CAT PEOPLE 1982

 

CAT PEOPLE 1982

Η Αγριόγατα 

Σκηνοθεσία: Paul Schrader

Σενάριο: DeWitt Bodeen, Alan Ormsby, Paul Schrader

Είδος: Horror ΔΕ 80, Fantasy, Thriller

Διάρκεια:1h 58m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Nastassja Kinski: Irena Gallier

Malcolm McDowell: Paul Gallier

John Heard: Oliver Yates

Annette O'Toole: Alice Perrin

Ruby Dee: Female

Ed Begley Jr.: Joe Creigh

Scott Paulin: Bill Searle

Το Cat People είναι ένα ωραίο δείγμα της αισθητικής της δεκαετίας του 1980. H ταινία είναι βουτηγμένη σε μια ονειρική ατμόσφαιρα, έχει γερές δόσεις ερωτισμού και τρόμου, πρωτότυπο σενάριο, ένα συμπαθητικό soundtrack, με το τραγούδι που ερμηνεύει ο David Bowie στους τίτλους τέλους να ξεχωρίζει, εντυπωσιακά πλάνα πραγματικών μαύρων λεοπαρδάλεων (πανθήρων) και, ίσως το σημαντικότερο όλων, ένα υπέροχο cast.

Η Natassja Kinski ερμηνεύει μια νεαρή γυναίκα, την Irena, η οποία δεν έχει αποδεχθεί την μυστήρια και επικίνδυνη αιλουροειδή φύση της. Ο αδερφός της (Malcolm Mc Dowell), αντίθετα, έχει συμβιβαστεί με τη διττή του φύση και δε διστάζει να σκοτώσει, αν αυτό απαιτούν οι περιστάσεις. Μόνο μαζί τα δύο αδέρφια μπορούν να συνευρεθούν ερωτικά, αφού μόνο οι δυο τους ανήκουν στο ίδιο είδος. Είναι και οι δύο Cat-People, άνθρωποι που μεταμορφώνονται σε επικίνδυνα αιλουροειδή αν κάνουν έρωτα με ανθρώπους. Ανάμεσα τους θα βρεθεί ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου της Νέας Ορλεάνης (John Heard), ο οποίος θα ερωτευθεί κεραυνοβόλα την Irena.

Το Cat People είναι ένα καλό παράδειγμα για το πόσο σημαντικός παράγοντας είναι το casting (η επιλογή ηθοποιών) σε μια ταινία. Δεν είναι μόνο οι ερμηνείες των παραπάνω τριών ηθοποιών που με κάνουν να πιστεύω ότι η ταινία έχει εξαιρετικό casting. Οι ερμηνείες και των τριών είναι καλές, χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό. Είναι οι μορφές και το στυλ των τριών αυτών ηθοποιών που τους καθιστούν απολύτως ταιριαστούς στους ρόλους τους. Ο Malcolm McDowell , ο οποίος είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι», έχει κυριολεκτικά πρόσωπο και βλέμμα που θυμίζουν λεοπάρδαλη. Το μόνο που χρειάζεται ο θεατής για να αντιληφθεί την αδίστακτη και ανελέητη φύση του είναι μια καλή ερμηνεία εκ μέρους του McDowell και μια ματιά στο μορφή του. Ομοίως και η όμορφη και θηλυκή Kinski. Το πρόσωπο της Kinski είναι γοητευτικό, εκπέμποντας μία αριστοκρατικότητα και κάτι μοναχικό, ανεξάρτητο και τρωτό. Σε συνδυασμό-πάντα-με την καλή της ερμηνεία, είναι απολύτως πειστική στο ρόλο της μυστηριώδους, γοητευτικής και ευάλωτης γυναίκας που παλεύει με την πραγματική της φύση. Τέλος, ο John Heard, έχοντας γήινα χαρακτηριστικά και μια στιβαρή και καλοσυνάτη φυσιογνωμία, έρχεται σε αντίθεση με τους δύο προαναφερθέντες, με αποτέλεσμα να είναι πολύ ταιριαστός στο ρόλο του ειλικρινούς ανδρός που ερωτεύεται κεραυνοβόλα την Irena και βρίσκεται ξαφνικά σε θανάσιμο κίνδυνο.

Υπάρχουν στιγμές που η ταινία δείχνει να στέκεται αμετακίνητη στο σταυροδρόμι του ερωτικού δράματος και της ταινίας τρόμου. Η μεγάλη εικόνα, όμως, είναι ότι ο ερωτισμός και ο τρόμος είναι ένας συνδυασμός συναρπαστικός, ο οποίος είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Χρειάζεται έναν καλό αλχημιστή και ο σκηνοθέτης, Paul Schrader, το καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό, ενώ το ωραίο τέλος της και η πειστικότητα των ηθοποιών της ξεπερνούν δια παντός αυτό το πρόβλημα και σφραγίζουν αυτήν την ωραία και πρωτότυπη ταινία.

Υ.Γ. 1: Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας είναι «Η Αγριόγατα». Πραγματικά ελπίζω να έχει συνταξιοδοτηθεί ο υπεύθυνος για αυτόν τον τίτλο.

Υ.Γ. 2: Η ταινία αποτελεί ένα ελεύθερο remake της ομώνυμης ταινίας του 1942. Παρά τη συμφωνία της πλειοψηφίας των κριτικών πως η παλαιά ταινία είναι πολύ καλύτερη, εγώ σημειώνω πως πιστεύω ακριβώς το αντίθετο.