DRACULA'S DAUGHTER 1936

DRACULA'S DAUGHTER 1936

Η Κόρη του Δράκουλα

Σκηνοθεσία: Lambert Hillyer

Σενάριο: Garrett Fort, John L. Balderston, Bram Stoker

Είδος: Drama, Fantasy, Horror

Διάρκεια: 1h 11m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Otto Kruger: Jeffrey Garth

Gloria Holden: Countess Marya Zaleska (Dracula's Daughter)

Marguerite Churchill: Janet Blake

Edward Van Sloan: Professor Von Helsing

Gilbert Emery: Sir Basil Humphrey

Irving Pichel: Sandor

Halliwell Hobbes: Hawkins (as Halliwell Hobbs)

Billy Bevan: Albert

Nan Grey: Lili (as Nan Gray)

 

Η Κόρη του Δράκουλα (Dracula's Daughter) είναι Αμερικάνικη ταινία τρόμου του 1936 σκηνοθετημένη απ' τον Λάμπερτ Χίλιμερ βασισμένη σε ένα σενάριο του Γκάρετ Φορτ *σεναριογράφος της πρώτης ταινίας). Η ταινία αυτή είναι η συνέχεια της ταινίας Δράκουλας (1931). Παρ' όλο που η ταινία βασίζεται στον χαρακτήρα του Κόμη Δράκουλα από το μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ, η ταινία αρχικά θα ήταν η κινηματογραφική μεταφορά του διαγραμμένου πρώτου κεφαλαίου στο μυθιστόρημα του Στόκερ, “Ο Καλεσμένος του Δράκουλα”. Στοιχεία επίσης δανείζονται από την νουβέλα Καρμίλα του Τζόζεφ Σέρινταν Λε Φανού.

Αυτή η ταινία αρχίζει εκεί που τελειώνει η προηγούμενη. Δύο αστυνομικοί ανακαλύπτουν τον καθηγητή Βαν Χέλσινγκ στο υπόγειο του Αββαείου του Κάρφαξ, έχοντας τρυπήσει τον Κόμη Δράκουλα στο φέρετρό του με ένα μυτερό παλούκι. Χωρίς να πιστέψουν τις παράξενες ασυναρτησίες του καθηγητή για βαμπίρ, τον μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα μαζί με το πτώμα του Δράκουλα και του Ρένφιλντ. Ο αρχηγός της αστυνομίας, ο σερ Μπάσιλ Χάμφρι, έχωντας τις ίδιες γνώμες και σκέψεις με τους δύο αστυνομικούς, στέλνει τον καθηγητή Βαν Χέλσινγκ υπό την επιτήριση του φίλου του Δρ Τζέφρεϊ Γκαρθ, τον οποίο ο Βαν Χέλσινγκ σχεδιάζει να προσλάβει ως δικηγότο.

Εν τω μεταξύ, η κόρη του Δράκουλα, η Κόμισσα Μαρία Ζαλέσκα, με την βοήθεια του υπηρέτη της, Σάντορ, κλέβει το πτώμα του πατέρα της και το καίει, ελπίζοντας να απελευθερωθεί απ΄ τον βαμπιρισμό της. Μετά την αποτυχία αυτή, η Κόμισσα Ζαλέσκα ζητάει βοήθεια απ' τον Δρ. Γκαρθ, χωρίς να του πει πως είναι βαμπίρ. Σύντομα όμως αρχίζει να ερωτεύεται τον γοητευτικό επιστήμονα, με το μόνο εμπόδιο για να γίνει δικός της είναι η αρραβωνιαστικιά του και γραμματέας Τζάνετ Μπλέικ, και ασφαλώς ο καθηγητής Βαν Χέλσινγκ που έχει βάλει στο μάτι τη νεαρή κόμισσα υποπτεύοντάς την για την κόρη του Δράκουλα. 

Der student von Prag 1935

 

Der student von Prag 1935

Ο Σπουδαστής της Πράγας.

