Μασκούλα-Λέμμυ Κώσιο. Νο 53

Μασκούλα-Λέμμυ Κώσιο. Νο 53 

Τα ορφανά του κρεμασμένου

ORHANS OF THE GALLOWS BIRD

Ο μπαμπάς τους ήταν ένας παλιάνθρωπος και γι’ αυτό τον κρεμάσανε. Μια παροιμία λέει «πως απ’ αγκάθι βγαίνει ρόδο». Ο Λέμμυ δεν ήξερε την παροιμία, αλλά του έτυχε να γνωρίσει κάτω από πάρα πολύ παράξενες συνθήκες «τα ορφανά του κρεμασμένου».

ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΙΑ ΤΟΥ ΑΣΣΟΥ ΤΟΥ F.B.I. ΛΕΜΜΥ ΚΩΣΙΟΝ

Υπό PETER CHEYNEY

Μετάφραση Γ. Μαρμαρίδη

Το τεύχος 53 θα το βρείτε εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1QLNfw4z76N8T2tgUJDUh7YyOeQmfQt45/view?usp=sharing

 

Μασκούλα - Λέμμυ Κώσιον. Νο 52

Μασκούλα - Λέμμυ Κώσιον. Νο 52

ΠΕΡΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

COME ΤΟ ΤΗΕ HELL

Μια όμορφη μεταχειρίζεται τον Λέμμυ σαν θύμα και στο φινάλε του στέλνει και μια πρόσκληση… σαν δώρο…  για την κόλαση!

ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΣΣΟΥ ΤΟΥ F. B.I. ΛΕΜΜΥ ΚΩΣΙΟΝ

Υπό PETER CHEYNEY

Μετάφραση: Γ. Μαρμαρίδη

Θα το: βρείτε εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1xqIZlxupfORJS7EUJnJxX--k61D2p5-D/view?usp=sharing

 

Μασκούλα-Λέμμυ Κώσιον. Νο 51

Μασκούλα-Λέμμυ Κώσιον. Νο 51

 Γροθιά και Πλερέζα

ΤΗΕ ΒΙΟ ΒΟΥ

 Λέμμυ δίνει ένα γερό φιλοδώρημα και εισπράττει μια γερή… γροθιά! Μ’ αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο αρχίζει μια περιπέτεια για το πρωτοπαλλλήκαρο της F.B.I.

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΉ ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟΥ ΑΣΣΣΟΥ της F.B.I.ΛΕΜΜΥ ΚΩΣΙΟΝ 

Υπό PETER CHEYNEY

Μετάφραση: Γ. Μαρμαρίδης 

Το τεύχος 51, εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1XWMhLmOt54au13Fcfcu-gEy9b7TDgYAF/view?usp=sharing

Μασκούλα-Λέμμυ Κώσιον. Νο 50

Μασκούλα-Λέμμυ Κώσιον. Νο 50

 Τρία τα κρατούμενα

Three in the hand

Ο Λέμμυ κάνει πρόσθεση και βρίσκει πως του μένουν τρία κρατούμενα. Απ’ αυτά βγάζει το συμπέρασμα πως πρέπει να φερθεί έξυπνα!

    ΑΝΕΚΔΟΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΣΣΟΥ ΤΟΥ F.B.I. ΛΕΜΜΥ ΚΩΣΙΟΝ

 Υπό PETER CHEYNEY

Μετάφραση: Γ. Μαρμαρίδης

 Το τεύχος 50, εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1OmSumTk8YlzvAKauEtcLHSDMLFPFpqCk/view?usp=sharing

Μασκούλα-Λέμμυ Κώσιον. Νο 49

Μασκούλα-Λέμμυ Κώσιον. Νο 49

 ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ Νο 49

ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

το περιοδικό Μασκούλα αντιλήφθηκαν πως με τις ιστορίες του Λέμμυ Κώσιον η κυκλοφορίας του περιοδικού ανέβαινε κατακόρυφα. Έτσι από το τεύχος 49 και μετά αποφάσισαν να το μετονομάσουν σε: Λέμμυ Κώσιον. Περιοδικό Μασκούλα. Δηλαδή από το Νο 49 και μετά δημοσιεύουν μόνο ιστορίες με τον Λέμμυ Κώσιον.

Λέμμυ Κώσιον. Περιοδικό Μασκούλα Νο 49

ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΉΡΑ (KILLER WITH CHARACTER)

Πρόκειται για μια πολύ μπερδεμένη ιστορία. Δεν μπορεί να πει κανείς τίποτα γι΄ αυτήν από την αρχή. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του ΚΩΣΙΟΝ είναι πως κατόρθωσε να βγει ζωντανός από αυτή την υπόθεση.

ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΉ ΠΕΡΙΠΈΤΙΑ ΤΟΥ ΑΣΣΟΥ ΤΟΥ F.B.I. ΛΕΜΜΥ ΚΩΣΙΟΝ

Μετάφραση: Γ. Μαρμαρίδης

Το τεύχος 49, εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1pLqyTjZsV57yTHXr6hQecZ7E3jXgHda0/view?usp=sharing

     Να επισημάνω πως τα τεύχη που αναρτώ προέρχονται από τα την συλλογή του Βασίλη Γραμματικού. Δυστυχώς τα τεύχη 61, 64 ,και 66

DELICATESSEN 1991

Ντελικατέσεν

Σκηνοθεσία: Marc CaroJean, Pierre Jeunet

Σενάριο: Marc CaroJean, Pierre Jeunet

Είδος:  Comedy, Crime, Horror ΔΕ 90, Γαλλικά ΔΕ 90

Διάρκεια: 1h 39m

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Pascal Benezech: Tried to Escape

Dominique Pinon: Louison

Marie-Laure Dougnac: Julie Clapet

Jean-Claude Dreyfus: Clapet

Karin Viard: Mademoiselle Plusse

Ticky Holgado: Marcel Tapioca

Anne-Marie Pisani: Madame Tapioca

 

Η ταινία διαδραματίζεται σε μια μελλοντική δυστοπική κοινωνία στη μεταποκαλυπτική Γαλλία μετά την καταστροφή. Σε μια απομονωμένη πολυκατοικία οι άνθρωποι ζουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Τα τρόφιμα είναι δυσεύρετα και χρησιμοποιούνται επίσης και ως νόμισμα. Στο ισόγειο βρίσκεται ένα κρεοπωλείο, το οποίο διευθύνει ο ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας, ο Κλαπέ (Ζαν-Κλωντ Ντρεϊφύς), ο οποίος δημοσιεύει αγγελίες για θέσεις εργασίας στην εφημερίδα Σκληροί Καιροί και έτσι προσελκύει στο κτήριο θύματα, τα οποία δολοφονεί και το κρέας τους το πουλάει στους ενοικιαστές του.

Μετά τη δολοφονία του τελευταίου εργαζομένου, ο άνεργος κλόουν τσίρκου Λουιζόν (Ντομινίκ Πινόν) προσλαμβάνεται στην κενή θέση του συντηρητή του κτηρίου. Συναντά την κόρη του Κλαπέ Ζυλί (Μαρί-Λωρ Ντουνιάκ) με την οποία αναπτύσσει ρομαντικό ειδύλλιο. Ο Λουιζόν αποδεικνύεται ιδιαίτερα ικανός στη δουλειά του και ο χασάπης δεν βιάζεται να τον σκοτώσει πολύ γρήγορα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αρκετοί από τους ενοικιαστές συμπαθούν τον Λουιζόν, άλλοι όμως ανησυχούν περισσότερο για την ασφάλειά τους και την ανάγκη τους για κρέας. Έχοντας επίγνωση των κινήτρων του πατέρα της, η Ζυλί κατεβαίνει στα αποχετευτικά δίκτυα και έρχεται σε επικοινωνία με τους Τρωγλοδίτες, μια ομάδα χορτοφάγων ανταρτών που ζουν στα έγκατα της γης, τους οποίους πείθει να βοηθήσουν στη διάσωση του Λουιζόν.

Κατά τη διάρκεια της σφαγής μιας ηλικιωμένης γυναίκας, οι Τρωγλοδίτες επιτίθενται αλλά απωθούνται και ο Κλαπέ με τους  ενοικιαστές εισβάλλει στο δωμάτιο του Λουιζόν σε μια προσπάθεια να τον δολοφονήσει. Το ζευγάρι καταφέρνει να σωθεί και ο Κλαπέ επιστρέφοντας σκοτώνεται μόνος του κατά λάθος. Στο τέλος, ο Λουιζόν και η Ζυλί παίζουν μουσική μαζί στην οροφή της ήσυχης πλέον πολυκατοικίας.

Το μαύρο χιούμορ στρωμένο σαν κατράμι σε όλο της το μήκος, η αχαλίνωτη φαντασία, η καρτουνίστικη αισθητική, ο ξέφρενος ρυθμός, η εκπληκτική χρωματική παλέτα (δια χειρός του Ντάριους Κόντζι), τα ευρηματικά ειδικά εφέ, το πανέξυπνο σενάριο, τα εξαίσια σκηνικά και κοστούμια και οι χαρακτήρες-καρικατούρες, βγαλμένοι θαρρείς από τα πιο δυσοίωνα κόμικς, αποτελούν τα υλικά μιας αλλόκοτης ταινίας, που ζωντανεύει έναν, κυριολεκτικά, εξωφρενικό, κόσμο. 

