pstairs And Downstairs 1959

 

Upstairs And Downstairs 1959

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΑΜΑΡΙΕΡΑ

 

Σκηνοθεσία: Ralph Thomas

Σενάριο: Frank Harvey, Ronald Scott Thorn

Είδος: Comedy

Διάρκεια: 01:41

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Michael Craig: Richard Barry

Anne Heywood: Mrs. Kate Barry

Mylene Demongeot: Ingrid

James Robertson Justice: Mansfield

Claudia Cardinale: Maria

 

Το Upstairs and Downstairs είναι μια βρετανική κωμική ταινία του 1959 σε σκηνοθεσία του Ralph Thomas και πρωταγωνιστούν οι Michael Craig, Anne Heywood, Mylène Demongeot, Claudia Cardinale, James Robertson Justice, Joan Sims, Joan Hickson και Sid James Περιλαμβάνει την πρώτη εμφάνιση της Claudia Cardinale στην Άγγλική γλώσσα.

Shadows 1959

Shadows 1959

ΣΚΙΕΣ

 

Σκηνοθεσία: John Cassavetes

Σενάριο: John Cassavetes

Είδος: Drama

Διάρκεια: 01:21

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Ben Carruthers: Ben

Lelia Goldoni: Lelia

Hugh Hurd: Hugh

Anthony Ray: Tony

Dennis Sallas: Dennis 

Ο έγχρωμος Μπένι είναι μανιακός με την τζαζ, πάντα γύρω από το Μανχάταν και συνήθως μέσα στους μπελάδες. Η αδελφή, Λίλια, μοιάζει περισσότερη με λευκή κι έτοιμη να ερωτευτεί. Ο μεγάλος τους αδελφός, ο Χιού, είναι τραγουδιστής, αλλά μονάχα ο μάνατζερ του πιστεύει στο ταλέντο του. Ο Λίλια θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τον Τόνι, αλλά αυτός θα της ραγίσει την καρδιά. Τώρα, μονάχα η οικογένεια μπορεί να την βοηθήσει.

Η ταινία-σύμβολο του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά, που γυρίστηκε με ψίχουλα μετά από τιτάνιες προσπάθειες και την οποία ο ίδιος ο John Cassavetes θα χαρακτήριζε «αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού» - ακόμα κι αν αυτό αποτελεί πάντα μια ψευδεπίγραφη υπόσχεση στον κινηματογράφο, απομένει ατόφια η αισθητική συγγένεια με την τζαζ μουσική (τα κομμάτια της ταινίας συνέθεσε ο Charles Mingus), ως μια ακροβασία ανάμεσα στις «κακοτεχνίες» και μια μελετημένη δομή. Ο τίτλος μοιάζει να μιλά για τις ζωές των τριών Αφροαμερικάνων αδελφών στη Νέα Υόρκη του ’50, με τραγικότερη όλων την Λέλια, που έχει ανοιχτό χρώμα δέρματος και θέλει να περνιέται για λευκή.

 

A Hole in the Head 1959

A Hole in the Head 1959

Μια Τρύπα στο Κεφάλι

Σκηνοθεσία: Frank Capra

Σενάριο: Arnold Schulman

Είδος: Comedy, Frank Capra

Διάρκεια: 02:00

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Frank Sinatra: Tony Manetta

Edward G. Robin: Mario Manetta

Eleanor Parker: Eloise Rogers

Carolyn Jones: Shirl

Thelma Ritter: Sophie Manetta 

Μία απολαυστική κωμωδία σκηνοθετημένη από τον θρυλικό Φρανκ Κάπρα στα καλύτερά του! Ο Φρανκ Σινάτρα μαγεύει με ένα από τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας του! Ο Τόνι κυνηγά τη μεγάλη ζωή αλλά πάντοτε καταλήγει άφραγκος. Μπορεί όμως ο ανέμελος αυτός χήρος να μην έχει ποτέ λεφτά, έχει όμως κάτι σημαντικότερο: Την άνευ όρων αγάπη του αξιολάτρευτου μικρού του γιου, Άλι. Όταν ο Τόνι ζητά από τον πλούσιο αδελφό του δάνειο, αυτός του θέτει έναν όρο: Ή θα αρχίσει να ζει πιο συντηρητικά ή θα του πάρει την κηδεμονία του Άλι! Ο Τόνι μπορεί να χρειάζεται απεγνωσμένα τα λεφτά αλλά θα πρεπε να χει τρύπα στο κεφάλι για να συμφωνήσει με τους όρους του αδελφού του... έτσι δεν είναι; - Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής και Τραγουδιού.

  

Ben-Hur 1959

 

Ben-Hur 1959

ΜΠΕΝ ΧΟΥΡ

Σκηνοθεσία: William Wyler

Σενάριο: Lew Wallace, Karl Tunberg, Gore Vidal,

Maxwell Anderson, S.N. Behrman

Είδος: Action, Adventure, Drama, History, Romance

Διάρκεια: 03:32

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Charlton Heston: Judah Ben-Hur

Jack Hawkins: Quintus Arrius

Haya Hararee: Esther

Stephen Boyd: Messala

Hugh Griffith: Sheik Ilderim 

Ο απόλυτος θρίαμβος των μεγεθών και του larger than life Χόλιγουντ: 202 λεπτά δράσης, τα 11 Όσκαρ, η σεκάνς της αρματοδρομίας που έχει αποκτήσει διαστάσεις θρύλου, κι όλα αυτά για την ιστορία ενός σκλάβου που διάγει βίο παράλληλο με τον Ιησού. Αξίζει τον κόπο, διότι είναι ο ορισμός του έπους-ποταμού και της μεγαλειώδους ανάπλασης εποχής – και ας προκαλεί τουλάχιστον το μειδίαμα ως ιδεολογικό κατασκεύασμα. Θα έδινα ο ίδιος το καλό παράδειγμα, αν άντεχα να ξαναδώ τα μούτρα του κυρίου Heston (κι άσ’ τον).