Σκηνοθεσία: Arthur Robison

Σενάριο: Hanns Heinz,  EwersHenrik Galeen, Hans Kyser

Είδος: Horror

Διάρκεια: 1h 27m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Anton Walbrook: Balduin)

Theodor Loos: Dr. Carpis

Dorothea Wieck: Julia

Erich Fiedler: Baron Waldis

Edna Greyff: Lydia

Karl Hellmer: Krebs

Volker von Collande: Zavrel

Fritz Genschow: Dahl

Elsa Wagner Elsa: Jarmila

 

Ο σπουδαστής Balduin είναι γνωστός στην Πράγα στα τέλη του 19ου αιώνα ως εξαιρετικός ξιφομάχος. Στο φοιτητικό υπόγειο γιορτάζει μαζί με τους φίλους του τα γενέθλια της νεαρής Λυδίας, η οποία είναι κρυφά ερωτευμένη με τον Μπάλντουιν. Όταν η όμορφη τραγουδίστρια της όπερας Julia μπαίνει ξαφνικά στο μπαρ, ο Balduin έχει μάτια μόνο για εκείνη. Την προτρέπουν να τραγουδήσει για τη μικρή παρέα. Ωστόσο, ένας από τους μαθητές, ο τολμηρός Zavrel, αναλαμβάνει να προσπαθήσει να φιλήσει την Τζούλια. Ο Baldwin πηδά ανάμεσά τους και υπερασπίζεται την τιμή της καλλιτέχνηδος με το σπαθί του. Εντυπωσιασμένη από τη γενναιότητά του, η Τζούλια προσκαλεί την ομάδα στην επόμενη παράσταση όπερας της.

Ο Δρ Ο Carpis, ένας απαίσιος φίλος και πρώην εραστής της τραγουδίστριας, βλέπει με δυσαρέσκεια τον εκκολαπτόμενο δεσμό μεταξύ της Julia και του Balduin. Στο καμαρίνι της, την προειδοποιεί με απειλητική μορφή, προτρέποντάς την να επιστρέψει κοντά του. Ο Balduin ανάβει από την Τζούλια και λέει στην αγαπημένη του μπροστά στο θέατρο τον βαθύ του θαυμασμό. Αλλά η καλλιτέχνης φαίνεται απρόσιτη, και έτσι ο Balduin αρχίζει να μιλάει στον εαυτό του για τον προβληματισμό του, τον οποίο αποκαλεί νεανικό ενθουσιασμό. Εμφανίζεται από το πουθενά ο Δρ. Καρπίς και σκεπάζει τον καθρέφτη με τον μαύρο μανδύα του και λέει στον Balduin με απαίσια πρόθεση ότι τώρα θα είναι πιο επιτυχημένος χωρίς την γοητευτική ύπαρξη του καθρέφτη. Ως πρώτο αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας, ο Balduin έχει πολλή τύχη στο παιχνίδι: παίρνει μια πραγματική περιουσία που περιλαμβάνει την άμαξα και τα άλογα από τον Baron Waldis, έναν άλλο θαυμαστή της Julia.

Ένα βράδυ, ο Balduin βλέπει τη δική του αντανάκλαση σε ένα όνειρο. Ο Balduin καταστέλλει αυτό το προαίσθημα και αντ' αυτού πηγαίνει σε μια ενδυματολογική χοροεσπερίδα με τη Julia. Και οι δύο χορεύουν, παρακολουθούμενοι με θλίψη από τον Dr. Καρπίς. Μόνο η Τζούλια το παρατηρεί αυτό και λίγο αργότερα προειδοποιεί τον Μπάλντουιν για τις μοχθηρές προθέσεις του. Αλλά ο Balduin είναι νέος και ανέμελος και παραμερίζει τις ανησυχίες της. Αντίθετα τη φιλάει. Ο Carpis εμφανίζεται από το πουθενά και δείχνει στον Balduin το χαμένο του είδωλο: ο καθρεφτισμένος εαυτός του περνάει την πόρτα. Ο Balduin δεν μπορεί να το πιστέψει και αρχίζει να κυνηγάει το alter ego του σε σύγχυση. Στο δρόμο για την αίθουσα χορού υπάρχει μια δραματική αντιπαράθεση με τον βαρόνο Waldis. Αυτός χτυπά τον Baldwin στο πρόσωπο, οπότε ο τελευταίος τον προκαλεί σε μονομαχία.

