Batman: The Movie 1966

Batman: The Movie 1966

Ο Άνθρωπος Νυχτερίδα

Σκηνοθεσία: Leslie H. Martinson

Σενάριο: Lorenzo Semple Jr.

Είδος: Adventure, Comedy, Crime

Διάρκεια: 1h 45min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Adam West: Batman / Bruce Wayne

Burt Ward: Robin / Dick Grayson

Lee Meriwether: The Catwoman / Kitka

Cesar Romero: The Joker

Burgess Meredith:           The Penguin

Frank Gorshin: The Riddler

Στις 9 Ιουνίου 2017 απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών ο Άνταμ Γουέστ. Πλήρης ημερών ο Αμερικανός ηθοποιός έφυγε ήσυχα στις 9 Ιουνίου, χτυπημένος από λευχαιμία. Οι περισσότεροι θα τον θυμούνται ως τον "φωτεινό ιππότη"! Τι; Τι εννοείς ποιός είναι ο φωτεινός ιππότης; Ή πολύ πιτσιρικάς είσαι ή δεν έβλεπες τηλεόραση στο σπίτι σου, εκεί πίσω στις αρχές της ιδιωτικής τηλεόρασης. Πάμε λοιπόν σου εξηγήσω ποιος είναι ο φωτεινός ιππότης.

Το 1966 ξεκινά στην Αμερικανική τηλεόραση μια σειρά που επιθυμεί να ζωντανέψει στη μικρή οθόνη τις περιπέτειες του Μπάτμαν. Η έκπληξη είναι ότι η σειρά παρότι θα έχει στοιχεία περιπέτειας, θα είναι στην ουσία μια παρωδία όσων συμβαίνουν στα κόμικς του σκοτεινού ιππότη. Έντονα χρώματα, τρελή απεικόνιση χαρακτήρων και διάθεση για διακωμώδηση των πάντων. Όλοι οι εικονικοί χαρακτήρες παρουσιάζονται στη σειρά, από τους καλούς και τον επιθεωρητή Γκόρντον, τη Μπάρμπαρα Γκόρντον και τον Άλφρεντ, μέχρι τους δεκάδες κακούς που συναντάμε στα κόμικς του Μπάτμαν, τον Τζόκερ, τον Πιγκουίνο, την Κάτγουμαν και άλλους. Το ρόλο που αλλάζει την πορεία της καριέρας του αλλά και που σχεδόν την καταστρέφει αναλαμβάνει ο Άνταμ Γουέστ. Ο Γουέστ κατανοεί απόλυτα τι ακριβώς θέλουν να κάνουν οι δημιουργοί της σειράς και βρίσκει τον ιδανικό τρόπο να αποδώσει τον χαρακτήρα στην οθόνη. Μπορεί όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο του τηλεοπτικού Μπάτμαν να είναι σουρεαλιστικά, όμως, ο Γουέστ κρατά το χαρακτήρα έξω από αυτό, παίζοντας με ευθύ τρόπο και ρίχνοντας τις ατάκες με εμφατικό τρόπο, χρησιμοποιώντας παράλληλα το κορμί του. Δίπλα του βρίσκεται ο πρωτοεμφανιζόμενος εκείνη την εποχή, Μπερτ Γουόρντ, ως ο Ρόμπιν, το παιδί θαύμα. Η χημεία των δυο τους αρκετά καλή, έστω κι αν ακούγονταν διάφορα για τη σχέση τους και την όχι ιδιαίτερη συμπάθεια του Γουορντ για τον Γουέστ.

