Un chapeau de paille d'Italie (1928)

Un chapeau de paille d'Italie (1928)

ΕΝΑ ΙΤΑΛΙΚΟ ΨΑΘΙΝΟ ΚΑΠΕΛΟ

Σκηνοθεσία: René Clair

Από το θεατρικό έργο του: Ευγένιου Labiche.

Παίζουν:Albert Préjean, Geymond Vital, Olga Tschechowa κ.α.

Μεσότιτλοι μεταφρασμένοι από εμένα

Το ότι η ταινία αυτή διαφέρει από το ύφος των ταινιών του René Clair δεν σημαίνει ότι δεν είναι αξιόλογη. Πρόκειται για μεταφορά του θεατρικού έργου του Ευγένιου Labiche στην οθόνη. Είναι το γνωστό είδος τόσο του θεάτρου όσο και του κινηματογράφου, η «Κωμωδία-Φάρσα». Ο σκηνοθέτης τοποθετεί την υπόθεση γύρω στα τέλη του 19^ου αιώνα, διότι τότε κυρίως ήταν η εποχή που οι κυρίες κυκλοφορούσαν με κομψά καπελάκια. Ο René Clair μας διδάσκει επίσης ότι άλλο θέατρο και άλλο σινεμά. Τους θεατρικούς λοιπόν διαλόγους τους περιορίζει στο απαραίτητο και τους αντικαθιστά με οπτική απεικόνιση των κωμικών καταστάσεων. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι μεσότιτλοι να περιορίζονται στο ελάχιστο.

Για την υπόθεση: Ο Φερντινάρντ διέρχεται με την άμαξά του το δάσος για να πάει σπίτι του όπου θα ετοιμαστεί για τους γάμους του. Στο δρόμο του πέφτει το καμουτσίκι και σταματά για να το μαζέψει. Το άλογό του όμως αντιλαμβάνεται παρακάτω σε ένα θάμνο ένα γυναικείο ψάθινο καπέλο και ορμά με όρεξη και το μασουλάει!

Το καπέλο όμως ανήκει σε μια κυρία, η οποία αν και παντρεμένη ήταν ξαπλωμένη στο γρασίδι με τον εραστή της. Η κυρία ισχυρίζεται πως δεν μπορεί να επιστρέψει σπίτι της χωρίς το καπέλο διότι θα πρέπει να απολογηθεί στον άντρα της για το συμβάν. Το ζευγάρι ακολουθεί τον Φερντινάρντ στο σπίτι του και ο ζόρικος εραστής απαιτεί να τους  βρει αμέσως ένα ίδιο καπέλο αλλιώς θα του καταστρέψει το σπίτι. Αν δε αυτός γίνει αιτία να θιχτεί η τιμή και η αξιοπρέπεια της κυρίας, τότε θα τον καλέσει σε μονομαχία!

Ο δυστυχής Φερντινάντ πρέπει να πάει για τον γάμο του και παράλληλα να φροντίσει να βρει καπέλο. Απέναντι από το δημαρχείο που γίνεται ο γόμος του υπάρχει ένα καπελάδικο. Ο Φερντιναντ επωφελείται από το ότι ο δήμαρχος καθυστερεί να αφιχθεί και φεύγει γρήγορα να μεταχθεί απέναντι στο καπελάδικο. Εξηγεί τι γυρεύει αλλά η πωλήτρια του λέει πως αυτό είναι ένα Ιταλικό ψάθινο καπέλο που είναι σπάνιο μοντέλο. Πριν από λίγες μέρες όμως πούλησε σε μια κυρία το τελευταίο που είχε. Το Φερντινάν παίρνουν πίσω άρων άρων οι συγγενείς για να αρχίσει η τελετή, μα αυτός προλαβαίνει να πάρει την διεύθυνση της κυρίας που αγόρασε το τελευταίο καπέλο.

Στο γλέντι του γάμου ο Φερντινάν πληροφορείται από τον υπηρέτη του ότι ο ζόρικος εραστής έχει αρχίσει ήδη να κατεδαφίζει το σπίτι του! Αφήνει το γλέντι και τρέχει στην διεύθυνση της κυρία ς που είχε αγοράσει το τελευταίο καπέλο. Την ίδια δεν την βρίσκει, βρίσκει όμως τον άντρα της και του εξηγεί το πάθημά του και την ανάγκη να αποκτήσει το καπέλο αυτό. Αυτός διασκεδάζει με την όλη υπόθεση, δείχνει όμως να συμμερίζεται το κρίσιμο της κατάστασης και να θέλει να βοηθήσει τον Φερντινάντ. Απάνω στην κουβέντα όμως γίνεται αντιληπτό πως το  καπέλο που έφαγε το άλογο ήταν αυτό της γυναίκας του! Κοντά στα άλλα, ο πεθερός που παρακολουθεί την περίεργη συμπεριφορά του γαμπρού του νομίζει ότι ο τελευταίος έχει το θράσος την ημέρα του γάμου του να τρέχει να συναντήσει την ερωμένη του. Μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να λάμψει η αλήθεια μεσολαβούν σπαρταριστά γεγονότα. Τελικά ο Φερντινάντ όχι μόνο δικαιώνεται αλλά καταφέρνει να καλύψει και την άπιστη σύζυγο.

Το 1941 η ταινία ξαναγυρίστηκε με πρωταγωνιστή τον Fernand. Παρά του ότι η ταινία ήταν αμολούσα και πρωταγωνιστεί ένας θαυμάσιος ηθοποιός, θεωρείται κατώτερη αυτής του René Clair