Mystery of the Wax Museum (1933)

Mystery of the Wax Museum (1933)

ΚΕΡΕΝΙΕΣ ΜΑΣΚΕΣ

Σκηνοθεσία: Michael Curtiz

Παίζουν: Lionel Atwill ως Ivan Igor

Fay Wray ως Charlotte Duncan

Glenda Farrell ως Florence Dempsey

Όταν αγόρασα την κασετίνα του DVD «ΚΕΡΕΝΙΕΣ ΜΑΣΚΕΣ» του 1953, διαπίστωσα ότι μέσα περιεχόταν μία ακόμα ταινία με τον τίτλο: «Mystery of the Wax Museum» του 1933, χωρίς Ελληνικούς υπότιτλους. Από περιέργεια έφτιαξα τους Ελληνικούς υπότιτλους και ψάχνοντας το θέμα έμαθα ότι αυτή ήταν η αρχική ταινία, remake της οποίας ήταν αυτή του 1953. Αυτή του 1953 υπερτερούσε αυτής του 1933 κυρίως στο ότι ήταν υπό μορφή 3D! Ναι, καλά διαβάσατε. Το 3D έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του τότε. Πολλές συζητήσεις ανέκδοτα επευφημίες αλλά και διαμαρτυρίες άκουσα σαν πιτσιρικάς από ανθρώπους που είδαν την ταινία αυτή. Πολλοί την εκθείαζαν, λέγοντας πως είχαν την αίσθηση ότι οι ηθοποιοί θα πηδήξουν από την σκηνή και θα τους κυνηγήσουν! Πολλοί όμως υποστήριζαν ότι το όλο θέμα ήταν απάτη και δεν είδαν τίποτε το στερεοσκοπικό!

Να τι συνέβαινε. Η τεχνική 3D της εποχής βασιζόταν στο φαινόμενο που όταν φοράει κάποιος γυαλιά που ο ένας φακός θα είναι κόκκινος και ο άλλος πράσινος, το δε κάδρο είναι κατάλληλα προσαρμοσμένο, τότε βλέπει την εικόνα στερεοσκοπική, όπως κάτι τσίχλες που αγοράζαμε μικροί, που στο φάκελό τους περιείχαν χάρτινα κόκκινο-πράσινα γυαλιά και μια εικόνα από της περιπέτειες του Ταρζάν που ήταν ζωγραφισμένη με κόκκινα και πράσινα χρώματα. Αν κοίταζες την εικόνα αυτή χωρίς τα ειδικά γυαλιά, έβλεπες μια μουτζούρα. Αν όμως έβαζες τα γυαλιά, έβλεπες στερεοσκοπικά τον Ταρζάν να παλεύει με το λιοντάρι.

Το σύστημα όμως αυτό είχε ένα μειονέκτημα. Άνθρωποι με προβλήματα όρασης, όσοι είχαν διαφορετικό βαθμό μυωπίας σε κάθε μάτι και ιδίως όσοι είχαν απολέσει την όραση από τον έναν οφθαλμό, όχι μόνο δεν έβλεπαν την οθόνη ως 3D, αλλά ούτε και σαν κανονική οθόνη δεν μπορούσαν να την δουν. Έβλεπαν μια μουτζούρα! Μετά από έντονες διαμαρτυρίες οι υπεύθυνοι κατήργησαν το σύστημα 3D. Όταν μερικά χρόνια αργότερα επαναπροβλήφθηκε η ταινία στους κινηματογράφους, είχα ξεπεράσει πλέων το εμπόδιο «ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΔΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ» και μπόρεσα να την δω. Παιζόταν όμως υπό συμβατική μορφή και όχι σαν 3D.

Θυμάμαι και τότε που υπήρχαν διαμαρτυρίες και θυμηδία στο κοινό για της αργές και χωρίς νόημα σκηνές. Εγώ όμως μπήκα αμέσως στο νόημα. Οι ανούσια κατά πολλούς σκηνή που δείχνει έναν τύπο να παίζει με ρακέτα και μπαλάκι του πινκ-πον και να το στρέφει προς την κάμερα, κατάλαβα ότι την εποχή που προβαλλόταν με το σύστημα 3D, οι θεατές είχαν την εντύπωση ότι το μπαλάκι θα έπεφτε στα μούτρα τους και ασυναίσθητα κάνανε κίνηση για να προφυλαχθούν από το κτύπημα.

