Underworld U.S.A. 1961

Underworld U.S.A. 1961

Ο Υπ` Αριθ. 1 Εχθρός του Υποκόσμου

Σκηνοθεσία: Samuel Fuller

Σενάριο: Samuel Fuller, Joseph Dineen

Είδος: Action, Crime, Film Noir, Thriller

Διάρκεια: 01:39

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

liff Robertson: Tolly Devlin

Dolores Dorn: Cuddles

Beatrice Kay: Sandy

Paul Dubov: Gela

Robert Emhardt: Earl Connors

 

Ο ασυμβίβαστος σκηνοθέτης Samuel Fuller παρουσιάζει τον αμερικάνικο υπόκοσμο, τη διαφθορά σε υψηλές θέσεις, τον τρόπο με τον οποίο ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου με αγαθοεργίες και φιλανθρωπίες. Η οργάνωση που έχει απλώσει τα πλοκάμια της σε όλη την Αμερική θα αρχίσει να ταλανίζεται λόγω της επιμονής ενός αστυνομικού αλλά κυρίως του μικροκακοποιού πρωταγωνιστή μας Cliff Robertson, ο οποίος θα μπει μέσα στην οργάνωση για να πάρει την εκδίκηση του για το φόνο του πατέρα του, που τον διέπραξαν πριν από 30 χρόνια τα σημερινά μεγάλα κεφάλια της οργάνωσης. Παίζοντας διπλό παιχνίδι με τους μαφιόζους και με τους αστυνομικούς και έχοντας για όπλο το μυαλό του, θα προκαλέσει... ανεπανόρθωτες ζημιές.

Σκοτεινή, σκληρή και εντελώς κυνική η ταινία “Underworld U.S.A.”, ένα από τα πιο τολμηρά b-movies της εποχής, με τον Fuller να υπογράφει την παραγωγή, το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Αρκετά εστιασμένο στους πρωταγωνιστές με έντονα, κοντινά πλάνα, πρόκειται ουσιαστικά για μια διατριβή στον υπόκοσμο. Αναμενόμενο ήταν να επηρεάσει τους μετέπειτα σκηνοθέτες, βλ. Πέκινπα και Σκορσέζε. Αν σας αρέσουν γενικά οι ταινίες του Fuller, εγγυώμαι ότι θα σας αρέσει κι αυτή.

 

  

Fanny 1961

Fanny 1961

Φανή

Σκηνοθεσία: Joshua Logan

Σενάριο: Marcel Pagnol, S.N. Behrman, Joshua Logan, Julius J. Epstein

Είδος: Drama, Romance

Διάρκεια: 02:14

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Leslie Caro: Fanny

Horst Buchholz: Marius

Maurice Chevalier: Panisse

Charles Boyer: Cesar

Georgette Anys: Honorine (Fanny's Mother)

 

Την τριλογία του Marcel Pagnol: "Φανή, Μάριος, Καίσαρας", την είχα προτακούσει από την εκπομπή "Το θέατρο στο Ραδιόφωνο", την δεκαετία του 50, μαθητής του δημοτικού τότε. Σαν τριλογία, μετεδόθη σε τρεις εβδομαδιαίες συνέχειες. Παρά το νεαρό της ηλικίας μου με είχε συναρπάσει, έτσι όταν παίχτηκε η διασκευή της το 1961, έσπευσα να την δω. Με ικανοποίησε αρκετά, άλλα όχι όσο περίμενα, και είναι φυσικό. Ακούγοντας το ραδιόφωνο, η φαντασία σου καλπάζει, ενώ βλέποντας την εικόνα, παγιδεύεσαι σε αυτά που σκοπεύει να σου παρουσιάσει ο σκηνοθέτης.

Τέλος πάντων. Ορίστε η συνοπτική περιγραφή του διασκευασμένου έργου:

Ο Σεζάρ είναι ένας ιδιοκτήτης μπαρ στη Μασσαλία στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Ο 19χρονος γιος του Μάριος εργάζεται στο μπαρ του πατέρα του, αλλά δεν θέλει τίποτα άλλο παρά να φύγει στη θάλασσα και να αφήσει πίσω του τη βαρετή ζωή. Το μόνο που τον κρατά πίσω είναι η Φανή, ένα 18χρονο κορίτσι με το οποίο μεγάλωσαν μαζί.

