A NIGHTMARE ON ELM STREET 1994

A NIGHTMARE ON ELM STREET 1994

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ 7

 

Σκηνοθεσία: Wes Craven

Σενάριο: Wes Craven

Είδος: Horror ΔΕ 90, ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ

Διάρκεια: 1h 52min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Jeff Davis: Freddy's Hand Double (as Jeffrey John Davis)

Heather Langenkamp: Heather Langenkamp

Miko Hughes: Dylan

Matt Winston: Chuck

Rob LaBelle: Terry

David Newsom: Chase Porter

Ένας τρόπος υπήρχε για να επιτύχει ένα νέο επεισόδιο του franchise που ξεκίνησε το 1984 με το A NIGHTMARE ON ELM STREET και αυτός ήταν η επιστροφή του δημιουργού του Fred Krueger στο σενάριο και πίσω από την κάμερα για πρώτη φορά από την ιστορική πρώτη ταινία. Ό,τι και να καταλογίσει κανείς στον Craven για εμπορικότητα και υπολογιστικότητα δεν μπορεί παρά να βγάλει το καπέλο του στο συγκεκριμένο όραμα, που δίνει ξανά ζωή στον Freddy Krueger μετά το πολυδιαφημισμένο ως τελευταίο επεισόδιο του franchise, FREDDY’S DEAD

Ο Craven για άλλη μια φορά σπάει το κατεστημένο των ταινιών της σειράς αλλά και των ταινιών τρόμου γενικότερα και χρησιμοποιεί με σχεδόν απόλυτη επιτυχία το κόλπο της ταινίας μέσα στην ταινία δίνοντας φρέσκια πνοή σε ένα «πεθαμένο» franchise και σε έναν χαρακτήρα που είχε προ πολλού χάσει την αίγλη του, αφού πρώτα υποβαθμίστηκε σε σχεδόν κωμικό στοιχείο για τα προηγούμενα επεισόδια του franchise.

Ο Wes Craven γράφει ένα σενάριο που ναι μεν έχει τα προβλήματα του, αλλά σίγουρα πρόκειται για ό,τι πιο σύνθετο και περίπλοκο έχει να επιδείξει στο σύνολο της καριέρας του ο Αμερικάνος δημιουργός. Πρώτα απ’ όλα έχουμε την εκπληκτική έμπνευση της επανεμφάνισης όλων σχεδόν των πρωταγωνιστών της πρωτότυπης ταινίας που εδώ υποδύονται τον εαυτό τους σε ένα σκηνικό όπου ο Wes Craven που κι αυτός υποδύεται τον εαυτό του κατευθύνεται από τους νέους του εφιάλτες για να γράψει το τελειωτικό σενάριο ταινίας με πρωταγωνιστή τον Freddy Krueger.

Συμπρωταγωνίστρια είναι και πάλι η Heather Langenkamp, που επιστρέφει ως ο εαυτός της και νιώθει στα όνειρά της την μετεξέλιξη του Fred Krueger από έναν ευκολοχώνευτο χαρακτήρα που υποδύεται ο Robert Englund σε ένα ακόμα πιο σκοτεινό και δαιμονικό πλάσμα. Όταν, μάλιστα, ο τελευταίος φαίνεται ότι στοχεύει να μεταπηδήσει από τον κόσμο των ονείρων στον πραγματικό μέσω του μικρού γιου της τότε η Heather πρέπει να παίξει τον ρόλο της Julie οικειοθελώς για μια τελευταία φορά αφού η ζωή αυτής και των αγαπημένων της προσώπων στηρίζεται απ’ αυτό.

Όλα αυτά τα γεγονότα καταγράφονται στο σενάριο του Wes Craven καθώς εξελίσσεται η ταινία και ο Krueger, που εδώ παρουσιάζεται σαν ένα δαιμονικό Τζίνι με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από την νερωμένη εκδοχή του Robert Englund, μοιάζει να έχει τον πλήρη έλεγχο όλων όσων εμπλέκονται. Η λύση, σύμφωνα με τον Craven, είναι μια τελευταία ταινία της σειράς, που θα παγιδεύσει τον Freddy μέσω της Heather- Julie μια για πάντα εξορίζοντας τον στην κόλαση και φέρνοντας την κατάληξη που πρέπει σε ένα επιτυχημένο αλλά αμφιλεγόμενο franchise 10 χρόνων.

