The Pink Panther 1963

The Pink Panther 1963

Ο ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑΣ

Σκηνοθεσίαi: Blake Edwards

Σενάριο: Maurice Richlin, Blake Edwards

Είδος: Comedy, Crime, Romance, Peter Sellers

Διάρκεια: 1h 55m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

David Niven: Sir Charles Litton

Peter Sellers: Insp: Jacques Clouseau

Claudia Cardinale: The Princess

Robert Wagner: George Litton

Capucine: Simone Clouseau

Brenda de Banzie: Angela Dunning

Colin Gordon: Tucker

 

Ο Ροζ Πάνθηρας (αγγλ. The Pink Panther) είναι αμερικανική κωμική ταινία του 1963 σε σκηνοθεσία του Μπλέικ Έντουαρντς, με σενάριο βασισμένο και ιστορία των Μορίς Ρίχλιν και Έντουαρντς και πρωταγωνιστεί ο Πίτερ Σέλερς ως Επιθεωρητής Κλουζώ. Ο τίτλος «Ροζ Πάνθηρας» χρησιμοποιείται και γενικότερα για όλη τη σειρά των ταινιών με τους ίδιους ήρωες που ακολούθησε.

Η Κλάουντια Καρντινάλε στην ταινία ως πριγκίπισσα Ντάλα

Η ταινία έχει μπει στην λίστα των "Εκατό Αστειότερων Ταινιών του Μπράβο" με τον αριθμό 62. Το διάσημο αιλουροειδές με τη ροζ απόχρωση στο δέρμα, ο διάσημος πλέον Ροζ Πάνθηρας, που εμφανίστηκε στην κωμική σεκάνς κινουμένων σχεδίων των τίτλων αρχής, έγινε τόσο δημοφιλής, που οι δημιουργοί, Φριτς Φρίλινγκ και Ντέιβιντ Χάντσον Ντε Πάτι δημιούργησαν μια σειρά κινουμένων σχεδίων με τον χαρακτήρα. Η μορφή αυτή χρησιμοποιήθηκε στις σεκάνς τίτλων αρχής σε όλες τις ταινίες της σειράς, εκτός από την συνέχεια Λαγωνικό 24 Καρατίων.

Ο ρόλος για τον διάσημο χαρακτήρα του επιθεωρητή Κλουζώ αρχικά θα δινόταν στον (διάσημο για τον ρόλο του Ηρακλή Πουαρό) Πίτερ Ουστίνοφ, ενώ ο ρόλος της συζύγου του Σιμόν θα δινόταν στην Άβα Γκάρντνερ. Ο Ουστίνοφ αρνήθηκε τον ρόλο λίγες μέρες πριν το γύρισμα, και λόγω αυτής του της άρνησης μηνύθηκε από τον Έντουαρντς, ο οποίος κέρδισε τελικά τη δίκη.

Πλοκή

    Η Πριγκίπισσα Ντάλα κληρονομεί το μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου, τον Ροζ Πάνθηρα, από τον πατέρα της. Ξεφεύγοντας από τα κοσμικά πλήθη δραπετεύει σε ένα χειμερινό Ιταλικό θέρετρο στην Κορτίνα, όπου γνωρίζει τον διάσημο πλέιμποϊ σερ Τσαρλς Λίτον, ή όπως είναι γνωστός ως ο μυστηριώδης εγκληματίας, το Φάντασμα, ο οποίος έχει βάλει το μάτι του το πασίγνωστο διαμάντι και την γοητευτική ιδιοκτήτριά του. Εν τω μεταξύ, ο γκαφατζής επιθεωρητής αστυνομικός Ζακ Κλουζώ βρίσκεται στα ίχνη του Φαντάσματος και της θηλυκής του βοηθού, η οποία δεν είναι άλλη από την σύζυγο του Κλουζώ και ερωμένη του σερ Τσαρλς, η Σιμόν. Καταφθάνοντας στην Κορτίνα, ο σερ Τσαρλς κινεί τις υποψίες του επιθεωρητή Κλουζώ, και σύντομα, ο ανιψιός του σερ Τσαρλς, ο Τζορτζ, ανακαλύπτει την ταυτότητα του περιβόητου θείου του. 

SHOCKER 1989

SHOCKER 1989

ΣΟΚΕΡ

Σκηνοθεσίαi: Wes Craven

Σενάριο: Wes Craven

Είδος: Horror ΔΕ 80, Comedy, Thriller

Διάρκεια: 1h 49m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Mitch Pileggi: Horace Pinker

John Tesh: TV Newscaster

Heather Langenkamp: Victim

Peter Berg: Jonathan Parker

Jessica Craven: Counterperson

Camille Cooper: Alison

 