Ένας Ιουδαίος πρίγκιπας, ο Ιούδας Μπεν-Χουρ, κατηγορείται άδικα για απόπειρα δολοφονίας του κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ και οδηγείται στα κάτεργα. Όταν ελευθερωθεί θα έρθει αντιμέτωπος με έναν παλιό του φίλο, τον Ρωμαίο Μεσάλας, ο οποίος φαίνεται να είναι ο υπεύθυνος για τις συμφορές που τον έχουν βρει.

Η ταινία που απογείωσε το σινεμά «χλαμύδας» και που με 11 Όσκαρ κρατάει ακόμα το ρεκόρ, μαζί με τον Τιτανικό και τον τρίτο Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Κόστισε 15 εκατομμύρια δολάρια, βάζοντας την MGM στα πρόθυρα χρεοκοπίας, και έβγαλε άμεσα 70, αλλά, σε στοιχεία του 1989, είχαν ανέλθει στα 90 παγκοσμίως. 300 διαφορετικά σκηνικά κατασκευάστηκαν και μέσα σε αυτά υπήρχαν πάνω από ένα εκατομμύριο αντικείμενα! Σκηνοθέτης επιλέχτηκε ο William Wyler, ο οποίος ήταν βοηθός του Fred Niblo στην εκδοχή του 1925.

Η πιο κλασική, φυσικά, σκηνή είναι αυτή της αρματοδρομίας. Εμφανίζονται 15.000 κομπάρσοι θεατές, οι περισσότεροι στην ιστορία του σινεμά. Οι υπεύθυνοι της MGM έψαχναν, αρχικώς, το πώς θα έμοιαζε το στάδιο. Αφού οι περισσότεροι ιστορικοί, όπου απευθύνθηκαν, τους απογοήτευσαν, στράφηκαν στην ταινία του 1925 και έκαναν μια κόπια εκείνου του σκηνικού. Οι κασκαντέρ έμαθαν τους ηθοποιούς να οδηγούν τα άρματα. Ανάμεσα τους, ο Charlton Heston ήταν ο χειρότερος μαθητής. Την κρίσιμη στιγμή κούνησε τα χαλινάρια και δεν συνέβη τίποτα. Τότε, κάποιος από το κοινό φώναξε «giddy-up» και τα άλογα πετάχτηκαν στην κούρσα και ο σταρ παραλίγο να πέσει πίσω. Την σκηνή την σκηνοθέτησε ο βετεράνος κασκαντέρ Yakima Canutt. Την θέση του Heston την είχε αναλάβει ο ίδιος του ο γιος. Ο Joe Cunutt, στην σκηνή που πετάγεται στο διπλανό άρμα εν μέσω σύγκρουσης, χτύπησε άσχημα στο πηγούνι. Όμως, κατάφερε να επανέλθει και να συνεχίσει το γύρισμα. Φυσικά, η σκηνή έμεινε ως είχε και απλά γυρίστηκε ένα πλάνο με τον Heston να επανέρχεται στο άρμα του. Παραδόξως, δεν υπήρχε κανένα άλλο ατύχημα στα γυρίσματα αυτά. Όταν τελείωσε το έργο, οι παραγωγοί αποφάσισαν να καταστρέψουν το σκηνικό, για να μη χρησιμοποιηθεί από Ιταλούς δημιουργούς ψευδοϊστορικών ταινιών!

Η MGM ήθελε ένα αυθεντικό αντίγραφο ρωμαϊκού πλοίου για τα κοντινά στην ναυμαχία. Τότε ανατέθηκε σε έναν άνθρωπο που είχε περάσει μια ζωή μελετώντας την ρωμαϊκή ναυπηγική να παρουσιάσει σχέδια. Όταν τα σχέδια έφτασαν στα χέρια του ντεκορατέρ Mauro Zambuto, αυτός αναφώνησε «Μα αυτό το πλοίο είναι πολύ βαρύ! Θα βουλιάξει!». Όμως, οι παραγωγοί διέταξαν να κατασκευαστεί και το έριξαν στην θάλασσα. Όλα έμοιαζαν τέλεια, όταν ένα μικρό κυματάκι έκανε το πλοίο να βουλιάξει! Τελικά το πλοίο αναγέρθηκε και τοποθετήθηκε μέσα σε μια λιμνούλα, με ψεύτικο ντεκόρ ουρανού. Μέσω χημικών διεργασιών, τα σκοτεινά νερά της λιμνούλας έδειξαν γαλάζια όπως της Μεσογείου. Ακόμα και έτσι, αργότερα ανακάλυψαν ότι η κάμερα δεν χωρούσε μέσα! Εντέλει το μετέφεραν σε στούντιο της Ρώμης και του έκαναν τις απαραίτητες μετατροπές. Φυσικά μιλάμε για τα στούντιο της Τσινετσιτά.

