ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ No 14

ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ No 14

Η Μικρή Λουλού

Κυκλοφόρησε στις 16 Μαΐου 1954

 

Η Μικρή Λουλού γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1935 και για τα επόμενα 50 χρόνια της ζωής της, δηλαδή μέχρι και το 1984, οπόταν σταμάτησαν να εκδίδονται νέες πρωτότυπες ιστορίες της, παρέμεινε μικρή, δίχως να μεγαλώσει ή να ψηλώσει μια σταλιά.

Η πρώτη της εμφάνιση, ως Λούλου Μόπετ  πραγματοποιείται με ένα μόλις καρέ σε στριπ στην εφημερίδα The Saturday Evening Post της Νέας Υόρκης στις 23 Φεβρουαρίου 1935. Είναι ένα μικρό καχεκτικό κι ασουλούπωτο παρανυφάκι που αντί για λουλούδια σκορπάει μπανανόφλουδες.

Φαίνεται το γκανγκ έκανε «κλικ» στους comic editors της εφημερίδας, γιατί ζήτησαν αμέσως από τη δημιουργό της, την Marjorie Henderson Buell, να αναπτύξει τον χαρακτήρα για το κυριακάτικο φύλλο. Η χωρίς λόγια καριέρα της στην εφημερίδα έκλεισε τον κύκλο της στις 30 Δεκεμβρίου 1944. Ουσιαστικά, ταυτόχρονα έπαψε να είναι και δημιουργός της η Marjorie Buell. Παρέμεινε μόνο… «κηδεμόνας» της αναλαμβάνοντας άλλοι να την εξελίξουν -και συγκεκριμένα ο Τζον Στάνλεϊ- σαν χαρακτήρα σε δικό της περιοδικό με τίτλο «Little Lulu”, «ΜικρήΛουλού». Το όνομα της δημιουργού της -Margie’s- συνέχισε, όμως, να υπάρχει πάντα δίπλα στον τίτλο του περιοδικού.

Το κύριο, αν όχι μοναδικό, πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι σύντομες ιστορίες είναι οι καθημερινές σχέσεις μερικών παιδιών κάπου στην ηλικία κάπου μεταξύ δέκα και δεκατριών, το πολύ δεκατεσσάρων, χρονών. Είναι σχέσεις του τύπου αγόρια-κορίτσια και όχι αγόρια με κορίτσια. Δηλαδή σχέσεις σαφούς ανταγωνισμού των δυο φύλων. Απέναντι κι όχι μαζί είναι η κοριτσοπαρέα, όπου η Λουλού είναι άτυπα ο ηγέτης τους και η αγοροπαρέα των οποίων ο Τάμπυ έχει τον πρώτο ρόλο,. στη λέσχη τους με ονομασία «Δεν επιτρέπεται η είσοδος σε κορίτσια». Ανάμεσα στη Λουλού και στον Τάμπυ, τους δυο βασικούς πρωταγωνιστές αναπτύσσονται καταστάσεις ανταγωνισμού και συντροφικότητας, αλληλοϋποστήριξης και επιβολής του ενός στον άλλον. Δηλαδή ότι συμβαίνει συνήθως ανάμεσα σε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι αυτής της ηλικίας που περνάνε μαζί σχεδόν ολόκληρη τη μέρα. Πίσω από τις γραμμές αποτύπωσης της καθημερινής τους επαφής ίσως να υποβόσκει και ένα πρώιμα εφηβικό φλερτ, που εκδηλώνεται με όλες τις παραπάνω φυσιολογικές για την ηλικία τους αντιδράσεις.

Ιστοριούλες τρυφερές, ακόμα και όταν οι σκανταλιές τη μιας ομάδας «εξαγριώνει» τα μέλη της άλλης επιζητώντας άμεσα τη σκληρή εκδίκηση, είναι ιστοριούλες που εκτυλίσσονται σε τυπική αμερικανική κωμόπολη της Αμερικής στη δεκαετία του ’50, όπου τίποτα το ταραχώδες δεν συμβαίνει. Εκείνο, όμως, που φαίνεται λίγο παράξενο είναι το ότι ενώ τα παιδιά είναι σε ηλικία σχολείου, καμιά νύξη για σχολικές υποχρεώσεις δεν υπάρχει. Ούτε κάποιο επεισόδιο στο σχολείο, ούτε κατ’ οίκον μελέτη, λες και όλες οι ιστορίες λαμβάνουν χώρα σε περίοδο ατελείωτων σχολικών διακοπών.

