Chronique d'un ete 1961

Chronique d'un ete 1961

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Σκηνοθεσία: Edgar Morin

Σενάριο: Jean Rouch

Είδος: Documentary, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:25

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Angelo: Self

Nadine Ballot: Self

Catherine: Elle-même - une artiste

Céline: Elle-même - une étudiante

Régis Debray: Self

 

Γάλλοι κινηματογραφιστές παίρνουν τους δρόμους του Παρισιού το καλοκαίρι του 1960, και ρωτάνε περαστικούς αν είναι ευτυχισμένοι. Συζητάνε με γνωστούς και φίλους και παρακολουθούν συζητήσεις σπουδαστών και εργαζόμενων για την ζωή τους, τον πόλεμο, τη δουλειά. Τι χρειάζεται ο καθένας μας για να είναι ικανοποιημένος; Γίνεται να μας αρέσει η δουλειά μας; Μπορείς να έχεις ό,τι θες χωρίς λεφτά; Γάλλοι του Παρισιού και του Σεν Τροπέ μιλάνε για την καθημερινότητά τους. Πόσο λίγο διαφορετική είναι από τη δική μας, 50 χρόνια μετά;

Πανανθρώπινες αλήθειες, βαθιές σκέψεις, προβληματισμοί, πραγματικότητα. Ένα από τα κινηματογραφικά must-see. Κρίμα που δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο χρονικό, σε άλλο χρόνο και ίσως σε άλλο τόπο!

 

  

The Pit and the Pendulum 1961

 The Pit and the Pendulum 1961

Το Εκκρεμές της Αγωνίας

Σκηνοθεσία: Roger Corman

Σενάριο: Richard Matheson, Edgar Allan Poe

Είδος: Thriller, Vincent Price

Διάρκεια: 01:20

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Nicholas Medina

John Kerr: Francis Barnard

Barbara Steele: Elizabeth Barnard Medina

Luana Anders: Catherine Medina

Antony Carbone: Doctor Charles Leon

 

Μαθαίνοντας ότι η αδελφή του πέθανε, ένας άντρας ταξιδεύει στην Ισπανία. Συναντά το σύζυγό της, γιο περιβόητου βασανιστή της Ιεράς Εξέτασης, ο οποίος τον πληροφορεί ότι η γυναίκα έπασχε από σπάνια ασθένεια. Δεν τον πιστεύει και αποφασίζει να ερευνήσει τα αίτια του θανάτου της.

Η δεύτερη μεταφορά ιστορίας του Edgar Allan Poe από τον μέγιστο Roger Corman είναι μια από τις κορυφαίες της σειράς με πρωταγωνιστή τον Vincent Price και σίγουρα μια ακόμα αναγκαία προσθήκη στις συλλογές των σοβαρών φίλων του σινεμά τρόμου. Γυρισμένη με τον αστείο ακόμα και για την εποχή προϋπολογισμό των 200.000 δολαρίων, το PIT AND THE PENDULUM δείχνει για άλλη μια φορά την ιδιοφυΐα του Roger Corman που κατάφερνε από το τίποτα να παράγει διαχρονικά αριστουργήματα, πλούσια σε ατμόσφαιρα και ιστορία και γεμάτα από στοιχεία που επηρέασαν το παγκόσμιο σινεμά τρόμου.

Η πλοκή που αφηγείται η ταινία είναι η γνωστή της ομώνυμης ιστορίας του Poe, με τον Francis (John Kerr) αδελφό της όμορφης Elizabeth (Barbara Steele) να καταφθάνει στο τυλιγμένο στην ομίχλη κάστρο του Nicholas Medina (Vincent Price) για να ανακαλύψει τα αίτια του θανάτου της. Στην αρχή ο Medina και η αδελφή του (Luana Anders) δεν θέλουν να εξιστορήσουν με λεπτομέρειες τον τρόπο θανάτου της Elizabeth, αλλά αναγκάζονται όταν ο γιατρός της οικογένειας άθελα του παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή από τον θάνατο λόγω παράξενης ασθένειας του αίματος που παρουσίασε ο Medina.

Ο τελευταίος αναγκαστικά δείχνει στον Francis τον τρομακτικό θάλαμο βασανιστηρίων που άφησε κληρονομιά ο πατέρας του, ο μισητός ιεροεξεταστής Sebastian Medina, στον οποίο έχασε τη ζωή της η όμορφη Elizabeth όταν και ανέπτυξε μια μακάβρια έλξη προς εκείνο το δωμάτιο και τις κολασμένες συσκευές βασανιστηρίων που βρίσκονταν μέσα του.

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο μπερδεμένα όταν αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα ανεξήγητα σκηνικά μέσα στο κάστρο, όπως το παίξιμο του εκκλησιαστικού οργάνου που ο Nicholas δεν έπαιξε ποτέ στη ζωή του αλλά που η Elizabeth του έπαιζε κάθε μέρα μετά το φαγητό, η εμφάνιση προσωπικών αντικειμένων της και οι μαρτυρίες μελών του προσωπικού ότι άκουσαν την φωνή της.

Έρχεται και η συνταρακτική αποκάλυψη ότι ο Nicholas όταν ήταν μικρό παιδί ήταν αυτόπτης μάρτυς στα απίστευτα βασανιστήρια που υπέβαλλε ο πατέρας του τη μητέρα του όταν ανακάλυψε ότι η τελευταία ήταν άπιστη. Όλα τελείωσαν με τον σατανικό Sebastian να θάβει ζωντανή την μητέρα του Nicholas χτίζοντας την μέσα στο κάστρο, κάτι που ο Nicholas τρέμει ότι συνέβη και στην Elizabeth που τώρα το πνεύμα της θέλει να εκδικηθεί για όλα όσα πέρασε πριν το θάνατο.

