DRACULA'S DAUGHTER 1936

DRACULA'S DAUGHTER 1936

Η Κόρη του Δράκουλα

Σκηνοθεσία: Lambert Hillyer

Σενάριο: Garrett Fort, John L. Balderston, Bram Stoker

Είδος: Drama, Fantasy, Horror

Διάρκεια: 1h 11m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Otto Kruger: Jeffrey Garth

Gloria Holden: Countess Marya Zaleska (Dracula's Daughter)

Marguerite Churchill: Janet Blake

Edward Van Sloan: Professor Von Helsing

Gilbert Emery: Sir Basil Humphrey

Irving Pichel: Sandor

Halliwell Hobbes: Hawkins (as Halliwell Hobbs)

Billy Bevan: Albert

Nan Grey: Lili (as Nan Gray)

 

Η Κόρη του Δράκουλα (Dracula's Daughter) είναι Αμερικάνικη ταινία τρόμου του 1936 σκηνοθετημένη απ' τον Λάμπερτ Χίλιμερ βασισμένη σε ένα σενάριο του Γκάρετ Φορτ *σεναριογράφος της πρώτης ταινίας). Η ταινία αυτή είναι η συνέχεια της ταινίας Δράκουλας (1931). Παρ' όλο που η ταινία βασίζεται στον χαρακτήρα του Κόμη Δράκουλα από το μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ, η ταινία αρχικά θα ήταν η κινηματογραφική μεταφορά του διαγραμμένου πρώτου κεφαλαίου στο μυθιστόρημα του Στόκερ, “Ο Καλεσμένος του Δράκουλα”. Στοιχεία επίσης δανείζονται από την νουβέλα Καρμίλα του Τζόζεφ Σέρινταν Λε Φανού.

Αυτή η ταινία αρχίζει εκεί που τελειώνει η προηγούμενη. Δύο αστυνομικοί ανακαλύπτουν τον καθηγητή Βαν Χέλσινγκ στο υπόγειο του Αββαείου του Κάρφαξ, έχοντας τρυπήσει τον Κόμη Δράκουλα στο φέρετρό του με ένα μυτερό παλούκι. Χωρίς να πιστέψουν τις παράξενες ασυναρτησίες του καθηγητή για βαμπίρ, τον μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα μαζί με το πτώμα του Δράκουλα και του Ρένφιλντ. Ο αρχηγός της αστυνομίας, ο σερ Μπάσιλ Χάμφρι, έχωντας τις ίδιες γνώμες και σκέψεις με τους δύο αστυνομικούς, στέλνει τον καθηγητή Βαν Χέλσινγκ υπό την επιτήριση του φίλου του Δρ Τζέφρεϊ Γκαρθ, τον οποίο ο Βαν Χέλσινγκ σχεδιάζει να προσλάβει ως δικηγότο.

Εν τω μεταξύ, η κόρη του Δράκουλα, η Κόμισσα Μαρία Ζαλέσκα, με την βοήθεια του υπηρέτη της, Σάντορ, κλέβει το πτώμα του πατέρα της και το καίει, ελπίζοντας να απελευθερωθεί απ΄ τον βαμπιρισμό της. Μετά την αποτυχία αυτή, η Κόμισσα Ζαλέσκα ζητάει βοήθεια απ' τον Δρ. Γκαρθ, χωρίς να του πει πως είναι βαμπίρ. Σύντομα όμως αρχίζει να ερωτεύεται τον γοητευτικό επιστήμονα, με το μόνο εμπόδιο για να γίνει δικός της είναι η αρραβωνιαστικιά του και γραμματέας Τζάνετ Μπλέικ, και ασφαλώς ο καθηγητής Βαν Χέλσινγκ που έχει βάλει στο μάτι τη νεαρή κόμισσα υποπτεύοντάς την για την κόρη του Δράκουλα. 

The Walking Dead 1936

The Walking Dead 1936

Περιφερόμενος Νεκρός

Σκηνοθεσία: Michael Curtiz

Σενάριο: Ewart Adamson, Peter Milne, Robert Hardy Andrews

Είδος: Crime, Drama, Horror, Boris Karlof - Bela Lougosi

Διάρκεια: 1h 6m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Boris Karloff: John Ellman

Ricardo Cortez: Nolan

Edmund Gwenn: Dr. Evan Beaumont

Marguerite Churchill: Nancy

Warren Hull: Jimmy

Barton MacLane: Loder

Το Walking Dead είναι μια αμερικανική ταινία τρόμου του 1936 που σκηνοθέτησε ο Michael Curtiz και πρωταγωνιστεί ο Boris Karloff, ο οποίος παίζει έναν λανθασμένα εκτελεσμένο άνθρωπο που αναστηλώθηκε στη ζωή από έναν επιστήμονα. Οι πρωταγωνιστές περιλαμβάνουν τους Ricardo Cortez, Marguerite Churchill και Barton MacLane.