Σε γενικές γραμμές το κόμικ δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στο αγορίστικο κοινό. Η όποια δράση των αγοριών στα επεισόδια έχει να κάνει συνήθως με φάρσα στα κορίτσια και καταλήγει συνήθως σε βάρος τους. Για τους ίδιους λόγους το κόμικς είναι δημοφιλές στον κοριτσόκοσμο. Χωρίς να έχει, δε, φανερά φεμινιστικά μηνύματα, σίγουρα «εκπαιδεύει» τα κορίτσια-αναγνώστριες του σε φίλο-φεμινιστικές συμπεριφορές.

Οι κύριοι χαρακτήρες είναι:

ΛΟΥΛΟΥ ΜΟΠΠΕΤ: Γύρω στα δέκα τριών χρονών. Εύστροφή, δυναμική και ολίγον… σέξι με το λευκό βρακάκι της να φαίνεται κάθε φορά που κάνει να σκύψει. Μερικές φορές ξεσπάει φωνάζοντας με την οργή της να στρέφεται κατά του Τάμπυ και άλλες τόσες αφήνεται στη φροντίδα του πότε καλού και πότε άσπονδου φίλου της. Όνειρό της να μπει στην παράγκα της λέσχης των αγοριών να δει τι επιτέλους κρύβουν εκεί μέσα και δεν αφήνουν τα κορίτσια να μπουν.

ΤΟΜΑΣ -ΤΑΜΠΥ- ΤΟΜΠΚΙΝΣ: Ευτραφής και βουλιμικός δεκατριών-δεκατεσσέρων χρονών. Με ηγετικές τάσεις στην ομάδα των αγοριών, συνήθως οι πρωτοβουλίες του και οι ιδέες του καταλήγουν σε κάζο. Σε αρκετές ιστορίες αναλαμβάνει ετσιθελικά ρόλο ερασιτέχνη ντετέκτιβ για να διαλευκάνει κάποιο μυστήριο στο σπίτι της Λουλούς και παρά τις παράδοξες μεθόδους του καταφέρνει και το λύνει!.. Χάρη στη δημοτικότητα που απέκτησε ως «συμπρωταγωνιστής» της Λουλούς απέκτησε και δικό του προσωπικό κόμικ χωρίς την παρουσία της  παρτεναίρ του.

ΑΛΒΙΝ ΤΖΌΟΥΝΣ:  Το πιο μικρό μέλος της παρέας των αγοριών τεσσάρων με πέντε χρονών. Θέλει να το παίξει μεγάλος και χώνεται μέσα σε όλα. Σε κάποιες ιστορίες, η Λουλού για να τον καλμάρει του διηγείται παραμύθια με κάποιο κοριτσάκι και κάποιο αγοράκι (απεικονίζονται ως Λουλού και Άλβιν) και με τη μάγισσα Χέιζελ.

ΑΝΝΥ και ΙΓΚΥ ΙΤΣ: Αδέλφια γύρω στα δώδεκα-δεκατριών ετών. Η Άννυ είναι η κολλητή της Λουλούς και ο Ίγκυ, ο κατά κάποιο τρόπο, υπασπιστής του Τάμπυ. Το ότι είναι αδέλφια δεν τα χαλάει να τσακώνονται πιο άγρια από κάθε άλλον στην διεκδίκηση και προάσπιση των δικαιωμάτων ο καθένας για τη δική του ομάδα.

ΓΟΥΙΛΜΠΟΥΡ ΒΑΝ ΣΝΟΜΠΕ: Το πλουσιόπαιδο της παρέας. Ψηλομύτης και ατσαλάκωτος Πιστεύει ότι είναι υποχρέωση των κοριτσιών να τον φλερτάρουν στα πάρτι.

ΕΝΤΙ ΣΤΙΜΣΟΝ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΥ ΓΟΥΙΛΑΣΟΝ: Μέλη της λέσχης των αγοριών με μικρούς ρόλους.

