Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Romanc. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Romanc. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 1 Απριλίου 2021

Moulin Rouge 1952

 

Moulin Rouge 1952

Η ζωή του κόμη της Τουλούζ, Lautrec


Σκηνοθεσία: John Huston

Σενάριο: Pierre La Mure, Anthony Veiller, John Huston

Είδος: Biography, Drama, Music, Romanc

Διάρκεια: 01:59

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

José Ferrer: Henri de Toulouse-Lautrec

Zsa Zsa Gabor: Jane Avril

Suzanne Flon: Myriamme Hayam

Claude Nollier: Countess Adèle de Toulouse-Lautrec

Katherine Kath: Louise Weber aka La Goulue

 

Η ταινία αυτή επικεντρώνεται στην ερωτική ζωή του καλλιτέχνη, όπου από πολύ νεαρή ηλικία ανακάλυψε πως η κατάσταση της υγείας του και το παρουσιαστικό του (λανθασμένα αναφέρονταν σ’ αυτόν ως νάνο, παρόλο που δεν έπασχε από νανισμό) ήταν σοβαρά εμπόδια στην ευτυχία του. Mετά από πολλές απογοητεύσεις, ερωτεύεται την Μαρί, μια πόρνη των δρόμων, που το μόνο που του προσφέρει είναι αυτό που γνωρίζει καλύτερα: απατηλή αγάπη, ψεύτικη και πληρωμένη… Όταν πια ο αληθινός έρωτας του χτύπησε την πόρτα στο πρόσωπο της Μίριαμ, ήταν πια πολύ αργά για εκείνον. Πολύ απογοητευμένος πια για να ανοιχτεί προς σ’ αυτό το ενδεχόμενο, αλκοολικός και προσβεβλημένος από σύφιλη, πέθανε στα 36 του. Η τελευταία σκηνή της εκπληκτικής αυτής κλασικής ταινίας παραμένει και η πιο συγκινητική: στο νεκροκρέβατο του ο Lautrec «βλέπει» και πάλι όλους εκείνους που γνώρισε στο Moulin Rouge να τον αποχαιρετούν...

Στο κεντρικό ρόλο ο ψηλός ηθοποιός Jose Ferrer, γνωστός ως ο καλύτερος κινημα-τογραφικός και θεατρικός Συρανό ντε Μπερζεράκ, χρησιμοποίησε ποικίλους τρόπους για να μετατραπεί στον μικρόσωμο Lautrec. Ένας απ’αυτούς ήταν το να περπατάει στα γόνατα του, φορώντας κάποιες ειδικές επιγονατίδες δικού του σχεδιασμού, οι οποίες κρατούσαν τις γάμπες του δεμένες στο υπόλοιπο σώμα του. Δήλωσε αργότερα ότι υπέφερε από έντονο πόνο κατά τα γυρίσματα, ενώ μπορούσε να τις χρησιμοποιήσει μόνο για μισή ώρα κάθε φορά. Φαντάζεται κανείς ότι δεν θα έκαναν και πολλές λήψεις της κάθε σκηνής…

Ο Ferrer επίσης έπαιζε και το ρόλο του αυστηρού και σκληρού πατέρα του Toulouse - Lautrec, που μέχρι το τέλος δεν είχε μπορέσει να αντιληφθεί την ιδιαιτερότητα και το ταλέντο του γιου του. Έπρεπε να γίνει ο πρώτος εν ζωή καλλιτέχνης που τα έργα του μπήκαν στο Λούβρο για να κατανοήσει…

Ως ερμηνευτής κάνει εξαιρετική δουλειά στο πορτρέτο μιας βασανισμένης, μα παθιασμένης ψυχής και το ίδιο ισχύει και για την Collette Marchard, στο ρόλο του αντικείμενου του πόθου του, που με την πρώτη της ταινία ήταν υποψήφια και για Όσκαρ. Το ίδιο και ο Ferrer, άλλωστε, ο οποίος ερμηνεύει τον Lautrec, ως έναν άνθρωπο περήφανο, που δεν ζητάει τον οίκτο των άλλων και δέχεται τη ζωή με στωικότητα.

Σαν ένας άλλος Όσκαρ Γουάιλντ ξεστομίζει τις πιο ενδιαφέρουσες ατάκες της ταινίας, γεμάτες ειρωνικό χιούμορ και κριτική, τόσο για το ίδιο, όσο και για τον περίγυρο του. Όταν η σταρ του Moulin Rouge, Jane Avril (στο ρόλο η διαβόητη Zsa Zsa Gabor!) τον ρωτάει...

«Αχ, Χένρι,

γιατί δεν μπορούσες να είσαι ψηλός και ωραίος;»

Εκείνος της λέει, δείχνοντας το ποτό του:

«Δύο ακόμα απ’ αυτό αγαπητή μου και θα γίνω!»

