La Notte 1961

 

La Notte 1961

Η Νύχτα

Σκηνοθεσία: Michelangelo Antonioni

Σενάριο: Michelangelo Antonioni, Ennio Flaiano, Tonino Guerra

Είδος: Antonioni, Drama

Διάρκεια: 02:02

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Marcello Mastroianni: Giovanni Pontano

Jeanne Moreau: Lidia Pontano

Monica Vitti: Valentina Gherardini

Bernhard Wicki: Tommaso Garani

Rosy Mazzacurati: Rosy

 

Με Χρυσή Άρκτο από το Βερολίνο, το δεύτερο μέρος της τριλογίας της αποξένωσης (είχε προηγηθεί η «Περιπέτεια»), ένα φιλμ που εξακολουθεί να μοιάζει εκθαμβωτικά μοντέρνο. Είναι η καταγραφή περίπου ενός 19ωρου από τη ζωή ενός ζεύγους, από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 7 το πρωί, από την επίσκεψη στον ετοιμοθάνατο φίλο μέχρι το τέλος του ολονύχτιου πάρτι. Σπουδαίο οδοιπορικό σε υπνωτικό κλίμα, λειτουργική τοποθέτηση των σωμάτων και αντικατοπτρισμό του ψυχισμού στο εξωτερικό γίγνεσθαι, που οδηγεί το συγγραφέα και την γυναίκα του από το τέλμα στο οριστικό «σπάσιμο». Μια από τις πιο νυχτερινές ευρωπαϊκές ταινίες, που από αυτήν την άποψη θα μπορούσε να τοποθετηθεί δίπλα στο «Μπομπ τον τζογαδόρο» και το «Ασανσέρ για δολοφόνους». Το βασανιστικό φινάλε προαναγγέλλει με τον καλύτερο τρόπο την επερχόμενη «Έκλειψη».

To La Notte είναι η κεντρική ταινία της τριλογίας του Antonioni που ξεκινά με το L`Avventura και λήγει ένα χρόνο αργότερα με το L`Eclisse. Είναι μια ακόμη ταινία που αποδεικνύει ότι Antonioni ήταν πέρα και πάνω απ`όλα ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Εξάλλου, τι παραπάνω χρειάζεται μια ταινία για να θεωρηθεί αριστούργημα όταν ο ίδιος ο Kubrick την είχε συμπεριλάβει στις 10 αγαπημένες του;

Ο σκηνοθέτης επιλέγει κι εδώ μια υπόθεση απλή και δίνει το βάρος στους συμβολισμούς και στους υπαινιγμούς. Το σενάριο του διαχειρίζεται το τέλος της σχέσης ενός ζευγαριού, μετά από μια νύχτα, όπου και οι δύο έχουν διαφορετικές ερωτικές εμπειρίες. Το κοινό τους παρελθόν και η μέχρι εκείνη τη στιγμή κοινή τους ζωή παραμένουν άγνωστα μέχρι το φινάλε της ταινίας. Κι όμως, το σενάριο είναι τόσο τέλεια δομημένο που παρά την άγνοια αυτή ο χωρισμός έρχεται τόσο φυσιολογικά, χωρίς να σε βάζει στη διαδικασία να ζητάς ευθύνες και να αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που έφταιξε.

Αυτό, όμως, που σε βυθίζει πιο πολύ απ`οτιδήποτε άλλο στο αντονιονικό σύμπαν και στην ιστορία του ζευγαριού είναι η σκηνοθεσία και η φωτογραφία. Το Μιλάνο της εποχής είναι το ιδανικό background για την ταινία. Η πόλη εκσυγχρονίζεται, τα παλιά κτίρια δίνουν τη θέση τους σε καινούρια. Το νεαρό ζευγάρι βιώνει ακριβώς την ίδια αλλαγή. Ο πόθος του για αυτή έχει πεθάνει και ο θαυμασμός της γι`αυτόν έχει αντικατασταθεί από τη βαρεμάρα. Ο Antonioni με τη σκηνοθεσία του αν δεν καταφέρει για ακόμη μία φορά να σας αφήσει άφωνους θα σας κάνει τουλάχιστον να υποκλιθείτε στο τεράστιο ταλέντο του.

Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα αριστούργημα το οποίο μπορεί στις μέρες μας να σας κουράσει με τους αργούς του ρυθμούς, σας συστήνω όμως ανεπιφύλακτα να το δείτε και να το απολαύσετε γιατί ταινίες σαν το La Notte και δημιουργός σαν τον Antonioni δεν νομίζω πως θα ξαναϋπάρξουν ποτέ.

 

 

Accatone 1961

Accatone 1961

Ακατόνε

  

Σκηνοθεσία: Pier Paolo Pasolini

Σενάριο: Pier Paolo Pasolini, Sergio Citti

Είδος: Drama, Ιταλικά

Διάρκεια: 02:00

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Franco Citti: Vittorio Accattone Cataldi

Franca Pasut: Stella

Silvana Corsini: Maddalena

Paola Guidi: Ascenza

Adriana Asti: Amore

 

Στην πρώτη του ταινία ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης κινηματογραφεί με πρωτόγονα μέσα, όπως «πρωτόγονη και αρπακτική» -σύμφωνα με τον ίδιο- είναι η ψυχή και η συνείδηση του πρωταγωνιστή του. Η ταινία, βασισμένη στο μυθιστόρημά του «Μια βίαιη ζωή», παραμένει ένα έντιμο ντοκουμέντο πάνω σε μια αδικημένη μερίδα ανθρώπων, όπου η ρεαλιστική περιγραφή του άγονου βίου και της «αμαρτωλής» πολιτείας των λούμπεν, συνδυάζεται έξοχα με μια ποιητική σπουδή της ψυχολογίας και της συμπεριφοράς τους.

Ο ήρωας, κοιταγμένος από τη γωνία λήψης του αστισμού, δεν είναι παρά ο τυπικός εκπρόσωπος των εξαχρειωμένων, ένας σωματέμπορος που κάνει το λάθος να ερωτευθεί, να επιχειρήσει να αλλάξει. Θα συναντήσει το θάνατο, έτσι άδοξα όπως κυλούσαν και οι μέρες της ζωής του. Από μιαν άλλη γωνία, όμως, ο ίδιος διεφθαρμένος παραμένει άδολος και «αθώος».

Divorzio all'italiana 1961

Divorzio all'italiana 1961

Διαζύγιο αλά Ιταλικά

Σκηνοθεσία: Pietro Germi

Σενάριο: Pietro Germi

Είδος: Ιταλικά, Comedy

Διάρκεια: 01:40

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Marcello Mastroianni: erdinando Cefalú

Daniela Rocca: Rosalia Cefalú

Stefania Sandrelli: Angela

Leopoldo Trieste: Carmelo Patané

Odoardo Spadaro: Don Gaetano Cefalú

 

Η ταινία που κατά πολλούς συνέβαλε στο να καταργηθεί στην Ιταλία ο αναχρονιστικός νόμος που απαγόρευε το διαζύγιο. Τελικά, κατόπιν δημοψηφίσματος ο νόμος πανηγυρικά καταργήθηκε, παρά την λυσσαλέα αντίδραση του πάπα.

Ο Marcello Mastroianni ζει σε έναν ασφυκτικό γάμο εδώ και 12 χρόνια και το μυαλό του ψάχνει τρόπους να απαλλαγεί από τη γυναίκα του. Όταν ερωτευθεί την πανέμορφη νεαρή ανιψιά του και δει ότι υπάρχει ανταπόκριση, θα καταστρώσει ένα πανούργο σχέδιο: θα βρει ένα θύμα να ερωτευτεί τη γυναίκα του, να τους πιάσει επ`αυτοφόρω και έτσι, ως κερατάς, να αποδώσει δικαιοσύνη εν βρασμώ ψυχής αλά... ιταλικού νότου! Αυτό θα είναι το «Διαζύγιο αλά Ιταλικά». Μια κωμική ταινία του Pietro Germi που σε κερδίζει με τη δήθεν σοβαροφάνειά της, την κριτική στα ήθη του ιταλικού νότου και την ενδιαφέρουσα πλοκή. Φοβερή και η σκηνή που όλο το χωριό πηγαίνει στο σινεμά να δει την αφορισμένη από τον δεσπότη ταινία Dolce vita στην οποία έπαιζε πάλι ο Mastroianni. Αν και όλο το χωριό πήγε να ενημερωθεί για τα... τεκταινόμενα στη Ρώμη και τα κάλλη της Anita Ekberg. Το Διαζύγιο είχε μεγάλη επιτυχία και έφτασε ως τα όσκαρ κερδίζοντας μάλιστα αυτό του σεναρίου και έχοντας πάρει υποψηφιότητες για τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία του Mastroianni. Ο υπογράφων όμως ακόμα προτιμάει την μεθεπόμενη ταινία του σκηνοθέτη, τη βραβευμένη στις Κάννες "Signore & Signori".