 

 

Η μεγάλη επιτυχία της πρώτης σεζόν της σειράς, οδηγεί το ίδιο επιτελείο στη δημιουργία μιας κινηματογραφικής ταινίας. Το καλοκαίρι λοιπόν του 1966 είναι έτοιμη η ταινία με τίτλο -τι άλλο;- Μπάτμαν. Τίποτα δεν αλλάζει εδώ παρά μόνο ο μεγαλύτερος οικονομικός προϋπολογισμός. Οι παραγωγοί συγκεντρώνουν όλο το βασικό επιτελείο ηθοποιών και τεχνικών, δίνουν τη σκηνοθεσία στον Λέσλι Χ. Μάρτινσον, σκηνοθέτη πολλών επεισοδίων της σειράς, και αναθέτουν το σενάριο σε έναν από τους δημιουργούς της σειράς, τον Λορέντζο Σεμπλ Τζ., ο οποίος είχε γράψει και μερικά επεισόδια. Το κλίμα λοιπόν της τηλεοπτικής σειράς μεταφέρεται αυτούσιο στον κινηματογράφο και το αποτέλεσμα είναι μια τρελή σουρεάλ κωμωδία, που ενώ αρχικά δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα, κυρίως γιατί οι φίλοι του Μπάτμαν επιθυμούσαν τις σκοτεινές ενσαρκώσεις του ήρωα, τα τελευταία χρόνια όμως φαίνεται το κλίμα να έχει αντιστραφεί και να μην είναι λίγοι αυτοί που εκτίμησαν τον τρόπο που τόσο η σειρά όσο και το φιλμ παρωδούσαν τον κόσμο του σκοτεινού ιππότη.

Οι σκηνές και οι ατάκες αρκετές. Κορυφαία νομίζω είναι η σκηνή που ο Μπατμαν γυρίζει ολόκληρο το λιμάνι με μια μπόμπα στα χέρια του προσπαθώντας να την ξεφορτωθεί αλλά σε κάθε γωνιά που νομίζει ότι μπορεί να την πετάξει εμφανίζεται κι ένας πολίτης, μια μαμά με ένα μωρό, δύο καλόγριες, μια τριμελής μπάντα, περιστέρια, ένα ερωτευμένο ζευγάρι, ώσπου αγανακτισμένος μας πληροφορεί ότι "μερικές μέρες, δε μπορείς απλά να ξεφορτωθείς μια βόμβα"! Σε μια άλλη σκηνή υπάρχει ένας πλαστικός καρχαρίας κρεμασμένος στο πόδι του Μπατμαν κι αυτός τον απομακρύνει χρησιμοποιώντας το σπρέι απωθητικό καρχαριών που του δίνει ο Ρόμπιν ενώ κρέμεται από το Μπατ- κόπτερο. Εννοείται ότι όλα τα σύνεργα του Μπάτμαν είναι Μπατ- πράγματα και μάλιστα χάρη στο μεγάλο προϋπολογισμό βλέπουμε αρκετά, από το κλασικό Μπατ- μομπίλ μέχρι το Μπατ- σκάφος, τη Μπατ- μηχανή αλλά και τη Μπατ-σπηλιά γεμάτη Μπατ-μηχανήματα που το καθένα φέρει ταμπελάκι με την ονομασία του. Έχουμε κοινώς τα Μπατ-πάντα σε αυτό το φιλμ.

Ο εχθρός του Μπατμαν εδώ δεν είναι ένας αλλά τέσσερις από τους διάσημους κακούς της σειράς. Ο Τζόκερ, ο Πιγκουίνος, η Κατγούμαν και ο Γρίφος ενώνουν τις δυνάμεις του και προσπαθούν να απαγάγουν εννιά μέλη του ανώτατου συνεδρίου των Ηνωμένων Εθνών με τη συσκευή αφυδάτωσης(!) που έκλεψαν. Αν αναρωτιέστε πως δουλεύει αυτή η συσκευή αφυδάτωσης, είναι πολύ απλό. Σημαδεύεις το θύμα, πατάς το κουμπάκι και αυτό μετατρέπεται σε σκόνη αφού η συσκευή τραβά όλο το υγρό από το σώμα του. Μετά επαναφέρεις το θύμα ρίχνοντας φρέσκο νεράκι στη στάχτη που αποτελούσε πριν το σώμα του. Απλό! Πιστεύω ότι σας λύθηκε κάθε απορία. Στη συνέχεια ο Μπατμαν με το Ρόμπιν πρέπει να βρουν το αρχηγείο των κακοποιών και να σταματήσουν τα σχέδιΆ τους, αφού πρώτα βάλουν με τα τσιράκια τους σε μερικές κλασικές στιγμές ξύλου που συνοδεύονται με τα γνωστά "Pow" , "Smash!" , "Thwack!!" και άλλα παρόμοια!

