CAT PEOPLE 1982

 

CAT PEOPLE 1982

Η Αγριόγατα 

Σκηνοθεσία: Paul Schrader

Σενάριο: DeWitt Bodeen, Alan Ormsby, Paul Schrader

Είδος: Horror ΔΕ 80, Fantasy, Thriller

Διάρκεια:1h 58m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Nastassja Kinski: Irena Gallier

Malcolm McDowell: Paul Gallier

John Heard: Oliver Yates

Annette O'Toole: Alice Perrin

Ruby Dee: Female

Ed Begley Jr.: Joe Creigh

Scott Paulin: Bill Searle

Το Cat People είναι ένα ωραίο δείγμα της αισθητικής της δεκαετίας του 1980. H ταινία είναι βουτηγμένη σε μια ονειρική ατμόσφαιρα, έχει γερές δόσεις ερωτισμού και τρόμου, πρωτότυπο σενάριο, ένα συμπαθητικό soundtrack, με το τραγούδι που ερμηνεύει ο David Bowie στους τίτλους τέλους να ξεχωρίζει, εντυπωσιακά πλάνα πραγματικών μαύρων λεοπαρδάλεων (πανθήρων) και, ίσως το σημαντικότερο όλων, ένα υπέροχο cast.

Η Natassja Kinski ερμηνεύει μια νεαρή γυναίκα, την Irena, η οποία δεν έχει αποδεχθεί την μυστήρια και επικίνδυνη αιλουροειδή φύση της. Ο αδερφός της (Malcolm Mc Dowell), αντίθετα, έχει συμβιβαστεί με τη διττή του φύση και δε διστάζει να σκοτώσει, αν αυτό απαιτούν οι περιστάσεις. Μόνο μαζί τα δύο αδέρφια μπορούν να συνευρεθούν ερωτικά, αφού μόνο οι δυο τους ανήκουν στο ίδιο είδος. Είναι και οι δύο Cat-People, άνθρωποι που μεταμορφώνονται σε επικίνδυνα αιλουροειδή αν κάνουν έρωτα με ανθρώπους. Ανάμεσα τους θα βρεθεί ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου της Νέας Ορλεάνης (John Heard), ο οποίος θα ερωτευθεί κεραυνοβόλα την Irena.

Το Cat People είναι ένα καλό παράδειγμα για το πόσο σημαντικός παράγοντας είναι το casting (η επιλογή ηθοποιών) σε μια ταινία. Δεν είναι μόνο οι ερμηνείες των παραπάνω τριών ηθοποιών που με κάνουν να πιστεύω ότι η ταινία έχει εξαιρετικό casting. Οι ερμηνείες και των τριών είναι καλές, χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό. Είναι οι μορφές και το στυλ των τριών αυτών ηθοποιών που τους καθιστούν απολύτως ταιριαστούς στους ρόλους τους. Ο Malcolm McDowell , ο οποίος είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι», έχει κυριολεκτικά πρόσωπο και βλέμμα που θυμίζουν λεοπάρδαλη. Το μόνο που χρειάζεται ο θεατής για να αντιληφθεί την αδίστακτη και ανελέητη φύση του είναι μια καλή ερμηνεία εκ μέρους του McDowell και μια ματιά στο μορφή του. Ομοίως και η όμορφη και θηλυκή Kinski. Το πρόσωπο της Kinski είναι γοητευτικό, εκπέμποντας μία αριστοκρατικότητα και κάτι μοναχικό, ανεξάρτητο και τρωτό. Σε συνδυασμό-πάντα-με την καλή της ερμηνεία, είναι απολύτως πειστική στο ρόλο της μυστηριώδους, γοητευτικής και ευάλωτης γυναίκας που παλεύει με την πραγματική της φύση. Τέλος, ο John Heard, έχοντας γήινα χαρακτηριστικά και μια στιβαρή και καλοσυνάτη φυσιογνωμία, έρχεται σε αντίθεση με τους δύο προαναφερθέντες, με αποτέλεσμα να είναι πολύ ταιριαστός στο ρόλο του ειλικρινούς ανδρός που ερωτεύεται κεραυνοβόλα την Irena και βρίσκεται ξαφνικά σε θανάσιμο κίνδυνο.