Ο Burt Lancaster απόρριψε τον ρόλο του Μπεν-Χουρ με μεγάλη ευκολία και με την αιτιολογία ότι δεν ήθελε να προωθήσει χριστιανικά μηνύματα. Ο διάσημος ηθοποιός ήταν δηλωμένος άθεος. Ο, δε, Paul Newman αρνήθηκε κι αυτός, αιτιολογώντας ότι δεν είχε τα κατάλληλα πόδια για να φορέσει χλαμύδα! Τέλος, ο ρόλος πήγε στον Rock Hudson και αυτός τον δέχτηκε. Όμως, ο μάνατζερ του τού πρότεινε να αποσυρθεί, γιατί υπήρχαν ομοφυλοφιλικά υπονοούμενα στο σενάριο…

 

 

Imitation Of Life 1959

 

Imitation Of Life 1959

Αυτή Είναι η Ζωή μου

 

Σκηνοθεσία: Douglas Sirk

Σενάριο: Eleanore Griffin, Allan Scott, Fannie Hurst

Είδος: Drama, Romance

Διάρκεια: 01:51

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lana Turner: Lora Meredith

John Gavin: Steve Archer

Sandra Dee: Susie - 16

Susan Kohner: Sarah Jane - 18

Robert Alda: Allen Loomis           

Συνταρακτικός αποχαιρετισμός του Douglas Sirk αλλά και επιτομή της φιλμογραφίας του: στα 1947 στο Κόνι Άιλαντ, μια άτυχη ηθοποιός ονόματι Λόρα και το μικρό της κοριτσάκι συναντούν μια νεαρή μαύρη γυναίκα, την Άνι και τη μιγάδα κόρη της. Η νέγρα θα προσληφθεί ως οικιακή βοηθός από την Λόρα, στην οποία η τύχη θα αρχίσει να χαμογελάει λίγο καιρό μετά, και κάπως έτσι θα παρακολουθήσουμε τις ζωές των τεσσάρων ανθρώπων να ξεδιπλώνονται με τα χρόνια.

Το σπαρακτικό τέλος θα δρομολογηθεί όταν η κόρη της Άνι, Σάρα Τζέιν, θα προσπαθήσει απεγνωσμένα να περάσει για λευκή. Το μελόδραμα του Sirk διεισδύει στο φυλετικό / ρατσιστικό ζήτημα, που εκείνη την εποχή διανύει ένα μεταβατικό στάδιο, μέσα από πλάνα απαράμιλλης αισθητικής δύναμης και μια αφηγηματική κορύφωση που

προκαλεί έντονη ταραχή.

 

On The Beach 1959

On The Beach 1959

Όσο θα Υπάρχει ο Κόσμος

Σκηνοθεσία: Stanley Kramer

Σενάριο: John Paxton, Nevil Shute

Είδος: Action, Drama, Sci-Fi, War

Διάρκεια: 02:14

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Gregory Peck: Cmdr. Dwight Lionel Towers

Ava Gardner: Moira Davidson

Fred Astaire: Julian Osborn

Anthony Perkins: Lt. Peter Holmes

Donna Anderson: Mary Holmes 

Τα       ο 1964, η πυρηνική λαίλαπα αφανίζει την ανθρωπότητα σε ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο. Ένα αμερικανικό υποβρύχιο βρίσκει εφήμερο καταφύγιο στην Αυστραλία, όπου η ζωή ακολουθεί τους καθημερινούς ήσυχους ρυθμούς της και καλύπτει τους όλο και αυξανόμενους θρήνους. Αρνούμενος να αποδεχτεί τον χαμό της γυναίκας του και των παιδιών του στο ολοκαύτωμα, ο Αμερικανός πλοίαρχος Λάιονελ Τάουερς γνωρίζεται με την ταλαιπωρημένη αλλά υπέροχη Μόιρα Ντέιβιντσον, η οποία αρχίζει να τον ερωτεύεται. Το υποβρύχιο επιστρέφει ένα μήνα μετά από μια αναγνωριστική περίπολο πριν από το τέλος. Ο Λάιονελ και η Μόιρα θα βρουν την γαλήνη, ο ένας στην αγκαλιά του άλλου;

Καταμεσής του Ψυχρού Πολέμου, ο σκηνοθέτης Stanley Kramer επέλεξε ένα δύσκολο θέμα να κινηματογραφήσει. Η ταινία On the Beach (Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι) του 1959 ήταν βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Nevil Shute. Μόλις 2 χρόνια πριν την κρίση στον Κόλπο των Χοίρων, μας παρουσιάζει τα τραγικά επακόλουθα ενός πυρηνικού ολέθρου. Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε έχει καταστραφεί και μόνο η Αυστραλία έχει μείνει προς στιγμήν ανέπαφη. Σε λίγους μήνες η ραδιενέργεια θα φτάσει και στην απομακρυσμένη ήπειρο, μολύνοντας έτσι κάθε τετραγωνικό χιλιοστό του πλανήτη μας. Η ταινία, παρά τη φωτεινή φωτογράφησή της, είναι απαισιόδοξη και σε σημεία τρομακτική. Ειδικά οι σκηνές των αυτοκτονιών προς το τέλος βάζουν το τελευταίο καρφί στην κάσα της όποιας ελπίδας και αισιοδοξίας μπορεί να είχε ο θεατής. Ένα πολύ δύσκολο θέμα ιδωμένο από την πλευρά των ανθρώπων και των απλών πολιτών. Μια δύσκολη ταινία που ήθελε να κρούσει νωρίς τον κώδωνα του πυρηνικού κινδύνου.

 

  

Room At The Top 1959

Room At The Top 1959

Ο ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

Σκηνοθεσία: Jack Clayton

Σενάριο: Neil Paterson, John Braine, Mordecai Richler

Είδος: Drama

Διάρκεια: 01:58

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Simone Signoret: Alice Aisgill