Η Φανή εργάζεται με την μητέρα της και πουλάνε ψάρια σε έναν πάγκο στη προκυμαία. Η Φάνη είναι ερωτευμένη από πάντα με τον Μάριο και τον φλερτάρει, αλλά ο Μάριος πάντα την απορρίπτει. Η Φανή προσκαλεί τον Μάριο στον Κυριακάτικο χορό, αλλά αυτός την απορρίπτει και πάλι. Αυτή δεν γνωρίζει ότι ο Μάριος σχεδιάζει να φύγει την επόμενη μέρα, έχοντας μυστικά υπογράψει ως ναυτικός σε μια επιστημονική αποστολή που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, κατόπιν ενθάρρυνσης του φίλου του, γνωστού ως "Ναύαρχος" Η Φανή νοιώθει ενοχλημένη και φεύγει. Εν τω μεταξύ, ο ηλικιωμένος αλλά πλούσιος έμπορος Panisse (Maurice Chevalier) ζητά να συναντηθεί με τη μητέρα της Φανής, Honorine (Georgette Anys). Αυτή πιστεύει ότι ο Panisse θέλει να την ζητήσει σε γάμο. Προς έκπληξή της αυτός της ζητά να παντρευτεί την Φανή, παρόλο που ξέρει ότι αυτή αγαπάει κάποιον άλλο. Αν και απογοητευμένη η Honorine, δεν αντιτίθεται, καθώς ο Panisse είναι πολύ πλούσιος.

Στα πρώτα γενέθλια του Σεζάριο, ο Panisse αναχωρεί με το τρένο για το Παρίσι, για επιχειρηματικούς λόγους, και κατά την απουσία του ο Μάριος επιστρέφει για μια σύντομη άδεια. Επισκέπτεται την Φανή και όταν μαθαίνει πως το παιδί της είναι δικό του, της εξηγεί πως κατάλαβε ότι αυτή του είπε ψέματα για να μην σταθεί αυτή εμπόδιο στο να μην πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Της δηλώνει ότι τη θέλει πίσω, αλλά εκείνη την στιγμή μπαίνει ο Σεζάρ μέσα, προτού υπάρξει καμία άλλη εξέλιξη. Ο Panisse επιστρέφει σπίτι και λέει ότι δεν θα προσπαθήσει να εμποδίσει την Φανή να φύγει με τον Μάριο, αλλά να μην πάρει το παιδί μαζί της, γνωρίζοντας ότι η Φανή δεν θα φύγει χωρίς το παιδί της.

Ο Μάριος της λέει ότι την θέλει πίσω, αλλά αυτή του δηλώνει ότι δεν πρόκειται να φύγει, αφήνοντας το παιδί τους στον Panisse. Ο Σεζάρ αναφέρει στον γιο του ότι καλός πατέρας είναι αυτός που αγαπάει το παιδί, και ο Panisse το αγαπάει πραγματικά. Έτσι ο Μάριος φεύγει χωρίς την Φανή και το παιδί.

Μετά δέκα χρόνια ο Σεζάριο γιορτάζει τα γενέθλιά του. Κάνοντας βόλτα στη θάλασσα με την μητέρα της Φανής, συναντιέται με τον φίλο του Μάριου τον "Ναύαρχο". Αυτός τον πηγαίνει ιστιοπλοΐα και φροντίζει να συναντηθούν με τον Μάριο. Ο Μάριος που εργάζεται τώρα σε ένα γκαράζ, χαίρεται που συναντά το γιο του. Όταν όμως πληροφορούν τον Panisse ότι το αγόρι εξαφανίστηκε, απάνω στην ταραχή του παθαίνει ένα ατύχημα και τον μεταφέρουν στο δωμάτιό του. Όταν η Φανή βρίσκει τον Σεζάριο με τον πατέρα του, συγκλονίζεται. Του ανακοινώνει ότι ο Panisse πεθαίνει, και ο Μάριος τρέχει στο σπίτι του ετοιμοθάνατου Panisse.

