Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Romance. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Romance. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 20 Ιουλίου 2021

Mr. & Mrs. Smith 1941

Mr. & Mrs. Smith 1941

Δεν σε θέλω πια


Σενάριο: Norman Krasna

Είδος: Comedy, HITCHCCOCK, Romance

Διάρκεια: 01:35

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Carole Lombard: Ann

Robert Montgomery: David

Gene Raymond: Jeff

Jack Carson: Chuck

Philip Merivale: Mr. Custer

 

Το σοφιστικέ Νεοϋορκέζικο ζευγάρι Ντέιβιντ και Άννι Σμιθ έχουν έναν ασυνήθιστο γάμο που συμπεριλαμβάνει έναν υπερβολικό αριθμό κανόνων και κανονισμών. Ένας κανόνας αφορούσε μια ερώτησε που γινόταν κάθε μήνα και ο άλλος έπρεπε να απαντήσει ειλικρινά. Η Άννι ρωτάει τον Ντέιβιντ αν θα την ξαναπαντρευόταν εφόσον υπήρχε μια τέτοια περίπτωση κι ο Ντέιβιντ της εκμυστηρεύεται πως του λείπει η ελευθερία και πιθανότατα δε θα το έκανε. Αργότερα την ίδια μέρα, ένας ανώτερος υπάλληλος από την πόλη που παντρεύτηκαν έρχεται να δει τον Ντέιβιντ. Εξηγεί πως λόγω μιας διαμάχης εδαφικών ορίων, οι γάμοι των ζευγαριών που έγιναν μεταξύ 1936-1939 δεν είναι νόμιμοι. Ο Ντέιβιντ αποφασίζει να χαρεί το γεγονός χωρίς όμως να γνωρίζει πως η κοινότητα καλεί να το ανακοινώσει και στην Άννι. Αυτό βέβαια αποφέρει καταστροφικά αποτελέσματα.


  

Foreign Correspondent 1940

Foreign Correspondent 1940

Ξένος ανταποκριτής


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Charles Bennett, Joan Harrison, James Hilton,

Robert Benchley, Ben Hecht

Είδος: HITCHCCOCK, Mystery, Romance, Thriller, War

Διάρκεια: 02:00

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Joel McCrea: John Jones

Laraine Day: Carol Fisher

Herbert Marshall: Stephen Fisher

George Sanders: Scott ffolliott

Albert Bassermann: Van Meer

 

Στις αρχές του 1939, ο εκδότης μίας μεγάλης Αμερικανικής εφημερίδας φιλοδοξεί να βγάλει επιτέλους κάποια είδηση, γύρω από τις φήμες για επικείμενο πόλεμο στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Απογοητευμένος από τους πολιτικούς ρεπόρτερ που δεν καταφέρνουν να αποσπάσουν κάποια αξιόλογη πληροφορία, αποφασίζει να επιστρατεύσει έναν αργόσχολο δημοσιογράφο, ανίδεο γύρω από τις διεθνείς εξελίξεις και, το κυριότερο, άγνωστο στους πολιτικούς κύκλους. Κάπως έτσι, ο Johny Jones μετονομάζεται σε Huntley Haverstock και ταξιδεύει μέχρι το Λονδίνο ως πολεμικός ανταποκριτής. Η αρχική αποστολή του, η κάλυψη μίας σημαντικής συμφωνίας με τον περιβόητο διπλωμάτη Van Meer, γίνεται αφορμή για να παγιδευτεί σε ένα πρωτοφανές κυνήγι κατασκόπων. Ο Van Meer δολοφονείται λίγα λεπτά πριν την υπογραφή της συμφωνίας, ο δημοσιογράφος ανακαλύπτει όμως πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Τo happy end δεν έχει θέση σε αυτό το φιλμ, αφού οι τίτλοι τέλους πέφτουν την ίδια στιγμή που η παγκόσμια ιστορία μπαίνει σε μία από τις σκοτεινότερες περιόδους.


  

Notorious 1946

Notorious 1946

Ο ΠΕΡΙΒΟΗΤΟΣ

  

 Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Ben Hecht, Alfred Hitchcock,

John Taintor Foote, Clifford Odets

Είδος: Film Noir, HITCHCCOCK, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:41

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Cary Grant: Devlin

Ingrid Bergman: Alicia Huberman

Claude Rains: Alexander Sebastian

Louis Calhern: Paul Prescott

Leopoldine Konstantin: ebast

 

Η ταινία σύμφωνα με τους κριτικούς σηματοδοτεί καλλιτεχνική ωρίμανση, όσον αφορά τη θεματολογία του σκηνοθέτη. Ο βιογράφος του Ντόναλντ Σπότο, γράφει ότι η ταινία αποτελεί την πρώτη απόπειρα του Χίτσκοκ να δημιουργήσει μια σοβαρή ερωτική ιστορία.

Η ταινία φημίζεται για δυο συγκεκριμένες σκηνές: Μια από αυτές είναι η σκηνή στην οποία η Ίνγκριντ Μπέργκμαν κρατάει κρυμμένο στο χέρι της το κλειδί από το κελάρι, όπου ο εραστής της, Κάρι Γκραντ, πρόκειται να ψάξει για στοιχεία που πρόκειται να ενοχοποιήσουν το σύζυγό της που υποδύεται ο Κλοντ Ρέινς. Ο Χίτσκοκ μετακινεί την κάμερα από το μπαλκόνι της εσωτερικής σκάλας της έπαυλης καταγράφοντας τον κόσμο που παρίσταται στη δεξίωση κι ύστερα εστιάζει το φακό στο χέρι της Μπέργκμαν, όπου βρίσκεται κρυμμένο το κλειδί του κελαριού. Η άλλη διάσημη σκηνή της ταινίας αφορά ένα από τα φιλιά που η Μπέργκμαν ανταλλάσσει με τον Κάρι Γκραντ, το οποίο διαρκεί δυόμιση λεπτά. Ο κώδικας Χέιζ απαγόρευε την απεικόνιση φιλιών που ξεπερνούσαν τη διάρκεια των 3 δευτερολέπτων. Έτσι ο σκηνοθέτης προκειμένου να μην περάσει από λογοκρισία, έβαλε τους δυο ηθοποιούς να φιλιούνται για 3 δευτερόλεπτα και έπειτα να ανταλλάσσουν γλυκόλογα ο ένας στο αυτί του άλλου, εναλλάσσοντας έτσι το παθιασμένο φιλί με τους ψιθύρους.