  

Il Posto 1961

Il Posto 1961

Η Θέση

Σκηνοθεσία: Ermanno Olmi

Σενάριο: Ettore Lombardo, Ermanno Olmi

Είδος: Action, Comedy, Drama, Thriller, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Loredana Detto: Antonietta Masetti

Sandro Panseri: Domenico Cantoni

Corrado Aprile: Bit Part

Guido Chiti: Bit Part

Tullio Kezic: Psychologist

 

Ο νεαρός Ντομένικο διακόπτει τις σπουδές του για να βοηθήσει την οικογένειά του οικονομικά. Φεύγει από την εργατική γειτονιά του στα περίχωρα του Μιλάνου και κατευθύνεται προς την πολύβουη πρωτεύουσα, όπου κάνει αίτηση για δουλειά σε μια μεγάλη εταιρία. Αφού περάσει επιτυχώς από μια παράξενη διαδικασία εξετάσεων, συνεντεύξεων, βιολογικών ελέγχων και ψυχολογικών τεστ, κατά την οποία γνωρίζει την όμορφη συνυποψήφιά του Αντωνιέτα, θα βρεθεί επιτέλους στο γραφείο του αφεντικού, όπου τον ενημερώνουν ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμες υπαλληλικές θέσεις στην εταιρία. Αναλαμβάνει έτσι καθήκοντα βοηθού του βαριεστημένου κλητήρα, παιδί για τα θελήματα που αναζητά μάταια στους ατέλειωτους διαδρόμους της επιχείρησης το φάντασμα της Αντωνιέτα (η οποία προσλήφθηκε στην ίδια εταιρία ως δακτυλογράφος). Τελικά, χάρη στον απρόσμενο θάνατο ενός λογιστή, ο Ντομένικο θα προβιβαστεί σε υπάλληλο γραφείου. Το μέλλον φαντάζει καθ’ όλα καφκικό... Ένα από τα λιγότερο γνωστά αλλά εξαιρετικά κινηματογραφικά επιτεύγματα του ιταλικού νεορεαλιστικού ρεύματος, η ταινία σατιρίζει με οξυδέρκεια αλλά και λεπτή ευαισθησία το “οικονομικό θαύμα” της Ιταλίας που ακολούθησε τη μεταπολεμική ανάκαμψη. Ο Ερμάνο Ολμι σκιαγραφεί με διεισδυτική ματιά και οικονομία μέσων τις συνθήκες ζωής και τα φαινόμενα του “εκμοντερνισμού”, επικεντρώνοντας την προσοχή του στο γραφειοκρατικό σύμπαν των μεγάλων απρόσωπων εταιριών. Οι φαινομενικά τετριμμένες λεπτομέρειες της διόλου θεαματικής καθημερινότητας απλών ανθρώπων όπως ο Ντομένικο αντιμετωπίζονται από τον σκηνοθέτη με την τρυφερή προσοχή του ντοκιμαντέρ, που δημιουργεί στο θεατή ουσιαστική οικειότητα με τους χαρακτήρες. Ο Ολμι βλέπει τον κόσμο με τους άλλους, όχι έξω από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος. Αυτό το συντροφικό και απλό βλέμμα, αναδεικνύει την αντίφαση ανάμεσα στη φλογερή αν και συνεσταλμένη ανησυχία του νεαρού ήρωα και τη νεκρική συμβατικότητα του εργασιακού του περιβάλλοντος. Χωρίς πολλούς διαλόγους, χωρίς ιδιαίτερα γεγονότα, η ταινία αποτυπώνει τον ηρωισμό του κάθε ανθρώπου που πρέπει να διασχίσει μια γκρίζα εργασιακή καθημερινότητα χωρίς να γίνει κι ο ίδιος γκρίζος. Το ανήσυχο βλέμμα του Ντομένικο αφήνει το μέλλον ανοιχτό.