    Ένας δολοφόνος επισκευαστής τηλεόρασης, ο Horace Pinker σκοτώνει ανθρώπους σε μια μικρή πόλη αριστερά, δεξιά και στο κέντρο. Τελικά βρίσκει το σπίτι του υπολοχαγού Πάρκερ, ο οποίος ερευνά τα εγκλήματά του, και δολοφονεί άγρια τη γυναίκα, τον γιο και την κόρη του Πάρκερ. Ο άλλος γιος του, ο Τζόναθαν έχει μια περίεργη σχέση με τον Πίνκερ μέσω των ονείρων του και κατευθύνει τον πατέρα του στην επιχείρηση του Πίνκερ, όπου μπαίνει μια μικρή ομάδα αξιωματικών. Ο Πίνκερ δραπετεύει σε ένα φρικτό ξεφάντωμα, σκοτώνοντας τέσσερις αξιωματικούς και στη συνέχεια στοχοποιώντας τη φίλη του Τζόναθαν, την Άλισον. Ένα άλλο όνειρο οδηγεί τον Τζόναθαν και τον μπαμπά του σε μια κατοικία όπου πιάνουν τον Πίνκερ στην πράξη της απαγωγής. Ο Πίνκερ συλλαμβάνεται μετά από καυγά με τον Τζόναθαν και καταδικάζεται να πεθάνει στην ηλεκτρική καρέκλα. Όταν εκτελέστηκε, ο Πίνκερ - που υποτίθεται ότι είχε δώσει την ψυχή του στον διάβολο με αντάλλαγμα τη δύναμη να επιστρέψει ως πηγή ενέργειας - καταλαμβάνει τα σώματα των ανθρώπων και συνεχίζει να διαπράττει φόνους, μέχρι που ο Τζόναθαν καταστρώνει ένα σχέδιο να φέρει τον Πίνκερ στον πραγματικό κόσμο και μετά έκοψε την πηγή τροφοδοσίας του 

Gremlins 1984

Gremlins 1984

Γκρέμλινς

Σκηνοθεσία: Joe Dante

Σενάριο: F Chris Columbus

Είδος: Horror ΔΕ 80, Fantasy, Comedy

Διάρκεια:1h 46m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Hoyt Axton: Randall Peltzer

John Louie: Chinese Boy

Keye Luke: Grandfather

Don Steele: Rockin' Ricky Rialto (voice)

Susan Burgess: Little Girl

Scott Brady: Sheriff Frank

Arnie Moore: Pete's Father

Corey Feldman: Pete

 

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ο Ράνταλ Πέλτζερ επισκέπτεται ένα κατάστημα με αντίκες στην Chinatown, προσπαθώντας να πουλήσει μία από τις αποτυχημένες εφευρέσεις του. Από εκεί, προμηθεύεται απερίσκεπτα ένα ασυνήθιστο δώρο για τον γιο του, ένα μυστηριώδες πλάσμα Μάνγκουαϊ. Το Μάνγκουαϊ δεν πρέπει να εκτεθεί σε δυνατό φως, δεν πρέπει βραχεί και δεν πρέπει ποτέ να φάει μετά τα μεσάνυχτα. Όταν οι κανόνες παραβιάζονται, στη μικρή πόλη του Κίνστον Φολς εξαπολύεται μία ορδή ξέφρενων τεράτων με καταστροφικές τάσεις και δολοφονικές διαθέσεις.

Το Γκρέμλινς (1984) είναι μια cult κωμική περιπέτεια τρόμου σε παραγωγή Στίβεν Σπίλμπεργκ, σκηνοθεσία Τζο Ντάντε και σενάριο Κρις Κολόμπους. Η ταινία αντιπαραβάλλει τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, τις κωμικές ερμηνείες και τα παιδιάστικα αστεία με τρομακτικά, βίαια και αγωνιώδη στοιχεία. Αν και θεωρείται οικογενειακή παραγωγή, τόσο τα υψηλά επίπεδα βίας όσο και η μαύρη κωμωδία, η σατιρική διάθεση του Δυτικού πολιτισμού και οι άφθονες κινηματογραφικές αναφορές, καθιστούν την διασκεδαστική ταινία κατάλληλη για μεγαλύτερα παιδιά.

Όταν ο κ. Γουίνγκ, ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης της αντικερί, αρνείται κατηγορηματικά να πουλήσει το Μάνγκουαϊ στον Ράνταλ. Ωστόσο, εκείνος το αγοράζει από τον νεαρό εγγονό του καταστηματάρχη. Τότε ονομάζει το πλάσμα Γκίζμο και το δωρίζει στον γιο του, τον Μπίλι. Όταν ο Γκίζμο βρέχεται κατά λάθος με νερό παράγει πέντε ακόμα Μάνγκουαϊ, τα οποία του μοιάζουν στην χαριτωμένη εμφάνιση, όχι όμως και στη φιλική προσωπικότητα. Σύντομα, τα άτακτα θηρία ξεγελούν τον Μπίλι να τα ταΐσει μετά τα μεσάνυχτα. Την επόμενη μέρα τα πέντε Μάνγκουαϊ αναδύονται μέσα από τα κουκούλια τους ως αποκρουστικά Γκρέμλινς. Όταν ο δαιμονικός αρχηγός τους βρέχεται, δημιουργεί εκατοντάδες ακόμα τέρατα που καταστρέφουν με μανία την πόλη και σκοτώνουν αρκετούς από τους κατοίκους της.

