Subida al cielo 1952

Subida al cielo 1952

Ανέβασμα Στον Ουρανό

Σκηνοθεσία: Luis Buñuel

Σενάριο: Manuel Altolaguirre, Luis Buñuel

Είδος: Comedy, Luis Bunuel

Διάρκεια: 01:25

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lilia Prado: Raquel

Esteban Mayo: Oliverio Grajales (as Esteban Márquez)

Luis Aceves Castañeda: Silvestre

Manuel Dondé: Eladio González

Roberto Cobo: Juan Grajales

Beatriz Ramos: Elisa

 

Ο Ολιβιέρο, έχοντας μόλις παντρευτεί και διανύοντας την πρώτη ημέρα του μήνα του μέλιτος, πληροφορείται ότι η μητέρα του είναι ετοιμοθάνατη και ότι επιθυμεί να μεταβεί ο ίδιος στο μέρος από όπου κατάγεται εκείνη για να βρει έναν δικηγόρο που θα «θωρακίσει» την διαθήκη της. Αν δεν το κάνει ο άπληστος αδερφός του θα έχει το δικαίωμα να μοιράσει αυτός την περιουσία στην οικογένεια. Ο Ολιβιέρο λοιπόν επιβιβάζεται σ' ένα λεωφορείο για το ταξίδι στη πόλη, για το ταξίδι στη ζωή, για ένα ταξίδι – «ανέβασμα στον ουρανό»...

Πως;

Το «Ανέβασμα Στον Ουρανό» αποτελεί μέρος της τριλογίας των ταινιών της περιόδου κατά την οποία ο Μπουνιουέλ έζησε και δημιούργησε στο Μεξικό. Σε αντίθεση όμως με το «Ναζαρέν» και το «Λος Ολβιδάδος» έχει στοιχεία κομεντί μαζί με ένα παράξενο στιλ road movie με - ασυνήθιστα για τον μεγάλο δημιουργό - νεορεαλιστικά ψήγματα που τα μπολιάζει με όλα σχεδόν τα συνήθη μοτίβα του περί ηθικής, πίστης, πολιτικής εξουσίας και χριστιανικού φαρισαϊσμού. Ο Ολιβιέρο ταξιδεύει με το πλέον ακίνδυνο, «γήινο» και μαζικό μέσο, ένα λεωφορείο, στην πόλη για να βρει τον άνθρωπο που με μια υπογραφή θα του λύσει το πρόβλημα του, θα του εξασφαλίσει την περιουσία της μητέρας του - ή τουλάχιστον το μερίδιο από αυτήν που δικαιούται - και συνεπώς θα του λύσει πολλά από τα προβλήματα της μετέπειτα ζωής του. Για όλα αυτά αφήνει την σύζυγο του την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Ταξιδεύει με ένα λεωφορείο γεμάτο διαφορετικούς, σχεδόν γραφικούς αλλά σοφά διαλεγμένους επιβάτες που ο καθένας τους έχει το δικό του προορισμό, το δικό του πρόβλημα να λύσει, τις δικές του αποσκευές, τα δικά του «βάρη», την δική του θέση. Ανάμεσα σ' αυτούς η Ρακέλ, μια «Εύα» με το μήλο της ήδη δαγκωμένο, η οποία κερνά μπουκιές αμαρτίας στην διάρκεια του δικού της ταξιδιού. Για το ταξίδι του Ολιβιέρο αυτή θα είναι ο πειρασμός... Ποια είναι η αντιμετώπιση του πειρασμού κατά την διάρκεια του ταξιδιού προς τον ουρανό όμως; Και άραγε έχει θέση σ΄ αυτό το ταξίδι ο πειρασμός και η αμαρτία; Και αν υποπέσεις σ΄ αυτήν το «ανέβασμα» συνεχίζεται;

Για τον Μπουνιουέλ ο δρόμος προς τον ουρανό περνάει από όλα τα σκαλοπάτια. Κάθε σκαλί και κομμάτι ζωής που το ανεβαίνει κανείς χωρίς να υπολογίσει το ύψος της σκάλας, το πέσιμο από αυτή και το κενό που απλώνεται κάτω από τα βήματα του. Γιατί στον κόσμο του ο φόβος του θανάτου δεν είναι πιο μεγάλος ή πιο μικρός από το φόβο της ζωής. Οι δυο φόβοι συνυπάρχουν και ο ένας εξουδετερώνει τον άλλο για να κάνει το ταξίδι πιο ελεύθερο, για να είσαι πιο ελαφρύς στο ανέβασμα. Μια διαφορετική Οδύσσεια, χωρίς ήρωες, πιστούς συζύγους, αφοσιωμένους συνταξιδιώτες, χαζούς και μονόφθαλμους κύκλωπες και θεούς. Μια Οδύσσεια ανθρώπων που έχουν αποδεχθεί τους κανόνες της ζωής... Η ταινία στην εποχή της είχε γίνει γνωστή και με τον τίτλο «Mexican Bus Ride» για να προσελκύσει τους λάτρεις της περιπέτειας. Η αλήθεια είναι ότι κάποιες σκηνές δράσεις δεν λείπουν είναι όμως γυρισμένες με μακέτες σκηνικών και μινιατούρες. Οπότε το αποτέλεσμα φαντάζει σήμερα λίγο αστείο - με όλο το σεβασμό - χωρίς αυτό να του αφαιρεί βέβαια το κινηματογραφικό ενδιαφέρον όσον αφορά στις τεχνικές της εποχής.