The Abominable Dr. Phibes 1971

The Abominable Dr. Phibes 1971

Ο Σατανικός Δόκτωρ Φάιμπς

Σκηνοθεσία: Robert Fuest

Σενάριο: James Whiton, William Goldstein

Είδος: Crime, Drama, Fantasy, Horror ΔΕ 70, Mystery, Thriller, Vincent Price

Διάρκεια: 01:34

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Dr. Anton Phibes

Joseph Cotten: Dr. Vesalius

Virginia North: Vulnavia

Terry-Thomas: Dr. Longstreet

Sean Bury: Lem Vesalius

 

Εννέα γιατροί αρχίζουν να πεθαίνουν ένας ένας με τραγικούς τρόπους, μετά την αποτυχία τους να σώσουν τη ζωή της γυναίκας του Dr. Phibes σε μία εγχείρηση. Και ο ίδιος ο Phibes υποτίθεται ότι δεν ζει πια, ότι πέθανε σε ατύχημα όταν έμαθε το θάνατο της γυναίκας του. Ο μυστηριώδης και πολυμήχανος όμως αυτός επιστήμονας δεν έχει χαθεί ακόμα και διψώντας για εκδίκηση, με τη βοήθεια της βοηθού του, σκοτώνει με πολύ ιδιαίτερους τρόπους που θυμίζουν τις βιβλικές πληγές της Αιγύπτου.

Η σκηνοθεσία είναι του Robert Fuest και πρωταγωνιστής ο υπέροχος Vincent Price, του οποίου η ερμηνεία είναι ανατριχιαστική. Συνηθισμένος ρόλος γι' αυτόν ο ρόλος του εκδικητή, εδώ όμως διαφέρει γιατί δεν παίζει έναν συνηθισμένο άνθρωπο. Ο Phibes κανονικά δεν μπορεί να μιλήσει μετά το ατύχημα που είχε και η φωνή του ακούγεται από έναν μηχανισμό που έχει φτιάξει. Ο Price λοιπόν έχει το δύσκολο έργο να στηρίξει αυτά που ακούγονται να λέει, χωρίς να μιλάει, μόνο με τις εκφράσεις του και το καταφέρνει τέλεια, αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά πόσο μεγάλος ηθοποιός είναι. Επίσης, οι θάνατοι είναι τέλειοι και θα έλεγα καλλιτεχνικοί. Αγαπημένη και ανατριχιαστική ταυτόχρονα σκηνή για μένα, είναι όταν ο Phibes παίζει μία μακάβρια μελωδία στο πιάνο του, ντυμένος με μαύρη κάπα σαν άγγελος του θανάτου.

 

 

  

he Masque of the Red Death 1964

The Masque of the Red Death 1964

Η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου

Σκηνοθεσία: Roger Corman

Σενάριο: Charles Beaumont, R. Wright Campbell, Edgar Allan Poe

Είδος: Vincent Price, horror

Διάρκεια: 01:29

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Prince Prospero

Hazel Court: Juliana

Jane Asher: Francesca

David Weston: Gino

Nigel Green: Ludovico

 

Ο πρίγκιπας Πρόσπερο αρπάζει μια κοπέλα από κοντινό χωριό, με σκοπό να τη μυήσει στη λατρεία του σατανά. Παράλληλα διατάσσει να συλληφθούν ο πατέρας της και ο αγαπημένος της. Κλεισμένος στο κάστρο του, διοργανώνει χορούς, ενώ στην περιοχή εκδηλώνεται επιδημία πανούκλας.

Ο θάνατος και η διαφθορά έχουν στοιχειώσει το κάστρο του Πρίγκιπα Πρόσπερο αλλά σύντομα ο τρόμος θα δείξει το πραγματικό του πρόσωπο σε ένα ακόμα πιο βίαιο ξέσπασμα... Ο Πρόσπερο έχει μόνο μια δικαιολογία για όλες τις φρικτές πράξεις του - ο διάβολος τον αναγκάζει να τις κάνει! Όταν όμως ένας μυστηριώδης, απρόσκλητος επισκέπτης κάνει την εμφάνισή του κατά τη διάρκεια ενός πάρτι μασκέ, ο Πρόσπερο θα αναγκαστεί να πληρώσει για όλες του τις αμαρτίες...

