DR. STRANGELOVE 1964

DR. STRANGELOVE 1964

S.O.S Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα

Σκηνοθεσίαi: Stanley Kubrick

Σενάριο: Stanley Kubrick, Terry Southern, Peter George

Είδος: Comedy,   Peter Sellers, Stanley Kubrick, War

Διάρκεια: 1h 35m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Peter Sellers: Group Capt. Lionel Mandrake / President Merkin Muffley / Dr. Strangelove

George C. Scott: Gen. 'Buck' Turgidson

Sterling Hayden: Brig. Gen. Jack D. Ripper

Keenan Wynn: Col. 'Bat' Guano

Slim Pickens: Maj. 'King' Kong

Peter Bull:Russian Ambassador Alexi de Sadesky

 

Το S.O.S Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα ή Πώς έμαθα να πάψω να ανησυχώ και να αγαπώ τη βόμβα (πρωτότυπος τίτλος: Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb), περισσότερο γνωστή ως Dr. Strangelove, είναι ταινία πολιτικής σάτιρας και μαύρη κωμωδία του 1964, σε σκηνοθεσία και παραγωγή Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Το σενάριο γράφτηκε από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, σε συνεργασία με τους Τέρι Σάουδερν και Πίτερ Τζορτζ, το οποίο είναι αόριστα βασισμένο σε μυθιστόρημα του τελευταίου, ονόματι "Κόκκινος Συναγερμός" (Red Alert). H ταινία σατιρίζει τους φόβους του Ψυχρού Πολέμου για μια πυρηνική σύγκρουση μεταξύ της ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ. Πρωταγωνιστούν σε αυτή οι Πίτερ Σέλλερς, Τζορτζ Σι Σκοτ, Στέρλινγκ Χέιντεν, Σλιμ Πίκενς, Κίναν Γουίν, Τζέιμς Ερλ Τζόουνς, Τρέισι Ριντ. Η παραγωγή έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Η ιστορία αναφέρεται σε έναν ανεξάρτητο στρατηγό της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών που διατάζει την πρώτη πυρηνική επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Ακολουθεί ξεχωριστά τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, τους συμβούλους του, το Μικτό Επιτελείο και έναν αξιωματικό της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) καθώς προσπαθούν να αποτρέψουν το πλήρωμα ενός αεροσκάφους B-52 (που ακολουθούσαν εντολές του στρατηγού) από τον βομβαρδισμό των Σοβιετικών και την έναρξη ενός πυρηνικού πολέμου.

    Η ταινία θεωρείται μια από τις καλύτερες κωμωδίες που έγιναν ποτέ, καθώς και μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Το 1998, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην 26η θέση στη λίστα με τις καλύτερες αμερικανικές ταινίες (στην έκδοση του 2007, η ταινία κατετάγη 39η) και το 2000 κατατάχθηκε ως στο νούμερο τρία στον κατάλογο με τις πιο αστείες αμερικανικές ταινίες. Το 1989, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών την συμπεριέλαβε ως μία από τις πρώτες 25 ταινίες που επιλέχθηκαν για να ενταχθούν στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου ως «πολιτιστική, ιστορική ή αισθητική σημαντική». 

The Pink Panther 1963

The Pink Panther 1963

Ο ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑΣ

Σκηνοθεσίαi: Blake Edwards

Σενάριο: Maurice Richlin, Blake Edwards

Είδος: Comedy, Crime, Romance, Peter Sellers

Διάρκεια: 1h 55m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

David Niven: Sir Charles Litton

Peter Sellers: Insp: Jacques Clouseau

Claudia Cardinale: The Princess

Robert Wagner: George Litton

Capucine: Simone Clouseau

Brenda de Banzie: Angela Dunning

Colin Gordon: Tucker

 

Ο Ροζ Πάνθηρας (αγγλ. The Pink Panther) είναι αμερικανική κωμική ταινία του 1963 σε σκηνοθεσία του Μπλέικ Έντουαρντς, με σενάριο βασισμένο και ιστορία των Μορίς Ρίχλιν και Έντουαρντς και πρωταγωνιστεί ο Πίτερ Σέλερς ως Επιθεωρητής Κλουζώ. Ο τίτλος «Ροζ Πάνθηρας» χρησιμοποιείται και γενικότερα για όλη τη σειρά των ταινιών με τους ίδιους ήρωες που ακολούθησε.