Υπάρχουν στιγμές που η ταινία δείχνει να στέκεται αμετακίνητη στο σταυροδρόμι του ερωτικού δράματος και της ταινίας τρόμου. Η μεγάλη εικόνα, όμως, είναι ότι ο ερωτισμός και ο τρόμος είναι ένας συνδυασμός συναρπαστικός, ο οποίος είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Χρειάζεται έναν καλό αλχημιστή και ο σκηνοθέτης, Paul Schrader, το καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό, ενώ το ωραίο τέλος της και η πειστικότητα των ηθοποιών της ξεπερνούν δια παντός αυτό το πρόβλημα και σφραγίζουν αυτήν την ωραία και πρωτότυπη ταινία.

Υ.Γ. 1: Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας είναι «Η Αγριόγατα». Πραγματικά ελπίζω να έχει συνταξιοδοτηθεί ο υπεύθυνος για αυτόν τον τίτλο.

Υ.Γ. 2: Η ταινία αποτελεί ένα ελεύθερο remake της ομώνυμης ταινίας του 1942. Παρά τη συμφωνία της πλειοψηφίας των κριτικών πως η παλαιά ταινία είναι πολύ καλύτερη, εγώ σημειώνω πως πιστεύω ακριβώς το αντίθετο.

POSSESSION 1981

POSSESSION 1981

Μια γυναίκα δαιμονισμένη 

Σκηνοθεσία Andrzej Zulawski

Σενάριο: Andrzej Zulawski, Frederic Tuten

Είδος: Horror ΔΕ 80

Διάρκεια:2h 4m

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Isabelle Adjani: Anna / Helen

Sam Neill: Mark

Margit Carstensen: Margit Gluckmeister

Heinz Bennent: Heinrich

Johanna Hofer: Heinrich's Mother

Carl Duering : Detective 

Στο «Possession» ένας άντρας βλέπει την σύζυγο του να έχει μία ενοχλητική και εντελώς παράξενη συμπεριφορά, η οποία κλιμακώνεται διαρκώς. Αρχίζει και ψάχνει τι συμβαίνει. Αυτό που ανακαλύπτει είναι πέρα από κάθε φαντασία και λογική.

Προσωπικά, με το που ξεκινάει η ταινία και πέφτουν οι τίτλοι της, με την καθηλωτική μουσική υπόκρουση και την ταχύτητα που διαδραματίζεται η εισαγωγή της, κατάλαβα ότι επρόκειτο να περάσω δύο ευχάριστες ώρες. Στο μόνο πράγμα που έπεσα έξω, είναι ότι, δεν περίμενα να είναι ένα λιτό και απέριττο αριστούργημα, στο οποίο απολαμβάνεις την απαράμιλλη ηθοποιία των πρωταγωνιστών του.

O Sam Neil και η Isabelle Adjani συναγωνίζονται μεταξύ τους στο ποιος θα καταφέρει να καθηλώσει τους θεατές του έργου, ενώ ο αξέχαστος Andrzej Zulawski, δίνει μαθήματα σκηνοθεσίας, καθώς κατά την γνώμη του γράφοντος πρόκειται για το αριστούργημα της καριέρας του, χωρίς βέβαια να υστερούν και άλλα πονήματα του.

Το «Possession» είναι το πρώτο αγγλόφωνο φιλμ του Πολωνού σκηνοθέτη Andrzej Zulawski. Αρχικά είχε απαγορευτεί στη Μεγάλη Βρετανία μέχρι το 1999.