Η ταινία ξεκίνησε ως παραγωγή της εταιρίας του Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ, αλλά όταν έκανε πρεμιέρα στις αμερικανικές αίθουσες έφερε το σήμα της εταιρίας παραγωγής RKO. Ο Σέλζνικ είχε στο μεταξύ πουλήσει τα δικαιώματα του σεναρίου του Μπεν Χεχτ, στην RKO κι ο Χίτσκοκ είχε αντικαταστήσει τον Σέλζνικ στο τιμόνι της παραγωγής.

Ο Χίτσκοκ συνέλαβε την ιδέα της δημιουργίας του Υπόθεση Νοτόριους δυο χρόνια πριν, όταν βρέθηκε σε γεύμα παρέα με την Μάργκαρετ Ο'Ντόνελ υπεύθυνη σεναρίων της εταιρίας του Σέλζνικ. Η Ο'Ντόνελ μετά το γεύμα της με το σκηνοθέτη έγραψε στον Σέλζνικ ότι ο Χίτσκοκ ήθελε να δημιουργήσει μια ταινία με θέμα μια γυναίκα, την οποία επρόκειτο να υποδυθεί η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, που αναγκάζεται να υποστεί σεξουαλική σκλαβιά για πατριωτικούς και πολιτικούς λόγους. Επρόκειτο να είναι μια εκκολαπτόμενη Μάτα Χάρι. Ο Χίτσκοκ συζήτησε και με τον Γουίλιαμ Ντόζιε, υπεύθυνο παραγωγής της εταιρίας RKO, για τα σχέδια του κι ο Ντόζιε έδειξε άμεσο ενδιαφέρον. Ο Ντόζιε επικοινώνησε με τον Σέλζνικ έχοντας σκοπό να προσφέρει χρήματα στον παραγωγό για να αναλάβει εκείνος την παραγωγή του μελλοντικού σχεδίου του Χίτσκοκ.

Το ενδιαφέρον του Ντόζιε, κίνησε την περιέργεια του Σέλζνικ, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε δείξει αδιαφορία. Πίστεψε ότι αυτό που ώθησε το σκηνοθέτη, ώστε να θελήσει να δημιουργήσει ταινία με αυτό το θέμα ήταν η ιστορία που είχε δημοσιευτεί στη Saturday Evening Post με τίτλο The Song of the Dragon, της οποίας τα δικαιώματα είχε αποκτήσει ο Σέλζνικ. Η ιστορία διαδραματιζόταν στη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου ομοσπονδιακοί πράκτορες προσεγγίζουν έναν θεατρικό παραγωγό, ζητώντας του να πείσει μια ηθοποιό, με την οποία είχε σχέση στο παρελθόν, να ξελογιάσει τον αρχηγό μιας ομάδας κατασκόπων προκειμένου να του αποσπάσει πληροφορίες. Αυτό το διήγημα αποτελούσε απλά τη βάση μιας ιδέας, υπέστη αλλαγές κι απέκτησε όλα τα χαρακτηριστικά των κλασικών ταινιών του σκηνοθέτη.

Τα Χριστούγεννα του 1944, ο Χίτσκοκ ταξίδεψε στην Αγγλία κι όταν επέστρεψε, συνάντησε το Σέλζνικ που του έδωσε πράσινο φως για την ανάπτυξη ενός σεναρίου με θέμα την κατασκοπία. Έπειτα ο σκηνοθέτης βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου για τρεις βδομάδες συνεργάστηκε με τον Μπεν Χεχτ για τη δημιουργία του σεναρίου. Ο Χεχτ κι ο Χίτσκοκ είχαν άριστη συνεργασία, κυρίως επειδή ο Χεχτ δεν νοιαζόταν για τις αλλαγές που ο σκηνοθέτης έκανε στη δουλειά του.

Όταν ο Χίτσκοκ επέστρεψε στο Χόλυγουντ, το σενάριο ήταν ολοκληρωμένο, αλλά ο Σέλζνικ αντιμετώπιζε προβλήματα με την παραγωγή της ταινίας Μονομαχία στον Ήλιο (Duel in the Sun, 1946). Στην αρχή ο Σέλζνικ δεχόταν το σεναριογράφο και το σκηνοθέτη στο σπίτι του για να συζητήσουν πάνω στην ταινία, αλλά στη συνέχεια ο παραγωγός απορροφήθηκε τόσο από την παραγωγή του Μονομαχία στον Ήλιο, έτσι ώστε το Υπόθεση Νοτόριους να περάσει σε δεύτερη μοίρα.

Ο Χεχτ κι ο Χίτσκοκ έκαναν αλλαγές στο αρχικό σενάριο, όσον αφορά το ουράνιο που βρισκόταν κρυμμένο στο κελάρι του Άλεξ Σεμπάστιαν. Μέχρι εκείνη την περίοδο δεν ήταν γνωστό ότι το στοιχείο ουράνιο χρησιμοποιούταν για τη δημιουργία της ατομικής βόμβας κι ο Σέλζνικ αδυνατούσε να καταλάβει τους σκοπούς που εξυπηρετούσε η χρήση του στην υπόθεση. Ο Χίτσκοκ δήλωσε αργότερα ότι για μήνες τον παρακολουθούσαν πράκτορες του FBI, αφότου εκείνος κι ο Χεχτ έψαξαν να βρουν πληροφορίες πάνω στο ραδιενεργό στοιχείο στα μέσα του 1945. Μετά την έκρηξη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου του 1945, έγινε ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίο ο Χίτσκοκ και ο Χεχτ χρησιμοποιούσαν το ουράνιο ως αναπόσπαστο μέρος του σεναρίου.

