Rope 1948

Rope 1948

Η ΘΗΛΕΙΑ

 

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Hume Cronyn, Patrick Hamilton,

Arthur Laurents, Ben Hecht

Είδος: Crime, HITCHCCOCK, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 01:20

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

 

James Stewart: Rupert Cadell

Dick Hogan: David Kentley

John Dall: Brandon

Farley Granger: Phillip

Edith Evanson: Mrs. Wilson

Douglas Dick: Kenneth

 

Η πρώτη έγχρωμη ταινία του Χίτσκοκ, που πέρασε στην ιστορία διότι είναι εξ'ολοκλήρου γυρισμένη μ'ένα μόνο πλάνο σεκάνς! (αν και κάθε δέκα λεπτά θα έπρεπε η κάμερα να σταματά την λήψη για να αλλάξει το φιλμ). Πρόκειται για την διασκευή ενός θεατρικού έργου, η δράση του οποίου όχι μόνο διεξάγεται σε ένα και μοναδικό χώρο, αλλά ταυτίζεται και με τον πραγματικό χρόνο της ταινίας, διαρκεί δηλαδή και κείνος 80 λεπτά. Η ταινία είναι συνδυασμός ψυχολογικού δράματος με νιτσεϊκές αναφορές και μαύρης κωμωδίας με σαφείς ομοφυλοφιλικούς υπαινιγμούς.

 

Romance on the High Seas 1948

 Romance on the High Seas 1948

Το Ρομάντζο των 7 Θαλασσών

Σκηνοθεσία: Michael Curtiz, Busby Berkeley

Σενάριο: Julius J. Epstein, Philip G. Epstein

Είδος: Comedy, Musical, Romance, Doris Day

Διάρκεια: 1h 39min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Jack Carson: Peter Virgil

Janis Paige: Elvira Kent

Don DeFore: Michael Kent

Doris Day: Georgia Garrett

Oscar Levant: Oscar Farrar

S.Z. Sakall: Uncle Lazlo Lazlo

 

Η Ελβάιρα Κεντ, μια κοσμική γυναίκα, υποψιάζεται πως ο σύζυγος της την απατά. Όταν αυτός της ανακοινώνει πως δεν μπορεί να πάει μαζί της στην προκαθορισμένη τους κρουαζιέρα, αποφασίζει να μείνει κρυφά πίσω για να τον κατασκοπεύσει. Για να μη γίνει αντιληπτή η απουσία της από τη κρουαζιέρα, στέλνει μια τραγουδίστρια καμπαρέ στη θέση της με αμοιβή. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι πως ο σύζυγος έχει καλύψει τα νώτα του, προσλαμβάνοντας ιδιωτικό ντέντεκτιβ να την παρακολουθεί κατά την κρουαζιέρα. Ο ντέντεκτιβ Πίτερ Βέρτζιλ ανεβαίνει στο πλοίο και φυσικά, δεν αντιλαμβάνεται πως παρακολουθεί την λάθος κυρία Κεντ.

 

Tarzan and the Mermaids (1948)

Tarzan and the Mermaids (1948)

Ο ΤΑΡΖΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ

Σκηνοθεσία: Robert Florey

Σενάριο: Robert Florey

Είδος: Action, Adventure

Διάρκεια: 1h 8min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Johnny Weissmuller: Tarzan

Brenda Joyce: Jane

George Zucco: Palanth - The High Priest

Andrea Palma: Luana - Mara's Mother

Fernando Wagner: Varga - Pearl Trader

Edward Ashley: Commissioner

John Laurenz: Benji

 

Ο Ταρζάν και η Jane, μόνοι τους πλέον καθώς το Αγόρι έχει αναχωρήσει για σπουδές στο Λονδίνο ζουν στην όχθη ενός ποταμού, στην άκρη της Αφρικανικής ζούγκλας. Στην εκβολή του ποταμού αυτού κατοικούν οι άνθρωποι της φυλής των Aquatanians. Βασική τους ενασχόληση είναι η αλιεία και η περισυλλογή μαργαριταριών από την Θάλασσα, αγνοώντας την πραγματική τους αξία στον έξω κόσμο.