Laurence Harvey: Joe Lampton

Heather Sears: Susan Brown

Donald Wolfit: Mr. Brown

Donald Houston: Charles Soames 

Όπου Τοπ, είναι η αριστοκρατική περιοχή της πόλης στην οποία εκτυλλίσεται η ταινία μας. Κάτι σαν την Εκάλη. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας απλός δημόσιος υπάλληλος στο δημαρχείο και έχει όνειρα να κατακτήσει την νεαρή κόρη του πλούσιου μεγαλοβιομηχάνου της περιοχής. Θα γραφτεί στη θεατρική ομάδα της πόλης που συμμετέχει και η νεαρά και θα γνωριστεί με διάφορα άτομα, μεταξύ των οποίων μια ώριμη γυναίκα γαλλικής καταγωγής. Ενώ θα προσπαθεί ανεπιτυχώς να ρίξει τη μικρή, η οποία έχει και έναν αχώνευτο πλούσιο συνοδό που δεν την αφήνει στιγμή από κοντά της, θα έρθει πιο κοντά με τη γαλλίδα γυναίκα που ο σύζυγός της λείπει συνέχεια για γκομενοδουλειές. Όταν καταφέρει και τουμπάρει τη μικρή, τα πράματα θα περιπλακούν καθώς ο πρωταγωνιστής μας δεν θα ξέρει τι να διαλέξει, τον σαρκικό (και όχι μόνο) έρωτα με τη μεγάλη ή τα πλούτη της μικρής. Δύο πόρτες έχει η ζωή και ο ήρωας θα βρεθεί μπροστά σε δίλημμα. Θαυμάσια αγγλική ταινία του 1959 με τον Laurence Harvey να δίνει μια δυναμική ερμηνεία και την Simone Signoret να είναι για άλλη μια φορά σπαρακτικά υπέροχη. Ο ανεμοστρόβιλος των παθών σκηνοθετήθηκε από τον Jack Clayton, ο οποίος μας παρουσίασε αρκετά ρεαλιστικά το περιβάλλον της μικρής βιομηχανικής πόλης και αποτέλεσε την πρώτη αγγλική ταινία στην οποία γίνεται κανονική αναφορά για τη σεξουαλική πράξη. Ήταν υποψήφια για έξι βασικά όσκαρ (ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου και τριών για ηθοποιούς) και κέρδισε αυτά του σεναρίου και του α' γυναικείου ρόλου για τη Simone Signoret. Η οποία είχε κερδίσει και το βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ των Καννών.

  

Suddenly, Last Summer 1959

Suddenly, Last Summer 1959

Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι

  

Σκηνοθεσία: Joseph L. Mankiewicz

Σενάριο: Sam Spiegel

Είδος: Action, Drama, Horror, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 02:18

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Elizabeth Taylor: Catherine Holly

Katharine Hepburn: Mrs. Venable

Montgomery Clift: Dr. Cukrowicz

Albert Dekker: Dr. Hockstader

Mercedes McCambridge: Mrs. Holly           

Μετά τον θάνατο του νεαρού Σεμπάστιαν, η μητέρα του, Βάιολετ Βέναμπλ (Κάθριν Χέπμπορν) ζει ανάμεσα στα παράξενα φυτά του γιου της, αρνούμενη να δεχτεί την πραγματικότητα γύρω απ’ τις συνθήκες θανάτου του. Η κυρία Βέναμπλ λάτρευε παθολογικά τον γιο της, συντηρούσε σχεδόν όλα τα χρόνια που έζησαν μαζί το οιδιπόδειο σύμπλεγμα που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα τους. Κάθε καλοκαίρι οι δυο τους ταξίδευαν μαζί για να γνωρίσουν τον κόσμο και για να μπορέσει ο Σεμπάστιαν να γράψει το "Θερινό" του ποίημα. Το περυσινό όμως καλοκαίρι, για πρώτη φορά η κυρία Βέναμπλ δεν τον συνόδεψε εκείνη στις διακοπές του, αλλά η νεαρή ξαδέρφη του Κάθριν (Ελίζαμπεθ Τέιλορ) που επωμίστηκε ακούσια στην αρχή κι εκούσια στη συνέχεια ως μην έχουσα κι άλλη επιλογή, τον ρόλο που κατείχε μονοπωλιακά ως εκείνη τη στιγμή η κυρία Βέναμπλ. Εκείνο το καλοκαίρι ο Σεμπάστιαν πέθανε σε κάποια παραθαλάσσια τοποθεσία της Ισπανίας κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Όταν μια σοκαρισμένη Κάθριν αφηγείται την πραγματικότητα πάνω στο θάνατο του Σεμπάστιαν, η κυρία Βέναμπλ αρνείται να την πιστέψει κι η Κάθριν κινδυνεύει να χαρακτηριστεί φρενοβλαβής και να κλειστεί στο δημόσιο ψυχιατρείο, όπου ο διακεκριμένος νευροχειρούργος Τζον Κιούκροβιτς (Μοντγκόμερι Κλιφτ) προτίθεται να της κάνει λοβοτομή προκειμένου να την βγάλει από το παραλήρημά της. Τι συνέβη όμως στην πραγματικότητα τόσο ξαφνικά το περασμένο καλοκαίρι;

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Τένεσι Γουίλιαμς, ενός μεγάλου μονόπρακτου που εξαντλείται σε δυο μεγάλους μονολόγους. Η θεατρική παράσταση Garden District που αποτελείται από δυο μονόπρακτα ένα εκ των οποίων είναι το Suddenly Last Summer έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ τον Ιανουάριο του 1958 με πρωταγωνιστές την Αν Μίτσαμ στο ρόλο της Κάθριν Χόλι και την Ορτάνς Άλντεν στο ρόλο της κυρίας Βέναμπλ. Την πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ ακολούθησε η πρεμιέρα του θεατρικού στο Λονδίνο με πρωταγωνίστρια την Πατρίσια Νιλ, η οποία απέσπασε διθυραμβικές κριτικές για τη σκιαγράφηση της Κάθριν Χόλι.