  

Chronique d'un ete 1961

Chronique d'un ete 1961

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Σκηνοθεσία: Edgar Morin

Σενάριο: Jean Rouch

Είδος: Documentary, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:25

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Angelo: Self

Nadine Ballot: Self

Catherine: Elle-même - une artiste

Céline: Elle-même - une étudiante

Régis Debray: Self

 

Γάλλοι κινηματογραφιστές παίρνουν τους δρόμους του Παρισιού το καλοκαίρι του 1960, και ρωτάνε περαστικούς αν είναι ευτυχισμένοι. Συζητάνε με γνωστούς και φίλους και παρακολουθούν συζητήσεις σπουδαστών και εργαζόμενων για την ζωή τους, τον πόλεμο, τη δουλειά. Τι χρειάζεται ο καθένας μας για να είναι ικανοποιημένος; Γίνεται να μας αρέσει η δουλειά μας; Μπορείς να έχεις ό,τι θες χωρίς λεφτά; Γάλλοι του Παρισιού και του Σεν Τροπέ μιλάνε για την καθημερινότητά τους. Πόσο λίγο διαφορετική είναι από τη δική μας, 50 χρόνια μετά;

Πανανθρώπινες αλήθειες, βαθιές σκέψεις, προβληματισμοί, πραγματικότητα. Ένα από τα κινηματογραφικά must-see. Κρίμα που δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο χρονικό, σε άλλο χρόνο και ίσως σε άλλο τόπο!

 

  

The Pit and the Pendulum 1961

 The Pit and the Pendulum 1961

Το Εκκρεμές της Αγωνίας

Σκηνοθεσία: Roger Corman

Σενάριο: Richard Matheson, Edgar Allan Poe

Είδος: Thriller, Vincent Price

Διάρκεια: 01:20

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Nicholas Medina

John Kerr: Francis Barnard

Barbara Steele: Elizabeth Barnard Medina

Luana Anders: Catherine Medina

Antony Carbone: Doctor Charles Leon

 

Μαθαίνοντας ότι η αδελφή του πέθανε, ένας άντρας ταξιδεύει στην Ισπανία. Συναντά το σύζυγό της, γιο περιβόητου βασανιστή της Ιεράς Εξέτασης, ο οποίος τον πληροφορεί ότι η γυναίκα έπασχε από σπάνια ασθένεια. Δεν τον πιστεύει και αποφασίζει να ερευνήσει τα αίτια του θανάτου της.

Η δεύτερη μεταφορά ιστορίας του Edgar Allan Poe από τον μέγιστο Roger Corman είναι μια από τις κορυφαίες της σειράς με πρωταγωνιστή τον Vincent Price και σίγουρα μια ακόμα αναγκαία προσθήκη στις συλλογές των σοβαρών φίλων του σινεμά τρόμου. Γυρισμένη με τον αστείο ακόμα και για την εποχή προϋπολογισμό των 200.000 δολαρίων, το PIT AND THE PENDULUM δείχνει για άλλη μια φορά την ιδιοφυΐα του Roger Corman που κατάφερνε από το τίποτα να παράγει διαχρονικά αριστουργήματα, πλούσια σε ατμόσφαιρα και ιστορία και γεμάτα από στοιχεία που επηρέασαν το παγκόσμιο σινεμά τρόμου.