Όπως είναι φυσιολογικό, τα γεγονότα ταράζουν ακόμα περισσότερο την ήδη στα όρια ψυχοσύνθεση του Nicholas, ιδίως όταν ο Franscis τον κατηγορεί ευθέως ότι μόνο ο ίδιος θα μπορούσε να σκηνοθετήσει τα συμβάντα και όχι κάποιος από το προσωπικό, όπως πίστευε ο γιατρός που θεωρούσε ότι προσπαθούσαν να τον εκβιάσουν. Έρχεται και η εκταφή του πτώματος της Elizabeth που στόχο είχε να αποδείξει στον Nicholas ότι η αγαπημένη του γυναίκα ήταν νεκρή όταν θάφτηκε, αλλά το σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης πτώμα της δείχνει μάλλον το αντίθετο, κάτι που δεν επιτρέπει πλέον στον Nicholas να έχει αμφιβολίες ότι το πνεύμα της Elizabeth επέστρεψε για να τον εκδικηθεί. Ή μήπως όχι;

Η περίοδος Edgar Allan Poe του Roger Corman έτσι κι αλλιώς είναι εξ ορισμού μια από τις κορυφαίες στο σινεμά τρόμου όλων των εποχών και το PIT AND THE PENDULUM απλά έρχεται να αποδείξει για άλλη μια φορά το αυτονόητο. Με τρομερή γοτθική ατμόσφαιρα σε ένα εφιαλτικό κάστρο που δεν μαρτυρούν σε καμία περίπτωση την ανυπαρξία προϋπολογισμού, ο Coman και ο Price δείχνουν ότι την περίοδο ήταν τα αδιαφιλονίκητα αφεντικά της σκηνής.

Ακόμα και σήμερα, σχεδόν 50 χρόνια μετά την κυκλοφορία της η ταινία παραμένει τρομακτική με αρκετές σκηνές ανθολογίας που θα φέρουν ανατριχίλες και στους πιο σκληραγωγημένους οπαδούς της σκηνής. Η πρώτη εμφάνιση της Elizabeth τρομάζει χωρίς να στηρίζεται σε ειδικά εφέ ή ξαφνικές τρομάρες, ενώ το φινάλε είναι ένα all- time highlight του παγκόσμιου σινεμά τρόμου.

Όσο για την ιστορία, προβλέψιμα κυλάει σαν νεράκι, χωρίς ούτε ένα αργό σημείο ή άσκοπη φλυαρία στα 80 λεπτά που διαρκεί η προβολή. Το πνεύμα της ιστορίας του Poe κρατιέται ανέπαφο παρ’ όλες τις μικροδιαφοροποιήσεις του Richard Matheson στο σενάριο, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει για μια ταινία που τα έχει όλα και σε γενναιόδωρες δόσεις. Η ατμόσφαιρα κυμαίνεται από ονειρική και παραισθησιακή μέχρι απόλυτα σκοτεινή και απαισιόδοξη, ιδίως όταν η δράση μεταφέρεται στον «λάκκο» του τίτλου και το θανατηφόρο εκκρεμές κάνει την εμφάνιση του.

Για τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών δεν υπάρχουν εκπλήξεις, με τον Vincent Price να τα δίνει όλα για πολλοστή φορά, δίνοντας το δικό του σόου τόσο σαν ο τσακισμένος από τη μοίρα Nicholas Medina όσο και σαν τον αιμοδιψή και σατανικό πατέρα του Sebastian. Η Ιέρεια του σινεμά τρόμου, Barbara Steele, δυστυχώς έχει περιορισμένη συμμετοχή αλλά όσο εμφανίζεται είναι όλα τα λεφτά ενώ και όλοι οι υπόλοιποι είναι ενδιαφέροντες τόσο σαν χαρακτήρες όσο και σαν ερμηνείες. Και αληθινά, αν και ακούγεται λίγο πομπώδες, δεν μπορώ παρά να χαρακτηρίσω το PIT AND THE PENDULUM μια αψεγάδιαστη και τέλεια ταινία γοτθικού τρόμου και να έχω τη συνείδηση μου καθαρή.

Εκείνη την εποχή ο Roger Corman κατάφερνε με κάθε του ταινία όχι μόνο να ξεπερνάει τον εαυτό του, αλλά ταυτόχρονα να θέτει και αξεπέραστα στάνταρντς για τη σκηνή και το PIT AND THE PENDULUM κάνει ακριβώς αυτό με τον πιο πειστικό και οπτικά εντυπωσιακό τρόπο. Μαζί με τα HOUSE OF USHER, THE HAUNTED PALACE και πολλά άλλα, είναι μια από τις αθάνατες στιγμές της σκηνής που δύσκολα παλιώνει και ακόμα δυσκολότερα ξεπερνιέται.

 

 

The Absent Minded Professor 1961

 

The Absent Minded Professor 1961

Ο αφηρημένος κύριος καθηγητής

Σκηνοθεσία: Robert Stevenson

Σενάριο: Bill Walsh, Samuel W. Taylor

Είδος: Comedy, FANTASY

Διάρκεια: 01:36

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Fred MacMurray: Professor Ned Brainard

Nancy Olson: Betsy: Carlisle

Keenan Wynn: Alonzo P. Hawk

Tommy Kirk: Biff Hawk

Leon Ames: President Rufus Daggett 

Ο καθηγητής Νεντ Μπρέιναρντ έχει εφεύρει ένα εξαιρετικά ανθεκτικό «ιπτάμενο» πλαστικό, που έχει τη μαγική ιδιότητα να εκτινάσσεται στον αέρα κάθε φορά που έρχεται σε επαφή με το έδαφος. Κανείς, όμως, δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για την εφεύρεση του, παρά ο Αλόνζο Χόουκ, ένας διεφθαρμένος επιχειρηματίας με δόλιους σκοπούς.

 

The Day The Earth Caught Fire 1961

 

The Day The Earth Caught Fire 1961

Όταν η Γη Πήρε Φωτιά

Σκηνοθεσία: Val Guest

Σενάριο: Wolf Mankowitz, Val Guest

Είδος: Drama, FANTASY ΔΕ 60, Horror, Romance, Science Fiction

Διάρκεια: 01:39

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Janet Munro: Jeannie Craig

Leo McKern: Bill Maguire

Edward Judd: Peter Stenning

Michael Goodliffe: 'Jacko' Jackson - Night Editor

Bernard Braden: 'Dave' Davis - News Editor

 

Όταν οι ΗΠΑ και η Ρωσία δοκιμάζουν ταυτόχρονα ατομικές βόμβες, η γη παρεκκλίνει από τον άξονά της και ακολουθεί πορεία σύγκρουσης με τον ήλιο. Καθώς οι θερμοκρασίες σε όλο τον κόσμο αρχίζουν να αυξάνονται, οι Λονδρέζοι αντιμετωπίζουν προκλήσεις χειρότερες από εκείνες κατά τη διάρκεια του κεραυνοβόλου πολέμου στον τον ΙΙ Παγκόσμιο Πόλεμο - ηλιακές κηλίδες, διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, αφύσικες ομίχλες, ηλεκτρικές καταιγίδες και εξασθενημένη παροχή νερού. Η επικείμενη μοίρα είναι πάρα πολύ για ορισμένους, αλλά ο Πήτερ Στένινγκ, ένας αποτυχημένος δημοσιογράφος, αρχίζει να διερευνά μια ενδεχόμενη κρατική κάλυψη...