 

  

The Tomb of Ligeia 1964

The Tomb of Ligeia 1964

Ο Τάφος με τα 7 Μυστικά

Σκηνοθεσία: Roger Corman

Σενάριο: Edgar Allan Poe, Robert Towne, Paul Mayersberg

Είδος: Thriller | Vincent Price, horror

Διάρκεια: 01:21

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Verden Fell

Elizabeth Shepherd: The Lady Rowena Trevanion

John Westbrook: Christopher Gough

Derek Francis: Lord Trevanion

Oliver Johnston: Kenrick

 

Ένας άντρας παντρεύεται λίγο καιρό μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου. Όμως, το πνεύμα της Λιγείας έχει περάσει σε μια μαύρη γάτα και στοιχειώνει το σπίτι. Η νέα του γυναίκα, η λαίδη Ρομίνα, του θυμίζει όλο και περισσότερο την παλιά, μεγάλη του αγάπη.

Ο Ρότζερ Κόρμαν και ο Βίνσεντ Πράις συνεργάζονται στην πιο τρομακτική (LA Herald Examiner) ιστορία ερωτικού πάθους και εκδίκησης, βασισμένη σε διήγημα του συγγραφέα του τρόμου Eντγκαρ Άλαν Πόε. Μια νεκρή γυναίκα νικάει το θάνατο και επιστρέφει στη ζωή με τη μορφή άγριας γάτας, παρασύροντας την καινούρια σύζυγο του άντρα της (Πράις) σε ένα καταστροφικό παιχνίδι γάτας και ποντικιού. Και καθώς αρχίζει να καταστρώνει τα διαβολικά της σχέδια, ανακαλύπτει πως ακόμα και νεκρή εξακολουθεί να έχει τον απόλυτο έλεγχο...

  

The Last Man on Earth 1964

The Last Man on Earth 1964

Ο Τελευταίος Άνδρας Στη Γη

Σκηνοθεσία: Ubaldo Ragona, Sidney Salkow

Σενάριο: Richard Matheson, William F. Leicester,

Furio M. Monetti, Ubaldo Ragona

Είδος: Drama | Sci-Fi | Vincent Price

Διάρκεια: 01:26

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Dr. Robert Morgan

Franca Bettoia: Ruth Collins

Emma Danieli: Virginia Morgan

Giacomo Rossi-Stuart: Ben Cortman

Umberto Raho: Dr. Mercer

 

Ο πληθυσμός της Γης έχει αφανιστεί μετά από την χειρότερη επιδημία όλων των εποχών. Ο μοναδικός άνθρωπος επιζών προσπαθεί να επιβιώσει στην αφιλόξενη πόλη ταμπουρωμένος τις νύχτες για να αποφύγει τις επιθέσεις των μολυσμένων ανθρώπων που έχουν μεταμορφωθεί σε ένα είδος βρικόλακα που ζει στο σκοτάδι.

Ο Τελευταίος Άνθρωπος στη Γη είναι αυτό που λέμε μια «κλασσική cult ταινία». Θα μπορούσε να χρησιμοποιείται και για να περιγράψει τον όρο αυτό σε κάποιους που πιθανόν να μην είναι αρκετά εξοικειωμένοι και να μην καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει, κάτι σαν τις περιγραφικές φωτογραφίες λημμάτων στις εγκυκλοπαίδειες και τα λεξικά.

Αν με βρίσκετε υπερβολικό, πιθανότατα δεν θα έχετε δει το συγκεκριμένο εργάκι, ή το πιο μοντέρνο remake του THE OMEGA MAN με τον Charlton Heston, που επίσης θεωρείται «κλασσική cult ταινία».

Με τον αναμφισβήτητο βασιλιά των b-movies της δεκαετίας του ’60 Vincent Price σε ένα ρόλο που δεν μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα, να είναι το πρώτο βιολί σ’ αυτή την μετά-αποκαλυπτική ορχήστρα κινηματογραφικών ευρημάτων και φανταστικής ατμόσφαιρας.

Σε ένα μετά-αποκαλυπτικό τοπίο, 3 χρόνια μετά από παγκόσμια επιδημία που κυριολεκτικά αφάνισε το ανθρώπινο είδος, ο άνθρωπος μας είναι ο μοναδικός με ανοσία στο μικρόβιο και γίνεται ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη.

