I Soliti Ignoti 1958

I Soliti Ignoti (Ελληνικοί υπότιτλοι) 1958

Ο Κλέψας του Κλέψαντος

  

Σκηνοθεσία: Mario Monicelli

Σενάριο: Agenore Incrocci, Furio Scarpelli

Είδος: Comedy, Crime, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:42

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Vittorio Gassman:             Peppe il pantera

Renato Salvatori: Mario Angeletti

Memmo Carotenuto: Cosimo

Rossana Rory: Norma

Carla Gravina: Nicoletta

Claudia Cardinale: Carmelina 

Ο πιο ρέων, απολαυστικός και συχνά ξεκαρδιστικός συνδυασμός νεορεαλισμού και ιταλικής σάτιρας. Ο Monicelli αφηγείται με ειρωνεία αλλά και αμέριστη συμπάθεια την ιστορία των… συνήθων υπόπτων (αυτός είναι ο αυθεντικός τίτλος του φιλμ), μιας παρέας φτωχοδιάβολων που αποφασίζουν να πιάσουν την καλή μέσα από μια σπουδαία ληστεία. Μια αξέχαστη συνύπαρξη της ιταλικής αφρόκρεμας (ενδεικτικά αναφέρω τους Gassman, Mastroianni, Toto), με αφορμή ένα σενάριο που μοιάζει ακόμα φρέσκο και απόλυτα πρωτότυπο! Από τις καλύτερες απεικονίσεις του «όπου φτωχός και η μοίρα του», ισάξιο από αυτήν την άποψη με το δικό μας «Ηλία του 16ου».

Τα μέλη μιας συμμορίας που απαρτίζεται από απελπισμένους ανέργους και μικροαπατεώνες οι οποίοι έχουν αποτύχει στο παρελθόν, αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν μία μοναδική διάρρηξη που θα τους κάνει πλούσιους. Αποφασίζουν όμως χωρίς τις αμέτρητες αναποδιές που θα τους πετύχουν στην πορεία και που θα κάνουν αυτή τους την προσπάθεια... κωμωδία!

Χαρακτηριστική γλυκόπικρη κωμωδία της Ιταλικής Σχολής που ακροβατεί στα όρια της Commedia dell’arte και του νεορεαλισμού με τον μοναδικό στο είδος Μάριο Μονιτσέλι στο σκηνοθετικό τιμόνι και μια πλειάδα από τα καλύτερα ονόματα των ηθοποιών της εποχής να στολίζουν ερμηνευτικά την πλοκή. Ο ένας καλύτερος από τον άλλο αποδεικνύονται οι: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Βιτόριο Γκάσμαν, Κλαούντια Καρντινάλε, Ρενάτο Σαλβατόρι, Τότο (καταπληκτικός στο ρόλο του «δασκάλου» της διάρρηξης θησαυροφυλακίων) και Κάρλο Πισακάνε (το όνομα Καπανέλε ταυτίστηκε έκτοτε μαζί του).

Νοσταλγία, λοιπόν από μία άλλη εποχή κι ένας Μονιτσέλι που χρησιμοποιεί τη φτώχεια και την κακομοιριά μιας Ιταλίας που δεν έχει συνέλθει ακόμα από τον πόλεμο, θέλοντας να σατιρίσει τη μιζέρια μια κατάστασης κοινωνικών ανισοτήτων που ωθεί τους αποδέκτες σε κάθε είδος «παρανομίας» προκειμένου να «πιάσουν γρήγορα την καλή». Οι αποτυχίες παίζουν κυρίαρχο ρόλο στο παιχνίδι του με τη μοίρα κι αυτές οι αποτυχίες σε συνδυασμό με την ανάγκη των ηρώων για επιτυχία και την καλή καρδιά τους που τους φέρνει εμπόδια, είναι που κάνουν αυτή την ταινία κλασική στο είδος της, παρόλο που το θέμα της έχει γίνει δεκάδες φορές σενάριο για κινηματογραφική ταινία.

Στην οθόνη «χορεύουν» στο δικό τους ρυθμό «καρτουνίστικοι» χαρακτήρες που έχουν γίνει στερεότυπα σε παρόμοιες προσπάθειες σε βάθος χρόνου, η ταινία αξίζει ωστόσο την προσοχή του κοινού κάθε ηλικίας τόσο για τα μηνύματα που περνάει μέσα από την ανάλαφρη υπόθεση, όσο και για τις πραγματικά καλές ερμηνείες των ηθοποιών.