Ο Μπίλι είναι ένα ευγενικό αγόρι που στηρίζει την οικογένειά του και αναλαμβάνει μαζί με τη δραστήρια συνάδελφό του, την Κέιτ, να κατατροπώσουν την απειλή. Ο Ράνταλ είναι καλοπροαίρετος μα επιπόλαιος, ενώ η γεμάτη κατανόηση σύζυγός του, η Λιν, είναι μια στοργική μητέρα και θαρραλέα γυναίκα. Στην πόλη υπάρχουν αρκετοί στερεοτυπικοί χαρακτήρες, όπως ο ξενοφοβικός, αλκοολικός βετεράνος του πολέμου, η άπληστη και σκληρή πλούσια χήρα, ο προσβλητικός και φιλόδοξος νεαρός τεχνοκράτης, ο αναποτελεσματικός σερίφης και ο δειλός βοηθός του.

Μεταξύ των τρομακτικών στοιχείων της, η ταινία περιλαμβάνει πολλές έξαφνες εμφανίσεις και επιθέσεις. Αρκετά Γκρέμλινς σκοτώνονται με αηδιαστικούς τρόπους, όπως μέσα σε ένα μπλέντερ και σε έναν φούρνο μικροκυμάτων, ενώ ένα από αυτά λιώνει αργά με έντονη γραφική απεικόνιση. Επιπλέον, ανησυχητικό περιεχόμενο έχει η τραυματική ιστορία που αφηγείται η Κέιτ σχετικά με τον θάνατο του πατέρα της, η οποία περιέχει ιδιαίτερα δυσάρεστες λεπτομέρειες.

  

AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON 1981

AN AMERICAN WEREWOLF

IN LONDON 1981

Ένας Αμερικανός Λυκάνθρωπος στο Λονδίνο

 Σκηνοθεσία John Landis

Σενάριο: John Landis

Είδος: Horror ΔΕ 80, Comedy

Διάρκεια: 1h 37m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Joe Belche: Truck Driver

David Naughton: David Kessler

Griffin Dunne: Jack Goodman

David Schofield: Dart Player

Brian Glover: Chess Player

Lila Kay: Barmaid

 

Τι να πρωτοαναφέρει κανείς γι’ αυτή την κλασική ταινία τρόμου… Στα πρώιμα 80’s ο σκηνοθέτης John Landis (The Blues Brothers, Animal House) επέλεξε να κάνει κάτι διαφορετικό και το αποτέλεσμα ήταν το παρόν φιλμ-δυναμίτης που αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και ταυτόχρονα μας πήρε τα μυαλά μια και καλή!

Η ταινία ξεκινά ιδιαιτέρως ατμοσφαιρικά με τους αμερικανούς τουρίστες David και Jack να σουλατσάρουν στη μαγευτική αγγλική ύπαιθρο. Κατά τη διάρκεια της νύχτας συναντούν μια ιδιόρρυθμη παμπ με ακόμη πιο ιδιόρρυθμους θαμώνες. Δεν θα μείνουν όμως για πολύ αφού οι ερωτήσεις τους είναι «ενοχλητικές» και αντιλαμβάνονται ότι το κλίμα δεν τους σηκώνει. Στη συνέχεια και ενώ περπατούν στους απόκοσμους «βάλτους» δέχονται επίθεση από ένα μυστηριώδες τέρας που μοιάζει με λύκο. Ο Jack δολοφονείται βάναυσα από το θηρίο ενώ ο David γλιτώνει στο παρά τρίχα και διασώζεται βαριά τραυματισμένος από τους ντόπιους. Ο νεαρός Αμερικανός ξυπνάει σε νοσοκομείο του Λονδίνου για να διαπιστώσει ότι η ζωή του έχει αλλάξει εντελώς. Μυστηριώδεις εφιάλτες καθώς και παράξενες «προειδοποιητικές» επισκέψεις από το νεκρό φίλο του τον βασανίζουν διαρκώς. Σύντομα θα έχει πανσέληνο και ο David δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος!

Danger: Diabolik 1968

Danger: Diabolik 1968

Diabolik 

 Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Angela Giussani, Luciana Giussani, Dino Maiuri

Είδος: Action, Comedy, Crime, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 45m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Phillip Law: Diabolik

Terry-Thomas: Minister of the Interior

Marisa Mell: Eva Kant

Michel Piccoli : Inspector Ginko

Adolfo Celi: Ralph Valmont

Claudio Gora: Police Chief

Mario Donen: Sergeant Danek

Eπιστροφή σε κλασικές αξίες με την απίθανη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του ομώνυμου ιταλικού κόμικ από τον μαιτρ Mario Bava. Στο απόγειο των swingning 60s ο John Phillip Law ενσαρκώνει τον Diabolik, έναν πολύ large χαρακτήρα, που κινείται ανάμεσα σε Bond και Batman του Adam West. Ζει καταληστεύοντας τους πλούσιους στα χρήματα των οποίων κυριολεκτικά κυλιέται μαζί με τη συνεργό του Eva Kant (στο ρόλο η breathtaking αυστριακή ηθοποιός Merisa Mell).