Η Κλάουντια Καρντινάλε στην ταινία ως πριγκίπισσα Ντάλα

Η ταινία έχει μπει στην λίστα των "Εκατό Αστειότερων Ταινιών του Μπράβο" με τον αριθμό 62. Το διάσημο αιλουροειδές με τη ροζ απόχρωση στο δέρμα, ο διάσημος πλέον Ροζ Πάνθηρας, που εμφανίστηκε στην κωμική σεκάνς κινουμένων σχεδίων των τίτλων αρχής, έγινε τόσο δημοφιλής, που οι δημιουργοί, Φριτς Φρίλινγκ και Ντέιβιντ Χάντσον Ντε Πάτι δημιούργησαν μια σειρά κινουμένων σχεδίων με τον χαρακτήρα. Η μορφή αυτή χρησιμοποιήθηκε στις σεκάνς τίτλων αρχής σε όλες τις ταινίες της σειράς, εκτός από την συνέχεια Λαγωνικό 24 Καρατίων.

Ο ρόλος για τον διάσημο χαρακτήρα του επιθεωρητή Κλουζώ αρχικά θα δινόταν στον (διάσημο για τον ρόλο του Ηρακλή Πουαρό) Πίτερ Ουστίνοφ, ενώ ο ρόλος της συζύγου του Σιμόν θα δινόταν στην Άβα Γκάρντνερ. Ο Ουστίνοφ αρνήθηκε τον ρόλο λίγες μέρες πριν το γύρισμα, και λόγω αυτής του της άρνησης μηνύθηκε από τον Έντουαρντς, ο οποίος κέρδισε τελικά τη δίκη.

Πλοκή

    Η Πριγκίπισσα Ντάλα κληρονομεί το μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου, τον Ροζ Πάνθηρα, από τον πατέρα της. Ξεφεύγοντας από τα κοσμικά πλήθη δραπετεύει σε ένα χειμερινό Ιταλικό θέρετρο στην Κορτίνα, όπου γνωρίζει τον διάσημο πλέιμποϊ σερ Τσαρλς Λίτον, ή όπως είναι γνωστός ως ο μυστηριώδης εγκληματίας, το Φάντασμα, ο οποίος έχει βάλει το μάτι του το πασίγνωστο διαμάντι και την γοητευτική ιδιοκτήτριά του. Εν τω μεταξύ, ο γκαφατζής επιθεωρητής αστυνομικός Ζακ Κλουζώ βρίσκεται στα ίχνη του Φαντάσματος και της θηλυκής του βοηθού, η οποία δεν είναι άλλη από την σύζυγο του Κλουζώ και ερωμένη του σερ Τσαρλς, η Σιμόν. Καταφθάνοντας στην Κορτίνα, ο σερ Τσαρλς κινεί τις υποψίες του επιθεωρητή Κλουζώ, και σύντομα, ο ανιψιός του σερ Τσαρλς, ο Τζορτζ, ανακαλύπτει την ταυτότητα του περιβόητου θείου του. 

Never Let Go 1960

 

Never Let Go 1960

Ο ΚΛΟΙΟΣ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ

 

Σκηνοθεσία: John Guillermin

Σενάριο: John Guillermin, Peter De Sarigny, Alun Falconer

Είδος: Comedy, Crime, Drama, Peter Sellers

Διάρκεια: 01:31

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Richard Todd: John Cummings

Peter Sellers: Lionel Meadows

Elizabeth Sellars: Anne Cummings

Adam Faith: Tommy Towers

Carol White: Jackie

 

Πρόκειται για μία τυπική δραματική ταινία της δεκαετίας του ’60, από αυτές που αρέσουν, με μια συμμορία μικροκακοποιών που κλέβουν και μεταποιούν αυτοκίνητα, τα οποία πουλάει μετά ξεπλένοντάς τα ο αρχηγός της συμμορίας, μέσω της νόμιμης αντιπροσωπείας αυτοκινήτων που έχει ως “βιτρίνα”.