Το φιλμ δεν τα πήγε άσχημα στα ταμεία και μάλιστα την επόμενη χρονιά υπήρχαν σχέδια για μια ακόμα ταινία αλλά δεν έγινε ποτέ λόγω χαμηλότερου μπάτζετ. Η σειρά συνεχίστηκε για δύο ακόμα χρονιές και από εκεί και πέρα αρχίζει ένα μαρτύριο αρκετών χρόνων για τον Άνταμ Γουέστ, ο οποίος έχοντας πια συνδεθεί απόλυτα με το ρόλο του Μπάτμαν, χάνει σημαντικούς ρόλους μέσα από τα χέρια του (σημαντικότερος όλων ο ρόλος του Τζέιμς Μποντ) και κάνει εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές και μικρές ταινίες, ενώ πολλές φορές και για αρκετά χρόνια δίνει παραστάσεις σε διάφορα θεάματα ντυμένος ως Μπατμαν, για να βγάλει ικανοποιητικά χρήματα. Το 2000 έρχεται η στιγμή που ο Γουέστ επανέρχεται στα φώτα της δημοσιότητας, δανείζοντας τη φωνή του στον δήμαρχο του Κουαχόγκ, της φανταστικής πόλης που διαδραματίζεται η σειρά Family Guy, του Σεθ ΜακΦαρλέιν και η συνεργασία τους δε σταματά παρά μόνο με το θάνατο του Γουέστ.

Ας επιστρέψουμε όμως σε αυτό το παρεξηγημένο το φιλμ του 1966, για να ολοκληρώσουμε. Σήμερα μπορείς να το δεις με άλλα μάτια πια. Αφού έχουμε πήξει στις σοβαρές και σοβαροφανείς μεταφορές υπερηρώων στη μεγάλη και μικρή οθόνη, το πολύχρωμο σουρεάλ σύμπαν αυτής της ταινίας φαίνεται αρκετά φρέσκο και δροσιστικό! Ο Μπάτμαν δεν είναι θυμωμένος για τους γονείς που έχασε και δεν κρύβεται στα σκοτάδια για να τρομάξει τους κακοποιούς, ούτε μιλά σαν να έχει περάσει φαρυγγίτιδα. Το Γκόθαμ δεν είναι βουτηγμένο στην ομίχλη και το σκοτάδι αλλά είναι το πιο ηλιόλουστο μέρος του κόσμου και ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν δε φοβούνται να κυκλοφορήσουν έξω στον ήλιο και να μιλήσουν με τους κατοίκους της πόλης. Δεν είναι ο Μπάτμαν που γνωρίζετε και που θέλετε να βλέπετε πιο συχνά αλλά μπορείτε να του ρίξετε μια ματιά, έτσι σαν εναλλακτική, πιο "φωτεινή" προσέγγιση σε μερικούς σκοτεινούς χαρακτήρες. Δε νομίζω ότι θα απογοητευτείτε.

Από τότε, τα χρόνια πέρασαν και ο Σκοτεινός Ιππότης έγινε πιο... σκοτεινός. Το 1989, ο Batman επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη με την ομώνυμη ταινία του Tim Burton, με ένα budget περίπου 50 εκατομμυρίων δολαρίων και παραπάνω από 400 εκατομμύρια σε εισπράξεις.