Show People (1928)

Show People (1928)

Σκηνοθεσία: King Vidor

Παίζουν: Marion Davies, William Haines, Dell Henderson κ.α. 

Μετάφραση μεσοτίτλων από εμένα

Αν και η ταινία είναι μια αρκετά χαριτωμένη κωμωδία εποχής, το πραγματικό ενδιαφέρον της ταινίας είναι τα παραλειπόμενά της.

Οι ερωτικές υποθέσεις της Marion Davies με τον Αμερικανό μεγιστάνα του τύπου William Randolph Hearst, διήρκεσε αρκετές δεκαετίες και θα αποδειχθεί ότι θα είναι ευλογία και κατάρα για την ηθοποιό. Από τη μία μεριά ο Hearst ήταν ένας από τους πλέον σημαντικούς άνδρες στη χώρα, πράγμα που σήμαινε ότι κατά τη διάρκεια της ζωής του με την Davies  κατείχε εξέχουσα θέση στην αυτοκρατορία των μέσων ενημέρωσης. Από την άλλη μεριά ολόκληρο το έθνος γέλαγε με την αστεία αιώνια διαμαρτυρία των κριτικών των εφημερίδων του Hearst, για το ότι η Marion ποτέ δεν είχε χαρακτηριστεί απολαυστική σε κάποια ταινία. Το κοινό πίστευε από καιρό ότι αυτή δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια ατάλαντη φανταχτερή γυναίκα ενός γέρου μεγιστάνα. O Orson Welles σκιαγράφησε επίσης καθόλου κολακευτικά την  εικόνα της στο Citizen Kane (1941), ταινία  η οποία διερευνούσε την υπόθεση Hearst-Davies, με την Davies να παρουσιάζεται ως η τραγουδίστρια Susan Alexander. Δεν βοήθησε λοιπόν το ότι ο Hearst επιθυμούσε να  δει την Marion Davies σε μεγάλου και αναγνωρισμένου κύρους, «σοβαρές» παραγωγές, ενώ το πραγματικό της ταλέντο ήταν πολύ καλύτερα προσαρμοσμένο στην κωμωδία.

Η Davies το απέδειξε αυτό με την απόδοσή της ως σταρ στο Show People, του King Vido το 1928,  που είναι μια σάτιρα για τα τεκταινόμενα στις μπίζνες του Hollywood, και στην οποία ταινία  έπαιζε μία χαριτωμένη, χαμηλών τόνων κωμικό που δεν παίρνει τον  εαυτό της πολύ στα σοβαρά.

Στην  παρούσα ταινία η Marion εμφανίζεται ως Πέγκη Πίπερ η οποία ήλθε με τον πατέρα της από την Γεωργία στο Hollywood με σκοπό να βρει διέξοδο - στο κατ’ αυτήν -  ταλέντο της στην υποκριτική.

Εκεί γνωρίζει τον Μπίλη (William Haines)

ο οποίος παίζει σε κωμωδίες του τύπου «ψεύτικα μουστάκια» και τουρτοπόλεμο. 

Αυτός αναλαμβάνει να βοηθήσει την Πέγκη να δουλέψει σε ταινία. Πείθει λοιπόν το σκηνοθέτη του να την βάλει να παίξει στην κωμωδία που παίζει και αυτός. Η Πέγκη νομίζει ότι πρόκειται για δραματική «σοβαρή» ταινία και απογοητεύεται όταν διαπιστώνει περί τι είδους ταινία πρόκειται.

Στην αρχή θέλει να αποχωρίσει αλλά ο Μπίλη της λέει ότι όλοι οι μεγάλοι ηθοποιοί από τέτοιες ταινίες ξεκίνησαν και την πείθει να μείνει.

(

Το σενάριο όμως προβλέπει ότι η Πέγκη τρώει μια τούρτα στο πρόσωπο! Αυτή με κανένα τρόπο δεν θέλει να πέσει τόσο... χαμηλά. Τελικά συμβιβάζεται με τον King Vidor και η τούρτα αντικαθίσταται με κατάβρεγμα σόδας. Το ταλέντο της γίνεται εμφανές και ο  μεγοπαραγωγός την επιλέγει να την βάλει σε άλλη ομάδα που παίζουν σοβαρές ταινίες. Όχι όμως και τον Μπίλη ο οποίος θα εξακολουθήσει να παίζει τουρτοπόλεμο σε κωμικές ταινίες. Η Πέγκη έχει την εντύπωση πως η ζωή της άλλαξε γι αυτό αλλάζει και όνομα. Από Πέγκη Πίπερ γίνεται η Πατρίτσια Πεπουάρ και θέλει να ξεκόψει με το παρελθόν. Ένας συμπρωταγωνιστής της που της συστήνεται ως Κόμης από την Γαλλία την ζητά σε γάμο. Εκείνη αν και δεν φαίνεται να τον αγαπά, δέχεται την πρόταση διότι νομίζει ότι έτσι αναβαίνει κοινωνικά. Τότε εμφανίζεται ο Μπίλη που με ένα νέο κατάβρεγμα σόδας την ξασναπροσγειώνει στην γη και την πείθει να επιστρέψει στην κωμωδία από την ποία και αναδείχτηκε.

Γενικά το έργο μπορούμε να πούμε ότι είναι μια σκιαγράφηση των πραγματικών φιλοδοξιών της Marion Davies.