Οι υπόλοιποι μολύνθηκαν από το μικρόβιο και μεταμορφώθηκαν σε «βρικόλακες» που κρύβονται στο φως της ημέρας. Τις νύχτες, οι βρικόλακες της αποκαλύψεως κάνουν την εμφάνισή τους. Μη φανταστείτε μεταμορφώσεις σε νυχτερίδα, μεγάλους κυνόδοντες και τέτοια πράγματα. Οι συγκεκριμένοι βρικόλακες μοιάζουν και φέρονται πολύ περισσότερο σαν τα ζόμπι που όλοι ξέρουμε και εμπιστευόμαστε, παρά σαν τον Άρχοντα του σκότους.

Ο Morgan (έτσι τον λένε) στα τρία χρόνια που βρίσκεται μόνος στη Γη προσπαθεί κατά τη διάρκεια της ημέρας να εντοπίσει τους κρυψώνες των βρικολάκων, χωρίς όμως επιτυχία, εκτός από το παλούκωμα με μυτερούς πασσάλους όσων αδέσποτων βρίσκονται στο δρόμο του. Τις νύχτες προσπαθεί να προστατευτεί, με το να κρεμάει καθρέφτες και σκελίδες σκόρδου στις εισόδους του σπιτιού του, αφού οι βρικόλακες δεν αντέχουν την αντανάκλασή τους στον καθρέφτη αλλά ούτε και το σκόρδο.

Μια μέρα, και ενώ βρίσκεται στη γνώριμή του αναζήτηση, συναντάει μια γυναίκα, την οποία και παίρνει μαζί του πανευτυχής. Γρήγορα, όμως, ανακαλύπτει ότι είναι κι αυτή μολυσμένη και ότι ανήκει σε μια νέα τάξη ανθρώπων που με τη βοήθεια ενός ορού καταφέρνουν να εξαφανίζουν προσωρινά τα σημάδια της μόλυνσης. Το κακό της υπόθεσης είναι ότι αυτοί οι τύποι θεωρούν τον Morgan σαν απειλή, αφού είναι ο μόνος με ανοσία στο μικρόβιο και σχεδιάζουν να τον εξοντώσουν.

Η συνεχής παρουσία του Vincent Price στο πλάνο και η πανταχού παρούσα επιβλητική φωνή του με την οποία αφηγείται την ιστορία, κάνουν το THE LAST MAN ON EARTH μια πραγματικά απολαυστική εμπειρία, παρά τις ατέλειές του.

Η εκφραστικότητα του Vincent Price είναι εκπληκτική και παρουσιάζει ακριβώς τα συναισθήματα απόγνωσης, αποξένωσης και παράνοιας που κυριαρχούν στην ψυχοσύνθεσή του, τρία χρόνια μόνος στον πλανήτη. Η μάχη του Morgan είναι κυρίως με τον εαυτό του και τις αντοχές του, παρά με τους βρικόλακες που τον πολιορκούν κάθε βράδυ. Τα flashbacks του Morgan, από τα οποία μαθαίνουμε τι είχε συμβεί στη Γη, μας δίνουν να καταλάβουμε το μέγεθος της απώλειας του ήρωα και ταυτόχρονα συνειδητοποιούμε το πόσο δύσκολο έγινε το έργο του για επιβίωση σε έναν κόσμο που μοιάζει να μην έχει καμία ελπίδα.

Ο προβληματισμός δεν λείπει, κυρίως στο δεύτερο μέρος της ταινίας που σηματοδοτείται από την άφιξη της μολυσμένης γυναίκας, και έχει να κάνει περισσότερο με την αντίδραση της ανθρωπότητας που απέμεινε με το στόχο την ανοικοδόμηση των κοινωνιών και του πολιτισμού. Όμως αυτό το ούτως ή άλλως δύσκολο έργο ξεκινάει από τον φόβο και τη δυσπιστία απέναντι στη διαφορετικότητα, που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του Morgan, του μοναδικού ανθρώπου σε μια αρρωστημένη κοινωνία μεταλλαγμένων.

Το απαισιόδοξο φινάλε είναι σχεδόν αναπόφευκτο, αλλά απόλυτα ταιριαστό με το υπόλοιπο σκοτεινό θέαμα, ενώ τα τοπία της έρημης πόλης δίνουν έναν πένθιμο τόνο σε συνδυασμό με την μουσική.

Από τις πολλές κλασσικές σκηνές, αγαπημένη μου πρέπει να είναι η πρώτη νύχτα πολιορκίας του σπιτιού του Morgan από τα ζόμπι- βρικόλακες με τη συνοδεία avant garde τζαζ μουσικής που δίνει ακόμα περισσότερο βάθος στην έτσι κι αλλιώς πλούσια ατμόσφαιρα.