Αν και πολλοί ίσως χαρακτηρίσουν «ιεροσυλία» τις συγκρίσεις με το πρωτότυπο πρώτο μέρος, εντούτοις το NEW NIGHTMARE είναι σίγουρα μια πιο προσεγμένη σεναριακά δουλειά από έναν άνθρωπο που ξέρει να τονώνει το ενδιαφέρον τη στιγμή που αυτό πάει να εξαφανιστεί. Με έντονα τα στοιχεία του αυτοσαρκασμού, ο Wes Craven πετυχαίνει απόλυτα το μπέρδεμα της πραγματικότητας με τον κόσμο των ονείρων του δαίμονα Krueger και κατά την προσωπική μου άποψη σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το A NIGHTMARE ON ELM STREET.

Η ταινία μοιάζει σαν ντοκιμαντέρ, με τις διαδικασίες παραγωγής της ταινίας να έρχονται στο φως και να πετυχαίνουν αυτό που καμία ονειρική σεκάνς μέχρι τώρα εν κατάφερε. Να δώσουν στον Fred Krueger την τρομακτική και αληθινή υπόσταση που χρειαζόταν για να γίνει ένας αληθινός μπαμπούλας, επικίνδυνος, αδυσώπητος και πιο τρομακτικός από κάθε άλλη φορά. Απρόθυμος υποστηρικτής του είναι ο μικρός γιος της Heather που προσπαθεί να αντισταθεί στην κυριαρχία του Krueger χαρίζοντας κάποιες αληθινά ανατριχιαστικές σκηνές όταν και μιλάει με τη φωνή του ψαλιδοχέρη φονιά.

Όμως δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε ότι το τελευταίο μέρος του Εφιάλτη είναι κι αυτό μια mainstream ταινία τρόμου με στόχο το χοντρό χρήμα όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών του Wes Craven με εξαίρεση του LAST HOUSE ON THE LEFT και ως τέτοια αποφεύγει τις splatter ακρότητες άλλων επεισοδίων της σειράς. Παράλληλα επανέρχεται σε σχετικά προβλέψιμα σεναριακά μοτίβα στο φινάλε που κατά κάποιο τρόπο προδίδει κάπως τα προηγούμενα εμπνευσμένα και πρωτότυπα συμβάντα που περιγράφονται. Αυτή τη φορά ο Freddy δεν δίνει σημάδια ανάκαμψης και φαίνεται ότι ο Craven είχε οραματιστεί το πραγματικό τέλος ενός ήρωα που μεγάλωσε ολόκληρες γενιές στο σινεμά τρόμου (μέχρι τουλάχιστον να αναλάβει την σκυτάλη ο Sean S. Cunningham και η παρέα του με το FREDDY VS JASON του 2003).

Μέχρι το φινάλε όμως, οι φίλοι του πραγματικά καλοσχεδιασμένου θρίλερ έχουν αρκετά για να μπήξουν τα δόντια τους καθώς ο Craven φορτώνει στοιχεία τρόμου, αυτοπαρωδίας, ακόμα και κριτικής για την καταλληλότητα του franchise ως θέαμα για μικρά παιδιά, δίνοντας παράλληλα τις μπηχτές του για την ποιότητα των ενδιάμεσων 5 επεισοδίων στα οποία είχε ελάχιστο ως ανύπαρκτο έλεγχο. Σε αυτό το πνεύμα και όλοι ανεξαιρέτως οι συντελεστές, με πρώτη και καλύτερη την αδιαφιλονίκητη πρωταγωνίστρια Heather Langenkamp που δίνει ένα κομμάτι από τον εαυτό της στην ερμηνεία της και τον μικρό Miko Hughes που τα δίνει όλα χωρίς να γίνεται εκνευριστικός σε καμία στιγμή της προβολής.

Οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι συμπληρωματικοί και σ’ αυτούς περιλαμβάνεται και ο ίδιος ο δαίμονας Fred Krueger που όσο τρομακτικός και αν είναι ωχριά μπροστά στους δραματικά φορτισμένους χαρακτήρες της Heather και του γιου της που σε γενικές γραμμές μονοπωλούν το ενδιαφέρον. Ένα ενδιαφέρον που υπάρχει από την αρχή ως το τέλος της ταινίας, με ελάχιστα σημεία που κάνουν κοιλιές αλλά που δεν αρκούν για να κάνουν μια τόσο έξυπνη και καλοεκτελεσμένη ιδέα να αποτύχει.

Με λίγα λόγια, ένα απόλυτα επιτυχημένο φινάλε σε ένα πολύπαθο franchise που τουλάχιστον αφήνει τους fans με καλές αναμνήσεις κάνοντας τους να ξεχάσουν τα ατυχή επεισόδια και να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στον Νέο Εφιάλτη του Wes Craven, ενός ανθρώπου που- κακά τα ψέματα- κάθε τόσο αλλάζει το πρόσωπο της σκηνής του τρόμου όπως το ξέρουμε.