Ο Τζον Έλμαν (Μπόρις Κάρλοφ) έχει καταδικαστεί για φόνο από μια συμμορία εκβιαστών. Δικάζεται άδικα, και παρά το γεγονός ότι έχει αποδειχθεί η αθωότητά του, τον στέλνουν στην ηλεκτρική καρέκλα και τον εκτελούν. Ο Δρ. Evan Beaumont (Edmund Gwenn) ανασύρει το νεκρό σώμα του και το αναβιώνει ως μέρος των πειραμάτων του για να αναζωογονήσει ένα νεκρό σώμα και να ανακαλύψει τι συμβαίνει στην ψυχή μετά το θάνατο.

Η χρήση μηχανικής καρδιάς από τον Δρ Μπομόν για να αναζωογονήσει τον ασθενή προμηνύει τη μηχανική καρδιά της σύγχρονης ιατρικής για να κρατήσει τους ασθενείς ζωντανούς κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Αν και ο Τζον Έλμαν δεν έχει άμεση γνώση για κανέναν που επιθυμεί να τον κατηγορήσει για τη δολοφονία προτού εκτελεστεί, αποκτά μια έμφυτη αίσθηση ότι γνωρίζει αυτούς που είναι υπεύθυνοι αφού αναβιώσει. Ο Έλμαν δεν αναλαμβάνει άμεση δράση κατά των δημιουργών του. Ωστόσο, τους αναζητά, θέλοντας να μάθει γιατί τον σκότωσαν. Ο καθένας πεθαίνει με φρικτό θάνατο και στο τέλος είναι η δική του ενοχή που προκαλεί τον θάνατο του.

Ενώ αντιμετωπίζει τους δύο τελευταίους κακούς, ο Έλμαν πυροβολείται θανάσιμα. Ο Δρ. Μπόμοντ σπεύδει στο νεκροκρέβατό του, και παρόλο που πιέζεται να αποκαλύψει ιδέες για τον θάνατο, ο Έλμαν νουθετεί: "Αφήστε τους νεκρούς στον δημιουργό τους. Ο Κύριος ο Θεός μας είναι ένας ζηλιάρης Θεός" (από το Δευτερονόμιο 6:15). Καθώς ο Έλμαν πεθαίνει, οι δύο εναπομείναντες εκβιαστές σκοτώνονται όταν το αυτοκίνητό τους βγαίνει από το δρόμο, πέφτει σε ηλεκτρικό στύλο και εκρήγνυται. Η ταινία τελειώνει με τον Δρ Μπομοντ να επαναλαμβάνει την προειδοποίηση του Έλμαν για έναν ζηλιάρη Θεό. 

Charlie Chan at the Opera 1936

Charlie Chan at the Opera 1936

Ο Τσάρλι Τσαν στην Όπερα 

Σκηνοθεσία: H. Bruce Humberstone

Σενάριο: Scott Darling, Charles Belden, Bess Meredyth

Είδος: Mystery, Boris Karlof - Bela Lougosi

Διάρκεια: 1h 8m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Warner Oland: Charlie Chan

Boris Karloff            : Gravelle

Keye Luke: Lee Chan

Charlotte Henry: Mlle. Kitty

Thomas Beck: Phil Childers

Margaret Irving: Mme. Lilli Rochelle

Gregory Gaye: Enrico Barelli

Nedda Harrigan: Mme. Anita Barelli

 Ο Τσάρλι Τσαν αποτελεί φανταστικό χαρακτήρα, δημιούργημα του μυθιστοριογράφου Earl Derr Biggers. Ο Biggers έδωσε ως έδρα στον χαρακτήρα του την πόλη της Χονολουλού στα νησιά της Χαβάης και βασίστηκε για τα χαρακτηριστικά του ήρωα στο υπαρκτό πρόσωπο, ομοίως ντετέκτιβ στην Χονολουλού, Chang Apana. Συνέλαβε λοιπόν την ιδέα του καλοσυνάτου ήρωα ως αντιστάθμισμα προς την ρατσιστική αποικιακή θεωρία της «Κίτρινης Απειλής» (Yellow Peril) και διαφόρων διαβολικών χαρακτήρων ασιατικής προέλευσης όπως ο Φου Μαντσού. Παρότι ο Τσάρλι Τσαν είναι ντετέκτιβ στην αστυνομία της Χονολουλού, οι περισσότερες περιπέτειές του λαμβάνουν χώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου.