Το THE LAST MAN ON EARTH είναι μεταφορά του βιβλίου "I Am Legend" του Richard Matheson, που έγραψε και το σενάριο. Ομολογώ ότι δεν το έχω διαβάσει για να μπορώ να κρίνω την ορθότητα της μεταφοράς, αλλά δε νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι σημαντικό.

Σημαντικό είναι να τονίσω ότι παρά την ασπρόμαυρη φωτογραφία, το πενιχρό budget και τις όποιες κακοτοπιές στο σενάριο, το THE LAST MAN ON EARTH κερδίζει με κάτω τα χέρια το πιο σύγχρονο και καλοδουλεμένο THE OMEGA MAN και είναι από τις μεγάλες στιγμές τόσο του Vincent Price όσο και του σινεμά Ε/Φ γενικότερα. Οι σύγχρονες επιρροές του στο σινεμά Ε/Φ είναι πολλές, με το 28 DAYS LATER να έρχεται αβίαστα στο νου, αλλά και το πιο βαθύ THE QUIET EARTH όλο και κάτι του χρωστάει, παρόλο που το τελευταίο δεν βασίστηκε στο βιβλίο του Matheson.

Με επιβλητική ατμόσφαιρα, μυστήριο και πρωτοκλασάτες ερμηνείες, είναι must για τους φίλους της Ε/Φ, που σήμερα μπορεί να έχουν ξεχάσει ότι κάποτε όντως έβγαιναν τόσο καλές ταινίες Ε/Φ με ένα απειροελάχιστο ποσοστό των χρημάτων που είναι στη διάθεση των σημερινών παραγωγών του είδους.

 

  

Frankenstein 1931

Frankenstein 1931

Φρανκενστάιν

Σκηνοθεσία: James Whale

Σενάριο: John L. Balderston, Mary Shelley, Peggy Webling,

Garrett Fort, Francis Edward Faragoh

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Drama, Horror, Sci-Fi, Thriller

Διάρκεια: 01:11

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Colin Clive: Henry Frankenstein

Mae Clarke: Elizabeth

John Boles: Victor Moritz

Boris Karloff: The Monster

Edward Van Sloan: Doctor Waldman

Φρανκενστάιν (Frankenstein) είναι μια ταινία τρόμου Αμερικάνικης παραγωγής, του 1931 από τις Universal Pictures, σκηνοθετημένη από τον Τζέιμς Γουέιλ με σενάριο από τους Τζον Μπάλντερστον, Φράνσις Έντουαρντ Φάραγκο, Γκάρετ Φορτ, Ρόμπερτ Φλόρεϋ και Τζον Ρουζέλ. Η ταινία βασίζεται ασαφώς στην νουβέλα Φρανκενστάιν από την Κυρία Πέρσι Μπ. Σέλεϊ, ενώ ταυτόχρονα ακολουθεί το σενάριο μιας θεατρικής παράστασης από την Πέγκυ Βέμπλινγκ. Η ταινία αυτή σατιρίστηκε στην ταινία Φρανκενστάιν Τζούνιορ, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν τα ίδια σκηνικά του εργαστηρίου με αυτή την ταινία.

Αρχική Διανομή: Περιέργως, αρχικά, η διανομή για την πρώτη ομιλούσα version δόθηκε με τη σειρά στους: Bella Lugosi, Leslie Howard και Bette Davis. Τότε σκηνοθέτης ήταν ο Robert Forey, Που είχε διαλέξει την νουβέλα αυτή από αρκετά θέματα που πρότεινε ο (αρχι)σεναριογράφος της Universal, Richard Schayer, σαν πιθανή συνέχεια στο στυλ του τρόμου, μετά τον Dracula (1931.]

Η ιδέα ήταν να υποδυθεί ο Lugosi τον επιστήμονα, αλλά η Universal είχε αντιρρήσεις, γι αυτό και ο Howard έγινε Dr. Frankenstein (με την B. Davis, μνηστή του).

Τα δοκιμαστικά γυρίστηκαν από τον Paul Ivano στο set του Dracula με τον Lugosi σαν τέρας. Το studio δεν ικανοποιήθηκε από το μακιγιάζ που επινόησε ο Lugosi για τον εαυτό του, αλλά κι ο Lugosi δεν ευχαριστήθηκε, επειδή το τέρας δεν είχε πολύ ομιλούντα ρόλο.