Τον Ιούνιο του 1945, ο Σέλζνικ έχασε κάθε πίστη σε μια ταινία για την οποία δεν ενδιαφερόταν από την αρχή. Δεν του άρεσαν οι χαρακτήρες του σεναρίου και φοβόταν ότι το κοινό δε θα συμπαθούσε την Αλίσια. Το κόστος του Μονομαχία στον Ήλιο είχε ξεπεράσει κατά πολύ τον προϋπολογισμό και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βρει χρήματα για να ολοκληρώσει την προβληματική αυτή ταινία. Η λύση ήταν να πουλήσει το σενάριο στην RKO και να δανείσει το Χίτσκοκ και την Μπέργκμαν στην εταιρία, προκειμένου να βγάλει χρήματα.

Η συμφωνία ήταν κερδοφόρα για τον Σέλζνικ, ο οποίος έλαβε 800.000 δολάρια μετρητά και 50% των κερδών της ταινίας. Ο Χίτσκοκ ήταν ικανοποιημένος καθώς είχε ξεφύγει από την τυραννία του Σέλζνικ. Ανέλαβε για πρώτη φορά την παραγωγή της ταινίας κι είχε τον απόλυτο έλεγχο για την πραγματοποίησή της. Από τότε ο σκηνοθέτης ήταν υπεύθυνος για την παραγωγή όλων των ταινιών που σκηνοθέτησε.

Δεν ήταν εύκολο όμως να ξεφορτωθεί τόσο εύκολα τον Σέλζνικ, ο οποίος επέμενε ότι το 50% των κερδών που του αναλογούσε τον καθιστούσε υπεύθυνο για μέρος της παραγωγής της ταινίας. Προσπάθησε να αναμειχθεί στο εγχείρημα κάνοντας αλλαγές στο σενάριο και προσπαθώντας να αντικαταστήσει τον Κάρι Γκραντ με τον Τζόζεφ Κότεν. Μετά τον βομβαρδισμό της Ιαπωνίας από τις Η.Π.Α., οι αντιρρήσεις του Σέλζνικ πάνω στο σενάριο αυξήθηκαν κι ο Γουίλιαμ Ντόζιε κάλεσε το δραματουργό Κλίφορντ Όντετς, που είχε συνεργαστεί παλιότερα με την RKO και τον Γκραντ όταν έγραψε το σενάριο της ταινίας Στο Διάβα της Ζωής (None But the Lonely Heart), για να κάνει κάποιες αλλαγές στο σενάριο.

Ο Όντετς προσπάθησε να προσθέσει ατμόσφαιρα και μυστήριο στο σενάριο, αναπτύσσοντας εις βάθος τους χαρακτήρες της ταινίας. Αύξησε το πάθος και τον ερωτισμό μεταξύ του Ντέβλιν και της Αλίσια, καθώς και το αριστοκρατικό υπόβαθρο του Άλεξ Σεμπάστιαν. Ο Σέλζνικ θεώρησε ότι το καινούργιο σενάριο ήταν ακόμη μονοδιάστατο, ενώ ο Μπεν Χεχτ το θεώρησε βλακώδες. Στο τέλος ο Χίτσκοκ δε χρησιμοποίησε το σενάριο του Όντετς. Είχε ήδη στα χέρια του το κατάλληλο σενάριο γεμάτο πάθος, εντάσεις και κρυφά νοήματα.

Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 22 Οκτωβρίου του 1945 και ολοκληρώθηκαν το Φεβρουάριο του 1946.


 

Rebecca 1940

Rebecca 1940

ΡΕΒΕΚΑ


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Daphne Du Maurier, Robert E. Sherwood            ,

Joan Harrison, Philip MacDonald, Michael Hogan

Είδος: HITCHCCOCK, Mystery, Romance, Thriller

Διάρκεια: 02:10

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Laurence Olivier: 'Maxim' de Winter

Joan Fontaine: Mrs. de Winter

George Sanders: Jack Favell

Judith Anderson: Mrs. Danvers

Nigel Bruce: Major Giles Lacy

Reginald Denny: Frank Crawley

 

Η πρώτη ταινία που γύρισε ο Χίτσκοκ στην Αμερική (μετά την φυγή του από την Αγγλία) και η μοναδική στην καριέρα του που βραβεύτηκε με Όσκαρ καλύτερης ταινίας (!). Βασισμένη σε ένα σχεδόν Βικτωριανό μυθιστόρημα της Δάφνης Ντε Μοριέ, ο Χίτσκοκ έφτιαξε μια υποβλητική ατμόσφαιρα μυστηρίου, στα όρια του φανταστικού (το φάντασμα της νεκρής Ρεβέκας που πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες), με τα βασικά στοιχεία της φύσης να ανοίγουν και να κλείνουν την ιστορία (η ομίχλη της εναρκτήριας σεκάνς, η βροχή που υποδέχεται τον ερχομό της ηρωίδας, ο πνιγμός της Ρεβέκας, η φωτιά που θα κάψει τον πύργο). Είναι πάντως η μοναδική ίσως ταινία του μετρ, από την οποία απουσιάζει παντελώς το γνώριμο χιούμορ του (κατ'εντολή του παραγωγού του Ντέηβιντ Ο' Σέλζνικ, μιας πανίσχυρης προσωπικότητας του Χόλυγουντ).


  

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2021

Rich And Strange 1931

Rich And Strange 1931

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΝΕΟΠΛΟΥΤΩΝ


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Dale Collins, Alfred Hitchcock, Alma Reville, Val Valentine

Είδος: Comedy, HITCHCCOCK, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:32

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Henry Kendall: Fred Hill

Joan Barry: Emily Hill

Percy Marmont: Commander Gordon

Betty Amann: The Princess

Elsie Randolph: The Old Maid

 

Ένα νεαρό ζευγάρι κερδίζει μια κληρονομιά και φεύγει για ταξίδι. Η σχέση τους περνά κρίση όμως κατά τη διάρκεια κάποιου ναυαγίου στην Άπω Ανατολή και καθώς κινδυνεύουν να πεθάνουν συσφίγγουν εκ νέου τη σχέση τους.

