Histoires extraordinaires 1968

Histoires extraordinaires 1968

Ιστορίες Μυστηρίου

(Στον ίλιγγο της ακολασίας)

Σκηνοθεσία: Federico Fellini, Louis Malle, Roger Vadim

Σενάριο: Edgar Allan Poe, Roger Vadim, Pascal Cousin

Είδος: Drama, Horror ΔΕ 60, Mystery

Διάρκεια: 2h 1m

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Brigitte Bardot: Giuseppina (segment "William Wilson")

Alain Delon: William Wilson (segment "William Wilson")

Jane Fonda: Contessa Frederique de Metzengerstein

Terence Stamp: Toby Dammit

James Robertson Justice: Countess' Advisor

Salvo Randone: Priest (segment "Toby Dammit")

Françoise Prévost: Friend of Countess (segment "Metzengerstein")

Peter Fonda: Baron Wilhelm Berlifitzing (segment "Metzengerstein")

 

Τρεις ιστορίες του Edgar Allan Poe στη μεγάλη οθόνη, από ισάριθμους σκηνοθέτες που μάλλον δεν θα περίμενες. Καθεμιά είναι γύρω στα 45 λεπτά και μόνο Poe δεν θυμίζουν. Έχει ενδιαφέρον, πάντως, το πώς μπορεί ένας σκηνοθέτης να παίξει με τη λογοτεχνία και να της αλλάξει τον αδόξαστο.

 

Metzengerstein, από τον Roger Vadim: μια καλή ιστορία του συγγραφέα, που μεταφέρεται σε μια πολύ βαρετή και άδεια εκδοχή, σαν βικτωριανό ρομάντζο. Προτείνεται να προσπεραστεί άφοβα.

William Wilson, από τον Louis Malles: ένα από τα καλύτερα διηγήματα του Αμερικανού, γύρω από την δυικότητα της ανθρώπινης υπόστασης και το μοτίβο του doppelganger. Ο σκηνοθέτης το χειρίζεται αξιοπρεπώς μεν, αλλά αφήνει πάρα πολύ ζουμί απ΄ έξω και απομονώνει περιστατικά, αλλάζοντας αποτυχημένα και το τέλος.

Toby Dammit, από τον Fellini: κι εδώ έχουμε κάτι που σηκώνει κουβέντα. Ένας σκηνοθέτης που μπορεί μεν να μην είναι από τους αγαπημένους μου, αλλά σίγουρα τον αναγνωρίζω ως μεγάλο και ιδιαίτερο, παίρνει μια από τις λιγότερο καλές ιστορίες ενός λατρεμένου συγγραφέα και βγάζει μια εξαιρετική ταινία. Το διήγημα είναι το "Never Bet the Devil your Head" και έχει υπότιτλο "Μια ιστορία με δίδαγμα", με ειρωνική διάθεση από τον συγγραφέα προς εκείνους που υποστήριζαν ότι κάθε έργο τέχνης πρέπει να έχει κι ένα επιμύθιο. Ο Φελίνι, τώρα, κρατώντας τα πολύ βασικά στοιχεία της πρόζας, τοποθετεί τον πρωταγωνιστή σε μια κατάσταση ασυδοσίας και αλλοτρίωσης, η οποία καταλήγει σε ένα ατμοσφαιρικό και αρκούντως ποεικό, πιστό στο κείμενο, φινάλε, που κλείνει εκπληκτικά το συνολικό φελινικό τοπίο. Μοιάζει λιγάκι απρόσμενο το πώς ένα τέτοιο φιλμάκι συνυπάρχει με δυο μετριότητες στην ίδια ανθολογία, κι όμως είναι ένα έργο του σκηνοθέτη που αναγνωρίζεται και ως χαμένο αριστούργημα.

       Ούτε Corman, ούτε Price, οι ταινίες αυτές είναι μια διαφορετική προσέγγιση στο έργο του μεγάλου συγγραφέα, που μόνο και μόνο για αυτό το λόγο αξίζει να τις δει κανείς. 

Hush...Hush, Sweet Charlotte 1964

Hush...Hush, Sweet Charlotte 1964

Το μυστικό της Σαρλότ

Σκηνοθεσία: Robert Aldrich

Σενάριο: Henry Farrell, Lukas Heller

Είδος: Crime, Drama, Mystery, Thriller, Horror ΔΕ 60

Διάρκεια: 2h 13m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Bette Davis: Charlotte

Olivia de Havilland: Miriam

Joseph Cotton: Drew

Agnes Moorehead : Velma

Cecil Kellaway: Harry

Victor Buono: Big Sam

Mary Astor: Jewel

Wesley Addy: Sheriff

 

Η ταινία Το μυστικό της Σάρλοτ (Πρωτότυπος Τίτλος Hush... Hush, Sweet Charlotte) είναι θρίλερ παραγωγής 1964 σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Όλντριτς και με πρωταγωνιστές τους Μπέτι Ντέιβις, Ολίβια Ντε Χάβιλαντ, Τζόζεφ Κότεν, Άγκνες Μούρχεντ και Μαίρη Άστορ[1].

Η ταινία που μεταφέρθηκε για τη μεγάλη οθόνη από τους Λούκας Χάλερ και Χένρι Φάρελ, είναι βασισμένη σε διήγημα του ιδίου του Φάρελ με τίτλο What Ever Happened To Cousin Charlotte. Η ταινία έλαβε 7 υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ.

Υπόθεση

Το 1927, η νεαρή καλλονή Σάρλοτ Χόλλις (Μπέτι Ντέιβις) και ο παντρεμένος εραστής της, Τζον Μέιχιου (Μπρους Ντερν), σχεδιάζουν να δραπετεύσουν κατά την διάρκεια μιας γιορτής στην οικογενειακή κατοικία των Χόλλις στην Ενορία Ασένσιον, Λουιζιάνα. Όμως αφότου ο πατέρας την Σάρλοτ τον εκφοβίζει, λέγοντάς του ότι η σύζυγος του τον είχε επισκεφθεί την προηγούμενη ημέρα και του είχε αποκαλύψει τον δεσμό, ο Τζον υποκρίνεται ότι δεν αγαπά πλέον τη Σάρλοτ και της λέει ότι πρέπει να χωρίσουν.

Ο Τζον τότε δολοφονείται άγρια και αποκεφαλίζεται μέσα στο σπίτι με έναν μπαλτά, ενώ ακρωτηριάζεται και το χέρι του. Η Σάρλοτ ανακαλύπτει το πτώμα και επιστρέφει στη γιορτή αποσβολωμένη, τραυματισμένη, με ματωμένο το φόρεμά της, οδηγώντας τους περισσότερους στο να πιστέψουν ότι εκείνη είναι η δολοφόνος.

Η ιστορία κάνει άλμα στο 1964. Η Σάρλοτ είναι τώρα μια πλούσια γεροντοκόρη, που ζει ακόμα στην φυτεία της Ενορίας Ασένσιον η οποία ανήκει επί γενεές στην οικογένειά της. Ο πατέρας της Σάρλοτ πέθανε ένα χρόνο μετά τον φόνο του Μέιχιου, θεωρώντας την κόρη του ένοχη. Η Σάρλοτ πιστεύει όλα αυτά τα χρόνια ότι ο πατέρας της σκότωσε τον Μέιχιου, αλλά όλοι οι άλλοι θεωρούν ότι ήταν η Σάρλοτ, η μοναχική τρελή,, που αποκεφάλισε τον εραστή της.