 

 

Scream Of Fear 1961

 

Scream Of Fear 1961

Μια Κραυγή μες τη Νύχτα

 

Σκηνοθεσία: Seth Holt

Σενάριο: Jimmy Sangster

Είδος: Horror, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 01:21

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Susan Strasberg: Penny Appleby

Ronald Lewis: Robert

Ann Todd: Jane Appleby

Christopher Lee: Dr. Pierre Gerrard

John Serret: Inspector Legrand

 

Μία 20χρονη ανάπηρη κοπέλα στο καροτσάκι της από ατύχημα, φθάνει στη Νίκαια (Γαλλία),για να μείνει με την μητριά της που δεν έχει γνωρίσει ποτέ της και τον πατέρα της. Εκεί μαθαίνει πως εκείνος λείπει σε δουλειές. Όμως την ίδια νύχτα αρχίζει να βλέπει το πτώμα του, σε διάφορα σημεία του σπιτιού. Η κοπέλα φθάνει στα όρια της, ένα βήμα πριν χάσει τα λογικά της ενώ αρχίζει ένα γαϊτανάκι εξελίξεων και αποκαλύψεων που δεν μπορεί κανείς να φανταστεί που θα καταλήξουν..

Πρόκειται για μια απίστευτα καταπληκτική ταινία, άγνωστη δυστυχώς στο ευρύ κοινό, βουτηγμένη στην ίντριγκα, τον φόβο, τον

ψυχισμό, τον τρόμο και τον παραλογισμό. Ακριβώς πάνω στην

συνταγή του μεγάλου Χίτσκοκ, τον οποίον εκεί στη Χάμμερ Φιλμ

πάντοτε είχαν σαν φωτεινό οδηγό. Κι όμως, όπως είπα, παραμένει άγνωστη στον πολύ κόσμο ,παρ' όλο που είναι από τα πιο καλογυρισμέ- ένα φιλμ του είδους. Είναι το φιλμ που οι πρωταγωνιστές του δείχνουν τόσο παθιασμένοι με τους ρόλους τους που ξεπερνούν κάθε στάνταρ επαγγελματικής ευσυνειδησίας!! Είναι γεμάτο αναπάντεχα γεγονότα, απρόβλεπτα γυρίσματα στην υπόθεση που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το ...The End.

Τέτοια ατμοσφαιρικά θρίλερ δεν γυρίζονται πια και είναι

ειλικρινά πολύ κρίμα. Γι' αυτό λέω πως πρέπει να ευλογούμε το Ίντερνετ, διότι χωρίς αυτό, πόσα και πόσα χαμένα διαμάντια δεν θα 'μεναν βυθισμένα στην άβυσσο της άγνοιας του κόσμου...

Έχω υποχρέωση, πριν κλείσω, να μεταφέρω κι εγώ αυτό που

επιμένει να λάβει το κοινό υπ' όψιν του, η εταιρεία παραγωγής.

The End of Summer 1961

The End of Summer 1961

Το Τέλος του Καλοκαιριού

  

Σκηνοθεσία: Yasujiro Ozu

Σενάριο: Kôgo Noda, Yasujiro Ozu

Είδος: Drama, ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗ

Διάρκεια: 01:43

Γλώσσα: Japanese

Παίζουν:

Ganjirô Nakamura: Kohayagawa Manbei

Setsuko Hara: Akiko

Yoko Tsukasa: Noriko / second daughter

Michiyo Aratama: Fumiko / eldest daughter

Keiju Kobayashi: Hisao / Fumiko's husband

 

H ζωή των μελών της οικογένειας Κοχαγιαγκούνα και η προσπάθειά τους να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για τον εαυτό τους αλλά και για το σύνολο της οικογένειάς τους προβάλλεται στο μεταπολεμικό Κιότο μέσα σε ειδυλλιακές τοποθεσίες. Η μικρή επιχείρηση της οικογένειας αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και προκαλεί την ανησυχία της Fumiko (Michiyo Aratama), της παντρεμένης κόρης που βρίσκει απαράδεκτη τη συμπεριφορά του πατέρα της Manbei (Ganjiro Nakamura), ένα καλοστεκούμενο χήρο γεμάτο διάθεση για ζωή και αποφασισμένο να διατηρήσει τον τρόπο ζωής του που τού επιτρέπει μια ανεξαρτησία κινήσεων. Πέρα από τις «ατασθαλίες» του πατέρα την οικογένεια απασχολεί το θέμα της αποκατάστασης των δύο ανύπαντρων αδερφών, της χήρας Akiko (Setsuko Hara) και της νεότερης Noriko (Yoko Tsukasa), οι οποίες καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα σ’αυτό που θέλουν και σ’αυτό που θεωρείται καλύτερο για την οικογένεια.

Για άλλη μια φορά ο Yasujiro Ozu ασχολείται με το αγαπημένο του θέμα, τις οικογενειακές σχέσεις, το χάσμα των γενεών αλλά και το ξεθώριασμα των παραδοσιακών αξιών που αντικαθίσταται από τις αξίες μιας νέας γενιάς καθώς πραγματοποιείται το πέρασμα της Ιαπωνικής κοινωνίας σε ένα πιο δυτικό τρόπο ζωής.

Οι ανθρώπινες σχέσεις ξετυλίγουν το κουβάρι των αντιθέσεων ανάμεσα στο κοινωνικά αποδεκτό, στο καθήκον και στις προσωπικές αδυναμίες και επιθυμίες που προάγουν ηθικά διλήμματα και προκαλούν συγκρούσεις κα εντάσεις, για να αποδυναμωθούν πάλι μπροστά στην αμείλικτη πορεία του χρόνου που συντροφεύει τον κύκλο της ζωής στην ολοκλήρωσή του. Ο Ozu ρίχνει μια στοχαστική ματιά στις μεγάλες στιγμές της ζωής και στο τέλος της, στη αέναη κίνηση που οδηγεί στα γηρατειά και στο θάνατο ενώνοντας τις ανθρώπινες ψυχές –κομμάτια του οικογενειακού του δράματος γύρω από ό,τι αρχικά μπορεί να τους χώρισε ή να τους προβλημάτισε.