Η ταινία κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α με τον τίτλο ‘’Ανατολικά της Σαγκάης’’(East of Shanghai). Σε αυτήν διαπιστώνεται πόσο σημαντική για τον δημιουργό της είναι η σεξουαλικότητα στοιχείο που θα επανέρχεται στις κατοπινές δημιουργίες του. Υπάρχουν δύο κόπιες της ταινίας στην μία από τις οποίες ενώ το ζευγάρι κολυμπά –μέσα σε μια πισίνα γίνεται το γύρισμα- η γυναίκα λέει στον άντρα πως στοιχηματίζει πως δεν μπορεί να περάσει κάτω από τα πόδια της κι όταν εκείνος το επιχειρεί εκείνη σφίγγει τα πόδια της κι εκείνος εγκλωβίζεται προσωρινά. Όταν βγαίνει στην επιφάνεια εκείνη του απαντά διερωτώμενη πως ‘’δεν θα ήταν ένας πολύ ωραίος θάνατος…


  

The Lady Vanishes 1938

The Lady Vanishes 1938

Η κυρία εξαφανίζεται


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Ethel Lina White, Sidney Gilliat, Frank Launder

Είδος: Comedy, HITCHCCOCK, Mystery, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:36

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Margaret Lockwood: Iris Matilda Henderson

Michael Redgrave: Gilbert Redman

Paul Lukas: Dr. Egon Hartz

Dame May Whitty: Miss Froy

Cecil Parker: Mr. Todhunter

 

Το "The lady vanishes" (1938) είναι μια από τις ωραιότερες ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ, μαζί με τα 39 σκαλοπάτια το κομψοτέχνημα της λεγόμενης αγγλικής περιόδου της καριέρας του. Το 1936 το ντουέτο των Σίντνεϊ Γκίλιατ και Φρανκ Λόντερ (στη συνέχεια γνωστοί σκηνοθέτες, εκτός από σεναριογράφοι) διασκεύασαν για τον κινηματογράφο το μυθιστόρημα της Έθελ Λίνα Γουάιτ "The Wheel spins" (O τροχός γυρίζει), με το οποίο θέλησαν να καταγγείλουν την εξωτερική πολιτική της απομόνωσης του Τσάμπερλεν σε σχέση με τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη. Η ταινία επρόκειτο να γίνει από τον Ρόι Γουίλιαμ Nιλ, όταν το δεύτερο συνεργείο που είχε πάει για εξωτερικά γυρίσματα στη Γιουγκοσλαβία εκδιώχθηκε από τη χώρα και η παραγωγή σταμάτησε προσωρινά, για να συνεχίσει δυο χρόνια αργότερα υπό τη διεύθυνση του Χίτσκοκ, ο οποίος είχε συμβόλαιο για μια ακόμα ταινία με την εταιρεία Gaumont British. Δεν χωρά αμφιβολία, όμως, ότι ο Άγγλος μετρ βρήκε στην ταινία πράγματα που τον ενδιέφεραν ιδιαίτερα, όπως είναι η δοκιμασία της λογικής του θεατή, η λατρεία του σκηνοθέτη για τα τρένα, αλλά κι αυτός ο μοναδικός συνδυασμός χιούμορ και σασπένς, που αποτελεί σήμα κατατεθέν του έργου του.

Το Η κυρία εξαφανίζεται βασίζεται ως πλοκή σε αυτό που ο Χίτσκοκ αποκαλεί ένα "Μακ Γκάφιν": "Είναι ένα τέχνασμα, ένα τρικ, ένα "γκίμικ" όπως το λέμε. Να λοιπόν η ιστορία του Μακ Γκάφιν: ξέρετε πως ο Κίπλινγκ έγραφε συχνά με θέμα τις Ινδίες και τους άγγλους που πολεμούσαν κατά των ιθαγενών στα σύνορα με το Αφγανιστάν. Σ’ όλες αυτές τις ιστορίες κατασκοπίας κύριο θέμα ήταν η κλοπή των σχεδίων του φρουρίου. Το φρούριο ήταν το Μακ Γκάφιν. Έτσι δώσαμε το όνομα "Μακ Γκάφιν" σε τέτοιου είδους περιπέτειες: κλοπή χαρτιών, κλοπή ντοκουμέντων, κλοπή μυστικού... δεν έχει και μεγάλη σημασία. Οι λογικοί άδικα βασανίζονται να βρουν την αλήθεια ενός Μακ Γκάφιν, αφού δεν έχει και μεγάλη σημασία. Πάντοτε σκεφτόμουν στη δουλειά μου πως τα "χαρτιά', τα 'ντοκουμέντα' ή τα "σχέδια ενός φρουρίου' πρέπει να έχουν μεγάλη σημασία για τα πρόσωπα της ταινίας, αλλά καμία για μένα, τον αφηγητή" (Από το βιβλίο "Χίτσκοκ/Τρυφώ", Εκδόσεις ύψιλον/βιβλία). Το Μακ Γκάφιν στη συγκεκριμένη ταινία είναι ένα κατασκοπικό μήνυμα, που παραδίδεται υπό μορφή κωδικοποιημένου μουσικού μοτίβου στη Μις Φρόυ, μια γριά γκουβερνάντα, η οποία φεύγει σιδηροδρομικώς από μια χώρα των Βαλκανίων με προορισμό το Λονδίνο, αλλά στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού εξαφανίζεται. Η όλη ίντριγκα αποτελεί μια πρόκληση στην κοινή λογική, παρατηρεί και πάλι ο Χίτσκοκ: "Αν θυμηθούμε τους φίλους μας τους "αληθοφανείς', θα μπορούσαν να αναρωτηθούν γιατί εμπιστευόμαστε ένα μήνυμα σε μια γριά κυρία που ο καθένας θα μπορούσε να εξουδετερώσει; Ή πάλι, γιατί αυτοί της αντικατασκοπίας δεν έστειλαν το μήνυμα μ’ ένα ταχυδρομικό περιστέρι;". Κι όμως, ο άγγλος μετρ προκαλεί την κοινή λογική του θεατή για να τη δοκιμάσει, στήνοντας ένα πανέξυπνο παιχνίδι ανάμεσα στο φαίνεται και είναι των πραγμάτων, όπου τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Αυτό που κινεί τη μυθοπλασία της ταινίας είναι οι περιπέτειες και μεταμφιέσεις ενός σημαίνοντος (η Μις Φρόυ), η εξαφάνιση του οποίου γίνεται αιτία να έλθει μια γυναίκα (η κοσμική Ίρις) κοντά σ’ έναν άνδρα (ο μουσικολόγος Γκίλμπερτ) και να ξυπνήσει μέσα της ο ερωτικός πόθος (η ηρωίδα πηγαίνει να παντρευτεί στο Λονδίνο κάποιον κοσμικό κύριο που δεν αγαπά). Προηγουμένως, όμως, κινεί την περιέργεια του θεατή να μάθει τι έγινε, εντολή που μεταβιβάζει στο ζευγάρι της ταινίας, οι οποίοι ως νέοι Σέρλοκ Χολμς επιδίδονται σε μια ερασιτεχνική, αλλά αποτελεσματική αστυνομική έρευνα. Η Μις Φρόυ, λοιπόν, εξαφανίζεται μέσα σ’ ένα τρένο που ταξιδεύει, όλοι αμφισβητούν την ύπαρξή της κι όμως, όπως έλεγε ο Λακάν, "αυτό που είναι κρυμμένο, δεν είναι παρά αυτό που λείπει από τη θέση του". Έτσι η Μις Φρόυ ξαναβρίσκεται: α) υπό τη μορφή ενός άλλου σημαίνοντος (η υπογραφή του ονόματός της στο παράθυρο του τρένου), β) υπό τη μορφή μιας άλλης γυναίκας που φορά τα ρούχα της, γ) ενός πτώματος (η σκεπασμένη με επιδέσμους ασθενής) και δ) μιας γυναίκας Αγγέλου, που εμφανίζεται εξίσου θαυματουργά όπως εξαφανίστηκε, για να περάσει με απίστευτη ευκολία το μπλόκο των εχθρών της και να βρεθεί πριν από τους ήρωες στο Λονδίνο!

Ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας της ταινίας οφείλεται στην έξοχη αξιοποίηση των δεύτερων χαρακτήρων, όπως το ζευγάρι των σνομπ εγγλέζων που ενδιαφέρονται μόνο για το πρωτάθλημα κρίκετ. Αλλά και οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, όπως της Nτέιμ Μέι Oυίτι στο ρόλο της Μις Φρόυ, της Μάργκαρετ Λόκγουντ στο ρόλο της ηρωίδας, του Μάικλ Ρεντγκρέιβ στο παρθενικό του ντεμπούτο στην οθόνη, του Πολ Λούκας στο ρόλο του ψυχιάτρου που βρίσκεται επικεφαλής των κατασκόπων, του Μπάζιλ Ράντφορντ και Nόντον Γουέιν που υποδύονται το ζευγάρι των εγγλέζων κ.α. Η ταινία γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία, κάνοντας τους κριτικούς να ανακηρύξουν τον Χίτσκοκ ως τον μεγαλύτερο άγγλο σκηνοθέτη. O Όρσον Γουέλς είπε πως την είδε έντεκα φορές, ενώ αποτελούσε επίσης μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες του Φρανσουά Τρυφώ. Ως στόρι γνώρισε στη συνέχεια δεκάδες απομιμήσεις, αλλά και ένα ριμέικ του 1979 (Δολοφονία στο τρένο των 12.15) με πρωταγωνιστές τους Άντζελα Λάνσμπουρι, Σίμπιλ Σέπερντ, Έλιοτ Γκουλντ, Χέρμπερτ Λομ και σκηνοθέτη τον Άντονι Πέιτζ, ο οποίος κόπιαρε πλάνο-πλάνο την ταινία του Χίτσκοκ, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να αναπλάσει τη μοναδική ατμόσφαιρά της.


  

Κυριακή 18 Ιουλίου 2021

The Farmer's Wife 1928

 The Farmer's Wife 1928

Η γυναίκα του αγρότη




Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Leslie Arliss, Alfred Hitchcock, J.E. Hunter,

Norman Lee, Eden Phillpotts

Είδος: Comedy, HITCHCCOCK, Romance, Silent

Διάρκεια: 02:09

Γλώσσα: Silent

Παίζουν:

Jameson Thomas: Farmer Sweetland

Lillian Hall-Davis: Araminta Dench - Sweetland's Housekeeper

Gordon Harker: Churdles Ash - Sweetland's His Handyman

Gibb McLaughlin: Henry Coaker

Maud Gill: Thirza Tapper

 

Ένας πλούσιος γαιοκτήμονας χηρεύει και με τη βοήθεια της υπηρέτριάς του αναζητεί νέα σύζυγο. Περνούν διαδοχικά τρεις υποψήφιες οι οποίες μάλλον είναι άσχημες και δύστροπες. Τελικά καταλαβαίνει πως η υπηρέτρια που έχει στο σπίτι, και η οποία είναι κρυφά ερωτευμένη μαζί του από καιρό, είναι η σύζυγος που του ταιριάζει.

 


 

The Manxman 1929

The Manxman 1929

Εξιλέωση δικαίου 

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Hall Caine, Eliot Stannard

Είδος: HITCHCCOCK, Romance, Silent, Thriller

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Silent

Παίζουν:

Carl Brisson: Pete Quilliam

Malcolm Keen: Philip Christian

Anny Ondra: Kate Cregeen

Randle Ayrton: Caesar Cregeen

Clare Greet: Mrs. Cregeen

 

Σε αυτό το ρομαντικό μελόδραμα, ο Χίτσκοκ αναλύει την ιστορία ενός ψαρά, του Pete και ενός δικηγόρου, του Philip. Κολλητοί φίλοι από παιδιά, μεγαλώνουν μαζί στο νησί Man. Ερωτεύονται την ίδια γυναίκα, την όμορφη Kate. Όταν ο πατέρας της Kate αρνείται να δώσει στον Pete το χέρι της κόρης του, εκείνος φεύγει για τη θάλασσα ψάχνοντας την τύχη του. Αφήνει την αγαπημένη του στη φροντίδα του καλύτερου του φίλου. Όταν τα ίχνη του χάνονται και αναφέρεται ως αγνοούμενος, ο Philip και η Kate ξεκινούν μια σχέση. Αλλά ο Pete επιστρέφει, παντρεύεται την Kate και αποκτούν ένα παιδί. Όμως η Kate θα πρέπει να αποκαλύψει ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού. Η συναρπαστική αυτή ιστορία υπήρξε η τελευταία βουβή ταινία του Χίτσκοκ.