Η ιστορία συνεχίζει καθώς η Επιτροπή Αυτοκινητοδρόμων της Λουιζιάνα προετοιμάζεται να κατεδαφίσει το σπίτι και να χτίσει έναν νέο αυτοκινητόδρομο μέσα από το κτήμα. Η Σάρλοτ είναι σφόδρα εναντίον αυτής της προοπτικής και αγνοεί την εντολή έξωσης, αρνούμενη να φύγει. Κρατά μακριά τον επιστάτη (Τζορτζ Κένεντι), το συνεργείο κατεδάφισης, και την μπουλντόζα πυροβολώντας προς το μέρος τους με ένα τουφέκι. Προσωρινά εγκαταλείπουν και φεύγουν.

Η Σάρλοτ μένει με την οικονόμο της, Βέλμα (Άγκνες Μούρχεντ), στην κατοικία των Χόλλις. Αναζητώντας βοήθεια εναντίον της Επιτροπής Αυτοκινητοδρόμων, καλεί την Μίριαμ (Ολίβια ντε Χάβιλαντ), μια φτωχή εξαδέλφη που ζούσε με την οικογένεια όταν ήταν κορίτσι. Η Μίριαμ ανανεώνει την σχέση της με τον Ντρου Μπέιλις (Τζόζεφ Κόττεν), έναν τοπικό γιατρό ο οποίος την άφησε μετά τον φόνο.

Η ψυχική υγεία της Σάρλοτ βαίνει προς το χείρον από την στιγμή που φθάνει η Μίριαμ. Οι νύχτες της στοιχειώνονται από ένα μυστηριώδες τσέμπαλο που παίζει το τραγούδι που ο Μέιχιου έγραψε για εκείνη και από το ακρωτηριασμένο χέρι του και το κεφάλι του. Η Βέλμα, υποπτευόμενη ότι η Μίριαμ και ο Ντρου εποφθαλμιούν τα χρήματα της Σάρλοτ, αναζητά βοήθεια από τον κύριο Ουίλλις (Σέσιλ Κάλλαγουεϊ), έναν ασφαλιστικό ερευνητή που ενδιαφέρεται ακόμα για την υπόθεση Μέιχιου και ο οποίος έχει επισκεφθεί την καταπονημένη χήρα του Μέιχιου, Τζούελ (Μέρι Άστορ).

Η Μίριαμ απολύει την Βέλμα, η οποία αργότερα επιστρέφει και ανακαλύπτει ότι στην Σάρλοτ χορηγούνται ψυχοτρόπες ουσίες. Η Μίριαμ βλέπει την οικονόμο να προσπαθεί να βγάλει την Σάρλοτ από το σπίτι. Οι δύο τους φιλονικούν στην κορυφή της σκάλας. Η Βέλμα προσπαθεί να δραπετεύσει αλλά η Μίριαμ γνωρίζοντας ότι η Βέλμα έχει ανακαλύψει τα φάρμακα, την χτυπά με μια καρέκλα στο κεφάλι. Η Βέλμα κατρακυλά στη σκάλα βρίσκοντας τον θάνατο.

Μία νύχτα, η Σάρλοτ υπό την επήρεια των φαρμάκων κατεβαίνει την σκάλα εν μέσω μιας παραίσθησης, πιστεύοντας ότι ο Τζον έχει επιστρέψει κοντά της. Η Μίριαμ και ο Ντρου αποφασίζουν να κάνουν την Σάρλοτ να πιστέψει ότι πυροβόλησε τον Ντρου με ένα όπλο, το οποίο στην πραγματικότητα ρίχνει άσφαιρα. Μετά η Μίριαμ βοηθά στο να εγκαταλείψουν το "πτώμα" σε ένα βάλτο. Η Σάρλοτ επιστρέφει στο σπίτι και βλέπει τον υποτιθέμενα νεκρό Ντρου στην κορυφή της σκάλας, πέφτοντας σε παράνοια.

Τώρα νομίζοντας την Σάρλοτ εντελώς τρελή και ασφαλή στο δωμάτιό της, η Μίριαμ και ο Ντρου πηγαίνουν στον κήπο και συζητούν το σχέδιό τους να οδηγήσουν την Σάρλοτ στην τρέλα για να πάρουν τα χρήματά της. Η Μίριαμ επίσης λέει στον Ντρου ότι το 1927 είδε την Τζούελ Μέιχιου να δολοφονεί τον σύζυγό της. Παραδέχεται ότι χρησιμοποιεί αυτή της την γνώση για να εκβιάζει την Τζούελ όλα αυτά τα χρόνια, ενώ σχεδιάζει να πάρει τα πλούτη της Σάρλοτ.

Η Σάρλοτ κρυφακούει τα πάντα. Κινείται προς μια τεράστια πέτρινη γλάστρα στο περβάζι του μπαλκονιού, σχεδόν κατακόρυφα πάνω από τα κεφάλια των εραστών. Η Μίριαμ αγκαλιάζει τον Ντρου, μετά οι δύο τους κοιτούν πάνω προς τα μάτια της Σάρλοτ, η οποία πλέον τα έχει καταλάβει όλα. Παραλύουν στη θέα της Σάρλοτ να σπρώχνει την γλάστρα από το περβάζι, η πτώση της οποίας τους σκοτώνει αμφότερους.

       Το επόμενο πρωί, οι αρχές παίρνουν την Σάρλοτ, πιθανόν σε άσυλο ψυχικά ασθενών. Πολλοί γείτονες και ντόπιοι συγκεντρώνονται στην οικία Χόλλις για να παρακολουθήσουν την διαδικασία, πιστεύοντας ότι η τρελή Σάρλοτ ξαναδιέπραξε φόνο. Ο Ουίλλις της δίνει ένα φάκελο από την νεκρή πια Τζούελ Μέιχιου, η οποία έπαθε καρδιακή προσβολή αφότου έμαθε τα περιστατικά της προηγούμενης νύχτας. Το σημείωμα περιέχει την ομολογία της Τζούελ για την δολοφονία του συζύγου της. Καθώς οι αρχές οδηγούν την Σάρλοτ έξω από τον περίβολο του σπιτιού, εκείνη κοιτάζει πίσω την αγαπημένη της φυτεία, μάλλον για τελευταία φορά. 

Children of the Damned 1964

Children of the Damned 1964

Τα Παιδιά των Καταραμένων

Σκηνοθεσία: Anton Leader

Σενάριο: John Briley, ohn Wyndham

Είδος: Drama, Horror ΔΕ 60, Mystery, Sci-Fi

Διάρκεια: 1h 29m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Ian Hendry: Dr. Tom Llewellyn

Alan Bade: Dr. David Neville

Barbara Ferris: Susan Eliot

Alfred Burke: Colin Webster

Sheila Allen: Diana Looran

Ralph Michael: Defense Minister

Patrick Wymark: Commander 

Το Children of the Damned είναι μια βρετανική ασπρόμαυρη ταινία τρόμου επιστημονικής φαντασίας του 1964, μια θεματική συνέχεια του 1960 Village of the Damned, που αφορά μια ομάδα παιδιών με παρόμοιες δυνάμεις με εκείνα της προηγούμενης ταινίας. Η ταινία παρουσιάζει την ερμηνεία των παιδιών ως μια καλή και πιο καθαρή ανθρώπινη μορφή, παρά ως κακή και εξωγήινη.