Η Τζούλια ζητά τώρα από τον Μπαλντούιν να απαλλάξει τον Βάλντις από τη μονομαχία. Όταν ο Carpis λέει στον Balduin ότι η Julia αγαπά ακόμα τον Waldis και στη συνέχεια εμφανίζεται η αντανάκλασή του κατά τη διάρκεια της μονομαχίας, ο Balduin θυμώνει τόσο πολύ που μαχαιρώνει τον Baron Waldis με το σπαθί του.

Ο Balduin συνειδητοποιεί ότι είναι κοντά στην τρέλα και πρέπει να δράσει. Όπου κι αν πάει, υπάρχει και η αντανάκλασή του, που κυκλοφόρησε ο Carpis, που τον τρελαίνει σταδιακά. Πίσω στο δωμάτιό του, ο Balduin σκίζει τον μαύρο μανδύα από τον καθρέφτη. Τότε η αντανάκλασή του μπαίνει στο δωμάτιο. Τώρα δύο Baldwins στέκονται μπροστά στον καθρέφτη. Ο Balduin πυροβολεί στον καθρέφτη του εαυτού του. Ο καθρέφτης θρυμματίζεται σε χίλια θραύσματα και ο Μπάλντουιν πέφτει κάτω, τραυματισμένος θανάσιμα

Targets 1968

 

Targets 1968

Ο 13ος Στόχος

Σκηνοθεσία: Peter Bogdanovich

Σενάριο: Peter Bogdanovich, Polly Platt, Samuel Fulle

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Crime. Drama, Thriller

Διάρκεια: 1h 30m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Tim O'Kelly: Bobby Thompson

Boris Karloff: Byron Orlok

Arthur Peterson: Ed Loughlin

Monte Landis : Marshall Smith

Nancy Hsueh: Jenny

Peter Bogdanovich: Sammy Michaels

 

Δύο διαφορετικοί άνθρωποι συναντιούνται με τη συνείδησή τους σε μία αμοιβαία καθοριστική στιγμή. Ο Μπόμπι Τόμσον βρίσκει ιδιαίτερα ενδιαφέρον το ταλέντο του να στοχεύει με καραμπίνα, και ξεκινά να πυροβολεί ανθρώπους ασυνείδητα προσπαθώντας να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο και με αυτό τον τρόπο να δώσει νόημα στη ζωή του. Ο Μπάιρον Όρλοκ είναι ένας γερασμένος ηθοποιός κλασικών ταινιών τρόμου ο οποίος δυσκολεύεται να πειστεί ότι μπορεί ακόμη να προσφέρει τις κλασικές του ανατριχίλες και έχει βαλτώσει στην πεποίθηση ότι πλέον είναι δεινόσαυρος. Η ταινία προχωρά ως το σημείο που οι δύο ήρωες βγαίνουν από τον εαυτό τους και τον παρατηρούν από το βλέμμα των άλλων, εκεί όπου κατοικεί ένα πιο αντικειμενικό βλέμμα από τη δικό τους περιορισμένο και αυτοαναφορικό. Η ανάγκη για επιβεβαίωση διασταυρώνει τους δύο, όχι από την αρχή, αλλά σταδιακά στο νου του θεατή, και την κατάλληλη στιγμή στην πλοκή της ταινίας.

Οι αντίθεση του κανονικού παρουσιαστικού του Μπόμπι Τόμσον με τον κατά βάθος γλυκύτατο, αλλά τρομαχτικό Όρλοκ είναι εμφανής. Η ταινία εξετάζει τη φύση του τρόμου από ποικίλες πλευρές. Ένας άνθρωπος που σε τρομάζει αλλά σε αγαπά διαφέρει τα μέγιστα από κάποιον που μοιάζει άκακος και έχει στόχο να σε σκοτώσει. Σε μία χιουμοριστική σκηνή αυτογνωσίας, ο Όρλοκ βλέπει τον εαυτό του με το αποκρουστικό παρουσιαστικό στον καθρέφτη και τρομάζει, ενώ ο ελεύθερος σκοπευτής δεν έχει καν επίγνωση του ποιος είναι, κοιτιέται στον καθρέφτη και χαίρεται με αυτό που βλέπει.

