La roué (1923)

La roué (1923)

Ο τροχός

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Abel Gance

Παίζουν: Séverin-Mars, Ivy Close and Gabriel de Gravone  και άλλοι.

Είδος: Drama

Διάρκεια: 6h 58min

Μεσότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

Μετά την εντυπωσιακή σκηνή του Lumière  το 1895, που παρουσιάζει την έλευση ενός τρένου στον σταθμό, η αμέσως μετά εντυπωσιακή σκηνή σχετική με τρένα είναι αυτή του Abel Gance το 1923, όπου ο πρωτοποριακός αυτός σκηνοθέτης μας παρουσιάζει την συντριβή ενός τρένου! Άκρως πετυχημένη η σκηνή αυτή, αν σκεφτούμε και τα πενιχρά μέσα που διαθέτονταν την εποχή εκείνη. Πέραν όμως αυτής της πράγματα εντυπωσιακά σκηνοθετημένης σκηνής πολλοί κριτικοί υποστηρίζουν ότι ακολουθεί ένα απλό μελό. Εγώ είμαι κάθετα αντίθετος με την άποψη αυτή και υποστηρίζω ότι ο Abel Gance πέραν της αριστουργηματικής σκηνοθετικά σκηνής του ατυχήματος τόλμησε κάτι πολύ τολμηρό για την εποχή εκείνη. Έθιξε το ζήτημα της αιμομιξίας, κάτι που ήταν ταμπού εκείνα τα χρόνια. Έστω κι αν πρόκειται για αιμομιξία από μη βιολογικό γονέα. Γονέας δεν είναι μόνο ο βιολογικός, αλλά και αυτός που αναλαμβάνει να αναθρέψει ένα παιδί σαν να είναι δικό του.

Στην περίπτωσή μας ο SISIF εργάζεται στα τρένα. Είναι χήρος και μεγαλώνει μόνος του ένα μικρό παιδί, τον γιο του ELIE. Στο σιδηροδρομικό ατύχημα διασώζεται ένα κοριτσάκι, η ΝΟΡΜΑ, της οποίας η μητέρα σκοτώθηκε στο ατύχημα και από κάτι γράμματα που περιμαζεύτηκαν, φαίνεται η μικρή να μην έχει κανέναν στον κόσμο. Ο SISIF αποφασίζει να κρατήσει το κοριτσάκι. Την βάζει στο ίδιο κρεβάτι με τον γιο του ELIE και το μεγαλώνει σαν να είναι δικό του παιδί. Τα χρόνια όμως περνούν και η μικρή είναι πλέων έφηβη.

Ο SISIF, γνωρίζοντας ότι αυτή δεν είναι πραγματική του κόρη, την ερωτεύεται. Ο SISIF λοιπόν που σημαίνει - όχι τυχαία –Σίσυφος, μας εμφανίζεται ως άλλος ήρωας αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας. Το ότι τελικά τυφλώνεται, μας παραπέμπει στην ιστορία του Οιδίποδα.

Άλλο τραγικό πρόσωπο αυτής της ιστορίας είναι ο νεαρός ELIE, ο οποίος ενώ μέχρι τότε έχει μια παθολογική αγάπη προς την υποτιθέμενη αδελφή του, όταν μαθαίνει την αλήθεια, η αδελφική και τρυφερή αγάπη μετατρέπεται σε έρωτα και τον πατέρα του τον βλέπει ως αντίζηλο. Αυτό το αίσθημα δεν είναι πρωτόγνωρο. Πολλοί πατέρες και αδελφοί, τον λανθάνοντα έρωτα προς τη κόρη τον εκφράζουν με πατρική-αδελφική αγάπη και υπερπροστατευτικότατα. Τα εγκλήματα για «λόγους τιμής» πολλές φορές είναι αποτέλεσμα μιας υπολανθάνουσας ζήλιας. Το ίδιο και με της μητέρες οι οποίες για να καθυστερήσουν όσο πιο πολύ μπορούν την αποχώρηση τον γιων τους, βρίσκουν πάντα ελαττώματα στης υποψήφιες νύφες.