Ο χαρακτήρας πρωτοεμφανίστηκε στα μυθιστορήματα του Biggers, αλλά έγινε διάσημος από τις 50 και πλέον ταινίες που γυρίστηκαν, αρχομένης από το 1926. Ο ήρωας στις δυο πρώτες βωβές ταινίες (1926 & 1927) και στην πρώτη ομιλούσα (1929) ενσαρκώθηκε από ηθοποιούς με καταγωγή την Άπω Ανατολή, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το 1931 τα στούντιο Fox Film Corporation επέλεξαν τον σουηδικής καταγωγής Warner Oland για την ταινία “Charlie Chan Carries On”, η οποία δυστυχώς έχει χαθεί. Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία και τα στούντιο προχώρησαν στα γυρίσματα 15 ταινιών με τον προαναφερθέντα πρωταγωνιστή, εκ των οποίων συνολικά 4 έχουν χαθεί. Μετά τον θάνατο του Warner Oland το 1937, σειρά πήρε ο Αμερικανός Sidney Toler με τις 22 ταινίες του να γυρίζονται αρχικά για την Fox και ύστερα για τα Monogram Studios. Μετά το θάνατο του Sidney Toler, γυρίστηκαν άλλες 6 ταινίες με πρωταγωνιστή τον Roland Winters. 

Secret Agent 1936

Secret Agent 1936

Μυστικός Πράκτορας

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Campbell Dixon, W. Somerset Maugham,

Charles Bennett, Ian Hay, Jesse LASKY Jr.

Είδος: Comedy, Drama, HITCHCCOCK, Mystery, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:26

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Madeleine Carroll: Elsa Carrington

Peter Lorre: The General

John Gielgud: Richard Ashenden

Robert Young: Robert Marvin

Percy Marmont: Caypor

 

Ένα ζευγάρι μαθητευόμενων κατασκόπων πηγαίνει στην Ελβετία με σκοπό να δολοφονήσει έναν γερμανό κατάσκοπο του οποίου την ταυτότητα αγνοεί. Τους συνοδεύει ένας εκκεντρικός μεξικανός δολοφόνος. Φτάνοντας στην Ελβετία σκοτώνουν έναν τουρίστα τον οποίο υποψιάζονται χωρίς να αναμένουν οδηγίες. Όταν αυτές έρχονται τους υποδεικνύεται άλλο πρόσωπο. Τότε συνειδητοποιούν πως είναι κοινοί δολοφόνοι. Θα πάνε στη συνέχεια σε ένα εργοστάσιο σοκολατοποιίας στο οποίο εργάζονται γερμανοί πράκτορες και πληροφορούνται για τον αληθινό κατάσκοπο. Στο τέλος της ταινίας το τρένο που τους μεταφέρει όλους προς την Κωνσταντινούπολη δέχεται από αέρος επίθεση και καταστρέφεται. Το ζευγάρι των δύο κατασκόπων θα σωθεί μόνο, ενώ ο μεξικανός φίλος τους και ο γερμανός πράκτορας σκοτώνονται.

Η ταινία βασίζεται σε δύο νουβέλες του Ουίλιαμ Σόμερσετ Μομ από την ανθολογία του Ashenden οr Τhe British Agent (Ασέντεν ή Ο Βρετανός πράκτορας, 1928), με τίτλους Ο προδότης και Ο φαλακρός Μεξικάνος και σε ένα θεατρικό έργο του Κάμπελ Ντίξον με θέμα μια ιστορία αγάπης, βασιζόμενο στην προηγούμενη συλλογή του Μομ.

   

Sabotage 1936

Sabotage 1936

Σαμποτάζ

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Joseph Conrad, Charles Bennett,

Ian Hay, Helen Simpson, E.V.H. Emmett

Είδος: HITCHCCOCK, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 01:16

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Sylvia Sidney: Mrs. Verloc

Oskar Homolka: Her Husband

Desmond Tester: Stevie

John Loder: Sgt. Ted Spencer

Joyce Barbour: Renee

 

Εξαιτίας μιας δολιοφθοράς το Λονδίνο θα βυθιστεί στο σκοτάδι. Αίτιος αυτής της πράξης είναι κάποιος ονόματι Βέρλοκ,ο οποίος κρύβεται σαν διαχειριστής μιας κινηματογραφικής αίθουσας. Ζώντας με τη γυναίκα του και τον αδελφό της, σχεδιάζει και άλλες δολιοφθορές. Το σπίτι του όμως το παρακολουθεί ένας μυστικός πράκτορας ο οποίος είναι μεταμφιεσμένος σε έμπορο λαχανικών και φλερτάρει την σύζυγο του Βέρλοκ. Ο Βέρλοκ στέλνει τον μικρό αδελφό της γυναίκας του να μεταφέρει μια βόμβα στην άλλη άκρη της πόλης κι όταν αυτή εκρήγνυται το παιδί σκοτώνεται. Τότε εκείνη, θέλοντας να εκδικηθεί τον θάνατο του, δολοφονεί τον άντρα της, μα μια έκρηξη στον κινηματογράφο εξαφανίζει τα ίχνη του εγκλήματος.

Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα Μυστικός πράκτορας του Τζόζεφ Κόνραντ.