Τρίτη 13 Ιουλίου 2021

Spellbound 1945

Spellbound 1945

Νύχτα Αγωνίας


Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Ben Hecht, John Palmer, Hilary St George Saunders,

Angus MacPhail, May E. ROMM

Είδος: HITCHCCOCK ΔΕ 40, Mystery, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:51

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Ingrid Bergman: Dr. Constance Petersen

Gregory Peck: John Ballantyne

Michael Chekhov: Dr. Alexander Brulov

Leo G. Carroll: Dr. Murchison

Rhonda Fleming: Mary Carmichael

 

Και να μπροστά μου μια «Νύχτα Αγωνίας» δια χειρός Άλφρεντ Χίστκοκ. Ο πολυτάλαντος δημιουργός έριξε σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και αυτή τα έβγαλε πέρα με μαεστρία.

Η Μπέργκμαν υποδύεται μια ψυχαναλύτρια περικυκλωμένη από άνδρες συναδέλφους σε κάποιο ίδρυμα. Η σοβαρότητά και η απερίσπαστη αφοσίωσή της στη δουλειά παύουν όταν στη ζωή της εισβάλει ο Γκρέκορι Πέκ, ως νέος διευθυντής του ιδρύματος. Ο όμορφος άντρας όμως κρύβει ένα μυστικό το οποίο δύσκολα να αποκαλυφθεί εφόσον ο ίδιος πάσχει από αμνησία. Η ερωτευμένη Κόνστανς αποφασίζει να βοηθήσει τον καλό της να θυμηθεί και με τις αναμνήσεις του να βρεθεί ο δολοφόνος ενός γιατρού.

Μπορεί να μην είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Hitchcock αλλά τα υποκειμενικά της πλάνα έχουν μείνει στην ιστορία του σινεμά για την ένταση που προσδίδουν στο στόρι. Βραβεύθηκε με Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου ενώ αξιοσημείωτη είναι και η σεκάνς-όνειρο, εμπνευσμένη από έργα του Νταλί!


  

Σάββατο 10 Ιουλίου 2021

Mackenna's Gold 1969

Mackenna's Gold 1969

Το Χρυσάφι του Μακένα


Σκηνοθεσία: J. Lee Thompson

Σενάριο: Heck Allen, Carl Foreman

Είδος: Romance, WESTERN

Διάρκεια: 02:08

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Gregory Peck: Sheriff Mackenna

Omar Sharif: John Colorado

Telly Savalas: Sergeant Tibbs

Camilla Sparv: Inga Bergerman

Keenan Wynn: Sanchez

 

Λίγο πριν πεθάνει, ένας Ινδιάνος δείχνει στο σερίφη Μακένα το χάρτη που οδηγεί στο μυθικό Φαράγγι του Χρυσού. Ο Μακένα συλλαμβάνεται από το ληστή Κολοράντο, ο οποίος τον αναγκάζει να τους οδηγήσει έως εκεί. Καθ΄ οδόν και άλλοι επίδοξοι χρυσοθήρες προστίθενται στη συντροφιά, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε κίνδυνο.

Καλογυρισμένο αλλά υπερφίαλο γουέστερν με δεκάδες σταρ σε μικρούς και μεγάλους ρόλους και με θέμα το οδοιπορικό μιας ομάδας, την οποία αποτελούν παράνομοι, στρατιώτες και ευυπόληπτοι πολίτες, προς κάποιο μυστικό φαράγγι που ο θρύλος θέλει να κρύβει αμύθητο χρυσάφι. Τα ονόματα και η μεγάλη περιπέτεια έφεραν το "Χρυσάφι του Μακένα" στην πρώτη γραμμή των εισπράξεων, όταν προβλήθηκε στις αίθουσες. Ωστόσο, σήμερα, η ταινία απευθύνεται περισσότερο στους συλλέκτες παρά στο σύγχρονο κοινό, όντας πλέον μια παλιομοδίτικη παραγωγή, φλύαρη και μεγάλη σε διάρκεια. Τη μουσική υπογράφει ο Κουίνσι Τζόουνς και το τραγούδι των τίτλων ερμηνεύει ο Χοσέ Φελιτσιάνο


  

The Servant 1963

The Servant 1963

Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ


Σκηνοθεσία: Joseph Losey

Σενάριο: Harold Pinter, Robin Maugham

Είδος: Drama, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:55

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Dirk Bogarde: Barrett

Sarah Miles: Vera

Wendy Craig: Susan

James Fox: Tony

Catherine Lacey: Lady Mounset

 

Ο νεαρός αριστοκράτης Tony επιστρέφει στο Λονδίνο και προσλαμβάνει τον Hugo για τις υπηρεσίες του σπιτιού. Ο Hugo είναι πιστός και φιλότιμος υπάλληλος, αλλά η μνηστή του Tony δεν τον συμπαθεί και ζητά να τον διώξει. Ο Hugo φέρνει την "αδερφή" του για να εργαστούν και να ζήσουν στο σπίτι. Αυτή θα αποπλανήσει τον Tony και οι ισορροπίες θα χαθούν.

Η πρώτη από τις 3 επιτυχημένες συνεργασίες του αυτοεξόριστου από usa λόγω μακαρθισμού και του νομπελίστα, αρνητή του ιπποτικού τίτλου, Harold Pinter(Accident. 1967 κ The Go-Between. 1970). Το σενάριο αποτελεί διασκευή της νουβέλας του Robin Maugham. «Είναι μια ταινία πάνω στην εθελοδουλία της κοινωνίας μας, εθελοδουλία του υπηρέτη, εθελοδουλία του κυρίου και εθελοδουλία στη στάση όλων των ειδών των ανθρώπων που αντιπροσωπεύουν τάξεις και κοινωνικές θέσεις», λέει ο Λόουζι. Ο υπηρέτης αρχικά υπομένει την ψυχρότητα και τις προσβολές του ζευγαριού αλλά μεθοδικά και σταδιακά γίνεται απαραίτητος για το σπίτι με αποτέλεσμα οι ρόλοι -αφέντης και υπηρέτης -να αναστραφούν. Γυρισμένο κυρίως στο εσωτερικό του σπιτιού, με ένα πολύεπίπεδο σενάριο και με μόνο 2 βασικούς χαρακτήρες σκιαγραφεί την δομή μιας ολόκληρης κοινωνίας φωτίζοντας την νοητή γραμμή που χωρίζει τις τάξεις που μάχονται για την εξουσία. Εξαιρετικές ερμηνείες από James Fox (Performance), Sarah Miles (Blowup) αλλά κυρίως από τον σπουδαίο Dirk Bogarde στο ρόλο του υπηρέτη. Σκιές, καθρέφτες και κοντινά δημιουργούν μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα με υπόγεια τραγικότητα και ένταση, που ενισχύεται με τους στεγνούς από δραματικότητα υπαινικτικούς διαλόγους και σιωπές, μέχρι η νοσηρότητα σκάσει στη επιφάνεια και αποκαλυφθεί η βαρβαρότητα της καθημερινότητας.