Στις αρχές του 1959 o Σαμ Σπίγκελ που είχε ήδη κάνει την παραγωγή των ταινιών: Το λιμάνι της αγωνίας (On the Waterfront, 1954) και Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι (The Bridge on the River Kwai, 1957), αγόρασε τα δικαιώματα του θεατρικού και το Μάιο του 1958 ξεκίνησαν τα γυρίσματα της ταινίας στα στούντιο Shepperton του Λονδίνου, με σκηνοθέτη τον Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς, σκηνοθέτη επίσης του Όλα για την Εύα. Το μεγαλειώδες επιτελείο των πρωταγωνιστών αποτελούσαν οι Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Μοντγκόμερι Κλιφτ και Κάθριν Χέπμπορν. Η ταινία ήταν η τρίτη κινηματογραφική μεταφορά έργου του Γουιλιαμς (μετά τις ταινίες Λεωφορείον ο Πόθος και Λυσσασμένη Γάτα) που είχε ως θέμα την ομοφυλοφιλία. Σεναριογράφοι και παραγωγός είχαν πάρει άδεια από το συμβούλιο της λογοκρισίας του κινηματογράφου ώστε να μην αφαιρεθούν οι νύξεις για την ομοφυλοφιλία του Σεμπάστιαν, ενός ήρωα που δεν εμφανίζεται καθόλου στην ταινία, αλλά το όλο σενάριο βασίζεται στις σεξουαλικές του δραστηριότητες. Τα προσωπικά βιώματα του Γουίλιαμς χαρακτηρίζουν και αυτό του το έργο καθώς η αδερφή του Ρόουζ, που έπασχε από σχιζοφρένεια, είχε υποστεί λοβοτομή κι έμεινε σακάτισσα για μια ολόκληρη ζωή, την ίδια επέμβαση υποτίθεται ότι πρόκειται να υποστεί η Κάθριν στο θεατρικό του. H ταινία σηματοδότησε την τρίτη και τελευταία συνεργασία των Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Μοντγκόμερι Κλιφτ μετά τις ταινίες: Μια θέση στον ήλιο (A Place In The Sun, 1951) και Όσα δε σβήνει ο χρόνος (Raintree County, 1957).

 

Five Pennies 1959

Five Pennies 1959

Πέντε Δεκάρες

Σκηνοθεσία: Melville Shavelson

Σενάριο: Jack Rose, Melville Shavelson, Robert Smith, Red Nichols

Είδος: Biography, Drama, Music

Διάρκεια: 01:57

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Danny Kaye: 'Red' Nichols

Barbara Bel Geddes: Willa Stutsman

Louis Armstrong: Louis Armstrong

Harry Guardino: Tony Valani

Bob Crosby: Wil Paradise 

Το Five Pennies είναι μια ημι-βιογραφική ταινία του 1959 με πρωταγωνιστή τον Ντάνι Κέι ως παίκτη τζαζ κορνέτ και τον συγκροτητή Λόρριν Ρεντ Νίκολς. Άλλα μέλη του καστ περιλαμβάνουν τις Barbara Bel Geddes, Louis Armstrong, Harry Guardino, Bob Crosby, Bobby Troup, Susan Gordon και Tuesday Weld.

Ένα χωριατόπαιδο ο Λόρινγκ Νίκολς που παίζει κορνέτο, πάει στην Νέα Υόρκη την 10ετία του 1920 γεμάτος μουσική φιλοδοξία και αρχές για...

  

Mouse That Roared 1959

Mouse That Roared 1959

Το Ποντίκι που Βρυχάται

Σκηνοθεσία: Jack Arnold

Σενάριο: Roger MacDougall, Stanley Mann, Leonard Wibberley

Είδος: Comedy, Peter Sellers, War

Διάρκεια: 01:23

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Peter Sellers: Μεγάλη ΔούκισσαXII / Πρωθυπουργός Count Rupert of Mountjoy, Στρατιωτικός Tully Bascombe

Jean Seberg: Helen Kokintz

William Hartnel: Will Buckley

David Kossoff: Doctor Alfred Kokintz

Leo McKern: Benter 

Άργησε, αλλά το έκανε. Όχι που θα του ξέφευγε του Peter Sellers να σατιρίσει τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Αμερική. Με σαφή και αιχμηρά σχόλια κατά της αμερικανικής διπλωματίας ο θρυλικός βρετανός κωμικός ηθοποιός πρωταγωνιστεί (με όλη τη σημασία της λέξης, αφού παίζει τρεις ρόλους) σε μια εξαιρετική κωμωδία με την ευχάριστη ιδιαιτερότητα να συνδυάζει σε σωστές αναλογίες τόσο ανόητο gag-style χιούμορ, όσο και εγκεφαλικό. Η ταινία γυρισμένη το 1959 του χάρισε για πρώτη φορά καθολική αναγνώριση και στάθηκε η πρώτη μεγάλη επιτυχία του.

Το δουκάτο του Φενούκιου στην Νότια Γαλλία είναι γνωστό για το εξαιρετικό του κρασί, το οποίο εξάγει στην Αμερική και ζει από τα έσοδα. Όταν η συνταγή του κρασιού αντιγράφεται στην Αμερική, οι εξαγωγές του δουκάτου πέφτουν κατακόρυφα και κηρύσσει πτώχευση. Μετά από συνεδριάσεις καταλήγουν στην καλύτερη λύση: θα κηρύξουν πόλεμο στην Αμερική, θα χάσουν και θα επωφεληθούν από την οικονομική βοήθεια που η Αμερική πάντα προσφέρει στις ηττημένες από αυτή χώρες. Το στράτευμα των 15 ατόμων ξεκινά να ηττηθεί, αλλά τελικά όχι μόνο νικούν τις Η.Π.Α., αλλά κλέβουν και το υπερόπλο "Q-Bomb".

Το θεότρελο σενάριο (παρωδία της όλης ιστορίας με το σχέδιο Marshall) συμπληρώνεται από την αιθέρια Jean Seberg, με την οποία προστίθεται το απαραίτητο ρομάντζο, που ολοκληρώνει την επιτυχία. Πάντως άξιος να παίξει τον ρόλο ο Sellers, καθώς όχι μόνο υπηρέτησε με την RAF, αλλά και το 1966 του απονεμήθηκε ο τίτλος Commander of the British Empire.