 

  

Captain January 1936

Captain January 1936

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΕΝΑΡΗΣ

 

Σκηνοθεσία: David Butler

Σενάριο: Sam Hellman, Gladys Lehman,

Harry Tugend, Laura E. Richards, Don Marquis

Είδος: Comedy, Family, Music, Shirley Temple

Διάρκεια: 01:15

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Shirley Temple: Star

Guy Kibbee: Captain January

Slim Summerville: Captain Nazro

Buddy Ebsen: Paul Roberts

Sara Haden: Agatha Morgan

 

Η Helen "Star" Mason (Shirley Temple) είναι ένα κοριτσάκι που σώθηκε από τη θάλασσα ως μωρό από τον Captain Januari (Guy Kibbee), τον φαροφύλακα. Οι δύο τους ζουν στον φάρο στο Cape Tempest. Η Agatha Morgan (Sara Haden), κυβερνητική αξιωματούχος της περιοχής, ζητά την εγγραφή της Star στο σχολείο και την απομάκρυνσή της από τον καπετάνιο Ιανουάριο, ο οποίος δεν την υιοθέτησε ποτέ νόμιμα. Η πιθανότητα χωρισμού τους είναι καταστροφική τόσο για τον Ιανουάριο όσο και για την Star. Εν τω μεταξύ, ο Ιανουάριος χάνει τη δουλειά του στο φάρο όταν η κλασική λάμπα αντικαθίσταται με μία αυτόματη. Τα πράγματα φαίνονται απελπισμένα για την Star και τον Ιανουάριο. Ο Nazro (Slim Summerville), φίλος του Ιανουαρίου, προσπαθεί να βοηθήσει και να εντοπίσει τους συγγενείς της Star στη Βοστώνη. Τους βρίσκει, έρχεται σε επαφή μαζί τους και αυτοί φτάνουν στο Cape Tempest για να την διεκδικήσουν. Προς  έκπληξη και απόλαυση της Star, η πλούσια θεία και θείος της την αγοράζουν ένα σκάφος και προσλαμβάνουν τον Ιανουάριο ως κυβερνήτη, τον Nazro και τον Roberts (Buddy Ebsen) ως πλήρωμα και την κυρία Croft (Jane Darwell) ως μαγείρισσα.

 

 

TARZAN ESCAPES 1936

 

TARZAN ESCAPES 1936

Η ΦΥΓΗ ΤΟΥ ΤΑΡΖΑΝ

Σκηνοθεσία Richard Thorpe, John Farrow

Σενάριο Cyril Hume , Edgar Rice Burroughs

Είδος Action, Adventure

Διάρκεια 1h 29min

Γλώσσα Αγγλικά

Παίζουν:

Johnny Weissmuller: Tarzan

Maureen O'Sullivan: Jane

John Buckler: Captain Fry

Benita Hume: Rita Parker

William Henry: Eric Parker

Herbert Mundin: .            Herbert Henry Rawlins

E.E. Clive: Masters

Darby Jones: Bomba

Στην τρίτη ταινία της σειράς ο Ταρζάν και η Τζέιν δέχονται επίσκεψή από δυο ξαδέρφια της Τζέιν τους Έρικ και Ρίτα για να την πιέσουν να επιστρέψει πίσω στον πολιτισμό και την περιουσία που κληρονόμησε από τον πατέρα της. Στο καταφύγιο του Ταρζάν τους οδηγεί ο κάπτεν Φράι, ένας κυνηγός που θέλει να αιχμαλωτίσει τον Ταρζάν για να τον χρησιμοποιήσει σαν ατραξιόν σε τσίρκο και συμφωνεί να παραδώσει την Τζέιν και τα ξαδέρφια της σε μια άγρια φυλή. Είναι μια συμπαθητική εξωτική περιπέτεια.