Τώρα όμως θα έρθουν αντιμέτωποι με έναν φτωχό, καλόβολο πωλητή καλλυντικών, για τον οποίο το (καινούριο) αυτοκίνητό του είναι τόσο απαραίτητο για τη δουλειά του, που θα τα ρισκάρει όλα (δουλειά και οικογένεια), φτάνοντας μέχρι και την αυτοδικία, όταν βλέπει ότι η αστυνομία δεν κινείται αρκετά γρήγορα.

Νομίζω ότι η ταινία αυτή είναι αρκετά αδικημένη. Αν και δε θα τη χαρακτήριζα ως αριστούργημα, έχει σωστή κατανομή δράσης και ανάπτυξης χαρακτήρων, δεν έχει περιττές σκηνές και είναι κρίμα να παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό. Και έχει και τον Peter Sellers, στην αρχή της καριέρας του (ένα χρόνο μετά “Το ποντίκι που βρυχάται”), στο ρόλο του αρχηγού της συμμορίας, πολύ πειστικό.

Στην αρχή της, μου θύμισε κάπως το στήσιμο των ταινιών του Alfred Hitchcock και, για να πω την αλήθεια, σε μία σκηνή όπου δείχνει την είσοδο ενός πολυκαταστήματος (ή κάτι τέτοιο), τον περίμενα να βγει από την πόρτα! Καθώς προχωρούσε όμως, άρχισα να θυμάμαι ταινίες western με παρόμοιο θέμα [δυστυχώς δε θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη τώρα]· ο δε ρόλος του Richard Todd μου έφερε στο νου το Henry Fonda στην ταινία “The wrong man” (1956) 

he Millionairess 1960

The Millionairess 1960

Η εκατομμυριούχος

  

Σκηνοθεσία: Anthony Asquith

Σενάριο: George Bernard Shaw, Riccardo Aragno, Wolf Mankowitz

Είδος: Comedy, Drama, Peter Sellers, Romance

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Sophia Loren: Epifania

Peter Sellers: Doctor Kabir

Alastair Sim: Sagamore

Vittorio De Sica: Joe

Dennis Price: Adrian

 

Η εκατομμυριούχος Epifania Parerga, (Sophia Loren), έχει ό, τι θα μπορούσε ποτέ να επιθυμήσει, εκτός από την αγάπη. Έτσι, όταν συναντά τον λαμπρό Δρα Kabir (Peter Sellers), αποφασίζει να τον προσθέσει στη λίστα των κεκτημένων της. Δυστυχώς, ο Kabir δεν κερδίζεται τόσο εύκολα και της παρουσιάζει μια ασυνήθιστη προγαμιαία πρόταση: Θα πρέπει να ζήσει μόνο με 35 σελίνια την ημέρα για 90 ημέρες εάν επιθυμεί να τον παντρευτεί. Η Epifania αποδέχεται και του παρουσιάζει μια προκλητική αντιπρόταση: Συγκεκριμένα ο πατέρας της της είχε ζητήσει, αυτόν που θα παντρευτεί να έχει την ικανότητα να ξεκινήσει με 500 λίρες και σε 90 ημέρες να τις κάνει 15.000.

Mouse That Roared 1959

Mouse That Roared 1959

Το Ποντίκι που Βρυχάται

Σκηνοθεσία: Jack Arnold

Σενάριο: Roger MacDougall, Stanley Mann, Leonard Wibberley

Είδος: Comedy, Peter Sellers, War

Διάρκεια: 01:23

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Peter Sellers: Μεγάλη ΔούκισσαXII / Πρωθυπουργός Count Rupert of Mountjoy, Στρατιωτικός Tully Bascombe

Jean Seberg: Helen Kokintz

William Hartnel: Will Buckley

David Kossoff: Doctor Alfred Kokintz

Leo McKern: Benter 

Άργησε, αλλά το έκανε. Όχι που θα του ξέφευγε του Peter Sellers να σατιρίσει τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Αμερική. Με σαφή και αιχμηρά σχόλια κατά της αμερικανικής διπλωματίας ο θρυλικός βρετανός κωμικός ηθοποιός πρωταγωνιστεί (με όλη τη σημασία της λέξης, αφού παίζει τρεις ρόλους) σε μια εξαιρετική κωμωδία με την ευχάριστη ιδιαιτερότητα να συνδυάζει σε σωστές αναλογίες τόσο ανόητο gag-style χιούμορ, όσο και εγκεφαλικό. Η ταινία γυρισμένη το 1959 του χάρισε για πρώτη φορά καθολική αναγνώριση και στάθηκε η πρώτη μεγάλη επιτυχία του.