το γεγονός αυτό έχουν εκμεταλλευτεί δύο επιτήδειοι, ο ψευτο-αρχιερέας Palanth (George Ζυεεο) και ο φιλάργυρος, Varga (Femando Wagner). Ο Palanth, ασκώντας μεγάλη επιρροή πάνω στους δεισιδαίμονες Aquatanians, τους έχει πείσει ότι η θεότητα που λατρεύουν, ο ΒαΙυ, έχει πάρει ανθρώπινη υπόσταση και ότι επικοινωνεί μαζί του. Ο Varga με τη σειρά του, φορώντας ένα προσωπείο και μία κελεμπία. υποδύεται τον «ζωντανό Θεό» Balu. 'Ετσι καταφέρνει και αποσπά από τους ντόπιους, μαργαριτάρια και ότι άλλο Θελήσει.

Μια μέρα ο Varga. ως Θεός Balu, ζητάει να παντρευτεί την Μαrα (Linda hristίaη), μια όμορφη νεαρά της φυλής. Όλοι θεωρούν ότι αυτό είναι μεγάλη τιμή για την Μ Μαrα, αλλά εκείνη το σκάει μη θέλοντας να δεχτεί το πεπρωμένο της. Η φυγή της διά μέσω του ποταμού, την οδηγεί στο σπίτι του Ταρζάν, όπου και διηγείται την ιστορία της σ' αυτόν και στην Jane. Παρόν είναι και ο Bennji (John Laurez), ένας καλοκάγαθος ταχυδρόμος.

Η Μαrα θα χαρίσει ένα μαργαριτάρι στην Jane, αλλά εκείνη αρνούμενη το δώρο της, θα το δώσει στον Benji για να το προσφέρει ως οικονομική ενίσχυση στον νέο Επίτροπο της περιοχής (Εdward Ashley) ο οποίος σχεδιάζει να χτίσει νοσοκομείο και σχολείο για τους ντόπιους.

Οταν ο Επίτροπος ακούσει την ιστορία της Μαrα από τον Bennji, αποφασίζει να επισκεφτεί τον Ταρζάν με σκοπό να πάνε μαζί στον τόπο των Aquatanians, και να εξακριβώσουν τι ακριβώς συμβαίνει…

Δωδέκατη και τελευταία ταινία της σειράς 'Ταρζάν" με τον Johnny Weissmuller, γυρισμένη από την RKO και τον παραγωγό $ol Lesser.

Η σκηνοθεσία είναι του Robert Florey, ενώ το σενάριο έγραψε ο Carcoll Young. Από την ταινία απουσιάζει ο John Shefiield, ο οποίος υποδύθηκε το Αγόρι από το 1939 και για οκτώ συνεχόμενες ταινίες. Αυτό συνέβη επειδή ο Lesser έκρινε ότι ο νεαρός ηθοποιός είχε μεγαλώσει αρκετά και ο ρόλος του θα ήταν άχαρος. Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε στο Μεξικό. Οι εξωτερικές λήψεις έγιναν κυρίως στην περιοχή του Ακαπούλκο. ενώ οι λήψεις των εξωτερικών χώρων του ναού του ΘεούBalu, έγιναν στα ερείπια της πόλης των Αζτέκων, στο San Juan de Teotihuacάn.

Πέρα από τον Johnηy Weissmuller και την Brenda Joyce στους βασικούς ρόλους, άλλοι ηθοποιοί που συμμετέχουν στην παραγωγή είναι, η πανέμορφη Μεξικάνα Linda Cr;istian, ως Mara, ο George Ζucco και Fernando Wagηer, που υποδύονται τους δύο κακούς της ιστορίας, ο Edwαrd Ashley στον ρόλο του Επίτροπου, η επίσης Μεξικανή ηθοποιός Andrea Palma, στον ρόλο της μητέρας της Mara, και ο John Laurenz που ενσαρκώνει τον Benji, έναν χαρακτήρα που καλύτερα να είχε εκλείψει εντελώς από την ταινία καθώς δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ερμηνεύει τα άχαρα τραγούδια του και να τρώει πολύ χρόνο από τον ήδη περιορισμένο χρόνο της ταινίας, που έχει διάρκεια μόλις 68 λεπτά. Όσο για την Τσίτα, η συμμετοχή είναι αρκετά μικρή και είναι εμφανές ότι ο χιμπατζής που την υποδύεται έχει αντικατασταθεί, αφού είναι αισθητά πιο μικρόσωμος.