Όταν φθάνουν σπίτι, ο Panisse ζητά από τον Σεζάριο να κάτσει δίπλα του, μα ο Σεζάριο θέλει να καλέσει τον Μάριο στο πάρτι γενεθλίων του. Η Φανή βγαίνει στην είσοδο και μπαίνει στη συζήτηση του Σεζάρ με τον Μάριο. Ο Μάριος εκφράζει την πικρία του και σχεδιάζει να φύγει την επαύριον για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Φανή εξηγεί στον Μάριο ότι δεν του είπε τίποτε γα το μωρό, διότι την ημέρα που ήταν να μπαρκάρει, ήλπιζε ότι αυτός την τελευταία στιγμή θα μετάνιωνε και θα γύριζε πίσω. Όταν αυτό δεν έγινε αυτή θύμωσε.

Η Φανή επιστρέφει στον Panisse, και αυτός ενώ πεθαίνει της υπαγορεύει μια επιτολή προς τον Μάριο με την οποία του ζητά να παντρευτεί την γυναίκα του μετά τον θάνατό του, και να είναι ο πατέρας του Σεζάριο. Η μόνη του απαίτηση είναι ο Σεζάριο να κρατήσει το επώνυμο του Panisse.

 

 

Victim 1961

 

Victim 1961

Ο Εκβιαστής

Σκηνοθεσία: Basil Dearden

Σενάριο: Laura Farr

Είδος: Action, Crime, Drama, Thriller

Διάρκεια: 01:40

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Dirk Bogarde: Melville Farr

Sylvia Syms: Laura Farr

Dennis Price: Calloway

Anthony Nicholls: Lord Fullbrook

Peter Copley: Mandrake

 

Η εναρκτήρια σεκάνς του «Εκβιαστή» κυριολεκτικά κόβει την ανάσα . Η ελλειπτική δομή και η αίσθηση μιας μυστηριώδους απειλής θυμίζουν το ύφος του Lang και του Hitchcock . Η νευρική  κάμερα  καταγράφει γερανούς και σκαλωσιές ενός γιγαντιαίου εργοταξίου στο οποίο φτάνει ένα αστυνομικό αυτοκίνητο. Βλέποντας το, ένας νεαρός εργαζόμενος  – ο Boy Barrett (Peter MC Ennery)- τρέχει σαν κυνηγημένο αγρίμι ,φέρνοντας στο νου τον James Mason στο “Odd man out” του Carol Reed. Είναι μόνος και απελπισμένος σε έναν εχθρικό και απειλητικό κόσμο. Τα απανωτά τηλεφωνήματα ,που κάνει στη συνέχεια ,παραμένουν αναπάντητα. Όλοι  ενοχλούνται από την παρουσία του ,όλοι του γυρίζουν την πλάτη .Η σύντροφος ενός  φίλου του τον αντιμετωπίζει με απέχθεια και περιφρόνηση. Γιατί άραγε; Ποια ενοχή τον στιγματίζει;

Ο Melvin Farr (Dirk Bogarde) είναι ένας προβεβλημένος μεσήλικας δικηγόρος , παντρεμένος με κόρη δικαστή και υποψήφιος για την περίοπτη  θέση του νομικού συμβούλου της βασίλισσας. Ο Farr κάνει ό, τι μπορεί για να αποφύγει τα ενοχλητικά τηλεφωνήματα του  Barrett . Λίγο καιρό αργότερα, ο Barrett συλλαμβάνεται από την αστυνομία και κατηγορείται για κλοπή χρημάτων από την κατασκευαστική εταιρεία στην οποία εργαζόταν. Οι αστυνομικοί υποπτεύονται  ότι  ο Barrett εκβιάζεται, αλλά αποτυγχάνουν να  του εκμαιεύσουν την αλήθεια . Όταν  ο Farr μαθαίνει ότι  ο Barrett κρεμάστηκε στο κελί του , καταλαβαίνει τι έχει συμβεί. Πριν από λίγο καιρό διατηρούσε μια πλατωνική σχέση με  τον Barrett . Κάποιος πρέπει να  το είχε μάθει και  εκβίαζε τον νεαρό. Ο Farr είναι  ευτυχισμένος στο γάμο του, αλλά στο παρελθόν είχε μια ομοφυλοφιλική σχέση  με ένα συμφοιτητή του. Η σύζυγός του Laura (Sylvia Syms) το γνώριζε πριν τον παντρευτεί και πίστευε ότι ο γάμος θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει την έμφυτη κλίση του. Ωστόσο σοκάρεται όταν μαθαίνει για την τωρινή του σχέση . Ό Farr νοιώθει ένοχος και αναστατωμένος από τον θάνατο του Barrett και αποφασίζει  με γενναιότητα τους να εντοπίσει τους εκβιαστές, παρόλο που διακινδυνεύει τη φήμη, το γάμο και την καριέρα του. Σύντομα ανακαλύπτει ότι τα θύματα των εκβιασμών περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα αντρών από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις και επαγγελματικές ομάδες .Η επίμονη έρευνα του  τον οδηγεί όλο και  βαθύτερα  στην ομοφυλοφιλική σκηνή του Λονδίνου. Συναντά  φοβισμένους ανθρώπους που κρύβονται μόνιμα στη σκιά πληρώνοντας στυγνούς εκβιαστές για να αποφύγουν την διαπόμπευση και τη φυλάκιση ,καθώς η αντρική ομοφυλοφιλία αποτελούσε ποινικό αδίκημα στη Μ. Βρετανία.