 


 

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2021

Some Came Running 1958

Some Came Running 1958

Το Στίγμα του κολασμένου

  



Σκηνοθεσία: Vincente Minnelli

Σενάριο: James Jones, John Patrick, Arthur Sheekman

Είδος: Drama, Romanc

Διάρκεια: 02:17

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Frank Sinatra: Dave Hirsh

Dean Martin: Bama Dillert

Shirley MacLaine: Ginnie Moorehead

Martha Hyer: Gwen French

Arthur Kennedy: Frank Hirsh 

Μετά απο μια ξέφρενη νύχτα, ο βετεράνος του Β Παγκοσμίου Πολέμου Ντέιβ Χιρς παίρνει το λεωφορείο με προορισμό το μοναδικό μέρος στο οποίο δεν θα πήγαινε εάν ήταν νηφάλιος: τη γενέτειρά του στην Ιντιάνα, την πόλη Πάρκμαν.

Ανάμεσα στους συνηθισμένους ήρωες του φιλμ δεν υπάρχει κανείς που να μην προσπαθεί μάταια να κερδίσει την ευτυχία. Με επίκεντρο έναν βετεράνο συγγραφέα που επιστρέφει στη γενέτειρά του μετά από ένα βράδυ μεθυσιού, ο Μινέλι «ζωγραφίζει» την εκδοχή ενός μελοδράματος πριν κορυφώσει την τραγωδία με την εμπνευσμένη χρήση των αντίθετων χρωμάτων. Ολοκληρώνοντας με μια δαιμόνια σκηνή ανθολογίας τη σχεδόν βιβλική παραβολή του πάνω στο αμερικανικό όνειρο και στην απλή μα τόσο επώδυνη ανάγκη για αγάπη

Τρίτη 9 Μαρτίου 2021

Peyton Place 1957

 

Peyton Place 1957

Η Ομορφιά της Κολάσεως


Σκηνοθεσία: Mark Robson

Σενάριο: John Michael Hayes, Grace Metalious

Είδος: 1957, Drama, Romanc

Διάρκεια: 02:37

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lana Turner: Constance MacKenzie

Lee Philips: Michael Rossi

Lloyd Nolan: Dr. Swain

Arthur Kennedy: Lucas Cross

Russ Tamblyn: Norman Page


Η Allison MacKenzie ανατρέχει στη ζωή της στην πόλη της Νέας Αγγλίας, όπου και μεγάλωσε περνώντας τα νεανικά της χρόνια κοντά στην εποχή του Περλ Χάρμπορ. Κάτω από την φαινομενικά γαλήνια θεοφοβούμενη πόλη υπάρχουν πάρα πολλά σκοτεινά μυστικά που αφορούν τη σεξουαλική έλξη και την καταστολή, την παρανομία, τον βιασμό, τα κουτσομπολιά, την μισαλλοδοξία, και τον ταξικό σνομπισμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία η Allison είχε μετακομίσει σε ένα ήσυχο μέρος, όπως η Νέα Υόρκη...

Επτά βραβεία Όσκαρ, μόνο φτωχό δεν μπορεί να αποκαλέσει κανείς έναν απολογισμό. Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτου και δεύτερου γυναικείου ρόλου, δεύτερου ανδρικού, καλύτερης μεταφοράς σεναρίου και καλύτερης φωτογραφίας. Σάρωσε κυριολεκτικά! Αν προσθέστε και τις «Χρυσές Σφαίρες» όπως και τα υπόλοιπα ειδικά βραβεία που απέσπασε, έχετε να κάνετε με μια ταινία – θρύλο κυριολεκτικά! Το κοινό την αγάπησε, οι τηλεθεατές την λάτρεψαν όταν μεταφέρθηκε στην μικρή μας οθόνη, η πορεία της στον χρόνο είναι αξιοζήλευτη, οι αλήθειες της σόκαραν τους πάντες, ειδικά την Αμερική του`50. Αν και αναφέρονταν στα χρόνια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, (1941), εντούτοις προβλήθηκε το 1954, αλλά και πάλι όλα όσα έθιξε ήταν απαγορευμένες λέξεις και έννοιες για τον κινηματογράφο εκείνων των χρόνων! Ήταν ένα απρόσμενο ξεγύμνωμα της κοινωνίας, την οποία κατακεραύνωνε δίχως να κρύψει το παραμικρό! Εγωισμοί, μικροπρέπειες, καταπίεση, υποκρισία, μικρότητες, ατομικά συμφέροντα, κοινωνικός ρατσισμός, ταμπού, προκαταλήψεις, όλη η αληθινή εικόνα έβγαινε στη φόρα σε μια ταινία – «κατηγορώ»!