    Έξι παιδιά αναγνωρίζονται από μια ομάδα ερευνητών της UNESCO που ερευνούν την ανάπτυξη των παιδιών. Τα παιδιά έχουν εξαιρετικές δυνάμεις διάνοιας και είναι όλα ικανά να ολοκληρώσουν ένα δύσκολο παζλ από τούβλα στον ίδιο ακριβώς χρόνο.

Ο Βρετανός ψυχολόγος Tom Lewellin (Ian Hendry) και ο γενετιστής David Neville (Alan Badel) ενδιαφέρονται για τον Paul, ένα αγόρι από το Λονδίνο, του οποίου η μητέρα Diana (Sheila Allen) μισεί ξεκάθαρα το παιδί και επιμένει ότι δεν την άγγιξε ποτέ ένας άντρας. Αυτό αρχικά απορρίπτεται ως υστερία και υπονοείται ότι έχει «χαλαρά» ήθη. Όμως μετά από λίγο, οι δύο άντρες συνειδητοποιούν ότι και τα έξι παιδιά γεννήθηκαν χωρίς πατέρες και είναι επίσης ικανά για τηλεπάθεια.

Τα παιδιά, από διάφορες χώρες – Κίνα, Ινδία, Νιγηρία, Σοβιετική Ένωση, Ηνωμένες Πολιτείες και Ηνωμένο Βασίλειο– μεταφέρονται στο Λονδίνο για συλλογική μελέτών σχετικά με την προηγμένη νοημοσύνη τους. Ωστόσο, τα παιδιά δραπετεύουν από τις πρεσβείες τους και συγκεντρώνονται σε μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία στο Southwark του Λονδίνου. Αναλαμβάνουν κατά διαστήματα τον ψυχικό έλεγχο της θείας του Παύλου (Φέρις) για να τους βοηθήσουν να επιβιώσουν στην ερειπωμένη εκκλησία. Εν τω μεταξύ, ο στρατός συζητά αν θα τα καταστρέψει ή όχι. Τα παιδιά έχουν επιδείξει την ικανότητα για τηλεκίνηση και κατασκεύασαν μια περίπλοκη μηχανή που χρησιμοποιεί ηχητικά κύματα ως αμυντικό όπλο, που σκοτώνει αρκετούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και στρατιώτες. Αλλά ο στρατός συνειδητοποιεί ότι αντεπιτίθεται μόνο όταν τους επιτεθούν. Αφού ο ψυχολόγος Tom Lewellin κάνει μια παθιασμένη έκκληση ζητώντας από την ομάδα να επιστρέψει στις αντίστοιχες πρεσβείες τους, τα παιδιά υπακούουν και δολοφονούν αξιωματούχους της πρεσβείας και του στρατού πριν επιστρέψουν στην εκκλησία.

Ο Lewellin προτρέπει την κυβέρνηση να δώσει περιθώρια στα παιδιά. Ωστόσο, η ομάδα επιστημόνων του παρατηρεί τη διαφορά μεταξύ ενός συνηθισμένου ανθρώπινου κυττάρου αίματος και των κυττάρων ενός από τα παιδιά, υπονοώντας έτσι ότι τα παιδιά δεν είναι ανθρώπινα και προορίζονται να γίνουν απειλή για την ανθρώπινη φυλή.

Όταν οι αρχές προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο των παιδιών, αναγκάζονται να προστατέψουν τον εαυτό τους. Καθώς η κατάσταση κλιμακώνεται σε μια τελική αναμέτρηση μεταξύ του στρατού και των παιδιών, ένας από τους επιστήμονες υποστηρίζει ότι η κρίση ότι τα παιδιά είναι εξωγήινα ήταν λανθασμένη και ότι τα κύτταρα των παιδιών είναι στην πραγματικότητα ανθρώπινα, προχωρημένα κατά ένα εκατομμύριο χρόνια. Εν τω μεταξύ, τα παιδιά υπονοούν επίσης ότι έχουν καταλήξει στην απόφαση ότι η παρουσία τους δεν είναι συμβατή με αυτή των βασικών ανθρώπων, και ως εκ τούτου σκοπεύουν να χαμηλώσουν τις άμυνές τους και να θυσιαστούν. Ο στρατιωτικός διοικητής αναγνωρίζει ότι έγινε ένα λάθος και ματαιώνει την εντολή επίθεσης. Ωστόσο, η εντολή ενεργοποιείται κατά λάθος από ένα κατσαβίδι – ένα από τα απλούστερα από τα βασικά μηχανήματα του ανθρώπου. Η εκκλησία καταστρέφεται και τα παιδιά σκοτώνονται. 

What Ever Happened to Baby Jane?1962

What Ever Happened to Baby Jane?1962

Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;

Σκηνοθεσία: Robert Aldrich

Σενάριο: Henry Farr, Lukas Heller

Είδος: Drama, Horror ΔΕ 60, Thriller

Διάρκεια: 2h 14m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Bette Davis: Baby Jane Hudson

Joan Crawford: Blanche Hudson

Victor Buono: Edwin Flagg

Wesley Addy: Marty Mc Donald

Julie Allred: Baby Jane Hudson, in 1917

Anne Barton: Cora Hudson (as Ann Barton)

Marjorie Bennett: Dehlia Flagg

 

Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν; (πρωτότυπος αγγλικός τίτλος: What Ever Happened To Baby Jane?) είναι ο τίτλος ψυχολογικού θρίλερ, παραγωγής 1962 σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Όλντριτς με πρωταγωνίστριες τις Μπέτι Ντέιβις και Τζόαν Κρόφορντ. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χένρι Φάρελ και τη διασκευή σεναρίου έκανε ο Λούκας Χέλερ.

Υπόθεση

Η Μπέιμπι Τζέιν Χάτσον (Μπέτι Ντέιβις) και η Μπλανς Χάτσον (Τζόαν Κρόφορντ), είναι δυο αδελφές που μένουν μαζί σε μια ρημαγμένη έπαυλη του Χόλυγουντ με ζωντανές τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Η πρώτη υπήρξε παιδί θαύμα και αστέρι της επιθεώρησης, αλλά δεν κατάφερε να έχει την ίδια επιτυχία μετά την ενηλικίωσή της και η δεύτερη υπήρξε μεγάλο αστέρι του Χόλιγουντ που αναγκάστηκε να αποσυρθεί στο μεταίχμιο της δόξας λόγω ενός ατυχήματος που την άφησε ανάπηρη και για το οποίο θεωρήθηκε υπεύθυνη η Μπέιμπι Τζέιν. Μετά το ατύχημα που άφησε τη Μπλανς καθηλωμένη σε αναπηρική καρέκλα, η αντιζηλία μεταξύ των δυο αδελφών λαμβάνει ομηρικές διαστάσεις καθώς η Τζέιν άρχισε σιγά σιγά να τρελαίνεται και να έχει τον έλεγχο πάνω στη ζωή της αδελφής της. Όταν η Τζέιν πληροφορείται ότι η αδελφή της σκοπεύει να την κλείσει σε ψυχιατρική κλινική, καταστρώνει σχέδιο εξόντωσης της Μπλανς. Δεν ξέρει όμως ότι η Μπλανς κρύβει ένα μεγάλο μυστικό που έχει να κάνει με τα πραγματικά γεγονότα του ατυχήματός της, το οποίο όταν βγει στην επιφάνεια πρόκειται να προκαλέσει τραγικές αλλαγές στη συμπεριφορά της Τζέιν.