Η ΝΟΡΜΑ που διαισθάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά, αποδέχεται την πρόταση γάμου από έναν πλούσιο προκειμένου να μη περιπλανούν περισσότερο τα πράγματα. Τον πλούσιο αυτόν άνδρα όμως δεν τον αγαπά και με πρωτοβουλία του ELIE αρχίζουν να αλληλογραφούν γνωρίζοντας πλέων και η δύο την αλήθεια. Ο σύζυγος της ΝΟΡΜΑ ανακαλύπτει τα γράμματα και τυφλωμένος από τη ζήλια πάει να λογαριαστεί με τον ELIE. Στον  μεταξύ τους καβγά σκοτώνονται και οι δύο. Η ΝΟΡΜΑ εξαφανίζεται και απομένει ο τυφλός γέρο SISIF μόνος να βολοδέρνεται.

Στο χρόνο απάνω επιστρέφει η ΝΟΡΜΑ στον SISIF, όχι σαν ερωμένη αλλά ως στοργική κόρη που θα συνδράμει τον άτυχο πατέρα της.

Η αρχική ταινία είχε διάρκεια 9,5 ωρών! Κατόπιν άρχισαν οι συντομέψεις για να γίνει η ταινία εμπορεύσιμη. Οι συντομεύσεις δεν είναι ενιαίες, έτσι μπορεί να βρει κανείς διάφορες βερσιόν.

Παραδόξως, ενώ ταινίες του βωβού κινηματογράφου που της θεωρώ αρκετά εμπορικές ανεβαίνουν χωρίς πρόβλημα στο You Tube, την συγκεκριμένη ταινία μου την διέγραψαν διότι υπάρχουν "πνευματικά δικαιώματα"!

The Covered Wagon (1923)

The Covered Wagon 1923

Το Καραβάνι για την δύση

Σκηνοθεσία: James Cruze

Συγγραφείς: Emerson Hough, Jack Cunningham

Παίζου: J. Warren Kerrigan, Lois Wilson, Alan Hale

Είδος: Adventure, Romance, Western – Διάρκεια: 98 λεπτά

Μεσότιτλοι: Ελληνικοί, μεταφρασμένοι από portokalaki,

(Μπάμπης), τον οποίο και ευχαριστούμε.

Πρόκειται για μία μια αμερικανική βωβή western ταινία του 1923 που κυκλοφόρησε η Paramount Pictures . Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον James Cruze με βάση ένα μυθιστόρημα του Emerson Hough, για μια ομάδα πρωτοπόρων που ταξιδεύουν προς την Δύση, από το Κάνσας μέχρι το Όρεγκον. Ο  Warren Kerrigan πρωταγωνίστησε ως Will Banion και ο  Lois Wilson ως Molly Wingate. Οι ηθοποιοί για να γίνουν πειστικοί έζησαν τον καύσωνα στην έρημο, τα χιονισμένα βουνά, την πείνα και την δήθεν είθεση Ινδιάνων.

Η ταινία ήταν μια μεγάλη παραγωγή για την εποχή της, με εκτιμώμενο προϋπολογισμό 782.000 δολαρίων. Από ιστορικούς αναφέρεται ότι αυτή η ταινία ήταν η πρώτη που ασχολείτο με το αμερικανικό έπος, και που δεν εκπορευόταν από από τον Griffith. Τα καλυμμένα αμάξια που συγκέντρωσε η Paramount από τα Νοτιοδυτικά,  δεν ήταν αντίγραφα, αλλά πραγματικές άμαξες που είχαν φέρει τους πρωτοπόρους στη δύση. Ήταν αγαπημένα κειμήλια των οικογενειών που τους ανήκαν. Οι παραγωγοί προσέφεραν στους ιδιοκτήτες  2 δολάρια ημερησίως και τις απαιτούμενες ζωοτροφές για να έφερναν τα αμάξια για την ταινία. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στην Νέα Υόρκη στις 16 Μαρτίου 1923 και διαρκούσε 98 λεπτά. Η ταινία ήταν η πιο δημοφιλής ταινία του 1923 στις ΗΠΑ και τον Καναδά.
                                

