GIGI 1958

GIGI 1958

Ζιζή

Σκηνοθεσία: Vincente Minnelli, Charles Walters

Σενάριο: Alan Jay Lerner, Colette, Niven Busch

Είδος: Comedy, MUSICAL, Romance

Διάρκεια: 01:56

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Leslie Caron: Gigi

Maurice Chevalier: Honoré Lachaille

Louis Jourdan: Gaston Lachaille

Hermione Gingold            : Madame Alvarez

Eva Gabor: Liane d'Exelmans 

Στις αρχές του εικοστού αιώνα στο Παρίσι ένας γοητευτικός νεαρός της καλής κοινωνίας, ο Γκαστόν, έχει βαρεθεί την ζωή που κάνει και κυρίως έχει βαρεθεί τις γυναίκες. Το μόνο που απολαμβάνει είναι την παρέα της παλιάς φίλης του θείου του Ονόρι και της εγγονής της, της όμορφης Ζιζί. Η Ζιζί φαίνεται ότι θα ακολουθήσει τα βήματα της γιαγιάς της και θα γίνει διάσημη εταίρα οπότε ο Γκαστόν σκέφτεται ότι θα μπορούσε να γίνει ο πρώτος της προστάτης. Ωστόσο όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνεται ότι είναι ερωτευμένος με την Ζιζί και θέλει να την παντρευτεί...

  

King Creole 1958

King Creole 1958

Ο Βασιλεύς του Ροκ

 

Σκηνοθεσία: Michael Curtiz

Σενάριο: Herbert Baker, Michael V. Gazzo, Harold Robbins

Είδος: Adventure, Crime, Drama, ELVIS PRESLEY, Musical

Διάρκεια: 01:56

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Elvis Presley: Danny Fisher

Carolyn Jones: Ronnie

Walter Matthau: Maxie Fields

Dolores Hart: Nellie

Dean Jagger: Mr. Fisher 

Μια ασυνήθιστη εμφάνιση του Elvis Presley, που πραγματικά του δίνει την ευκαιρία να δράσει ως ηθοποιός. Ο Elvis ήταν ένας ταλαντούχος ηθοποιός του οποίου το ταλέντο δεν προβλήθηκε δέοντος. Το ταλέντο του αυτό υποτιμήθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του. Το σύστημα του Χόλυγουντ τον έβαζε πάντα στις ταινίες να τραγουδάει χωρίς να κάνει τίποτε άλλο. Μόνο όταν εργάστηκε με ταλαντούχους σκηνοθέτες όπως ο Michael Curtiz και ο Don Siegal, χρησιμοποιήθηκαν πλήρως οι ικανότητές του ως ηθοποιός. Το King Creole (1958) είναι μια τέτοια ταινία, όπου του δίνεται η ευκαιρία να δράσει ως ηθοποιός

Το King Creole (1958) και το western Charro(1968), είναι δύο αξιόλογες ταινίες του Elvis Presley και μία από τις καλύτερες ταινίες σε σκηνοθεσία από τον βετεράνο σκηνοθέτη της ταινίας Καζαμπλάνκα, Michael Curtiz . Ένας από τους ανθρώπους που έγραψαν το σενάριο ήταν ο Michael V. Gazzo, που αργότερα θα παίξει σημαντικό ρόλο στο The Godfather ,Μέρος 2 (1974)

Ο Walter Matthaw είναι καταπληκτικός ως μαφιόζος, σε έναν ρόλο πριν ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με την κωμωδία.

Είναι ένα μουσικό Film Noir, είδος που εξαφανίστηκε τα τελευταία χρόνια.

Mother India 1957

 

Mother India 1957

Γη Ποτισμένη με Ιδρώτα

 

Σκηνοθεσία: Mehboob Khan

Σενάριο: Wajahat Mirza, S. Ali Raza

Είδος: 1957, Drama, Family, Musical

Διάρκεια: 02:52

Γλώσσα: Hindi

Παίζουν:

Nargis: Radha

Sunil Dut: Birju

Rajendra Kumar: Ramu

Raaj Kumar: Shamu (Radha's Husband)

Kanhaiyalal Chaturvedi: Sukhilala

 

Επανέκδοση της ταινίας του Μεχμπούμπ Καν που προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1957 προκαλώντας συγκίνηση και ενθουσιασμό στους θεατές και θεωρείται πλέον κλασική. Αντλώντας στοιχεία από την ινδική μυθολογία και συνδυάζοντάς τα με εικόνες από το νεοσύστατο ινδικό κράτος, δείχνει τον τρόπο ζωής των αγροτών και τη κοινωνική διαστρωμάτωση.

H Ράτζα, μια νεαρή χωριατοπούλα, δίνει καθημερινά το δικό της αγώνα επιβίωσης στα χωράφια για να βοηθήσει την οικογένεια του συζύγου της να τα βγάλει πέρα. Η νεαρή αγρότισσα έρχεται αντιμέτωπη με μια σειρά δυσκολιών όταν ο άντρας της μένει ανάπηρος σε ένα εργατικό ατύχημα. Ο τοκογλύφος που τους έχει δανείσει χρήματα αρχίζει να τους πιέζει ενώ κάνει πρόταση στη Ράτζα που την θέλει ερωτικά να μείνει μαζί του και να φροντίζει την ίδια και τα παιδιά της. Οι δυσκολίες όμως συνεχίζονται όταν η θύελλα καταστρέφει τη σοδειά της και το σπίτι της. Με τους δύο γιους της που επέζησαν της καταστροφής δίνει τον αγώνα της κάτω από αντίξοες συνθήκες. Τα παιδιά μεγαλώνοντας εκδηλώνουν διαφορετικές συμπεριφορές. Ο ένας εξελίσσεται σε άνθρωπο πιστό στις παραδόσεις ενώ ο άλλος προσπαθεί να αντισταθεί στην κακοτυχία της οικογένειας και ζητά εκδίκηση από τον τοκογλύφο που τους εκμεταλλεύεται παίρνοντάς τους την περιουσία και το πενιχρό μεροκάματο που βγάζουν. Ο πόνος της μάνας κορυφώνεται όταν πρέπει να αποφασίσει ανάμεσα στην αγάπη για το παιδί της και την αφοσίωσή της στην κοινότητα που σέβεται τη γυναίκα αυτή απεριόριστα.

