The Most Dangerous Game (1932)

The Most Dangerous Game (1932)

ΤΟ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΘΗΡΑΜΑ

Σκηνοθεσία: Irving PichelErnest, B. Schoedsack

Σενάριο: James Ashmore Creelman, Richard Connell

Είδος: Σκηνοθεσία: Irving PichelErnest, B. Schoedsack

Σενάριο: James Ashmore Creelman, Richard Connell

Είδος: Action, Adventure, Horror

Διάρκεια: 1h 3m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Joel McCrea: Bob

Fay Wray: Eve

Robert Armstrong: Martin

Leslie Banks: Count Zaroff

Noble Johnson: Ivan

Steve Clemente: Tartar

William B. Davidson: Captain

      Από το ομώνυμο διηγηματάκι του Richard Connell που διαβάσαμε στις ιστορίες μυστηρίου «Οι μάγοι της ανατριχίλας» (επιλεγμένα από τον Χίτσκοκ και το βρίσκεται στις εκδόσεις Λιβάνη) και αποδόθηκε στα ελληνικά ως Το πιο επικίνδυνο θήραμα προέρχεται η ιστορία της ταινίας The Most Dangerous Game του 1932, την οποία σε γενικές γραμμές θα χαρακτηρίζαμε ως εξωτική περιπέτεια. Βρισκόμαστε εξάλλου στην εποχή του Tarzan και του King Kong. Και πώς να μην είναι εξωτική αφού η παραγωγή της ταινίας έγινε παράλληλα με τα γυρίσματα του King Kong· ο παραγωγός/σκηνοθέτης του Kong, Merian Cooper, αναλαμβάνει εδώ χρέη παραγωγού και αφήνει τη σκηνοθεσία στον έτερο σκηνοθέτη, Ernest Schoedsack. Καθώς ετοιμάζονται τα ειδικά εφέ του Kong και υπάρχει λίγος διαθέσιμος χρόνος, γυρίζεται το Παιχνίδι τη νύχτα. Τώρα αν σας φαίνονται κάποια πράματα ίδια, όπως το ναυάγιο σε άγνωστο νησί, το κυνηγητό στη ζούγκλα, κ.λ.π., δεν έχει και πολύ σημασία. Η ταινία έχει κάποιο ενδιαφέρον αλλά φαντάζει σήμερα αρκετά απλοϊκή· γραφικοί χαρακτήρες, υπερβολικό παίξιμο, ταχύτατη εξέλιξη της ιστορίας για να τελειώσουν όλα σε μία ωρίτσα!

Γράφει η Κατερίνα Κοφινά

    Τώρα θα μου πείτε αυτή την ταινία που την ξέθαψες; Εδώ σε θέλω, γιατί πραγματικά την ξέθαψα, αν αναλογιστεί κανείς πως είναι παραγωγής του 1932. Και όμως αγαπητοί μου αναγνώστες. Την είδα πρόσφατα (στην Ελλάδα δεν έχει προβληθεί) και θα σας πω το εξής. Είναι τέτοια η εικόνα και η φωτογραφία της που εγώ προσωπικά νόμιζα πως είχε γυριστεί μέσα στην δεκαετία του 2000. Με πιστεύεται η όχι, κάντε μια βουτιά στον υπολογιστή σας και θα με θυμηθείτε.

    Βασισμένη σε ένα διήγημα του Ρίτσαρντ  Κόνελ, το φιλμ έχει σαν ήρωα του τον διάσημο κυνηγό Μπόμπ Ράινσφορντ που ναυαγεί σε ένα τροπικό νησί.