Μπορεί άλλες παλαιότερες ταινίας διάρκειας μερικών λεπτών να διεκδικούν τον τίτλο του πρώτου Αμερικανικού western, αλλά ομολογουμένως αυτή ήταν η πρώτη ταινία που άνοιξε τον δρόμο για ταινίες με Ινδιάνους και καουμπόηδες, κάτι που μας ξεσήκωνε σαν πιτσιρικάδες. Βέβαια από τότε έχουμε μάθει περισσότερα και γνωρίζουμε ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντα όπως οι ταινίες αυτές μας τα παρουσιάζουν. Δεν παύει όμως η συγκεκριμένη ταινία να είναι ιστορικό πρότυπο για ταινίες αυτού του είδους που θα ακολουθήσουν, παρουσιάζοντάς μας τους φουκαράδες πολιτισμένους έποικους να προσπαθούσαν να βρουν στον ήλιο μοίρα, διώχνοντας τους απολίτιστους ντόπιους κατοίκους, που είχαν το θράσος να αμύνονται κατά των εισβολέων που ήθελαν να τους εκτοπίσουν και να καταλάβουν την γη τους!

            Ότι και να πούμε όμως, δεν παύει η ταινία αυτή να έχει συλλεκτική και ιστορική αξία, από άποψη κινηματογραφικής τέχνης και όχι ως ιστορικό ντοκουμέντο.

The Phantom Carriage 1921

Korkarlen (1921)

The Phantom Carriage

Η Άμαξα Φάντασμα

Δεν υπάρχει περίπτωση να μελετήσετε την ιστορία των ταινιών horror, την ιστορία του κινηματογράφου γενικότερα, και να μην συναντήσετε το αριστούργημα, όχι μόνο του Σουηδικού, όχι μόνο του Ευρωπαϊκού, αλλά του παγκόσμιου κινηματογράφου, το Korkarlen.1921, (The Phantom Carriage), του σκηνοθέτη Βίκτορ Σγιόστρομ, ο οποίος με την ταινία αυτή όχι μόνο ανέδειξε τον Σκανδιναβικό κινηματογράφο κυρίαρχο της τότε εποχής, αλλά και ο ίδιος έφυγε για το Χόλυγουντ όπου σταδιοδρόμησε μέχρι τις αρχές του 1930. Είναι γνωστό πως αν δεν υπήρχε η αιμορραγία Ευρωπαίων δημιουργών και καλλιτεχνών προς ΗΠΑ, ο Αμερικανικός κινηματογράφος δεν θα ήτο αυτός που είναι σήμερα.

Ο Ingmar Bergman την αποκαλεί την ταινία αυτή «η ταινία των ταινιών»! Την παρακολουθούσε κάθε καλοκαίρι, μόνος του ή με νεαρούς μαθητευόμενους και πάντα παραδέχονταν ότι είναι η κύρια πυγή έμπνευσής του.

Η ταινία, που είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα της βραβευμένης με Νόμπελ Selma Lagerlöf, βασίζεται σε αρχαίο σκανδιναβικό μύθο που υποστηρίζει πως ο τελευταίος αμαρτωλός όπου θα πεθάνει την παραμονή πρωτοχρονιάς, καταδικάζεται να γίνει ο αμαξάς που για έναν ολόκληρο χρόνο θα μεταφέρει τους νεκρούς στον άλλο κόσμο, μέχρι να τον αντικαταστήσει την επόμενη παραμονή πρωτοχρονιάς ο επόμενος αμαρτωλός. Ο David Holm που τον υποδύεται ο ίδιος ο Βίκτορ Σγιόστρομ, είναι ένας αυτοκαταστροφικός μέθυσος και χυδαίος αμαρτωλός ο οποίος καθισμένος με άλλους δυο συντρόφους του στο νεκροταφείο χλευάζει τον μύθο τον σχετικό με την άμαξα των ψυχών. Τότε ξαφνικά εμφανίζεται η άμαξα που την οδηγεί ένας φίλος του ο οποίος είχε πεθάνει την προηγούμενη παραμονή πρωτοχρονιάς και ο οποίος του ανακοινώνει ότι ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί και αυτός που θα τον αντικαταστήσει δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον David Holm! Πράγματι, ο David κοιτάζοντας γύρω του βλέπει το ίδιο του το πτώμα και τότε συνειδητοποιεί ότι έχει πεθάνει.