Η δημιουργία του γίνεται μια διακριτική παρουσίαση του νέου χωρίς να προκαλεί νοσταλγικές εντάσεις για ένα κόσμο που χάνεται μέσα στην αλλαγή, μάρτυρες της οποίας γίνονται οι ήρωές του, συνηθισμένοι κατά τ’άλλα, αποφασισμένοι όμως να νικήσουν με τη σιωπηρή τους δύναμη τα «πρέπει» και να συναινέσουν με τις αναπόφευκτες αλλαγές.

Παρόλο που ο Ozu κινείται στο ίδιο μοτίβο με τις προηγούμενες δημιουργίες του, από το The end of summer λείπει το έντονο ψυχολογικό στοιχείο. Τουλάχιστον ως προς αυτό το επίπεδο διακρίνεται από μια χαλαρότητα που δεν επιτρέπει εκείνη τη διεισδυτική ματιά στις προσωπικότητες, ούτε όμως τα διλήμματα αναφύονται με την ίδια ένταση. Οι εικόνες του μοιάζουν περισσότερο με φευγαλέες ματιές σ’ένα τρόπο ζωής παρά με μια σε βάθος αναζήτηση της ψυχικής και συναισθηματικής κατάστασης των χαρακτήρων.

Οι ερμηνείες ωστόσο, κυρίως από την Michiyo Aratama και τον Ganjiro Nakamura, η κόρη και ο πατέρας που έρχονται σε σύγκρουση, είναι αποκαλυπτικές με ευαισθησία, ένταση, χιούμορ και συγκίνηση.

Tintin Et Le Mystere De La Toison D'or 1961

Tintin Et Le Mystere De La Toison D'or 1961

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΜΑΛΟΥ ΔΕΡΑΤΟΣ

Σκηνοθεσία: Jean-Jacques Vierne

Σενάριο: André Barret, Rémo Forlani, Hergé

Είδος: Adventure, Comedy, Family, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:38

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Jean-Pierre Talbot: Tintin

Georges Wilson: Capitaine Haddock

Georges Loriot: Professeur Tournesol

Milo: Milou

Charles Vanel: Père Alexandre

 

Θα μπορούσε να έχει δέυτερο τίτλο ο Τεντέν στην Ελλάδα.

Ο φίλος του καπετάνιου Χάντοκ, ο Θεμιστόκλ Παπαρανίκ πέθανε και του κληροδότησε ένα σκάφος, το Χρυσόμαλλο Δέρας. Ο Τεντέν και ο καπετάνιος Χάντοκ ταξιδεύουν στην Κωνσταντινούπολη για να το παραλάβουν. Φτάνοντας όμως βλέπουν ότι είναι ένα άχρηστο πλεούμενο, έτοιμο να βουλιάξει. Ωστόσο, ο Αντόν Καραμπίν (Δημήτρης Μυράτ) τους προσφέρει ένα μεγάλο ποσό για να το αγοράσει. Όταν ο καπετάνιος Χάντοκ αρνείται, αρχίζουν να δέχονται απειλές που δεν μένουν στα λόγια. Ύστερα από περιπλανήσεις σε όλη την Ελλάδα, μαθαίνουν την αλήθεια. Ο Παπαρανίκ και άλλα τέσσερα άτομα είχαν πάει στην Τεταράγκουα, ένα μικρό κράτος στην Αμερική. Αφού κυβέρνησαν λίγο καιρό, έφυγαν με τον χρυσό της τράπεζας...

Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Γαλλία στις 6 Δεκεμβρίου του 1961. Η ταινία γυρίστηκε στην Κωνσταντινούπολη, στον Πειραιά, στην Αθήνα, στα Μετέωρα και στο Λουτράκι.

Στην παραγωγή συμπρωταγωνιστούν και αρκετοί Έλληνες ηθοποιοί όπως: Δημήτρης Μυράτ, Δήμος Σταρένιος και άλλοι, ενώ συμμετέχει και το συγκρότημα παραδοσιακών χορών της Δόρας Στράτου. Η ταινία είναι πολύτιμη για τους συλλέκτες των περιπετειών του Τεντέν γιατί από την ταινία προήλθε και το επεισόδιο του κόμικ, αντίθετα με τις περισσότερες ταινίες του Τεντέν που πρώτα έβγαινε η περιπέτεια σε τεύχος και μετά γίνονταν ταινία. Το τεύχος αυτό κυκλοφόρησε στα γαλλικά, αγγλικά και ισπανικά. Στην ταινία γίνεται αναφορά στην φανταστική βεβαίως εταιρεία του Δημητρίου Μυράτ με την επωνυμία "Karexport", της οποίας το σήμα είναι ένας κροκόδειλος κόκκινος που κοιτάει αριστερά. Αυτό θυμίζει τον κροκόδειλο γνωστής εταιρείας ενδυμάτων (ο κροκόδειλος της γνωστής εταιρείας είναι πράσινος και κοιτάει δεξιά).

Επειδή η εταιρεία του Μυράτ είναι κακόφημη και αυτός υποδύεται τον έμπορο όπλων με όνομα Καραμπίν (λογοπαίγνιο με το όπλο), έψαχναν τότε να βρουν τη σύνδεση ή τυχόν υπονοούμενα που άφηνε η ταινία σχετικά με την γνωστή εταιρεία. Εκείνη την περίοδο μάλιστα, είχαν προκληθεί αντιδράσεις για τα υπονοούμενα που άφηνε.

Το δε ελικόπτερο του Καραμπίν, είναι ένα Sikorsky H-19 της Ελληνικής Βασιλικής (τότε) Αεροπορίας μας. Σε κάποια πλάνα διακρίνονται και τα εθνόσημα.

 

  

Un Taxi Pour Tobrouk 1961

Un Taxi Pour Tobrouk 1961

Ένα ταξί για το Τομπρούκ

Σκηνοθεσία: Denys de La Patellière

Σενάριο: Michel Audiard, René Havard, Denys de La Patellière

Είδος: Drama, History, War, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:28

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Hardy Kruger: Le capitaine Ludwig von Stegel

Lino Ventura: le brigadier Theo Dumas

Maurice Biraud: François Gensac

Charles Aznavour: Samuel Goldmann

 Οι περιπέτειες 4 Γάλλων στρατιωτών (Lino Ventura, Charles Aznavour, Maurice Biraud, German Cobos) και ενός Γερμανού αιχμαλώτου τους (Hardy Kruger), να φτάσουν στις συμμαχικές γραμμές. Οι κωμικές σκηνές εναλλάσσονται με τις δραματικές, η αγωνία με την δράση, η ζωή με τον θάνατο...

