβουν την ψυχή του. Οι άγγελοι όμως αντιδρούν και λένε πως αυτός ο άνθρωπος συγχωρέθηκε διότι ως κίνητρο είχε την γνώση της αλήθειας. Σε άλλη παραλλαγή του κινηματογράφου, οι Άγγελοι λένε ότι ο άνθρωπος αυτές συγχωρέθηκε διότι φταίχτης για όσα συνέβησαν είναι ο "Έρως"!

Και κάτι σχετικό με γύφτους και γυφτιές

Η ταινία γυρίστηκε στην Γερμανία και ως βωβή ταινία έχει κάρτες με μεσότιτλους στη Γερμανική γλώσσα. Παράλληλα κυκλοφόρησε και στη Αγγλική γλωσσά. Οι μεταφράσεις όμως των μεσότιτλων στις βωβές ταινίες δεν είναι κάτι σαν την μετάφραση υποτίτλων στις ομιλούσες. Εδώ ο μεταφραστής είναι ελεύθερος να γράψει ότι νομίζει ότι θα ήταν ορθότερο, και δεν δεσμεύεται από τον αρχικό συντάχτη των μεσότιτλων. Εγώ αντέγραψα τους αυθεντικούς Γερμανικούς μεσότιτλους και στην συνέχεια τους μετέφρασα. Η αντιγραφή δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση, μια και η γραφή ήταν με τα παλιά γοτθικά ψηφία, που ακόμα και οι  σύγχρονοι Γερμανοί δεν κατανοούν. Τέλος πάντων.

Στο σημείο που ο Φάουστ με τον Μεφιστοφελή επιστρέφουν κάποιο μεγάλο Σάββατο στο χωριό του πρώτου και βλέπουν πλήθος ανθρώπων έξω από την εκκλησία, ρωτούν έναν τι συμβαίνει. Αυτός σύμφωνα με τους Γερμανικούς μεσότιτλους τους ρωτά: "Καλά, από την Τουρκία έρχεστε; Δεν ξέρετε ότι σήμερα είναι το Άγιο Πάσχα;"

Αυτός που συνέταξε τους Αγγλικούς υπότιτλους έγραψε: "Καλά, από χώρα ειδωλολατρών έρχεστε; κλπ." Ο άσχετος γύφτος που ξέρει κάποια Αγγλικά, αλλά καμία άλλη γλώσσα, στα δε Ελληνικά είναι αγράμματος δεν έχασε την ευκαιρία να μου επιτεθεί. "Μετάφραση είναι αυτή που κάνεις; Δεν ντρέπεσαι να κοροϊδεύει τον κόσμο; Στην ταινία ο χωρικός λέει: από ειδωλολατρική χώρα έρχεστε; Που το βρήκες το: από την Τουρκία έρχεστε; Προσπάθησα να εξηγήσω πως έχουν τα πράγματα, αλλά τόσο αυτός όσο και οι υποστηρικτές του, δεν έχουν  την διανοητική ικανότητα να καταλάβουν. Το κυνήγι εις βάρος μου άρχισε αναίτια. Ίσως να φοβήθηκε ότι θα χάσει τα πρωτεία στο θέμα υποτίτλων. Τελικά άνοιξε το δικό του Μπλοκ στο οποίο παρουσιάζει και προσφέρει ταινίες και μας άφησε ήσυχους. Να επισημάνω ότι υπότιτλους που υποτίθεται έχει μεταφράσει αυτός ή ο κουμπάρος του, δηλώνει περίτρανα τους μεταφραστές. Για τους υπότιτλους των άλλων αρκείται στο:
 " Ενσωμάτωση, (υποτίτλων), Τσιγγανάκι."