Παραλειπόμενα

Το 1962 η Μπέτι Ντέιβις δέχτηκε να συμπρωταγωνιστήσει μαζί με την μεγάλη της αντίπαλο Τζόαν Κρόφορντ στην ταινία τρόμου Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν; του Ρόμπερτ Όλντριτς, πιστεύοντας ότι ο ρόλος της, ως πρώην παιδί θαύμα Μπέιμπι Τζέιν Χάτσον, θ´αναβίωνε την καριέρα της και θα´χε απήχηση στο κοινό που είχε λατρέψει την Ψυχώ του Χίτσκοκ δυο χρόνια πριν. Έτσι πνίγοντας τον εγωισμό της συνεργάστηκε με την μισητή της αντίπαλο, χωρίς να δημιουργήσει προβλήματα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν τελείωσαν τα γυρίσματα, με εκτόξευση αρνητικών δηλώσεων κι απ´τις δυο πλευρές, στο μεταξύ η Ντέιβις έλαβε και την ενδέκατη υποψηφιότητά της για τα όσκαρ, ενώ η ακαδημία αγνόησε την Κρόφορντ. Η Κρόφορντ πικραμένη τότε, στράφηκε δημόσια εναντίον της Ντέιβις, ζήτησε λοιπόν απ'τις υπόλοιπες υποψηφίους να την άφηναν να δεχτεί εκείνη το βραβείο, σε περίπτωση νίκης, ενώ εκείνες ήταν απούσες. Η Ντέιβις, της οποίας η ερμηνεία είχε λάβει πολύ καλές κριτικές θεωρούνταν το φαβορί, όμως την βραδιά των όσκαρ το βραβείο πήγε στην Αν Μπάνκροφτ, η οποία λόγω θεατρικών υποχρεώσεων δεν είχε μπορέσει να παραβρεθεί στην τελετή. Μόλις το όνομα της νικήτριας ανακοινώθηκε η Ντέιβις πάγωσε κι η Κρόφορντ την προσπέρασε για να παραλάβει το Όσκαρ για λογαριασμό της Μπάνκροφτ. Η Ντέιβις αργότερα σχολίασε: Αν είχα κερδίσει το όσκαρ, η ταινία μας θα έκανε επιπλέον εισπράξεις ένα εκατομμύριο δολάρια. Η Τζόαν χάρηκε που δεν κέρδισα.

      Η ηθοποιός δεν είχε πει ακόμα την τελευταία λέξη. Δυο χρόνια αργότερα στα γυρίσματα της ταινίας Το μυστικό της Σάρλοτ, που επρόκειτο να την επανενώσει με την Κρόφορντ, η Ντέιβις ανάγκασε την αντίπαλό της να αποχωρήσει από την ταινία. 

Peeping Tom 1960

Peeping Tom 1960

Ο Ηδονοβλεψίας

Σκηνοθεσία: Michael Powell

Σενάριο: Leo Marks

Είδος: Drama, Horror ΔΕ 60, Thriller

Διάρκεια: 1h 41m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Karlheinz Böhm: Mark Lewis

Moira Shearer: Vivian

Anna Massey: Helen Stephens

Maxine Audley: Mrs. Stephens

Brenda Bruce: Dora

Miles Malleson: Elderly Gentleman Customer 

Το «Peeping Tom» αφηγείται την φρικιαστική ιστορία ενός νεαρού κινηματογραφιστή ο οποίος δολοφονεί νέες γυναίκες και φωτογραφίζει τις τρομαγμένες εκφράσεις του προσώπου τους την στιγμή της δολοφονίας τους.

Πώς είναι δυνατόν να έχεις βγάλει μια ιστορική ταινία στο χώρο των θρίλερ και του τρόμου η οποία ευθύνεται για την καταστροφή της καριέρας σου; Κι όμως, αυτή η αντιφατική μοίρα περίμενε τον μεγάλο Άγγλο σκηνοθέτη Michael Powell αφότου κυκλοφόρησε το «Peeping Tom» στην αυγή της δεκαετίας του ’60. Η συγκεκριμένη ταινία θεωρήθηκε τόσο ενοχλητική και αποτρόπαιη για την εποχή της που μέχρι και πέταμα στον υπόνομο πρότεινε ένας κριτικός της εποχής για αυτό το «ανοσιούργημα».

Το «Peeping Tom» πραγματεύεται τα θέματα της ηδονοβλεψίας και της παράνοιας με ωμό ρεαλισμό που καθηλώνει. Υιοθετεί ένα ευφυές, περίτεχνο κινηματογραφικό στιλ…μέσα από την ίδια την κάμερα του δολοφόνου. Μας συστήνει έναν από τους πιο άρρωστους ψυχικά δολοφόνους που έχουμε δει του οποίου το εγκληματικό έργο πλασάρεται ως «τέχνη» στο νοσηρό του εγκεφαλικό μικρόκοσμο. Μαζί με τον ηδονοβλεψία μανιακό της ταινίας, βυθιζόμαστε κι εμείς, οι θεατές, στην ένοχη απόλαυση της παρακολούθησης απαγορευμένων στιγμών με τρομακτική συνήθως κατάληξη. Δεν υπάρχει κάτι πιο τρομακτικό από τον ίδιο το φόβο, διδάσκει ο φονιάς της ταινίας, και φροντίζει να το επιβεβαιώνει κάθε φορά που βιντεοσκοπεί τις τελευταίες στιγμές των θυμάτων του που είναι αποκλειστικά νεαρές γυναίκες.

Ο Mark είναι ένας νεαρός φωτογράφος και κινηματογραφιστής που εργάζεται σε γυρίσματα ταινιών αλλά και ως ιδιωτικός φωτογράφος. Πίσω από το φωτεινό του πρόσωπο κρύβεται ένας αδίστακτος serial killer με ένα μοναδικό βίτσιο: του αρέσει να βιντεοσκοπεί τα θύματά του τη στιγμή που τα σκοτώνει απαθανατίζοντας τις αγωνιώδεις εκφράσεις του προσώπου τους. Εκφράσεις αληθινά ανατριχιαστικές που προκαλούνται όχι μόνο από τον φόβο του επερχόμενου θανάτου αλλά κι από αυτό που βλέπουν κατά τη θανάτωση τους – η μεγάλη έκπληξη του φινάλε που μας σηκώνει την τρίχα!

Στο φιλμ υπάρχει μια cameo εμφάνιση του σκηνοθέτη στον ρόλο του πατέρα του Mark όπου τον βλέπουμε για πολύ λίγο στα παλιά φιλμ που διατηρεί ο Mark στη συλλογή του.