Το 1950 ο Dearden σκηνοθέτησε τον Dirk Bogarde στο πρωτοποριακό «The Blue Lamp», όπου ακούστηκε για πρώτη φορά σε ταινία η λέξη «μπάσταρδος». Έντεκα χρόνια αργότερα ο Dearden συναντιέται πάλι με τον Bogarde στο  ακόμα πιο τολμηρό “Victim”, ;όπου για πρώτη φορά ακούγεται η  λέξη “ομοφυλόφιλος”. Και όχι μόνο η λέξη , αλλά ολόκληρη η πλοκή περιστρέφεται γύρω από  ομοφυλόφιλους χαρακτήρες! Το φιλμ σόκαρε τον κόσμο το 1961 και η προβολή του απαγορεύτηκε στις ΗΠΑ.

Η αφήγηση της ταινίας αναπτύσσεται  σε δύο τεμνόμενα επίπεδα: ως θρίλερ εγκλήματος και ως κοινωνική καταγγελία . Η διττή φύση του  φιλμ αναμειγνύει σε  ιδανική αναλογία την ψυχαγωγία και το ανθρωπιστικό μήνυμα. Το έξυπνο και ευέλικτο σενάριο των Janet Green και John McCormick  αρχικά κρύβει τα κίνητρα, αποπροσανατολίζει τις υποψίες μας, παραπλανά τις προσδοκίες μας .Ο πληθωρισμός  των εμπνευσμένων  δεύτερων χαρακτήρων  συμβάλλει στην περιγραφή του ζοφερού κλίματος της εποχής. Ένας πικρόχολος –ερωτικά προδομένος-  βιβλιοπώλης και η αινιγματική  υπάλληλος του. Ένας ευγενικός και φιλελεύθερος αστυνομικός  που λέει σε ένα  συνάδελφο του: «Αν ο νόμος τιμωρούσε κάθε διαστροφή, θα είμαστε συνεχώς απασχολημένοι». Ένας έμπλεος φόβου ηλικιωμένος κουρέας που «η φύση του έπαιξε άσχημο παιχνίδι » .Πλούσιοι και επώνυμοι ομοφυλόφιλοι που πληρώνουν αδρά για να κρύψουν την ιδιαιτερότητα τους. Ένας ανατριχιαστικός τυφλός που ζει παρασιτικά  ,εκμεταλλευόμενος κουτσομπολιά , καθισμένος στη γωνιά μιας άθλιας παμπ.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο  Dearden επέλεξε να προσδώσει στην ταινία το ύφος ενός φιλμ νουάρ, με έντονα κλειστοφοβικά κοντράστ  στην  ασπρόμαυρη φωτογραφία του Otto Heller. Το ατμοσφαιρικό θρίλερ  μεταδίδει μια απτή αίσθηση υπαρξιστικού  άγχους  και νοσηρότητας. Η αριστοτεχνικά βαθμονομημένη ερμηνεία του Bogarde,  από τις καλύτερες της καριέρας του, αναγκάζει τον θεατή, ανεξάρτητα από τις απόψεις του, να προβληματιστεί για την ηθική ενός νόμου που καταδίκαζε μια μερίδα ανθρώπων σε μια ζωή φόβου, μιζέριας ή φυλάκισης. Ο Bogarde  μεταφέρει την αναταραχή του χαρακτήρα  του και εκπέμπει μια γνήσια αίσθηση εσωτερικής  έντασης και σύγκρουσης. Σε μια συγκλονιστική σκηνή ο  Farr  και  η σύζυγος του Laura  ,συζητούν  με ειλικρίνεια ,αξιοπρέπεια και αλληλοσεβασμό και συμφωνούν για το μέλλον της σχέσης τους .Ένα μέλλον ανοικτό  ,υπαγορευμένο από τις προσωπικότητές τους  και όχι από μια εφησυχαστική δραματουργική λύση.