Ήταν η μεγαλύτερη παραγωγή που σκηνοθέτησε ο Bava και της έδωσε να καταλάβει. Trademark στυλιζαρισμένη φωτογραφία, φουτουριστικά sets και ματ backgrounds κι ένα από τα καλύτερα soundtracks του Ennio Morricone αναπαράγουν πιστά την περιπετειώδη ζωή του χάρτινου ήρωα (by the way ο Diabolik θεωρείται η πρώτη μεταφορά κόμικ στον κινηματογράφο) και παράλληλα εισάγουν το θεατή σε μια φαντασμαγορική ψυχεδέλεια αντικατοπτρίζοντας το trend της εποχής.

Ο Law ήταν στα πάνω του εκείνη την περίοδο κι ο επόμενός του ρόλος ήταν πλάι στην Jane Fonda, στο Barbarella επίσης παραγωγή του De Laurentiis. Το σενάριο, βέβαια, εξυπηρετεί την δράση, αλλά αφήνει χώρο για κωμικές στιγμές που ταιριάζουν με το ολικό concept. Ηδονικό και χάρμα κινηματογραφικών οφθαλμών το Diabolik έχει μια διαχρονική επιρροή στην pop κουλτούρα. Ήταν η τελευταία ταινία του MST3K, την παρώδησαν οι Beastie Boys στο video του “Body Movin’” και το metal supergroup Fantomas την έκανε καριέρα. 

The Black Cat 1941

The Black Cat 1941

Η Μαύρη Γάτα

Σκηνοθεσία: Albert S. Rogell

Σενάριο: Robert Lees, Frederic I. Rinaldo, Eric Taylor

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Adventure, Comedy, Crime

Διάρκεια: 1h 10m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Basil Rathbone: Montague Hartley

Hugh Herbert: Mr. Penny

Broderick Crawford: A. Gilmore Smith

Bela Lugosi: Eduardo Vidos

Anne Gwynne: Elaine Winslow

Gladys Cooper: Myrna Hartley

Gale Sondergaard: Abigail Doone

 

    Πρόκειται για έναν ακόμη ενός από τους πιο κακοποιημένους τίτλους στην ιστορία του κινηματογράφου (αναρίθμητες ταινίες υποτίθεται ότι ήταν εμπνευσμένες από το διήγημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε, αλλά λίγες, αν όχι καθόλου, μπήκαν στον κόπο να είναι πιστοί σε αυτό), η πλοκή αυτής της ταινίας θα μπορούσε να πάει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Η Universal είχε ήδη χρησιμοποιήσει τον τίτλο για μια από τις πιο κομψές (και δυνατές) προσφορές τρόμου της το 1934, έτσι το «ριμέικ» δοκίμασε κάτι εντελώς διαφορετικό: μια παλιά σκοτεινή κωμωδία-τσίλερ στο The CAT AND THE CANARY (η ίδια έφερε στην οθόνη αρκετές φορές, η πιο πρόσφατη μέχρι εκείνη την εποχή που προερχόταν από το 1939). Όπως πάντα με αυτό το είδος ταινίας, έχουμε μια πληθώρα χαρακτήρων που συγκεντρώνονται για να ακούσουν μια διαθήκη και μετά αρχίζουν να πεθαίνουν βίαια ένας από τον άλλο. Το καστ είναι αξιοσημείωτο και εκλεκτικό – συμπεριλαμβανομένων δύο σταρ τρόμου (Basil Rathbone και Bela Lugosi).