Η συνεχής αγωνία που περνάει στον θεατή ο ταλαίπωρος σύζυγος, που βλέπει την γυναίκα του να εξαφανίζεται από το σπίτι συνεχώς και να έχει μία κυκλοθυμία πέρα από τα συνηθισμένα, με τάσεις αυτοκαταστροφής και έντονα ξεσπάσματα, είναι ασύλληπτου μεγέθους. Ο τρόμος επίσης που περνάει η “άρρωστη” γυναίκα στον θεατή, είναι ασύγκριτος. Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό να καταλάβει κάποιος ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με δαιμονισμό και από την στιγμή εκείνη και μετά περιμένεις ποια θα είναι η κατάληξη, καθώς ακολουθούν φρικιαστικές σκηνές με αίμα και εγκλήματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Adjani στο παίξιμο της είναι άψογη και με το βλέμμα και τις εκφράσεις της, καταφέρνει να σου περάσει τον τρόμο και το δέος, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Ο λόγος όλων αυτών των σκηνικών αλλά και η κατάληξη της ιστορίας, αφήνονται στην κρίση σας να το διαπιστώσετε, όσοι φυσικά επιλέξετε να δείτε το εν λόγω φιλμ. Μία γαλλογερμανική παραγωγή που αποτελεί ένα σπουδαίο κομμάτι τέχνης.

Ένα από τα μεγαλουργήματα των ταινιών τρόμου γενικότερα, με έμφαση στην ψυχολογική δυσμένεια, στην οποία μπορεί να περιέλθει ένα άτομο, σε συνάρτηση με το μεταφυσικό στοιχείο, που την περιβάλλει. 

OMEN III 1981

OMEN III 1981

Η Προφητεία 3: Η Τελική Αναμέτρηση

 

Σκηνοθεσία Graham Baker

Σενάριο: Andrew Birkin, David Seltzer

Είδος: Horror ΔΕ 80,

Διάρκεια: 1h 48m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Sam Neill: Damien

Rossano Brazzi: De Carlo

Don Gordon : Dean

Lisa Harrow: Kate Reynolds

Barnaby Holm: Peter

Mason Adams: President

 

Το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας «Η Προφητεία» με το όνομα «Η Τελική Αναμέτρηση» είναι σαφώς κατώτερο από το πρώτο μέρος και βρίσκεται περίπου στα ίδια επίπεδα με το δεύτερο. Για άλλη μια φορά, πρόκειται για μια ιστορία χωρίς καμία πρωτοτυπία και μάλιστα αυτή τη φορά παρουσιάζεται και έλλειψη συνοχής της τριλογίας.

Στο πρώτο και με διαφορά καλύτερο μέρος της τριλογίας, ο θετός πατέρας του αντίχριστου πρέπει να καρφώσει το γιο του Σατανά με έξι ιερές λεπίδες και μάλιστα σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος του. Στην τρίτη αυτήν ταινία, κάθε «απόστολος» μιας συντροφιάς ιερέων αρκεί να καρφώσει στο σώμα του αντίχριστου μόλις μία λεπίδα και μάλιστα χωρίς να υπάρχουν απαιτήσεις για την επιλογή του σωματικού σημείου. Αυτή τη φορά, λοιπόν, εκτός από απλό και τετριμμένο, το σενάριο είναι και προχειρογραμμένο.

Δεν υπάρχει κανένας τομέας στον οποίο η ταινία ξεχωρίζει. Μάλιστα, η ταινία αυτή αποτυγχάνει να προκαλέσει και τον παραμικρό τρόμο με αποτέλεσμα να είναι μόνο ονομαστικά μια ταινία τρόμου. Ο μόνος που-απλά-διασώζεται είναι ο Sam Neill που ερμηνεύει τον ενηλικιωμένο αντίχριστο, ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης μιας τεράστιας και πάμπλουτης εταιρείας και έχει, βεβαίως, ισχυρές πολιτικές διασυνδέσεις. Η ερμηνεία του δεν έχει κάτι το ξεχωριστό, αλλά υπάρχει μία πολύ ωραία, περίπου θεατρική, σκηνή στην ταινία, στην οποία ο Neill παίρνει άριστα. Πρόκειται για τη σκηνή όπου ο αντίχριστος προσεύχεται στο διάβολο. Η σκηνή αυτή είναι καλογραμμένη, τολμηρή, βλάσφημη και ωραία ερμηνευμένη από τον Sam Neill και είναι το μόνο πράγμα που έχει ενδιαφέρον στην ταινία.

