Die Nibelungen 1924
Οι Ιππότες της Ομίχλης
Γερμανοί διανοούμενοι κατάλαβαν από νωρίς ότι για να εμπεδώσεις το εθνικιστικό φρόνημα ενός λαού δεν αρκεί μόνο να του διδάξεις την ιστορία του, αλά πριν από αυτή πρέπει να του καθιερώσεις μία κάποια μυθολογία. Ο θρύλος των «Νιμπελούγκεν» υπήρχε στις βόρειες χώρες με πολλές παραλλαγές. Ελάχιστα διέφερε η προφορά των ονομάτων των ηρώων του μύθου, ανάλογα αν μιλάμε για Νορβηγία, Δανία, Γερμανία, Σουηδία, κ.λπ., γεγονός που προδίδει την κοινή καταγωγή των λαών αυτών. Ακόμα όμως και μέσα στην Γερμανία ο μύθος κυκλοφορεί σε πολλές παραλλαγές, ανάλογα με την περιοχή. Κατά το 1200 κυκλοφορεί μία ωδή άγνωστου ποιητή, κάτι όπως η δική μας Ιλιάδα και Οδύσσεια.
Ο μεγάλος μουσουργός Ρίχαρντ Βάγκνερ συνέθεσε την τετραλογία της επικής την όπερας «Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν»:,
1. Ο Χρυσός του Ρήνου (1851–1854)
2. Βαλκυρία (1851–1856)
3. Ζίγκφριντ (1851–1871)
4. Το Λυκόφως των Θεών (1848–1874)
Είναι σίγουρο πως ο Τόλκιν από κει εμπνεύστηκε το έργο του «Ο ‘Άρχοντας των Δαχτυλιδιών».
Ο Fritz Lang μας παρουσίασε στον κινηματογράφο το 1924 την δική του εκδοχή του μύθου που βασίζεται στον μύθο που προέρχεται από την περιοχή του Passau, και την ταινία την χώρισε σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος ονομάζεται «Ζίγκφριν»( Siegfried) και το δεύτερο «Η Εκδίκηση της Κρίμχιλντ» (Kriemhilds Rache)..
Πρώτο μέρος
Ζίγκφριν
Ο νεαρός Ζίγκφριντ, γιος του βασιλιά του Xanten, διαμένει στο εργαστήριο του σιδηρουργού Mime για να μάθει την τέχνη του σιδερά. Κάποτε κατασκευάζει ένα καταπληκτικό σπαθί και φαίνεται να ξεπέρασε στην τέχνη τον δάσκαλό του.
Αυτός δεν μπορεί να κρύψει την ζηλοφθονία του, έτσι όταν ο νεαρός ακούει να μιλάνε για τον βασιλιά της Βουργουνδίας στο Γορμς, στις όχθες του Ρήνου και για την πεντάμορφη αδελφή του την Κρίμχιλντ, αποφασίζει να ταξιδέψει μέχρι εκεί και να την ζητήσει σε γάμο.
Τότε ο ζηλόφθονας σιδεράς αναλαμβάνει να του δείξει δήθεν τον δρόμο για το Γορμς, στην πραγματικότητα όμως τον στέλνει να πέσει στα νύχια ενός φοβερού δράκου.
Τελικά ο Ζίγκφριν με το καταπληκτικό σπαθί του σκοτώνει τον δράκο και μαθαίνει πως άμα κάνει μπάνιο με το αίμα του, θα γίνει άτρωτος και δεν θα τον διαπερνούν βέλη και δόρατα. Την ώρα όμως που λούζεται με το αίμα, ένα φύλο δέντρου κολλά στην πλάτη του, έτσι ώστε αποκτά ένα ευάλωτο σημείο στο σώμα του που αν το ξέρει εχθρός του και τον καρφώσει εκεί, θα μπορέσει να τον θανατώσει. Βλέπουμε λοιπόν πλήρη ταύτιση του μύθου του Ζίγκφριν με αυτόν του δικού μας του Αχιλλέα! Παρακάτω έρχεται αντιμέτωπος με τον Άλμπεριχ, τον βασιλιά των νάνων που φυλάγουν τον θησαυρό των Νιμπελούγεν.
Ο Άλμπεριχ κατέχει έναν μαγικό φιλέ που όταν τον φοράει τον κάνει αόρατο ή του δίνει όποια μορφή επιλέξει αυτός. Ο Ζίγκφριντ τον νικάει και ο Άλμπεριχ για να γλυτώσει τη ζωή του υπόσχεται στον Ζίγκφριντ να του παραδώσει τον θησαυρό και τον μαγικό φιλέ, και να τον κάνει τον πλουσιότερο και ισχυρότερο βασιλιά του κόσμου! Πράγματι. Με την βοήθεια του πλούτου, του μαγικού φιλέ και της φήμης που απέκτησε ο Ζίγκφριντ ως φονέας του δράκου, υπέταξε διάφορα βασίλεια και έκανε υποτελείς του αρκετούς βασιλείς. Τα κατορθώματά του έγιναν άσματα που τα τραγουδούσαν οι βάρδοι στης διάφορες αυλές, καθώς και στην αυλή του Γκούντερ, του βασιλιά της Βουργουνδίας, η αδελφή του οποίου είχε ερωτευτεί τον Ζίγκφριν πριν ακόμα τον συναντήσει, ακούγοντας μόνο από τους τροβαδούρους τα ηρωικά του κατορθώματα.