ΓΚΛΟΡΙΑ ΝΤΑΡΛΙΝΓΚ ΙΙ: Η ωραία και κοκέτα της κοριτσίστικης παρέας. Η απονομή εύνοιας από μέρους της είναι πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ Γουίλμπουρ και Τάμπυ.

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ: Παρέα αγοριών αντιπάλων της Λέσχης «Δεν επιτρέπεται η είσοδος στα κορίτσια». Η παρουσία τους είναι σε ελάχιστα επεισόδια.

ΤΖΟΡΤΖ & ΜΑΡΘΑ ΜΟΠΠΕΤ: Οι γονείς της Λουλούς. Μεσοαστοί που κατοικούν σε ένα άνετο διώροφο σπίτι με όλες εκείνες τις ανέσεις και τους άπλετους χώρους, που είναι το όνειρο κάθε οικογένειας. Η κυρία Μάρθα αγαπάει τον Τάμπυ σαν παιδί της και το σπίτι της είναι ανοικτό σε κάθε επίσκεψή του κυρίως για να επιθεωρήσει το ψυγείο της ή να δοκιμάσει κάποιο από τα κέικ της. Αντίθετα, ο κύριος Τζορτζ τον αντιπαθεί γιατί σε κάθε ντετεκτιβίστικη επίσκεψή του ο Τάμπυ καταλήγει πως ο ένοχος για κάτι είναι ο κύριος Μόππετ και συνήθως έχει δίκιο!

ΤΖΙΜ & ΕΛΛΗ ΤΟΜΠΚΙΝΣ: Οι γονείς του Τάμπυ με λιγότερη συμμετοχή, αλλά όπως και να έχει η κυρία Έλλη συμπαθεί πολύ τη Λουλού (ίσως να την βλέπει και ως μελλοντική της νύφη).

ΜΑΓΙΣΣΑ ΧΕΪΖΕΛ: Μάγισσα της κακιάς συμφοράς στα παραμύθια που διηγείται η Λουλού στον Άλβιν για να τον διδάξει κάτι σχετικό με κάποια σκανταλιά του ή κάποιο παιδικό του πείσμα.

Η Μικρή Λουλού έκανε την πρώτη εμφάνισή της στην Ελλάδα σε αυτό εδώ το τεύχος, το 14ο του περιοδικού «Γέλιο και Χαρά» από τις εκδόσεις «Μ. Πεχλιβανίδης και σία», που είχε κυκλοφορήσει στις 16 Μαΐου 1954.

Περιέχει τρεις ιστορίες:

ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΟΠΟΥΛΙ, όπου η Μικρή Λουλού κι η φίλη της η Άννυ ψάχνουν στο δάσος να βρουν το σπάνιο κουδουνοπούλι. Ωστόσο, τέτοιο πουλί δεν υπάρχει, αλλά ήταν μια ιδέα του Τάμπυ για να κάνει φάρσα στα κορίτσια και τελικά την παθαίνει αυτός και οι φίλοι του.

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ, όπου όλα τα παιδιά της πόλης κυνηγούν να πιάσουν αριθμημένα μπαλόνια για να κερδίσουν σε χρήματα τον αριθμό που γράφει το κάθε μπαλόνι.

Τελικά, η Λουλού, παρά τις προσπάθειες των αγοριών να πιάσουν κι αυτά κάποιο μπαλόνι, είναι αυτή που πηγαίνει με τέχνασμα το μπαλόνι που δίνει τα περισσότερα χρήματα.

Ο ΗΡΩΑΣ, όπου ο Τάμπυ θέλοντας να κάνει την Γκλόρια να τον προσέξει σκαρφίζεται ένα σχέδιο διάσωσης της Λουλούς, ώστε να του απονεμηθεί το βραβείο ηρωικής πράξης. Το μόνο που θα συγκινούσε τη Γκλόρια. Τελικά είναι  η Λουλού, αυτή που θα σώσει τον Τάμπυ και τα άλλα αγόρια και θα πάρει το βραβείο!.

Γιώργος Βλάχος

 

Το τεύχος 14 θα το βρείτε στο ΣΕΝΤΟΥΚΙ:

http://sentuki.blogspot.com/2015/12/14.html