Την κλασική, τρίωρης διάρκειας, ινδική ταινία «Γη ποτισμένη με ιδρώτα», γύρω από το δράμα μιας θαρραλέας μητέρας, με πρωταγωνίστρια τη θρυλική Ναργκίς, ταινία που είχε συγκινήσει χιλιάδες Ελληνες στη διάρκεια της πρώτης προβολής της στη δεκαετία του '50, προσφέρει η  εφημερίδα στους αναγνώστες της σε καινούρια, αποκαταστημένη και με ωραία χρώματα, κόπια, σε DVD.

Ταινία-σταθμός που εισήγαγε τον κινηματογράφο του «Μπόλιγουντ» στην ινδική παραγωγή των στούντιο της Βομβάης, είδος που συνεχίζεται με την ίδια πάντα επιτυχία εδώ και 50 σχεδόν χρόνια. Πρόκειται για μια ταινία επηρεασμένη τόσο από το μυθιστόρημα της Περλ Μπακ «Υπό το βλέμμα του Βούδα», όσο κι από την ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος», με ηρωίδα μια δυναμική μάνα, είδος μάνας-κουράγιο, που μέσα σε μια περίοδο 40 χρόνων αντιμετωπίζει διάφορες κοινωνικές και άλλες δυσκολίες, προσπαθώντας να μεγαλώσει μόνη τα παιδιά της -ο άντρας της, ανάπηρος ύστερα από εργατικό ατύχημα, την εγκαταλείπει από ντροπή- και ν' αντιμετωπίσει έναν κακό τοκογλύφο που την εκμεταλλεύεται και θέλει να την παντρευτεί, χωρίς ποτέ να συμβιβαστεί ή να χάσει την ελπίδα της για μια καλύτερη ζωή, με αποτέλεσμα να γίνει ένα είδος συμβόλου της ίδιας της Ινδίας και της μόλις αποκτημένης ανεξαρτησίας της -αξίζει ν' αναφέρω ότι η ταινία γυρίστηκε για το γιορτασμό των δέκα χρόνων της ινδικής ανεξαρτησίας.

Ορισμένα στοιχεία της ταινίας μπορεί σήμερα να φαίνονται ξεπερασμένα, η συγκίνηση όμως και γενικά η όλη γοητεία της παραμένουν πάντα ζωντανά, καταφέρνοντας να παρασύρουν το θεατή. Ανάμεσα στις πιο συγκινητικές σκηνές όχι μόνο της ταινίας αλλά και στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου είναι και το θαυμάσιο φινάλε της.

Η ταινία είχε τεράστια επιτυχία στην Ινδία αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο με αποτέλεσμα η Ιντιρα Γκάντι να χρησιμοποιήσει τον τίτλο της στις προεκλογικές της αφίσες, ενώ οι αριστερές απόψεις της ταινίας οδήγησαν στην απαγόρευσή της στην Τουρκία επειδή θεωρήθηκε κομμουνιστική, ενώ το σήμα με το σφυροδρέπανο που είχε για σύμβολο η παραγωγός εταιρεία αφαιρέθηκε από την κόπια όταν αυτή προτάθηκε για το ξενόγλωσσο Οσκαρ.

Funny Face 1956

 

Funny Face 1957

Έξυπνο Μουτράκι

 

Σκηνοθεσία: Stanley Donen

Σενάριο: Leonard Gershe

Είδος: 1957, Comedy, MUSICAL, Romance

Διάρκεια: 01:43

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Audrey Hepburn: Jo Stockton

Fred Astair: Dick Avery

Kay Thompson: Maggie Prescott

Michel Auclair: Pr: Paul Duval

Robert Flemyng: Paul Duval

 

Το Funny Face είναι ένα Technicolor υπερθέαμα του όποιου το άφθαστο στυλ σε συνδυασμό με την αύρα των συντελεστών του, του εξασφάλισε μια θέση στην ιστορία και στην καρδία μας.

Το φιλμ είναι σχεδόν μια musical σάτιρα του κόσμου της μόδας και των beatnicks. Η κεντρική ιστορία άφορα το ειδύλλιο ενός φωτογράφου μόδας και μιας άτσαλης, intellectuelle υπαλλήλου βιβλιοπωλείου του Greenwich Village η οποία μέσα από τις προτροπές και με την υψηλή εποπτεία του φωτογράφου θα μετατραπεί σε ένα κομψό μοντέλο μόδας που θα ενσαρκώνει το νέο πρότυπο γυναίκας του περιοδικού Quality. Μιας γυναίκας που έκτος από ομορφιά θα διαθέτει και εξυπνάδα, στυλ, κομψότητα και πως το είπαμε… Bazzazz! H σταδιακή μεταμόρφωση του ασχημόπαπου σε κύκνο λαμβάνει χώρα στην πόλη του φωτός (που αλλού;), της μόδας και του στυλ. Ο φωτογράφος και η εκδότρια του περιοδικού μόδας ανακαλύπτουν το μοντέλο που χρειάζονται στο funny face της βιβλιοπώλισσας και η αυτή βρίσκει τον τρόπο να επισκεφτεί το Παρίσι της διανόησης και τον λογοτεχνικών καφέ προκειμένου να γνωρίσει έναν διανοούμενο καθηγητή.

Είναι φανερό ότι έχουμε να κάνουμε με μια ακόμη εκδοχή της χιλιοδιασκευασμένης ιστορίας του Πυγμαλίωνα που πάντα γοητεύει το κοινό, άντρες και γυναίκες, για διαφορετικούς λόγους. Η προσωπικότητα του φωτογράφου που ερμηνεύει ο Fred Astaire έχει αντλήσει στοιχειά απο τον φωτογράφο Richard Avendon (που ήταν και σύμβουλος της ταινίας) ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξωφρενική Maggie Prescott που ερμηνεύει η Kay Thompson είναι βασισμένη στην θρυλική (και απολύτως εκκεντρική) fashion Editor της Vogue, Diana Vreeland.