Η πλοκή που αφηγείται η ταινία είναι η γνωστή της ομώνυμης ιστορίας του Poe, με τον Francis (John Kerr) αδελφό της όμορφης Elizabeth (Barbara Steele) να καταφθάνει στο τυλιγμένο στην ομίχλη κάστρο του Nicholas Medina (Vincent Price) για να ανακαλύψει τα αίτια του θανάτου της. Στην αρχή ο Medina και η αδελφή του (Luana Anders) δεν θέλουν να εξιστορήσουν με λεπτομέρειες τον τρόπο θανάτου της Elizabeth, αλλά αναγκάζονται όταν ο γιατρός της οικογένειας άθελα του παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή από τον θάνατο λόγω παράξενης ασθένειας του αίματος που παρουσίασε ο Medina.

Ο τελευταίος αναγκαστικά δείχνει στον Francis τον τρομακτικό θάλαμο βασανιστηρίων που άφησε κληρονομιά ο πατέρας του, ο μισητός ιεροεξεταστής Sebastian Medina, στον οποίο έχασε τη ζωή της η όμορφη Elizabeth όταν και ανέπτυξε μια μακάβρια έλξη προς εκείνο το δωμάτιο και τις κολασμένες συσκευές βασανιστηρίων που βρίσκονταν μέσα του.

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο μπερδεμένα όταν αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα ανεξήγητα σκηνικά μέσα στο κάστρο, όπως το παίξιμο του εκκλησιαστικού οργάνου που ο Nicholas δεν έπαιξε ποτέ στη ζωή του αλλά που η Elizabeth του έπαιζε κάθε μέρα μετά το φαγητό, η εμφάνιση προσωπικών αντικειμένων της και οι μαρτυρίες μελών του προσωπικού ότι άκουσαν την φωνή της.

Έρχεται και η συνταρακτική αποκάλυψη ότι ο Nicholas όταν ήταν μικρό παιδί ήταν αυτόπτης μάρτυς στα απίστευτα βασανιστήρια που υπέβαλλε ο πατέρας του τη μητέρα του όταν ανακάλυψε ότι η τελευταία ήταν άπιστη. Όλα τελείωσαν με τον σατανικό Sebastian να θάβει ζωντανή την μητέρα του Nicholas χτίζοντας την μέσα στο κάστρο, κάτι που ο Nicholas τρέμει ότι συνέβη και στην Elizabeth που τώρα το πνεύμα της θέλει να εκδικηθεί για όλα όσα πέρασε πριν το θάνατο.

Όπως είναι φυσιολογικό, τα γεγονότα ταράζουν ακόμα περισσότερο την ήδη στα όρια ψυχοσύνθεση του Nicholas, ιδίως όταν ο Franscis τον κατηγορεί ευθέως ότι μόνο ο ίδιος θα μπορούσε να σκηνοθετήσει τα συμβάντα και όχι κάποιος από το προσωπικό, όπως πίστευε ο γιατρός που θεωρούσε ότι προσπαθούσαν να τον εκβιάσουν. Έρχεται και η εκταφή του πτώματος της Elizabeth που στόχο είχε να αποδείξει στον Nicholas ότι η αγαπημένη του γυναίκα ήταν νεκρή όταν θάφτηκε, αλλά το σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης πτώμα της δείχνει μάλλον το αντίθετο, κάτι που δεν επιτρέπει πλέον στον Nicholas να έχει αμφιβολίες ότι το πνεύμα της Elizabeth επέστρεψε για να τον εκδικηθεί. Ή μήπως όχι;

Η περίοδος Edgar Allan Poe του Roger Corman έτσι κι αλλιώς είναι εξ ορισμού μια από τις κορυφαίες στο σινεμά τρόμου όλων των εποχών και το PIT AND THE PENDULUM απλά έρχεται να αποδείξει για άλλη μια φορά το αυτονόητο. Με τρομερή γοτθική ατμόσφαιρα σε ένα εφιαλτικό κάστρο που δεν μαρτυρούν σε καμία περίπτωση την ανυπαρξία προϋπολογισμού, ο Coman και ο Price δείχνουν ότι την περίοδο ήταν τα αδιαφιλονίκητα αφεντικά της σκηνής.