 

Jacob's Ladder 1990

Ξύπνημα στον εφιάλτη

 

                                                   Σκηνοθεσία: Adrian Lyne

Σενάριο: Bruce Joel Rubin

Είδος:  Drama, Horror ΔΕ 90, Mystery

Διάρκεια: 1h 53m

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Tim Robbins: Jacob

Elizabeth Peña: Jezzie

Danny Aiello: Louis

Matt Craven : Michael

Pruitt Taylor Vince : Paul

Jason Alexander: Geary

O Tim Robbins μέσα από τον χαρακτήρα του πρώην στρατιώτη Jacob παραδίδει μια θεσπέσια ερμηνεία σ’ ένα από τα πιο παραισθησιογόνα ψυχολογικά θρίλερ όλων των εποχών. Το «Jacob’s Ladder» προσφέρει αμέτρητες ονειρικές ή ορθότερα εφιαλτικές σκηνές όπου παραμορφωμένα πρόσωπα, ερπετοειδείς δαιμονικές μορφές, αλλόφρονα κοράκια και κεφάλια που στριφογυρίζουν ταχύτατα πρωτοστατούν στην σουρεαλιστική δημιουργία του σπουδαίου σκηνοθέτη Adrian Lyne.

Ο Jacob είναι ένας ψυχικά ταλαιπωρημένος βετεράνος του Βιετνάμ που θρηνεί τον θάνατο του παιδιού του. Ταυτόχρονα βασανίζεται από φρικτούς εφιάλτες, μυστηριώδη οράματα και παραισθήσεις. Ο Jacob προσπαθεί να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από τη φαντασία στο πλαίσιο ανακάλυψης του διαταραγμένου εαυτού του και του ασαφούς παρελθόντος του.

Τίποτα δεν είναι δεδομένο σ’ αυτό το φιλμ. Ο κόσμος που πλάθει ο Adrian Lyne και ο σεναριογράφος Bruce Joel Rubin δεν διαχωρίζει αυστηρά την φαντασία από την πραγματικότητα. Η μεταπήδηση από τον ένα κόσμο στον άλλο μέσω των εμπειριών του πρωταγωνιστή γίνεται θαυμάσια και πειστικά. Το μοντάζ είναι σφιχτοδεμένο και μεταξύ άλλων τα flashback του ήρωα από τον εφιαλτικό κόσμο του πολέμου του Βιετνάμ συνενώνουν το τότε με το τώρα, ενεργοποιώντας την ερμηνευτική διάθεση του θεατή.

Φημολογείται ότι για τον ρόλο του Jacob υπήρξε ενδιαφέρον από τους Richard Gere, Dustin Hoffman και Al Pacino. Άλλοι δύο ηθοποιοί απέρριψαν σχετική πρόταση. Ήταν οι Don Johnson και Mickey Rourke.

Τελικά τι αντιπροσωπεύουν οι εφιάλτες και οι παραισθήσεις του Jacob; Ποιος ο ρόλος του Αμερικανικού Στρατού στο μαρτύριο που βιώνει; Όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά. Τραυματικό σοκ, θεωρίες κυβερνητικής-στρατιωτικής συνωμοσίας, ποικίλες ψυχολογικές εξηγήσεις, ερμηνείες μέσα από τη Βίβλο και τη θρησκεία…

Η αλήθεια είναι ότι ο Tim Robins κρατάει μόνος του ολόκληρη σχεδόν την ταινία παρότι οι υπόλοιποι βασικοί πρωταγωνιστές (Danny Aiello, Elisabeth Pena, Macaulay Culkin) δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητοι. Αυτή η διαφορά ίσως οφείλεται και στον περιορισμένο χρονικά ρόλο τους που επέβαλλε το σενάριο. Η δραματική ατμόσφαιρα δεν εγκαταλείπει πουθενά την αφήγηση. Κατορθώνει μάλιστα να μας ευαισθητοποιήσει και το δράμα στο οποίο βυθίζεται ο ταλαιπωρημένος Jacob καθίσταται και δική μας υπόθεση. Ο εφιαλτικός κλοιός που σφίγγει όλο και περισσότερο γύρω από τον ήρωα, νιώθουμε να πνίγει και εμάς. Μοναδικό παράπονο ο αργόσυρτος ρυθμός και το απότομο τελείωμα.

Αρκετά πρωτότυπο για την εποχή του, το Jacob’s Ladder αποτελεί πηγή έμπνευσης για πολλά μεταγενέστερα ψυχολογικά/μεταφυσικά θρίλερ αλλά καλύτερα να μην ειπωθούν περισσότερα για ευνόητους λόγους. Οι λάτρεις της συνομοταξίας των ψυχολογικών/μεταφυσικών θρίλερ δεν πρέπει να χάσουν αυτό το σπουδαίο φιλμ που δεν έχει απολέσει τη φρεσκάδα του παρά τα παραπάνω από 20 χρόνια που έχουν περάσει.