Αν και σαν παραγωγή το «Ταrzαη and the  Mermaids» κρίνεται πολύ προσεγμένη σε σχέση με τα προγενέστερα φιλμ της σειράς, (το κόστος της ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο δολάρια -ποσό υπερβολικό για την εποχή και την μόλις δ8άλεπτη διάρκειά της), με άψογη φωτογραφία, υπέροχα εξωτερικά πλάνα και πολύ καλή μουσική επένδυση από τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Dίmitri Tιomkin, στο θέμα πλοκής και δράσης είναι από τις πιο αδύναμες. Η σκηνές δράσης είναι ελάχιστες και κυρίως περιλαμβάνουν υποβρύχια πλάνα και εικόνες καταδύσεων, οι οποίες λόγω της εξαιρετικής κινηματογράφησης ίσως και να αποζημιώνουν εν μέρει τον θεατή. Σε μία απ αυτές μάλιστα, ο Ταρζάν παλεύει με ένα γιγάντιο χταπόδι.

Άλλη σκηνή άξια λόγου είναι η στιγμή της μεγάλης βουτιάς του ήρωα από ένα ψηλό βράχο. Αναφορές λένε για τον θάνατο του κασκαντέρ μετά από πρόσκρουση πάνω στα βράχια, όταν επιχείρησε το πρώτο άλμα. Αυτή η πληροφορία όμως φαίνεται να είναι περισσότερο μία φήμη παρά αληθές γεγονός, σε μία προσπάθεια που έκαναν οι παραγωγοί να δημοσιοποιήσουν την ταινία.

Επίσης, είναι η μοναδική ταινία της σειράς. στην οποία δεν εμφανίζεται ούτε ένα άγριο ζωο, ενώ οι σκηνές με τους ιθαγενείς, θυμίζουν περισσότερο πολιτισμούς της Χαβάης ή της ολυνησίας,παρά της Αφρικής.

Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στις ΗΠΑ, στις 15 Μαΐου του 1948, λαμβάνοντας ανάμικτες κριτικές και την όχι αναμενόμενη εισπρακτική κίνηση. Ίσως κι αυτός να ήταν ο λόγος της αποχώρησης του Weissmuller από την σειρά, αφού τίποτα τέτοιο δεν είχε προαναφερθεί. Η Brenda Joyce, συνέχισε ως Jane σε μία ακόμη ταινία "Ταρζάν" με τον ηθοποιό Lex Barker στο «Tarzan's Magίc Fountaiη» (1949).

Rachel and the Stranger (1948)

Rachel and the Stranger (1948)

Η Ραχήλ και ο Ξένος

Σκηνοθέτης: Norman Foster

Συγγραφείς: Waldo Salt, Howard Fast

Είδος: Adventure, Western – Διάρκεια: 80 λεπτά

Πρωταγωνιστούν:

Loretta Young: Rachel

William Holden: Big Davey

Robert Mitchum: Jim

Gary Gray: Davey

Ελληνικοί υπότιτλοι:

Μετάφραση - απόδοση εξ ακοής:

corto64 / Μάιος 2017

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ Β' ΜΕΡΟΣ

Ο ίδιος ο μεταφραστής παρουσιάζει και την ταινία:

Αν και με την ευρεία έννοια – λόγω της χρονικής περιόδου στην οποία αναφέρετα, εκπροσωπεί τα γουέστερν, εν τούτοις, είναι μπολιασμένο με τόσο πολλά σινέ – κεντρώματα, γεγονός που το καθιστά ικανό να σταθεί ταυτόχρονα σε τουλάχιστον 5 διαφορετικά είδη ταινιών. Έντονα δραματικά στοιχεία με διάθεση κοινωνικής κριτικής, οικογενειακή υφή, ευχάριστες κωμικές πινελιές, σωστές δόσεις δράσης, αλλά και περιπέτειας. Στον έλεγχο του το φιλμ του Norman Foster έχει να επιδείξει εξαιρετική βαθμολογία, έχοντας πλησιάσει αρκετά το άριστο σε όλες τις επιμέρους κατηγορίες. Επιπλέον, η παρουσία του τροβαδούρου Robert Mitchum με τις ευρηματικές ρίμες της στιγμής, μοιάζουν να τυλίγουν την παραγωγή σε ένα πέπλο κινηματογραφικής ευδαιμονίας και πρωτοτυπίας. Αν μη τι άλλο μια ξεχωριστή πρόταση της RKO, ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, με την δυνατότητα πολλών διαφορετικών ερμηνειών στον θεατή, όχι μόνον ως προς το φινάλε, αλλά και στο σύνολο του ως σενάριο.