Ορισμένες ταινίες προσπαθούν να περάσουν κοινωνικά μηνύματα  αλλά καταλήγουν να κάνουν απλοϊκό κήρυγμα . Το αξιοσημείωτο με τον «Εκβιαστή» είναι ότι τα καταφέρνει εξίσου καλά τόσο στη ψυχαγωγική όσο και στη κοινωνική συνιστώσα του .Διαθέτει τολμηρή και καθηλωτική πλοκή –με ένα αναπάντεχο και ανατρεπτικό φινάλε – ατσάλινη σκηνοθεσία ,  έξοχες ερμηνείες .

Το κίνητρο για τη δημιουργία του «Victim» ήταν να καταγγελθεί  η εφαρμογή ενός απάνθρωπου  νόμου που παρείχε  εύφορο έδαφος  για τη μισαλλοδοξία και τη μετατροπή ανθρώπων σε κυνηγούς και θηράματα. Η προβολή του είχε σημαντικό αντίκτυπο στη Μ. Βρετανία ανοίγοντας το δρόμο για την οριστική αποποινικοποίηση  της ομοφυλοφιλίας ,το 1967. Πόσο συχνά άραγε ένα κινηματογραφικό έργο έχει την ισχύ να συμβάλει καθοριστικά σε μια τόσο βαθιά κοινωνική αλλαγή;

 

 

 

The Sundowners 1960

The Sundowners 1960

Αυτοί που δε ριζώνουν πουθενά

  

Σκηνοθεσία: Fred Zinnemann

Σενάριο: Isobel Lennart, Jon Cleary

Είδος: Action, Adventure, Drama

Διάρκεια: 02:13

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Robert Mitchum: Paddy Carmody

Peter Ustinov: Rupert Venneker

Glynis Johns: Mrs. Firth

Dina Merrill: Jean Halstead

 

Μια περιπλανώμενη οικογένεια που έχει τα λιγοστά της υπάρχοντα πάνω σε μια άμαξα, διασχίζει τις έρημες εκτάσεις της Αυστραλίας μεταφέροντας κοπάδια πρόβατων.

Απλή αλλά πολύ όμορφη κοινωνική ταινία που συνδυάζει το γουέστερν με την ηθογραφία και το ντοκιμαντέρ παρουσιάζοντας ανθρώπινα και με λεπτό χιούμορ όχι μόνο σκηνές από τη φύση (αποκορύφωμα τα προβατάκια), αλλά και μια ρεαλιστική απεικόνιση της αγροτικής ζωής στην Αυστραλία. Βεβαίως ο μετρ της λιτότητας Φρεντ Τσίνεμαν ακλουθώντας το μυθιστόρημα του Γιον Κλίαρι δεν αρκείται μόνο στο να αποδώσει τα χρώματα της υπαίθρου, αλλά και να διερευνήσει τη σχέση δυο ανθρώπων που κυριαρχείται από σταθερές απόψεις ζωής, (η πιστότητα και η υπομονή της γυναίκας, οι συνεχείς μετακινήσεις του άντρα). Βοηθούς εδώ βρίσκει μερικούς πολύ καλούς ηθοποιούς που ερμηνεύουν άκρως ταιριαστά. Την Κερ, τον Μίτσαμ, αλλά και τον Ουστίνοφ. Σημαντική δουλειά και σε πολλούς β΄ ρόλους.

Un Amore A Roma 1960

Un Amore A Roma 1960

Ένας Έρωτας στη Ρώμη

Σκηνοθεσία: Dino Risi

Σενάριο: Ercole Patti, Ennio Flaiano, Dino Risi

Είδος: Drama, Romance, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:45

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Mylene Demongeot: Anna Padoan

Elsa Martinelli: Fulvia

Peter Baldwin: Marcello Cenni

Claudio Gora: Engineer Curtatoni

 

Ο γοητευτικός, πλούσιος, με ευγενική καταγωγή, διανοούμενος Μαρτσέλο παρατάει όποια ελεγκάν γυναίκα τον περιστοιχίζει και τον ερωτεύεται. Η νεαρή, πανέμορφη, τσαχπίνα, λαϊκής καταγωγής, ηθοποιός Άννα πλαγιάζει με όποιον της «γυαλίσει», καθότι από αυτό το υλικό είναι φτιαγμένη όπως ισχυρίζεται...