  

ojimbo 1961

Yojimbo 1961

Γιοζίμπο

  

Σκηνοθεσία: Akira Kurosawa

Σενάριο: Akira Kurosawa, Ryuzo Kikushima

Είδος: Action, Drama, Kurosawa

Διάρκεια: 01:50

Γλώσσα: Ιαπωνικά

Παίζουν:

Toshirô Mifune: Sanjuro Kuwabatake

Tatsuya Nakadai: Unosuke - Gunfighter

Yoko Tsukasa: Nui

Isuzu Yamada: Orin

Daisuke Katô: Inokichi - Ushitora's Rotund Brother

 

Το Yojimbo (που σημαίνει σωματοφύλακας στα Ιαπωνικά), η ταινία που στάθηκε έμπνευση δημιουργίας του «Για μια Χούφτα Δολλάρια» του Σέρτζιο Λεόνε, αποτελεί μια προσπάθεια απεικόνισης της βίας, της διαφθοράς και της εξαθλίωσης που επικρατούσε στην Ιαπωνία στις αρχές του 1860. Ο Ακίρα Κουροσάβα με μια σατυρική διάθεση ρίχνει φως σε ένα κομμάτι της Ιαπωνικής ιστορίας συνδυάζοντας όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία ενός western.

Υπόθεση

Η πτώση της Ιαπωνικής δυναστείας των Σογκουνάτε έχει οδηγήσει τους σαμουράι στην ανεργία. Ο Σανγκούρο είναι ένας από αυτούς. Απεριποίητος και άνεργος είναι ένας τυχοδιώκτης πολεμιστής που γυρίζει από πόλη σε πόλη προσπαθώντας να επιβιώσει! Η περιπλάνησή του τον οδηγεί σε ένα απομονωμένο χωριό, οι κάτοικοι του οποίου ζουν κάτω από το καθεστώς βίας και τρόμου που οι δύο πιο ισχυρές οικογένειες έχουν επιβάλει. Οι αδύναμοι χωρικοί γίνονται καθημερινά αντικείμενο εκμετάλλευσης των δύο θανάσιμων εχθρών. Ο Σανγκούρο μόλις πληροφορείται την κατάσταση που επικρατεί προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια και των δύο αρχηγών κάνοντας επίδειξη των ικανοτήτων του στο σπαθί. Αφού πετύχει τον εντυπωσιασμό τους εκμεταλλεύεται την ένταση ανάμεσά στις δύο συμμορίες για προσωπικό του όφελος οξύνοντας ακόμα περισσότερο τα πνεύματα με σκοπό να τους οδηγήσει στην αλληλοεξόντωση. Τα πράγματα όμως ξεφεύγουν από τον έλεγχό του όταν ο Ουνοζούκι, αδερφός του Ουζιτόρα, εμφανίζεται στο χωριό με ένα ρεβόλβερ...

Madame Sans-Gene 1961

 Madame Sans-Gene 1961

Η ΚΥΡΙΑ ΔΕ ΜΕ ΜΕΛΛΕΙ

 

Σκηνοθεσία: Christian-Jaque

Σενάριο: Christian-Jaque, Ennio De Concini, José Luís DIBILDOS,

Jean Ferry, Rafael García Serrano

Είδος: Comedy, Drama, Romance, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:38

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Sophia Loren: Catherine Hubscher / dite Madame Sans-Gêne

Robert Hossein: Le sergent François-Joseph Lefebvre

Renaud Mary: Fouché

Gianrico Tedeschi: Roquet

Enrique Ávila: Le sergent Fricasse

Οι έρωτες μιας πλύστρας με έναν στρατηγό του Ναπολέοντα

Η Madame Sans-Gêne είναι συμπαραγωγή ταινιών Ισπανίας-Ιταλίας-Γαλλίας του 1961, γυρίστηκε στο Eastmancolor και Technirama και διανεμήθηκε στις ΗΠΑ από την Embassy Pictures. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Christian-Jaque και προσαρμόστηκε από το έργο του 1893 από τους Victorien Sardou και Émile Moreau.

Whistle Down The Wind 1961

Whistle Down The Wind 1961

Έξι μάτια είδαν τον δολοφόνο

Σκηνοθεσία: Bryan Forbes

Σενάριο: Mary Hayley Bell, Keith Waterhouse, Willis Hall

Είδος: Crime, Drama, Family, Hayley Mills

Διάρκεια: 01:39

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Bernard Lee: Bostock

Alan Bates: Arthur Alan Blakey - The Man

Norman Bird: Eddie

Diane Clare: Sunday School Teacher

Patricia Heneghan: Salvation Army Girl

 

Ο... "Χριστός" σταμάτησε στον αχυρώνα !!! Ένας πληγωμένος δραπέτης (ο υπέροχος Άλαν Μπέητς) βρίσκει καταφύγιο σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα, όπου τρία μικρά παιδιά (με επικεφαλής την Χέιλυ Μιλς) νομίζουν πως πρόκειται για τον Ιησού στη ..."Δεύτερη Επίσκεψή" του στη Γη. Τα παιδιά προσπαθούν να κρατήσουν μυστική την παρουσία του απ' τους μεγάλους, καθώς φοβούνται πως οι τελευταίοι θα τον... προδώσουν για δεύτερη φορά ("πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα"). Το υγρό, καταθλιπτικό και λασπωμένο Λάνκασαϊρ θα γεμίσει κασκέτα, κοντά παντελονάκια και φουστανάκια από ένα τσούρμο παιδιών που θα θελήσουν να δουν από κοντά τον ..."Ενσαρκωμένο". Φυσικά, ανάμεσά τους θα υπάρξει και πάλι ο... Άπιστος Θωμάς, αλλά κι ένας νέος ...Ιούδας (άσχετα που ετούτη τη φορά θα τον προδώσει από καθαρή παιδική αφέλεια και όχι για τριάντα αργύρια). Στην τελευταία σεκάνς, ο Μπέητς στέκεται στην κορυφή ενός λόφου (που θυμίζει Γολγοθά) με τα χέρια απλωμένα σαν τον Εσταυρωμένο, την ώρα που ο αστυνομικός επιθεωρητής (ως νέος Ρωμαίος εκατόνταρχος) τον χλευάζει ανακαλύπτοντας στις τσέπες του μια εικόνα του Χριστού που του έχουν δώσει τα παιδιά : "Θα χρειαστείς κάτι πολύ περισσότερο απ' αυτό... για να σε σώσει", του ψιθυρίζει καγχάζοντας. Συμβολικό, βαθιά συγκινητικό... και με ένα πλήθος αθώα μάτια να σε κοιτάνε καθ' όλη τη διάρκειά του!