Για όσους μεγάλωσαν με κόμικς όπως ο «Μπλεκ» και ο «Λογαχός Μαρκ», με τους ηρωισμούς των αποίκων εν μέσω Άγγλο-Γαλλικών διενέξεων περί κυριότητας της νέας ηπείρου, το φιλμ θα φέρει εικονογραφημένες μνήμες από τις κιτρινισμένες εκείνες σελίδες. Το ύφος του θυμίζει αρκετά εκείνη την περίοδο, όπου οι πρώτοι οικισμοί χτιζόταν μέσα σε οχυρά, για να προφυλαχτούν οι άποικοι από τις επιθέσεις των ινδιάνων, ενώ οι τολμηροί πιονέροι έπαιρναν τα βουνά, προς αναζήτηση μιας πιο ριψοκίνδυνης τύχης. Έχει μια γοητεία διαχρονική, η αφήγηση μύθων και ιστορικών γεγονότων από εκείνα τα χρόνια. Θα είχε ενδιαφέρον αν γυρίζονταν ένα remake του φιλμ κάποια στιγμή, μιας και μας χωρίζουν ήδη 69 χρόνια από την πρεμιέρα του στις αίθουσες. Να πούμε ότι η RKO δικαιώθηκε και με το παραπάνω, για την επιλογή της αυτή, αφού ήταν η πιο επιτυχημένη εμπορικά ταινία της, με κέρδη 2,5 εκατομμύρια δολάρια και προϋπολογισμό μόλις 395.000 χιλιάδες. Στην χώρα μας προβλήθηκε ως «Η Ραχήλ και ο ξένος», μια πιστή 100% μετάφραση του Αγγλικού τίτλου.

Στον πρόλογο ανέφερα τις ευρηματικές ρίμες του περιπλανώμενου τροβαδούρου, που πραγματικά κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει κατά πολύ σε σχέση με τις συναφείς παραγωγές της εποχής. Να παραθέσω ένα απόσπασμα, για να μπείτε κάπως στο κλίμα.

Ήξερα κάποτε μια κοπέλα.

Δε την σκέφτομαι συχνά, όταν όμως έρθει η ώρα,

ο νους μου πάει σε κείνη.

Την Κυριακή θα'μαι στο Μέην, στο Τενεσί την Πέμπτη,

στο Φάντι Μπέι τη Δευτέρα, μέχρι τις 3 και μισή.

Ήξερα κάποτε μια κοπέλα.

Δε την σκέφτομαι συχνά, όταν όμως έρθει η ώρα,

ο νους μου πάει σε κείνη.

Μαξιλάρι μου ο Αιγόκερως, σκέπασμα το Βόρειο Σέλας.

Απ'το Κέιπ Χορν θα κόψω δρόμο

Τρίτη βράδυ θα'μαι πίσω.

