TheTales Of Hoffman 1951

 

TheTales Of Hoffman 1951

Τα Παραμύθια του Χόφμαν

 

Σενάριο: Dennis Arundell, Jules Barbier,

Michael Powell, Emeric Pressburger, E.T.A. Hoffmann

Είδος: Drama, MUSICAL

Διάρκεια: 02:07

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Moira Shearer: Stella

Ludmilla Tcherina: Giulietta

Ann Ayars: Antonia

Pamela Brown: Nicklaus

Léonide Massine: Spalanzani

 

Αυτό το κομψοτέχνημα των Michael Powell και Emeric Pressburger αποτελεί μια διασκευή της όπερας του Jacques Offenbach, "Τα παραμύθια του Χόφμαν". Μπορεί το δίδυμο των δημιουργών να το γνωρίζουμε απ' το σαφώς πιο δημοφιλές "The Red Shoes", όμως το "The Tales of Hoffmann" κινείται σε τουλάχιστον ισάξια επίπεδα.

Η όπερα αφορά την οπτικοποίηση των χαμένων αγαπών του ποιητή Hoffmann(Robert Rounseville), και έναν ύμνο στην αγάπη, στην Τέχνη, αλλά και στην απώλεια. Ο ποιητής συγκλονίζεται παρακολουθώντας τη χορευτική παράσταση της εκθαμβωτικής Stella(Moira Shearer), η οποία στέκεται αφορμή για το σκάλισμα της μνήμης του. Με flash backs και μπαλέτα άπταιστης χορογραφικής αρμονίας θα μεταφερθούμε στο παρελθόν. Όπου θα ανταμώσουμε σε 3 επεισόδια-σεκάνς τον παθιώδη έρωτα του Hoffman για την Olympia, (Moira Shearer), μια πεντάμορφη μηχανική κούκλα. Για την Giulietta(Ludmilla Tcherina), μια πόρνη άγριας ομορφιάς, που χρησιμοποιείται εργαλιακά για την κλοπή ανδρικών ψυχών δια μέσω ενός μαγικού καθρέφτη. Και για την Antonia(Anne Ayars), μια τραγουδίστρια από την Ελλάδα, που καλείται να επιλέξει μεταξύ της αγάπης και της Τέχνης.

Το cast παραμένει σχεδόν αναλλοίωτο, συγκριτικά με τους ερμηνευτές του "The Red Shoes". Οι δυνατές μουσικές του Offenbach απελευθερώνονται σε ανοιχτούς χώρους, με λιτή διακόσμηση και μια μινιμαλιστικά σουρεαλιστική σκηνογραφία. Ενώ το technicolor ηδονίζεται στις πιο έντονες αποχρώσεις του κόκκινου. Και όλα αυτά τα στοιχεία μας προκαλούν τη μέγιστη ευχαρίστηση για τον τρόπο που προσαρμόζεται η όπερα, το μπαλέτο και η ερμηνεία απέναντι απ' την "μουσικόφιλη" κινηματογραφική μηχανή.

Οι εικόνες και η όπερα λειτουργούν και σ' ένα αφαιρετικό επίπεδο. Θα μπορούσαμε να πούμε πως περιγράφουν τη σύγκρουση του ποιητικού ιδεαλισμού, (αυτού του Hoffman) με τον ρεαλιστικό υλισμό, (αυτόν της πραγματικότητας), σχηματίζοντας αλλεπάλληλα ιστορίες εξωτερικής και εσωτερικής απώλειας. Ωστόσο η αφαιρετική χροιά που προαναφέραμε, επιτρέπει άπλετη ελευθερία στην ανάγνωση του film, το οποίο πιότερο απευθύνεται στις αισθήσεις μας, παρά στη διανόηση μας. Τέλος, το The Tales of Hoffmann αποτελεί αγαπημένη ταινία πολλών διάσημων σκηνοθετών, όπως του Scorsese και του Romero, αλλά και ταινία αναφοράς στην τελευταία δημιουργία του Coppola(Tetro).