 

  

Viridiana 1961

Viridiana 1961

Βιριδιάνα

  

Σκηνοθεσία: Luis Bunuel

Σενάριο: Julio Alejandro, Luis Bunuel, Benito PÉREZ GALDÓS

Είδος: Drama, Luis Bunuel

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Ισπανικά

Παίζουν:

Silvia Pinal: Viridiana

Francisco Rabal: Jorge

Fernando Rey: Don Jaime

José Calvo: Don Amalio

Margarita Lozano: Ramona

 

Ο Luis Bunuel υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια του παγκόσμιου κινηματογράφου. Το σινεμά του χαρακτηρίστηκε ως αναρχικό, και διακατέχεται από ένα πνεύμα αμφισβήτησης προς τους θεσμούς και τα λοιπά κοινωνικά επινοήματα της εποχής του. Το όνομα του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το σουρεαλισμό. Αν επιθυμούμε να δούμε το σουρεαλισμό ως κίνημα, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχός του. Αν και κατά τη γνώμη του γράφοντος, ο σουρεαλισμός αποτελεί κάτι ευρύτερο από ένα κίνημα ή ένα ρεύμα. Ο σουρεαλισμός για τον Luis Bunuel δεν είναι μια αισθητική επιλογή, αλλά μια αναγκαιότητα που υπαγορεύεται από τη φύση του έργου του. Δηλαδή, την ανάγκη να περιγράψει την πραγματικότητα με την ακρίβεια του εξωπραγματικού: απαλλαγμένη από το κοινότυπο.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Luis Bunuel υπήρξε γόνος της φιλοσοφίας του Νίτσε, η οποία στέκεται ενάντια στους κοινωνικούς θεσμούς που στρεβλώνουν την ανθρώπινη νόηση, μεταξύ άλλων και της χριστιανικής ηθικής. Η Viridiana είναι η κατ`εξοχήν ταινία εναντίωσης στη χριστιανική ηθική της περιόδου του Καθολικισμού. Δεν είναι ένα εμπαθή δοκίμιο αθεΐας, αλλά η καταγραφή της παραδοξότητας με την οποία χειρίζεται η θρησκεία, σε εγκόσμιο επίπεδο, τις έννοιες αιτίου-αποτελέσματος, επιφέροντας και την ανάλογη πνευματική στρέβλωση στο ποίμνιο. Σε ένα απλουστευτικό παράδειγμα, η εκκλησία υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος εκφυλίζεται από τις αμαρτίες του. Στην αντίπερα όχθη, ο Bunuel και ο Νίτσε (μπορείτε να δείτε χαρακτηριστικά το Λυκόφως Των Ειδώλων) υποστηρίζουν πως ο άνθρωπος δύναται να διαπράξει "αμαρτίες" όταν έχει εκφυλιστεί. Βέβαια τόσο ο Bunuel, όσο και ο Νίτσε, αποφεύγουν να χρησιμοποιούν έντονα χρωματισμένες λέξεις όπως αυτή της αμαρτίας. Και αυτό διότι τίθενται ενάντια στις συγκεκριμένες πεποιθήσεις και αντιλήψεις βάσει των οποίων κρίνουμε αυθαίρετα τα φαινόμενα, καθώς θεωρούν τον άνθρωπο αναπόσπαστο και αναγκαίο τμήμα του σύμπαντος, και φρονούν πως καμία δύναμη δε μπορεί να κρίνει, να φυλλομετρήσει και να δικάσει αυτό το σύμπαν.

Προτού όμως επιστρέψουμε στο εννοιολογικό υπόβαθρο της ταινίας, ας πούμε δυο λόγια για την υπόθεση. Το αγγελικό όνομα του τίτλου αντιστοιχεί σε κάποια μοναχή (Silvia Pinal). Όταν θα επισκεφτεί το θείο της, ένα αναπάντεχο συμβάν της απαγορεύει συνειδησιακά, να επιστρέψει στον οίκο του θεού. Ωστόσο, ακολουθεί την έτερη οδό των αγαθοεργιών για να δοξάσει τον Κύριο και να εκφράσει την πίστη της. Προς έκπληξή της όμως, οι άποροι που στεγάζει, φέρονται καταχρηστικά στη γενναιοδωρία της, κλονίζοντας έτσι την πίστη της.

Ο Bunuel στη φιλμογραφία του έχει υπονομεύσει τη μπουρζουαζία, την πορνεία, τον μοναχισμό, τους άπορους, το προλεταριάτο, την αριστοκρατία καθώς και άλλες πτυχές του εγκόσμιου βίου. Ωστόσο, δε στρέφεται ποτέ κατά των ηρώων του. Αρνείται να τους κρίνει ατομικά. Δεν ευθύνονται αυτοί για τα κοινωνικά επινοήματα που στρεβλώνουν την ανθρωπότητα. Είναι απλά τα αποτελέσματα της στρέβλωσης που επιφέρουν τα κοινωνικά επινοήματα πάνω τους. Όπως προείπαμε, ο Bunuel αποφεύγει να χρωματίσει τα αποτελέσματα, τους χαρακτήρες του δηλαδή. Τους παραθέτει, ως αποτελέσματα, με σκοπό να ακολουθήσουμε στοχαστικά τα βαθύτερα αίτια που τους μορφώνουν και που τους καθοδηγούν.