Οι γλαφυροί στίχοι του Waldo Salt, σε συνδυασμό με την λιτή, άλλοτε εύθυμη, κι άλλοτε πικρόχολη διάθεση που προσδίδουν οι νότες του Roy Webb, (ουσιαστικά είναι μια κιθάρα αυτή που αγκαλιάζει στίχο και εικόνα), θυμίζουν κάτι από παλιά παιδικά αναγνώσματα. Ταυτόχρονα, λειτουργούν και ως συνδετικός κρίκος των όσων καλούνται να ζήσουν οι πρωταγωνιστές. Είναι άρρηκτα δεμένες οι στροφές αυτών των αυτοσχέδιων τραγουδιών με όλα όσα διαδραματίζονται και, τις περισσότερες φορές, εμπνέονται από αυτά, ή καθοδηγούν – εκβιάζουν τα συναισθήματα. Είναι αδύνατον να δει κανείς το φιλμ αγνοώντας την ύπαρξη αυτών των μελωδικών παροτρύνσεων. Μπορώ να πω ότι υπάρχουν στιγμές που ο θεατής περιμένει την επόμενη ρίμα που θα σκαρφιστεί ο δαιμόνιος κυνηγός, στις γεμάτες μυστήριο περιπλανήσεις του, (και οι προθέσεις του δεν πάνε πίσω). Δύο λόγια και για την bond woman, που ακούγεται πολλές φορές στην διάρκεια της ταινίας. Πρόκειται για την γυναίκα που διέθετε τις υπηρεσίες της επί πληρωμή ως υπηρέτρια, προκειμένου να αποπληρώσει χρέη προσωπικά, ή της οικογενείας. Ήταν κάτι σαν λευκή σκλάβα ουσιαστικά, αφού για να αποδεσμευτεί από αυτό το καθεστώς έπρεπε να την αγοράσει κάποιος και να της χαρίσει την ελευθερία της.

Η ταινία προήλθε από μια νουβέλα του Howard Fast, ενός μετανάστη Άγγλο-Ουκρανικής καταγωγής, (η οικογένεια του τροποποίησε το Fastovsky σε ένα πιο Αμερικάνικο επώνυμο), με αξιόλογη παρουσία στον χώρο της συγγραφής, (έγραψε πολλά διηγήματα που δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες σε γνωστά Αμερικάνικα περιοδικά). Όλα αυτά βέβαια με το πραγματικό του επώνυμο, γιατί ως E. V. Cunningham ή Walter Ericson, άφησε εποχή με την δική του ματιά στα χρόνια του πολέμου της ανεξαρτησίας. Δεκάδες βιβλία με τεράστια απήχηση. Η πλέον διάσημη του δουλειά, είναι το Spartacus, από το οποίο προήλθε και η ομώνυμη πολυβραβευμένη ταινία. Ένα βιβλίο το οποίο ξέφευγε κατά πολύ από την βάση που ο ίδιος είχε επιλέξει ως συγγραφική ορμητήριο. Δύο χρόνια μετά το Spartacus(1953), έγραψε και το The Passion of Sacco and Vanzetti, a New England legend, που ακολούθησαν δύο από τα πιο επιτυχημένα του εμπορικά βιβλία, Silas Timberman και, April Morning, (στο οποίο εξιστορεί την μάχη του Λέξινγκτον).

Η προσαρμογή του σεναρίου έγινε από τον Waldo Salt, που μεταξύ άλλων μας έδωσε και τα αριστουργηματικά σενάρια των Midnight Cowboy(1969) και, Serpico(1973). Πολύ μεγάλος σεναριογράφος, με δύο Όσκαρ, ένα BAFTA, 4 βραβεύσεις από την Ένωση Αμερικανών Σεναριογράφων και αμέτρητες υποψηφιότητες. Η δουλειά του εδώ είναι θαυμάσια. Το βιβλίο δεν χάνει στο ελάχιστο την αφήγηση και την γοητεία του, με έξυπνους διαλόγους και μπόλικο χιούμορ. Την παραγωγή επιμελήθηκαν οι Richard H. Berger και Jack J. Gross. Κρίμα που το φιλμ γυρίστηκε ασπρόμαυρο, γιατί δεν μπορεί έτσι να απεικονίσει την εξαιρετική δουλειά του Maury Gertsman στην φωτογραφία. Το σκηνοθέτησε ο Norman Foster. Χιούμορ και μυστήριο, ήταν οι δύο κινηματογραφικές πτυχές που του άρεσε να ξεδιπλώνει. Γύρισε τα περισσότερα φιλμ με ήρωα τον κ. Moto, με τον Peter Lorre ως πρωταγωνιστή, (έγραψε και τα σενάρια), και δύο με τον Charlie Chan. Από τα υπόλοιπα ξεχωρίζουν τα Orient Express(1934), Behind the Green Lights(1935), Fatal Lady(1936), Kiss the Blood Off My Hands(1948), Father Is a Bachelor(1950), Woman on the Run(1950), ενώ ήταν βοηθός σκηνοθέτη στο Northwest Passage του ’40. Ο Φόστερ έγραψε και σκηνοθέτησε πολλά θεατρικά. Το The Racket(1928) ακόμη παίζεται στο Μπρόντγουει!