Marius 1931 – Fanny 1932 – César 1936

Marius 1931 – Fanny 1932 – César 1936

Μάριος – Φανή – Καίσαρας

,

Σκηνοθεσία: Alexander Korda

Σενάριο: Marcel Pagnol

Είδος: Comedy, Drama, Rom

Διάρκεια: 2h 10min, 2h 20min, 2h 48min

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Pierre Fresnay = Marius

Orane Demazis = Fanny

Raimu = César Olivier

Fernand Charpin =            Honoré Panisse

Alida Rouffe = Honorine Cabanis

Paul Dullac = Félix Escartefigue

Alexandre Mihalesco = Piquoiseau

Robert Vattier = Albert Brun

Ήμουν μαθητής του δημοτικού όταν ενώ έκανα τα μαθήματά μου, (που λέει ο λόγος), άκουγα την εκπομπή "Το Θέατρο στο Ραδιόφωνο". Δεν υπήρχε βέβαια τότε τηλεόραση και ακούγαμε τακτικά θεατρικά έργα παιγμένα στο ραδιόφωνο. Παιζόταν η τριλογία του Marcel Pagnol, "Μάριος-Φανή-Καίσαρας". Φυσικά σε τρεις συνεχόμενες εβδομάδες. Τους βασικούς ρόλους, αν θυμάμαι καλά, κρατούσαν οι Λιάκος Χριστογιαννόπουλος και Χριστόφορος Νέζερ. Αν και μικρό παιδί, η υπόθεση έμεινε βαθειά χαραγμένη στη μνήμη μου, τόσο, που ακόμα και όταν το 1961 παρακολούθησα στον κινηματογράφο μια διασκευή της τριλογίας, δεν έμεινα ικανοποιημένος. Πρόκειται για τη ταινία του Joshua Logan, "Fanny". Οι τρεις ταινίες συμπτυχθήκαν σε μία, διάρκειας 133 λεπτών. Το νόημα των δύο πρώτων ταινιών μπορούμε να πούμε ότι παρουσιάζεται αναλλοίωτο. Η Τρίτη όμως ξεφεύγει αρκετά από το πρωτότυπο θεατρικό έργο.

Για τον Marcel Pagnol να πούμε τα εξής. Είναι πολυγραφότατος, όχι μόνο θεατρικών έργων στην αρχή, αλλά αργότερα και κινηματογραφικών σεναρίων. Έχει ακόμα σκηνοθετήσει και αρκετές ταινίες του. Έχει βραβευτεί με "Νόμπελ"  και έχει εκλεγεί μέλος της Γαλλικής ακαδημίας. Σε αρκετές ταινίες του έχω μεταφράσει τους υπότιτλους και τις έχω παρουσιάσει σε αυτό το μπλοκ. Το ίδιο έκανα και για τις τρεις αυτές ταινίες του. Να σημειώσω όμως το εξής: Στο διαδίκτυο υπάρχουν Ελληνικοί υπότιτλοι για τις δύο πρώτες ταινίες μεταφρασμένοι από τον "Μάνο", που σίγουρα μετέφρασε τους Αγγλικούς υπότιτλους των ταινιών. Να επισημάνω όμως ότι γενικά Αγγλικοί υπότιτλοι Γαλλικών ταινιών έχουν τα χάλια τους! Παρά λοιπόν την φιλότιμη προσπάθεια του κάθε μεταφραστή, αν μεταφράζει από τα Αγγλικά, θα μεταφράσει τις Αγγλικές αρλούμπες! Ο θεατής λοιπόν που γνωρίζει έστω στοιχειωδώς τα Γαλλικά, θα ψαρώσει όταν άλλα θα ακούει και άλλα θα διαβάζει. Έκατσα λοιπόν και μετέφρασα από τα Γαλλικά τους υπότιτλους και των τριών ταινιών.

Ο Marcel Pagnol γεννήθηκε στην Μασσαλία. Έτσι τα έργα αυτά που περιγράφουν τη ζωή απλών ανθρώπων στο λιμάνι και την γύρο περιοχή της Μασσαλίας, μπορούμε να πούμε ότι αυτούς έγραψε ως ένα φόρο τιμής προς την ιδιαίτερη πατρίδα του. Κεντρικοί ήρωες των έργων είναι ο Μάριος και η Φανή. Ο πατέρας του Μάριου, ο Σεζάρ, έχει ένα καφέ-μπαρ στην προβλήτα του λιμανιού. Εκεί στο κατάστημα αυτό ο Μάριος εργάζεται ως σερβιτόρος. Έξω από το κατάστημα, η νεαρή Φανή έχει μία πάγκα όπου πουλά διάφορα όστρακα. Οι νέοι είναι φίλοι από μικρά παιδιά, και ο Μάριος συχνά βγαίνει έξω από το μαγαζί και τα λένε. Είναι επόμενο να αναπτυχθεί ένα ειδύλλιο μεταξύ τους. Ειδύλλιο το οποίο για να ευοδωθεί, θα περάσουν είκοσι χρόνια!

Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο στην περιγραφή των σεναρίων, μια και δεν θα ήθελα να μαρτυρήσω κάτι παραπάνω σε αυτούς που έχουν την πρόθεση να τα δουν τα έργα. Νε σημειώσω μόνο ακόμα ότι μόνο τα δύο πρώτα, (Μάριος, Φανή), τα έγραψε ο Pagnol για το θέατρο, όπου μετά τα διασκεύασε για τον κινηματογράφο. Αντίθετα, το τελευταίο έργο, (Σεζάρ), το έγραψε κατευθείαν ως σενάριο κινηματογραφικού έργου.