 

Μεγαλοφυής ιδέα που πραγματώνεται σε μια εξαιρετικά σκηνοθετημένη και καλογραμμένη ταινία. Μπορεί βέβαια οι χιτσκοκικές επιρροές να είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς στο «Peeping Tom» –ειδικά στο θέμα της ηδονοβλεψίας– όμως ο Powell, που παλιότερα είχε δουλέψει στις ταινίες του Χίτσκοκ, κατάφερε να δώσει ξεχωριστό στιλ στο έργο του. Ο πρωταγωνιστής Carl Boehm είναι εξαιρετικός στο ρόλο του ηδονοβλεψία serial killer με το μάτι του να γυαλίζει επικίνδυνα. Τα έντονα χρώματα και η αγωνιώδης μουσική κάνουν το φιλμ ακόμα πιο πλούσιο και έντονο. Το φινάλε έρχεται κάπως απότομα αλλά ουσιαστικά αποδίδει τη δικαιοσύνη που απαιτούν οι περιστάσεις.

Παρά τις κραυγές αγανάκτησης και αποστροφής του μακρινού παρελθόντος, το «Peeping Tom» όχι απλά επέζησε της σφοδρής επίθεσης, αλλά αποδείχτηκε αειθαλές και ιδιαίτερα επιδραστικό για τον horror κινηματογράφο εμπνέοντας πολλούς μεταγενέστερους κινηματογραφιστές και ταινίες. Σήμερα θεωρείται κλασικό στο είδος του και απολαμβάνει ευρεία εκτίμηση. Η συμπερίληψή του σε λίστες κορυφαίων ή επικίνδυνων ταινιών από διεθνή έντυπα είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Εσείς αλήθεια τολμάτε να το δείτε; 

Uncle Silas 1947

Uncle Silas 1947

Ο Θείος Σίλας

Σκηνοθεσία: Charles Frank

Σενάριο: Sheridan Le Fanu : Ben Travers

Είδος: Drama, Horror ΔΕ 40, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 1h 38m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Jean Simmons: Caroline Ruthyn

Katina Paxinou: Madame de la Rougierre

Derrick De Marney: Uncle Silas Ruthyn

Derek Bond: Lord Richard Ilbury

Sophie Stewart: Lady Monica Waring

Esmond Knight: Dr. Bryerly

Reginald Tate: Austin Ruthyn

 

Ο θείος Σίλας είναι ένα "σκοτεινό" βικτοριανό γοτθικό μυθιστόρημα μυστηρίου  του  Ιρλανδού  συγγραφέα J. Sheridan Le Fanu. Το μυθιστόρημα έχει επίσης χαρακτηριστεί ως ένα έργο έντονου θρίλερ και οξυμένης φαντασίας από σύγχρονους σχολιαστές και κριτικούς. Είναι πιο πολύ ένα πρώιμο γραπτό παράδειγμα του λεγόμενου μυστηρίου του κλειδωμένου δωματίου,  παρά  ένα μυθιστόρημα  για το υπερφυσικό. Δείχνει επίσης έντονο ενδιαφέρον για τον αποκρυφισμό και τις ιδέες του Emanuel Swedenborg, ενός Σουηδού επιστήμονα, φιλοσόφου και χριστιανού

Μια νεαρή, αφού έχασε τον πατέρα της, αναγκάζεται να μείνει μαζί με τον θείο της, έναν αρρωστημένο και ανισόρροπο άντρα. Ο θείος είναι απένταρος και άπληστος και η νεαρή θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική αφού θα κληρονομήσει την περιουσία του πατέρα της μόλις ενηλικιωθεί

Εκείνο που αγνοεί η κοπέλα είναι ότι ο Σίλας έχει χρεοκοπήσει και βλέπει την πλούσια κληρονόμο ως ανέλπιστη ευκαιρία για τη δική του σωτηρία.

  

GASLIGHT 1944

GASLIGHT 1944

Εφιάλτης

Σκηνοθεσία: George Cukor

Σενάριο: John Van Druten, Walter Reisch, L. Balderston

Είδος: Crime, Drama, Mystery, Romance, Horror ΔΕ 40

Διάρκεια: 1h 54m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Charles Boyer: Gregory Anton

Ingrid Bergma: Paula Alquist

Joseph Cotten: Brian Cameron

May Whitty May Whitty: Miss Thwaite

Angela Lansbury:   Nancy

Barbara Everest: Elizabeth

Emil Rameau: Maestro Guardi

 

Η ταινία Εφιάλτης (αγγλ. Gaslight), είναι θρίλερ του 1944 του Τζορτζ Κιούκορ, με πρωταγωνιστές την Ίνγκριντ Μπέργκμαν, τον Σαρλ Μπουαγιέ, τον Τζόζεφ Κότεν και την Άντζελα Λάνσμπερι στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση. Η ταινία αποτελεί ριμέικ της ομώνυμης αγγλικής ταινίας του 1940 και μεταφορά του θεατρικού έργου του Πάτρικ Χάμιλτον με τίτλο Angel Street]. Το φιλμ αυτό προτάθηκε για 7 βραβεία Όσκαρ κι απέσπασε δύο, μεταξύ των οποίων κι εκείνου του Α' γυναικείου ρόλου για την Ίνγκριντ Μπέργκμαν.

Αγγλία, βικτωριανή εποχή. Μετά τη δολοφονία της θείας της η Πόλα Άλκουιστ (Ίνγκριντ Μπέργκμαν) στέλνεται στην Ιταλία προκειμένου να ξεχάσει το τραγικό συμβάν (το οποίο μένει ανεξιχνίαστο) και να σπουδάσει μουσική. Τα χρόνια περνούν κι η Πόλα έχει ακολουθήσει τα χνάρια της θείας της κάνοντας επιτυχία στον κόσμο της όπερας. Κάποια στιγμή γνωρίζεται με έναν μουσικό, μεγαλύτερο απ' αυτήν, τον Γκρέγκορι Αντόν (Σαρλ Μπουαγιέ) τον οποίο ερωτεύεται κι έπειτα παντρεύεται. Η ευτυχία όμως είναι σύντομη για την Πόλα, καθώς ο σύζυγός της την πείθει να επιστρέψουν στο Λονδίνο και να ζήσουν στο σπίτι της θείας της. Η επιστροφή στο σπίτι σηματοδοτεί και την αλλαγή στη συμπεριφορά του Γκρέγκορι, ο οποίος προφασίζεται λόγους για να την κάνει να φανεί τρελή και της απαγορεύει συναναστροφές με τον έξω κόσμο. Η Πόλα παραμένει έγκλειστη και μόνη στο τεράστιο αυτό σπίτι με παρέα μια καιροσκόπο υπηρέτρια (Άντζελα Λάνσμπερι), όταν ο Γκρέγκορι φεύγει και την αφήνει μόνη τα βράδια χωρίς να της εξηγήσει το λόγο. Η νεαρή κοπέλα βουτηγμένη στην απόγνωση αγγίζει τα όρια της τρέλας, καθώς η άφιξή της στο Λονδίνο συνοδεύεται από παράξενα γεγονότα, για τα οποία δεν μπορεί να βρει εξηγήσεις (τα φώτα του γκαζιού που χαμηλώνουν μόνα τους, ήχοι που προέρχονται από τη σοφίτα, που υποτίθεται ότι είναι κλειστή κι αντικείμενα που χάνονται διά μαγείας). Είναι τρελή ή μήπως κάποιος άλλος προσπαθεί, θέλει να τη βγάλει τρελή για προσωπικούς λόγους; Έχοντας πλέον αποξενωθεί με το σύζυγό της, η μόνη της ελπίδα φαίνεται να είναι ένας νεαρός αστυνομικός Μπράιαν Κάμερον (Τζόζεφ Κότεν), οποίος δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την εξιχνίαση του εγκλήματος της θείας της. 