Υπέροχες οι ερμηνείες και των τριών πρωταγωνιστών, Loretta Young, William Holden και, Robert Mitchum. Είναι θαυμάσιοι σε δύσκολους μάλιστα ρόλους, σχεδόν θεατρικούς. Κι εκεί είναι που βλέπει κανείς, σε τέτοιου είδους ταινίες, την δυναμική και το ταλέντο των ηθοποιών. Όσο ελεύθεροι μπορεί να νιώθουν λόγω σεναρίου, άλλο τόσο οι ίδιοι οι ρόλοι λειτουργούν και δεσμευτικά. Γιατί σαφώς και υπάρχει ένα πλαίσιο, μαζί και μια ευθύνη για να αποδοθεί το νόημα όσο πιο πιστά είναι δυνατόν, την ίδια στιγμή που η ίδια η ροή της ιστορίας προκαλεί για αυτοσχεδιασμούς. Η Γιάνκ με τα σαγηνευτικά μάτια που αντικρίσαμε για πρώτη φορά στο αξεπέραστο The Sheik(1921), είναι υπέροχη κι εδώ. Μεγάλη ηθοποιός, με δυνατή προσωπικότητα και με μια τεράστια καριέρα. Κρίμα που οι ταινίες της ως το 29, (οι περισσότερες από αυτές), χάθηκαν, άγνωστο το πώς και το γιατί. Πρωταγωνιστικούς ρόλους άρχισε να παίρνει από το ’33 και μετά. Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένες αξέχαστες παρουσίες της. Born to Be Bad(1934), Shanghai(1935), Three Blind Mice(1938), A Night to Remember(1942), Along Came Jones(1945, με τον Γκάρι Κούπερ), The Bishop's Wife(1937 – Κάρι Γκράντ – Ντέηβιντ Νίβεν), και The Accused(1949). Το Rachel and the Stranger προσωπικά το συγκαταλέγω στις 4-5 πιο ποιοτικές της ερμηνείες. Για τον Χόλντεν έχουμε μιλήσει πολλές φορές σε παλιότερες παρουσιάσεις ταινιών. Είναι εξαιρετικός ως αμήχανος και καθώς πρέπει άποικος, Χριστιανικών αντιλήψεων, με ένα σωρό ταμπού και άκρως παλιομοδίτικων αρχών. Όσο για τον Μίτσαμ, μόνο αυτός θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του μυστηριώδους τροβαδούρου, κυνηγού και φανατικού εργένη, που μπλέκει σε αυτό το ερωτικό γαϊτανάκι. Απλά μοναδικός. Φοβερή ερμηνεία.

Η απώλεια της συζύγου, οδηγεί τον Ντέηβ Χάρβει προς αναζήτηση γυναίκας για να μεγαλώσει τον γιό του και να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού. Τα βήματα του κατηφορίζουν προς το φρούριο που προστατεύει τον οικισμό των αποίκων, αλλά τα 14 δολάρια του κόστους της λευκής σκλάβας που αποκτά ως υπηρέτρια, θα αποδειχτούν πολύ λίγα μπροστά σε αυτά που ρισκάρει με αυτή του την κίνηση. Ο έρωτας παραμονεύει στις πιο ανύποπτες στιγμές και, η εμφάνιση του συνοδεύεται συνήθως από απρόβλεπτες καταστάσεις. Αυτό ακριβώς θα συμβεί και στον κ. Χάρβει, όταν ο περιπλανώμενος φίλος, κυνηγός, φιλόσοφος του βουνού και τροβαδούρος, Τζίμ Φέργουεις, διεκδικώντας την όμορφη νέα, θα ξυπνήσει μέσα του καλά κοιμισμένα συναισθήματα…

Mexican Hayride (1948)

Mexican Hayride (1948)

Οι Δύο Καμπαλλέρος

 

 