DIE MONSTER DIE! 1965

DIE MONSTER DIE! 1965

Πέθανε, τέρας, πέθανε!

Σκηνοθεσία: Daniel Haller

Σενάριο: Jerry Sohl

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Mystery, Horror

Διάρκεια: 1h 20m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Boris Karloff            : Nahum Witley

Nick Adams Nick Adams: Stephen Reinhart

Freda Jackson: Letitia Witley

Suzan Farmer: Susan Witley

Terence de Marney: Merwyn

Patrick Magee: Dr. Henderson

 

Πλούσια ατμόσφαιρα γοτθικού τρόμου, ένας Boris Karloff σε μεγάλα κέφια και ιδέες που έμειναν ημιτελείς χαρακτηρίζουν αυτή την σε γενικές γραμμές αρκετά επιτυχημένη μεταφορά του διηγήματος "The Colour Out Of Space" του H.P. Lovecraft. Τυπική, γενικά, συνταγή παραγωγών των Samuel Z. Arkoff, James H. Nicholson και της American International Pictures εκείνης της περιόδου παρόλο που αυτή τη φορά ο συνήθης συμπαραγωγός τους, Roger Corman, είναι απών. Η εμπειρία σε ατμοσφαιρικές μεταφορές του Lovecraft είχε αποκτηθεί από το μαγικό THE HAUNTED PALACE του 1963 οπότε η επιτυχία του DIE MONSTER DIE! σε αυτόν τον τομέα ήταν περίπου δεδομένη.

Αντίθετα όμως με το αυξανόμενο μυστήριο και τα γυρίσματα στην πλοκή τόσο του The Case Of Charles Dexter Ward του Lovecraft όσο και του THE HAUNTED PALACE, το DIE MONSTER DIE! είναι «τσακ- μπαμ», μεταπηδώντας από περιοχές καθαρού μυστηρίου σε επιστημονική φαντασία και τελικά σε κανονική monster movie, χωρίς όμως να καταφέρνει να δέσει στον βαθμό του προκατόχου του. Σημαντικός παράγοντας σε αυτό είναι η φύση της ιστορίας του Lovecraft που αφήνει πολλά περιθώρια για ερμηνείες και διασκευές, σε αντίθεση με τη σφιχτή και κοντρολαρισμένη αφήγηση και πλοκή του The Case Of Charles Dexter Ward.

Πρόκειται για την ιστορία ενός νεαρού (Nick Adams) που επισκέπτεται την απομονωμένη κατοικία της μνηστής του στο μυθικό Arkham, που για τις ανάγκες της ταινίας τοποθετείται στην Βρετανική επαρχία. Εκεί θα ανακαλύψει ότι η τοπική κοινωνία δεν θέλει ούτε να ακούει το όνομα των Whitley και ότι με το που αναφέρεται χάνεται στιγμιαία κάθε ελπίδα για να πάρει οδηγίες ώστε να φτάσει εκεί. Με τα πολλά τα καταφέρνει αφού πρώτα περνάει από μια δασώδη περιοχή η οποία μοιάζει εντελώς νεκρή, σαν κάποιος ή κάτι να ρούφηξε στιγμιαία όλα τα ζωτικά σημάδια από το συγκεκριμένο χώρο.

Φτάνοντας στην έπαυλη των Whitley τον υποδέχεται ένας ιδιαίτερα αφιλόξενος και αγενής Nahum Whitley (Boris Karloff) καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι. Μόλις ο νεαρός του εξηγεί ότι προσκαλέστηκε από την κόρη του Nahum, ο τελευταίος πιστός στην παράδοση όλων των ηρώων του Lovecraft τον προειδοποιεί να τα ξεχάσει όλα και φύγει από το σπίτι, κάτι το οποίο ο νέος δεν προλαβαίνει ούτε καν να σκεφτεί καθώς η θερμή αγκαλιά της μέλλουσας γυναίκας του τον κάνει να περάσει στο ντούκου τις προειδοποιήσεις του γερό- Nahum.