Κάποτε ο Ζίγκφριν έφθασε στο Γορμς, στην αυλή του βασιλιά της Βουργουνδίας και του ζήτησε το χέρι της αδελφής του Κρίμχιλντ. Αυτός δεν έδειξε να είχε αντίρρηση, επειδή όμως ήταν καψούρης με την ωραία αλλά άγρια βασίλισσα της Ισλανδίας, του ζήτησε να τον βοηθήσει να την κατάκτηση και μετά θα ικανοποιούσε και την δική του επιθυμία. Πράγματι, έφθασαν στην Ισλανδία και η βασίλισσα Μπρουνχίλντε ήταν πολύ ζόρικη. Ο άντρας που θα ήθελε να την παντρευτεί θα έπρεπε να αγωνιστεί σε τρία αθλήματα μαζί της και να την νικήσει, ειδάλλως θα χάσει την ζωή του. Η βασίλισσα όμως είχε τεράστια δύναμη που πήγαζε από το μαγικό μπρασελέ που φορούσε. Εκμεταλλευόμενος τον μαγικό του φιλέ ο Ζίγκφριν πήρε την μορφή του βασιλιά Γκούντα και νίκησε την Μπουνχίλντε. Έτσι επέστρεψε ο Γκούντα στο Γορμς με το λάφυρό του και εκεί έγιναν διπλοί γάμοι. Ο δικός του με την Μπρουνχίλντε και της αδελφής του με τον Ζίγκφριν. Στο παλάτι σπουδαίο ρόλο έπαιζε ένας θείος του βασιλιά Γκούντερ, ο Χάγκεν, ο οποίος ήταν κάτι σαν σύμβουλος του βασιλιά και αρχηγός του στρατού.
Αυτός προσπαθούσε να πείσει τον βασιλιά ανιψιό του να εκμεταλλευτεί στο έπακρον τις ικανότητες του Ζίγκφριν, στον ίδιο όμως δεν του είχε μεγάλη εμπιστοσύνη διότι φοβόταν τις ικανότητές του και το ότι ήτο πολύ δημοφιλής.
Η Μπρουνχίλντε μπορεί να νικήθηκε από τον Ζίγκφριν, δεν εκτιμούσε καθόλου όμως τον Γκούντα και δεν τον άφηνε να την πλησιάσει. Το μαγικό μπρασελέ που φορούσε της έδινε την δύναμη να τον αποκρούει. Απελπισμένος ο Γκούντερ και ορμώμενος από τις παροτρύνσεις του Χάγκεν ζητά από τον Ζίγκφριν να τον βοηθήσει ακόμα μια φορά.
Τότε αυτός με την βοήθεια του μαγικού φιλέ παίρνει την μορφή του Γκούντα κα της αποσπά σχετικά εύκολα το μπρασελέ. Κατόπιν αυτού τα πράγματα έγιναν εύκολα για τον Γκούντα.
Κάποτε η Μπρουνχίλντε έμαθε την αλήθεια και λύσσαξε από το κακό της εναντίων του Ζίγκφριν που την είχε ξεγελάσει. Ζήτησε δε από τον Χάγκεν να σκοτώσει τον Ζίγκφριν. Αυτός ευχαρίστως θα το έκανε διότι κατά βάθος δεν τον χώνευε. Έπρεπε όμως πρώτα να έχει την συγκατάθεση του βασιλιά Γκούντα. Αυτός με κανέναν τρόπο δεν άφηνε να γίνει κάτι τέτοιο. Τότε η Μπρουνχίλντε του είπε ψέματα. Ότι και καλά ο Ζίγκφριν με την μορφή του Γκούντα δεν αρκέστηκε απλώς να της αποσπάσει το μπρασελέ, αλλά να τον υποκαταστήσει και στα συζηγικά του δικαιώματα! Αυτό ήταν! Ο Γκούντα το πίστεψε καο θύμωσε πολύ. Έδωσε δε το ελεύθερο στον Χάγκεν να τον σκοτώσει. Αυτός αφού απέσπασε με δόλιο τρόπο από την Κρίμχιντ το το μυστικό του Ζίγκφριν, σχετικά με το ευάλωτο σημείο του σώματός του, οργάνωσε κυνήγι και εκεί κατάφερε σημαδεύοντας με το δόρυ του τον Ζίγκφριν στο τρωτό του σημείο να τον δολοφονήσει.
Το έργο τελειώνει με την Κρίμχιλντ πάνω από τον νεκρό . Ζίγκφριν να ορκίζετε εκδίκηση.