Oh Yeah! : Η ταινία ως σύλληψη και η υλοποίησή της. Και μάλιστα από έναν άνθρωπο που είχε πει για τον εαυτό του “I have no personality of my own whatsoever. I have nothing to project”. Ίσως γι αυτό να ήταν τόσο καλός στο να υποδύεται άλλους. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω τον τίτλο, που συνοψίζει τέλεια την ταινία.

Oh No! : Τα σχόλια που βρήκα στο internet για την ταινία και ειδικά από ένα ενοχλημένο αμερικανάκι «for in order to make fun of the United States` good-winner policy, one must understand that the policy was born out of years of bloodshed, and it`s very difficult to make fun of the exercise of organized mass-slaughter, even if the focus is on the aftermath of the conflict. The other aspect of why it`s difficult to make the premise work is because it just isn`t all that true that the United States (my country, by the way) has helped every defeated nation get back on its feet with an onslaught of goodwill. History shows that all too well.» Σοβαρά ε; Για το πρώτο μέρος του σχόλιου να υπενθυμίσω μόνο την ταινία «Ο μεγάλος δικτάτορας» του Chaplin και να πω ότι αυτό που έκανε ο Sellers είναι ακριβώς το νόημα της παρωδίας και της διακωμώδησης. Αφήστε που το έκανε 15 χρόνια μετά τον πόλεμο, όταν τα πάθη είχαν σιγάσει. Για το δεύτερο μέρος χρειάζεται πραγματικά να σχολιάσω; η επικαιρότητα τα λέει όλα.

 

  

Tarzan's Greatest Adventure (1959)

Tarzan's Greatest Adventure (1959)

Η ΖΟΥΓΚΛΑ ΦΛΕΓΕΤΑΙ

  

Σκηνοθεσία: John Guillermin

Σενάριο: Berne Giler, John Guillermin

Είδος: Action, Adventure

Διάρκεια: 1h 28min

Γλώσσα:Αγγλικά

Υπότιτλοι: corto64

Παίζουν:

Gordon Scott: Tarzan

Anthony Quayle: Slade

Sara Shane: Angie Loring

Niall MacGinnis: Kruger (as Niall Macginnis)

Sean Connery: O'Bannion

Al Mulock: Dino

Η ταινία που ξεμακραίνει περισσότερο από το κλίμα όλων των προκάτοχων της, με την προσθήκη θρίλερ αποχρώσεων, εξαιρετικές ερμηνείες και μιας ατμόσφαιρας που αιχμαλωτίζει τον θεατή με τον ρυθμό της. Ο John Guillermin βάζει δύσκολα στον «άρχοντα της ζούγκλας», μαζί με ατάκες λιτές, ενώ καλλιεργεί ένα σκληρό και άτεγκτο προφίλ. Είναι ξεχωριστή δημιουργία, από έναν χαρισματικό κινηματογραφιστή, που την εμπλουτίζει με τα δικά του στοιχεία, για να κάνει στο τέλος μια εκδοχή εντελώς διαφορετική από όσες προηγήθηκαν. Αν μη τι άλλο αξίζει της προσοχής κάθε σινεφίλ, για όσα καινοτόμα εισάγει στον γνωστό μύθο, τον οποίο και διασκευάζει υπέροχα.

Το χιουμοριστικό ύφος εκείνο που συντηρούσε η παρουσία χαρακτήρων όπως η συμπαθέστατη Τσίτα, απουσιάζει εντελώς και αυτό που βλέπουμε να ζωντανεύει είναι ένα εφιαλτικό σενάριο σε εικονογράφηση του Russ Manning ίσως. Θα την χαρακτήριζα σαν εκείνη την ταινία που προσεγγίζει περισσότερο το αρχικό στυλ αφήγησης των κόμικς, δυνατή και ρεαλιστική. Δεν ωραιοποιεί τίποτα, ούτε και ηρωοποιεί ακριβώς. Στέκεται και ιχνογραφεί συναισθήματα και πάθη. Η όψη των πρωταγωνιστών μου φέρνει έντονα στο νου εξώφυλλα και σελίδες από τα εικονογραφημένα του κ. Δραγούνη(Πηδάλιο Πρες), στα μέσα της δεκαετίας του’70. Η σχεδόν καταραμένη φιγούρα του αντίπαλου του Ταρζάν, αποδίδεται κάτι παραπάνω από ιδανικά από τον Anthony Quayle. Έναν σπουδαίο Άγγλο ηθοποιό και σκηνοθέτη.

Προσωπικά θεωρώ το “Tarzan’s Greatest Adventure” σαν την πιο ποιοτική από την σειρά αυτή των ταινιών. Όταν έχεις άλλωστε στο καστ ηθοποιούς όπως οι Anthony Quayle, Sara Shane, Sean Connery(υποδύεται εκπληκτικά τον μέθυσο τυχοδιώκτη, με περίσσιο κυνισμό και φοβερό χιούμορ), Al Mulock. Scilla Gabel, Niall MacGinnis και ένα κυριολεκτικά αγνώριστο προς το καλύτερο Gordon Scott, καταλαβαίνεις ότι το φιλμ δεν είναι μια από τα ίδια(απ’όσα έχεις ήδη δει). Ούτε λιμνούλες και ειδυλλιακά τοπία στη Σαβάνα, τρυφερά φιλιά με φόντο το Αφρικάνικο ηλιοβασίλεμα, ζουζουνιάρικα ζωάκια και αγκαλίτσες και κωμικοί χαρακτήρες που δεν πείθουν ούτε για ταξιδιωτικοί πράκτορες – πόσο μάλλον για εξερευνητές. Δεν υπάρχουν καν φυλές ιθαγενών με τοτέμ, δεισιδαιμονίες, θρύλους, κακούς μάγους που επιβουλεύονται τον αγαθό και δίκαιο αρχηγό, εξωτικούς θεούς και φολκλόρ χορούς υπό τον ήχο των τυμπάνων. Αν θέλει να δει κανείς τέτοια, ας προτιμήσει μια από τις άλλες ταινίες του Ταρζάν. Όχι αυτήν εδώ.