Στο Μεξικό συναντάμε αυτή τη φορά τους ήρωες μας. Το τουριστικό ιδίως Μεξικό.
Μαζί τους βρίσκουμε και την Virginia Grey, βεντέτα της εποχής που ξεκίνησε κι αυτή σαν παιδί θαύμα. Σε ηλικία 10 χρονών έπαιξε το 1929 την μικρή Εύα στην καλύβα του Μπαρμπαθωμά.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο όρος Hayride. Κατά λέξη σημαίνει «οδηγός κάρου με σανό»! Πώς να μεταφράσεις κάτι τέτοιο στα Ελληνικά;
Κανένα πρόβλημα για τους μεταφραστές μας. Η ταινία πρέπει να παίχτηκε στην Ελλάδα και με τον τίτλο "Οι Δύο Καμπαλλέρος"! Εμείς κάτι τέτοια προβλήματα τα μασάμε. Όλο και κάποιον άσχετο τίτλο βρήκαν οι φωστήρες της μετάφρασης.
Τους υπότιτλους θα βρείτε εδώ:

 http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/3687866/mexican-hayride-el

Bud Abbott Lou Costello Meet Frankenstein (1948)

Bud Abbott Lou Costello Meet Frankenstein (1948)

Οι Abbott και Costello συναντούν τον Φρανκεστάιν

 

 

Και τώρα να μιλήσουμε για μία καθαρά μαύρη κωμωδία. Μπορεί η ταινία να είχε σκοπό να κάψει τα τέρατα τις UNIVERSAL, δεν παύει όμως να είναι μια ταινία γέλιου και τρόμου. Στην ταινία αυτή οι Αμπότ και Κοστέλο δεν συναντούν μόνο το τέρας του Φρανκεστάιν, αλλά και τον Δράκουλα και τον Λυκάνθρωπο!
Στον ρόλο του τέρατος δεν συναντάμε τον Boris Karloff, αλλά τον αντικαταστάτη του Glenn Strange. Ως Δράκουλα όμως έχουμε τον ίδιο τον Bela Lugosi και ως Λυκάνθρωπο τον Lon Chaney Jr. Ο Λυκάνθρωπος που στα αγγλικά λέγεται Wolfman, αποκαλείται επίσης και Werewolf. Τώρα μη με ρωτάτε την ετυμολογική προέλευση της λέξης. Όποιος γνωρίζει, ας με πληροφορήσει κι εμένα.
Οφείλω να ομολογήσω ότι η έρευνα γύρω από την φιλμογραφία του Bela Lugosi με έκανε α φθάσω μέχρι τους Abbott και Costello.Ο άρχοντας του σκότους, μπορεί να μην είναι τόσο πειστικός όσο στη προ 17 ετών ταινία του, δεν παύει όμως να είναι επιβλητικός.
Στο σενάριο ο Δράκουλας θέλει να χρησιμοποιήσει το τέρας του Φρανκεστάιν προς ίδιο όφελος, αλλά χωρίς το λάθος του δρα Φρανκεστάιν. Να δημιουργήσει δηλαδή ένα τέρας που παίρνει αυτοβούλως πρωτοβουλίες και στρέφεται μάλιστα και κατά του ίδιου του δημιουργού του. Την λύση υποτίθεται ότι μπορεί να του την δώσει μία γιατρός στην Αμερική, η οποία υποστηρίζει ότι θα τα καταφέρει. Δεν έχει παρά να αντικαταστήσει χειρουργικώς τον εγκέφαλο του τέρατος με αυτόν κάποιου αφελούς, ο οποίος θα είναι πρόθυμος να ακολουθεί τον κύριό του σαν σκυλάκι. Έχει δε υπόψη της τον εγκέφαλο του Costello, τον οποίο μάλιστα για να τον έχει από κοντά, του παίζει και την ερωτευμένη. Δεν μένει παρά να μεταφερθούν τα δύο τέρατα στη Αμερική. Για το σκοπό αυτό ο Δράκουλας αναλαμβάνει να αποστείλει δωρεάν σε έναν ιδιοκτήτη σόου τρόμου δύο κιβώτια που περιέχουν τα λείψανα των ίδιων αυτών δύο τεράτων. Στην μεταφορική όμως εταιρία, εργάζονται οι Abbott και Costello και έτσι αρχίζουν όλα. Ως αρωγός των Abbott και Costello, καταφθάνει από το Λονδίνο ο Λυκάνθρωπος! Βοηθάει ειλικρινώς, αλλά όταν έχουμε πανσέληνο, τότε...
Υπότιτλους για το έργο θα βρείτε εδώ: