Ashes and Diamonds 1958

Ashes and Diamonds 1958

Στάχτες και Διαμάντια

  

Σκηνοθεσία: Andrzej Wajda

Σενάριο: Jerzy Andrzejewski, Jerzy Andrzejewski

Είδος: Drama, Romance, War

Διάρκεια: 01:45

Γλώσσα: Polish

Παίζουν:

Zbigniew Cybulski: Maciek Chelmicki

Ewa Krzyzewska: Krystyna

Waclaw Zastrzezynski: Szczuka

Adam Pawlikowsk: Andrzej

Bogumil Kobiela: Drewnowski

Jan Ciecierski: Portier 

Ο Μάσιεκ, ένας νεαρός αντιστασιακός, διατάσσεται να σκοτώσει έναν κομμουνιστή ηγέτη, τον Ζούκα, στην έσχατη ημέρα του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Παρότι ο σκοτωμός ήταν κάτι το καθημερινό για τον Μάσιεκ, τώρα διχάζεται στο να εκτελέσει την διαταγή, αφού ήταν και συμπολεμιστής με τον Ζούκα. 

Μια από τις πιο διάσημες πολωνικές ταινίες της μεταπολεμικής περιόδου, από τον πιο διάσημο πολωνό σκηνοθέτη, μέχρι να εμφανιστούν δηλαδή ο Πολάνσκι και ο Κισλόφκσι. Μιλάμε για τον Αντρέι Βάιντα και την ταινία του «Στάχτες και Διαμάντια» του 1958, την ταινία που έκλεισε την πολεμική του τριλογία, μετά τις "A Generation" του 1954 και "Kanal" του 1956. Όλη η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα σε μια μέρα, από το πρωί της τελευταίας μέρας του Β` Παγκοσμίου πολέμου και τη συνθηκολόγηση των Γερμανών μέχρι το επόμενο πρωινό σε ένα μικρό χωριό. Μια ολιγομελής αντιστασιακή ομάδα στήνει ενέδρα για να σκοτώσει τον τοπικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος αλλά σκοτώνουν λάθος άτομο. Αποφασίζουν να πιάσουν δωμάτιο στο τοπικό ξενοδοχείο του χωριού που οι κάτοικοί του πανηγυρίζουν για τη λήξη του πολέμου και ετοιμάζουν το βραδινό γλέντι με τον τοπικό γραμματέα, που ετοιμάζεται να διοριστεί υπουργός. Ο Βάιντα μάς παρουσιάζει όλα τα πρόσωπα του δράματος, με τις έγνοιές τους, τα βάσανά τους, αλλά επικεντρώνεται στο νεαρό που κατά τη διάρκεια της νύχτας ερωτεύεται, απομυθοποιεί και αμφισβητεί τους ανώφελους σκοπούς της αποστολής του. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που έχουν μάθει να ζουν από τη βία: άλλαξαν τα πρόσωπα των εχθρών και δημιουργήθηκαν νέες αντίπαλες παρατάξεις, και η βία παραμένει ίδια. Το πρωινό ξημέρωμα και ο εκτυφλωτικός ήλιος θα φέρει τη λύτρωση (;) στο νεαρό πρωταγωνιστή μας. Μια σκληρή ταινία για απαιτητικούς, σινεφίλ θεατές.

 

China Doll 1958

 

China Doll 1958

Κούκλα της Κίνας

 

Σκηνοθεσία: Frank Borzage

Σενάριο: Kitty Buhler, James Benson Nablo, Thomas F. Kelly

Είδος: Action, Drama, Romance, War

Διάρκεια: 01:34

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Victor Mature: Capt. Cliff Brandon

Li Hua Li: Shu-Jen

Ward Bond: Father Cairns

Bob Mathias: Capt. Phil Gates

Johnny Desmond: Sgt. Steve Hill

 

Αμερικανός πιλότος Cliff Brandon, πολεμώντας τους Ιάπωνες στην Κίνα, βρίσκει τον εαυτό του ως ακούσιο «ιδιοκτήτη» μιας κινέζας οικονόμου ''υπηρέτριας'', την Shu-Jen. Το απίθανο ζευγάρι ερωτεύεται και παντρεύεται, μα ο πόλεμος δεν σταματά ουτε και οι τραγωδίες του

The Silent Enemy 1958

 

The Silent Enemy 1958

Στο Βράχο του Γιβραλτάρ

 

Σκηνοθεσία: William Fairchild

Σενάριο: Marshall Pugh, William Fairchild

Είδος: Action, Biography, History, War

Διάρκεια: 01:52

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Laurence Harvey: Lieutenant Crabb / R.N.V.R.

Dawn Addams: Third Officer Jill Masters / W.R.N.S.

Michael Craig: Leading Seaman Knowles

John Clements: The Admiral

Sid James: Chief Petty Officer Thorpe

 

Το Silent Enemy είναι μια βρετανική ταινία δράσης του 1958 σε σκηνοθεσία του William Fairchild. Πρωταγωνιστεί στον Λόρενς Χάρβεϊ ως Lionel "Buster" Crabb και περιγράφει τα κατορθώματά του κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1941 στην Μεσόγειο, οι Ιταλοί επανδρώνουν υποβρύχια άρματα με σκοπό να περισυλλέξουν ότι μπορούν από τα βυθισμένα συμμαχικά πλοία. Ο υποβρύχιος ναρκαλιευτής Λάιονελ Κραμπ φτάνει στο Γιβραλτάρ για να οργανώσει άμυνες στις επιχειρήσεις αυτές, αλλά βρίσκει μόνο δύο Βρετανούς δύτες που δύνανται να τον βοηθήσουν. Το χειρότερο όλων είναι ότι υποψιάζεται πως οι Ιταλοί χρησιμοποιούν τις ισπανικές ακτές ως μυστική βάση για τις επιχειρήσεις τους...

The Good Soldier Schweik -2 - 1958

The Good Soldier Schweik -2 - 1958

Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ - Μέρος 2^ο

Σκηνοθεσία: Karel Stekly

Σενάριο: Karel Stekly

Είδος: 1958, Comedy, War

Διάρκεια: 01:31

Γλώσσα: Τσέχικα

Υπότιτλοι: Από εμένα

Παίζουν:

Rudolf Hrusínský: Josef Svejk

Svatopluk Benes: Nadporucík Lukás

Jaroslav: Generálmajor von schwarzburg

Fanda Mrázek: Závodcí

 

Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» είναι ένα αντιπολεμικό σατυρικό έργο που γράφτηκε από τον Τσέχο συγγραφέα Jaroslav Hašek από το 1921 έως το 1923. Έχει μεταφραστεί σε 54 γλώσσες, θεωρείται κλασσικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και συμπεριλαμβάνεται συχνά σε καταλόγους των 100 καλύτερων βιβλίων, παρόλο που έμεινε ημιτελές λόγω του θανάτου του συγγραφέα το 1923 Ο Hašek χρησιμοποιεί πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία στο έργο του. Ο ίδιος, ως αναρχικός, είχε συλληφθεί πολλές φορές στα χρόνια πριν από τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ αργότερα στάλθηκε στο μέτωπο όπου και πιάστηκε -οικειοθελώς- αιχμάλωτος από τους ρώσους. Παρέμεινε στη Ρωσία όπου προσχώρησε στους Μπολσεβίκους και αργότερα έγινε επίτροπος του Κόκκινου Στρατού με σημαντική προσφορά κατά τα χρόνια του εμφυλίου μέχρι το 1920, οπότε και στάλθηκε στην Τσεχία προκειμένου να οργανώσει το Κομμουνιστικό κίνημα. Η ταινίες σε σκηνοθεσία του Karel Steklý με πρωταγωνιστή τον Rudolf Hrušínský θεωρούνται ως η καλύτερη μεταφορά του έργου στον κινηματογράφο.

Αυτό είναι το δεύτερο  μέρος της ταινίας.

 

The Good Soldier Schweik -1 - 1957

 

The Good Soldier Schweik -1 - 1957

Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ - Μέρος 1^ο

Σκηνοθεσία: Karel Stekly

Σενάριο: Karel Stekly

Είδος: 1957, Comedy, War

Διάρκεια: 01:48

Γλώσσα: Τσέχικα

Υπότιτλοι: Από εμένα

Παίζουν:

Rudolf Hrusínský:             Josef Svejk

Svatopluk Benes: Nadporucík lukás

Frantisek Filipovsky: Bretschneider / agent

Josef Hlinomaz: Palivec

Božena Havlíčková: Katy Wendlerová

 

Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» είναι ένα αντιπολεμικό σατυρικό έργο που γράφτηκε από τον Τσέχο συγγραφέα Jaroslav Hašek από το 1921 έως το 1923. Έχει μεταφραστεί σε 54 γλώσσες, θεωρείται κλασσικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και συμπεριλαμβάνεται συχνά σε καταλόγους των 100 καλύτερων βιβλίων, παρόλο που έμεινε ημιτελές λόγω του θανάτου του συγγραφέα το 1923 Ο Hašek χρησιμοποιεί πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία στο έργο του. Ο ίδιος, ως αναρχικός, είχε συλληφθεί πολλές φορές στα χρόνια πριν από τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ αργότερα στάλθηκε στο μέτωπο όπου και πιάστηκε -οικειοθελώς- αιχμάλωτος από τους ρώσους. Παρέμεινε στη Ρωσία όπου προσχώρησε στους Μπολσεβίκους και αργότερα έγινε επίτροπος του Κόκκινου Στρατού με σημαντική προσφορά κατά τα χρόνια του εμφυλίου μέχρι το 1920, οπότε και στάλθηκε στην Τσεχία προκειμένου να οργανώσει το Κομμουνιστικό κίνημα. Η ταινίες σε σκηνοθεσία του Karel Steklý με πρωταγωνιστή τον Rudolf Hrušínský θεωρούνται ως η καλύτερη μεταφορά του έργου στον κινηματογράφο.

Αυτό είναι το πρώτα μέρος της ταινίας.

 

Throne of Blood1957

 

Throne of Blood1957

Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Σκηνοθεσία: Akira Kurosawa

Σενάριο: Hideo Oguni, Shinobu Hashimoto, Ryuzo Kikushima, Akira Kurosawa, William Shakespeare

Είδος: 1957, Action, Kurosawa, Thriller, War

Διάρκεια: 01:45

Γλώσσα: Ιαπωνικά

Παίζουν:

Toshirô Mifune: Taketoki Washizu

Isuzu Yamada: Lady Asaji Washizu

Takashi Shimura: Noriyasu Odagura

Akira Kubo: Yoshiteru Miki

Hiroshi Tachikawa: Kunimaru Tsuzuki

 

Μια εντυπωσιακή μεταφορά του σαιξπηρικού "Μάκβεθ" στον ιαπωνικό μεσαίωνα. Η ακόρεστη δίψα για δύναμη και εξουσία και οι αυτοκαταστροφικές τάσεις του ανθρώπου, ταιριάζουν απόλυτα με τη γενικότερη θεματική του Κουροσάβα, κάτι που θα φανεί ακόμα καλύτερα στο Ραν. Η ταινία στηρίζεται σκηνοθετικά στην αντίθεση ανάμεσα σε σκηνές βίαιης αναταραχής και σκηνές στατικές, δραματικές.Το έντονο κοντράστ, η ασταμάτητη βροχή, οι γκρίζοι όγκοι και το δάσος, υποβάλλουν την κλειστοφοβική αίσθηση μιας παγίδας, από την οποία είναι αδύνατο να ξεφύγουν οι ήρωες.

The Bridge On The River Kwai 1957

 

The Bridge On The River Kwai 1957

Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι

 

Σκηνοθεσία: David Lean

Σενάριο: Pierre Boulle, Carl Foreman, Michael Wilson

Είδος: 1957, Adventure, Drama, War

Διάρκεια: 02:41

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

William Holden: Shears

Alec Guinness: Colonel Nicholson

Jack Hawkins: Major Warden

Sessue Hayakawa: Colonel Saito

James Donald: Major Clipton

 

Η πρώτη μεγάλη υπερπαραγωγή του David Lean (να `ναι καλά τα λεφτά του παραγωγού Sam Spiegel), η ταινία των 7 όσκαρ (έχασε το 8ο στην κατηγορία β` ανδρικού ρόλου ο Ιάπωνας Sessue Hayakawa), η ταινία με το αξέχαστο μουσικό θέμα, η ταινία που η επιτυχία της οδήγησε στη δημιουργία πολλών αντίστοιχων στρατιωτικών ταινιών (βλέπε Κανόνια του Ναβαρόνε κ.λ.π.), ίσως η πιο διάσημη του Alec Guinness, με ένα από τα δυναμικότερα φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφο: «Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι». Ο ορισμός της κλασικής ταινίας που ακόμα και σήμερα παραμένει φρέσκια. Το σενάριο, το οποίο βασίστηκε στο βιβλίο "Le pont de la riviere Kwai" του γάλλου Pierre Boulle, έγραψαν οι Michael Wilson και Carl Foreman αλλά δεν το υπέγραψαν καθώτι και οι δυο ήταν στη «μαύρη λίστα» του Μακάρθι. Στα credits μπήκε το όνομα του συγγραφέα (κερδίζοντας και το αντίστοιχο όσκαρ!) και μόλις το 1984 η Ακαδημία διόρθωσε το όλο θέμα. Και για τις ιστορικές ανακρίβειες μπορούμε να πούμε: it`s only a movie! Δείτε τον παραλογισμό του πολέμου, τις συγκρούσεις δύο διαφορετικών πολιτισμών, την ανυπακοή στη στυγνή εξουσία και τη μισαλλοδοξία μέσα από ένα (σχεδόν) τρίωρο υπερθέαμα.

UN CONDAMNE A MORT S'EST ECHAPPE 1956

 

UN CONDAMNE A MORT S'EST ECHAPPE 1956

Ένας Καταδικασμένος σε Θάνατο, δραπέτευσε

 

Σκηνοθεσία: Robert Bresson

Σενάριο: André Devigny, Robert Bresson

Είδος: 1956, Drama, Thriller, War, Γαλλικα

Διάρκεια: 01:39

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Francois Leterrier: Le lieutenant Fontaine

Charles Le Clainche: François Jost

Maurice Beerblock: Blanchet

Roland Monod: Le pasteur Deleyris

Jacques Ertaud: Orsini

 

Πολύ λίγα πράματα έχω να πω για την ταινία του Robert Bresson παραγωγής 1956 που έχει έναν από τους πιο μεγάλους τίτλους που έχουμε δει ποτέ. Δηλαδή, τι λίγα πράματα, μόνο μία λέξη. Αριστούργημα. Δύσκολη ταινία, για απαιτητικό, σινεφίλ κοινό, το οποίο πρέπει να έχει καθαρό κεφάλι για να την παρακολουθήσει, αλλιώς θα χάσει όλη τη μαγεία. Όχι η συνηθισμένη ταινία φυλακών που περιμένετε να δείτε.

Στα ελληνικά πρωτοτιτλοφορήθηκε ως Ένας καταδικασμένος σε θάνατο δραπέτευσε και αργότερα με το πιο λακωνικό και ευκολομνημόνευτο Απόδραση μελλοθάνατων. Όσοι δεν είχαν καταλάβει το 1951 τον καλλιτεχνικό δρόμο που πήρε ο Μπρεσόν με το Ημερολόγιο ενός μοναχού, με αυτήν την ταινία το κατάλαβαν πλέον και με το παραπάνω. Βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ των Καννών.

Biruma No Tategoto 1956

Biruma No Tategoto 1956

Η Άρπα της Βιρμανίας

 

Σκηνοθεσία: Kon Ichikawa

Σενάριο: Michio Takeyama, Natto Wada

Είδος: 1956, Drama, Music, War, ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗ

Διάρκεια: 01:56

Γλώσσα: Japanese

Παίζουν:

Rentaro Mikuni: Captain Inouye

Shôji Yasui: Mizushima

Jun Hama: Kobayashi

Shunji Kasuga: Maki

 

Τις τελευταίες μέρες του πολέμου στα δάση της Βιρμανίας, ένας ιαπωνικός λόχος ξεκομμένος, κουρασμένος, προχωρεί προς ανατολάς ψάχνοντας τα σύνορα με Ταϊλάνδη. Είναι ένας ιδιαίτερος λόχος καθότι υπό τη διεύθυνση του μουσικού λοχαγού Ινούγιε, συχνά τραγουδούν χορωδιακά, για τόνωση του ηθικού, ενώ ένας στρατιώτης, ο Μιζουσίμα, συνοδεύει με μια βιρμανέζικη άρπα. Φτάνοντας σε ένα χωριό, έρχονται σε επαφή με αγγλική μονάδα κι αντί σύρραξης βρίσκονται να τραγουδούν το «σπίτι μου, σπιτάκι μου» και οι δύο μερίδες μαζί, στη γλώσσα τους ο καθένας, ενώ παρακάτω μαθαίνουν ότι ο πόλεμος τελείωσε και είναι στη διάθεση των Άγγλων να τους διευθετήσουν. Όμως, μια χούφτα ιαπώνων στρατιωτών που δεν ξέρουν τι έχει συμβεί, επιμένουν πάνω σ’ έναν λόφο να αντιστέκονται. Ο Μιζουσίμα πάει να τους εξηγήσει, εκείνοι ανένδοτοι συνεχίζουν να πυροβολούν και μερικές κανονιές των Άγγλων τους αποδεκατίζουν. Ο Μιζουσίμα αναστατώνεται βαθιά από τους παράλογους σκοτωμούς και αποφασίζει να χαθεί από τους συντρόφους του, φορά βουδιστικά ράσα και περιφέρεται παντού, θάβοντας νεκρούς στρατιώτες. Μέχρι τέλους, οι σύντροφοί του, εν αναμονή της επιστροφής τους στην πατρίδα, τον αναζητούν, αλλά εκείνος επιμένει στο έργο του.

Ο Κον Ιτσικάουα δεν είναι πολύ γνωστός στο διεθνές κοινό, αλλά τη δεκαετία του 1950 είχε ακουστεί χάρη στο παρόν φιλμ όπως και στο «Fires on the Plain». Εδώ εμπνέεται από ένα βιβλίο παιδικής λογοτεχνίας του Μιτσίο Τακεγιάμα, διασκευασμένο σε σενάριο από τη γυναίκα του, Νάτο Ουάντα, ένα βιβλίο που εστιάζει στην βουδιστική ηθική. Το παιδικό υλικό είναι εμφανές. Το έργο, παρά το εκ πρώτης όψεως ρεαλιστικό του πλαίσιο, δεν έχει καμία σχέση με ρεαλισμό, είναι μια αλληγορία πάνω στην επερχόμενη κρίση ταυτότητας του ηττημένου ιαπωνικού έθνους, καθώς τελειώνει η παλιά αυτοκρατορία κι έρχεται ο δυτικός πολιτισμός. Ο Μιζουσίμα (μίζου+σίμα = νερό+νήσος, άρα η ίδια η Ιαπωνία που είναι ένα νησιωτικό έθνος) θάβοντας τους νεκρούς κλείνει ένα κεφάλαιο της ιστορίας με τρόπο τελετουργικό άρα σαν γνήσιος Ιάπωνας. Η όλη ατμόσφαιρα του έργου, που παρά τα 117 λεπτά μοιάζει μεγαλύτερο καθώς ο χρόνος κυλάει σε ύφος και ρυθμό αργό και μελαγχολικό, είναι κατά έναν τρόπο ονειρική. Χωρίς τον σουρεαλισμό του Απισατπόνγκ Βερασεθάκουλ, υπάρχει ωστόσο μια συγγένεια. Συχνά, τα χορωδιακά το κάνουν να φαντάζει με ιδιότυπο μιούζικαλ. Η λαχτάρα, πάλι, του λόχου και ιδιαίτερα του λοχαγού να βρουν τον Μιζουσίμα, μόνο σαν αλληγορία της ίδιας εθνικής αγωνίας μπορεί να ερμηνευτεί μέσα στο πλαίσιο του παραμυθιού, ενώ η κινηματογραφία -κάδρα, φωτογραφία, τα φυσικά σκηνικά- είναι απαράμιλλη.

Εντέλει, έχουμε ένα έργο απολύτως ιδιόρρυθμο, παράξενο, που παρά την αλλόκοτη αφήγηση (ίσως τότε να μην έμοιαζε έτσι) σε υποβάλει στους όρους του. Αφελές και ταυτόχρονα σοβαρό, απλοϊκό και ταυτόχρονα πλούσιο σε συμβολισμούς, με χαλαρή πλοκή μιας νατουραλιστικής καταγραφής και ταυτόχρονα σαν χαμηλόφωνο έπος. Δεν αποκλείεται ο Κλιντ Ίστγουντ να εμπνεύστηκε από αυτό για το «Γράμματα από το Ιβο Τζίμα».

 

 

War And Peace 1956

War And Peace 1956

Πόλεμος και Ειρήνη

 

 

Σκηνοθεσία: King Vidor

Σενάριο: Leo Tolstoy, Bridget Boland,

Robert Westerby, King Vidor, Mario Camerini

Είδος: 1956, Drama, Romance, War

Διάρκεια: 03:28

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Audrey Hepburn: Natasha Rostova

Henry Fonda: Pierre Bezukhov

Mel Ferrer: Prince Andrei Bolkonsky

Vittorio Gassman: Anatol Kuragin

Herbert Lom: Napoleon

 

Oι Όντρεϊ Χέπμπορν, Χένρι Φόντα, και Μελ Φέρρερ πρωταγωνιστούν σε μία εκπληκτική παραγωγή του Dino De Laurentiis, που μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το λογοτεχνικό αριστούργημα του Λ. Τολστόϊ, Πόλεμος και Ειρήνη. Η μοίρα φέρνει κοντά τρεις οικογένειες της αριστοκρατικής τάξης, κατά την εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία, ενώ ο Πόλεμος του 1812 μαίνεται γύρω τους. Ιστορικά γεγονότα, μια ρομαντική δραματική ιστορία, και εκθαμβωτικά κοστούμια. Η ταινία απέσπασε τρεις υποψηφιότητες για Βραβείο Oscar® το 1956 στις κατηγορίες Σκηνοθεσίας (King Vidor), Φωτογραφίας (Jack Cardiff), και Κοστουμιών (Maria De Matteis).

Η ταινία απέσπασε τρεις υποψηφιότητες για Βραβείο Oscar® το 1956 στις κατηγορίες Σκηνοθεσίας (King Vidor), Φωτογραφίας (Jack Cardiff), και Κοστουμιών (Maria De Matteis).

A Town Like Alice 1956

A Town Like Alice 1956

Τα συρματοπλέγματα σπάζουν

Σκηνοθεσία: Jack Lee

Σενάριο: Nevil Shute, W.P. Lipscomb, Richard Mason

Είδος: Crime, Drama, Romance, War

Διάρκεια: 01:47

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Virginia McKenna: Jean Paget

Peter Finch: Joe Harman

Kenji Takaki: Japanese Sergeant

Tran Van Khe: Captain Sugaya

Jean Anderson: Miss Horsefall

 

Μετά την ταχεία προέλαση των Ιαπώνων στη Μαλαισία το 1941, αιχμαλωτίζονται και αρκετοί Άγγλοι πολίτες. Οι άντρες στέλνονται σε στρατόπεδα, αλλά για τις γυναίκες και τα παιδιά δεν υπήρχε καμία μέριμνα. Κανένας αξιωματικός δεν δέχεται να τις αναλάβει, με αποτέλεσμα να περιφέρονται συνεχώς από τόπο σε τόπο, χωρίς φαγητό και ιατρική φροντίδα. Μία από αυτές, η Τζιν, θα γνωρίσει έναν Αυστραλό αιχμάλωτο, τον Τζο, και μεταξύ τους θα αναπτυχθεί μια σχέση. Ο Τζο βοηθά τις γυναίκες δίνοντάς τες φάρμακα και τρόφιμα. Θα γίνει αντιληπτός όμως από τους Ιάπωνες και θα τιμωρηθεί. Μετά τον πόλεμο, η Τζιν επιστρέφει στη Μαλαισία και εκεί μαθαίνει ότι ο Τζο, που θεωρούσε νεκρό, είχε επιζήσει..

 

  

Flags of Our Fathers (2006)

Flags of Our Fathers (2006)

ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ

Σκηνοθεσία: Clint Eastwood

Σενάριο: William Broyles Jr, Paul Haggis

Είδος: Action, Adventure, Dra

Διάρκεια: 2h 15min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Ryan Phillippe: John "Doc" Bradley

Jesse Bradford: Rene Gagnon

Adam Beach: Ira Hayes

John Benjamin Hickey: Keyes Beech

John Slattery: Bud Gerber

Barry Pepper: Mike Strank

Jamie Bell: Ralph: "Iggy" Ignatowski

     Η πιο αιματηρή μάχη που έδωσε η Αμερική κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, στο Ιαπωνικό νησί Ίβο Ζίμα είναι η βάση για τη νέα ταινία του Clint Eastwood. Μια στιγμή της μάχης αποτυπωμένη πάνω σε φιλμ απεικονίζει πέντε πεζοναύτες και έναν τραυματιοφορέα νοσοκόμο του Ναυτικού να υψώνουν την αμερικάνικη σημαία πάνω στο βουνό Σουριμπάσι. Η φωτογραφία αποτέλεσε για την Αμερική αναφορά ελπίδας και για τους κυβερνώντες πηγή εσόδων για τον ανεφοδιασμό του στρατιωτικού υλικού. Η συγκίνηση που έδινε η φωτογραφία στον κόσμο ήταν μεγάλη και η σημασία της έμεινε ανεξίτηλη στον χρόνο. Οι άντρες της φωτογραφίας επιστρέφουν στις Ηνωμένες Πολιτείες για να γίνουν ήρωες και να υπηρετήσουν την πατρίδα τους μαζεύοντας χρήματα για να συνεχιστεί ο πόλεμος. Ο Τζον «Γιατρός» Μπράντλευ (Ryan Phillippe), ο Άιρα Χέιζ (Adam Beach) και ο Ρένι Γκάνιον (Jesse Bradford) είναι «αληθινοί» ήρωες πολέμου παρόλο που δεν ήταν αυτοί οι πρώτοι που ύψωσαν τη σημαία. Γιατί έζησαν τον πόλεμο, έχασαν φίλους στο πεδίο της μάχης και τώρα προσπαθούν να συνεχίσουν τη ζωή τους έχοντας αφήσει όμως ένα κομμάτι της ψυχής τους στα μαύρα χώματα της Ιβο Ζίμα.

Το σενάριο της ταινίας πολύ εύστροφα επιμελημένο από τους William Boyles Jr. και Paul Haggis μας μεταφέρει στο πεδίο της μάχης μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών, των στρατιωτών που ζούσαν καθημερινά την απειλή του θανάτου αλλά είχαν την ανδρεία να πεθάνουν ένδοξα για την πατρίδα και κυρίως για τους φίλους τους. Το σενάριο λειτουργεί με πολλές παράλληλες πλοκές παρουσιάζοντας στο κοινό την προσπάθεια του γιου του Τζον Μπράτλευ να μάθει την ιστορία του ετοιμοθάνατου πατέρα του, τις αιματηρές εξελίξεις που οδήγησαν στην ύψωση της σημαίας αλλά και την εκστρατεία για την αγορά ομολογίων για τον πόλεμο. Clint Eastwood σκηνοθετεί την ταινία- συμπαραγωγή με τον Steven Spielberg και τον Robert Lorenz- αποφεύγοντας να μιμηθεί το Save Private Ryan αλλά δανειζόμενος αρκετά στοιχεία από την παλιότερη ταινία του Spielberg. Παρουσιάζει το χάος του πολέμου με όμορφα πανοραμικά πλάνα ενώ με συναφές μοντάζ μεταφέρει την αίσθηση της βίας του πολέμου. Η φωτογραφία είναι καταπληκτική ενώ οι εικόνες απεικονίζονται κυρίως σε άσπρο, μαύρο και πρασινωπό χρώμα που τοποθετούν την πλοκή στο παρελθόν και θυμίζουν το υλικό που υπάρχει σήμερα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι ηθοποιοί κάνουν την ταινία πολύ συγκινητική χωρίς μεγάλη προσπάθεια αφού το μοντάζ και η σκηνοθεσία τους επιτρέπει να παράγουν δράμα χωρίς υπερβολικούς διαλόγους. Η ταινία όμως δεν εστιάζει τόσο στους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών και το δέσιμο με κάποιον από τους στρατιώτες είναι αδύνατο Παράλληλα, η μεταφορά της πλοκής από το παρελθον στο παρόν και από τη μάχη στους ήρεμους δρόμους των αμερικανικων πόλεων γίνεται σε συχνά διαστήματα. Έτσι, η προσέγγιση αυτή κλέβει λίγο από το συναίσθημα και κουράζει τους θεατές. Το Flags Of Our Fathers δεν είναι μια κλασσική ταινία πολέμου αλλά επιτρέπει πολλά στοιχεία της πραγματικότητας να απομυθοποιήσουν εκτός από τους «στημένους» ήρωες και τους πραγματικούς, αφανείς ήρωες πολέμου. Όσον αφορά δε στο γενικότερο αίσθημα πατριωτισμού που πηγάζει από την ταινία, το ελληνικό κοινό μένει μάλλον αδιάφορο μπροστά στα μαρκετινίστικα κόλπα των Αμερικάνων του ’45 για να τονώσουν το εθνικό φρόνημα και να γράψουν ιστορία.

  

Senso 1954

 

Senso 1954

Λίβυα, η Αδίστακτη Κόμισσα

 

Σκηνοθεσία: Luchino Visconti

Σενάριο: Luchino Visconti, Suso Cecchi d'Amico,

Camillo Boito, Carlo Alianello, Giorgio Bassani

Είδος: Drama, History, Romance, Visconti, War

Διάρκεια: 1h 57min

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Farley Granger: Il tenente Franz Mahler

Alida Valli: La contessa Livia Serpieri

Massimo Girotti: Il marchese Roberto Ussoni

Heinz Moog: Il conte Serpieri

Rina Morelli: Laura / la governante

H κοντέσσα Livia Serpieri (Alida Valli) ερωτεύεται παράφορα τον Αυστριακό αξιωματικό Franz Mahler (Farley Granger) τον οποίο συναντά εντελώς τυχαία στην όπερα υπό τους ήχους του Giuseppe Verdi. Σε μια εξέγερση που πραγματοποιείται από επαναστάτες πατριώτες στη διάρκεια της παράστασης, ο ξάδερφος της Livia προκαλεί σε μονομαχία τον νεαρό αξιωματικό και η Livia στην προσπάθειά της να ηρεμήσει τα πνεύματα και να αποτρέψει αυτή τη μονομαχία προσεγγίζει τον Franz, αλλά τα σχέδιά της ξεπερνούν τις προσδοκίες της και βρίσκεται μπλεγμένη σε μια ιστορία παράφορου πάθους που την παρασύρει χωρίς γυρισμό.

Ο Luchino Visconti συνδυάζοντας τα στοιχεία του ρομάντζο, του πολέμου και της επανάστασης δημιουργεί ένα δυνατό μελόδραμα που ξεδιπλώνει την καταλυτική έκφραση του έρωτα σε ένα παιχνίδι γοητείας, αισθησιασμού, προδοσίας και πτώσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και υπόστασης. Το Senso , που αποτελεί το τρίτο έργο του Visconti και το πρώτο του έγχρωμο, γίνεται απλά η αφορμή για την προβολή όλων εκείνων των χαρακτηριστικών έκφρασης που βρίσκονται πάντα σε μια λανθάνουσα εσωτερική κατάσταση και με την κατάλληλη αφορμή ξυπνούν σαν ορμέμφυτα καταλαμβάνοντας και σαρώνοντας οποιαδήποτε δύναμη λειτουργεί ρυθμιστικά στον «καθωσπρεπισμό»!

Η Livia είναι μια γυναίκα που «ξεγυμνώνεται» συναισθηματικά και οδηγείται χωρίς πισωγυρίσματα εκεί που την σπρώχνει η καρδιά της. Ουσιαστικά για εκείνη, δεν υπάρχει άλλη επιλογή εκτός από αυτή που της υπαγορεύει ο έρωτάς της για τον Franz. Και ο Visconti πλέκει την ερωτική τους ιστορία, που δεν διακρίνεται για τον ρομαντικό της χαρακτήρα αλλά για τις αυτοκαταστροφικές της προεκτάσεις, με θεατρική διάθεση που λειτουργεί μέσα στις υπερβολικές εκφράσεις των πρωταγωνιστών. Τα ξεσπάσματα αλλά και οι ρομαντικές συνευρέσεις τους έχουν κάτι από το «θεατρικό αέρα» που ίσως προκαλεί λίγο περισσότερο τις αισθήσεις μας μέσα από την κινηματογραφική οθόνη.

Τελικά το αναζωογονητικό ,αρχικά, παιχνίδι του έρωτα καταλήγει περιοριστικά στην πτώση τυλίγοντας στο γοητευτικό του σκοτάδι κάθε βιωμένη ψυχική ανάταση. Η Livia προδίδει την αξιοπρέπεια, το γάμο, τον εαυτό της ακόμα και την πατρίδα της και ο Franz γίνεται υπόλογος όλων αυτών που χρησιμοποίησε για να ξεφύγει από τις υποχρεώσεις αλλά και τις δεσμεύσεις που ο ίδιος δημιούργησε. Οι ήρωες του Visconti γίνονται οι τραγικές απολήξεις λανθασμένων επιλογών και επικίνδυνων παιχνιδιών ή απλά τα πιόνια μιας σκοτεινής μοίρας που βρίσκεται πολύ μακρύτερα από τις δυνατότητές τους και αυτό ο Visconti το εκμεταλλεύεται με ζήλο για να αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του ανθρώπου που παλεύει αναζητώντας το ανώτερο και βρίσκεται αντιμέτωπος με την ποταπή του φύση. Οι ήρωές του, εκπρόσωποι της «καλής κοινωνίας» χρησιμοποιούνται για το «ξεμπρόστιασμα» της ανθρώπινης ψυχής δημιουργώντας μια έντονη αντίθεση ανάμεσα στις δήθεν πολιτισμένες εκφράσεις και στην πραγματικότητα των ενστίκτων.