Η υπόθεση του έργου όπως σ’ όλα σχεδόν τα musical δεν παρουσιάζει καμία ιδιαίτερα προκλητική πλοκή. Άλλωστε δεν είναι και απαραίτητο. Διαθέτει ολα τα αβανταδόρικα στοιχεία που την κάνουν πιασάρικη και έναν σκηνοθέτη με μεγάλη πείρα στο συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος. Η ταινία ειναι καλοφτιαγμένη από κάθε άποψη. Εκείνο όμως που την λαμπρύνει είναι σαφώς το υπέροχο καστ της. Η αρχική επιλογή για τον ρόλο της Jo Stockton ηταν η Carol Haney, όμως το στούντιο αποφάσισε ότι δεν ήταν αρκετά μεγάλο όνομα για να εξασφαλίσει τον εισπρακτικό θρίαμβο στον οποίο προσέβλεπε η Paramount. Ο σεναριογράφος Leonard Gershe πρότεινε την Hepburn και της έστειλε μάλιστα και το σενάριο πράγμα που προς στιγμήν τρομοκράτησε το στούντιο που θεωρούσε ότι η λαμπερή πρωταγωνίστρια του War and Peace τουλάχιστον θα προσβάλλονταν από την πρόταση να συμμετάσχει σε μια ελαφριά μουσική κομεντί. Αντιθέτως η Hepburn περιμένει πως και πως μια τέτοια ευκαιρία για να ξεσκάσει από τα απαιτητικά γυρίσματα του War and Peace. Και δέχεται αμέσως. Άλλωστε ποιος μπορεί να αρνηθεί μια ευκαιρία να δουλέψει με τον μεγαλο Fred;

Ο Fred Astaire 30 χρόνια μετά που χόρεψε και τραγούδησε το Funny Face στο Broadway μαζί με την αδελφή του Adele, ερμηνεύει ξανά το S’Wonderful σε μια ταινία που κράτησε, από την θεατρική παραγωγή, μόνο τον τίτλο και την μουσική των αδελφών Gershwin. Ο Fred Astaire ερμηνεύει τον φωτογράφο Dick Avery με χάρη, με γνησιότητα και με αυτόν τον μοναδικό τρόπο που αποδεικνύει διαρκώς ότι ο αξεπέραστος χορευτής και χορογράφος, ο μαγικός ερμηνευτής και ηθοποιός αποτελεί σαφώς την εξαίρεση στον κανόνα που θέλει κανέναν από εμάς να μην είναι τέλειος. Εξαιρετικός στη συνεργασία του καταφέρνει να εντάξει την Hepburn στο μουσικοχορευτικό κλίμα που την ήταν απολύτως ξένο και να την κάνει να χορέψει και να τραγουδήσει. Ο Fred Astaire έχει και την ευθύνη των χορογραφιών μαζί με τον Eugene Loring με τον οποίο ξανασυνεργάζεται και στο Silk Stockings και παρ’ όλο που δεν μας παραδίδει τις κλασσικές χορευτικές ρουτίνες στις οποίες μας έχει συνηθίσει σε προηγούμενα φιλμ του δεν παραλείπει ωστόσο να συμπερίλαβε ένα χορευτικό νούμερο (αυτό με την γκαμπαρντίνα του) που μας αποζημιώνει. Μια μοναδική στιγμή κλασσικού Astaire πάντα στα καλύτερά του παρά την ηλικία του (είναι ήδη 58 ετών).

Η Audrey Hepburn είναι θαυμάσια στον ρόλο της Jo Stockton που, μεταξύ μας, είχε πολύ περισσότερο ανάγκη την φίνα, γεμάτη στυλ και ευρωπαϊκή κομψότητα, παρουσία της παρά την ερμηνευτική της δεινότητα. Η ομορφιά της είναι εκτυφλωτική και ο τίτλος του φιλμ θα την χαρακτηρίζει σε όλη της την ζωή. Με την καθοδήγηση του Astaire καταφέρνει να αντιμετωπίσει τα χορευτικά μέρη της ταινίας αξιοπρεπώς και επίσης τραγουδάει και μόνη της, σε αντίθεση με το My fair Lady όπου ντουμπλάρεται. Οπωσδήποτε η χημεία της με τον Astaire δεν είναι αξιοσημείωτη, δεν υπάρχει σπιθα. Η διαφορά της ηλικίας τους είναι εμφανής (30 χρόνια) και ευτυχώς γρήγορα και οι δυο ηθοποιοί, με οδηγό τον Donen, αντιλαμβάνονται ότι ο μόνος τρόπος να υποστηρίξουν το ρομαντικό μέρος της ταινίας είναι να το βασίσουν σε αυτήν την αιώνια σχέση του Πυγμαλίωνα με το δημιούργημά του.

Η Kay Thompson, ιέρεια του καμπαρέ, κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο με αυτήν την ταινία. Το δίδυμο που δημιουργεί με τον Fred είναι καταπληκτικό. Και οι δυο με μακρά θητεία στο vaudeville έχουν έναν μοναδικό τρόπο να εκφέρουν τον λόγο, κοφτά, γρήγορα, υπαινικτικά και έχουν μια εξαίσια αίσθηση της κίνησης. Η Kay Thompson καταφέρνει με τις χειρονομίες της να επιβάλλει την παρουσία της χωρίς να φαίνεται άγαρμπη, πραγματικά υποδειγματική χρήση του σώματός της ως εκφραστικό μέσο.

Ο Stanley Donen σκηνοθέτησε με συνέπεια και φαντασία το φιλμ του εκμεταλλευόμενος και όλη την βοήθεια του Richard Avendon στον τομέα της φωτογραφίας. Συνεργαστήκαν πολύ στενά και το αποτέλεσμα ήταν πράγματι θριαμβευτικό, με αποκορύφωμα τις εξαιρετικές Technicolor λήψεις του Παρισιού. Οι λήψεις των χορευτικών ρουτινών είναι άρτιες, είπαμε ο Donen έχει πείρα, όμως με την συνδρομή του Avendon και οι φωτογραφίες της μόδας διαθέτουν την ίδια υψηλή ποιότητα. Το μόνο που έχετε να κάνετε για να το διαπιστώσετε είναι να ξαναδείτε αυτήν την breathtaking σκηνή: η Hepburn κατεβαίνει τα σκαλιά μπροστά από την Νίκη της Σαμοθράκης στο Λούβρο φορώντας μια υπέροχη τουαλέτα Givenchy και ο Fred Astaire αιχμαλωτίζει την μαγεία σε μια σειρά απο διαδοχικά φωτογραφικά κάδρα.