Modern Times 1936

Modern Times 1936

Μοντέρνοι Καιροί

Σκηνοθεσία: Charles Chaplin

Σενάριο: : Charles Chaplin

Διάρκεια: 1h 27min

Είδος: Comedy, Drama, Family

Παίζουν:

Charles Chaplin = Εργάτης βιομηχανίας

Paulette Goddard = Η πιτσιρίκα

Henry Bergman = Ιδιοκτήτης του καφέ

Tiny Sandford = Ο μεγάλος Μπιλ

Chester Conklin = Μηχανουργός

Hank Mann = Burglar

Ο Σαρλό εργαζεται σε ένα εργοστάσιο με μηχανές, όπου προσπαθεί μανιωδώς να κρατηθεί στο γρήγορο ρυθμό τους. Τον επιλέγουν να συμμετέχει σε ένα πείραμα με ένα αυτοτροφοδοτούμενο μηχάνημα. Εκεί όμως του συμβαίνουν διάφορες αναποδιές, που οδηγούν το αφεντικό του στο συμπέρασμα ότι έχει τρελαθεί! Έτσι ο Σαρλό καταλήγει σε ψυχιατρικό ίδρυμα και όταν βγαίνει από εκεί, οδηγείται στη φυλακή - επειδή παρεξηγείται για κομμουνιστής - αλλά αποφυλακίζεται χαριστικά αφού καταφέρνει να αποτρέψει μια εξέγερση...

ε

Η τελευταία βουβή ταινία του Σαρλό, που όμως τελειώνει με τον ίδιο να τραγουδάει και στην ουσία να φανερώνει τον ήχο της φωνής του για πρώτη φορά στο παγκόσμιο κοινό. Την άγνοια του κοινού αυτού στην αγγλική σέβονταν ο δημιουργός κι αρνούνταν να μιλήσει ως τότε στο πανί, προτιμώντας τη διεθνή γλώσσα της εκφραστικότητας.

Σκηνή πρώτη. Ένα κοπάδι πρόβατα. Οι εργάτες πάνε στο εργοστάσιο. Ένας απ’ αυτούς, ο χειριστής πίνακα, σημαίνει την έναρξη της ημέρας κινώντας κάτι μοχλούς. Τα λαμπάκια ανάβουν, οι μηχανές ξεκινούν. Στο γραφείο του ο πρόεδρος του εργοστασίου διαβάζει εφημερίδα και παρακολουθεί τις εργασίες απ’ τη γιγαντοοθόνη δίπλα του. Οι εργάτες, ανάμεσά τους κι ο ήρωας της ταινίας (εξαιρετικός όπως πάντα ο Chaplin), δουλεύουν με γρήγορους ρυθμούς βιδώνοντας και καρφώνοντας. Δεν αρκεί. Ο πρόεδρος δίνει εντολή στον «ρυθμοκράτορα» να αυξήσει την ταχύτητα των μηχανών. Οι εργάτες αυξάνουν τους ρυθμούς τους. Ο Σαρλό δεν προλαβαίνει.

Απίστευτη σκηνή που ήδη μας έχει δώσει αρκετά στοιχεία για το τι πρέπει να περιμένουμε στη συνέχεια. Καταρχήν, η ταινία είναι ομιλούσα. Κατά ένα περίεργο όμως τρόπο, οι εργάτες δεν έχουν φωνή. Μόνο οι εντολές του προέδρου ακούγονται, κάποιοι ήχοι απ’ τα μηχανήματα και φυσικά η μουσική που συνέθεσε ο ίδιος ο Charlie Chaplin για την ταινία. Σαφέστατα βρισκόμαστε στην εποχή της εκβιομηχάνισης της παραγωγής, στην εποχή της ανεργίας και της ανέχειας, του μεγάλου οικονομικού κραχ. Στην προσπάθειά τους να αυξήσουν την παραγωγή και κατά συνέπεια τα κέρδη τους οι βιομήχανοι καταφεύγουν σε υπερβολές. Η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο στην απολαυστική σκηνή που ακολουθεί.

Στο γραφείο του προέδρου «εισβάλουν» τρεις τύποι σέρνοντας μαζί τους ένα μηχάνημα. Τον «αυτόματο ταϊστή» που θα επιταχύνει τους ρυθμούς εργασίας και θα κάνει το διάλειμμα για κολατσιό περιττό. Ακόμα όμως και η παρουσίαση του μηχανήματος είναι ηχογραφημένη και οι άνθρωποι που συνοδεύουν το μηχάνημα αρκούνται σε μια παντομίμα παρουσιάζοντας την επαναστατική εφεύρεση… Το μηχάνημα θα δοκιμαστεί στον Σαρλό και φυσικά είναι μια καταστροφή. Μια καταστροφή όμως που συνοδεύεται από γέλιο μέχρι δακρύων από τους θεατές. Χωρίς αμφιβολία, μια απ΄ τις σκηνές που μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη… Και δεν είναι η μόνη.