Δεν θέλω να αποκαλύψω αν στο τέλος ηττάται ή κερδίζει ο αντίχριστος. Θα αποκαλύψω, όμως, πως το τέλος είναι αναμενόμενο και πρόχειρο, όπως είναι πρόχειροφτιαγμένη και ολόκληρη η ταινία. 

MY BLOODY VALENTINE 1981

 MY BLOODY VALENTINE 1981

Μήνυμα θανάτου

 

Σκηνοθεσία George Mihalka

Σενάριο: Stephen A. Miller, John Beaird

Είδος: Horror ΔΕ 80, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 1h 30m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Lori Hallier: Sarah

Neil Affleck: Axel

Keith Knight: Hollis

Alf Humphreys: Howard

Cynthia Dale: Patty

Helene Udy: Sylvia 

Το «My Bloody Valentine» επικεντρώνεται στους βίαιους φόνους που πραγματοποιούνται σε μια μικρή πόλη από έναν μυστηριώδη μασκοφόρο φονιά που φορά στολή ανθρακωρύχου και φέρει κασμά για όπλο. Όταν μια παρέα νέων αποφασίζει να κάνει πάρτι για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου στο τοπικό ορυχείο, ο μανιακός θα επισκεφθεί το χώρο προκαλώντας λουτρό αίματος.

Είναι από τις ταινίες-πρωτοπόρους που καθόρισαν το ιδίωμα του slasher. Το αμερικανοκαναδέζικο «My Bloody Valentine» παρά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπισε με τη λογοκρισία και που είχαν ως  αποτέλεσμα να μην είναι σαφής για πολλά χρόνια η γνήσια πλήρης μορφή του, κατάφερε να καθιερωθεί στα 80s ως ένας από τους σημαντικούς πρωτεργάτες του slasher κινήματος, παγιώνοντας μοτίβα και κλισέ που επρόκειτο να ανακυκλωθούν πολλάκις στο μέλλον από αναρίθμητες παρεμφερείς ταινίες. Και δεν εννοούμε φυσικά το κάκιστο remake του 2009 που δεν συνιστούμε σε καμία περίπτωση. Άλλη μια αξιοσημείωτη παρατήρηση πριν περάσουμε στα της ταινίας, είναι ο εφετζίδικος τίτλος της ο οποίος ακολούθησε τελικά τη μόδα των εορταστικών ημερών όπως είχε διαμορφωθεί από τα «Black Christmas» και «Halloween». Οπωσδήποτε προτιμούμε τον τίτλο που επικράτησε παρά τον ξενέρωτο «The Secret» που ήταν ο αρχικός, παρά το φανερό μαρκετίστικο κόλπο που παίχτηκε εδώ.

AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON 1981

AN AMERICAN WEREWOLF

IN LONDON 1981

Ένας Αμερικανός Λυκάνθρωπος στο Λονδίνο

 Σκηνοθεσία John Landis

Σενάριο: John Landis

Είδος: Horror ΔΕ 80, Comedy

Διάρκεια: 1h 37m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Joe Belche: Truck Driver

David Naughton: David Kessler

Griffin Dunne: Jack Goodman

David Schofield: Dart Player

Brian Glover: Chess Player

Lila Kay: Barmaid

 

Τι να πρωτοαναφέρει κανείς γι’ αυτή την κλασική ταινία τρόμου… Στα πρώιμα 80’s ο σκηνοθέτης John Landis (The Blues Brothers, Animal House) επέλεξε να κάνει κάτι διαφορετικό και το αποτέλεσμα ήταν το παρόν φιλμ-δυναμίτης που αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και ταυτόχρονα μας πήρε τα μυαλά μια και καλή!