Τα παράξενα συμβάντα δεν αργούν να κάνουν την εμφάνιση τους αφότου ο νεαρός γνωρίζει την καθηλωμένη στο κρεβάτι μητέρα της μνηστής του και γυναίκα του Nahum Whitley και τον άκρως ατμοσφαιρικό υπηρέτη Merwyn. Τα συμβάντα αυτά περιλαμβάνουν παράξενους θορύβους από τα υπόγεια του σπιτιού, την εμφάνιση μιας μυστηριώδους μαυροφορεμένης φιγούρας στην γύρω περιοχή και τον θάνατο υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες του Merwyn.

Προσθέστε και τις εκκλήσεις της μητέρας Whitley προς το νεαρό να πάρει αμέσως την κόρη της και να φύγουν από το σπίτι, αλλά και ένα θερμοκήπιο με φυτά που έχουν μεγαλώσει σε γιγάντιες διαστάσεις φαινομενικά με τη βοήθεια ακαθόριστου προέλευσης πράσινων πετρών που λάμπουν. Η επόμενη συνάντηση με τον Nahum θα ξεκαθαρίσει ότι οι πέτρες προέρχονται από μετεωρίτη που χτύπησε την περιοχή από το διάστημα και ότι πιθανότατα απορροφούν την ζωτική ενέργεια όλων των πραγμάτων γύρω τους.

Σίγουρα αρκετά πλούσιο το υλικό από άποψη ευκαιριών, αλλά τελικά αυτό που μένει μετά το τέλος της προβολής είναι ένα τυπικό 75λεπτο της American International Pictures της εποχής, με λίγα πράγματα να το ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες. Αυτό δεν σημαίνει ότι το DIE MONSTER DIE! είναι δευτεροκλασάτο στην φιλμογραφία της εταιρίας, κάθε άλλο. Πρόκειται για μια ταινία που δύσκολα θα απογοητεύσει τους φίλους του κλασικού γοτθικού τρόμου, αλλά η αίσθηση ότι θα μπορούσε να είχε προκύψει ένα αριστούργημα τύπου THE HAUNTED PALACE είναι πανταχού παρούσα.

Πάντως η παραγωγή ως συνήθως είναι άψογη, με ατμοσφαιρικά σκηνικά εποχής, όμορφα κοστούμια και όταν χρειάζεται άρτια ειδικά εφέ, αλλά το μέτριο σενάριο δεν αφήνει τον πρώτη φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη Daniel Haller να ολοκληρώσει το όραμα του. Το αποτέλεσμα είναι γενικά ημιτελές, με κάποια σημεία να «βγάζουν μάτια» και άλλα να χαντακώνονται από την αμηχανία του σεναρίου. Πάντως η προσπάθεια να δοθεί μια αίσθηση ότι πρόκειται για ταινία της περιόδου Poe είναι ξεκάθαρη και ίσως εκεί να χάθηκε η ευκαιρία για μια από τις πιο ατμοσφαιρικές και βαθιές θεματικά μεταφορές Lovecraft εκείνης της περιόδου.

    Πάντως εντύπωση σίγουρα θα προκαλέσει το φινάλε, που σε περίπου 10 λεπτά συγκεντρώνει το σύνολο της πρωτοτυπίας αλλά και ταυτόχρονα των κλισέ του DIE MONSTER DIE!. Πριν από αυτό έχουμε ένα εντυπωσιακό πρώτο μέρος και ένα αμήχανο και τετριμμένο κύριο μέρος που διαδραματίζεται μέσα στο σκοτεινό κάστρο των Whitley, που όμως ανεβαίνει κατακόρυφα όσο είναι στο πλάνο το Ιερό Τέρας της horror σκηνής, Boris Karloff, που κλέβει με άνεση την παράσταση από τον αναιμικό Nick Adams.

Πάντως μη γελιέται κανείς! Οι fans των Karloff, Roger Corman και AIP και του κλασικού γοτθικού τρόμου λογικά θα ενθουσιαστούν παρόλα τα προβλήματα. 