    Εκεί ψάχνοντας για κατάλυμα βρίσκει έναν πύργο και όταν φτάνει εκεί τον υποδέχεται ένας μυστηριώδης κόμης ο Ζάροφ. Ο Ζάροφ μεγάλος κυνηγός και ο ίδιος γνωρίζει τον Μπόμπ   σε δυο άλλους ναυαγούς  που βρίσκονται στον πύργο του. Την Ιβ  Τράουμπριτζ και τον αδερφό της τον Μάρτιν. Το ίδιο βράδυ ο Μάρτιν εξαφανίζεται και ο Μπόμπ με την Ιβ ανακαλύπτουν σε μια αίθουσα με τρόπαια, ανθρώπινα κεφάλια. Καταλαβαίνουν πως ο Ζάροφ χρησιμοποιεί τους ναυαγούς που ξεβράζονται στο νησί του (τα ναυάγια τα προκαλεί ο ίδιος. Έχει βάλει φάρο πάνω σε ξέρες), σαν ανθρώπινα θηράματα. Ο Ζάροφ αμέσως προτείνει στον Μπόμπ να πάρει μέρος στο επόμενο πιο «επικίνδυνο παιχνίδι». Εκείνος αρνείται, αλλά ο κόμης τον αναγκάζει βάζοντας την Ιβ να είναι το λάφυρο. Μέσα στην πυκνή ζούγκλα του νησιού ο Μπόμπ μαζί με την Ιβ τρέχει, για να αποφύγει τον Ζάροφ που τον κυνηγά με τα λαγωνικά του. Κάποια στιγμή ο Μπόμπ πέφτει σε έναν καταρράκτη, μετά από μια πάλη με τα σκυλιά του κόμη. Εκείνος νομίζοντας πως ο Μπόμπ έχει χαθεί επιστρέφει στον πύργο με την Ιβ. Ο Μπόμπ όμως σώζεται  και επιστρέφει πίσω. Στην πάλη που ακολουθεί με τον Ζάροφ τον τραυματίζει με ένα από τα βέλη του. Διαφεύγει με την Ιβ  παίρνοντας την άκατο του κόμη. Εκείνος θανάσιμα πληγωμένος παίρνει το τόξο του και τους σημαδεύει από ένα παράθυρο. Όμως πεθαίνει πέφτοντας στην αυλή που βρίσκονται τα λαγωνικά του. Η ερμηνεία του  ηθοποιού Λέσλι Μπάνκς σαν κόμης Ζάροφ  είναι πραγματικά εντυπωσιακή και αξεπέραστη. Είναι μια σαδιστική μορφή, από τις πιο κορυφαίες που μας έχει δώσει ο κινηματογράφος.

     Ένας κόμης που ζει σε ένα σκοτεινό πύργο,  παρέα με τους υπηρέτες του (Τάταροι στην καταγωγή),  είναι άψογα ντυμένος στα μαύρα, καπνίζει μακριά τσιγάρα και έχει μια μεγάλη ουλή στο πρόσωπο. Το πάθος του για το κυνήγι τον οδήγησε στα ανθρώπινα θηράματα, με σκοπό να εξασφαλίσει την απόλυτη ευχαρίστηση. Ο άνθρωπος μπορούσε να χρησιμοποιήσει την λογική του για να ξεφύγει. Έτσι το κυνήγι για  τον Ζάροφ αποκτούσε συναρπαστική εμπειρία. Η ταινία έχει συντελεστές τους ίδιους ηθοποιούς, τον ίδιο σκηνοθέτη και παραγωγό,  το ίδιο ντεκόρ, και την ίδια εταιρία παραγωγής με αυτή του Κίνγκ Κόνγκ. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Έρνεστ Μπόμοντ  Σέντσακ και την παραγωγή έκανε ο Μέριαν Κούπερ. Οι πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι με αυτούς του Κίνγκ Κόνγκ, η Φέι Ρέι και ο Ρόμπερτ Άρμστρονγκ (Μάρτιν). Το ντεκόρ της ζούγκλας  είναι πραγματικά εφιαλτικό, γεμάτο από επικίνδυνες γωνίες και γκρεμούς. Η απόμακρη  γεμάτη διαστροφή φιγούρα του κόμη διαποτίζει όλα τα πλάνα  αυτής της χαρισματικής ταινίας που είναι γεμάτη από ερωτισμό. Η πιο ωραία σκηνή της ταινίας σύμφωνα με την δική μου άποψη, είναι αυτή που ο Μπόμπ φτάνει για πρώτη φορά στον πύργο. Χτυπά το πόμολο της πόρτας που αναπαριστά ένα πληγωμένο θηρίο, που κρατά στα χέρια του μια γυναίκα, που φαίνεται να έχει χάσει της αισθήσεις της.

     Θαυμάσιες σκηνές, υπέροχες ερμηνείες και η διαβολική μορφή του Ζάροφ  να στοιχειώνει τους ήρωες, αλλά και εμάς τους θεατές, κάνει το «Πιο επικίνδυνο παιχνίδι» ταινία που παραμένει ζωντανή μέσα στα χρόνια. Φρέσκια και δροσερή, σαν να έχει γυριστεί σε αυτά τα ψεύτικα, χωρίς ίχνος φαντασίας χρόνια που διανύουμε. Με ασπρόμαυρα πλάνα, ομίχλη, υγρασία, κυνηγητό στην επικίνδυνη ζούγκλα. Απλά ντεκόρ και για τις μέρες μας ξεπερασμένα και φτηνά. Αν ποτέ την δείτε μη γελάσετε με τα σχεδόν ανύπαρκτα εφέ της. Απλά κλείστε τα μάτια σας και δείτε κάτω από την επιφάνεια της. Εκεί θα ανακαλύψετε αναφορές στον έρωτα και την γυναίκα, σαδισμό, και σεξουαλική διαστροφή. Γιατί οι ταινίες δεν πρέπει να βλέπονται απλά σαν ταινίες. Καλό σας ΚΥΝΗΓΙ.