Έτσι λοιπόν ο κυριότερος λόγος που θα μπορούσε η ταινία του 1953 να υπερτερεί αυτής του 1933, δεν εφίστατο πια. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είχε το προσόν να κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του ο VINCENT PRICE. Μα και ο Lionel Atwill που έπαιζε τον αντίστοιχο ρόλο του Ivan Igor ήταν αρκετά καλός. Είχαμε δε και την καταπληκτική εμφάνιση της Fay Wray στο ρόλο της Charlotte Duncan, της κοπέλας που έμοιαζε της Μαρία Αντουανέτας και ο Ivan Igor βάλθηκε να την βαλσαμώσει και να την παρουσιάσει ως κέρινο ομοίωμα!

Σημειωτέων ότι η Fay Wray είναι αυτή που έπαιξε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο την ταινία King-Kong!

Έχοντας δει λοιπόν και της δύο ταινίες, προσωπικά προτιμώ την κατά 20 χρόνια παλαιότερη, αυτήν του 1933, από αυτή του 1953. Βέβαια αυτές είναι προσωπικές απόψεις.

Την υπόθεση που δεν διαφέρει και πολύ από αυτήν του remake να την αναφέρω περιληπτικά.

Ο Ivan Igor (Lionel Atwill) είναι ένας καλλιτέχνης ο οποίες κατασκευάζει εξαιρετικά κέρινα ομοιώματα ιστορικών προσώπων.

Τα δημιουργήματά του τα υπεραγαπά σαν παιδιά του. Ο Χρηματοδότης του έχει άμεση ανάγκη ρευστών και τον πιέζει για χρήματα. Ο Ivan δεν τα έχει έτσι αυτός βάζει φωτιά στο εργαστήριο για να εισπράξει χρήματα από την ασφαλιστική εταιρία. Στην φωτιά αυτή δεν καταστρέφονται μόνο το δημιουργήματα του Ivan, αλλά πιστεύεται ότι έχασε και ο ίδιος την ζωή του. Στην πραγματικότητα διεσώθη, κατεστράφησαν όμως τα χέρια του κα δεν ήταν πλέον σε θέση να ξαναδουλέψει. Και όμως, κάποια στιγμή ξανανοίγει το εργαστήριό του. Ταυτόχρονα άρχισαν να εξαφανίζονται μυστηριωδώς κάποια άτομα. Τι συνέβαινε; Ο Ivan δεν ήταν σε θέση να εργαστεί πλέων όπως παλιά. Οργάνωσε λοιπόν μια συμμορία κακοποιών και όταν εντόπιζε κάποιο άτομο που έμοιαζε με την φιγούρα που ήθελε να κατασκευάσει το ομοίωμά του, έβαζε τους κακοποιούς να απαγάγουν αυτόν τον άνθρωπο, τον βούταγε μέσα σε καυτό κερί, τον βαλσάμωνε κατά κάποιον τρόπο, και κατόπιν τον παρουσίαζε ως κέρινο ομοίωμα. Μία δαιμόνια ρεπόρτερ, η Florence Dempsey (Glenda Farrell), κάτι είχε αρχίσει να υποπτεύεται και παρακολουθούσε το εργαστήριο του Ivan ανελλιπώς. Είχε δε ο Ivan έναν βοηθό ο οποίος και καλά είχε άγνοια για τα εγκλήματα που διαπράττονταν.

Ο βοηθός αυτός είχε δεσμό με μια κοπέλα, την Charlotte Duncan (Lionel Atwill), η οποία κατά τον Ivan έμοιαζε καταπληκτικά με την Μαρία Αντουανέτα!

Επειδή είχε στο πρόγραμμά του να κατασκευάσει το τέλειο αριστούργημά του, το τέλειο κέρινο ομοίωμα της Μαρίας Αντουανέτα, έβαλε την κοπέλα στο μάτι και επεδίωκε να την θυσιάσει προκειμένου να παρουσιάσει το αριστούργημά του. Τελευταία στιγμή η αστυνομία, παρακινούμενη από τη ρεπόρτερ, αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και καταδιώκει τον Ivan. Αυτός προσπαθώντας να διαφύγει πέφτει στο καζάνι με το καυτό κερί και έτσι έχει το ίδιο τέλος όπως και τα πολλά θύματά του.