Η μουσική των αδελφών Gershwin δεν χρειάζεται ουτε συστάσεις ούτε σχολιασμό. Εξαιρετική, ήδη γνωστή στο κοινό από τριακονταετίας, το σίγουρο είναι ότι το Funny Face την δικαίωσε. Τα τραγούδια έδεσαν απολύτως με τη νέα πλοκή, και ορμηνευθήκαν από τον κατεξοχήν αγαπημένο ερμηνευτή των αδελφών, Astaire και από μια μεγάλη κυρία του καμπαρέ, την Kay Thompson. Δεν νομίζω ότι θα τους κακοφαίνονταν καθόλου το γεγονός οτι ορμηνευθήκαν και από έναν μετέπειτα κινηματογραφικό μύθο, την Audrey Hepburn.

Την ευθύνη των κουστουμιών μοιραστήκαν η Edith Head και ο Hubert de Givenchy. Για την ακρίβεια ο γάλλος μόδιστρος είχε την ευθύνη μόνο των κουστουμιών της Hepburn, κάτι που το είχε απαιτήσει η ίδια η ηθοποιός και κάτι που δεν της συγχώρεσε ποτέ η σιδηρά κυρία της Paramount, Edith Head. Παρ’ όλο τον εκνευρισμό της υποχρεώνεται να καταπιεί αυτό που θεωρούσε προσβολή, να αρκεστεί στον σχεδιασμό των κουστουμιών του υπολοίπου καστ και να μοιραστεί τους τίτλους τέλους με τον Givenchy.

Η ταινία είναι ενα χάρμα οφθαλμών και ώτων. Συχνά κατηγορήθηκε για την έλλειψη υψηλών νοημάτων και για υπερβολική επίδειξη περιφρόνησης προς τον ευρωπαϊκό διαλογισμό και την υψηλή κουλτούρα. Ας μην είμαστε σκληροί. Κάποιες ταινίες είναι pure entertainment. Και αν δεν είναι αυτή, δεν ξέρω ποια ειναι.

Όποιος και αν είναι ο λόγος που σας έλκει (ο Donen, η Hepburn, ο Astaire, η Thompson, το Παρίσι, οι Gershwin, ο Givenchy) δείτε την ταινία για άλλη μια φόρα η για πρώτη φορά, θαυμάστε το στυλ της, αντλείστε από την λάμψη της, αφεθείτε στην ανακουφιστική της αισιοδοξία και θυμηθείτε: το Hollywood είναι ο απόλυτος entertainer!

 

The Pajama Game 1967

The Pajama Game 1957

Πικ-Νικ Με Πιτζάμες

 

Σκηνοθεσία: eorge Abbott, Stanley Donen

Σενάριο: George Abbott, Richard Bissell

Είδος: 1957, Comedy, Doris Day, Musical, Romance

Διάρκεια: 01:41

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Doris Day: Babe Williams

John Raitt: Sid Sorokin

Carol Haney: Gladys Hotchkiss

Eddie Foy Jr: Vernon Hines

Reta Shaw: Mabel

 

Δεν θα μπορούσε να πει κανείς πως τώρα τελευταία οι σχέσεις ανάμεσα στο εργατικό προσωπικό και την διοίκηση του εργοστασίου παρασκευής νυχτικών Σλίπταiτ κυλούν ομαλά: η αύξηση των 7 ½ σεντς που ζητούν οι εργάτες, μπορεί να καταλήξει σε απεργία. Μόνο που αυτή τη φορά, στις διαπραγματεύσεις πρόκειται να «εμπλακούν» σπιρτόζοι σταρς, εκπληκτικές μελωδίες και απολαυστικές χορογραφίες καθώς η Ντόρις Ντέι, ο Τζον Ράιτ και ένα καστ, που απαρτίζεται από τον θίασο του Μπρόντγουεϊ, χορεύουν στους ρυθμούς του.....

Οι συνθέσεις του ντουέτου Damn Yankees (που απαρτίζεται από τους Ρίτσαρντ Άντλερ και Τζέρι Ρος) και η χορογραφία του Μπομπ Φος «ανάβουν φωτιές» με το Steam Heat καθώς κατορθώνουν να «δέσουν» άψογα υπό την σκηνοθετική επίβλεψη δύο δασκάλων του θεατρικού σανιδιού και της μεγάλης οθόνης, των Τζορτζ Άμποτ και Στάνλεϊ Ντόνεν. Εκτός από το Steam Heat (που αναδεικνύει την χορευτική δεινότητα της Κάρολ Χέινι), απολαύστε τα Hey There, I’m Not at All in Love, Hernando’s Hideaway, Once-a-Year Day και άλλες κλασικές επιτυχίες.

Εάν θέλετε πραγματικά διασκεδάσετε, μην μπείτε καν στον κόπο να διαπραγματευτείτε. Η ανανεωμένη κόπια του ντελιριακού αυτού μιούζικαλ καταφθάνει κοντά σας «φρέσκια» και «ζωντανή» όσο ποτέ άλλοτε!

 

High Society 1956

 

High Society 1956

Υψηλή Κοινωνία

 

Σκηνοθεσία: Charles Walters

Σενάριο: John Patrick, Philip Barry

Είδος: 1956, Comedy, MUSICAL, Romance

Διάρκεια: 01:51

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Bing Crosby: C. K. Dexter-Haven

Grace Kelly: Tracy Lord

Frank Sinatra: Mike Connor

Celeste Holm: Liz Imbrie

John Lund: George Kittredge

 

Ο Ντέξτερ είναι ένας πετυχημένος μουσικός της τζαζ και μένει σε μια έπαυλη απέναντι από αυτήν της πρώην συζύγου του, Τρέισι. Αυτό που δεν μπορεί να χωνέψει είναι πως η Τρέισι έχει βάλει μπρος να παντρευτεί έναν άντρα πιο σταθερό από αυτόν και προσπαθεί να την κερδίσει ξανά. Στον «χορό» μπαίνει ένας ρεπόρτερ, ο Μάικ, που ενώ προσπαθεί να κατασκοπεύσει πληροφορίες πάνω στον γάμο, ερωτεύεται κι αυτός την Τρέισι. Έτσι, η Τρέισι έχει πλέον να επιλέξει ανάμεσα σε τρεις.

The King And I 1956

 

The King And I 1956

Ο Βασιλιάς κι Εγώ

 

Σκηνοθεσία: Walter Lang

Σενάριο: Ernest Lehman, Oscar Hammerstein II, Margaret Landon

Είδος: 1956, Adventure, Drama, Family, MUSICAL, Romance

Διάρκεια: 02:13

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Deborah Kerr: Anna Leonowens

Yul Brynner: King Mongkut of Siam

Rita Moreno: Tuptim

Martin Benson: Kralahome

Terry Saunders: Lady Thiang

 

Η υπόθεση αφόρα την άφιξη της Άννας, μιας Αγγλίδας δασκάλας στο Σιάμ του 1862 για να διδάξει τα πάμπολλα παιδιά του βασιλιά που γίνεται αφορμή για ένα ισχυρό δέσιμο τόσο με τα παιδιά και μερικά πρόσωπα του παλατιού όσο και με τον ίδιο το βασιλιά.

Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό παραμύθι που πάλλεται από χρώματα, συναισθήματα, μαζί με χιούμορ και δράμα στο (τραγικό) φινάλε το οποίο μεταφέρει στο σινεμά ένα θρυλικό μιούζικαλ που ανέβασαν το 1951 στο Μπρόντγουεϊ οι Ρότζερς και Χαμερστάϊν και που με τη σειρά του βασίζεται στο βιβλίο της Μάργκαρετ Λάντον «Η Άννα και ο βασιλιάς του Σιάμ». Βεβαία το φιλμ δεν είναι απλώς ένα ανάλαφρο «παιδικό» μιούζικαλ αλλά καταδεικνύει τη διαφορά κουλτούρας και εθίμων των λαών, την ανάγκη «αλληλοαποδοχής» των πολιτισμών, την σχετικότητα της εννοίας του έλεγχου όσον αφόρα την ανθρωπινή εξουσία. Μπορείς να το πεις αφελές με αδυναμίες φανερές αλλά πρόκειται για σπάνιο έργο στην ιστορία του σινεμά. Τα πλάνα γεμάτα υπέροχα χρώματα μοιάζουν σαν πινάκες ζωγραφικής. Αναφέρω ενδεικτικά το φινάλε η την φανταστική κωμική / παιδιάστικη διασκευή της Καλύβας του Μπάρμπα Θωμά. Εδώ βεβαίως ρόλο παίζει έκτος της φωτογραφίας και η υπόλοιπη καλλιτεχνική εργασία της ταινίας. Τα επιβλητικα και ωραιοτατα σκηνικα που συγκλονιζουν, η διακοσμηση, τα πολύχρωμα και πλούσια κουστούμια. Τα όμορφα τραγούδια δίνουν μοναδική ζωντάνια και οι ερμηνείες πνοή στους χαρακτήρες. Στο ρόλο της Άννας η καταπληκτική Ντέμπορα Κερ πλαι (αν και οι συναντήσεις τους γράφουν ιστορία) σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές ερμηνείες στη δεκαετία του ’50. Αύτη του Γιουλ Μπίινερ ο οποίος με αύτη την ταινία έκανε σήμα κατατεθέν το ξυρισμένο κεφάλι και δίνει ανάσα ερμηνεύοντας εκρηκτικά έναν άνθρωπο με στυλ, δυναμισμό και χιούμορ, τον υπερήφανο αλλά και αδύναμο μπροστά στο θάνατο και ολίγο μπερδεμένο ως προς την ευθύνη της εξουσίας, (αν και θέλει να το κρύψει) βασιλεύ του Σιάμ.

Τώρα βέβαια ο κινηματόγραφος ποτέ δεν υπήρξε υπερβολικά αθώος και ακόμα και σε αυτό το παραμύθι κάποιοι μπορεί να δουν έλλειψη κριτικής στην αποικιοκρατία («αδυναμίες φανερές» εν μέρει μαζί με τη σκηνοθεσία του Γουόλτερ Λανγκ που συντονίζει, αλλά συνήθως δεν καινοτομεί) ωστόσο η ταινία αύτη είναι ένα από τα καλύτερα μιούζικαλ του σινεμά, (προσωπικά το κατατάσσω μέσα στα 4-5 καλύτερα), ανεπανάληπτο, (όποιος προσπάθησε να το μιμηθεί απέτυχε) και δύσκολα θα βρούμε από τότε ταινίες που συνδυάζουν τόσο μουσικά και συγκινητικά την παιδική αφέλεια και αθωότητα με την δυναμική καλλιτεχνική ένταση και τη χαρά της ζωής. Για αυτό και για το ότι έχει συνδεθεί με μερικές από τις ωραίες παιδικές αναμνήσεις αγάπα τόσο πολύ αυτό το μιούζικαλ.

5 Όσκαρ το 1956, αυτά του α΄ ανδρικού ρόλου (Μπρίνερ), καλλιτεχνικής διεύθυνσης & σκηνικών (Γουίλερ, Ντε Κουίρ, Σκοτ, Φοξ), ηχογράφησης (Φόκνερ), μουσικής για μιούζικαλ (Άλφρεντ Νιούμαν & Κεν Ντάρμπι) και κοστουμιών (Άϊριν Σάραφ). Ήταν υποψήφια για τα βραβεία καλύτερης ταινίας, α΄ γυναίκειου ρόλου (Κερ), σκηνοθεσίας, φωτογραφίας.

Love Me Tender 1956

Love Me Tender 1956

Αγάπα Με Τρυφερά

Σκηνοθεσία: Robert D. Webb

Σενάριο: Robert Buckner, Maurice Geraghty

Είδος: 1956, Drama, ELVIS PRESLEY, Musical, WESTERN

Διάρκεια: 01:29

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Richard Egan: Vance Reno

Debra Paget: Cathy Reno

Elvis Presley: Clint Reno

Robert Middleton: Mr. Siringo

William Campbell: Brett Reno

 

Ο Elvis παίζει τον Clint Reno, έναν από τους αδελφούς Reno, που μένει στο σπίτι, ενώ ο αδελφός του πήγε να πολεμήσει στον εμφύλιο πόλεμο για το ομόσπονδο στρατό. Όταν ο αδελφός του, Vance, έρχεται πίσω από τον πόλεμο, διαπιστώνει ότι η παλιά φίλη του Cathy έχει παντρευτεί τον Clint. Η οικογένεια πρέπει να παλέψει για να φτάσει σε σταθερότητα με αυτό το θέμα.Ο Vance συμμετέχει σε μια ληστεία τρένου, το οποίο έχει χρήματα της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης. Υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων, όταν Vance προσπαθεί να επιστρέψει τα χρήματα, ενάντια στις επιθυμίες ορισμένων από τους συνεργάτες του.