    O δεύτερος ήταν επίσης στην προηγούμενη έκδοση, όπου ο ρόλος του ήταν πολύ πιο ουσιαστικός), ενώ η κωμωδία παρέχεται από τον Broderick Crawford (που αποδεικνύεται εκπληκτικά ικανός και αρεστός επιρρεπής σε ατυχήματα! και ο ανυπόφορος Χιου Χέρμπερτ. Φυσικά, υπάρχει μια κοπέλα σε στενοχώρια, η όμορφη Anne Gwynne, που λειτουργεί επίσης ως ερωτικό ενδιαφέρον του Crawford που θα λάβει πάντα τη μερίδα του λέοντος από την περιουσία που κατέχει ο διάσημος (και φιλόγατος) ιδιοκτήτης του κτήματος. Μαζί είναι επίσης η Γκέιλ Σόντεργκαρντ (ως απαίσια οικονόμος, εικονική επανάληψη του ρόλου της στην προαναφερθείσα εκδοχή του THE CAT AND THE CANARY) και η Gladys Cooper και ο Alan Ladd(!) ως μητέρα και γιος (ο πρώτος είναι παντρεμένος με την Rathbone, αλλά συνεχίζει σχέση με άλλο συγγενή που είναι παρόν). Όντας σίγουρα B-movie, η ταινία συγκρίνεται καλύτερα με παρόμοια μέτρια εγχειρήματα σε αυτό το πνεύμα: ακόμα κι έτσι, δεν περιλαμβάνει αναγνωρίσιμα κόμικ (όπως ο GORILLA [1939] με τους The Ritz Brothers) ή μια φρικτή φιγούρα (la NIGHT MONSTER [1942]) – και στις δύο ταινίες, παρεμπιπτόντως, παρουσιάζει ο Bela Lugosi ένα σχεδόν πανομοιότυπο (και εξίσου άχαρο) μέρος – η ταινία καταλήγει να μην ικανοποιεί κανένανμ ακόμα και αν είναι αρκετά ακίνδυνη ως ψυχαγωγία, η απόκοσμη ατμόσφαιρα είναι στο ίδιο επίπεδο και ταυτότητα του κακού (που χάνεται επιδεικτικά σε μια φλόγα) μια πραγματική έκπληξη. 

THE CAT AND THE CANARY 1939

THE CAT AND THE CANARY 1939

Η ΓΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΑΡΙΝΙ

Σκηνοθεσία: Elliott Nugent

Σενάριο: Walter DeLeon, Lynn Starling, John Willard

Είδος: Comedy, Horror, Mystery

Διάρκεια: 1h 12m

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Bob Hope: Wally Campbell

Paulette Goddard: Joyce Norman

John Beal: Fred Blythe

Douglass Montgomery: Charlie Wilder

Gale Sondergaard: Miss Lu

Elizabeth Patterson: Aunt Susan

Nydia Westman: Cicily

 

Το The Cat and the Canary είναι μια αμερικανική κωμωδία τρόμου του 1939 σε σκηνοθεσία του Elliott Nugent με πρωταγωνιστές τον Bob Hope και την Paulette Goddard. Είναι ένα ριμέικ της βουβής ταινίας του 1927 The Cat and the Canary, η οποία βασίστηκε στο ομώνυμο θεατρικό έργο του 1922 του John Willard.

Ο     εκατομμυριούχος Σάιρους Νόρμαν είχε δώσει εντολή, η διαθήκη του να ανοιχθεί δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του. Η ώρα έφθασε και όλοι οι υποψήφιοι κληρονόμοι συγκεντρώθηκαν στο απομακρυσμένο μέγαρό του για να μάθουν ποιος είναι ο τυχερός! Η διαθήκη αποτελείτο από δύο μέρη. Στο πρώτο, υπήρχε ένας παράξενος όρος. Αν ο κληρονόμος που αναφερόταν εκεί, δεν πέθαινε ή τρελαινόταν μέσα σε έναν μήνα, τότε είχε δικαίωμα στην περιουσία. Διαφορετικά, θα διάβαζαν το δεύτερο μέρος, που ανέφερε το όνομα του επιλαχόντος κληρονόμου. Και η νέα κληρονόμος της αμύθητης περιουσίας είναι η Τζόις Νόρμαν (Paulette Goddard). Από τότε αρχίζει μια προσπάθεια να τρελαθεί ή ακόμα και να σκοτωθεί. Κρυφά περάσματα, πνεύματα, φόνος, μυστήριο και τρόμος επικρατούν στην έπαυλη!! Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, δραπέτευσε κι ένας τρελός από το γειτονικό ψυχιατρείο που έχει γαμψά νύχια και όταν θέλει να σκοτώσει περπατά στα τέσσερα!! 

The Old Dark House 1932

The Old Dark House 1932

Το Σπίτι του Μυστηρίου.

  

Σκηνοθεσία: James Whale

Σενάριο: J.B. Priestley, Benn W. Levy, R.C. Sherriff

Είδος: Adventure, Drama, Comedy, Boris Karlof - Bela Lougosi

Διάρκεια: 1h 12min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Boris Karloff: Morgan

Melvyn Douglas: Penderel

Charles Laughton: Sir William Porterhouse

Lilian Bond: Gladys (as Lillian Bond)

Ernest Thesiger: Horace Femm

Eva Moore: Rebecca Femm

Με μια άγρια θύελλα να μαίνεται κάπου στην Ουαλία, μία παρέα ταξιδιωτών θα αναγκαστεί να σταματήσει σε ένα παλαιό και σκοτεινό σπίτι για να προστατευτεί. Καθώς η νύχτα αρχίζει να ξετυλίγεται, τόσο πιο ανήσυχοι γίνονται οι επισκέπτες, καθώς μαθαίνουν τα φρικτά μυστικά των κατοίκων του σπιτιού.