Ακόμα και σήμερα, σχεδόν 50 χρόνια μετά την κυκλοφορία της η ταινία παραμένει τρομακτική με αρκετές σκηνές ανθολογίας που θα φέρουν ανατριχίλες και στους πιο σκληραγωγημένους οπαδούς της σκηνής. Η πρώτη εμφάνιση της Elizabeth τρομάζει χωρίς να στηρίζεται σε ειδικά εφέ ή ξαφνικές τρομάρες, ενώ το φινάλε είναι ένα all- time highlight του παγκόσμιου σινεμά τρόμου.

Όσο για την ιστορία, προβλέψιμα κυλάει σαν νεράκι, χωρίς ούτε ένα αργό σημείο ή άσκοπη φλυαρία στα 80 λεπτά που διαρκεί η προβολή. Το πνεύμα της ιστορίας του Poe κρατιέται ανέπαφο παρ’ όλες τις μικροδιαφοροποιήσεις του Richard Matheson στο σενάριο, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει για μια ταινία που τα έχει όλα και σε γενναιόδωρες δόσεις. Η ατμόσφαιρα κυμαίνεται από ονειρική και παραισθησιακή μέχρι απόλυτα σκοτεινή και απαισιόδοξη, ιδίως όταν η δράση μεταφέρεται στον «λάκκο» του τίτλου και το θανατηφόρο εκκρεμές κάνει την εμφάνιση του.

Για τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών δεν υπάρχουν εκπλήξεις, με τον Vincent Price να τα δίνει όλα για πολλοστή φορά, δίνοντας το δικό του σόου τόσο σαν ο τσακισμένος από τη μοίρα Nicholas Medina όσο και σαν τον αιμοδιψή και σατανικό πατέρα του Sebastian. Η Ιέρεια του σινεμά τρόμου, Barbara Steele, δυστυχώς έχει περιορισμένη συμμετοχή αλλά όσο εμφανίζεται είναι όλα τα λεφτά ενώ και όλοι οι υπόλοιποι είναι ενδιαφέροντες τόσο σαν χαρακτήρες όσο και σαν ερμηνείες. Και αληθινά, αν και ακούγεται λίγο πομπώδες, δεν μπορώ παρά να χαρακτηρίσω το PIT AND THE PENDULUM μια αψεγάδιαστη και τέλεια ταινία γοτθικού τρόμου και να έχω τη συνείδηση μου καθαρή.

Εκείνη την εποχή ο Roger Corman κατάφερνε με κάθε του ταινία όχι μόνο να ξεπερνάει τον εαυτό του, αλλά ταυτόχρονα να θέτει και αξεπέραστα στάνταρντς για τη σκηνή και το PIT AND THE PENDULUM κάνει ακριβώς αυτό με τον πιο πειστικό και οπτικά εντυπωσιακό τρόπο. Μαζί με τα HOUSE OF USHER, THE HAUNTED PALACE και πολλά άλλα, είναι μια από τις αθάνατες στιγμές της σκηνής που δύσκολα παλιώνει και ακόμα δυσκολότερα ξεπερνιέται.

 

 

The Absent Minded Professor 1961

 

The Absent Minded Professor 1961

Ο αφηρημένος κύριος καθηγητής

Σκηνοθεσία: Robert Stevenson

Σενάριο: Bill Walsh, Samuel W. Taylor

Είδος: Comedy, FANTASY

Διάρκεια: 01:36

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Fred MacMurray: Professor Ned Brainard

Nancy Olson: Betsy: Carlisle

Keenan Wynn: Alonzo P. Hawk

Tommy Kirk: Biff Hawk

Leon Ames: President Rufus Daggett 

Ο καθηγητής Νεντ Μπρέιναρντ έχει εφεύρει ένα εξαιρετικά ανθεκτικό «ιπτάμενο» πλαστικό, που έχει τη μαγική ιδιότητα να εκτινάσσεται στον αέρα κάθε φορά που έρχεται σε επαφή με το έδαφος. Κανείς, όμως, δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για την εφεύρεση του, παρά ο Αλόνζο Χόουκ, ένας διεφθαρμένος επιχειρηματίας με δόλιους σκοπούς.