Στην αμέσως επόμενη σκηνή, ο εργάτης μας που έχει πάθει νευρικό κλονισμό απ’ το συνεχές βίδωμα και τους ρυθμούς που ανεβαίνουν απάνθρωπα για να επιταχυνθεί η παραγωγή, βιδώνει ότι βρει μπροστά του, στη συνέχεια «απορροφάται» από τη μηχανή και σφηνώνεται στα γρανάζια της. Τροχοπέδη. Κατεβαίνει, παίζει με τους διακόπτες και προκαλεί εκρήξεις (εντυπωσιακά για την εποχή τους εφέ!). Ο αναρχικός εργάτης, αρπάζει το λάδι και αρχίζει να ψεκάζει με αυτό τους συναδέλφους του στο εργοστάσιο. Γρανάζια του συστήματος. Τον κυνηγούν. Δεν έχει παρά να τραβήξει το μοχλό που κινεί τα μηχανήματα κι αμέσως τρέχουν στα πόστα τους. Οι βίδες δε μπορούν να μη βιδωθούν. Συνεχίζει να τους λαδώνει, αυτοί κλείνουν τις μηχανές, ξανατραβάει το μοχλό… Συλλαμβάνεται και παραδίδεται στους γιατρούς που θα τον μεταφέρουν στο ψυχιατρείο. Προλαβαίνει να λαδώσει τον γιατρό και τον αστυνομικό που τον συνέλαβε. Γρανάζια του συστήματος. Cut. Απλά ιδιοφυές…

Σκηνή τρίτη. «Θεραπευμένος από νευρική κρίση αλλά άνεργος, φεύγει από το νοσοκομείο για να αρχίσει μια νέα ζωή». Οι απάνθρωποι ρυθμοί της πόλης. Οι άνθρωποι - πρόβατα ξανά. Ο ήρωάς μας προχωρά και μπροστά του πέφτει η κόκκινη σημαία από ένα φορτηγό. Τη σηκώνει με σκοπό να την επιστρέψει. Πίσω του φυσικά (…) εμφανίζεται πλήθος εργατών σε διαδήλωση. Ο Σαρλό προχωρά μπροστά προσπαθώντας να προλάβει το φορτηγό. Πίσω του ακολουθεί η πορεία. Οι αστυνομικοί χτυπούν τη διαδήλωση και συλλαμβάνουν τον πρωτεργάτη με την κόκκινη σημαία. Η κλούβα είναι εκεί δίπλα και εμφανίζεται αμέσως για να τον οδηγήσει στη φυλακή. Η κλούβα θα είναι εκεί και στη συνέχεια. Το μόνο σίγουρο. Δουλειές δεν υπάρχουν, χρήματα δεν υπάρχουν, η κλούβα όμως είναι εκεί. Πανταχού παρούσα. Είναι κι αυτό μια λύση βέβαια, γιατί τουλάχιστον μέσα έχεις κάποια σιγουριά…

Η απαρίθμηση των σκηνών θα μπορούσε να κρατήσει για πολύ ακόμα. Για την ακρίβεια, ο σκηνοθέτης Chaplin, έχει πλάσει όλες τις σκηνές αριστουργηματικά. Καμιά δεν υπολείπεται των άλλων και, φυσικά, καμιά δεν είναι περιττή. Έχει κατορθώσει να κάνει την πιο σκληρή (αλλά και πιο πικρή) κριτική απέναντι στο απάνθρωπο σύστημα της εποχής (και όχι μόνο αφού οι «Μοντέρνοι Καιροί» σε πολύ λίγα διαφέρουν απ’ τους «μετα-μοντέρνους καιρούς» που ζούμε), με τον πιο συγκλονιστικό αλλά και ξεκαρδιστικό τρόπο.

Το «αλητάκι» Paulette Goddard (η τότε σύντροφος του Chaplin) δίνει εξαιρετική ερμηνεία στο ρόλο της φτωχής και ορφανής κοπέλας που ερωτεύεται τον εργάτη και μαζί κάνουν σχέδια για το (κατά τα φαινόμενα δυσοίωνο) μέλλον τους. Μαζί με τον Chaplin, πρωταγωνιστούν σε μερικές υπέροχες σκηνές (όταν η κοπέλα κλέβει ένα καρβέλι ψωμί, στο σπίτι των ονείρων τους και φυσικά στο σπίτι - καλύβα που τελικά κατοικούν, σαν υπάλληλοι στο εστιατόριο…) όπου η κοινή πορεία τους έξω απ’ την ταινία φαίνεται να δανείζει την καλή χημεία της και στην αντίστοιχη κινηματογραφική τους σχέση.

Δύστυχος, λόγο αξίωσης πνευματικών δικαιωμάτων, δεν είναι επιτρεπτή η ανάρτηση της ταινίας στο You Tube.