Όλο το σχέδιο, μαζί με την σεναριακή πρόταση του Florey (δική του συνεισφορά ήταν να μπει στο τέρας εγκέφαλος ενός τρελού και να τελειώνει το έργο στο μύλο) «κληρονομήθηκε» στον ανερχόμενο σκηνοθέτη της Universal, James Whale.

Αυτός αντικατέστησε αμέσως τον Howard με τον Colin Clive, έφερε τον σχεδόν άγνωστο Boris Karloff (που είχε δει σε μια μικρή γκαγκστερική ταινία) κι ανέθεσε το μακιγιάζ του τέρατος στον «μάγο» Jack Pierce.

Η νουβέλα της Mary Schelley είχε ήδη γυριστεί ταινία 3 φορές, κατά την «βουβή» εποχή του σινεμά. Το 1910 απ΄ την εταιρία Edison (χαμένο φιλμ, υπάρχουν μόνο μερικές φωτογραφίες του τέρατος), το 1915 με τίτλο Life Without Soul και στην Ιταλία, το 1920, σαν Il Monstro di Frankenstein.

Το σενάριο ήταν περίπου το ίδιο (εκτός από την πρόταση του Florey που είδαμε πριν). Ο Dr. Frankenstein δικαιώνεται για τις θεωρίες του «κατασκευάζοντας» ένα πλάσμα από μικρά κομμάτια πτωμάτων και του δίνει ζωή. Αλλά απρόσεκτα του βάζει έναν εγκληματικό εγκέφαλο. Προκαλώντας αποστροφή στον δημιουργό του, το τέρας ξεκινά μια ταραγμένη πορεία μέσα σε φονική μανία. Κυνηγημένο τέλος από τους ανθρώπους, το «δημιούργημα», καταφεύγει σ' έναν μύλο, όπου οι χωρικοί του βάζουν φωτιά.

Το κλασσικό, πιο γνωστό κι ίσως το φιλμ με την μεγαλύτερη επιρροή (στο είδος του) που έγινε ποτέ, άνοιξε τον δρόμο για την παραγωγή ταινιών τρόμου της Universal του '30 και '40. Χρησιμοποιήθηκε, προσφέροντας έμπνευση σ' έναν μεγάλο αριθμό μιμητών, επιτυχημένων ή μη.

Η ταινία έκανε τον Boris Karloff σταρ και η ερμηνεία του - μοναδική προσωπογραφία του τέρατος στην οθόνη - είναι η πιο αξιοσημείωτη κι ανθεκτική στο χρόνο. Το τέρας δεν είναι μόνο μια «κατασκευή» του μάγου του make up Jack Pierce και της σκηνοθεσίας του James Whale. Είναι και του Karloff. Η εντυπωσιακή παρουσία της υπέροχης μάσκας, μαζί με μια ισχυρή αίσθηση προσωπικότητας, που τον κατάστησε ικανό όχι απλώς να απεικονίσει την ζωώδη κτηνωδία του τέρατος (όπως και άλλοι μετά απ' αυτόν), αλλά να ενσαρκώσει το έμφυτο πάθος του.

Έδειξε την φιγούρα του τέρατος εγκληματική παρά την βούλησή της και διαχασμένη ανάμεσα στη βία και την αφέλεια. Κράτησε αυτόν τον χαρακτήρα πραγματικά λαϊκό. Δεν είναι τυχαίο που στη μνήμη του κοινού το τέρας (που δεν έχει όνομα) ταυτίζεται με το («τερατώδες» ηχητικά) όνομα του δημιουργού του (FRANKESTEIN).

Αντίθετα ο γιατρός κληρονόμησε ακέραια την ηθικολογία του βιβλίου της Schelley: έντρομος μπροστά στο «λάθος» του, ο δημιουργός, αποκηρύσσει το δημιούργημά του και βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά της μνηστής του.

Η καλλιτεχνική διεύθυνση κι η κινηματογράφηση είναι θαυμάσιες και δείχνουν (όπως κάθε σκηνοθεσία του Whale) την επίδραση απ' τον γερμανικό εξπρεσσιονισμό του «ΓΚΟΛΕΜ» και του «ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΡ. ΚΑΛΙΓΚΑΡΙ».

Το make up του Jack Pierce για το τέρας κατατάσσεται σαν μια απ' τις καλύτερες δημιουργίες για το σινεμά του τρόμου.