Το The Old Dark House είναι μία από τις πρώτες ταινίες του κινηματογράφου που συνδύασαν τον τρόμο με την κωμωδία. Η ταινία, με την ασπρόμαυρη φωτογραφία της, τα γοτθικά σκηνικά της και με ορισμένες έξοχες ερμηνείες, δημιουργεί μια επιβλητική ατμόσφαιρα (δεν υπάρχουν cheap scares), ενώ οι διάλογοι είναι πνευματώδεις και έχουν μια χιουμοριστική χροιά. Είναι φοβερή η ικανότητα της ταινίας να έχει σκηνές που είναι τρομακτικές και ταυτόχρονα διατηρούν έναν αστείο τόνο. Το φινάλε της ταινίας, όπου οι επισκέπτες αντιμετωπίζουν το καλύτερα κρυμμένο μυστικό του σπιτιού, είναι υποδειγματικό, καθώς η φρίκη της ψυχοπάθειας πασπαλίζεται με χιουμοριστικούς τόνους. Η ταινία δεν έχει φαντάσματα, αλλά προβληματικούς, ανισόρροπους και επικίνδυνους χαρακτήρες.

Μοναδικό πρόβλημα της ταινίας είναι ορισμένες διαλογικές σκηνές αποκλειστικά μεταξύ των επισκεπτών, οι οποίες είναι ανιαρές, σχεδόν περιττές και, δυστυχώς, καταλαμβάνουν ένα σημαντικό μέρος της ταινίας. Ευτυχώς, όχι το μεγαλύτερο!

Στην ταινία θα δείτε τον Ernest Thesiger, ο οποίος ενσαρκώνει ιδανικά τον αριστοκρατικό και φοβιτσιάρη οικοδεσπότη. Η σκηνή που φοβάται να ανεβεί μόνος του στις σκάλες για να φέρει μια λάμπα είναι απολαυστική-κωμική και επιβλητική ταυτοχρόνως- και θυμίζει έντονα την ερμηνεία του Roddy McDowall ως Peter Vincent στη «Νύχτα Τρόμου». Θα δείτε την Eva Moore, την αρχηγό του σπιτιού, να πείθει πως είναι μια κακόβουλη και μνησίκακη γυναίκα, μια “κακιά μάγισσα”, φωνάζοντας συνεχώς στους επισκέπτες «No Beds, no beds!». Θα δείτε τον Boris Karloff στο ρόλο του τρομακτικού μπάτλερ. Θα δείτε την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Charles Laughton στο Χόλλυγουντ. Θα δείτε τον Brember Wills σε ένα ρόλο έκπληξη (είναι ο Saul), πανέμορφα εκτελεσμένο. 

Η ταινία είναι σχετικά άγνωστη, όπως και κάποιοι πρωταγωνιστές της. Πρόκειται, όμως, για μια παλαιά-που όμως δεν έχει παλιώσει-και ιδιαίτερη ταινία της έβδομης τέχνης που αξίζει να δουν οι φίλοι του σινεμά. Γιατί να δείτε, άλλωστε, άλλη μία συνηθισμένη και τετριμμένη σύγχρονη ταινία τρόμου; Πειραματιστείτε!

Υ.Γ.: Η κόπια της ταινίας θεωρούνταν χαμένη, μέχρι που βρέθηκε το 1968. Οπότε, δεν υπάρχει trailer, αλλά υπάρχει ολόκληρη η ταινία στο youtube. Φροντίστε μόνο να την βρείτε σε καλή κόπια.

Batman: The Movie 1966

Batman: The Movie 1966

Ο Άνθρωπος Νυχτερίδα

Σκηνοθεσία: Leslie H. Martinson

Σενάριο: Lorenzo Semple Jr.

Είδος: Adventure, Comedy, Crime

Διάρκεια: 1h 45min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Adam West: Batman / Bruce Wayne

Burt Ward: Robin / Dick Grayson

Lee Meriwether: The Catwoman / Kitka

Cesar Romero: The Joker

Burgess Meredith:           The Penguin

Frank Gorshin: The Riddler

Στις 9 Ιουνίου 2017 απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών ο Άνταμ Γουέστ. Πλήρης ημερών ο Αμερικανός ηθοποιός έφυγε ήσυχα στις 9 Ιουνίου, χτυπημένος από λευχαιμία. Οι περισσότεροι θα τον θυμούνται ως τον "φωτεινό ιππότη"! Τι; Τι εννοείς ποιός είναι ο φωτεινός ιππότης; Ή πολύ πιτσιρικάς είσαι ή δεν έβλεπες τηλεόραση στο σπίτι σου, εκεί πίσω στις αρχές της ιδιωτικής τηλεόρασης. Πάμε λοιπόν σου εξηγήσω ποιος είναι ο φωτεινός ιππότης.