Το ίδιο συμβαίνει και στην εν λόγω ταινία, η οποία είναι μάλλον μία από τις χαρακτηριστικές ταινίες του μεγάλου δημιουργού. Κατά τη χριστιανική ηθική η πρωταγωνίστρια Viridiana είναι ενάρετη, διότι προβαίνει σε αγαθοεργίες. Κατά τον Bunuel δεν ισχύει αυτό. Αρνείται να κρίνει φτηνά την ηρωίδα, και τον κάθε ήρωα. Κατά τον Bunuel η Viridiana προβαίνει σε αγαθοεργίες επειδή είναι θρήσκα. Οι πράξεις της δηλαδή είναι το αποτέλεσμα της επίδρασης του αιτίου της πίστης. Αντίστοιχα, κατά τη χριστιανική ηθική οι άποροι θα χαρακτηρίζονταν ως άξεστοι και αχάριστοι, αφού καταχρώνται την ευσπλαχνία των άλλων. Κατά τον Bunuel όμως, οι άνευ τρόπων πράξεις των άπορων είναι πέρα για πέρα φυσικές, και υπαγορεύονται από την μακροήμερη συγκατοίκησή τους με τη βιωμένη καταπίεση και την εξαθλιωμένη ζωή των δρόμων. Ομοίως και με τον θείο. Για τη χριστιανική ηθική ο θείος είναι ένας άξεστος αιμομίκτης. Για τον Bunuel οι πράξεις του θείου είναι απλά το αποτέλεσμα που προκαλεί πάνω του η επίδραση του χρόνιου μοναχικού βίου. Και ούτω καθεξής. Ιδού λοιπόν το παράδοξο στη νοητική χρήση της αντεστραμμένης σχέσης αιτίου-αιτιατού που παρουσιάζει στοχαστικά ο Bunuel.

Ασφαλώς και η ταινία του Bunuel ασκεί δριμεία κριτική στην κληρική πραγματικότητα. Άλλωστε μέσα στην ταινία θα παρατηρήσουμε πολυάριθμους βανδαλισμούς εις βάρος χριστιανικών συμβόλων-σημαιών, όπως είναι το ακάνθινο στεφάνι ή ο σταυρός. Ώσπου φτάνουμε στο αποκορύφωμα της χλεύης, με το κάτι σαν "Μυστικός Δείπνος", υπό την ηχητική υπόκρουση του «Αλληλούια», η οποία κλόνισε μάλιστα τους θρησκευτικούς κύκλους, όπου και αν προβλήθηκε η ταινία. Είναι σαφής η πρόθεση του Bunuel να κατακρημνίσει το χριστιανικό οικοδόμημα από το συνειδητό των θεατών, επικαλούμενος τα όσα προαναφέρθηκαν.

Υπό αυτό το πρίσμα, στο εκπληκτικό φινάλε, η πρωταγωνίστρια Viridiana ματαιώνεται, και μαζί της ματαιώνεται η "ιδέα" της πίστης. Ωστόσο, αντί η Viridiana να απελευθερωθεί απ`το κοινωνικό επινόημα της θρησκείας, στρέφεται προς ένα άλλο επινόημα. Αυτό της μπουρζουαζίας και της αριστοκρατίας, καθώς η χαρτοπαιξία αποτελεί δυνητικό αρωγό της κοινωνικοποίησής της. Και ο δαιμόνιος Bunuel, έναν χρόνο αργότερα, με τον εξίσου εκπληκτικό "Εξολοθρευτή Άγγελο" και με την ίδια πρωταγωνίστρια (Silvia Pinal), θα ασκήσει ακόμα μια αιχμηρή κριτική, αυτή τη φορά προς την αριστοκρατία. Εκκινώντας δηλαδή, απ` το σημείο που κλείνει η Viridiana.

One-Eyed Jacks 1961

One-Eyed Jacks 1961

Η εκδίκηση είναι δική μου

Σκηνοθεσία: Marlon Brando

Σενάριο: Guy Trosper, Calder Willingham, Charles Neider,

Sam Peckinpah, Rod Serling

Είδος: WESTERN

Διάρκεια: 02:21

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Marlon Brando: Rio

Karl Malden: Sheriff Dad Longworth

Katy Jurado: Maria Longworth

Ben Johnson           : Bob Amory

Slim Pickens: Deputy Lon Dedrick

 

Μάρλον Μπράντο και Καρλ Μάλντεν συνεργάζονται για τρίτη φορά, σ'αυτό το επικών διαστάσεων γουέστερν που σκηνοθέτησε ο πρώτος. Είναι η πρώτη και τελευταία φορά που ο μεγάλος αυτός ηθοποιός ανέλαβε σκηνοθετικά καθήκοντα. Κι αυτό συνέβη επειδή αντικατέστησε τον Stanley Kubrick λίγο πριν αρχίσουν τα γυρίσματα. Ο ελληνικός τίτλος Η εκδίκηση είναι δική μου συνοψίζει καλύτερα την βασική υπόθεση της ταινίας. Ο Μπράντο ως νεαρός κακοποιός αποδρά από τη μεξικάνικη φυλακή όπου βρισκόταν 5 χρόνια μέσα, επειδή τον πρόδωσε ο φίλος του και τον παράτησε ολόμοναχο να αντιμετωπίσει τις μεξικανικές αρχές μετά από μια ληστεία. Σκοπός της ζωής του πλέον είναι να αναζητήσει τον (πρώην) φίλο του και να τον σκοτώσει. Θα μπει στη συμμορία του Ben Johnson, ο οποίος γνωρίζει ότι ο Malden βρίσκεται στην Καλιφόρνια εκτελώντας χρέη σερίφη!

Πολλά και διάφορα συμβαίνουν μέσα στα 140 λεπτά της ταινίας που ξεφεύγει από τα στενά όρια του είδους και καταλήγει να είναι μια ασυμβίβαστη δραματική ταινία χαρακτήρων, με χαλαρούς ρυθμούς, εντελώς έξω από τα συνηθισμένα για το 1961 που κυκλοφόρησε. Το αρχικό σενάριο γράφτηκε από τον Sam Peckinpah, αλλά το όνομά του δεν γράφτηκε πουθενά. Το αρνητικό στοιχείο της πολύ καλής ταινίας πάντως εντοπίζεται στην άνευρη ερμηνεία της νεαρής Pina Pellicer, η οποία επιλέχθηκε ως η μεξικάνα Audrey Hepburn, χωρίς όμως το ερμηνευτικό βάθος της τελευταίας, που ήταν απαραίτητο για να τα βγάλει πέρα με τέτοιους ηθοποιούς.