 

The City Of The Dead 1960

 

The City Of The Dead 1960

Η πόλις των ζωντανών νεκρών

Σκηνοθεσία: John Llewellyn Moxey

Σενάριο: George Baxt, Milton Subotsky

Είδος: Horror, Horror ΔΕ 60, Mystery, Thriller, Christopher Lee

Διάρκεια: 01:24

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Dennis Lotis: Richard Barlow

Christopher Lee: Alan Driscoll

Patricia Jessel: Elizabeth Selwyn

Tom Naylor: Bill Maitland

Betta St. John: Patricia Russell

 

Μια νεαρή σπουδάστρια, η Nan Barlow, ετοιμάζει την διατριβή της περί μαγείας και μαγισσών. Αποφασίζει λοιπόν να περάσει τις χειμερινές διακοπές της μελετώντας. Μετά από την προτροπή του καθηγητή της, Alan Driscoll, πηγαίνει στο Whitewood, μια πόλη στην οποία είχαν καεί μάγισσες κατά την διάρκεια του 17ου αιώνα. Εκεί φιλοξενείται στο πανδοχείο της πόλης αλλά αμέσως μετά την άφιξή της αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα και οι κάτοικοι έχουν μια περίεργη συμπεριφορά απέναντί της.

 

Never Let Go 1960

 

Never Let Go 1960

Ο ΚΛΟΙΟΣ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ

 

Σκηνοθεσία: John Guillermin

Σενάριο: John Guillermin, Peter De Sarigny, Alun Falconer

Είδος: Comedy, Crime, Drama, Peter Sellers

Διάρκεια: 01:31

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Richard Todd: John Cummings

Peter Sellers: Lionel Meadows

Elizabeth Sellars: Anne Cummings

Adam Faith: Tommy Towers

Carol White: Jackie

 

Πρόκειται για μία τυπική δραματική ταινία της δεκαετίας του ’60, από αυτές που αρέσουν, με μια συμμορία μικροκακοποιών που κλέβουν και μεταποιούν αυτοκίνητα, τα οποία πουλάει μετά ξεπλένοντάς τα ο αρχηγός της συμμορίας, μέσω της νόμιμης αντιπροσωπείας αυτοκινήτων που έχει ως “βιτρίνα”.

Τώρα όμως θα έρθουν αντιμέτωποι με έναν φτωχό, καλόβολο πωλητή καλλυντικών, για τον οποίο το (καινούριο) αυτοκίνητό του είναι τόσο απαραίτητο για τη δουλειά του, που θα τα ρισκάρει όλα (δουλειά και οικογένεια), φτάνοντας μέχρι και την αυτοδικία, όταν βλέπει ότι η αστυνομία δεν κινείται αρκετά γρήγορα.

Νομίζω ότι η ταινία αυτή είναι αρκετά αδικημένη. Αν και δε θα τη χαρακτήριζα ως αριστούργημα, έχει σωστή κατανομή δράσης και ανάπτυξης χαρακτήρων, δεν έχει περιττές σκηνές και είναι κρίμα να παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό. Και έχει και τον Peter Sellers, στην αρχή της καριέρας του (ένα χρόνο μετά “Το ποντίκι που βρυχάται”), στο ρόλο του αρχηγού της συμμορίας, πολύ πειστικό.

Στην αρχή της, μου θύμισε κάπως το στήσιμο των ταινιών του Alfred Hitchcock και, για να πω την αλήθεια, σε μία σκηνή όπου δείχνει την είσοδο ενός πολυκαταστήματος (ή κάτι τέτοιο), τον περίμενα να βγει από την πόρτα! Καθώς προχωρούσε όμως, άρχισα να θυμάμαι ταινίες western με παρόμοιο θέμα [δυστυχώς δε θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη τώρα]· ο δε ρόλος του Richard Todd μου έφερε στο νου το Henry Fonda στην ταινία “The wrong man” (1956)