Και τότε αρχίζουν τα Φλας-Μπαγκ. Φλας-Μπαγκ μέσα σε Φλας-Μπαγκ.

 Διπλοτυπία εικόνας, κάτι που για πρώτη φορά εμφανίζεται στον κινηματογράφο και ανεβάζει την φήμη του σκηνοθέτη στα ύψη! Μερικοί δήθεν προοδευτικοί θα ειρωνευτούν την ταινία, ότι και καλά παρουσιάζει πολύ θρησκοληψία.

Αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την εποχή που γυρίστηκε. Και στο κάτω-κάτω, όταν παρακολουθούμε με ενδιαφέρον κάποια ταινία τύπου Δράκουλα, που ξέρουμε από την αρχή ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, για ποιο λόγο να απορρίψουμε μια ταινία που κατά την άποψή κάποιου είναι θρησκόληπτη, είτε πιστεύουμε στην θρησκεία είτε όχι;

Τελικά το φινάλε θυμίζει Κάρολο Ντίκενς και την Χριστουγεννιάτικοι Ιστορία του.

Η παρούσα ταινία έχει προβληθεί αρκετές φορές στα διάφορα φεστιβάλ βωβού κινηματογράφου της Αθήνας, με συνοδεία ζωντανής μουσικής, αλλά με... Αγγλικούς υπότιτλους. Όσοι από σας ενδιαφέρεστε για την εν λόγο ταινία είστε τυχεροί διότι σας ετοίμασα τους Ελληνικούς μεσότιτλους 

Το DVD της ταινίας το παρήγγειλα στην Γερμανία, οπότε το έλαβα με Γερμανικούς μεσότιτλους τους οποίους και μετέφρασα.

The Hunchback of Notre Dame 1923

The Hunchback of Notre Dame 1923

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ

Σκηνοθεσία: Wallace Worsley

Συγγραφείς: Victor Hugo , Perley Poore Sheehan Poor Sheehan

Παίζουν: Lon Chaney, Patsy Ruth Miller, Norman Kerry, και άλλοι

Είδος: Drama, Horror, Romance

Διάρκεια: 2h 13min

Μεσότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

Παρόλο που η ταινία είναι του 1923, δεν ήταν η πρώτη μεταφορά αυτού του έργου του Βίκτωρα Ουγκό στην οθόνη, αλλά η τέταρτη! Είναι όμως η πρώτη που γνώρισε τέτοια επιτυχία. Η ταινία έχει μεν διασωθεί αλλά όχι τελείως. Λείπουν περί τα δεκαπέντε λεπτά τα οποία θεωρούνται χαμένα. Η πλήρης αποκατάσταση της ταινίας ήταν δύσκολο υπόθεση μια και το διασωθέν φιλμ ήταν των 16mm.

Επιβλητική στο ρόλο του Κασιμόδο είναι η παρουσία του γνωστού μας κι από την ταινία: «Το Φάντασμα Της Όπερας», Lon Chaney. Λέγεται ότι με την συμμετοχή του στην ταινία αυτή κέρδισε σχεδόν μια περιουσία! Συνεργία πολυάριθμων τεχνικών εργάστηκαν για να πραγματοποιήσουν τα σκηνικά της ταινίας. Το σκηνικό που αναπαριστά τον καθεδρικό ναό είχε μείνει ανέπαφο μέχρι το 1967, οπότε κατεστράφη από πυρκαγιά.