Το δουκάτο του Φενούκιου στην Νότια Γαλλία είναι γνωστό για το εξαιρετικό του κρασί, το οποίο εξάγει στην Αμερική και ζει από τα έσοδα. Όταν η συνταγή του κρασιού αντιγράφεται στην Αμερική, οι εξαγωγές του δουκάτου πέφτουν κατακόρυφα και κηρύσσει πτώχευση. Μετά από συνεδριάσεις καταλήγουν στην καλύτερη λύση: θα κηρύξουν πόλεμο στην Αμερική, θα χάσουν και θα επωφεληθούν από την οικονομική βοήθεια που η Αμερική πάντα προσφέρει στις ηττημένες από αυτή χώρες. Το στράτευμα των 15 ατόμων ξεκινά να ηττηθεί, αλλά τελικά όχι μόνο νικούν τις Η.Π.Α., αλλά κλέβουν και το υπερόπλο "Q-Bomb".

Το θεότρελο σενάριο (παρωδία της όλης ιστορίας με το σχέδιο Marshall) συμπληρώνεται από την αιθέρια Jean Seberg, με την οποία προστίθεται το απαραίτητο ρομάντζο, που ολοκληρώνει την επιτυχία. Πάντως άξιος να παίξει τον ρόλο ο Sellers, καθώς όχι μόνο υπηρέτησε με την RAF, αλλά και το 1966 του απονεμήθηκε ο τίτλος Commander of the British Empire.

Oh Yeah! : Η ταινία ως σύλληψη και η υλοποίησή της. Και μάλιστα από έναν άνθρωπο που είχε πει για τον εαυτό του “I have no personality of my own whatsoever. I have nothing to project”. Ίσως γι αυτό να ήταν τόσο καλός στο να υποδύεται άλλους. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω τον τίτλο, που συνοψίζει τέλεια την ταινία.

Oh No! : Τα σχόλια που βρήκα στο internet για την ταινία και ειδικά από ένα ενοχλημένο αμερικανάκι «for in order to make fun of the United States` good-winner policy, one must understand that the policy was born out of years of bloodshed, and it`s very difficult to make fun of the exercise of organized mass-slaughter, even if the focus is on the aftermath of the conflict. The other aspect of why it`s difficult to make the premise work is because it just isn`t all that true that the United States (my country, by the way) has helped every defeated nation get back on its feet with an onslaught of goodwill. History shows that all too well.» Σοβαρά ε; Για το πρώτο μέρος του σχόλιου να υπενθυμίσω μόνο την ταινία «Ο μεγάλος δικτάτορας» του Chaplin και να πω ότι αυτό που έκανε ο Sellers είναι ακριβώς το νόημα της παρωδίας και της διακωμώδησης. Αφήστε που το έκανε 15 χρόνια μετά τον πόλεμο, όταν τα πάθη είχαν σιγάσει. Για το δεύτερο μέρος χρειάζεται πραγματικά να σχολιάσω; η επικαιρότητα τα λέει όλα.

 

  

The Naked Truth 1957

 The Naked Truth 1957

Η Γυμνή Αλήθεια

Σκηνοθεσία: Mario Zampi

Σενάριο: Michael Pertwee, Michael Pertwee

Είδος: Comedy, Peter Sellers

Διάρκεια: 1h 31min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Terry-Thomas: Lord Mayley

Peter Sellers: Sonny Macgregor

Peggy Mount: Flora Ransom

Shirley Eaton: Melissa Right

Dennis Price: Nigel Dennis

Georgina Cookson: Lady Mayley 

Ο Νάιτζελ Ντένις είναι ο εκδότης του σκανδαλοθηρικού περιοδικού "Γυμνή Αλήθεια", που έχει βάλει στόχο να εκβιάσει κάποιους διάσημους. Κάποια στιγμή, όλοι όσοι έχουν δεχτεί τα πυρά του ενώνουν τις δυνάμεις τους, με σκοπό να του δώσουν ένα γερό μάθημα. Όσο όμως κι αν εκείνοι συγκεντρώνουν στοιχεία εις βάρος του, εκείνος καταφέρνει πάντα να ξεγλιστρά. Τα γεγονότα οδηγούνται σε έκρυθμη κατάσταση, καταλήγοντας σε μια απαγωγή που παραλύει όλες τις αστυνομικές δυνάμεις του Λονδίνου