 

French Cancan 1955

 

French Cancan 1955

ΚΑΝ-ΚΑΝ

 Σκηνοθεσία: Jean Renoir

Σενάριο: Jean Renoir, André-Paul Antoine

Είδος: Comedy, Drama, Jean Renoir, Musical, Romance

Διάρκεια: 01:45

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Jean Gabin: Henri Danglard

Françoise Arnoul: Nini

María Félix: Lola de Castro de la Fuente de Extremadura

Anna Amendol: Esther Georges

Jean-Roger Caussimon: Baron Walter

 

Το French Cancan είναι μία Γαλλική ταινία του 1954, γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον Jean Renoir, και πρωταγωνιστές τους Jean Gabin και Maria Felix. Όπως με το προηγούμενο του έργο, Le Carosse d’orο, που ο Jean Renoir τίμησε την Italian commedia dell’arte του 18ου αιώνα, με την παρούσα ταινία αποτίει φόρο τιμής στα Μουσικά Παρισινά Καφέ του 19ου αιώνα με τους δημοφιλείς τραγουδιστές και χορεύτριες καθώς και τους εξπρεσιονιστές ζωγράφους, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα του. Σηματοδοτείται έτσι η επιστροφή του στην Γαλλία και το Γαλλικό σινεμά, μετά την αυτοεξορία του, που άρχισε το 1940.

Στο Παρίσι του 1890 ο Henri Danglard, ιδιοκτήτης ενός καφέ έχει ερωμένη την χορεύτρια του χορού της κοιλιάς Lola. Έχοντας χάσει χρήματα, βρίσκεται στην Μονμάρτη όπου διαπιστώνει πως το παλιομοδίτικο Can-Can, εξακολουθεί να έχει πέραση

Ο Henri επιστρέφει έχοντας ένα νέο επιχειρηματικό σχήμα, όπου θα ξαναφέρει στην μόδα το Can-Can. Σαν πρωταγωνίστρια χορεύτρια μάλιστα προσβλέπει στην Nini, την πλύστρα του, στην οποία διαβλέπει το ταλέντο της στο χορό.

Παρά τις αντιζηλίες των συναδέλφων της η Νινί θριαμβεύει στα εγκαίνια του Μουλέν Ρουζ – ένας θρίαμβος που εν μέρει οφείλεται στο φυσικό ταλέντο της Φρανσουάζ Αρνούλ, αλλά κυρίως στην ιδιοφυία του σκηνοθέτη, ο οποίος μας χαρίζει μια ταινία – γιορτή, που δονείται από τους φρενήρεις ρυθμούς του french cancan και των ιμπρεσιονιστικών χρωμάτων.

 

Daddy Long Legs 1955

Daddy Long Legs 1955

Σ΄ Ερωτεύτηκα στα Όνειρά μου

Σκηνοθεσία: Jean Negulesco

Σενάριο: Phoebe Ephron, Henry Ephron, Jean Webster

Είδος: Comedy, GENE KELLY-FRED ASTAR, Musical, Romance

Διάρκεια: 02:06

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Fred Astaire: Jervis Pendleton III

Leslie Caron: Julie Andre

Terry Moore           Linda: Pendleton

Thelma Ritter: Alicia Pritchard

Fred Clark: Griggs

 

Σε ένα ταξίδι στη Γαλλία, o εκατομμυριούχος Jervis Pendelton συναντάει ένα 18 χρονών κορίτσι σε ένα ορφανοτροφείο. Γοητέυεται απο αυτήν, αλλά λαμβάνει υπόψη του τη διαφορά στην ηλικία τους.Χωρίς η κοπέλα να το γνωρίζει γίνεται ο χορηγός της στο κολέγιο στη Νέα Αγγλία. Αυτή του γράφει επιστολές, που όμως αυτός δεν τις διαβάζει. Μετά από 3 χρόνια, πηγαίνει να την επισκεφθεί σε ένα χορό, δεν της φανερώνει ότι είναι ευεργέτης της. Θα ερωτευτουν μεταξύ τους, αλλά τότε θα φανεί πως το να είναι μαζί και πάλι δεν είναι εύκολο...

  

Artists and Models 1955

Artists and Models 1955

Λόρδοι, Λόρδα και Φιλότιμο

  

 

Σκηνοθεσία: Frank Tashlin

Σενάριο: Herbert Baker, Michael Davidson,

Hal Kanter, Norman Lessing, Don McGuire

Είδος: Comedy, Jerry Lewis, Musical

Διάρκεια: 01:49

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Dean Martin: Richard 'Rick' Todd

Jerry Lewis: Eugene Fullstack

Shirley MacLaine: Bessie Sparrowbrush

Dorothy Malone: Abigail 'Abby' Parker

Eddie Mayehoff: Mr. Murdock

 

O Rick και ο Eugene είναι συγκάτοικοι και καλλιτέχνες που προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους στην καταξίωση (ώστε να σταματήσουν να δουλεύουν σε χαμελοδουλειές όπως να βάφουν διαφημιστικές πινακίδες). Για τον Rick η μεγάλη ευκαιρία θα έρθει όταν θα ακούσει να παραμιλάει στον ύπνο του τον Eygene, περιγράφοντας εικόνες επιστημονικής φαντασίας. Ενοποιώντας αυτά τα όνειρα, ο Rick θα πετύχει επιτέλους να γράψει το δικό του βιβλίο κόμικ και να κλείσει την μεγάλη συμφωνία με μεγάλο εκδοτικό οίκο, όπου εκεί οι 2 συγκάτοικοι θα γνωρίσουν τις 2 κοπέλες των ονείρων τους: την Bessie και την Abby.

Όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν περίφημα μέχρι οι Μυστικές Υπηρεσίες αλλά και οι Ρώσοι κατάσκοποι αρχίζουν να αναζητούν τον Eugene για μια μυστική φόρμουλα ενός διαστημικού πυραύλου (?!?!?!)...

Good old-fashioned κωμωδία-musical ενός επιτυχημένου κωμικού διδύμου: Martin-Lewis. Ο Martin με την αγγελική φωνή, ο Lewis με τις ξεκαρδιστικές γκριμάτσες του αλλά και την αδιανόητα ψιλή φωνή του, κυριάρχησαν την δεκαετία του '50 ως ένα δίδυμο που σάρωναν τα πάντα στο περασμά τους, και σε μουσικές-θεατρικές σκηνές αλλά και στο κινηματογράφο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της συνεργασίας είναι το "Artists and Models".

