La Grande Guerra 1959

La Grande Guerra 1959

Ο μεγάλος πόλεμος

Σκηνοθεσία: Mario Monicelli

Σενάριο: Agenore Incrocci, Mario Monicelli, Carlo SALSA,

Furio Scarpelli, Luciano Vincenzoni

Είδος: Comedy, War, Ιταλικά

Διάρκεια: 02:15

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Alberto Sordi: Oreste Jacovacci

Vittorio Gassman: Giovanni Busacca

Silvana Mangano: Constantina

Folco Lulli: Bordin

Bernard Blier: Capitán Castelli

 

Στον Μεγάλο Πόλεμο (1916), στα σύνορα με την Αυστρία, υπηρετούν δύο μικροαπατεωνίσκοι, λουφαδόροι στρατιώτες ο Μιλανέζος Giovanni Busacca (Vittorio Gassman) και ο Νοτιοιταλός Oreste Jocovacci (Alberto Sordi). Ο Busacca που εμφορείται από αριστερή-αναρχική φιλοσοφία (δεν πιστεύει καθόλου στον πόλεμο), ταιριάζει με τον Jacovacci, που είναι ένας φουκαράς, που θέλει μόνο και μόνο να την γλυτώσει από την φρίκη του πολέμου.

Στις εξοντωτικές μάχες, σώμα με σώμα και τις συνεχείς επιθέσεις στα κοντινά χαρακώματα του εχθρού, χιλιάδες νέοι Ιταλοί και Αυστριακοί βρίσκουν τραγικό θάνατο.

Οι δύο φίλοι εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία να μη βρίσκονται στην μπροστινή γραμμή, αλλά όταν τους συλλαμβάνουν οι Αυστριακοί, τότε αναγκάζονται να πάρουν μία απόφαση τιμής...

Η ταινία δείχνει την αγριότητα του Α Παγκοσμίου Πολέμου, τις μάχες των χαρακωμάτων, όπου οι στρατιώτες σφαζόντουσαν με τις ξιφολόγχες σαν γουρούνια, την αντιπολεμική διάθεση του Busacca και μάλλον όλων των Ιταλών, καθώς και την μεγάλη τους προσπάθεια να μείνουν ζωντανοί.

Δεν παραλείπει όμως να δείξει και την ευαισθησία τους στον ανθρώπινο πόνο, όταν δίνουν όλα τους τα χρήματα σε μία χήρα, καθώς και τον λανθάνοντα "ηρωισμό" τους,, όταν διατάζονται να προδώσουν τις θέσεις του στρατεύματος τους... Οπως δε είπε σε κάποια στιγμή ο Busacca "Αν έπαιρναν μόνο τους έντιμους για να υπερασπιστούν τη χώρα... τότε... αντίο πατρίδα!"

Σπουδαία αντιπολεμική ταινία, με εξαιρετικά ευαίσθητες ηθοποιίες των δύο μεγάλων πρωταγωνιστών του Ιταλικού κινηματογράφου, Gassman και Sordi.

Ο σκηνοθέτης Mario Monicelli φτιάχνει μία υπέροχη ταινία, σε παραγωγή de Laurentis, με σκοτεινά χρώματα, γκρίζους ουρανούς και αιματοβαμμένα πεδία μάχης, αλλά διατηρεί το ανθρώπινο μέτρο με τους έρωτες, τα καλαμπούρια και το ξόρκισμα του θανάτου από τους δύο πρωταγωνιστές.

Η ταινία κατέκτησε άξια τον Χρυσό Λέοντα του φεστιβάλ της Βενετίας το 1959, που ήταν η δεύτερη συνεχόμενη επιτυχία για τον Monicelli.