  

West Side Story 1961

West Side Story 1961

Σκηνοθεσία: Jerome Robbins

Σενάριο: Ernest Lehman, Arthur Laurents,

Jerome Robbins, William Shakespeare

Είδος: Drama, MUSICAL, Romance

Διάρκεια: 02:32

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Natalie Wood: Maria

Richard Beymer: Tony

Russ Tamblyn: Riff

Rita Moreno: Anita

George Chakiris: Bernardo

 

Ρωμαίος και Ιουλιέτα στη Νέα Υόρκη: Δυο αντίπαλες συμμορίες, οι Jets και οι Sharks, διεκδικούν την αναγνώριση. Το δράμα ξεσπά όταν ο πρώην αρχηγός των Jets ερωτεύεται την αδελφή του αρχηγού των Sharks.

Ο θρίαμβος του West Side Story στην 34η απονομή των βραβείων ήταν αναμενόμενος, αφού δεν αντιμετώπιζε σοβαρό ανταγωνισμό από κανένα από τα φιλμ που διαγωνίζονταν στις βασικές κατηγορίες («Φάνι», «Τα Κανόνια του Ναβαρόνε» «Η Δίκη της Νυρεμβέργης», The Hustler), ενώ η από πολλούς θεωρούμενη ως πραγματικά καλύτερη ταινία της χρονιάς, το «Πυρετός στο Αίμα» του Ελία Καζάν, με τους Ουόρεν Μπίτι και Νάταλι Γουντ, δεν ήταν υποψήφια.

Το δραματικό μιούζικαλ με την κλασική πλέον μουσική κέρδισε συνολικά δέκα αγαλματίδια από τα έντεκα που διεκδικούσε και αποτελεί έως σήμερα την πιο πολυβραβευμένη με Όσκαρ ταινία, μετά το «Μπεν Χουρ» και τον «Τιτανικό». Το West Side Story αποτελεί τη κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μιούζικαλ που παιζόταν με επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ από το 1957.

Ο Τζορτζ Τσακίρις εντυπωσίασε για τις χορευτικές του ικανότητες

Η ιστορία, βασισμένη στο έργο του Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», εκτυλίσσεται στη Νέα Υόρκη, με τους δύο ήρωες να προέρχονται από δύο αντίπαλες συμμορίες λευκών Αμερικανών και Πορτορικανών. Η ταινία είχε δύο σκηνοθέτες, τον Ρόμπερτ Ουάιζ, που είχε στήσει και τη θεατρική παράσταση, και τον Τζερόμ Ρόμπινς, ο οποίος ανέλαβε τη σκηνοθεσία των ηθοποιών, αφήνοντας στο συνάδελφό του την επίβλεψη των χορευτικών σκηνών, όταν οι εταιρείες παραγωγής κατάλαβαν ότι ο περφεξιονισμός του Ουάιζ θα εκτόξευε στα ύψη τον προϋπολογισμό της ταινίας.

Όταν η κοινή τους προσπάθεια τους απέφερε βαρύτιμο αγαλματάκι, έγιναν το πρώτο σκηνοθετικό δίδυμο που βραβευόταν από την Ακαδημία. Η ταινία κέρδισε και τους δύο β' ρόλους: η παθιασμένη ερμηνεία της πολυσχιδούς καλλιτέχνιδας Ρίτα Μορένο ήταν κατά κοινή ομολογία η καλύτερη στην ταινία, σε σημείο που παρέσυρε την Ακαδημία να βραβεύσει και το ταίρι της στην ταινία, τον Ελληνοαμερικανό Τζορτζ Τσακίρις.

  

Splendor In The Grass 1961

 Splendor In The Grass 1961

Πυρετός στο Αίμα

Σκηνοθεσία: Elia Kazan

Σενάριο: William Inge

Είδος: Drama, Elia Kazan, Romance

Διάρκεια: 02:04

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Natalie Wood: Wilma Dean Loomis

Pat Hingle: Ace Stamper

Audrey Christie: Mrs. Loomis

Barbara Loden: Ginny Stamper

Zohra Lampert: Angelina

Warren Beatty: Bud Stamper

 

Η ιστορία πραγματεύεται τον καταστροφικό έρωτα δύο εφήβων που οι οικονομικές διαφορές των οικογενειών τους και οι συμβάσεις και η υποκρισία της κοινωνίας δεν του επιτρέπουν να ανθίσει. Ο Bud Stamper και η Deanie Loomis ζούνε στο αγροτικό Kansas στο τέλος της δεκαετίας του 20. Όπως κάθε έφηβος έτσι και αυτοί τοποθετούν τον έρωτά τους στο κέντρο της ύπαρξής τους και του ενδιαφέροντός τους. Η οικογένεια της Deannie, ασθενής οικονομικά, καλοβλέπει έναν ενδεχόμενο γάμο των δυο παιδιών, όμως ο πατέρας του Bud πετρελαιοπαραγωγός της περιοχής, έχει άλλα σχέδια για τον γιο του τα οποία επιμένει να πραγματοποιηθούν χωρίς να έχει μπει ποτέ στον κόπο να τα συζητήσει με τον άμεσα ενδιαφερόμενο. Τα παιδιά λυγίζουν από το βάρος των «πρέπει» και «δεν πρέπει» που αφορούν την σεξουαλική τους συμπεριφορά και από το βάρος των προσδοκιών των γονιών τους. Όλα αποφασίζονται για το μέλλον τους ερήμην τους!

Ο Καζάν γεμίζει αύτη την λίγο ξεπερασμένη ψυχολογική και ηθογραφική δραματική ταινία με βαθύ συναισθηματισμό μιλώντας για τις προσδοκίες των γονέων που παγιδεύουν τα παιδιά (κυρίως ως προς την έμφαση στον υλικό πλούτο), το χάσμα των γενεών, την υποκρισίας, τις κλειστές κοινωνίες (με το κουτσομπολιό, το στιγματισμό της γυναίκας κλπ.) και βέβαια τις εμμονές του σκηνοθέτη πάνω στην σεξουαλική καταπίεση. Εξαιρετική η κατανόηση της ψυχοσύνθεσης των ηρώων αν και γίνεται με μια παλιομοδίτικη προσκόλληση στην υπέρ-ψυχολόγηση των χαρακτήρων (και αυτό χωρίς το touch του Χίτσκοκ). Ενδιαφέρουσα επίσης στην ταινία η σύνδεση του στόρι με την εποχή αλλά και η εκπληκτική ερμηνεία της Νάταλι Γουντ στο ρόλο ενός ευαίσθητου συναισθηματικά και ψυχικά πλασματος.

Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου, (Γουιλιαμ Ίνγκ). Ενώ η ταινία αποτέλεσε το ντεμπούτο του Warren Beatty στο σινεμά.