Το ότι το σενάριο είναι διασκευασμένο ως προς το πρωτότυπο έργο είναι λίγο ως πολύ αναμενόμενο. Υπάρχει μια σημαντική όμως τροποποίηση του πρωτότυπου έργου που του αλλάζει τελείως το νόημα. Για όσους γνωρίζουν το έργο του Βίκτορα Ουγκό, το τέλος είναι δραματικό. Τα Happy end συμβαίνουν πάντα στο Hollywood και όχι πάντοτε στην πραγματική ζωή! Αυτό που βρίσκω όμως τελείως απαράδεκτο είναι η τροποποίηση του γενεαλογικού δέντρου της Εσμεράλδα. Στην παγκόσμια τέχνη υπάρχουν δύο γυναίκες που εξυψώνουν την Τσιγγάνα γυναίκα. Η μία είναι η Κάρμεν και η άλλη η Εσμεράλδα. Στην παρούσα ταινία όμως ο σεναριογράφος αφαιρεί... την ιθαγένεια της Εσμεράλδα ωσαν έτσι να την εξαγνίζει! Μας την παρουσιάζει δε ως κόρη αριστοκρατικής οικογένειας την οποία μάλιστα έκλεψαν Τσιγγάνοι όταν ήταν παιδούλα και την πούλησαν στον Κλοπέν, τον αρχηγό της αυλής των θαυμάτων. Τέτοιος ρατσισμός!

Για την αυλή των θαυμάτων να πούμε ότι όπως γνωρίζουμε ήταν περιοχή του Παρισιού όπου ζούσαν επαγγελματίες ζητιάνοι και μικροί έως μεγάλοι κακοποιοί. Αυτοί ήταν κράτος εν κράτη με τους δικούς του νόμους. Αυλή των θαυμάτων ονομάστηκε διότι ενώ ολημερίς πολλοί από τους κατοίκους ζητιάνευαν στους δρόμους του Παρισιού παριστάνοντας τους τυφλούς και τους αναπήρους, μόλις βράδιαζε και γύριζαν στην αυλή τους γινόταν το θαύμα! Οι Τυφλοί έβλεπαν και οι ανάπηροι περπατούσαν. Στην αυλή αυτή υπήρχε και αρχηγός που ήταν ένα είδος μονάρχη! Κλοπέν μας τον ονομάζουν στην ταινία και ο οποίος αγόρασε την μικρούλα Εσμεράλδα από τους Τσιγγάνους και την μεγάλωσε σαν κόρη του. Μπορεί όμως όλως αυτός ο συρφετός της αυλής των θαυμάτων να κυνηγούσε τους αριστοκράτες με σκοπό να τους ξαφρίσει, δεν το έκανε όμως αυτό λόγο ταξικής συνείδησης. Ήταν αυτό που οι Γερμανοί αποκαλούν: «Λούμπεν Προλεταριάτο». Στην ταινία όμως ο Κλοπέν μας παρουσιάζεται ως άνθρωπος με ταξική συνείδηση και ο οποίος προετοιμάζει τον κόσμο για την επερχόμενη επανάσταση.

Άλλη μία παρέκκλιση από το πρωτότυπο: Για τους γνώστες του μυθιστορήματος, αυτός που ορέγεται και θέλει να κατακτήσει την Εσμεράλδα, είναι ο ίδιος ο αρχιερέας του καθεδρικού ναού! Στην παρούσα διασκευή όμως, για να μην θιγούν οι ρασοφόροι, ο ιερέας του ναού μας παρουσιάζετε ως «Άγιος άνθρωπος», όλα δε τα στραβά φορτώνονται στον αδελφό του! Αυτά ως προς την παρουσίαση της ταινίας. Αν δεν γνωρίζεται το πρωτότυπο μυθιστόρημα και θέλετε να εντρυφήσετε στην ιστορία αυτή, βρίτε το έστω και υπό περιληπτική έκδοση και διαβάστε το.
Η μετάφραση των μεσοτίτλων έγινε από εμένα.

The Saphead 1920

The Saphead 1920

Ο Κουφιοκέφαλος

Σκηνοθεσία: Herbert Blaché, Winchell Smith

Συγγραφείς: Bronson Howard

Παίζουν: Edward Jobson, Beulah Booker, Edward Connelly, Buster Keaton, κλπ

Είδος: Comedy

Διάρκεια: 1h 17min

Μεσότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

Η ιστορία του Μπέρτι Βαν Αλστάιν ενός ανόητου πλουσιόπαιδου που αποκληρώνεται και χάνει τα πάντα, μεταξύ των όποιων και την αγαπημένη του άλλα στο φινάλε ως εκ θαύματος καταφέρνει να ανατρέψει τα σχέδια μιας ομάδας απατεώνων την οποία διευθύνει ο γαμπρός του και στόχο έχει την οικονομική ανάδειξη εις βάρος της οικογενείας των Βαν Αλστάιν.