Phantom of the Opera 1943

Phantom of the Opera 1943

Το Φάντασμα της Όπερας

Σκηνοθεσία: Arthur Lubin

Σενάριο: Eric Taylor, Samuel Hoffenstein, Hans Jacoby

Είδος: Drama, Horror ΔΕ 40, Music, Romance, Thriller

Διάρκεια: 1h 32m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Nelson Eddy: Anatole Garron

Susanna Foster: Christine DuBois

Claude Rains: Erique Claudin

Edgar Barrier: Raoul Daubert

Leo Carrillo: Signor Ferretti

Jane Farrar: Biancarolli

J. Edward Bromberg: Amiot

Fritz Feld: Lecours

 

Το Φάντασμα της Όπερας είναι μια αμερικανική ρομαντική ταινία τρόμου του 1943 σκηνοθετημένη από τον Άρθουρ Λούμπιν, βασισμένη χαλαρά στο μυθιστόρημα του Γκαστόν Λερού Το Φάντασμα της Όπερας του 1910 και στην κινηματογραφική μεταφορά του 1925 με πρωταγωνιστή τον Λον Τσάνεϊ . Παραγωγή και διανομή από την Universal Pictures. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Νέλσον Έντι, η Σουζάνα Φόστερ και ο Κλοντ Ρέινς, με τη σύνθεση του Έντουαρντ Γουόρντ .

Η πρώτη προσαρμογή του αρχικού υλικού που κινηματογραφήθηκε Technicolor, Phantom of the Opera διασκευάστηκε ακόμη πιο ελεύθερα από τη βουβή ταινία της Universal. Η ταινία επαναχρησιμοποίησε το περίτεχνο αντίγραφο της Universal του εσωτερικού της Όπερας Garnier, το οποίο είχε δημιουργηθεί αρχικά για την ταινία του 1925. Παρά τις μικτές κριτικές, η ταινία ήταν μια επιτυχία στο box office. Είναι επίσης η μόνη κλασική ταινία τρόμου της Universal που κέρδισε Όσκαρ, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Κινηματογράφου.

Ο βιολιστής Erique Claudin απολύεται από την Όπερα του Παρισιού αφού παραδέχτικε ότι χάνει τη χρήση των δακτύλων του αριστερού του χεριού. Χωρίς να το γνωρίζει ο μαέστρος, ο οποίος υποθέτει ότι ο Claudin μπορεί να συντηρηθεί, ο μουσικός χρησιμοποίησε όλα του τα χρήματά του για να χρηματοδοτήσει ανώνυμα μαθήματα φωνητικής για την Christine Dubois , μια νεαρή σοπράνο στην οποία είναι αφοσιωμένος. Εν τω μεταξύ, η Κριστίν πιέζεται από τον επιθεωρητή Ραούλ Ντούμπερτ να εγκαταλείψει την Όπερα και να τον παντρευτεί. Αλλά ο διάσημος βαρύτονος της όπερας Ανατόλ Γκαρόν ελπίζει να κερδίσει την καρδιά της Κριστίν. Η Κριστίν τους θεωρεί και τους δύο καλούς φίλους αλλά δεν εκφράζεται ανοιχτά αν τους αγαπά.

Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κερδίσει χρήματα, ο Claudin υποβάλλει ένα κονσέρτο για πιάνο που έχει γράψει για δημοσίευση. Μετά από εβδομάδες που δεν άκουσε απάντηση για το κονσέρτο του, ανησυχεί και επισκέπεται τον εκδότη, Maurice Pleyel, για να τον ρωτήσει. Ο Pleyel του λέει αγενώς να φύγει. Ο Claudin ακούει το κονσέρτο του να παίζεται στο γραφείο και είναι πεπεισμένος ότι ο Pleyel προσπαθεί να το κλέψει. εν αγνοία του, ένας επισκεπτόμενος, ο Φραντς Λιστ έπαιζε και ενέκρινε το κοντσέρτο. Έξαλλος ο Κλοντέν στραγγαλίζει τον Πλεϊέλ. Η Ζορζέτ, η βοηθός του εκδότη, ρίχνει οξύ χαρακτικής στο πρόσωπο του Κλοντέν, αφήνοντάς τον φρικτά σημάδια. Τώρα καταζητούμενος για φόνο, ο Claudin φεύγει στους υπονόμους της Όπερας και καλύπτει την παραμόρφωσή του με μια μάσκα που έκλεψε από την Όπερα, και έτσι γίνεται το Φάντασμα.

Κατά τη διάρκεια μιας παράστασης της όπερας Amour et Gloire , το Φάντασμα ρίχνει ναρκωτικό στο ποτήρι κρασί το οποίο είναι prima donna Mme. Η Biancarolli το πίνει και πέφτει αναίσθητη. Ο σκηνοθέτης βάζει την Christine στη θέση της και αυτή θαμπώνει το κοινό με το τραγούδι της. Η Biancarolli που υποπτεύεται ότι ο Garron και η Christine είναι υπεύθυνοι για τη ναρκωτική της, απαιτεί από τον Raoul να τους συλλάβει, αλλά αυτός λέει ότι δεν μπορεί γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία. Η Biancarolli λέει ότι θα ξεχάσει την υπόθεση μόνο αν η ερμηνεία της Christine δεν αναφέρεται στις εφημερίδες. Το επόμενο βράδυ, το Phantom σκοτώνει την Biancarolli και την υπηρέτριά της και η όπερα κλείνει στη συνέχεια.

Μετά από αρκετό καιρό, οι ιδιοκτήτες της όπερας λαμβάνουν ένα σημείωμα που απαιτεί από την Christine να αντικαταστήσει τον Biancarolli. Για να πιάσει το Φάντασμα, ο Ραούλ καταστρώνει ένα σχέδιο: να μην αφήσει την Κριστίν να τραγουδήσει κατά τη διάρκεια μιας παράστασης της (φανταστικής) ρωσικής όπερας Le prince masqué du Caucase ("Ο μασκοφόρος πρίγκιπας του Καυκάσου") για να παρασύρει το Φάντασμα στα ανοιχτά. Ο Γκαρόν σχεδιάζει να κάνει τον Λιστ να παίξει το κονσέρτο του Κλοντέν μετά την παράσταση, αλλά το Φάντασμα στραγγαλίζει έναν από τους άντρες του Ραούλ και κατευθύνεται προς το θολωτό ταβάνι του αμφιθέατρου. Στη συνέχεια κόβει την αλυσίδα του μεγάλου πολυέλαιου που πεύτει πάνω στο κοινό, προκαλώντας χάος. Καθώς το κοινό και το πλήρωμα φεύγουν, το Phantom κατεβάζει την Christine κάτω στα υπόγεια. Λέει στην Κριστίν ότι την αγαπά και τώρα θα τραγουδήσει ό,τι θέλει, αλλά μόνο για εκείνον.