Η σκηνοθεσία του Whale είναι η καλύτερη της καριέρας του και δεν ενοχλήθηκε από το (ξένο) στοιχείο του χιούμορ, που έφθειρε μετέπειτα σχετικά φιλμς, ειδικά της «Νύφης του Φρανγκενστάιν».

Η δημιουργία μιας αποτελεσματικής καταθλιπτικής Γοτθικής ατμόσφαιρας, η διεύθυνση των μη εντατικών σκηνών, η εμφανής έλλειψη ενδιαφέροντος σε ρομαντικούς υπαινιγμούς καθώς και η τάση του να επιτρέπει στον Colin Clive (Dr. Frankenstein) να υπερβάλλει στις στιγμές - κλειδιά, διασκόρπιζε τις υπερβολές σε φρίκη και τρόμο, κρατώντας μια ισορροπία ενδιαφέροντος ανάμεσα στο σασπένς και την επιστημονική φαντασία.

 

  

Dr. Jekyll And Mr. Hyde 1931

Dr. Jekyll And Mr. Hyde 1931

Δόκτωρ Τζέκιλ και Κύριος Χάιντ

Σκηνοθεσία: Rouben Mamoulian

Σενάριο: Samuel Hoffenstein, Percy Heath,

Robert Louis Stevenson

Είδος: Horror, Science Fiction

Διάρκεια: 1h 38min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Fredric March: Dr. Henry Jekyll

Miriam Hopkins: Ivy Pearson

Rose Hobar: Muriel Carew

Holmes Herbert: Dr. John Lanyon

Halliwell Hobbes: Brig. Gen. Danvers Carew

Εξαιρετική ταινία η οποία δείχνει μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος και το τι είναι ικανός να κάνει όταν μπορεί να είναι απόλυτα ελεύθερος. Κατά πόσο ένας επιστήμονας είναι υπεύθυνος για το δημιούργημα του και για τον τρόπο και σκοπό για το οποίο θα το χρησιμοποιήσει. Δείχνει την αδυναμία του ανθρώπου και την διττή του προσωπικότητα η οποία λόγω της κοινωνίας, της θρησκείας, των νόμων και των κανόνων αναγκάζεται να μένει κρυφή, να είναι εμφανής μόνο ο καθωσπρέπει εαυτός και ο ασύδοτος και ανεξέλεγκτος εαυτός να καταπιέζεται.

Η μεταμόρφωση του Fredric March από Dr. Jekyll σε Mr. Hyde είναι εκπληκτική. Η ερμηνεία του δε, καθηλωτική. Η αντίθεση του ενός χαρακτήρα με τον άλλον είναι συγκλονιστική. Γρήγορη ταινία, δεν κουράζει, εξελίσσεται χωρίς να κάνει κοιλιά. Εξαίρετες ερμηνείες και από τους υπόλοιπους ηθοποιούς, σκηνικά που σε μεταφέρουν στο πνεύμα της εποχής. Εκπληκτική ατμόσφαιρα, σκοτεινή και επιβλητική. Το τρομακτικό στην ταινία είναι η συμπεριφορά του ανθρώπου όταν δεν υπάρχουν φραγμοί και όρια.

Το βαρύ μακιγιάζ που φορούσε ο ηθοποιός Fredric March για την μεταμόρφωσή του σε Mr. Hyde, σχεδόν του κατέστρεψε το πρόσωπο. Η εκπληκτική αλλαγή του από Dr. Jekyll σε Mr. Hyde, έγινε με την βοήθεια μιας σειράς έγχρωμων φίλτρων τα οποία έμπαιναν μπροστά από τον φακό της κάμερας.

Δέκα χρόνια αργότερα η ταινία ξαναγυρίστηκε με τον ίδιο τίτλο. Αν και σε αυτή την κόπια παίζουν τα λαμπρότερα ονόματα της εποχής, εγώ προτιμώ αυτή του 1931, λόγο την φοβερής σκοτεινής της ατμόσφαιρας και των καταπληκτικών ερμηνειών των πρωταγωνιστών της.

  

Underground 1995

 

Underground 1995

Μια φορά υπήρχε μία χώρα

 

Σκηνοθεσία: Emir Kusturica

Σενάριο: Dusan Kovacevic, Emir Kusturica

Είδος: Comedy, Drama, Fantasy, War

Διάρκεια: 2h 50min

Γλώσσα: Serbian

Παίζουν:

Predrag 'Miki' Manojlovic: Μarko / Actor playing Marko

Lazar Ristovski: Crni (Blacky) / Actor playing Blacky

Mirjana Jokovic: Natalija / Actress playing Natalija

Slavko Stimac: Ivan

Ernst Stötzner: Franz / Actor playing Franz

Srdjan 'Zika' Todorovic: Jovan (as Srdjan Todorovic)

 

Underground, είναι κωμικοτραγική δραματική ταινία του 1995 σε σκηνοθεσία Εμίρ Κουστουρίτσα και σενάριο του σκηνοθέτη και του Ντούσαν Κοβάσεβιτς.