Κομεντί με δραματικά στοιχεία η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Κίτον (ως ηθοποιού) που τον καθιέρωσε κιόλας αποτελεί μεταφορά στο σινεμά ενός θεατρικού ονόματι Η Νέα Εριέττα (Γουίντσελ Σμιθ, Βίκτορ Μέιπς 1887), το οποίο ανέβασε στο Broadway ο Φέρμπανκς το 1913. Τα κωμικά στοιχεία βεβαίως δεν είναι πολλά και το φιλμ δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις μεγάλες στιγμές του Κίτον. Ωστόσο ο ρόλος του Μπέρτι με το δραματικό στοιχείο κάτω από την επιφάνεια που θυμίζει και κάτι από τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι (αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται τυπικά κωμικός και από τύχη ευτυχισμένος), βοήθησε τον αγέλαστο και ανέκφραστο Κίτον να δουλέψει πάνω σε αυτόν τον τύπο ηρώων δίνοντας στο σινεμά μερικές αξιομνημόνευτες μορφές.

Να πούμε όμως και για το φιλόδοξο Saphead (κυρίως λόγο ασυνήθιστα μεγάλης διάρκειας σε σύγκριση με τις ταινίες της εποχής του,) που σκηνοθέτησε ο όχι ιδιαίτερα γνωστός σκηνοθέτης του βωβού Χέρμπερτ Μπλάσε, ότι διατηρεί μέχρι σήμερα μια γοητευτική ατμόσφαιρα και παρακολουθείται με ενδιαφέρον.

Der Golem, Wie Er in Die Welt Kam 1920

Der Golem, Wie Er in Die Welt Kam 1920

Το Γκόλεμ

Σκηνοθεσία: Carl Boese, Paul Wegener

Συγγραφείς: Henrik Galeen, Paul Wegener

Παίζουν: Wegener, Albert Steinrück, Ernst Deutsch, και άλλοι

Είδος: Fantasy, Horror

Διάρκεια: 1h 16min

Μεσότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

Το Γκόλεμ, (γερμ. τίτλος: Der Golem, wie er in die Welt kam, Το Γκόλεμ, πώς ήλθε στη γη ) είναι γερμανικό κινηματογραφικό έργο του εξπρεσιονισμού του 1920 σε σκηνοθεσία του Πάουλ Βέγκενερ και του Καρλ Μπέζε. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά έργα στις κατηγορίες βουβού κινηματογράφου, ταινίες φρίκης, εξπρεσιονισμού καθώς και του γερμανικού κινηματογράφου.

Το Γκόλεμ βασίζεται στον μύθο περί του Ραβίνου Ιούδα Λεβ που έζησε στην Πράγα. Τα επιβλητικά σκηνικά του Χανς Πέλτζιγκ και του Κουρτ Ρίχτερ σε στυλ του εξπρεσιονισμού μεταφέρουν τον θεατή σε μια εποχή του ρομαντισμού. Η ταινία ήταν μια από τις εμπορικότερες παραγωγές του γερμανικού κινηματογράφου, αφού οι αίθουσες ήταν γεμάτες για μήνες, και προβλήθηκε ακόμα και στην Αμερική και στην Κίνα.

Ακολουθούν λεπτομέρειες της υπόθεσης ή του τέλους.

Όταν ο Ραβί Λεβ μελετάει τους αστερισμούς, προαισθάνεται ότι κάποιος σοβαρός κίνδυνος εγκυμονεί απειλώντας το εβραϊκό γκέτο της Πράγας. Αποφασίζει να ζωντανέψει το Γκόλεμ, μια μυθική άβουλη αλλά παντοδύναμη μορφή, που κατά τον μύθο ήταν φτιαγμένη από πηλό. Και πράγματι, ο αγγελιοφόρος Φλόριαν φέρνει τα μαντάτα: ο Αυτοκράτορας έχει εξαγγείλει μέτρα εναντίον των Εβραίων.