Η ταινία ξεκινά ιδιαιτέρως ατμοσφαιρικά με τους αμερικανούς τουρίστες David και Jack να σουλατσάρουν στη μαγευτική αγγλική ύπαιθρο. Κατά τη διάρκεια της νύχτας συναντούν μια ιδιόρρυθμη παμπ με ακόμη πιο ιδιόρρυθμους θαμώνες. Δεν θα μείνουν όμως για πολύ αφού οι ερωτήσεις τους είναι «ενοχλητικές» και αντιλαμβάνονται ότι το κλίμα δεν τους σηκώνει. Στη συνέχεια και ενώ περπατούν στους απόκοσμους «βάλτους» δέχονται επίθεση από ένα μυστηριώδες τέρας που μοιάζει με λύκο. Ο Jack δολοφονείται βάναυσα από το θηρίο ενώ ο David γλιτώνει στο παρά τρίχα και διασώζεται βαριά τραυματισμένος από τους ντόπιους. Ο νεαρός Αμερικανός ξυπνάει σε νοσοκομείο του Λονδίνου για να διαπιστώσει ότι η ζωή του έχει αλλάξει εντελώς. Μυστηριώδεις εφιάλτες καθώς και παράξενες «προειδοποιητικές» επισκέψεις από το νεκρό φίλο του τον βασανίζουν διαρκώς. Σύντομα θα έχει πανσέληνο και ο David δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος!

THE FOG 1980

THE FOG 1980

Η ομίχλη

 Σκηνοθεσία John Carpenter

Σενάριο: John Carpente, Debra Hill

Είδος: Horror ΔΕ 80

Διάρκεια: 1h 29m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Adrienne Barbeau: Stevie Wayne

Jamie Lee Curtis: Elizabeth Solley

Janet Leigh: Kathy Williams

John Houseman: Mr. Machen

Tom Atkins: Nick Castle

James Canning: Dick Baxter

Charles Cyphers: Dan O'Bannon

Nancy Kyes: Sandy Fadel

 

Tο Αντόνιο Μπέι είναι μια ειδυλλιακή παραθαλάσσια κωμόπολη της Καλιφόρνια. Ένα βράδυ ένα ηλικιωμένος αφηγείται σε μια παρέα παιδιών έναν παλιό θρύλο περιοχής. Είναι η ιστορία του πλοίου "Ελίζαμπεθ Ντέιν", ενός ιστιοφόρου που είχε προσαράξει στην ακτή, πριν ακριβώς 100 χρόνια. Το ίδιο βράδυ, ένας ιερέας ανακαλύπτει ένα παλιό ημερολόγιο, στο οποίο περιγράφονται τα γεγονότα σχετικά με την προσάραξη του πλοίου: Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, το ιστιοφόρο, γεμάτο λεπρούς πειρατές, παραπλανήθηκε από τα λανθασμένα φωτεινά σήματα των κατοίκων της κωμόπολης. Τελικά το ιστιοφόρο βυθίστηκε και όλοι οι επιβάτες του πλοίου πνίγηκαν. 100 χρόνια μετά μια σειρά από παράξενα φαινόμενα αναστατώνουν τους κατοίκους της κωμόπολης. Η παρουσιάστρια του τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού παρακολουθεί τις εξελίξεις και προσπαθεί να παρέμβει. Όμως οι δυνάμεις της δεν αρκούν.

Το παρελθόν που στοιχειώνει την μικρή παραθαλάσσια κωμόπολη επιστρέφει δριμύτερο και ζητά επιτακτικά εκδίκηση. Είναι η συλλογική ενοχή πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η ευημερία των κατοίκων, είναι η παραβίαση των άγραφων νόμων της αλληλεγγύης, είναι τέλος η αλήθεια που ζητά επιτακτικά να αποκαλυφθεί: τα φαντάσματα που έρχονται από το παρελθόν συνιστούν τους Δαίμονες που απωθήθηκαν στο συλλογικό ασυνείδητο, που στοίχειωσαν την ιστορία του τόπου. 