Το 1966 ξεκινά στην Αμερικανική τηλεόραση μια σειρά που επιθυμεί να ζωντανέψει στη μικρή οθόνη τις περιπέτειες του Μπάτμαν. Η έκπληξη είναι ότι η σειρά παρότι θα έχει στοιχεία περιπέτειας, θα είναι στην ουσία μια παρωδία όσων συμβαίνουν στα κόμικς του σκοτεινού ιππότη. Έντονα χρώματα, τρελή απεικόνιση χαρακτήρων και διάθεση για διακωμώδηση των πάντων. Όλοι οι εικονικοί χαρακτήρες παρουσιάζονται στη σειρά, από τους καλούς και τον επιθεωρητή Γκόρντον, τη Μπάρμπαρα Γκόρντον και τον Άλφρεντ, μέχρι τους δεκάδες κακούς που συναντάμε στα κόμικς του Μπάτμαν, τον Τζόκερ, τον Πιγκουίνο, την Κάτγουμαν και άλλους. Το ρόλο που αλλάζει την πορεία της καριέρας του αλλά και που σχεδόν την καταστρέφει αναλαμβάνει ο Άνταμ Γουέστ. Ο Γουέστ κατανοεί απόλυτα τι ακριβώς θέλουν να κάνουν οι δημιουργοί της σειράς και βρίσκει τον ιδανικό τρόπο να αποδώσει τον χαρακτήρα στην οθόνη. Μπορεί όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο του τηλεοπτικού Μπάτμαν να είναι σουρεαλιστικά, όμως, ο Γουέστ κρατά το χαρακτήρα έξω από αυτό, παίζοντας με ευθύ τρόπο και ρίχνοντας τις ατάκες με εμφατικό τρόπο, χρησιμοποιώντας παράλληλα το κορμί του. Δίπλα του βρίσκεται ο πρωτοεμφανιζόμενος εκείνη την εποχή, Μπερτ Γουόρντ, ως ο Ρόμπιν, το παιδί θαύμα. Η χημεία των δυο τους αρκετά καλή, έστω κι αν ακούγονταν διάφορα για τη σχέση τους και την όχι ιδιαίτερη συμπάθεια του Γουορντ για τον Γουέστ.

 

 

Η μεγάλη επιτυχία της πρώτης σεζόν της σειράς, οδηγεί το ίδιο επιτελείο στη δημιουργία μιας κινηματογραφικής ταινίας. Το καλοκαίρι λοιπόν του 1966 είναι έτοιμη η ταινία με τίτλο -τι άλλο;- Μπάτμαν. Τίποτα δεν αλλάζει εδώ παρά μόνο ο μεγαλύτερος οικονομικός προϋπολογισμός. Οι παραγωγοί συγκεντρώνουν όλο το βασικό επιτελείο ηθοποιών και τεχνικών, δίνουν τη σκηνοθεσία στον Λέσλι Χ. Μάρτινσον, σκηνοθέτη πολλών επεισοδίων της σειράς, και αναθέτουν το σενάριο σε έναν από τους δημιουργούς της σειράς, τον Λορέντζο Σεμπλ Τζ., ο οποίος είχε γράψει και μερικά επεισόδια. Το κλίμα λοιπόν της τηλεοπτικής σειράς μεταφέρεται αυτούσιο στον κινηματογράφο και το αποτέλεσμα είναι μια τρελή σουρεάλ κωμωδία, που ενώ αρχικά δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα, κυρίως γιατί οι φίλοι του Μπάτμαν επιθυμούσαν τις σκοτεινές ενσαρκώσεις του ήρωα, τα τελευταία χρόνια όμως φαίνεται το κλίμα να έχει αντιστραφεί και να μην είναι λίγοι αυτοί που εκτίμησαν τον τρόπο που τόσο η σειρά όσο και το φιλμ παρωδούσαν τον κόσμο του σκοτεινού ιππότη.

Οι σκηνές και οι ατάκες αρκετές. Κορυφαία νομίζω είναι η σκηνή που ο Μπατμαν γυρίζει ολόκληρο το λιμάνι με μια μπόμπα στα χέρια του προσπαθώντας να την ξεφορτωθεί αλλά σε κάθε γωνιά που νομίζει ότι μπορεί να την πετάξει εμφανίζεται κι ένας πολίτης, μια μαμά με ένα μωρό, δύο καλόγριες, μια τριμελής μπάντα, περιστέρια, ένα ερωτευμένο ζευγάρι, ώσπου αγανακτισμένος μας πληροφορεί ότι "μερικές μέρες, δε μπορείς απλά να ξεφορτωθείς μια βόμβα"! Σε μια άλλη σκηνή υπάρχει ένας πλαστικός καρχαρίας κρεμασμένος στο πόδι του Μπατμαν κι αυτός τον απομακρύνει χρησιμοποιώντας το σπρέι απωθητικό καρχαριών που του δίνει ο Ρόμπιν ενώ κρέμεται από το Μπατ- κόπτερο. Εννοείται ότι όλα τα σύνεργα του Μπάτμαν είναι Μπατ- πράγματα και μάλιστα χάρη στο μεγάλο προϋπολογισμό βλέπουμε αρκετά, από το κλασικό Μπατ- μομπίλ μέχρι το Μπατ- σκάφος, τη Μπατ- μηχανή αλλά και τη Μπατ-σπηλιά γεμάτη Μπατ-μηχανήματα που το καθένα φέρει ταμπελάκι με την ονομασία του. Έχουμε κοινώς τα Μπατ-πάντα σε αυτό το φιλμ.

