Blackmail 1929

Blackmail 1929

Σκότωσα για την τιμή μου 

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Charles Bennett, Alfred Hitchcock,

Benn W. Levy, Michael Powell

Είδος: Crime, HITCHCCOCK, Thriller

Διάρκεια: 01:24

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Anny Ondra: Alice White

Sara Allgood: Mrs. White

Charles Paton: Mr. White

John Longden: Detective Frank Webber

Donald Calthrop: Tracy

 

Θεματικά πρόκειται για μία ιδιότυπη εκδοχή του χριστιανικού μύθου του «αίροντα τις αμαρτίες του άλλου», μόνο που στη θέση του θρησκευτικού στοιχείου υπάρχει το σεξουαλικό! H κεντρική ηρωίδα Άλις, πηγαίνει να ποζάρει γυμνή στο ατελιέ ενός έκφυλου ζωγράφου, τον οποίο και σκοτώνει όταν αποπειράται να τη βιάσει. Ένας αλήτης, που την είδε να βγαίνει από το ατελιέ, επιχειρεί να την εκβιάσει. Ο αρραβωνιαστικός της Άλις, όμως, αστυνομικός στο επάγγελμα, εξαφανίζει τα ενοχοποιητικά στοιχεία και απειλεί τον εκβιαστή, ο οποίος σε μια στιγμή πανικού καταφεύγει κυνηγημένος στην οροφή του Βρετανικού Μουσείου, γλιστρά και πέφτει στο κενό.

Όπως, βλέπουμε, λοιπόν, το πραγματικό θύμα στον Εκβιασμό δεν είναι ο δολοφονημένος, ούτε η ηρωίδα (η οποία πληρώνει το τίμημα της αδυναμίας της να συνειδητοποιήσει ότι αποτελεί ερωτικό αντικείμενο πόθου), αλλά ο δυστυχής αλήτης, ο οποίος επωμίζεται τις αμαρτίες του ζεύγους και θυσιάζεται, έστω άθελα του, για τη σωτηρία τους.

Όλοι οι ήρωες, εξάλλου, κουβαλούν επάνω τους το σημάδι ενός ηθικού δισυπόστατου: οι ρόλοι τους εναλλάσσονται, το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα, ο εκβιαστής εκβιαζόμενος κ.λπ. Έχει, επίσης, πολλή πλάκα η σκηνή όπου βλέπουμε μια κουτσομπόλα νοικοκυρά να διηγείται, με απόλυτη ψυχραιμία κι αφέλεια, τι θα έκανε αν ήταν αυτή ο δολοφόνος.

Πέρα από το χιούμορ της κατάστασης, ο Χίτσκοκ υποβάλλει στο θεατή την ιδέα ότι καθένας μας είναι ένας εν δυνάμει φονιάς (σύμφωνα με το χριστιανικό ρητό «είμαστε όλοι παιδιά του Κάιν»), με την ίδια λογική που στα μετέπειτα φιλμ του (κυρίως στο Σιωπηλός Μάρτυς) θα υποβάλει την ιδέα ότι όλοι είμαστε ηδονοβλεψίες!