Η ταινία είναι το γνωστό, αθώο χιούμορ του Hollywood του '50, με μικρές νύξεις σεξουαλικού περιεχομένου (που σχεδόν όλες επικεντρώνονται στην πρωτάρα Shirley MacLaine). Μουσική (swing από τον Dean Martin μέχρι να βαρεθείς), χιουμοριστικά σκετς από τον Lewis μέχρι να θες να δεις το πρόσωπό του σε φυσιολογική μορφή, όμορφες γυναίκες με μαγιό και κάποιοι κατάσκοποι που θέλουν να μάθουν αν ο Eugene ξέρεις πως να θέσεις σε τροχιά ένα πύραυλο. Ναι, συμβαίνει και αυτό...

Άλλη μια ταινία που είδαμε με το αγαπημένο κωμικό ντουέτο Μάρτιν και Λιούις, η οποία τυγχάνει να είναι και μια από αυτές που είχα δει σε μικρή ηλικία και τις είχα ψηλά σε εκτίμηση, κυρίως λόγω νοσταλγίας. Στο ντουέτο μας προστίθενται δύο νεαρές κοπέλες: η Shirley MacLaine (άλλη μια εμφάνιση στη break-through χρονιά της) και Dorothy Malone. Σε χαρακτηριστικό ρόλο, εμφανίζεται και η Anita Ekberg, πριν την κάνει παγκοσμίως διάσημη ο Φελίνι στα σιντριβάνια της Φοντάνα ντι Τρέβι! Ο τίτλος Artists and Models αναφέρεται στους δύο αρτίστες: στον σχεδιαστή/καλλιτέχνη διαφημιστικών Μάρτιν που θέλει να γίνει διάσημος μέσα από τη δουλειά του αλλά ακόμα δεν τα καταφέρνει, ενώ ο φίλος του Λιούις γράφει παιδικά βιβλία και είναι μανιώδης με τα κόμικ σούπερ ηρώων. Τόσο μανιώδης, που στον ύπνο του παραμιλάει βλέποντας περίεργα όνειρα. Αυτά τα όνειρα θα τα μετατρέψει ο Μάρτιν σε κόμικ και θα τα μοσχοπουλήσει. Και η συνέχεια έχει πολύ μπλέξιμο: με τις όμορφες γειτόνισσες (τα μοντέλα του τίτλου), με μυστικούς πράκτορες, μοιραίες γυναίκες και άλλα πολλά με πολλά (εννοείται) γκαγκς και τραγούδια.

 

SEVEN BRIDES FOR SEVEN BROTHERS 1954

 

SEVEN BRIDES FOR SEVEN BROTHERS 1954

Επτά Νύφες για Επτά Αδέλφια

 

Σκηνοθεσία: Stanley Donen

Σενάριο: Albert Hackett , Frances Goodrich

Είδος: Adventure, Comedy, Drama,

Family, Music, Musical

Διάρκεια: 1h 42min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Howard Keel: Adam Pontipee

Jeff Richards           : Pontipee

Russ Tamblyn: Gideon Pontipee

Tommy Rall: Frank (Frankincense) Pontipee

Marc Platt: Daniel Pontipee

Matt Mattox: Caleb Pontipee

Jacques d'Amboise: Ephraim Pontipee

Jane Powell: Milly Pontipee

 

Η Μίλι δέχεται να παντρευτεί τον Ανταμ, χωρίς να γνωρίζει ότι συγκατοικεί με τα αδέλφια του και ότι η ίδια θα βρεθεί να υπηρετεί επτά άνδρες άξεστους και αγροίκους. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν τα έξι ανύπαντρα αδέλφια μαθαίνουν τελικά τρόπους, αισθάνονται έτοιμα για γάμο, και ο Ανταμ προσφέρεται να τους συνοδεύσει στο κοντινό χωριό, όπου καθένας θα κλέψει την κοπέλα που του αρέσει περισσότερο.

Υπερθέαμα σπάνιας ομορφιάς! Μαζί με το Calamity Jane είναι τα δύο κορυφαία γουέστερν – μιούζικαλ όλων των εποχών! Φοβερές χορογραφίες (δείτε την σκηνή στην κατασκευή του αχυρώνα, που είναι σήμα – κατατεθέν της ταινίας και μια από τις καλύτερες που είδαμε σε μιούζικαλ ποτέ!), απίστευτες ερμηνείες και σκηνικά και βέβαια υπέροχες μελωδίες! Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Α! Κι ένα σενάριο φυσικά, που κι αυτό είναι πολύ καλό! Το “Seven brides for seven brothers” είναι αξεπέραστο και τώρα που το θυμήθηκα, πρόσφατα θεάθηκε στο site “100 films you have to see before you die”(μακάβριο αλλά με εύστοχο τίτλο! Θα το βρείτε σχετικά εύκολα), σε πολύ υψηλή θέση, που αν δείτε το φιλμ θα καταλάβετε ότι δικαιολογείται στο απόλυτο! Το στόρι είναι από το βιβλίο The Sobbin` Women του Stephen Vincent Benét, που με τη σειρά του είχε εμπνευστεί από έναν θρύλο της Αρχαίας Ρώμης (The Rape of the Sabine Women). Την σκηνοθεσία ανέθεσε η Metro–Goldwyn–Mayer στον βετεράνο και πολύ επιτυχημένο, ειδικευμένο στα μιούζικαλ  Stanley Donen(On the Town (1949), Royal Wedding (1951), Singin’ in the Rain (1952), Charade (1963) 