BLACK SABATH 1963

BLACK SABATH 1963

Τα Τρία Πρόσωπα του Σατανά

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Mario Bava, Alberto Bevilacqua, Marcello Fondato.

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Horror ΔΕ 60, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 37m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Michèle Mercier : Rosy (segment "Il telefono")

Lidia Alfonsi Lidia Alfonsi: Mary (segment "Il telefono

Boris Karloff            Boris Karloff: Gorca (segment "I Wurdalak")

Mark Damon: Vladimir D'Urfe (segment "I Wurdalak")

Susy Andersen: Sdenka (segment "I Wurdalak")

Massimo Righi: Pietro (segment "I Wurdalak")

Ρίκα Διαληνά: Maria (segment "I Wurdalak")

Glauco Onorato: Giorgio (segment "I Wurdalak")

 

Τι να πρωτογράψουμε για μια ταινία θρύλο σαν το «Black Sabbath»; Αναμφίβολα μιλάμε για μια από τις κορυφαίες στιγμές στην πλούσια καριέρα του τεράστιου Mario Bava και σίγουρα για μια από τις καλύτερες ανθολογίες τρόμου όλων των εποχών. Με πρόλογο και επίλογο από τον horror αστέρα Boris Karloff, ο οποίος μάλιστα πρωταγωνιστεί και σε μία από τις τρεις ιστορίες, ο Bava παραδίδει μια ταινία απίστευτα ατμοσφαιρική και στοιχειωμένη, εξερευνώντας ποικίλα ανατριχιαστικά θέματα όπως οι λαογραφικές παραδόσεις για τους βρικόλακες, τα απειλητικά τηλεφωνήματα και τα ανήσυχα πνεύματα νεκρών.

Και οι τρεις ιστορίες είναι καταπληκτικές. Ο Bava κατορθώνει να μας παγώνει το αίμα με περίτεχνα σκηνοθετικά τρικ όπως η απόκοσμη ομίχλη, τα έντονα και ασυνήθιστα χρώματα που φωτίζουν σε πρόσωπα και διακοσμήσεις, ενώ ποτέ ξανά σε ταινία δεν θα τρομάξετε τόσο όσο σ’ αυτήν απλά και μόνο ακούγοντας σταγόνες νερού να σιγοπέφτουν. Μην χάσετε σε καμία περίπτωση αυτό το διαχρονικό διαμάντι τρόμου. Σημειώστε και την πολύ καλή παρουσία της δικής μας Ρίκας Διαλυνά στην ίδια ιστορία με τον Boris Karloff. 

Frankenstein Meets the Wolf Man 1943

Frankenstein Meets the Wolf Man 1943

Φρανκενστάιν Εναντίον Λυκανθρώπου

Σκηνοθεσία: Roy William Neill

Σενάριο: Curt Siodmak

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Fantasy, Horror, Sci-Fi

Διάρκεια: 1h 14m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lon Chaney Jr.: The Wolf Man - Lawrence Talbot (as Lon Chaney)

Ilona Massey: Baroness Elsa Frankenstein

Patric Knowles: Dr. Frank Mannering

Lionel Atwill: Mayor

Bela Lugosi: Monster

Maria Ouspenskaya: Maleva

Dennis Hoey: Inspector Owen

 

Ο Λάρι Τάλμποτ βρίσκεται σε ένα άσυλο, αναρρώνοντας από μια εγχείρηση που έκανε ο ευγενικός Δρ Μάνερινγκ. Ο επιθεωρητής Όουεν τον βρίσκει επίσης εκεί, θέλοντας να τον ανακρίνει για ένα πρόσφατο κύμα δολοφονιών. Ο Τάλμποτ δραπετεύει και βρίσκει τη Μαλέβα, τη γριά τσιγγάνα που ξέρει το μυστικό του: όταν το φεγγάρι είναι γεμάτο, γίνεται λυκάνθρωπος. Ταξιδεύει μαζί του για να εντοπίσει τον μοναδικό άντρα που μπορεί να τον βοηθήσει να πεθάνει - τον Δρ Φρανκενστάιν.