Μέσα από την ιστορία και τις περιπέτειες δύο φίλων, πεικονίζεται η γιουγκοσλαβική ιστορία από την αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έως την αρχή των Γιουγκοσλαβικών πολέμων.Η ταινία είναι μια διεθνής συμπαραγωγή με εταιρείες από τη Γιουγκοσλαβία (Σερβία), τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Τσεχία και την Ουγγαρία και έχει διάρκεια 163 λεπτά. Σε συνεντεύξεις, ο Κουστουρίτσα δήλωσε ότι η αρχική έκδοση της ταινίας ήταν πάνω από 320 λεπτά και ότι αναγκάστηκε να μειώσει τη διάρκεια.

Το Αντεργκράουντ απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1995. Ήταν το δεύτερο βραβείο του Κουστουρίτσα στις Κάννες μετά το Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές (1985).[4]

Η ταινία είναι επίσης γνωστή με τον υπότιτλο: Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια χώρα, φράση με την οποία αρχίζει και τελειώνει, που ήταν ο τίτλος της μίνι-σειράς 5 ωριαίων επεισοδίων στη Σερβική τηλεόραση RTS.

Μέρος πρώτο: Πόλεμος

Τα χαράματα της 6ης Απριλίου 1941 στο Βελιγράδι, την πρωτεύουσα του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, δύο φίλοι ο Πετάρ Ποπάρα, (Λαζάρ Ριστόφσκι), με το παρατσούκλι Μπλάκι και ο Μάρκο Ντρεν, (Μίκι Μανόλοβιτς) επιστρέφουν στα σπίτια τους μετά από οργιαστική διασκέδαση με χορούς, λαϊκές μουσικές, πυροβολισμούς στον αέρα, τρελούς καλπασμούς με την άμαξα, σκόρπισμα χρημάτων, γυναίκες και σεξ.

Λίγο αργότερα, ακούγεται ο βρυχηθμός των αεροπλάνων και γερμανικές βόμβες αρχίζουν να πέφτουν στο Βελιγράδι. Αφού τελειώσει η αεροπορική επιδρομή, ο Μπλάκι βγαίνει και επιθεωρεί την κατεστραμμένη πόλη. Αντιμετωπίζει ερείπια κτηρίων και άγρια ζώα που δραπέτευσαν από τον ζωολογικό κήπο, συναντά επίσης τον απογοητευμένο Ιβάν, αδελφό του Μάρκο και φύλακα του ζωολογικού κήπου του Βελιγραδίου που μεταφέρει ένα μωρό χιμπατζή. Η αντίσταση του Γιουγκοσλαβικού Στρατού σπάει γρήγορα και τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν ολόκληρο το Βασίλειο. Οι δύο φίλοι αρχίζουν να δρουν παράνομα και γίνονται μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Μπλάκι επισκέπτεται περιστασιακά την ερωμένη του Νατάλια, μια ηθοποιό που η ομορφιά της έχει τραβήξει επίσης την προσοχή ενός Γερμανού αξιωματικού, του Φραντς.

Ο Μάρκο έχει δημιουργήσει χώρο παράνομης κατασκευής όπλων και κρησφύγετο στο κελάρι (εξ ου και Underground) του σπιτιού του παππού του. Μετά την κατάληψη ενός μεγάλου σιδηροδρομικού φορτίου όπλων, ο Μάρκο και ο Μπλάκι καταζητούνται ως υπαίτιοι, όπως μεταδίδουν τα γερμανικά ραδιοφωνικά δελτία. Ενώ ο Μπλάκι κρύβεται στο δάσος, καθώς οι Γερμανοί εντείνουν τις από σπίτι σε σπίτι επιδρομές στην πόλη, ο Μάρκο παίρνει τη σύζυγο του Μπλάκι Βέρα, τον αδελφό του Ιβάν και πολλούς άλλους και τους κρύβει στο κελάρι. Η Βέρα γεννά ένα αγοράκι, τον Γιοβάν και πεθαίνει.