 

The Trouble with Harry 1955

The Trouble with Harry 1955

Ποιος Σκότωσε τον Χάρι;

  

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: John Michael Hayes, Jack Trevor Story

Είδος: 1955, Comedy, HITCHCCOCK, Mystery, Thriller, Peter Seller

Διάρκεια: 01:39

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Edmund Gwenn: Capt. Albert Wiles

John Forsythe: Sam Marlowe

Mildred Natwick: Miss Ivy Gravely

Mildred Dunnock: Mrs. Wiggs

Jerry Mathers: Arnie Rogers

 

Κατάμαυρη κωμωδία που μοιάζει με άσκηση πάνω στον παραλογισμό, καθ’ ότι κεντρικό πρόσωπο εδώ είναι μια… σορός, του Χάρι. Ο Χάρι βρίσκεται θαμμένος σε ένα ύψωμα απ’ όπου κάποιοι θα πρέπει να τον ξεθάψουν προκειμένου να μαθευτεί ποιος τον σκότωσε. Με την εξαίρεση δύο – τριών προσώπων (ανάμεσα στα οποία και ένα παιδί), όλοι θα μπορούσαν να τον έχουν σκοτώσει. Η γυναίκα του, που τον είχε χτυπήσει στο κεφάλι με ένα μπουκάλι, η γεροντοκόρη, που του είχε δώσει μια με το τακούνι της, ο γέρο-καπετάνιος που ανησυχεί ότι ο Χάρι υπήρξε θύμα κυνηγετικού ατυχήματος… Ποιος σκότωσε τον Χάρι;

The Ladykillers 1955

 

The Ladykillers 1955

Η Συμμορία των 5

 

Σκηνοθεσία: Alexander Mackendrick

Σενάριο: William Rose, Jimmy O'Connor

Είδος: Comedy, Crime, Peter Seller

Διάρκεια: 01:31

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Alec Guinness: Professor Marcus

Cecil Parke: Claude (a.k.a. 'Major Courtney')

Herbert Lom: Louis (a.k.a. 'Mr. Harvey')

Peter Sellers: Harry (a.k.a. 'Mr. Robinson')

Danny Green: One-Round (a.k.a. 'Mr. Lawson')

 

Ealing Studios- αδελφοί Κοέν: σημειώσατε 1. Εάν οι διάσημοι μηδενιστές του αμερικάνικου σινεμά αποπειράθηκαν να εφεύρουν νέες ισορροπίες για ένα παλιό, πλην όμως αγέραστο, αστείο, η αλήθεια είναι ότι η αυθεντική κουστωδία των Ladykillers απλούστατα δεν επιδέχεται αντιγραφή. Τι συνέβη όμως και τα διαπιστευτήρια από το «Πέρασμα του Μίλερ» και τον «Άνθρωπο που δεν ήταν εκεί» αποδείχτηκαν παντελώς άχρηστα για τους Κοέν; Το κοκτέιλ μαύρης κωμωδίας και νουάρ προέκυψε εντελώς άγευστο, σε αντίθεση με τη συνταγή του Mackendrick.