Ο λαμπρός γιατρός αποδεικνύεται ο ίδιος νεκρός, αλλά βρίσκουν την κόρη του Φρανκενστάιν. Ο Τάλμποτ την παρακαλεί για τα χαρτιά του πατέρα της που περιέχουν τα μυστικά της ζωής και του θανάτου. Εκείνη δεν τα έχει, οπότε πηγαίνει στα ερείπια του κάστρου του Φρανκενστάιν για να τα βρει ο ίδιος. Εκεί βρίσκει το Τέρας, το οποίο θρυμματίζει από ένα κομμάτι πάγου. Ο Δρ Μάνερινγκ τον προλαβαίνει μόνο για να μπει στον πειρασμό της μονομανίας ενώ χρησιμοποιεί τον παλιό εξοπλισμό του Φρανκενστάιν. 

House of Frankenstein 1944

House of Frankenstein 1944

Το σπίτι του Φρανκενστάιν

Σκηνοθεσία: Erle C. Kenton

Σενάριο: Edward T. Lowe Jr., Curt Siodmak

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, FantasyHorrorSci-Fi

Διάρκεια: 1h 11m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Boris Karloff: Doctor Gustav Niemann

Lon Chaney J. : Larry Talbot (as Lon Chaney)

J. Carrol Naish : Daniel

John Carradine: Dracula aka Baron Latos

Anne Gwynne: Rita Hussman

Peter Coe: Carl Hussman

Lionel Atwill: Inspector Arnz

George Zucco: Professor Bruno Lampini

Elena Verdugo: Ilonka

 

Το House of Frankenstein παρουσιάζει τον Lon Chaney Jr. και τον John Carradine μαζί με τον αριστοτεχνικό Boris Karloff -- ο οποίος είναι απολύτως εκπληκτικός μόνο με την απόλυτη παρουσία του -- ως ενθουσιώδης, εκκολαπτόμενος τρελός επιστήμονας ονόματι Dr. Niemann που δραπετεύει από τη φυλακή μετά από έναν κεραυνό που ανεξήγητα χτυπά το γρανιτένιο αναμορφωτήριο στο οποίο είναι δεμένοι μαζί με τον υπηρέτη του -- έναν καμπούρη βοηθό τον οποίο υποδύεται ο J. Carrol Naish.

Ευτυχώς, μετά την απόδρασή του, ο Niemann συναντά τον ανατριχιαστικό καθηγητή Bruno Lampini, ο οποίος κάνει μια περιοδεπύουσα παράσταση φρίκης σε όλη τη χώρα. Το κύριο αξιοθέατο του είναι τα σκελετικά υπολείμματα του Κόμη Δράκουλα (πλήρης με ξύλινο πάσσαλο που προεξέχει από νευρώσεις. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Niemann σκοτώνει τον Lampini, υποδύεται το διάσημο crackpot και αναζωογονεί τον βρικόλακα, ο οποίος με τη σειρά του εκδικείται έναν από τους εχθρούς του Niemann ως χάρη. Και μετά ο Δράκουλας εξουδετερώνεται όταν τον συναντούν οι ακτίνες του φωτός και ο βαρετός μικρός του ρόλος έχει τελειώσει σαν να μην υπήρξε ποτέ, αφού ποτέ δεν βοήθησε να προχωρήσουμε ή ακόμα και να δημιουργήσουμε από απόσταση μια πλοκή από αυτό το συνονθύλευμα τεράτων με περιστρεφόμενη πόρτα (διαβάστε παρακάτω).