Το 1944, ο Μπλάκι απάγει τη Νατάλια, την ηθοποιό που αγαπούσε, από τη σκηνή. Συλλαμβάνεται από τον Φραντς, τον Γερμανό αξιωματικό που έχει επίσης δεσμό με τη Νατάλια, βασανίζεται στο νοσοκομείο της πόλης με ηλεκτροσόκ πριν απελευθερωθεί από τον Μάρκο που τον μεταφέρει κι αυτόν στο κελάρι.

Όταν η ειρήνη επιστρέφει το 1944, ο Μάρκο, ζευγάρι πλέον με τη Νατάλια, προτιμά να κάνει τον Ιβάν, τον Μπλάκι και τους άλλους πρόσφυγες να πιστεύουν ότι ο πόλεμος εξακολουθεί να μαίνεται στη χώρα. Αυτοί κατασκευάζουν όπλα που ο Μάρκο πουλάει σε υψηλή τιμή. Με τα χρόνια ο Μάρκο αποκτά εξουσία μέσα στο Γιουγκοσλαβικό Κομμουνιστικό Κόμμα, μέχρι που στέκεται δίπλα στον Τίτο κατά τη διάρκεια στρατιωτικών παρελάσεων στο κέντρο του Βελιγραδίου.

Μέρος δεύτερο: Ψυχρός πόλεμος

Το 1961, ο Μάρκο είναι ένας από τους στενότερους συνεργάτες και συμβούλους του Τίτο. Ο Μπλάκι και οι υπόλοιποι εξακολουθούν να βρίσκονται στο κελάρι πιστεύοντας ότι ο πόλεμος συνεχίζεται ακόμα επάνω. Συνεχίζουν να κατασκευάζουν όπλα από τα οποία ο Μάρκο κερδίζει τεράστια ποσά.

Το 1961, κατά τη διάρκεια του γάμου του γιου του Γιοβάν, ο οποίος είναι 20 ετών αλλά δεν έχει φύγει ποτέ από το κελάρι, ο Μπλάκι αποφασίζει να μην ακούσει πια τον Μάρκο και αποφασίζει να πάει να πολεμήσει για τη χώρα του, παίρνοντας τον γιο του μαζί του. Όταν βγαίνουν έξω, βρίσκονται στη μέση των γυρισμάτων μιας ταινίας βασισμένης στα πολεμικά απομνημονεύματα του Μάρκο. Βλέποντας τους ηθοποιούς ντυμένους στρατιώτες της Βέρμαχτ και καθώς πιστεύουν ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν έχει τελειώσει, σκοτώνουν δύο κομπάρσους και τον ηθοποιό που υποδύεται τον Φραντς. Καθώς τους καταδιώκουν, ο Γιοβάν πνίγεται στον Δούναβη, αλλά ο Μπλάκι δραπετεύει. Εν τω μεταξύ, ο Μάρκο και η Νατάλια εγκαταλείπουν τη χώρα αφού ανατίναξαν το κελάρι και τους διαμένοντες.

Μέρος τρίτο: Πόλεμος

Το 1992, εν μέσω των Γιουγκοσλαβικών πολέμων, ο Μπλάκι έχει γίνει στρατιωτικός διοικητής. Ο Ιβάν βγαίνει από ένα ψυχιατρικό κέντρο όπου νοσηλευόταν, είχε διαφύγει από το κελάρι πριν την ανατίναξη, και συναντά τον Μάρκο, που ως έμπορος όπλων προσπαθεί να μεσολαβήσει σε μια συμφωνία όπλων στη μέση μιας ζώνης σύγκρουσης. Ο Ιβάν πλησιάζει τον Μάρκο, τον χτυπάει δυνατά και μετά αυτοκτονεί. Η Νατάλια φτάνει και ορμά προς τον Μάρκο, διακηρύσσοντας την αγάπη της για αυτόν. Συλλαμβάνονται από στρατιώτες και εκτελούνται και οι δύο ως έμποροι όπλων από τον διοικητή των μαχητών, τον Μπλάκι.

Σε μια ονειρική τελική σκηνή, ο Μπλάκι, ο Μάρκο και όλοι οι άλλοι ξαναβρίσκονται σε ένα γαμήλιο γλέντι, στο τέλος του οποίου το έδαφος αποκόπτεται και πλέει μόνο του. Η ταινία τελειώνει με τη φράση Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια χώρα, με την οποία είχε επίσης αρχίσει.