Macario 1960

Macario 1960

Ελληνικοί Υπότιτλοι

  

Σκηνοθεσία: Roberto Gavaldón

Σενάριο: B. Traven, Emilio Carballido

Είδος: Drama, Fantasy, Mystery

Διάρκεια: 1h 31min

Γλώσσα: Ισπανικά

Παίζουν:

Ignacio López Tarso: Macario

Pina Pellicer: Ε Esposa de Macario

Enrique Lucero: La muerte

Mario Alberto Rodrígue: Don Ramiro

José Gálve: El diablo

José Luis Jiménez: Dios

 Ο φουκαράς μεξικανός ξυλοκόπος Macario (Ignacio Tarso) δουλεύει σκληρά για να ζήσει την γυναίκα του και τα 5 παιδάκια του. Η φτωχική ζωή και η συνεχής πείνα τον καταδιώκει, μέχρι που για μία μόνη φορά στην ζωή του βρίσκεται με μία ολόκληρη γαλοπούλα δικιά του!

Πάνω που ετοιμάζεται να την φάει, εμφανίζονται διαδοχικά ο Πλούτος, ο Ιησούς και ο Θάνατος- και όλοι του ζητάνε ένα κομμάτι! Ο Macario το δίνει στον Θάνατο, γιατί όπως του εξηγεί "...θα τον άφηνε να ζήσει και να φάει, ενόσω και αυτός θα χλαπάκιαζε το δικό του...".

Ο Θάνατος σε αντάλλαγμα του χαρίζει ένα μαγικό υγρό, που θεραπεύει αρρώστους, και ο Macario από την μία μέρα στην άλλη γίνεται τρανός, περιζήτητος και πολύ πλούσιος...

Όταν όμως μετά από κυνηγητό της Ιεράς Εξέτασης αποτυγχάνει να σώσει τον γιό του άρχοντα και δραπετεύει, ο Θάνατος τον ξεναγεί στην σπηλιά με τα καντηλάκια των ζωών της ανθρωπότητας....

Πραγματικά εξαιρετική ταινία του σκηνοθέτη Roberto Galvadon, ο οποίος στηρίζεται στην μεξικανική παράδοση της Ημέρας των Νεκρών (4/11) για να στήσει αυτή την έξοχη ιστορία της ανθρώπινης αλαζονείας.

"Γεννιόμαστε με τον Θάνατο μέσα μας, αλλά τον αγνοούμε μέχρι , πράγματι, να βρεθούμε μπροστά του. "

Αυτή η αλληγορία καθοδηγεί την εξέλιξη της ταινίας, που μου θύμισε έντονα την "Έβδομη Σφραγίδα (1957)" του Ingmar Bergman, και την απέλπιδα προσπάθεια του κοινού θνητού να απομακρύνει τον Θάνατο όσο γίνεται, χρησιμοποιώντας παρακάλια, απειλές και ...τεχνάσματα...

Η ταινία δάνεισε πολλά στοιχεία από το τελετουργικό της Ημέρας των Νεκρών στην παρόμοιου ύφους, υπέροχη "Under The Volcano (1984)" του σκηνοθέτη John Huston, επίσης γυρισμένη στο σύγχρονο Μεξικό.

Στο τέλος, ο σκηνοθέτης Galvadon μας εκπλήσσει με την ανατροπή που φέρνει, η οποία όμως έτσι δικαιολογεί την συμπεριφορά του Macario (που εμάς, σαν θεατές, μας ενοχλεί στην διάρκεια του έργου και μας προβληματίζει...).

Εξαιρετική ταινία από κάθε άποψη, ερμηνείας, φωτογραφίας, σεναρίου. Φιλοσοφημένη και ισορροπημένη, μας αναγκάζει να σκεφτούμε.