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα από μια παραγωγή του Sy Weintraub, παλαίμαχος στα φιλμ με ήρωα τον Ταρζάν, αλλά στις μέτριες τους κινηματογραφικές μεταφορές(Tarzan Goes to India, Tarzan's Three Challenges κ.α.), μια τόσο καλή και ιδιαίτερη δουλειά. Τα πήγε όμως περίφημα και οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε. Όπως και ο σεναριογράφος Les Crutchfield, που καταθέτει εδώ διαπιστευτήρια δυνατής πένας. Η Solar Films ανέλαβε την εκτέλεση της παραγωγής και τα στούντιο της Paramount Pictures όλα τα υπόλοιπα. Εξαιρετικά ατμοσφαιρική και σε ορισμένες σκηνές υποβλητική, η μουσική επένδυση του Douglas Gamley. Εκτός από την Τσίτα απουσιάζει και η Τζέην(το έτερο ήμισυ του Ταρζάν). Οι φίλοι του ήρωα υποδέχτηκαν το φιλμ μουδιασμένα στις αίθουσες. Από την μια οι συντελεστές, από την άλλη η πρωτόγνωρη γι’αυτούς εικόνα του ήρωα, πιο άγριου και πιο αληθινού. Ο John Guillermin τον σκιαγραφεί με μαεστρία σε καλούπια ενός αντιήρωα που έχει κάνει τις επιλογές του, αμύνεται υπέρ αυτών, αλλά αναγνωρίζει και τα μειονεκτήματα τους. Δεν νομίζω να περίμεναν κάτι τέτοιο από ένα φιλμ χλιαρής δόσης περιπέτειας και συνηθισμένων έως ανιαρών προκλήσεων. Κι εδώ είναι που κάνει την διαφορά αυτό το φιλμ. Υπάρχουν στιγμές και σκηνές που εκρήγνυται όπως ο δυναμίτης στις όχθες του

Ένας άσπονδος φίλος και νυν εχθρός, ηγείται μιας ομάδας αδίστακτων τυχοδιωκτών στην προσπάθεια τους να βάλουν στο χέρι μια μεγάλη ποσότητα διαμαντιών. Οι πολύτιμες πέτρες βρίσκονται σε ένα εγκαταλειμμένο ορυχείο στη μέση της ζούγκλας, αλλά ο μεγάλος τους αντίπαλος δεν θα είναι εκείνη και οι κίνδυνοι της. Ο άρχοντας της ζούγκλας, είναι αυτός που θα αποτελέσει τον μεγάλο τους αντίπαλο, σε μια αμείλικτη και θανάσιμη πάλη θανάτου και εκδίκησης… 

Δράκουλας & Σία [1959]

Δράκουλας & Σία [1959]

Horror 100% - Κωμωδία 1.000%

Έτος: 1959 - Είδος: comedy 

 Διάρκεια: 75'

Σκηνοθεσία: Ιατρου Ερρικος

 Σενάριο: Γιαννακοπουλος Γιωργος

Μετέχουν:

Χατζηχρηστος Κωστας, Οικονομου Καιτη, Δουκας Κωστας, Χριστοφοριδης Τακης, Μαντζουρανη Αννα, Φερμας Νικος, Γκατση Νανα, Γωγου Κατερινα, Ρουλη Βαλεντινη, Κατσουλης Δημητρης, Γουναροπουλου Δεσποινα, Θειοπουλος Μιμης, Βασιλειαδης Δ. Λαχανας Συλβιος, Ζαμιδης Στρατος, Αβαταγγελου Νιτσα, Σωτηριου Περικλης, Παλαγαρινος Ν

Φλερυ Γιαννης, Λιντα Αλμα

του είδους, όπως την μπέρτα του Δράκουλα, μυστήριες εξαφανίσεις, σκοτεινή ατμόσφαιρα, πόρτες που τρίζουν, κεριά, «ειδικά εφέ» και ότι άλλο τραβάει η ψυχή ενώ είναι εξαιρετικός ο τρόπος που το χωριό και οι συνήθειες του ενσωματώνονται σrο πασίγνωστο σκηνικό του Τρανσυλβανικού κόσμου που επιβάλλει η παράδοση αυτών των ταινιών, προσφέροντας ένα ξεκαρδιστικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς δεν καταφέρνει να ξεφύγει γνωστών «στραβοπατημάτων» ταινιών εκείνης της εποχής που κατάφερναν «μαγικά» να εξαφανίζουν το ενδιαφέρον, όμως με διάφορα κολπάκια προσπαθεί να περισώσει ότι μπορεί, κάνοντας την ταινία αν μη η άλλο απολαυστική. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε πρόκειται για παρωδία. Αρκεί να δεις την σκηνή που ο Φέρμας κάνει τον διαιτητή κρατώντας ακόμα τα φανάρι στο χέρι του, και θα καταλάβεις!!!