Ο εχθρός του Μπατμαν εδώ δεν είναι ένας αλλά τέσσερις από τους διάσημους κακούς της σειράς. Ο Τζόκερ, ο Πιγκουίνος, η Κατγούμαν και ο Γρίφος ενώνουν τις δυνάμεις του και προσπαθούν να απαγάγουν εννιά μέλη του ανώτατου συνεδρίου των Ηνωμένων Εθνών με τη συσκευή αφυδάτωσης(!) που έκλεψαν. Αν αναρωτιέστε πως δουλεύει αυτή η συσκευή αφυδάτωσης, είναι πολύ απλό. Σημαδεύεις το θύμα, πατάς το κουμπάκι και αυτό μετατρέπεται σε σκόνη αφού η συσκευή τραβά όλο το υγρό από το σώμα του. Μετά επαναφέρεις το θύμα ρίχνοντας φρέσκο νεράκι στη στάχτη που αποτελούσε πριν το σώμα του. Απλό! Πιστεύω ότι σας λύθηκε κάθε απορία. Στη συνέχεια ο Μπατμαν με το Ρόμπιν πρέπει να βρουν το αρχηγείο των κακοποιών και να σταματήσουν τα σχέδιΆ τους, αφού πρώτα βάλουν με τα τσιράκια τους σε μερικές κλασικές στιγμές ξύλου που συνοδεύονται με τα γνωστά "Pow" , "Smash!" , "Thwack!!" και άλλα παρόμοια!

Το φιλμ δεν τα πήγε άσχημα στα ταμεία και μάλιστα την επόμενη χρονιά υπήρχαν σχέδια για μια ακόμα ταινία αλλά δεν έγινε ποτέ λόγω χαμηλότερου μπάτζετ. Η σειρά συνεχίστηκε για δύο ακόμα χρονιές και από εκεί και πέρα αρχίζει ένα μαρτύριο αρκετών χρόνων για τον Άνταμ Γουέστ, ο οποίος έχοντας πια συνδεθεί απόλυτα με το ρόλο του Μπάτμαν, χάνει σημαντικούς ρόλους μέσα από τα χέρια του (σημαντικότερος όλων ο ρόλος του Τζέιμς Μποντ) και κάνει εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές και μικρές ταινίες, ενώ πολλές φορές και για αρκετά χρόνια δίνει παραστάσεις σε διάφορα θεάματα ντυμένος ως Μπατμαν, για να βγάλει ικανοποιητικά χρήματα. Το 2000 έρχεται η στιγμή που ο Γουέστ επανέρχεται στα φώτα της δημοσιότητας, δανείζοντας τη φωνή του στον δήμαρχο του Κουαχόγκ, της φανταστικής πόλης που διαδραματίζεται η σειρά Family Guy, του Σεθ ΜακΦαρλέιν και η συνεργασία τους δε σταματά παρά μόνο με το θάνατο του Γουέστ.

Ας επιστρέψουμε όμως σε αυτό το παρεξηγημένο το φιλμ του 1966, για να ολοκληρώσουμε. Σήμερα μπορείς να το δεις με άλλα μάτια πια. Αφού έχουμε πήξει στις σοβαρές και σοβαροφανείς μεταφορές υπερηρώων στη μεγάλη και μικρή οθόνη, το πολύχρωμο σουρεάλ σύμπαν αυτής της ταινίας φαίνεται αρκετά φρέσκο και δροσιστικό! Ο Μπάτμαν δεν είναι θυμωμένος για τους γονείς που έχασε και δεν κρύβεται στα σκοτάδια για να τρομάξει τους κακοποιούς, ούτε μιλά σαν να έχει περάσει φαρυγγίτιδα. Το Γκόθαμ δεν είναι βουτηγμένο στην ομίχλη και το σκοτάδι αλλά είναι το πιο ηλιόλουστο μέρος του κόσμου και ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν δε φοβούνται να κυκλοφορήσουν έξω στον ήλιο και να μιλήσουν με τους κατοίκους της πόλης. Δεν είναι ο Μπάτμαν που γνωρίζετε και που θέλετε να βλέπετε πιο συχνά αλλά μπορείτε να του ρίξετε μια ματιά, έτσι σαν εναλλακτική, πιο "φωτεινή" προσέγγιση σε μερικούς σκοτεινούς χαρακτήρες. Δε νομίζω ότι θα απογοητευτείτε.

Από τότε, τα χρόνια πέρασαν και ο Σκοτεινός Ιππότης έγινε πιο... σκοτεινός. Το 1989, ο Batman επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη με την ομώνυμη ταινία του Tim Burton, με ένα budget περίπου 50 εκατομμυρίων δολαρίων και παραπάνω από 400 εκατομμύρια σε εισπράξεις.