Εντωμεταξύ η βασίλισσα Μπρουνχίλτε αυτοκτονεί υπό το βάρος των τύψεων.
αξιοσημείωτο είναι το ότι συνυπάρχουν αμφότερες οι θρησκείες. Και η Χριστιανική και η παλαιότερη η πολυθεϊστική
Δεύτερο μέρος
Η εκδίκηση της Κρίμχιλντ
Η Κρίμχιλντ μοιράζει χρήματα σε αναξιοπαθούντες από την περιουσία του Ζίγκφριντ που προέρχεται από τον θησαυρό των Νιμπελούγκεν και ξεσηκώνει τον λαό εναντίον του Χάγκεν. Τότε αυτός αρπάζει τον θησαυρό και τον ρίχνει μέσα στον Ρήνο για να αφαιρέσει από την Κρίμχιλντ την δυνατότητα να μοιράζει χρήματα στον λαό και να τον ξεσηκώνει εναντίον του. Αυτή ζητά συνέχεα από τον βασιλιά αδελφό της να τιμωρήσει τον δολοφόνο του άντρα της. Αυτός όμως, αισθανόμενος την συνενοχή του στο θέμα αυτό αρνείται να ανταποκριθεί στο αίτημά της.
Τότε καταφθάνει αντιπροσωπεία του βασιλιά των Ούννων Αττίλα με σκοπό να ζητήσουν το χέρι της Κρίμχιλντ για λογαριασμό του βασιλιά τους. Η Κρίμχιλντ έχοντας απογοητευτεί με την στάση της οικογένειάς της και έχοντας πιθανόν άλλα πράγματα στο μυαλό της δέχεται την πρόταση και αναχωρεί για την περιοχή των Ούννων όπου και παντρεύεται τον βασιλιά του.
Κάποτε γεννά ένα αγόρι το οποίο είναι το μοναχοπαίδι του βασιλιά Αττίλα και ο διάδοχός του. Τότε η Κρίμχιλντ που ποτέ δεν είχε παραιτηθεί απ ό το να ψάχνει εκδίκηση για την δολοφονία του πρώην άντρα της, ζητά από τον Αττίλα να προσκαλέσουν τα αδέλφια και τους συγγενείς της σε μία γιορτή προς τιμή του βρέφους. Οι Βουργουνδοί αποδέχονται την πρόσκληση, μαζί και ο Χάγκεν, και προσέρχονται στην αυλή του βασιλιά Αττίλα συνοδεία ισχυρής φρουράς. Τότε η Κρίμχιλντ ζητά απ τον Αττίλα να δολοφονήσουν τον Χάγκεν, αυτός όμως αρνείται διότι πιστεύει ότι οι φιλοξενούμενοι είναι πρόσωπα ιερά. Τότς αυτή στρέφεται προς του Ούννους πολεμιστές και τάζει μεγάλη αμοιβή σε αυτόν που θα σκοτώσει τον Χάγκεν. Πράγματι την ώρα που οι «μεγάλοι» διασκεδάζουν εντός στην αίθουσα και οι απλοί στρατιώτες μπεκροπίνουν έξω από αυτή, Ούννοι στρατιώτες προβοκάρουν τους Βουργουνδούς και αρχίζει καυγάς κατά των οποίο σκοτώνονται πολλοί Βοργουνδοί. Το νέο φθάνει και στην αίθουσα που γίνεται η γιορτή, με αποτέλεσμα ο καυγάς να γενικευτεί. Επάνω στην διαμάχη οι Βουργουνδοί σκοτώνουν το παιδί του Αττίλα και της Κρίμχιλντ με αποτέλεσμα να ξεσηκώσουν τους πάντες εναντίον τους.
Οι Βοργουνδοί πολεμούν γενναία με αποτέλεσμα πολυάριθμες σφαγές και από τα δύο στρατόπεδα. Τελικά οι Βουργουνδοί ταμπουρώνονται στην αίθουσα τελετών όπου οι Ούννοι την πυρπολούν. Λίγοι από τους Βουργουνδούς διασώζονται, μεταξύ αυτών τα αδέλφια της Κρίμχιλν και ο Χάγκεν.
Τότε η Κρίμχιλντ τους προτείνει να παραδώσουν τον Χάγκεν και οι υπόλοιποι να αναχωρήσουν σώοι. Αυτοί αρνούνται , η μάχη συνεχίζεται μέχρι που όλοι οι Βουργουνδοί να πέσουν μέχρι ενός. Έτσι η Κρίμχιλντ πήρε την εκδίκησή της.
Ενώ στο πρώτο μέρος μας παρουσιάζεται μια ιστορία εν είδη παραμυθιού με δράκους, ξωτικά, ιππότες και έρωτες, το δεύτερο μέρος δεν είναι τίποτε άλλο από μια απέραντη σφαγή για να πάρει η Κρίμχιλντ την εκδίκησή της.
Τους μεσότιτλους του 1ου και του 2ου μέρους της ταινίας μετέφρασα εγώ.