Le roman d'un tricheur (1936)

Le roman d'un tricheur (1936)

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΕΝΟΣ ΧΑΡΤΟΚΛΕΠΤΟΥ

Του Sacha Guitry

Το 2007 ήταν αφιερωμένο στην επέτειο των 50 χρόνων του θανάτου του του Sacha Guitry. Έγιναν διάφορες τιμητικές εκδηλώσεις που ήταν αυτονόητες για έναν άνθρωπο αυτού του πνευματικού μεγέθους και της σημαντικής του προσφοράς στην τέχνη και τα γράμματα. Ο Sacha Guitry ήταν Ρωσικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1885 στην Αγ. Πετρούπολη, και γαλουχήθηκε σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον. Από νωρίς βρέθηκε στην Γαλλία όπου συνέγραψε πάνω από 120 θεατρικά έργα. Είχε επαφές με ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, μεταξύ αυτών και της Sarah Bernhardt, την οποία θεωρούσε πνευματική του μητέρα.

Συμμετέχοντας κι εγώ στις εκδηλώσεις τιμής αυτού του σπουδαίου ανθρώπου, μετέφρασα τους υπότιτλους τις ταινίας του «Le roman d'un tricheur», της οποίας έγραψε το σενάριο, την σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε ο ίδιος. 

Είναι γεγονός πως ο Sacha Guitry προτιμούσε το θέατρο από τον κινηματογράφο. Όποτε χρειάστηκε όμως να παρουσιάσει έργο του στην οθόνη, έκανε πραγματικά αριστουργήματα. Το παρόν έργο θεωρείται το αριστούργημά του, αν και μερικοί θεωρούν ως καλλίτερό του το «Τα μαργαριτάρια του στέμματος», του 1937.

Η παρούσα ταινία του έχει κάτι από αυτές των βωβών ταινιών. Πράγματι στην ταινία μιλάει σχεδόν ολομόναχος και μιλάει και για λογαριασμό των γυναικών ηθοποιών, όπως συχνά όταν παρακολουθούμε ταινίες του βωβού κινηματογράφου στα αλλοδαπά κανάλια τηλεόρασης, όπου αντί για μεσότιτλους ακούμε έναν αφηγητή να περιγράφει την ταινία και να κάνει ότι ομιλεί για λογαριασμό των ηθοποιών. Με συνεχή flash back, μαθαίνουμε την ιστορία ενός αγοριού, που είναι υποτίθεται είναι ο ίδιος ο αφηγητής, που τον κάνει ο ίδιος ο Sacha Guitry, το οποίο έκλεψε λίγα χρήματα από το ταμείο του μαγαζιού του πατέρα του, για να αγοράσει γκαζές. Ο πατέρας εξοργίστηκε και η τιμωρία που του επέβαλε ήταν να μη φάει δείπνο εκείνο το βράδυ.

Το δείπνο ήταν σούπα από μανιτάρια, τα οποία είχε συλλέξει ένας κωφάλαλος θείος. Η υπόλοιπη πολυπληθείς παθογένεια, 11 άτομα συνολικά, έφαγαν την μανιταρόσουπα, τα μανιτάρια της οποίας όπως απεδείχθη ήταν δηλητηριασμένα! Έντεκα πτώματα έπρεπε να ταφούν ως εκ τούτου. Ο μόνος που την γλύτωσε ήταν ο μικρός και όλο το χωριό έλεγε πως ο νεαρός σώθηκε διότι ήταν κλέφτης!

Ένας μακρινός συγγενής ανέλαβε να τον φροντίσει, αλλά η επιδίωξή του ήτο να φάει τα λεφτά που κληρονόμησε ο μικρός. Κάποια στιγμή το παιδί απηύδησε με το ζευγάρι των συμφεροντολόγων συγγενών, τους εγκατέλειψε χαρίζοντάς τους και τα λεφτά του και ξεκίνησε να κάνει διάφορες δουλειές. Στην αρχή πορτιέρης σε ένα ξενοδοχείο, μετά γκρουμ σε ένα ξενοδοχείο του Παρισιού, και τελικά βρέθηκε στο Μονακό όπου εργάστηκε ως οδηγός ασανσέρ στο καζίνο του Μόντε Κάρλο στην αρχή, για να μεταπηδήσει Κρουπιέρη αργότερα. Έχει ενδιαφέρον το πόσο γλαφυρά μας περιγράφει την Ζωή στο Μόντε Κάρλο και τις συνήθειες των Μονεβάσκων.

Στην αρχή εργάζεται με όρεξη ως κρουπιέρης. Όταν όμως από μία παρεξήγηση έχασε την δουλειά του, απεφάσισε να γίνει κομπιναδόρος χαρτοκλέφτης.

Απόκτησε πολλά χρήματα αλλά κάποια στιγμή, ένεκα κάποιου γεγονότος,  του μπήκε η ιδέα να γίνει τίμιος. Έπαιζε λοιπόν τίμια και όσα κέρδισε με τις απάτες σε επτά χρόνια, τα έχασε σε λίγους μήνες!

Πρόκειται λοιπόν για μία ταινία καλαίσθητη και πρωτότυπη η οποία εντυπωσίασε και τον François Truffaut.