Αν και αυτό είναι ουσιαστικά μια συνέχεια του Frankenstein Meets The Wolfman του 1943, ο τίτλος παραπέμπει κάπως στην φιλοδοξία του Neimann να συνεχίσει το έργο του Δρ. Οι στόχοι του Neimann δεν αποκαλύπτονται ποτέ στον θεατή. Ωστόσο, ενώ εξερευνά τα ερείπια του αποδεκατισμένου κάστρου των Βαζαριανών του μεγάλου γιατρού και για να δημιουργήσει κάποια όψη πλοκής, ο Νέιμαν βρίσκει τον απόγονο τέρας του Φρανκενστάιν παγωμένο σε ένα τετράγωνο πάγου κοντά στον Λυκάνθρωπο (Chaney), ο οποίος γρήγορα ξεπαγώνεται και αρχίζει την δράση του.  Για κάποιο λόγο, ο δραπέτης γιατρός σκοπεύει να αλλάξει τον εγκέφαλο του Τέρατος του Φρανκενστάιν με τον εγκέφαλο του Ανθρώπου Λύκου, κάτι που από μόνο του μπορεί να ήταν αστείο. Απλώς αναρωτιέμαι αν η κατάρα του Wolfman θα είχε ακολουθήσει τον εγκέφαλο ή το σώμα, και πώς ένας Wolfman με κακές κινητικές δεξιότητες θα τρόμαζε πειστικά κάποιον - «Θα σε σκίσω σαν άγριο σκυλί μόλις πάω το δρόμο μου στην άλλη πλευρά αυτού του δωματίου!»)

Και πάλι, εκτός από την εκδίκηση, δεν μπόρεσα πραγματικά να εντοπίσω μια πλοκή, και η ταινία έχει το πιο απότομο τέλος που έχω δει ποτέ! Επιπλέον, το τέρας του Φρανκενστάιν (τον οποίο υποδύεται ο καουμπόι ηθοποιός Γκλεν Στρέντζ και όχι ο Κάρλοφ, δεν κάνει απολύτως τίποτα καθώς η ταινία προχωράει! Εκτός από το να πετάξει τον καμπούρη από το παράθυρο (και σε όποιον δεν του αρέσει να το κάνει αυτό κάθε τόσο), κατεβαίνει - αρκετά δραματικά - στην κινούμενη άμμο και ξαπλώνει σε κώμα τον υπόλοιπο χρόνο (τι θα λέγατε για διασταυρούμενη προώθηση ταινία με το Σαββατοκύριακο At Bernie's franchise -- Bernie Does Vasaria;).

Καθώς τα διάσημα τέρατα της Universal Studios συνέχιζαν να παρελαύνουν, άρχισα να σκέφτομαι τις δυνατότητες μάρκετινγκ που θα μπορούσε να είχε αυτή η ταινία, εάν η όλη κατάσταση είχε τοποθετηθεί στο εδώ και τώρα - playsets, lunch-box, περιορισμένα- edition bobble-heads, μπάρες φρούτων με γεύση House of Frankenstein, δέσιμο Taco Bell Wolfman Burrito, σετ χημείας Dr. Neimann κ.λπ.! Εν ολίγοις, το House of Frankenstein ήταν προφανώς μια ωμή προσπάθεια να εξαλειφθούν γρήγορα δολάρια από ένα εξαιρετικά κερδοφόρο franchise. Δεν υπήρξε καμία προσπάθεια για καλυμμένη καλλιτεχνία, και σχεδόν μπορείς να ακούσεις στελέχη να μετρούν τα χρήματα κάτω από το κουρελιασμένο στρώμα των κονσερβοποιημένων κραυγών! Σε μια πιο ανάλαφρη νότα, η ταινία θα μπορούσε εύκολα να προκριθεί για το καθεστώς «self-parody» με μια μπόνους εμφάνιση από τη Mummy! Σίγουρα δεν θα με εξέπληξε αν είχε δουλέψει κάπου στην πλοκή!!

Παρ' όλες τις ελλείψεις της ταινίας, με γοήτευσε πραγματικά το σκηνικό hammy του Karloff. Στην πραγματικότητα, η καλύτερη ερμηνεία του έρχεται κατά την εναρκτήρια σκηνή της ταινίας, όπου ο περίεργος χαρακτήρας του στραγγαλίζει έναν δεσμοφύλακα για ένα κομμάτι κιμωλίας για να συνεχίσει να σχεδιάζει επιστημονικά διαγράμματα στον τοίχο του. Να ένας σεναριογράφος που ήταν τόσο κοπιαστικός με το σενάριο αυτής της ταινίας!