Ο Ραβί Λεβ είναι κατατρομαγμένος και αναζητά τον αυτοκράτορα για να του ζητήσει χάρη. Ο αυτοκράτορας τον δέχεται στο παλάτι κατά την διάρκεια μιας εορταστικής τελετής, όταν ξαφνικά γίνεται σεισμός και το παλάτι ταρακουνιέται και είναι έτοιμο να γκρεμιστεί. Ο Ραβί Λεβ φωνάζει το Γκόλεμ που σώζει τον αυτοκράτορα. Ο αυτοκράτορας για να του ανταποδώσει ακυρώνει τα μέτρα κατά των Εβραίων.

Ο Λεβ πάει το Γκόλεμ πίσω στο εργαστήρι του και το αφήνει εκεί, ξεχνάει όμως να το απενεργοποιήσει. Ο Φλόριαν που έχει ερωτευτεί την κόρη του Ραβί, τρυπώνει κρυφά στο σπίτι του Λεβ για να συναντηθεί με την Μίριαμ. Εκεί θα τον ανακαλύψει ο παραγιός του Λεβ και θα διατάξει το Γκόλεμ που ακόμα είναι στο εργαστήριο, να τον κυνηγήσει. Το Γκόλεμ θα σκοτώσει τον Φλόριαν στην πάλη που θα ακολουθήσει και το σπίτι του Λεβ θα πιάσει φωτιά.

Το Γκόλεμ βγαίνει από το σπίτι και αρχίζει να κινείται ανεξέλεγκτο μέσα στην πόλη. Στο δρόμο του γκρεμίζει τα τείχη της πόλης και βγαίνει στα χωράφια. Εκεί αρπάζει ένα κοριτσάκι και το ανεβάζει στον ουρανό. Το κοριτσάκι βλέπει το εβραϊκό αστέρι που έχει το Γκόλεμ κρεμασμένο στο λαιμό. Χωρίς να ξέρει ότι αυτό είναι που του δίνει τη μαγική δύναμη, του το αφαιρεί. Το Γκόλεμ ξεψυχάει χάνοντας τις μαγικές δυνάμεις του και καταρρέοντας άψυχο στη γη.

Way Down East 1920

Way Down East 1920

Αγάπη στη Θύελλα

Σκηνοθεσία: D.W. Griffith

Συγγραφείς; Lottie Blair Parker, William A. Brady

Είδος: Drama, Romance

Διάρκεια: 2h 25min

Παίζουν: Lillian Gish, Richard Barthelmess, Mrs. David Landau, και άλλοι

Μεσότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

Μια αφελής κοπέλα από το χωριό ξεγελιέται από έναν πλούσιο άντρα που της υπόσχεται γάμο. Αφού, πια, την παρατήσει, πρέπει να ξαναφτιάξει τη ζωή της, έχοντας και ένα παιδί στα χέρια από τον γάμο της.

                                                                   

                                         

Το θεατρικό του Joseph R. Grismer πρωτόγινε ταινία το 1908. Η δεύτερη φορά ήταν το 1914. Το 1935 ο Henry King το έκανε για τελευταία φορά, με τον Henry Fonda στον ρόλο του «κακού», αλλά με λίγη επιτυχία. Η εκδοχή του Griffith θεωρείται μακρά η καλύτερη.

2 

Μια σκηνή, που δίχνει καταρράκτες και όγκους πάγου, άφησε εποχή. Λόγω αυτού του επικινδύνου γυρίσματος, η Lillian Gish είχε αδυναμία στο δεξί της χέρι, ως και που πέθανε. Η σκηνή, υποστηρίζουν πολλοί, ότι ενέπνευσε και τον Sergei Eisenstein για την περιβόητη σκηνή στους πάγους του Λέων του Νέβα.

#

Τους μεσότιτλους τους μετέφρασα από τα Γαλλικά, μια και το DVD που αγόρασα στην Γαλλία ήταν η Γαλλικέ βερσιόν της ταινίας.