JAWS 1983 3

JAWS 1983

Τα σαγόνια του καρχαρία Νο 3 

Σκηνοθεσία: Joe Alves

Σενάριο: Peter Benchley, Richard Matheson, Carl Gottlieb

Είδος: JAWS, Fantasy, Horror ΔΕ 80

Διάρκεια: 1h 39min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Dennis Quaid: Mike Brody

Bess Armstrong: Kathryn Morgan

Simon MacCorkindale: Philip FitzRoyce

Louis Gossett Jr.: Calvin Bouchard

John Putch: Sean Brody

Lea Thompson: Kelly Ann Bukowski

P.H. Moriarty: Jack Tate

Dan Blasko: Dan

Οι Μάικ και Σον Μπρόντι είναι αδέλφια και ιδιοκτήτες του «Θαλάσσιου Κόσμου» της Νότιας Φλόριντα, ενός θαλάσσιου πάρκου. Κάποια στιγμή, τους δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσουν έναν μικρό λευκό καρχαρία, τον οποίο αποφασίζουν να παρουσιάσουν στον κόσμο ως την κυριότερη ατραξιόν τους. Τα πράγματα όμως παίρνουν απρόσμενη τροπή, όταν η μητέρα του μικρού καρχαρία εμφανίζεται στην περιοχή, σε αναζήτηση του παιδιού της. Ένας κύκλος αίματος έχει μόλις αρχίσει…

Δεύτερο σίκουελ της φημισμένης ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ, με βασικό ήρωα έναν ακόμη αιμοβόρο καρχαρία, που σπέρνει τον φόβο και τον τρόμο στις ακτές της Φλόριντα. Στιλιζαρισμένο μοντάζ, αληθοφανείς σεκάνς δράσης.

 

JAWS 2 1978

 JAWS 2 1978

Tα σαγόνια του καρχαρία Νο 2

Σκηνοθεσία: Jeannot Szwarc

Σενάριο: Peter Benchley,  Carl Gottlieb, Howard Sackler

Είδος: JAWS, Fantasy, Horror

Διάρκεια: 1h 56min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Roy Scheider: Brody

Lorraine Gary: Ellen Brody

Murray Hamilton: Vaughn

Joseph Mascolo: Peterson

Jeffrey Kramer: Hendricks

Collin Wilcox Paxton: Dr. Elkins (as Collin Wilcox)

Ann Dusenberry: Tina

Τέσσερα χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα, στην πόλη του Άμιτι συμβαίνουν κάποια περίεργα ατυχήματα κι εξαφανίσεις στη θάλασσα. Ο αστυνόμος Μπρόντι υποψιάζεται την εμφάνιση ενός ακόμα λευκού καρχαρία, αλλά οι κάτοικοι και οι αρχές δεν θέλουν καν να ακούν κάτι τέτοιο.

Το σίκουελ της ταινίας που άλλαξε τα δεδομένα στο είδος του τρόμου και έκανε τον κόσμο να φοβάται το κολύμπι στην ανοιχτή θάλασσα, δεν φτάνει ποτέ στο επίπεδο του πρωτότυπου, αλλά εξακολουθεί να προσφέρει ανατριχίλες στους φανς. Θεωρείται το καλύτερο μέρος του franchise των «Σαγονιών» και για λίγο καιρό, αποτελούσε το πιο επιτυχημένο σίκουελ ταινίας, μέχρι την κυκλοφορία του «Ρόκι 2», το 1979. Πρωταγωνιστεί ο ίδιος ηθοποιός με το πρώτο μέρος, ο Ρόι Σνάιντερ.