Το καλύτερο στοιχείο της ταινίας είναι σαφώς η ατμόσφαιρά του. Αυτό που πάντα έκανε τις κλασικές ταινίες τρόμου του Cristopher Lee, του Vicent Price του Peter Cushing ακόμα και του μέγιστου Βelα Lugosi  να εντυπωσιάζουν ακόμα σήμερα, είναι η απίστευτη ατμόσφαιρά τους, που πολύ σπάνια συναντάς πλέον, και το «Δράκουλας & Σια» με τις απλές κάμερές του, το ασπρόμαυρο φιλμ, πλάνα με σκοτεινές γωνίες και την γραφικότητα» των ηθοποιών, προσφέρει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα χωρίς καν να το επιδιώξει. Το ευχάριστο άρωμα calt και παλιάς ταινίας, κάνουν από μόνα τους όλη την σκληρή δουλειά!

Για τους φίλους του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου, για τους υποστηρικτές του calt και για τους οπαδούς ακόμη του κόμη Δράκουλα, η ταινία «Δράκουλας & Σια» απλά επιβάλλεται! Και αντίθετα με την τηλεορασοκρατία που θέλει παρόμοιες ταινίες να προβάλλονται μεσημέρι, τη νύχτα θα την απολαύσεις περισσότερο. Καλή προβολή...

Σεραφείμ: Η μυρωδιά του σκόρδου διώχνει τους βρικόλακες!

Θανάσης Καρατριμπούτρας: Μπα; Και γιατί δεν πρώτε κάθε μέρα  σκορδαλιά και να 'χετε ήσυχο το κεφάλι σας;

Οι ελληνικές ταινίες του 50, του 60 και λίγες του 70, είναι κλασσικές, είναι μοναδικές και σοφώς διαχρονικές. Τις βλέπουμε και τις ξαναβλέπουμε άπειρες φορές, θα τις βλέπουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας και... πάει λέγοντας! Όμως υπήρξαν κάποια διαμαντάκια που ίσως δεν τα μάθαμε ποτέ ή για κάποιον άγνωστο σε εμένα λόγο, είτε δεν προβλήθηκαν σχεδόν ποτέ στην τηλεόραση είτε οι προβολές τους ήταν ελάχιστες. Ένα από αυτά διαμαντάκια είναι και η calt κωμωδία τρόμου με τoν υπέρτατο  τίτλο «Δράκουλας & Σια» με τον Κώστα Χατζηχρήστο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο Θανάσης Καρατρίπμουρας, (Κώστας Χατζηχρήστος), φτάνει μεσάνυχτα σ' ένα απόμακρο χωριό και ζητάει να τον οδηγήσουν στο Κόκκινο Κάστρο. Κανείς όμως από τους ντόπιους δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει γιατί φοβούνται τον αφέντη του Κάστρου που είναι βρικόλακας. Το κάστρο έχει κληρονομήσει η αγαπημένη του Θεανώ και ο Θανάσης, που θέλει να το πουλήσει, αποφασίζει να μείνει σ΄ αυτό για να διαπιστώσει ο ίδιος αν ευσταθούν οι διαδόσεις...

Το «Δράκουλας & Σια» οε σκηνοθεσία Ερρίκου Ιατρού το 1959, είναι πιστή ελληνική μεταφορά της ιταλικής παρωδίας "Uncle Was A Vampire", γεμάτo με τoυς κλασικούς αυτοσχεδιασμούς του Χατζηχρήστου και τoυς κατάλληλους ηθοποιούς στους κατάλληλους ρόλους. Εξαιρετικός όπως πάντα ο Νίκος Φέρμας, (Σεραφείμ), και η Καίτη Ντιριντάουα, (δημοσιογράφος), και ο Δημήτρης Κατσούλης στον ρόλο του καμπούρη – Μουγκοθόδωρου, ενώ σε μικρό ρόλο εμφανίζεται η όμορφη και μικρούλα Κατερίνα Γώγου. Η ταινία αποδεικνύει οε όλους ότι το calt horror/scifi στην Ελλάδα υπάρχει και πως είχε ήδη ξεκινήσει από πολύ νωρίς, αν και γενικότερα στoν ελληνικό κινηματατoγράφο οι περισσότερες ταινίες τρόμου έχουν μια πιο ρεαλιστική απόδοση και κάπως πιο προσγειωμένη. (Υπάρχουν φυσικά οι εξαιρέσεις).

 

Ukikusa (1959)

Ukikusa (1959)

Floating Weeds

Σκηνοθεσία: Yasujirô Ozu

Σεναριογράφοι: Yasujirô Ozu, Kôgo Noda

Παίζουν: Ganjirô Nakamura, Machiko Kyô, Haruko Sugimura

Είδος: Δράμα – Διάρκεια: 119 λεπτά

Ελληνικοί υπότιτλοι από ανώνυμο,
αλλά με λάθη και χωρίς τόνους!

Τα ρύθμισα όλα αυτά
και τους συγχρόνισα στην δική μου κόπια.

Υπόθεση:

Ένας περιοδεύοντας θίασος καταφτάνει σε ένα μικρό λιμάνι στα νότια της Ιαπωνίας. Ο γηραιός επικεφαλής τους, ο Κοματζούρο Αράσι, πηγαίνει να συναντήσει τον παλιό του έρωτα, την Ογιόσι, αλλά μαζί και τον γιο του Κιγιόσι, ο οποίος πιστεύει ότι ο Αράσι είναι απλά ένας θείος του. Η πρώτη ηθοποιός του θιάσου, η Σουμίκο, ζηλεύει από την επίσκεψη αυτή και για να τον εκδικηθεί, πείθει τη νεαρή ηθοποιό Κάγιο να ξελογιάσει τον Κιγιόσι.

Μία από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές επιτυχίες του Ozu. Πρόκειται για ριμέικ ασπρόμαυρης και βωβής ταινίας του ίδιου του σκηνοθέτη, το Ukikusa Monogatari (A Story of Floating Weeds), την πρώτη σπουδαία επιτυχία του ιάπωνα δημιουργού.

 Απ