 


  

Billy Liar 1963

Billy Liar 1963

Μπίλι, ο Ψεύτης



Σκηνοθεσία: John Schlesinger

Σενάριο: Keith Waterhouse, Willis Hall

Είδος: Comedy, Family, Fantasy, Romance, Science Fiction

Διάρκεια: 01:38

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Tom Courtenay: Billy Fisher

Wilfred Pickles: Geoffrey Fisher

Mona Washbourne: Alice Fisher

Ethel Griffies: Grandma Florence

Finlay Currie: Duxbury

 

Η δεύτερη σερί επιτυχία του νεαρού Tom Courtenay (μετά τον... Επαναστάτη δρομέα) έχει την υπογραφή του John Schlesinger. Ήταν η ταινία Billy Liar και μας παρουσίαζε έργα και ημέρες του νεαρού Μπίλι, ενός ονειροπόλου, φαντασιόπληκτου, ψευταρά και εντελώς ανεύθυνου νέου, που δεν ξέρει τι θέλει από τη ζωή του και «βασανίζει» γονείς και συναδέλφους. Παρατηρούμε το χάσμα γενεών σε όλο του το μεγαλείο, με τις νεανικές ανησυχίες και προβληματισμούς που δεν διαφέρουν καθόλου από το σήμερα. Κομβικό ρόλο θα παίξει και η νεαρή Julie Christie, σε μικρό ρόλο σε μια από τις πρώτες της κινηματογραφικές εμφανίσεις στο βρετανικό σινεμά που την έκανε αμέσως αναγνωρίσιμη. Η φαντασία του σκηνοθέτη συναντάει αυτή του νεαρού Μπίλι και οπτικοποιεί ό,τι περνάει από το μυαλό του πρωταγωνιστή μας. Πανέξυπνη και ενδιαφέρουσα ταινία, που μας κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.

  

Cleopatra 1963

Cleopatra 1963

Κλεοπάτρα


Σκηνοθεσία: Joseph L. Mankiewicz

Σενάριο: Joseph L. Mankiewicz, Ranald MacDougall,

Sidney Buchman, Plutarch, Suetonius

Είδος: Biography, Drama, History, Romance

Διάρκεια: 03:12

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Elizabeth Taylor: Cleopatra

Richard Burton: Mark Antony

Rex Harrison: Julius Caesar

Pamela Brown: High Priestess

George Cole: Flavius

 

Προκειμένου να εδραιωθεί στο θρόνο της Αιγύπτου, η βασίλισσα Κλεοπάτρα προσεταιρίζεται τον Ιούλιο Καίσαρα, με τον οποίο συνάπτει σχέσεις και αποκτά παιδί. Όμως, ο Καίσαρας δολοφονείται. Τη θέση του στην καρδιά και στο κρεβάτι της θα πάρει ο Μάρκος Αντώνιος.

Θεαματική αναπαράσταση της ζωής της θρυλικής βασίλισσας της Αιγύπτου και μια χολιγουντιανή παραγωγή που, παρά το μύθο που την περιβάλλει, δεν παύει να είναι κακή ως τελικό αποτέλεσμα και να συγκαταλέγεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες αποτυχίες όλων των εποχών. Το πλούσιο παρασκήνιο που συνοδεύει τα γυρίσματα θέλει την Τέιλορ να ασθενεί βαριά, τον αρχικό σκηνοθέτη Ρούμπεν Μαμούλιαν να απολύεται, το ζεύγος Τέιλορ-Μπάρτον -οι οποίοι τότε ξεκίνησαν το θυελλώδη τους δεσμό- να επιδίδεται σε ομηρικούς καβγάδες, και τον Ντάριλ Ζανούκ να επεμβαίνει βάρβαρα στο τελικό μοντάζ, καταστρέφοντας ουσιαστικά το έργο και το όραμα του Μάνκιεβιτς, ο οποίος είχε ετοιμάσει δύο τρίωρες ταινίες ("Καίσαρας και Κλεοπάτρα" και "Αντώνιος και Κλεοπάτρα"). Σε αυτά, προσθέστε τη δημόσια αποκήρυξη του φιλμ εκ μέρους της Τέιλορ -που είδε τις καλύτερες σκηνές της να κόβονται-, το γεγονός ότι τα στούντιο της Fox ερήμωσαν ελλείψει χρημάτων, αλλά και τα χαμένα Όσκαρ στις βασικές κατηγορίες, και θα αντιληφθείτε γιατί το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 37 εκατομμυρίων δολαρίων (κατ΄ άλλους 44.000.000) δεν επέστρεψε στα ταμεία. Η παταγώδης αποτυχία της "Κλεοπάτρας" είχε ως αποτέλεσμα η μεν Fox να φτάσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, ο δε διευθυντής του στούντιο, Σπύρος Σκούρας, να έρθει σε σύγκρουση με τον Ζανούκ και να απομακρυνθεί. 


 


Charade 1963

Charade 1963

Ραντεβού στο Παρίσι

  


Σκηνοθεσία: Stanley Donen

Σενάριο: Peter Stone, Marc Behm

Είδος: Comedy, Mystery, Romance, Thriller

Διάρκεια: 01:53

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Cary Grant: Peter Joshua

Audrey Hepburn: Regina Lampert

Walter Matthau: Hamilton Bartholomew

James Coburn: Tex Panthollow

George Kennedy: Herman Scobie

 

Η Regina Lampert (Hepburn) μαθαίνει ότι πέθανε ο άντρας της. Ανάμεσα στα πολλά μυστικά που είχε ανακαλύπτει ότι είχε σχέση με μια σπείρα κακοποιών και βρίσκεται κυνηγημένη.