Ο Ραούλ, ο Ανατόλ και η αστυνομία αρχίζουν να τους ψάχνουν στα υπόγεια. Μόλις το Φάντασμα και η Κριστίν φτάνουν στη φωλιά του, ακούνε τον Λιστ και την ορχήστρα να παίζουν το κονσέρτο του Κλοντέν. Το Phantom παίζει μαζί του στο πιάνο του. Η Christine παρακολουθεί, συνειδητοποιώντας ότι το κονσέρτο γράφτηκε γύρω από τη μελωδία ενός νανουρίσματος που ήξερε από την παιδική της ηλικία. Ο Ραούλ και ο Ανατόλ ακούνε το Φάντασμα να παίζει και ακολουθούν τον ήχο. Πανευτυχής, το Φάντασμα προτρέπει την Κριστίν να τραγουδήσει, κάτι που το κάνει. Ενώ η προσοχή του Phantom είναι συγκεντρωμένη στη μουσική, η Κριστίν το πλησιάζει κρυφά και του βγάζει τη μάσκα, αποκαλύπτοντας το παραμορφωμένο πρόσωπό του. Την ίδια στιγμή, ο Ραούλ και ο Ανατόλ εισβάλλουν. Ο Κλοντέν αρπάζει ένα σπαθί για να τους πολεμήσει. Ο Ραούλ πυροβολεί το όπλο του στον Κλοντέν, αλλά ο Ανατόλ χτυπά το χέρι του Ραούλ και ο πυροβολισμός έπεσε στο ταβάνι, προκαλώντας κατολίσθηση. Ο Ανατόλ και ο Ραούλ δραπετεύουν με την Κριστίν.

Αργότερα, ο Ανατόλ και ο Ραούλ απαιτούν από την Κριστίν να επιλέξει έναν από αυτούς. Τους εκπλήσσει επιλέγοντας να μην παντρευτεί κανέναν από τους δύο, και να επιλέξει να ακολουθήσει την καριέρα της στην όπερα. Η ταινία τελειώνει με τον Ανατόλ και τον Ραούλ να πηγαίνουν μαζί για δείπνο 

Dr. Jekyll and Mr. Hyde 1941

Dr. Jekyll and Mr. Hyde 1941

Δρ. Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ

Σκηνοθεσία: Victor Fleming

Σενάριο: John Lee Mahin, Robert Louis Stevenson, Percy Heath

Είδος: Drama, horror ΔΕ 40, Sci-Fi

Διάρκεια: 1h 53m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Spencer Tracy: Dr. Harry Jekyll / Mr. Hyde

Ingrid Bergman: Ivy Peterson

Lana Turner: Beatrix Emery

Donald Crisp: Sir Charles Emery

Ian Hunter: Dr. John Lanyon

Barton MacLane: Sam Higgins

C. Aubrey Smith: The Bishop

 

Το 1887 στο Λονδίνο, ο Δρ. Henry Jekyll εκτελεί ερευνητικά πειράματα σχετικά με τη δυνατότητα διαχωρισμού των καλών και των κακών πτυχών της ανθρώπινης φύσης. Ο Jekyll είναι ερωτευμένος με την Beatrix Emery, αλλά ο πατέρας της, ο Sir Charles, είναι δύσπιστος για τις ριζοσπαστικές ιδέες του Jekyll. Ο Τζέκιλ αναπτύσσει έναν ορό που επιχειρεί να χρησιμοποιήσει στον Σαμ Χίγκινς, έναν ασθενή που τρελάθηκε μετά από έκρηξη αερίου, αλλά το σχέδιο αποτυγχάνει όταν ο Τζέκιλ μαθαίνει ότι ο Σαμ πέθανε. Αντίθετα, ο Τζέκιλ παίρνει παρορμητικά τον ορό ο ίδιος και μεταμορφώνεται σε νοοτροπία και όψη σε ένα κακόβουλο alter ego. Ο Τζέκιλ παίρνει ένα αντίδοτο για να αντιστρέψει τα αποτελέσματα του ορού, αλλά όχι πριν βιώσει μια ακουστική ψευδαίσθηση στην οποία μια φωνή τον αποκαλεί: «Κύριε Χάιντ».

Η Beatrix φεύγει από την Αγγλία για ένα ταξίδι στο εξωτερικό με τον πατέρα της, ο οποίος ανησυχεί για τον έρωτα μεταξύ των δύο, αφήνοντας τον Jekyll μόνο. Όταν ο πατέρας της Beatrix παρατείνει το χρόνο της Marcia μακριά από το Λονδίνο, ο Jekyll συνεχίζει να πειραματίζεται με τον ορό, καταπίνοντας άλλη μια δόση. Στο alter ego του Mr. Hyde, μπαίνει σε μια αίθουσα μουσικής όπου εντοπίζει την ελκυστική μπάρμαϊδα Ivy Peterson, την οποία έσωσε από έναν επιθετικό στους δρόμους μερικές εβδομάδες πριν. Επειδή το πρόσωπο και ο τρόπος του παραμορφώνονται από το κακό που φέρνει ο ορός, η Ivy δεν τον αναγνωρίζει και τρομάζει όταν πλησιάζει το τραπέζι του. Ο Χάιντ υποκινεί κρυφά χάος στο μιούζικαλ, σκοντάφτεισ έναν άντρα, χτυπώντας έναν άλλον με μπαστούνι, χτυπώντας έναν άλλο στα μάτια, φέρνοντας τον έναν προστάτη εναντίον του άλλου μέχρι να ακολουθήσει ένας καυγάς, μετά τον οποίο ο Χάιντ πείθει τον ιδιοκτήτη ότι η Άιβι ήταν η αιτία του μπελά, και δωροδοκεί τον ιδιοκτήτη της αίθουσας για να την απολύσει. Ο Χάιντ παίρνει μαζί του την διστακτική Άιβι στο σπίτι και τη βιάζει στην άμαξα.

Ενώ η Beatrix ανησυχεί αφού δεν λαμβάνει αλληλογραφία, ο Hyde παρέχει στέγαση στην Ivy σε ένα διαμέρισμα, αν και ζει με τον φόβο της ψυχολογικής χειραγώγησης και της βίαιης συμπεριφοράς του Hyde. Όταν η φίλη της Ivy Marcia την επισκέπτεται η, η Marcia βλέπει μελανιές στην πλάτη της Ivy και υποπτεύεται ότι η Ivy κακοποιείται, αλλά πριν προλάβει να μάθει τι συμβαίνει εμφανίζεται ο Hyde και απειλεί τη Marcia, η οποία φεύγει βιαστικά. στη συνέχεια ο Hyde χλευάζει την Ivy ότι η Marcia είναι πιο όμορφη από την Ivy, και μπορεί να αφήσει την Ivy για να κυνηγήσει τη Marcia, προτού στη συνέχεια βασανίσει την Ivy αναγκάζοντάς την να τραγουδήσει παρά τη θέλησή της ως προοίμιο για τον βιασμό της.

Όταν μαθαίνει ότι η Beatrix έχει επιστρέψει στην Αγγλία, ο Jekyll ορκίζεται να μην ξαναπάρει τον ορό. Στέλνει στην Άιβι ένα ανώνυμο δώρο με χρήματα πριν καταστρέψει το κλειδί στην είσοδο του δρόμου του εργαστηρίου του, την είσοδο που χρησιμοποιούσε ενώ βρισκόταν υπό την επιρροή του Χάιντ. Αργότερα, η Ivy επισκέπτεται τον Jekyll ως ασθενής και τον αναγνωρίζει ως τον άνθρωπο που τη βοήθησε στο δρόμο. Όταν του δείχνει τα τραύματά της και συνειδητοποιεί τι της έχει κάνει ο Χάιντ, ο Τζέκιλ ντρέπεται.

