Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021

Die Brücke 1959

 

Die Brücke 1959

Η Γέφυρα

 


Σκηνοθεσία: Bernhard Wicki

Σενάριο: Manfred Gregor, Michael Mansfeld,

Heinz Pauck, Bernhard Wicki

Είδος: Crime, Drama, History, War

Διάρκεια: 01:38

Γλώσσα: Γερμανικά

Παίζουν:

Folker Bohnet: Hans Scholten

Fritz Wepper: Albert Mutz

Michael Hinz: Walter Forst

Frank Glaubrecht: Jurgen Borchert

Karl Michael Balzer: Karl Horber

 

Ένα αντιπολεμικό αριστούργημα του Bernhard Wicki.

    Η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος, εκτός από μορφές τέχνης είναι και τρόποι με τους οποίους ένας λαός βλέπει την ιστορία του και τον εαυτό του. Η μεταπολεμική γερμανική κοινωνία και κουλτούρα έχει δώσει κορυφαία παγκοσμίως δείγματα χρήσης τού κινηματογράφου ως συλλογικής κοινωνικής αυτοκριτικής και αυτογνωσίας (κάτι που δυστυχώς δεν έχουμε ακόμα δει στην Ελλάδα – κοινώς αρνούμαστε πεισματικά να δούμε τα χάλια μας και αρεσκόμαστε να ευλογάμε τα γένεια μας με τις γνωστές ψευδοϊστορικές κινηματογραφικές γραφικότητες που προβάλλονται σε κάθε εθνική επέτειο).

    Ταινίες γνήσιας συλλογικής πολιτικής και ιστορικής αυτοκριτικής όπως «Η Πτώση» (2004), «Στάλινγκραντ» (1993), «Το Σύμπλεγμα Μπάαντερ-Μάινχοφ» (2008), «Το Κύμα» (2008), «Η Χαμένη Τιμή Τής Καταρίνα Μπλουμ» (1975) και αυτό το αριστούργημα του 1959, αποδεικνύουν ότι η επανάκαμψη (και μάλιστα μετά από δύο συντριπτικές συνεχόμενες ήττες σε παγκόσμιους πολέμους) μιας χώρας σαν τη Γερμανία δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε μόνο, ούτε κυρίως σε οικονομικές αιτίες, αλλά μάλλον στο μεγαλιθικό πολιτισμικό της υπόβαθρο (κάτι που στην περίπτωση της Γερμανίας υπάρχει από τον 18ο αιώνα, δηλ. πολύ προτού η Γερμανία γίνει κάν χώρα και η μεταγενέστερη υπερδύναμη που γνωρίζουμε.

    Σε αυτη τη κατηγορία ανήκει και η αντιπολεμική ταινία Η Γέφυρα (Die Brücke), η πρώτη ταινία αυτού του είδους μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα έργο του Μπέρνχαρτ Βίκι απο το 1959, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάνφρεντ Γκρέγκορ Ντορφμάιστερ.

    Μια ομάδα παιδιών από τη Γερμανία διατάσσονται να υπερασπιστούν μια μικρή αχρείαστη γέφυρα κατά τους τελευταίους μήνες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κι ενώ οι στρατιώτες της βέρμαχτ φεύγουν υπό την πίεση των Αμερικανών, τα παιδιά παραμένουν στη θέση τους, γεμάτα υπερηφάνεια για να τα ναζιστικά ιδεώδη.


1 σχόλιο:

  1. Ζητώ συγνώμη για την παρέμβαση, αλλά νομίζω ότι πολύ κακώς συγκρίνετε την δική μας ιστορία με αυτήν της ναζιστικής Γερμανίας. Τα "δικά μας χάλια" καμία σχέση δεν έχουν με την βάρβαρη επιθετικότητα των Γερμανών, κατά τον πόλεμο, ούτε με τον ορυμαγδό που επικράτησε στην συγκεκριμένη χώρα μετά την κατάληψή της από τους συμμάχους. Άρα οι "επετειακές" ταινίες μας κατ' εμέ έπρεπε να περιέχουν περισσότερη κριτική όχι για εμάς αλλά για την Γερμανία -η οποία ευθύνεται κατά πολύ και για τα σύγχρονα "χάλια μας"

    ΑπάντησηΔιαγραφή