Η αποτυχία ως τελετουργία. Κι όμως, τα συστατικά που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης εν έτει 1955 είναι εκ πρώτης όψεως ίδια. Ο μεφιστοφελικός άντρας, που νοικιάζει το δωμάτιο μιας άκακης και ελαφρώς μυθομανούς γριούλας. Οι τέσσερις εντιμότατοι φίλοι του, που συμπληρώνουν το… κουιντέτο εγχόρδων και εντυπωσιάζουν τη φιλόμουση γιαγιά. Και η τελευταία ως υποψήφιο θύμα μιας πεντάδας μαντράχαλων, που θα καταφέρουν να αλληλοεξοντωθούν! Με άλλα λόγια, πέντε πιόνια πολιορκούν μια ανυπεράσπιστη βασίλισσα, αλλά το ένα θέτει το άλλο εκτός συναγωνισμού. Όσο κωμική και να μοιάζει η παραπάνω διαδικασία, είναι μια τελετουργία. Και, ως τέτοια, είναι φύσει σοβαρή. Ο Mackendrick αποδεικνύεται αρκετά σώφρων για να χορογραφήσει αυτή την απίθανη τελετή αποτυχίας σα μια μακρόσυρτη κηδεία. Το εγχείρημά του προκύπτει μετά-εξπρεσιονιστικό νουάρ, με μια χρήση των κλειστών χώρων που θυμίζει αρκετά το The old dark house του Γουέιλ. Ακόμα και τα πιο ακραία κωμικά ευρήματα έχουν απεκδυθεί το μανδύα του μπουρλέσκ, ενταγμένα στη φιλμική ροή με υποτονικό τρόπο. Το ρυθμό δίνει ειρωνικά το λάιτ μοτίφ του τρένου, που θα εισέλθει αργά στο παιχνίδι ως απρόσμενος πρωταγωνιστής.

Ο «ανθρώπινος παράγοντας»: η βασίλισσα της σκακιέρας του Mackendrick στέκεται απαθής και οχυρωμένη σε ένα σύννεφο αφέλειας και «παραδοσιακών αξιών». Παρόλο που ενσαρκώνει ιδανικά τη μη-δράση, το κάνει περισσότερο ως μια αντεστραμμένη εκδοχή του «Αρσενικό και παλιά δαντέλα». Σα να λέμε, είναι η αδράνειά της που εξολοθρεύει τους επίδοξους Ladykillers; Εάν το εκλαμβάναμε κυριολεκτικά, τότε τα Ealing Studios θα πρέπει να απαρτίζονταν από θιασώτες… της κινέζικης παθητικής αυτοάμυνας (άσε τον εχθρό σου να ηττηθεί μόνος του). Σε ένα μεταφορικό επίπεδο: ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να στροβιλίζεται γύρω από το μηδέν, μέχρι να πέσει εντός του από τον ίλιγγο.

Who looks stupid now? Παίρνοντας αφορμή από μια μνημειώδη ατάκα του φινάλε, οι Κοέν έφεραν το παραπάνω υπαρξιακό παιχνίδι στα δικά τους μέτρα –το περίφημο μοτίβο της ηλιθιότητας. Γι αυτό και (επιεικώς) απέτυχαν. Αντιθέτως, η στρατηγική της ταινίας του Mackendrick θυμίζει αυτή του Ιανού, και αντικατοπτρίζεται στη σαιξπηρικά γκροτέσκα ερμηνεία του Alec Guinness. Εξίσου αμφιλεγόμενη και η υπόλοιπη πινακοθήκη των χαρακτήρων, που κινείται συνεχώς σε ένα πλέγμα υπονοουμένων και παιχνιδιών εξουσίας. Ο σκηνοθετικός σχολιασμός, όπως ήδη υπαινίχθηκα, δεν είναι άμεσος (τα κωμικά γκαγκ δεν αξιοποιούνται πλήρως) αλλά εντελώς υπόγειος, μέσω των φωτισμών και των εναλλαγών του μοντάζ.

Η τράπεζα είτε απαλλοτριώνεται είτε… Μην πανικοβάλλεστε, ο Mackendrick και οι λοιποί των Ealing απέχουν πολύ από τον δεδηλωμένα αντιεξουσιαστικό χώρο, και δύσκολα θα υλοποιούσαν το δεύτερο συνθετικό του προβοκατόρικου συνθήματος. Ωστόσο, η ιδιότυπη δικαίωση των απόψεων του καθηγητή Μάρκους κορυφώνει τη σαρδόνια αμφισημία της «Συμμορίας των 5». Ο θάνατος των ληστών είναι ο απαραίτητος «ηθικός» αντιπερισπασμός (σχεδόν κάθε νουάρ έχει τον δικό του), υπάρχει όμως και εκείνο το τελευταίο τρίλεπτο ως κερασάκι στην τούρτα: η «δικαίωση» των νεκρών και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε -τους υπόλοιπους θα τους παραπέμψω στο Μπρεχτ: χειρότερο από το να κλέβεις μια τράπεζα είναι να την ιδρύεις.