Αργότερα το ίδιο βράδυ, καθώς ο Τζέκιλ επιχειρεί να συναντήσει την Μπέατριξ, η οποία έχει επιστρέψει στην Αγγλία, μεταμορφώνεται απροσδόκητα σε Χάιντ χωρίς να έχει πάρει τον ορό. Ο Χάιντ πηγαίνει στο διαμέρισμα της Άιβι και τη βρίσκει μεθυσμένη και γιορτάζει την ελευθερία της από αυτόν. Όταν ο Χάιντ επαναλαμβάνει φράσεις που της είπε ο Τζέκιλ, τρομοκρατείται και αρχίζει να ουρλιάζει, με αποτέλεσμα ο Χάιντ να την στραγγαλίζει μέχρι θανάτου. Ο Χάιντ φεύγει στο εργαστήριο, αλλά δεν μπορεί να μπει καθώς ο Τζέκιλ κατέστρεψε το κλειδί. Αντίθετα, ο Χάιντ επισκέπτεται τον Δρ Τζον Λάνιον, φίλο του Τζέκιλ. Ο Λάνιον του παρέχει το φάρμακο που λειτουργεί ως αντίδοτο και ο Χάιντ επιστρέφει στ ως Τζέκιλ, προς μεγάλη φρίκη του Λάνιον.

Ο Τζέκιλ εξομολογείται στον Λάνιον όλα όσα έχουν συμβεί και επισκέπτεται την Μπεάτριξ για να τερματίσουν τον αρραβώνα τους. Η Beatrix είναι αναστατωμένη από το περιστατικό και τρομοκρατείται όταν επιστρέφει μεταμορφωμένος ως Hyde. Η Beatrix ουρλιάζει πριν χάσει τις αισθήσεις της. Ο πατέρας της, ξεσηκωμένος από την κραυγή της Beatrix, μπαίνει στο δωμάτιο, για να τον σκοτώσει ο Hyde με το μπαστούνι του Jekyll. Ο Χάιντ φεύγει πίσω στο εργαστήριο και, μη μπορώντας να μπει από την πόρτα του δρόμου, περνάει τον μπάτλερ του Τζέκιλ, Πουλ. Εν τω μεταξύ, καθώς η αστυνομία ερευνά το σώμα του Σερ Τσαρλς, ο Λάνιον φτάνει και παρατηρεί ότι το μπαστούνι του Τζέκιλ ήταν το όπλο της δολοφονίας. Συνειδητοποιώντας ότι ο Τζέκιλ διέπραξε το έγκλημα ενώ βρισκόταν σε κατάσταση alter ego ως κύριος Χάιντ, ο Λάνιον πείθει την αστυνομία να τον συνοδεύσει στο σπίτι του Τζέκιλ.

Ο Λάνιον και οι αρχές φτάνουν στο σπίτι του Τζέκιλ λίγες στιγμές αφότου ο Χάιντ έχει καταπιεί το αντίδοτο και μετατράπηκε σε Τζέκιλ. Σπάζοντας την πόρτα του εργαστηρίου, και τον κατηγορούν για τη δολοφονία του Σερ Τσαρλς. Το ψυχολογικό άγχος της κατάστασης προκαλεί τον Τζέκιλ να επιστρέψει στον κύριο Χάιντ και γίνεται βίαιος. Ενώ προσπαθεί να πολεμήσει την αστυνομία, ο Hyde πυροβολείται από την αστυνομία. Καθώς πεθαίνει, η συμπεριφορά και η όψη του μεταμορφώνονται σιγά σιγά σε αυτό του Τζέκιλ. 

DRACULA'S DAUGHTER 1936

DRACULA'S DAUGHTER 1936

Η Κόρη του Δράκουλα

Σκηνοθεσία: Lambert Hillyer

Σενάριο: Garrett Fort, John L. Balderston, Bram Stoker

Είδος: Drama, Fantasy, Horror

Διάρκεια: 1h 11m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Otto Kruger: Jeffrey Garth

Gloria Holden: Countess Marya Zaleska (Dracula's Daughter)

Marguerite Churchill: Janet Blake

Edward Van Sloan: Professor Von Helsing

Gilbert Emery: Sir Basil Humphrey

Irving Pichel: Sandor

Halliwell Hobbes: Hawkins (as Halliwell Hobbs)

Billy Bevan: Albert

Nan Grey: Lili (as Nan Gray)

 

Η Κόρη του Δράκουλα (Dracula's Daughter) είναι Αμερικάνικη ταινία τρόμου του 1936 σκηνοθετημένη απ' τον Λάμπερτ Χίλιμερ βασισμένη σε ένα σενάριο του Γκάρετ Φορτ *σεναριογράφος της πρώτης ταινίας). Η ταινία αυτή είναι η συνέχεια της ταινίας Δράκουλας (1931). Παρ' όλο που η ταινία βασίζεται στον χαρακτήρα του Κόμη Δράκουλα από το μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ, η ταινία αρχικά θα ήταν η κινηματογραφική μεταφορά του διαγραμμένου πρώτου κεφαλαίου στο μυθιστόρημα του Στόκερ, “Ο Καλεσμένος του Δράκουλα”. Στοιχεία επίσης δανείζονται από την νουβέλα Καρμίλα του Τζόζεφ Σέρινταν Λε Φανού.

Αυτή η ταινία αρχίζει εκεί που τελειώνει η προηγούμενη. Δύο αστυνομικοί ανακαλύπτουν τον καθηγητή Βαν Χέλσινγκ στο υπόγειο του Αββαείου του Κάρφαξ, έχοντας τρυπήσει τον Κόμη Δράκουλα στο φέρετρό του με ένα μυτερό παλούκι. Χωρίς να πιστέψουν τις παράξενες ασυναρτησίες του καθηγητή για βαμπίρ, τον μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα μαζί με το πτώμα του Δράκουλα και του Ρένφιλντ. Ο αρχηγός της αστυνομίας, ο σερ Μπάσιλ Χάμφρι, έχωντας τις ίδιες γνώμες και σκέψεις με τους δύο αστυνομικούς, στέλνει τον καθηγητή Βαν Χέλσινγκ υπό την επιτήριση του φίλου του Δρ Τζέφρεϊ Γκαρθ, τον οποίο ο Βαν Χέλσινγκ σχεδιάζει να προσλάβει ως δικηγότο.

Εν τω μεταξύ, η κόρη του Δράκουλα, η Κόμισσα Μαρία Ζαλέσκα, με την βοήθεια του υπηρέτη της, Σάντορ, κλέβει το πτώμα του πατέρα της και το καίει, ελπίζοντας να απελευθερωθεί απ΄ τον βαμπιρισμό της. Μετά την αποτυχία αυτή, η Κόμισσα Ζαλέσκα ζητάει βοήθεια απ' τον Δρ. Γκαρθ, χωρίς να του πει πως είναι βαμπίρ. Σύντομα όμως αρχίζει να ερωτεύεται τον γοητευτικό επιστήμονα, με το μόνο εμπόδιο για να γίνει δικός της είναι η αρραβωνιαστικιά του και γραμματέας Τζάνετ Μπλέικ, και ασφαλώς ο καθηγητής Βαν Χέλσινγκ που έχει βάλει στο μάτι τη νεαρή κόμισσα υποπτεύοντάς την για την κόρη του Δράκουλα.