The Penalty (1920)
Η Ποινή
Σκηνοθεσία: Wallace Worsley
Σενάριο: Gouverneur Morris
Παίζουν: Lon Chaney, Charles Clary, Doris Pawn, Jim Mason,
Ethel Grey Terry, Kenneth Harlan, Claire Adams
Είδος: Crime, Drama, Horror – Διάρκεια: 90 λεπτά
Ελληνικοί υπότιτλοι, μεταφρασμένοι από εμένα
Η ταινία παρουσιάζει τον γκάνγκστερ Blizzard ( Lon Chaney ), του οποίου τα πόδια έχουν ακρωτηριαστεί σε νεαρή ηλικία ,κατόπιν λανθασμένης ιατρικής διάγνωσης, και από τότε, είναι με πατερίτσες και με ξύλινους κουβάδες με δερμάτινα λουριά. Υπεύθυνος της λανθασμένης διάγνωσης είναι ένας γιατρός. Ο Blizzard τον ψάχνει μανιωδώς και εν καιρό γίνεται ο άρχοντας του εγκλήματος. Τον βρίσκει κάποτε τον γιατρό που ήταν ο υπαίτιος για την κατάσταση του και θέλει να πάρει την εκδίκηση του. Έτσι απαγάγει τον αρραβωνιαστικό της κόρης του γιατρού, και θέλει θα τον αναγκάσει να του κόψει τα ποδιά και να τα μεταμοσχεύσει σε αυτόν.
Την συσκευή που φορούσε ο Chaney με σκοπό να φαίνεται ότι έχουν ακρωτηριαστεί τα πόδια του, ήταν δύο ξύλινους κουβάδες και πολλαπλά δερμάτινα λουριά, Ήταν πολύπλοκο και εξαιρετικά επώδυνο. Διότι το φορούσε στα γόνατα. Ενώ τα πόδια του ήταν δεμένα πίσω.
Και από το block retromaniax
O Lon Chaney είναι κατά τη γνώμη μου από τους καλύτερους ηθοποιούς που πέρασαν ποτέ από τον κόσμο. Η διαφορά του με τους άλλους ήταν ότι ενώ οι υπόλοιποι ηθοποιοί παίζουν ένα ρόλο, ο Chaney ζει το ρόλο. Συνήθως έπαιζε άτομα παραπληγικά ή παραμορφωμένα, που είχαν τρέλα και κακία, αλλά ταυτόχρονα η ζωή τους είχε φερθεί σκληρά και αποτελούσαν τραγικές φιγούρες. Το ότι ήταν παιδί κωφάλαλων γονιών, τον βοήθησε στο να εκφράζεται ακόμα καλύτερα με τις κινήσεις και τις εκφράσεις προσώπου, όπως απαιτούσε ο βουβός κινηματογράφος. Επίσης, ενώ πολλοί ηθοποιοί ντουμπλάρονται σε κάποιες σκηνές ή κάθονται να τους μακιγιάρουν, ο Chaney ήταν τρία σε ένα: Έπαιζε το ρόλο του, έκανε μόνος του τα πιο κουραστικά και επικίνδυνα πράγματα και το μέικ-απ του ήταν εντελώς δική του ευθύνη. Ακριβώς λόγω του πολύ πετυχημένου μέικ-απ στο οποίο έδινε τόση προσοχή, χαρακτηρίστηκε ως ο "άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα". Οι ερμηνείες του ήταν απλά συγκλονιστικές και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για άλλους συναδέλφους του. Ο γιός του, ο Lon Chaney ο νεώτερος, που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια θεατρικής περιοδείας των γονιών του, αν και ήταν αξιοπρεπής ηθοποιός της γενιάς του, δεν κατάφερε ούτε να πλησιάσει, πόσο μάλλον να ξεπεράσει τον πατέρα του. Αυτό άλλωστε δεν θα ήταν καθόλου εύκολο καθώς εκείνος ήταν απλά αξεπέραστος. Έκανε πολλές ταινίες, σχεδόν όλες στον βουβό κινηματογράφο, με σημαντικότερες τις ταινίες τρόμου. Σήμερα κάποιες από αυτές ίσως θα φαίνονταν αρκετά ελαφριές με τα σημερινά δεδομένα, αλλά για την εποχή τους ήταν ταινίες τρόμου. Άλλωστε ο τρόμος τότε ήταν ακόμα ακατέργαστο είδος, και δεν είχε τη μορφή που έχει σήμερα. Σε αυτές τις βουβές ταινίες, έχει αρκετό ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς και τα χείλια των ηθοποιών όταν παίζουν, αντί να περιμένει μόνο τις λεζάντες. Αν καταλαβαίνει τη γλώσσα, μπορεί να διακρίνει πολλά πράγματα που λένε, και το αίσθημα είναι εντελώς διαφορετικό, έτσι γνωρίζεις καλύτερα και τους χαρακτήρες και την υπόθεση.