White Christmas 1954

White Christmas 1954

Λευκά Χριστούγεννα

Σκηνοθεσία: Michael Curtiz       

Σενάριο: Norman Krasna, Norman Panama, Melvin Frank

Είδος: Comedy, Family, Music, Musical, Romance

Διάρκεια: 2h

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Bing Crosby: Bob Wallace

Danny Kaye: Phil Davis

Rosemary Clooney: Betty Haynes

Vera-Ellen: Judy Haynes

Dean Jagger: Major General Thomas F. Waverly 

Πάρε τον Bing Crosby, τον Danny Kaye, την Rosemary Clooney και μια αγκαλιά τραγούδια του Irving Berlin, όπως το "White Christmas" και "It’s cold outside" (που λόγω αυτής της ταινίας έμειναν τα απόλυτα jazz standards των γιορτών), κι αν δεν αρχίσει να χιονίζει έξω απ’ το παράθυρο σου, μπορείς να παραιτηθείς από κάθε ελπίδα για χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Η υποτυπώδης πλοκή δεν είναι παρά η αφορμή για να ενωθούν τα ταλέντα των τριών ηθοποιών – τραγουδιστών με αυτό της διάσημης χορεύτριας των χολιγουντιανών μιούζικαλ Vera – Ellen: δυο βετεράνοι του Β παγκοσμίου πολέμου ενώνουν τις δυνάμεις τους ως καλλιτεχνικό ντουέτο και γίνονται αστέρια στο Broadway (αυτό έλειπε). Σε μια περιοδεία στη Florida γνωρίζουν δυο φιλόδοξες χορεύτριες και ξεκινάνε μαζί τους μια περιοδεία στο Vermont. Τραγούδια, παρεξηγήσεις, περιπέτειες, πάλι τραγούδια και φυσικά ρομάντζο. Ε, χριστούγεννα είναι, τί άλλο να ζητήσει κανείς;

Η ταινία βγήκε στις αίθουσες το 1954 κι όπως ήταν αναμενόμενο σημείωσε τεράστια επιτυχία, κατακτώντας την εισπρακτική κορυφή της χρονιάς. Παρά την επιτυχία των τραγουδιών, λόγω συμβολαίων τους σε αντίπαλες εταιρίες, ο Bing Crosby κι η Rosemary Clooney δε μπόρεσαν να ηχογραφήσουν το soundtrack.

 

GENTLEMEN PREFER BLONDES 1953

GENTLEMEN PREFER BLONDES  1953

Οι Άνδρες Προτιμούν Τις Ξανθιές

Σκηνοθεσία: Howard Hawks

Σενάριο: Charles Lederer, Joseph Fields

Είδος: Comedy, Musical, Romance

Διάρκεια: 1h 31min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Jane Russell: Dorothy Shaw

Marilyn Monroe: Lorelei Lee

Charles Coburn: Sir Francis 'Piggy' Beekman

Tommy Noonan: Gus Esmond Jr.

George Winslow: Henry Spofford III

Marcel Dalio:          Magistrate

 

Δύο Αμερικανίδες τραγουδίστριες σαλπάρουν για τη Γαλλία. Στο ίδιο πλοίο βρίσκεται και ένας ντετέκτιβ, με αποστολή να παρακολουθεί τη μία από αυτές που είναι αρραβωνιασμένη με το γιο κάποιου εκατομμυριούχου. Οι προκλητικές Λόρελαϊ και Ντόροθι αναστατώνουν τον κόσμο των πλουσίων. H φιλοχρήματη Λόρελαϊ, επειδή αναζητά άντρες με πλούτο και διαμάντια, και η Ντόροθι επειδή αναζητά τον μεγάλο έρωτα. H παρουσία τους αλλάζει ολοκληρωτικά τη ζωή των αντρών, που ταξιδεύουν μαζί τους στο πολυτελές υπερωκεάνιο. Οι εκατομμυριούχοι ταξιδιώτες συνωστίζονται γύρω τους, ενώ οι αρρενωποί αθλητές της ολυμπιακής ομάδας των HΠA, παραβιάζουν την αυστηρή πειθαρχία τους. Ωστόσο, δεν είναι μόνες… ο ιδιωτικός ντετέκτιβ τις ακολουθεί κατά πόδας και καταγράφει κάθε τους κίνηση…

Το άκουσμα και μόνο του ονόματος της ταινίας, είναι αρκετό για να φέρει στο νου, την εικόνα της πιο λαμπερής γυναίκας που έπλασε ποτέ το Χόλιγουντ. Η Μέριλιν Μονρόε ήταν μια γνήσια κινηματογραφική ντίβα και ταυτόχρονα μια αφοπλιστικά αισθησιακή γυναίκα μ’ ένα υπέροχα σέξι χαμόγελο. Παρά το τραγικό της τέλος, η πορεία της άνοιξε το δρόμο σε μια σειρά από ηθοποιούς που στο μέλλον θα ακολουθούσαν τα βήματά της, παραμένοντας μέχρι σήμερα πηγή έμπνευσης.

Η κομεντί «Οι Άντρες Προτιμούν τις Ξανθιές», είναι ριμέικ του θεατρικού μιούζικαλ, που ανέβηκε το 1949 στο Broadway. Μια αξιοπρόσεκτη κοινωνική σάτιρα ηθών της μεταπολεμικής Αμερικής, έτσι όπως μας την παρουσιάζει, ένας εκ των κορυγαίων Αμερικανών σκηνοθετών. Ο Χάουαρντ Χοκς, έχει δημιουργήσει αξιομνημόνευτες ταινίες, όπως το Bringing Up Baby (1938), Only Angels Have Wings (1939), His Girl Friday (1940), The Big Sleep (1946) αλλά και το Sergeant York (1941), για το οποίο υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ.

Η πρωτότυπη ιστορία γράφτηκε το 1925 από την Anita Loos στο ομότιτλο μυθιστόρημά της και συγκίνησε το Αμερικανικό κοινό. Το 1949 η Anita Loos, σε συνεργασία με τον Joseph Fields, διασκεύασαν το μυθιστόρημα σε θεατρικό κείμενο για μιούζικαλ και με τη μουσική του Jule Styne και τη σκηνοθετική μαεστρία του John C. Wilson ανέβηκε για πρώτη στη σκηνή, στο Ziegfeld Theatre στο Broadway, στις 8 Δεκεμβρίου, δίνοντας συνολικά 740 παραστάσεις μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 1951.

Η θεατρική επιτυχία του έργου οδήγησε τον σκηνοθέτη Howard Hawks στην κινηματογραφική μεταφορά του με τις Τζέϊν Ράσελ και την Μέριλιν Μονρόε να ενσαρκώνουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε μια ταινία που στην εποχής της, υπήρξε τεράστια εμπορική επιτυχία και αγαπήθηκε όσο λίγες. Να σημειώσουμε βέβαια, ότι αυτή είναι η ταινία όπου ακούγεται το κλασσικό πλέον, «Diamonds Are a Girl’s Best Friend» του Jule Styne, ερμηνευμένο μοναδικά από την Μέριλιν Μονρόε…