JAWS 1975

JAWS 1975

Τα σαγόνια του καρχαρία

 

Σκηνοθεσία: Steven Spielberg

Σενάριο: Peter Benchley, Carl Gottlieb, Peter Benchley

Είδος: JAWS, Fantasy, Horror ΔΕ 80

Διάρκεια: 2h 4min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Robert Scheider: Brody  

Robert Shaw: Quint

Richard Dreyfuss: Hooper

Lorraine Gary: Ellen Brody

Murray Hamilton: Vaughn

Carl Gottlieb: Meadows

 

Όταν οι υπεύθυνοι της UNIVERSAL ενέκριναν τη μεταφορά της νουβέλας του Peter Benchley στον κινηματογράφο από τον νεαρό και άσημo τότε σκηνοθέτη Steven Spielberg, σίγουρα δε φανταζόντουσαν ότι η ταινία θα εξελισσόταν σε φαινόμενο! Εκατομμύρια ανθρώπων συρρέουν στις κινηματογραφικές αίθουσες και μέσα σε λίγες εβδομάδες η επιτυχίες του Godfather και του Όσα παίρνει ο άνεμος σε εισπράξεις μοιάζουν παρελθόν, με Τα Σαγόνια Του Καρχαρία να έχουν ξεπεράσει τις 100.000.000 ,μένοντας στην ιστορία του Hollywood, αλλά και γενικότερα του κινηματογράφου ως το πρώτο επίσημα blockbuster. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν είναι τυχαίο ,αφού ο σκηνοθέτης μας χαρίζει ένα από τα καλύτερα θρίλερ όλων των εποχών ,το οποίο τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του προβολή παραμένει το ίδιο τρομακτικό και επιβλητικό.

Η ιστορία είναι απλή. Ένας λευκός καρχαρίας ,καθόλου μικρός και φιλικός ,βρίσκει το ιδανικό μέρος για μπόλικη και εύκολη τροφή στις ακτές του Άμιτι, όπου πολλοί ανυποψίαστοι τουρίστες παραθερίζουν κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Τα θύματα που βρίσκουν τραγικό και επώδυνο θάνατο από τα σαγόνια του πεινασμένου καρχαρία αρχίζουν να πληθαίνουν, και ο σερίφης του νησιού (Roy Scheider) αποφασίζει να πάρει δραστικά μέτρα για να προστατέψει τους παραθεριστές αλλά και την ίδια του την οικογένεια. Μαζί με έναν πλούσιο και παθιασμένο με το επάγγελμα του ωκεανολόγο (Richard Dreyfuss) και μ’ έναν θαλασσόλυκο ,ειδικό στο “κυνήγι” ,θα σαλπάρει με ένα ψαροκάικο με μοναδικό σκοπό την εξόντωση του φονικού καρχαρία. Μέχρι βέβαια να γίνει αυτό ,ο θεατής αναπηδά πολλές φορές από τη θέση του ,καθώς βλέπει το θαλασσινό νερό να βάφεται με το χρώμα του αίματος.

Διάφοροι παράμετροι οδηγούν στο να είναι ακόμη και σήμερα μια ξεχωριστή ταινία ,όπως π.χ. το γρήγορο και “ανήσυχο” μοντάζ που προκαλεί ταραχή και αγωνιά ,και που δίκαια αναγνωρίστηκε με Όσκαρ. Επίσης η χαρακτηριστική μουσική του John Williams που έχει σημαδέψει τη ταινία, γινόμενη ταυτόσημη του τρόμου. Άξια αναφοράς και τα υποβρύχια πλάνα που λειτουργούν ως υποκειμενικά του δολοφόνου “επιτείνοντας” την αγωνία. Πολύ σωστή και η επιλογή του σκηνοθέτη να καθυστερήσει να δείξει τον καρχαρία, η οποία επιβεβαιώνει την πεποίθηση πως ότι δε βλέπεις είναι πιο τρομακτικό απ’ αυτό που ήδη ξέρεις κι έχεις δει. Το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα ικανοποιεί τις προσδοκίες του θεατή, αλλά δυστυχώς μερικές φορές προκαλεί και ένα ανεπανόρθωτο κακό: η απόλαυση του καλοκαιρινού μπάνιου στη θάλασσα δεν είναι πια η ίδια…