Μια υπέροχη διασκεδαστική κομεντί που ανακατεύει ιδανικά την περιπέτεια, το ρομάντζο και την κωμωδία. Ορισμένοι διάλογοι είναι ξεκαρδιστικοί και παράλληλα κρατάει σε αγωνία μέχρι το τέλος. Το καστ δίνει θαυμάσιες ερμηνείες.


This Sporting Life 1963

 This Sporting Life 1963

Η Τιμή ενός Ανθρώπου


Σκηνοθεσία: Lindsay Anderson

Σενάριο: David Storey

Είδος: Drama, Romance, Sports

Διάρκεια: 02:14

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Richard Harris: Frank Machin

Rachel Roberts: Mrs. Hammond

Alan Badel: Weaver

William Hartnell: Johnson

Colin Blakely: Maurice Braithwaite

 

Ο Φρανκ (Richard Harris) εργάζεται ως ανθρακωρύχος και ταυτόχρονα προσπαθεί να γίνει επαγγελματίας παίκτης του ράγκμπι με σκοπό να αποκτήσει χρήματα και δόξα. Τις φιλοδοξίες του δε φαίνεται να τις συμμερίζεται η Μάργκαρετ (Rachel Roberts), νεαρή χήρα, στο σπίτι της οποίας διαμένει.

Μεταπολεμική Αγγλία και ο βρετανικός κινηματογράφος εστιάζει στη μεταφορά επί της μεγάλης οθόνης κλασικών λογοτεχνικών έργων. Ο David Lean με τα αξεπέραστα Oliver Twist και Great Expectations και ο Michael Powell με τα εξαιρετικά Κόκκινα Παπούτσια δημιουργούν απίστευτο ρεύμα και συμπαρασύρουν στο διάβα τους πλείστους άλλους παραγωγούς και σκηνοθέτες. Όλα αυτά όμως μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’50. Τότε εμφανίστηκε μία ομάδα νέων σκηνοθετών με επικεφαλή κάποιον απόφοιτο της Οξφόρδης που άκουγε στο όνομα Lindsay Anderson. Σκοπός τους να αναδείξουν, στην αρχή με μικρού μήκους ταινίες τεκμηρίωσης, τα προβλήματα της βρετανικής κοινωνίας και κυρίως της βρετανικής εργατικής τάξης. Αργότερα η ομάδα αυτή προχωρά ένα βήμα πιο πέρα δημιουργώντας τις πρώτες μεγάλου μήκους ταινίες μυθοπλασίας, πάντα όμως με την ίδια θεματική. Αυτή η κίνηση των νεαρών σκηνοθετών ονομάστηκε free cinema, εξαιτίας μιας προβολής τριών ταινιών μικρού μήκους υπό αυτό τον τίτλο, έγινε όμως γνωστή κυρίως για τον επαναστατικό και ρεαλιστικό τρόπο κινηματογράφησης. Μία λοιπόν από τις σημαντικότερες ταινίες αυτού του ρεύματος είναι και η Τιμή ενός ανθρώπου, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Lindsay Anderson.

Η τιμή ενός ανθρώπου είναι ένα σπαραχτικό δράμα. Μέσα από τη ρεαλιστική «ματιά» του Anderson παρατηρούμε τον Φρανκ να ονειρεύεται την επιτυχία, να ονειρεύεται τον έρωτα και να κάνει τα πάντα για να τ’ αποκτήσει. Κι όταν τελικά τ’ αποκτά, είναι έτοιμος να τα διαλύσει, γιατί ο Φρανκ είναι γέννημα – θρέμμα της τάξης του, ένας φτωχός ανθρακωρύχος από το Γιορκσάιρ και τίποτα παραπάνω. Είναι αυτό που θέλησαν οι άλλοι να είναι. Είναι ένας Άγγλος εργάτης που γίνεται έρμαιο των Άγγλων αστών αλλά και των δικών του παθών. Όταν όμως το καταλαβαίνει είναι αργά. Όταν καταλαβαίνει ότι είναι ένα γρανάζι σε μια καλοδουλεμένη επιχείρηση θεάματος, δεν υπάρχει επιστροφή.

Από την άλλη η Μάργκαρετ προσκολλημένη ακόμα στον αποθανόντα σύζυγό της αρνείται όχι μόνο ν’ αγαπήσει αλλά και ν’ αγαπηθεί. Δεν θέλει να προδώσει την αγάπη στον άντρα της. Αλλά όταν τα συναισθήματα της φτάσουν στο σημείο που δεν έχει επιστροφή τότε είναι που κάνει και το συμβιβασμό με τον εαυτό της, ένα συμβιβασμό όμως που η κοινωνία αρνείται να δεχθεί.

Ο Anderson διαχειρίζεται άριστα το σενάριο του συγγραφέα David Storey και μας οδηγεί με αργά αλλά σταθερά βήματα σε μια έκρηξη συναισθημάτων και σε ένα λυτρωτικό φινάλε, εφάμιλλο αρχαίας τραγωδίας. Κινηματογραφεί με σκληρό ρεαλισμό το αστικό – βιομηχανικό περιβάλλον της αγγλικής επαρχίας είτε μέσα σε σκοτεινά δωμάτια είτε μέσα σε λάσπη. Εκεί δηλαδή που ζουν και δουλεύουν οι Άγγλοι εργάτες. Τέλος καταφέρνει να αποσπάσει από το πρωταγωνιστικό δίδυμο εκπληκτικές ερμηνείες. Ο Richard Harris κέρδισε το βραβείο ερμηνείας του Φεστιβάλ των Καννών και τιμήθηκε με μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Η ερμηνεία του σε πολλά σημεία θυμίζει κάτι από τη βίαιη ερμηνεία του Brando στα έργα του Kazan, χωρίς όμως κανενός ίχνους μιμητισμού.

Η ταινία όταν προβλήθηκε προκάλεσε πολλές αντιδράσεις λόγω κυρίως κάποιων βίαιων και ωμών, για την εποχή, ερωτικών σκηνών. Ωστόσο από όλους τους κριτικούς θεωρείται μία από τις σημαντικότερες και πιο χαρακτηριστικές ταινίες του κινήματος.